Της Δήμητρα Δρακάκη
"Το Πολυτεχνείο έχει νεκρούς και δεν τους
διαπραγματευόμαστε". Με αυτή τη λιτή δήλωση η αντιπρύτανης του Εθνικού
Μετσόβιου Πολυτεχνείου, κ. Τόνια Μωροπούλου σχολίασε την στάση της
Χρυσής Αυγής να αμφισβητεί με ανιστόρητο και γλοιώδη τρόπο την ύπαρξη
θυμάτων κατά τη διάρκεια της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.
Ωστόσο, πάρα την μαύρη και αναμενόμενη προπαγάνδα της ακροδεξιάς οργάνωσης, είναι απολύτως θεμιτό να οριστικοποιηθεί επιτέλους ο ακριβής αριθμός των νεκρών της νύχτας της 17ης Νοεμβρίου.
Τελικά πόσοι ήταν οι νεκροί του Πολυτεχνείου; Ποια είναι τα επίσημα ευρήματα και ποιες φήμες κυκλοφορούσαν στον τύπο της εποχής;
Φήμες
Τα νούμερα που ακούγονταν εκείνη την εποχή για το ύψος των νεκρών ποικίλλουν. Η Χούντα αρχικά παραδέχτηκε την ύπαρξη 4 νεκρών ενώ λίγο αργότερα έκανε λόγο για 15. Παράλληλα ο τύπος της εποχής οργίαζε κάνοντας λόγο για 100, 200 έως και 500 νεκρούς, που είχαν ταφεί σε ομαδικούς τάφους στο νεκροταφείο του Ζωγράφου. Εκτός αυτού κυκλοφορούσαν φήμες ότι έχασαν τη ζωή τους 3 άτομα από το τανκ που έριξε την πόρτα του Πολυτεχνείου, ότι εκτελέστηκαν οι εκφωνητές του ραδιοφωνικού σταθμού που είχε στηθεί εντός του Πανεπιστημίου και ότι θανατώθηκαν όσοι νοσηλεύονταν στο πρόχειρο ιατρείο που είχε στηθεί εκεί όσο οι φοιτητές είχαν κάνει κατάληψη στο χώρο.
Ένα χρόνο μετά τη νύχτα της 17ης Νοεμβρίου 1973 ο δημοσιογράφος ο Γρηγόριος Παπαδάτος παραδίδει στον εισαγγελέα Δημήτρη Τσεβά έναν κατάλογο με 59 ονόματα όπως υποστήριζε ο ίδιος επρόκειντο για τα ονόματα των νεκρών της εξέγερσης. Ο εισαγγελέας έκρινε ότι ο δημοσιογράφος δεν ήταν αξιόπιστος για να λάβει υπόψιν τις πληροφορίες. Ο Παπαδάτος είχε εθεαθεί να κυκλοφορεί στην περιοχή του Πολυτεχνείου με την ταυτότητα του έφεδρου αξιωματικού, διατηρώντας επαφές με παρακρατικούς και βαθμοφόρους του στρατού και της χωροφυλακής. Εκτός αυτών το Δεκέμβριο του 1974 υποστήριζε ψήφο υπέρ του βασιλιά από τη θέση του υπεύθυνου Τύπου της Βασιλικής Ενώσεως.
Χαρακτηριστική περίπτωση της αναξιοπιστίας του τύπου της εποχής αποτελεί η πλαστή περίπτωση της “δολοφονημένης Ηλένιας”. Στην πρώτη επέτειο του «Πολυτεχνείου» ανάμεσα στα λουλούδια και τις φωτογραφίες υπαρκτών και ανύπαρκτων «νεκρών» που γέμισαν το κτίριο, τοποθετήθηκε και το σκίτσο μια όμορφης κοπέλας μαζί με ένα σημείωμα το οποίο έλεγε: «Την λένε Ηλένια Ασημακοπούλου. Είναι το κορίτσι μου. Χάθηκε το βράδυ της σφαγής. Κανένας δεν την ξανάδε. Πήγα σπίτι της αλλά έχουν χαθεί και οι γονείς της. Όποιος ξέρει για το μαρτυρικό τέλος της ας με πληροφορήσει». Ο τύπος της εποχής και συγκεκριμένα πρώτη η εφημερίδα “Αυγή” πρόβαλλε την ιστορία της κοπέλας η οποία πήρε μεγάλη έκταση. Όλοι μιλούσαν γιαυτήν και κατέθεταν στεφάνια στη μνήμη της.
Τελικά αποδείχτηκε ότι Ηλίας Ασημακόπουλος, φοητητής της Ηλεκτρονικής Σχολής ο οποίος είχε αναρτήσει το σκίτσο, το είχε βρει απο..διαφήμιση σαμπουάν. Η διάσημη Ηλένια ήταν τελικά... μοντέλο της αγγλικής εταιρίας σαμπουάν «ΜΠΡΕΚ» και είχε δημοσιευθεί σε πολλά περιοδικά και στην αγγλική έκδοση του τριμηνιαίου «Βογκ» (το σκίτσο της διαφημίσεως - είναι «παστέλ» - το φιλοτέχνησε ο Άγγλος ζωγράφος Νικόλας Ήγκον και ως μοντέλο ποζάρησε η Νεοζηλανδή Νάνσυ Κρίντλαντ, γνωστό και πανάκριβο φωτομοντέλο, που από ηλικίας 4 χρονών ζει στο Λονδίνο). Επίσημες έρευνες:Για πρώτη φορά επίσημη καταγραφή έλαβε χώρα τον Οκτώβριο του 1974, από τον εισαγγελέα Δημήτρη Τσεβά. Η έρευνα έκανε λόγο για 18 επίσημους ή πλήρως βεβαιωθέντες νεκρούς και 16 άγνωστους "βασίμως προκύπτοντες".
Ένα χρόνο αργότερα ο αντιεισαγγελέας εφετών Ιωάννης Ζαγκίνης έκανε λόγο για 23 νεκρούς. Στη διάρκεια της δίκης που ακολούθησε προστέθηκε ακόμη ένα θύμα. Οι πρώτες δημοσιογραφικές απόπειρες της εποχής για την καταγραφή των γεγονότων μιλούσαν για 59 νεκρούς ή και 79 θύματα, με βάση τον κατάλογο Γεωργούλα.
Στη συνέχεια το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, με διευθυντή το Λεωνίδα Καλλιβρετάκη, ξεκίνησε το 2002 έρευνα με τίτλο "τεκμηριώνοντας τα γεγονότα του Νοεμβρίου 1973" για να εξιχνιαστεί ο ακριβής αριθμός των πεσσόντων. Ο κ. Καλλιβρετάκης δηλώνει για την έρευνα: «η χαώδης και ατεκμηρίωτη πληροφόρηση που υπάρχει γύρω από το ζήτημα, δεν είναι δυνατόν να απολαμβάνει εσαεί αυτήν την ιδιότυπη ασυλία, στο όνομα της δήθεν προστασίας της φήμης του Πολυτεχνείου».
Η έρευνα δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα και συνεχώς ανανεώνεται, αλλά έχουν δοθεί στη δημοσιότητα τα πρώτα επίσημα στοιχεία και τα ονόματα των τεκμηριωμένων περιπτώσεων.
Ο αριθμός των επωνύμων νεκρών ανέρχεται σε 24, ενώ αυτός των νεκρών αγνώστων στοιχείων σε 16.
Ωστόσο, πάρα την μαύρη και αναμενόμενη προπαγάνδα της ακροδεξιάς οργάνωσης, είναι απολύτως θεμιτό να οριστικοποιηθεί επιτέλους ο ακριβής αριθμός των νεκρών της νύχτας της 17ης Νοεμβρίου.
Τελικά πόσοι ήταν οι νεκροί του Πολυτεχνείου; Ποια είναι τα επίσημα ευρήματα και ποιες φήμες κυκλοφορούσαν στον τύπο της εποχής;
Φήμες
Τα νούμερα που ακούγονταν εκείνη την εποχή για το ύψος των νεκρών ποικίλλουν. Η Χούντα αρχικά παραδέχτηκε την ύπαρξη 4 νεκρών ενώ λίγο αργότερα έκανε λόγο για 15. Παράλληλα ο τύπος της εποχής οργίαζε κάνοντας λόγο για 100, 200 έως και 500 νεκρούς, που είχαν ταφεί σε ομαδικούς τάφους στο νεκροταφείο του Ζωγράφου. Εκτός αυτού κυκλοφορούσαν φήμες ότι έχασαν τη ζωή τους 3 άτομα από το τανκ που έριξε την πόρτα του Πολυτεχνείου, ότι εκτελέστηκαν οι εκφωνητές του ραδιοφωνικού σταθμού που είχε στηθεί εντός του Πανεπιστημίου και ότι θανατώθηκαν όσοι νοσηλεύονταν στο πρόχειρο ιατρείο που είχε στηθεί εκεί όσο οι φοιτητές είχαν κάνει κατάληψη στο χώρο.
Ένα χρόνο μετά τη νύχτα της 17ης Νοεμβρίου 1973 ο δημοσιογράφος ο Γρηγόριος Παπαδάτος παραδίδει στον εισαγγελέα Δημήτρη Τσεβά έναν κατάλογο με 59 ονόματα όπως υποστήριζε ο ίδιος επρόκειντο για τα ονόματα των νεκρών της εξέγερσης. Ο εισαγγελέας έκρινε ότι ο δημοσιογράφος δεν ήταν αξιόπιστος για να λάβει υπόψιν τις πληροφορίες. Ο Παπαδάτος είχε εθεαθεί να κυκλοφορεί στην περιοχή του Πολυτεχνείου με την ταυτότητα του έφεδρου αξιωματικού, διατηρώντας επαφές με παρακρατικούς και βαθμοφόρους του στρατού και της χωροφυλακής. Εκτός αυτών το Δεκέμβριο του 1974 υποστήριζε ψήφο υπέρ του βασιλιά από τη θέση του υπεύθυνου Τύπου της Βασιλικής Ενώσεως.
Χαρακτηριστική περίπτωση της αναξιοπιστίας του τύπου της εποχής αποτελεί η πλαστή περίπτωση της “δολοφονημένης Ηλένιας”. Στην πρώτη επέτειο του «Πολυτεχνείου» ανάμεσα στα λουλούδια και τις φωτογραφίες υπαρκτών και ανύπαρκτων «νεκρών» που γέμισαν το κτίριο, τοποθετήθηκε και το σκίτσο μια όμορφης κοπέλας μαζί με ένα σημείωμα το οποίο έλεγε: «Την λένε Ηλένια Ασημακοπούλου. Είναι το κορίτσι μου. Χάθηκε το βράδυ της σφαγής. Κανένας δεν την ξανάδε. Πήγα σπίτι της αλλά έχουν χαθεί και οι γονείς της. Όποιος ξέρει για το μαρτυρικό τέλος της ας με πληροφορήσει». Ο τύπος της εποχής και συγκεκριμένα πρώτη η εφημερίδα “Αυγή” πρόβαλλε την ιστορία της κοπέλας η οποία πήρε μεγάλη έκταση. Όλοι μιλούσαν γιαυτήν και κατέθεταν στεφάνια στη μνήμη της.
Τελικά αποδείχτηκε ότι Ηλίας Ασημακόπουλος, φοητητής της Ηλεκτρονικής Σχολής ο οποίος είχε αναρτήσει το σκίτσο, το είχε βρει απο..διαφήμιση σαμπουάν. Η διάσημη Ηλένια ήταν τελικά... μοντέλο της αγγλικής εταιρίας σαμπουάν «ΜΠΡΕΚ» και είχε δημοσιευθεί σε πολλά περιοδικά και στην αγγλική έκδοση του τριμηνιαίου «Βογκ» (το σκίτσο της διαφημίσεως - είναι «παστέλ» - το φιλοτέχνησε ο Άγγλος ζωγράφος Νικόλας Ήγκον και ως μοντέλο ποζάρησε η Νεοζηλανδή Νάνσυ Κρίντλαντ, γνωστό και πανάκριβο φωτομοντέλο, που από ηλικίας 4 χρονών ζει στο Λονδίνο). Επίσημες έρευνες:Για πρώτη φορά επίσημη καταγραφή έλαβε χώρα τον Οκτώβριο του 1974, από τον εισαγγελέα Δημήτρη Τσεβά. Η έρευνα έκανε λόγο για 18 επίσημους ή πλήρως βεβαιωθέντες νεκρούς και 16 άγνωστους "βασίμως προκύπτοντες".
Ένα χρόνο αργότερα ο αντιεισαγγελέας εφετών Ιωάννης Ζαγκίνης έκανε λόγο για 23 νεκρούς. Στη διάρκεια της δίκης που ακολούθησε προστέθηκε ακόμη ένα θύμα. Οι πρώτες δημοσιογραφικές απόπειρες της εποχής για την καταγραφή των γεγονότων μιλούσαν για 59 νεκρούς ή και 79 θύματα, με βάση τον κατάλογο Γεωργούλα.
Στη συνέχεια το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, με διευθυντή το Λεωνίδα Καλλιβρετάκη, ξεκίνησε το 2002 έρευνα με τίτλο "τεκμηριώνοντας τα γεγονότα του Νοεμβρίου 1973" για να εξιχνιαστεί ο ακριβής αριθμός των πεσσόντων. Ο κ. Καλλιβρετάκης δηλώνει για την έρευνα: «η χαώδης και ατεκμηρίωτη πληροφόρηση που υπάρχει γύρω από το ζήτημα, δεν είναι δυνατόν να απολαμβάνει εσαεί αυτήν την ιδιότυπη ασυλία, στο όνομα της δήθεν προστασίας της φήμης του Πολυτεχνείου».
Η έρευνα δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα και συνεχώς ανανεώνεται, αλλά έχουν δοθεί στη δημοσιότητα τα πρώτα επίσημα στοιχεία και τα ονόματα των τεκμηριωμένων περιπτώσεων.
Ο αριθμός των επωνύμων νεκρών ανέρχεται σε 24, ενώ αυτός των νεκρών αγνώστων στοιχείων σε 16.
Η έρευνα εξετάζει 30 επώνυμες
περιπτώσεις, που εμφανίζονται συνεχώς από το 1974 στους περισσότερους
καταλόγους θυμάτων, χωρίς να έχουν ποτέ βεβαιωθεί. Όλες αυτές οι
περιπτώσεις παραμένουν σε εκκρεμότητα χωρίς να υπάρχει ακόμα κάποια
εξέλιξη για το αν θα τεκμηριωθούν ή αν θα απορριφθούν. Επιπλέον οι
τραυματίες των γεγονότων του Πολυτεχνείου που νοσηλεύτηκαν σε νοσοκομείο
ή κλινική και έχουν πιστοποιηθεί ανέρχονται σε 1.103, ενώ
αδιευκρίνιστος παραμένει ο αριθμός των τραυματιών που δεν έτυχαν καμίας
φροντίδας.
Οι 24 τεκμηριωμένες περιπτώσεις πεσόντων:
Οι 24 τεκμηριωμένες περιπτώσεις πεσόντων:
1. Σπυρίδων Κοντομάρης του Αναστασίου, 57 ετών, δικηγόρος (πρώην βουλευτής Κερκύρας της Ένωσης Κέντρου), κάτοικος Αγίου Μελετίου, Αθήνα. Στις 16.11.1973, γύρω στις 20.30-21.00, ενώ βρισκόταν στη διασταύρωση οδών Γεωργίου Σταύρου & Σταδίου, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια που έριχνε η Αστυνομία κατά των διαδηλωτών, με αποτέλεσμα να υποστεί έμφραγμα του μυοκαρδίου. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ., όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.
2. Διομήδης Κομνηνός του Ιωάννη, 17 ετών, μαθητής, κάτοικος Λευκάδος 7, Αθήνα. Στις 16.11.1973, μεταξύ 21.30 και 21.45, ενώ βρισκόταν μαζί με άλλους διαδηλωτές στη διασταύρωση των οδών Αβέρωφ & Μάρνη, τραυματίστηκε θανάσιμα στην καρδιά από πυρά που έριξαν εναντίον του άνδρες της φρουράς του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. και από εκεί, νεκρός πλέον, στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών (όπως λεγόταν τότε το Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο).
3. Σωκράτης Μιχαήλ, 57 ετών, εμπειρογνώμων ασφαλιστικής εταιρείας, κάτοικος Περιστερίου Αττικής. Στις 16.11.1973, μεταξύ 21.00 και 22.30, ενώ βρισκόταν μεταξύ των οδών Μπουμπουλίνας και Σόλωνος, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια που έριχνε η Αστυνομία κατά των διαδηλωτών, με αποτέλεσμα να υποστεί απόφραξη της αριστεράς στεφανιαίας. Μεταφέρθηκε ημιθανής στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. (F Σεπτεμβρίου), όπου και πέθανε.
4. Toril Margrethe Engeland του Per Reidar, 22 ετών, φοιτήτρια από το Molde της Νορβηγίας. Στις 16.11.1973, γύρω στις 23.30, τραυματίστηκε θανάσιμα στο στήθος από πυρά της φρουράς του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε από διαδηλωτές στο ξενοδοχείο «Ακροπόλ» και αργότερα, νεκρή ήδη, στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ι.Κ.Α. Ανακριβώς είχε αναφερθεί αρχικά από την Αστυνομία ως «Αιγυπτία Τουρίλ Τεκλέτ» και η παρεξήγηση αυτή επιβιώνει ακόμη σε κάποιους «καταλόγους νεκρών».
5. Βασίλειος Φάμελλος του Παναγιώτη, 26 ετών, ιδιωτικός υπάλληλος, από τον Πύργο Ηλείας, κάτοικος Κάσου 1, Κυψέλη, Αθήνα. Στις 16.11.1973, γύρω στις 23.30, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά της φρουράς του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε από διαδηλωτές στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. και από εκεί, νεκρός πλέον, στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών
.6. Γεώργιος Σαμούρης του Ανδρέα, 22 ετών, φοιτητής
Παντείου, από την Πάτρα, κάτοικος πλατείας Κουντουριώτου 7, Κουκάκι.
Στις 16.11.1973 γύρω στις 24.00, ενώ βρισκόταν στην ευρύτερη περιοχή του
Πολυτεχνείου (Καλλιδρομίου και Ζωσιμάδων), τραυματίστηκε θανάσιμα στον
τράχηλο από πυρά της αστυνομίας. Μεταφέρθηκε στο πρόχειρο ιατρείο του
Πολυτεχνείου, όπου απεβίωσε. Από εκεί μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων
Βοηθειών του Ι.Κ.Α. Ανακριβώς είχε αναφερθεί αρχικά από την Αστυνομία ως
«Χαμουρλής».
7. Δημήτριος Κυριακόπουλος του Αντωνίου, 35 ετών, οικοδόμος, από τα Καλάβρυτα, κάτοικος Περιστερίου Αττικής. Κατά τις βράδυνες ώρες της 16.11.1973 ενώ βρισκόταν στην περιοχή του Πολυτεχνείου, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια και στη συνέχεια κτυπήθηκε από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, συνεπεία των οποίων πέθανε, από οξεία ρήξη αορτής, τρεις ημέρες αργότερα, στις 19.11.1973, ενώ μεταφερόταν στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ.
8. Σπύρος Μαρίνος του Διονυσίου, επονομαζόμενος Γεωργαράς, 31 ετών, ιδιωτικός υπάλληλος, από την Εξωχώρα Ζακύνθου. Κατά τις βράδυνες ώρες της 16.11.1973, ενώ βρισκόταν στην περιοχή του Πολυτεχνείου, κτυπήθηκε από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, και υπέστη κρανιοε-γκεφαλικές κακώσεις. Μεταφέρθηκε στο Θεραπευτήριο Πεντέλης, όπου πέθανε τη Δευτέρα, 19.11.1973, από οξύ αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο. Τάφηκε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, όπου στις 9.9.1974, έγινε τελετή στη μνήμη του.
9. Νικόλαος Μαρκούλης του Πέτρου, 24 ετών, εργάτης, από το Παρ-θένι Θεσσαλονίκης, κάτοικος Χρηστομάνου 67, Σεπόλια, Αθήνα, εργάτης. Κατά τις πρωινές ώρες της 17.11.1973, ενώ βάδιζε στην πλατεία Βάθης, τραυματίστηκε στην κοιλιά από ριπή στρατιωτικής περιπόλου. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε τη Δευτέρα 19.11.1973.
10. Αικατερίνη Αργυροπούλου σύζυγος Αγγελή, 76 ετών, κάτοικος Κέννεντυ και Καλύμνου, Αγιοι Ανάργυροι Αττικής. Στις 10.00 της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην αυλή του σπιτιού της, τραυματίστηκε στην πλάτη από σφαίρα. Διακομίστηκε στην κλινική «Παμμακάριστος» (Κάτω Πατήσια), όπου νοσηλεύτηκε επί ένα μήνα και κατόπιν μεταφέρθηκε στο σπίτι της, όπου πέθανε συνεπεία του τραύματος της μετά από ένα εξάμηνο (Μάιος 1974).
7. Δημήτριος Κυριακόπουλος του Αντωνίου, 35 ετών, οικοδόμος, από τα Καλάβρυτα, κάτοικος Περιστερίου Αττικής. Κατά τις βράδυνες ώρες της 16.11.1973 ενώ βρισκόταν στην περιοχή του Πολυτεχνείου, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια και στη συνέχεια κτυπήθηκε από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, συνεπεία των οποίων πέθανε, από οξεία ρήξη αορτής, τρεις ημέρες αργότερα, στις 19.11.1973, ενώ μεταφερόταν στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ.
8. Σπύρος Μαρίνος του Διονυσίου, επονομαζόμενος Γεωργαράς, 31 ετών, ιδιωτικός υπάλληλος, από την Εξωχώρα Ζακύνθου. Κατά τις βράδυνες ώρες της 16.11.1973, ενώ βρισκόταν στην περιοχή του Πολυτεχνείου, κτυπήθηκε από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, και υπέστη κρανιοε-γκεφαλικές κακώσεις. Μεταφέρθηκε στο Θεραπευτήριο Πεντέλης, όπου πέθανε τη Δευτέρα, 19.11.1973, από οξύ αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο. Τάφηκε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, όπου στις 9.9.1974, έγινε τελετή στη μνήμη του.
9. Νικόλαος Μαρκούλης του Πέτρου, 24 ετών, εργάτης, από το Παρ-θένι Θεσσαλονίκης, κάτοικος Χρηστομάνου 67, Σεπόλια, Αθήνα, εργάτης. Κατά τις πρωινές ώρες της 17.11.1973, ενώ βάδιζε στην πλατεία Βάθης, τραυματίστηκε στην κοιλιά από ριπή στρατιωτικής περιπόλου. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε τη Δευτέρα 19.11.1973.
10. Αικατερίνη Αργυροπούλου σύζυγος Αγγελή, 76 ετών, κάτοικος Κέννεντυ και Καλύμνου, Αγιοι Ανάργυροι Αττικής. Στις 10.00 της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην αυλή του σπιτιού της, τραυματίστηκε στην πλάτη από σφαίρα. Διακομίστηκε στην κλινική «Παμμακάριστος» (Κάτω Πατήσια), όπου νοσηλεύτηκε επί ένα μήνα και κατόπιν μεταφέρθηκε στο σπίτι της, όπου πέθανε συνεπεία του τραύματος της μετά από ένα εξάμηνο (Μάιος 1974).
11. Στυλιανός Καραγεώργης του Αγαμέμνονος, 19 ετών,
οικοδόμος, κάτοικος Μιαούλη 38, Νέο Ηράκλειο Αττικής. Στις 10.15 το πρωί
της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν μαζί με άλλους διαδηλωτές στην οδό
Πατησίων, μεταξύ των κινηματογράφων «ΑΕΛΑΩ» και «ΕΑΛΗΝΙΣ», τραυματίστηκε
από ριπή πολυβόλου που έριξε εναντίον τους περίπολος πεζοναυτών που
επέβαινε ενός τεθωρακισμένου οχήματος. Μεταφέρθηκε στο Κ.Α.Τ., όπου
πέθανε μετά από
12 μέρες, στις 30.11.1973.
12. Μάρκος Καραμανής του Δημητρίου, 23 ετών, ηλεκτρολόγος, από τον Πειραιά, κάτοικος Χίου 35, Αιγάλεω. Στις 10.30 περίπου το πρωί της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην ταράτσα πολυκατοικίας επί της πλατείας Αιγύπτου 1, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά της στρατιωτικής φρουράς που ενέδρευε στην ταράτσα του Ο.Τ.Ε. (αυτουργός ο ανθυπολοχαγός Ιωάννης Αυμπέρης, 573ου Τάγματος Πεζικού). Μεταφέρθηκε στην κλινική «Παντάνασσα» (πλατεία Βικτωρίας), όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.
13. Αλέξανδρος Σπαρτίδης του Ευστρατίου, 16 ετών, μαθητής, από τον Πειραιά, κάτοικος Αγίας Λαύρας 80, Αθήνα. Στις 10.30 με 11.00 περίπου το πρωί της 17.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Κότσικα, τραυματίστηκε θανάσιμα στην κοιλιά από πυρά της στρατιωτικής φρουράς που ενέδρευε στην ταράτσα του Ο.Τ.Ε. (αυτουργός ο ανθυπολοχαγός Ιωάννης Δυμπέρης, 573ου Τάγματος Πεζικού). Με διαμπερές τραύμα μεταφέρθηκε στο Κ.Α.Τ., όπου τον βρήκε νεκρό ο πατέρας του.
14. Δημήτριος Παπαϊωάννου, 60 ετών, διευθυντής ταμείου αλευροβιομηχάνων, κάτοικος Αριστομένους 105, Αθήνα. Γύρω στις 11.30 της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην πλατεία Ομονοίας, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια που έριχνε η Αστυνομία. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ., όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του, συνεπεία εμφράγματος.
15. Γεώργιος Γεριτσίδης του Αλεξάνδρου, 47 ετών, εφοριακός υπάλληλος, κάτοικος Ελπίδος 29, Νέο Ηράκλειο Αττικής. Στις 12.00 της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν μέσα στο αυτοκίνητο του στα Νέα Λιόσια, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά που διέσχισαν τον ουρανό του αυτοκινήτου. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε αυθημερόν..
12 μέρες, στις 30.11.1973.
12. Μάρκος Καραμανής του Δημητρίου, 23 ετών, ηλεκτρολόγος, από τον Πειραιά, κάτοικος Χίου 35, Αιγάλεω. Στις 10.30 περίπου το πρωί της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην ταράτσα πολυκατοικίας επί της πλατείας Αιγύπτου 1, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά της στρατιωτικής φρουράς που ενέδρευε στην ταράτσα του Ο.Τ.Ε. (αυτουργός ο ανθυπολοχαγός Ιωάννης Αυμπέρης, 573ου Τάγματος Πεζικού). Μεταφέρθηκε στην κλινική «Παντάνασσα» (πλατεία Βικτωρίας), όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.
13. Αλέξανδρος Σπαρτίδης του Ευστρατίου, 16 ετών, μαθητής, από τον Πειραιά, κάτοικος Αγίας Λαύρας 80, Αθήνα. Στις 10.30 με 11.00 περίπου το πρωί της 17.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Κότσικα, τραυματίστηκε θανάσιμα στην κοιλιά από πυρά της στρατιωτικής φρουράς που ενέδρευε στην ταράτσα του Ο.Τ.Ε. (αυτουργός ο ανθυπολοχαγός Ιωάννης Δυμπέρης, 573ου Τάγματος Πεζικού). Με διαμπερές τραύμα μεταφέρθηκε στο Κ.Α.Τ., όπου τον βρήκε νεκρό ο πατέρας του.
14. Δημήτριος Παπαϊωάννου, 60 ετών, διευθυντής ταμείου αλευροβιομηχάνων, κάτοικος Αριστομένους 105, Αθήνα. Γύρω στις 11.30 της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν στην πλατεία Ομονοίας, προσβλήθηκε από δακρυγόνα αέρια που έριχνε η Αστυνομία. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ., όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του, συνεπεία εμφράγματος.
15. Γεώργιος Γεριτσίδης του Αλεξάνδρου, 47 ετών, εφοριακός υπάλληλος, κάτοικος Ελπίδος 29, Νέο Ηράκλειο Αττικής. Στις 12.00 της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν μέσα στο αυτοκίνητο του στα Νέα Λιόσια, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά που διέσχισαν τον ουρανό του αυτοκινήτου. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε αυθημερόν..
16. Βασιλική Μπεκιάρη του Φωτίου, 17 ετών, εργαζόμενη
μαθήτρια, από τα Αμπελάκια Βάλτου Αιτωλοακαρνανίας, κάτοικος Μεταγένους
8, Νέος Κόσμος. Στις 12.00 το μεσημέρι της 17.11.1973, ενώ βρισκόταν
στην ταράτσα του σπιτιού της, τραυματίστηκε θανάσιμα στον αυχένα από
πυρά. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών και στη συνέχεια στον
«Ευαγγελισμό», όπου πέθανε αυθημερόν.
17. Δημήτρης Θεοδώρας του
Θεοφάνους, 52 ετών, κάτοικος Ανακρέοντος 2, Ζωγράφου. Στις 13.00, της
17.11.1973, ενώ διέσχιζε με τη μητέρα του τη διασταύρωση της οδού
Ορεινής Ταξιαρχίας με τη λεωφόρο Παπάγου στου Ζωγράφου, τραυματίστηκε
θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά στρατιωτικής περιπόλου με επικεφαλής
αξιωματικό (πιθανόν ο ίλαρχος Σπυρίδων Σταθάκης του Κ.Ε.Τ/Θ), που
βρισκόταν ακροβολισμένη στο λόφο του Αγίου Θεράποντος. Εξέπνευσε
ακαριαία και όταν μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο των Παίδων, απλώς
διαπιστώθηκε ο θάνατος του.
18. Αλέξανδρος Βασίλειος (Μπασρί) Καράκας, 43 ετών, Αφγανός τουρκικής υπηκοότητας, ταχυδακτυλουργός, κάτοικος Μύρων 10, Αγιος Παντελεήμονας, Αθήνα. Στις 13.00, της 17.11.1973, ενώ βάδιζε με τον 13χρονο γιο του στη διασταύρωση των οδών Χέϋδεν και Αχαρνών, τραυματίστηκε θανάσιμα στην κοιλιά από ριπή μυδραλίου τεθωρακισμένου στρατιωτικού οχήματος. Μεταφέρθηκε απευθείας στο νεκροτομείο, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.
19. Αλέξανδρος Παπαθανασίου του Σπυρίδωνος, 59 ετών, συνταξιούχος εφοριακός, από το ΚεράσοΒο Αιτωλοακαρνανίας, κάτοικος Νάξου 116, Αθήνα. Στις 13.30 της 18.11.1973, ενώ βάδιζε με τις ανήλικες κόρες του στη διασταύρωση των οδών Δροσοπούλου και Κύθνου, απέναντι από το ΙΣΤ' Αστυνομικό Τμήμα, βρέθηκε εν μέσω πυρών, προερχομένων από τους αστυνομικούς του Τμήματος, με αποτέλεσμα να πάθει συγκοπή. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.
18. Αλέξανδρος Βασίλειος (Μπασρί) Καράκας, 43 ετών, Αφγανός τουρκικής υπηκοότητας, ταχυδακτυλουργός, κάτοικος Μύρων 10, Αγιος Παντελεήμονας, Αθήνα. Στις 13.00, της 17.11.1973, ενώ βάδιζε με τον 13χρονο γιο του στη διασταύρωση των οδών Χέϋδεν και Αχαρνών, τραυματίστηκε θανάσιμα στην κοιλιά από ριπή μυδραλίου τεθωρακισμένου στρατιωτικού οχήματος. Μεταφέρθηκε απευθείας στο νεκροτομείο, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.
19. Αλέξανδρος Παπαθανασίου του Σπυρίδωνος, 59 ετών, συνταξιούχος εφοριακός, από το ΚεράσοΒο Αιτωλοακαρνανίας, κάτοικος Νάξου 116, Αθήνα. Στις 13.30 της 18.11.1973, ενώ βάδιζε με τις ανήλικες κόρες του στη διασταύρωση των οδών Δροσοπούλου και Κύθνου, απέναντι από το ΙΣΤ' Αστυνομικό Τμήμα, βρέθηκε εν μέσω πυρών, προερχομένων από τους αστυνομικούς του Τμήματος, με αποτέλεσμα να πάθει συγκοπή. Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατος του.
20. Ανδρέας Κούμπος του Στέργιου 63 ετών, βιοτέχνης, από την Καρδίτσα,
κάτοικος Αμαλιάδος 12, Κολωνός. Γύρω στις 11.00 με 12.00 της 18.11.1973,
ενώ βάδιζε στη
διασταύρωση των οδών Γ' Σεπτεμβρίου και Καποδιστρίου, τραυματίστηκε στη
λεκάνη από πυρά μυδραλίου τεθωρακισμένου στρατιωτικού οχήματος.
Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ., κατόπιν στο
Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών και τέλος στο Κ.Α.Τ., όπου και πέθανε στις
30.1.1974
.21. Μιχαήλ Μυρογιάννης του Δημητρίου, 20 ετών,
ηλεκτρολόγος, από τη Μυτιλήνη, κάτοικος Ασημάκη Φωτήλα 8, Αθήνα. Στις
12.00 το μεσημέρι της 18.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών
Πατησίων και Στουρνάρη, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά
περιστρόφου αξιωματικού του Στρατού (αυτουργός ο συνταγματάρχης Νικόλαος
Ντερτι-λής). Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. σε
κωματώδη κατάσταση και κατόπιν στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών, όπου πέθανε
αυθημερόν.
22. Κυριάκος Παντελεάκης του Δημητρίου, 44 ετών,
δικηγόρος, από την Κροκέα Λακωνίας, κάτοικος Φερρών 5, Αθήνα. Στις 12.00
με 12.30 το μεσημέρι της 18.11.1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των
οδών Πατησίων και Γλάδστωνος, τραυματίστηκε θανάσιμα από πυρά
διερχομένου άρματος μάχης. Μεταφέρθηκε στο Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών,
όπου και πέθανε στις 27.12.1973.
23. Ευστάθιος Κολινιάτης, 47
ετών, από τον Πειραιά, κάτοικος Νικο-πόλεως 4, Καματερό Αττικής.
Κτυπήθηκε στις 18.11.1973 από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, και
υπέστη κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, συνεπεία των οποίων πέθανε στις
21.11.1973.
24. Ιωάννης Μικρώνης του Αγγέλου, 22 ετών, φοιτητής
στο τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών, από την Ανω
Αλισσό Αχαΐας. Συμμετείχε στην κατάληψη του Πανεπιστημίου Πατρών.
Κτυπήθηκε μετά τα γεγονότα, υπό συνθήκες που παραμένουν ακόμη
αδιευκρίνιστες. Συνεπεία της κακοποίησης του υπέστη ρήξη του ήπατος,
εξαιτίας της οποίας πέθανε στις 17.12.1973 στο Λαϊκό Νοσοκομείο Αθηνών,
όπου νοσηλευόταν.
Σύμφωνα με ορισμένες ενδείξεις, ο τραυματισμός του
συνέβη στην Πάτρα, άλλες όμως πληροφορίες τον τοποθετούν στην Αθήνα. Η
περίπτωση του παραμένει υπό έρευνα.
Η μελέτη αυτή έχει υιοθετηθεί από τη σχετική βιβλιογραφία ως η πλέον έγκυρη επιστημονική προσέγγιση στο ζήτημα (βλ. ενδεικτικά Δημήτρης Παπαχρήστος, Το Πολυτεχνείο ζει, εκδόσεις Λιβάνη, Αθήνα 2004, σελ. 41-45, Δημήτρης Χατζησωκράτης, Πολυτεχνείο '73, εκδόσεις Πόλις, Αθήνα 2004, σελ. 176-177, 424-425, Βαγγέλης Αγγελής & Ολύμπιος Δαφέρμος, Όνειρο ήταν, έκδοση ΕΔΙΑ-Οδυσσέας, Αθήνα 2005, σελ.378-388).
Ενδιαφέρον παρουσιάζουν και ορισμένα ακόμα στοιχεία της έρευνας του Εθνικού Ιδρύματος:
• Η κατάληψη κράτησε 56 ώρες.
• Υπήρξαν 5.000 διαδηλωτές μέσα στο Πολυτεχνείο, 10.000 στην άμεση περίμετρο και 100.000 σε διάσπαρτες διαδηλώσεις.
• Συνολικά έγιναν 2.000 συλλήψεις, 24 φόνοι, 128 απόπειρες ανθρωποκτονίας, 1.103 τραυματισμοί πολιτών και 61 τραυματισμοί αστυνομικών.
• Η αστυνομία χρησιμοποίησε 24.000 φυσίγγια, η φρουρά του υπουργείου Δημόσιας Τάξης 2.192 και οι στρατιώτες έριξαν 300.000 φυσίγγια.
*Το άρθρο της Δήμητρα Δρακάκη είναι δημοσιευμένο στο www.theinsider.gr
Η μελέτη αυτή έχει υιοθετηθεί από τη σχετική βιβλιογραφία ως η πλέον έγκυρη επιστημονική προσέγγιση στο ζήτημα (βλ. ενδεικτικά Δημήτρης Παπαχρήστος, Το Πολυτεχνείο ζει, εκδόσεις Λιβάνη, Αθήνα 2004, σελ. 41-45, Δημήτρης Χατζησωκράτης, Πολυτεχνείο '73, εκδόσεις Πόλις, Αθήνα 2004, σελ. 176-177, 424-425, Βαγγέλης Αγγελής & Ολύμπιος Δαφέρμος, Όνειρο ήταν, έκδοση ΕΔΙΑ-Οδυσσέας, Αθήνα 2005, σελ.378-388).
Ενδιαφέρον παρουσιάζουν και ορισμένα ακόμα στοιχεία της έρευνας του Εθνικού Ιδρύματος:
• Η κατάληψη κράτησε 56 ώρες.
• Υπήρξαν 5.000 διαδηλωτές μέσα στο Πολυτεχνείο, 10.000 στην άμεση περίμετρο και 100.000 σε διάσπαρτες διαδηλώσεις.
• Συνολικά έγιναν 2.000 συλλήψεις, 24 φόνοι, 128 απόπειρες ανθρωποκτονίας, 1.103 τραυματισμοί πολιτών και 61 τραυματισμοί αστυνομικών.
• Η αστυνομία χρησιμοποίησε 24.000 φυσίγγια, η φρουρά του υπουργείου Δημόσιας Τάξης 2.192 και οι στρατιώτες έριξαν 300.000 φυσίγγια.
*Το άρθρο της Δήμητρα Δρακάκη είναι δημοσιευμένο στο www.theinsider.gr
Η αληθινή ιστορία 17Ν από tvxorissinora
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου