Η
Μαρία Ντούζα στην πρώτη σκηνοθετική της δουλειά, όπου έγραψε και το
σενάριο, επιχειρεί να «μιλήσει» οπτικά για το όλον που κατακερματίστηκε.
Και, όπως γινόταν με το εφηβικό παιγνίδι με τον πατέρα της, αυτή έλεγε
το nothing of something κι εκείνος απαντούσε something of nothing.
Πατρίδα,
ένας όρος τόσο αντιφατικός πλέον η Ελλάδα του 2013, ο καιρός της
σύγχρονης μετανάστευσης, ο ρατσισμός κατά των μεταναστών, η εγκατάλειψη
του συστήματος υγείας., η εγκατάλειψη των οδικών έργων, το παρελθόν, η
ουτοπία, τα κρυμμένα μυστικά.
Το δέντρο είναι η ρίζα, ο τόπος η καταγωγή. Η κούνια, η αιώρα, το τραμπάλισμα, η αιώρηση ανάμεσα στο μεγάλο χάσμα μεταξύ παρελθόντος και παρόντος. Η πατρίδα έννοια κενή, χωρίς περιεχόμενο ούτε σημαινόμενο.
Κάτι
από φιλμ- νουάρ, ένα εσωτερικό σασπένς να σου σφίγγει τα σπλάχνα, ενώ η
καρδιακή αρρυθμία της χώρας (ο πατέρας- το παρελθόν, η ουτοπία-
πεθαίνει από καρδιά, κλασικό σημαινόμενο).
Είναι, λοιπόν, η μεγάλη αιώρηση, το Long goodbye, το The big heat,
η ανάφλεξη προ των τελικών αποφάσεων. Και εδώ το ρόλο της
χειραφετημένης ελληνικής, συλλογικής συνείδησης θα παίξει η σκεπτόμενη
(καθόλου τυχαίο πως είναι γιατρός), που θα επιχειρήσει να αλλάξει τα
σύγχρονα κοινωνικά δεδομένα. Παραδίνοντας τη σκυτάλη στη μετανάστρια
σημαίνεται το τέλος της επικαρπίας και την αρχή μιας νέας κοινωνικής
συμφωνίας. Εξαιρετική ιδέα, κοινωνική και πολιτική μετωνυμία, με αργούς
ρυθμούς που αποφλοιώνουν την ίντριγκα της εσωτερικής εξέλιξης.
Υ.Γ Η ταινία έκανε πρεμιέρα στο Μόντρεαλ και βγαίνει στις αίθουσες 6 Φεβρουαρίου από την StradaFilms, ενώ στο εξωτερικό εκπροσωπείται από την EastWest Filmdistribution Gmbh, στην Αυστρία.
Με αφορμή τη νέα ταινία της Μ.Ντούζα "ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΚΑΙ Η ΚΟΥΝΙΑ"... η Μυρτώ Αλικάκη φωτογραφήθηκε και
απάντησε σε μερικές ερωτήσεις.
Eρ1: Στην ταινία 'Το Δέντρο και η Κούνια' υποδύεσαι μια ελληνίδα του εξωτερικού. Έχεις υπάρξει "Ελληνίδα του εξωτερικού" κι αν όχι από πού άντλησες για να παίξεις το ρόλο αυτό;
Σ Μυρτώ: - Γεννήθηκα στο Παρίσι και ήρθα στην Ελλάδα τριών ετών, παρόλα αυτά δεν νιώθω καθόλου "Ελληνίδα του εξωτερικού". Η ζωή στην Ελλάδα δεν μου άφησε περιθώριο να σκεφτώ ότι θα μπορούσα να ζήσω οπουδήποτε αλλού. Ωστόσο ένας ηθοποιός, δεν είναι δυνατόν, να έχει πάντα σχετικές εμπειρίες με όλους τους ρόλους που καλείται να ερμηνεύσει. Προσπαθώ κάθε φορά να κατανοώ τον χαρακτήρα που υποδύομαι και να τον πλησιάζω με το ένστικτο και την καρδιά μου.
Eρ2: Τι σε τράβηξε στην ιστορία της Ελένης;
Mυρτώ:- Ο λόγος για τον οποίο η Ελένη μεταναστεύει είναι για να ξεφύγει απο το "βάρος" που σηκώνει μέσα στο σπίτι που μεγάλωσε.Την στοιχειώνει ο θάνατος της μάνας, η σιωπή του πατέρα, τα τόσα κρυμμένα γεγονότα…. Όταν έρχεται αντιμέτωπη με όλα αυτά, όσο κι αν πονάει, λυτρώνεται.
Νομίζω ότι αυτό είναι κάτι που όλοι, λίγο εώς πολύ, έχουμε βιώσει και προσωπικά με αφορά απόλυτα. Η προσωπική λύτρωση, θεωρώ ότι είναι κάτι πολύ σημαντικό για την εξέλιξη του κάθε ατόμου.
Photos: Yiannis Kostavaras
Ερ3: Ποια πιστεύεις είναι η αξία μιας ταινίας σαν αυτήν σήμερα; Μπορεί να παίξει κάποιο πολιτικό ρόλο;
Mυρτώ:- "Το δέντρο και η κούνια" προσπαθεί να συμφιλιώσει, να συγχωρήσει, να ερμηνεύσει...
Πιστεύω ότι οι πολιτικές αλλαγές προκαλούνται απο τον καθένα ξεχωριστά. Όταν οι άνθρωποι δεν πέφτουν στην παγίδα των γενικεύσεων και της ανταπόδοσης του πόνου, τότε ναι νομίζω ότι μπορεί να επηρεάσει πολιτικά.
Eρ4: Γιατί "Το δέντρο και η κούνια" ;
Mυρτώ: - Ο τίτλος είναι συμβολικός. Η Ελένη όταν ήταν παιδί, έπαιζε σε μια κούνια που ήταν κρεμασμένη σε ένα μεγάλο δέντρο στην αυλή του σπιτιού της. Είναι η στιγμή της παιδικής της ηλικίας που την έχει στιγματίσει, το τραύμα που έχει βιώσει. "Το δέντρο και η κούνια" είναι λοιπόν όλα αυτά που πρέπει να αντιπαλέψει, για να προχωρήσει ξαλαφρωμένη απο αυτό το βάρος.
"ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΚΑΙ Η ΚΟΥΝΙΑ" απο 6 ΦΕΒΡΟΥΑΡIΟΥ στους κινηματογράφους
Photos: Yiannis Kostavaras
Make up: Elsa Protopsalti
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου