Ελένη Παπαντωνίου
Πώς το «αριστερό Χόλιγουντ» υπηρετεί τον αμερικανικό πατριωτισμό και πόση αλήθεια περιέχει η βραβευμένη με τρία Όσκαρ ταινία του Μπεν Άφλεκ
«Το 90% των ιδεών και της υλοποίησης του σχεδίου προήλθε από τον Καναδά. Αλλά η ταινία τα αποδίδει σχεδόν όλα στην αμερικανική CIA. Αν εξαιρέσει κανείς αυτό, η ταινία είναι πολύ καλή…».
Ποιος τα λέει αυτά τα εξόχως ειλικρινή και… αντιαμερικανικά; Ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Τζίμι Κάρτερ, σχολιάζοντας το πολιτικό θρίλερ «Επιχείρηση Argo» του Μπεν Άφλεκ, που τιμήθηκε με τρία βραβεία Όσκαρ, ανάμεσά τους και εκείνο για την καλύτερη ταινία.
Το «αριστερό Χόλιγουντ» υπηρετεί τον αμερικανικό πατριωτισμό. Και η ιστορική πραγματικότητα πάει περίπατο.
Η πρώτη κυρία των ΗΠΑ Μισέλ Ομπάμα απένειμε σε ζωντανή σύνδεση με τον Λευκό Οίκο το χρυσό αγαλματίδιο, ενώ στη μεγάλη οθόνη ταπεινώνονται οι ισλαμιστές του Ιράν. Οι ίδιοι που τολμούν ακόμη, 30 και βάλε χρόνια μετά τη μυστική επιχείρηση της CIA για τη φυγάδευση έξι Αμερικανών από την επαναστατημένη Τεχεράνη του 1980, να προκαλούν τους γιάνκηδες με το πυρηνικό τους πρόγραμμα.
Αλήθειες, ψέματα και ανακρίβειες
Πόση αλήθεια περιέχει η ταινία του Άφλεκ; Μία και βασική: ότι πράγματι ένας μυστικός πράκτορας, ο Τόνι Μέντες, πήγε στο επαναστατημένο Ιράν για να βγάλει έξω από τη χώρα έξι διπλωματικούς υπαλλήλους που ξέφυγαν από τη μακρόχρονη (Νοέμβριος 1979 – Ιανουάριος 1981) ομηρία του προσωπικού της πρεσβείας των ΗΠΑ και κρύβονταν υπό την προστασία των Καναδών διπλωματών.
Τους μεταμφίεσε σε «καναδικό κινηματογραφικό συνεργείο», το οποίο έψαχνε χώρους, δήθεν, για μια ταινία επιστημονικής φαντασίας με τίτλο «Argo» – απ’ το μυθικό τέρας με τα 100 μάτια, απ’ το πλοίο των Αργοναυτών, ή απ’ τον πιστό σκύλο του Οδυσσέα, δεν μαθαίνουμε ποτέ.
Από κει και πέρα, όλα είναι σχετικά.
Με τις αγαθές αριστερόστροφες προθέσεις του ο Άφλεκ ξεμπερδεύει στην αρχή του φιλμ, όπου μία συντομότατη εισαγωγή – ιστορική αναδρομή σαν κόμικς ενημερώνει τον θεατή ότι, ναι, ο Σάχης ήταν κακός και οι ΗΠΑ τον στηρίζανε, αλλά τέλος πάντων για όλα φταίει το πετρέλαιο.
Το γνωστό «βασισμένη σε μία αληθινή ιστορία» καταντά ξεχειλωμένο σακί όπου χωράνε όλες οι διαστρεβλώσεις κι όλα τα στερεότυπα. Έξυπνη η CIA, κουτοπόνηροι οι Ιρανοί επαναστάτες. Ικανότατοι οι ατσίδες του Χόλιγουντ που στήνουν την ταινία – μαϊμού, συνεργάσιμοι οι εγκλωβισμένοι. Βλέπουμε οθόνες υπολογιστών στον έλεγχο διαβατηρίων, σε εποχή που δεν υπήρχε κομπιούτερ ούτε για δείγμα. Παρακολουθούμε βόλτες των έξι στην Τεχεράνη, ενώ δεν έβγαιναν ούτε στο μπαλκόνι για να ανασάνουν.
Και στο δραματικό φινάλε, ένοπλοι Φρουροί της Επανάστασης κυνηγάνε λυσσασμένοι στον διάδρομο απογείωσης το αεροπλάνο της Swissair με το οποίο απέδρασαν οι Αμερικανοί και ο πράκτορας – σωτήρας τους. Όλα ψέματα, όλα καλογυρισμένα.
Για να μην είμαστε άδικοι, το φιλμ αποδίδει την αγρίως φορτισμένη ατμόσφαιρα που ηλέκτριζε το νεογέννητο θεοκρατικό Ιράν, όπως έγραψε στην εφημερίδα «Independent» ο κορυφαίος Δυτικός ανταποκριτής στη Μέση Ανατολή, ο βετεράνος Ρόμπερτ Φισκ, που βρισκόταν στην Τεχεράνη εκείνη την εποχή.
Με άλλα λόγια, ιδού ένα «πατριωτικό» σινεμά made in USA για όποιον μπαίνει στη σκοτεινή αίθουσα για να διασκεδάσει – όχι για να μάθει Ιστορία.
Πηγή: topontiki.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου