Ο παλιός δρόμος από την Χώρα στο Λιβάδι
Εδώ και κάποια χρόνια
παρουσιάζονται από επίσημους Δημόσιους Φορείς και Υπηρεσίες τα “Μονοπάτια” με
σκοπό να προβάλουν τις διάφορες Διαδρομές στην ΣΕΡΙΦΟ και στα νησιά των
Κυκλάδων. Σίγουρα η προσπάθεια αυτή είναι αξιέπαινη και μέσα στο πνεύμα της
υγιεινής και της οικολογίας.
Όμως η γνώμη μου είναι, και είναι
ισχυρή, αφού την έχω ζήσει και την έχω διασταυρώσει με ντόπιους κατοίκους που
ζουν και έχουν ασχοληθεί με τη γεωργία, την κτηνοτροφία και γενικά τη φύση της ΣΕΡΙΦΟΥ, ότι λέγοντας Μονοπάτια, όσοι τα πρότειναν και όσοι τα αποδέχτηκαν
αβασάνιστα, εννοούν τους Δρόμους, τις Διαδρομές, που ενώνουν όλη
την έκταση της ΣΕΡΦΙΩΤΙΚΗΣ επικράτειας, αλλά και άλλων τόπων.
Αγροτικοί και κοινοτικοί δρόμοι στήν ανατολική πλευρά του νησιού
Δρόμος μπορεί να είναι: Αγροτικός,
Κοινοτικός, Δημοτικός, Επαρχιακός ή και Εθνικός, Δημόσιος ή Ιδιωτικός,
οι οποίοι λέγονται και Ημιονικοί (από τον Ημίονο, ή μουλάρι,
που κατά κύριο λόγο ήταν το μεταφορικό μέσο της προ – αυτοκινητικής εποχής) οι
οποίοι συνδέουν: αγρούς, χωράφια, βοσκές, οικισμούς, χωριά.
Οι Δρόμοι αυτοί προϋπήρξαν των Αυτοκινητοδρόμων, που ονομάσθηκαν
έτσι για να ξεχωριστούν από τους απλούς, τους άλλους δρόμους, όταν εφευρέθηκαν
και κυκλοφόρησαν στηνΣΕΡΙΦΟ και αλλού, τα αυτοκίνητα.
Ακόμη και τα κάρα δεν
κυκλοφορούσαν σε αυτοκινητόδρομους, αλλά σε δρόμους ή καρόδρομους. Σήμερα με
την ύπαρξη των αυτοκινητοδρόμων, λανθασμένα κάποιοι ονομάζουν τους πραγματικούς
δρόμους, Μονοπάτια.
Ο δρόμος τών μεταλλωρύχων
Αυτοί, οι πραγματικοί δρόμοι, εξακολουθούν να υπάρχουν
και να εξυπηρετούν τους όποιους γεωργούς έχουν παραμείνει, τους κτηνοτρόφους
και όλους όσοι ασχολούνται με τη φύση και τη ζωή σε αυτήν. Οι αυτοκινητόδρομοι
δεν καλύπτουν όλο το οδικό δίκτυο των ιδιοκτησιών γης στην ΣΕΡΙΦΟ και αλλού και
δεν μπορούν.
Άρα υπάρχουν και θα εξακολουθούν να υπάρχουν στο μέλλον. Όπου
ανοίχτηκαν αυτοκινητόδρομοι, είτε ακολούθησαν τους παλιούς ημιονικούς δρόμους,
ή ακολούθησαν δική τους πορεία βάσει μελέτης ή και χωρίς αυτήν.
Αγροτικός δρόμος στην ενδοχώρα του νησιού
Απεναντίας τα Μονοπάτια
είναι μονές διαβάσεις, μονές πατησιές που ενώνουν μικρές συνήθως αποστάσεις
και κυρίως μέσα σε μια ιδιοκτησία ή και περισσότερες που όμως δεν είναι δρόμος. Ο περιφραγμένος δρόμος με ξερολιθιές δεξιά και
αριστερά, είναι πάντα δρόμος όχι μονοπάτι.
Αγροτικός δρόμος που συναντά και γιοφύρι στην θέση κήπους
Μέσα σε δρόμο μπορεί να υπάρχει και
μονοπάτι για να βρει καλύτερα πατήματα το ζώο ή ο άνθρωπος για να διαβεί το
δύσκολο δρόμο. Διαδρομές ονομάσθηκαν έτσι από τη ρίζα της λέξης Δρόμος και δεν
ονομάσθηκαν «Μονοπατιές», από το μονοπάτι.
Μονοπάτια φτιάχνουν μόνα τους τα
ζώα, μέσα στο ίδιο χωράφι που ζουν για να πάνε στο στάβλο ή στο νερό ή στη βοσκή
που όμως σε ένα επόμενο ζευγάρισμα – όργωμα, χαλάει και επανέρχεται την επόμενη
χρονιά όχι απαραίτητα στο ίδιο μέρος.
Μονοπάτι φτιάχνει και ο άνθρωπος
με το συχνό πέρασμα του από ένα συγκεκριμένο χώρο, χωρίς απαραίτητα να κάνει
εργασίες για τη δημιουργία – κατασκευή του. Ενώ για το δρόμο χρειάζονται
απαραίτητα συγκεκριμένες εργασίες κατασκευής, επισκευής, συντήρησης, περίφραξης
κλπ, για να υπάρξει.
Από μονοπάτι σε δρόμο
Δεν ξέρω αν κατάφερα να γίνω κατανοητός και πιστευτός,
αλλά μια ενημέρωση από ένα άνθρωπο που ασχολείται και σήμερα με τη γη, με τα
χωράφια, θα σας βεβαιώσει για του λόγου το αληθές. Μια λανθασμένη καταγραφή ενός
δρόμου σε μονοπάτι, μπορεί αύριο να έχει επιπτώσεις σε
συμβολαιογραφικές, οικιστικές, οικονομικές και λοιπές γραφειοκρατικές
περιπτώσεις και άντε μετά να αποδείξεις ότι είσαι «ζωντανός» όταν σε έχουν
καταγράψει «πεθαμένο».
Ακολουθούν και
φωτογραφίες για να φανεί η διαφορά μεταξύ Δρόμου και Μονοπατιού. Δεν έχω αυτή τη στιγμή τις
καταλληλότερες φωτογραφίες για τα μονοπάτια. Όταν θα τις αποκτήσω θα συμπληρώσω
στην Ιστοσελίδα για πειστικότερες αποδείξεις.
Ας διορθώσουν λοιπόν όσο είναι
δυνατόν έγκαιρα οι φορείς, Δημόσιοι και Ιδιωτικοί, πρόσωπα και εταιρείες, όλα
τα λανθασμένα έγγραφα, φυλλάδια και οδηγοί που κυκλοφορούν και ονομάζουν τους
δρόμους ως μονοπάτια. Και φυσικά στο μέλλον ή όποια Υπηρεσία ή Φορέας ας
αναφέρει τους όποιους δρόμους ως Δρόμους.
http://www.tiniaki.gr
επιμέλεια ανάρτησης Γιάννης Γούναρης
Επιπροσθετα στο σχολιο σου αυτο Γιαννη εχω να σου πω οτι ειδικα για τους δρομους της Σεριφου, η διαφορά του απο το μονοπατι ειναι οτι στους αγροτικους δρομους και σε αποσταση περιπου του ημιωρου βαδισματος ειχαν κατασκευαστει δεξαμενες με ποτιστρες, σε μερη που υπηρχε ποσιμο νερο για τους ανθρωπους και τα ζωα.Την δεκαετια του 50 εγινε μεγαλη καλιεργεια των πηγων αυτων οπως φαινεται και στις μαρμαρινες πλακες που υπαρχουν σαυτες συνηθως το 1953.Οι δρομοι αυτοι χαραχτηκαν για να διερχονται απο τα μερη αυτα.Καλο θα ηταν καποια στιγμη να γινει καποια συντηρηση σε αυτες τις ποτιστρες-δεξαμενες εστω και αν εχει χαθει το νερο τους,μονο και μονο για να μεινουν στην πολιτιστικη μας κληρονομια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟσο για τα μονοπατια που εχουν χαρακτηριστει ευρωπαικα δεν αρκει μονο ο χαρακτηρισμος αλλα πρεπει και να τους γινεται και ο απαραιτητος καθαρισμος καθε χρονο ,οπως κανανε οι παλιοι ,για να ειναι βατα απο τους περιηγητες του νησιου που επιλεγουν αυτες τις διαδρομες.
Συμφωνώ για τις δεξαμενές ήταν οντως κατασκευασμενες για να εξυπηρετουν τα ζωα και τους ανθρωπους .τα μονοπατια πρεπεινα καθαριζονται παραγματι μια εθελοντικη ομαδα ειναι οτι καλυτερο για τον τοπο να φροντιζουμε μονοιμας τον τοπο μας και να το πρρασουμε και στους νέους παραλιες μονοπατια δημοσιοι χωροι μην τα περιμενουμε ολα απο τον δημο
ΑπάντησηΔιαγραφή