Δημόσιοι υπάλληλοι

Τον Ιούλιο κατέθεσε αίτηση πτώχευσης η πόλη-σύμβολο, για πενήντα ολόκληρα χρόνια, της αμερικανικής βιομηχανίας αυτοκινήτων, με στόχο την προστασία της από τους πιστωτές. Η πόλη έχει συνολικά χρέη της τάξης των 14 δις €, εκ των οποίων τα 2,6 δις € αφορούν «μη ώριμες» συντάξεις.

Το Ντιτρόιτ ήταν εκ τού νόμου υποχρεωμένο να πληρώνει στους υπαλλήλους του συντάξεις, όπως επίσης οι άλλες Πολιτείες των Η.Π.Α., μετά από 30-35 έτη εργασίας. Εν τούτοις, ήδη από τη δεκαετία του 1970, όπου ξεκίνησαν τα προβλήματα του, δεν «αποταμίευε» τις κρατήσεις, έτσι ώστε να είναι σε θέση να πληρώνει αργότερα τις συντάξεις. Εκτός αυτού, τα συνταξιοδοτικά αποθεματικά δεν επενδύονταν σωστά – κυρίως επειδή ορισμένοι δήμαρχοι, συνεργάζονταν με διεφθαρμένες επενδυτικές εταιρείες, εισπράττοντας παράνομα χρήματα (κάτι μας θυμίζει εδώ).

Στα πλαίσια τώρα της χρεοκοπίας, οι διορισμένοι δικαστικά σύνδικοι πτώχευσης θέλουν να επιβάλλουν μεγάλες μειώσεις στους 21.000 συνταξιούχους δημοσίους υπαλλήλους – οι οποίοι λαμβάνουν κατά μέσον όρο 14.000 € ετησίως, ποσόν που ευρίσκεται κάτω από το όριο της φτώχειας για ένα νοικοκυριό στις Η.Π.Α. Δυστυχώς δε, οι περισσότεροι συνταξιούχοι δεν έχουν δικαίωμα λήψης κοινωνικής βοήθειας, λόγω μίας συμφωνίας που έχει υπογραφεί μεταξύ της πόλης και της Ουάσιγκτον.

Περαιτέρω, σύμφωνα με τη νομοθεσία της Πολιτείας (Μίσιγκαν), απαγορεύεται ρητά η μείωση των συντάξεων – όπου όμως το δικαστήριο που αποφασίζει αντέτεινε ότι, η ομοσπονδιακή νομοθεσία, η οποία το επιτρέπει, είναι ισχυρότερη.

Εάν τώρα το ανώτατο δικαστήριο αποφασίσει πως επιτρέπεται η μείωση ή, ενδεχομένως, η «διαγραφή» των συντάξεων, θα δημιουργηθεί ένα δεδικασμένο για εκατοντάδες άλλες πόλεις των Η.Π.Α., οι οποίες αντιμετωπίζουν ανάλογα προβλήματα – πόσο μάλλον για τις επτά υπόλοιπες Πολιτείες οι οποίες, όπως το Μίσιγκαν, έχουν συνταγματικά κατοχυρωμένη την προστασία των συντάξεων.

Στην προκειμένη περίπτωση θα σήμαινε ότι, οι δημόσιοι υπάλληλοι θα ήταν προστατευμένοι μόνο εφόσον τα αποθεματικά αρκούσαν για την πληρωμή των συντάξεων τους – με τον ΟΟΣΑ να υπολογίζει ότι, με την κρίση του 2008, χάθηκε το 26,2% της συνολικής αξίας των συνταξιοδοτικών ταμείων.

Με βάση αυτά που συμβαίνουν στην πατρίδα του νεοφιλελευθερισμού, δεν μπορεί να μην αναρωτηθεί κανείς τι σημαίνουν για την Ελλάδα – η οποία, εάν παραμείνει βυθισμένη στον αποπληθωρισμό, κύριο χαρακτηριστικό του οποίου είναι η αύξηση του συνολικού χρέους, δημοσίου και ιδιωτικού (όπως τεκμηριώνεται από την Ιαπωνία, το δημόσιο χρέος της οποίας παρά την ισχυρή βιομηχανία και τις εξαγωγές της, πλησιάζει το 250% του ΑΕΠ – διάγραμμα συνολικού χρέους που ακολουθεί), δεν πρόκειται να αποφύγει τη χρεοκοπία.

.

1ο διάγραμμα: Συνολικό χρέος προς ΑΕΠ για επιλεγμένες χώρες, 2ο διάγραμμα: Συνολικό χρέος προς ΑΕΠ το 2011 έναντι 2007/2010.
(*Πατήστε στην εικόνα για μεγέθυνση)

.

Το προφανές συμπέρασμα είναι πως θα ακολουθήσει κάτι αντίστοιχο με τις συντάξεις, το οποίο δεν πρόκειται φυσικά να περιορισθεί στο δημόσιο – οπότε οφείλει να είναι κανείς προετοιμασμένος. Εάν όμως επιτραπεί από την κυβέρνηση να λεηλατηθεί ενδιάμεσα η δημόσια και η ιδιωτική περιουσία των Ελλήνων, τότε δεν θα μπορεί να ελπίζει κανείς σε τίποτα.

Ολοκληρώνοντας οφείλουμε να συμπληρώσουμε ότι, ο αποπληθωρισμός διευκολύνει αρχικά το δανεισμό ενός κράτους (έκδοση ομολόγων) με χαμηλά επιτόκια – γεγονός το οποίο  ενδεχομένως αιτιολογεί την επιμονή της Γερμανίας στην πολιτική λιτότητας, η οποία προκαλεί τον αποπληθωρισμό.

Σε μία τέτοια περίπτωση, ο στόχος της θα ήταν η είσπραξη των οφειλών της από τις χώρες του νότου, μέσω της διευκόλυνσης του δανεισμού τους από τις αγορές και, στη συνέχεια, η υιοθέτηση του Σχεδίου Β.

Πηγή : http://www.analyst.gr