Όταν εμφανίστηκε ο Θάνος Τζήμερος στο πολιτικό προσκήνιο στις τελευταίες εκλογές, με αυτήν την έξυπνη διαδικτυακή καμπάνια, ομολογώ, ότι (όπως πολλοί Ελληνες) αισθάνθηκα συμπάθεια.
Και αυτό γιατί πολλές από τις απόψεις του, που ήταν τόσο αυτονόητες, πίστευα ότι έπρεπε να αποκτήσουν κοινοβουλευτική έκφραση. Θυμάμαι μάλιστα, ότι είχα «τσακωθεί» με κάποιους φίλους μου που τον αντιμετώπιζαν απαξιωτικά και μάλιστα γκρίνιαζαν με τον Στέφανο Μάνο που είχε συμμαχήσει μαζί του. Πίστευα, ότι η Ελλάδα χρειαζόταν- όπως όλες οι Ευρωπαϊκές Δημοκρατίες- μια φιλελεύθερη συνιστώσα με κοινοβουλευτική εκπροσώπηση και θεωρούσα άδικο να είναι στην βουλή οι φασίστες και να μένει απέξω ένα ρεύμα σκέψης σαν αυτό που εκπροσωπούσε ο Στέφανος Μάνος.
Αργότερα, όταν ο Τζήμερος απέκτησε αναγνωρισιμότητα και βγήκε στο προσκήνιο, δηλαδή στις τηλεοράσεις, κατάλαβα τις επιφυλάξεις των φίλων μου. Τώρα, με αυτό το ρατσιστικό παραλήρημα για τους Τσιγγάνους που συνδέεται δημαγωγικά με την γνωστή ιστορία του μικρού κοριτσιού που βρέθηκε κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες σε έναν καταυλισμό τσιγγάνων, νομίζω αποδεικνύεται και επικίνδυνος. Επικίνδυνος γιατί αυτές τις αστειότητες περί της αδυναμίας των «γύφτων» να ζουν σε οργανωμένες κοινωνίες, δεν τόλμησε να τις εκστομίσει ούτε η Χρυσή Αυγή. Αξιοποιώντας ένα στενάχωρο περιστατικό που νομίζω μας άγγιξε όλους, προσπάθησε με τρόπο ξεδιάντροπο να κολακέψει σε μια ευαίσθητη χρονικά συγκυρία τα πιο ανεξέλεγκτα ένστικτα μιας κοινωνίας που λόγω της κρίσης ψάχνει για εξιλαστήρια θύματα. Από φιλελεύθερος σήμερα ο Τζήμερος διολίσθησε σε έναν ξεδιάντροπο φασίστα!
Πηγή :
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου