Σύρος Γιατρέ μου… Θεέ μου!

Όλο και αυξάνονται τα παράπονα ασθενών ή συνοδών τους, οι οποίοι καταγγέλλουν  απρεπή ή ακόμη και σκαιά συμπεριφορά γιατρών στο Νοσοκομείο της Σύρου, ενώ υφέρπει ο ψίθυρος για «φακελάκια», θυμίζοντας μας ότι αυτό το «άθλημα» εξακολουθεί να υφίσταται.

Φυσικά δεν μπαίνουν όλοι οι γιατροί στο ίδιο «τσουβάλι» και φυσικά μιλάμε για τις εξαιρέσεις, που όμως βλάπτουν το γενικότερο σύνολο του κλάδου.Και αναφερόμαστε σε έναν από τους πλέον νευραλγικούς κλάδους, αυτόν της Υγείας, στον οποίο το επάγγελμα του γιατρού θεωρείται λειτούργημα και ως τέτοιο νοείται από το ευρύ κοινό, το οποίο βλέπει τον γιατρό σχεδόν ισόβαθμο με το Θεό.

Και πώς να μην τον βλέπει έτσι, όταν σε πολλές περιπτώσεις η ζωή ενός προσφιλούς του προσώπου βρίσκεται κυριολεκτικά στα χέρια του γιατρού και εκείνη τη στιγμή τον βλέπει σαν κάτι το ανώτερο και τον θεοποιεί;

Όμως, ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας, και με το δεδομένο ότι όλα τα δάχτυλα δεν είναι ίδια, η κατάσταση στη δημόσια Υγεία, σε πανελλήνιο επίπεδο, δεν είναι και η καλύτερη δυνατή, με την άποψη της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών πως «Αν δεν έχεις λεφτά να πληρώσεις, σε αντιμετωπίζουνε σαν ένα τσουβάλι με πατάτες».Ευτυχώς στο Νοσοκομείο μας δεν έχουμε φτάσει σε τέτοιο επίπεδο και αυτό το κρατάει ψηλά στη συνείδηση της πλειοψηφίας των Συριανών και των επισκεπτών του νησιού, αλλά…

Αλλά όταν συμβαίνουν μεμονωμένα, ευτυχώς, περιστατικά που τροφοδοτούν αρνητικά σχόλια, τότε θα πρέπει να προβληματίζουν τους ιθύνοντες, ώστε να απομονωθούν και να μη γίνουν αιτία επέκτασης του φαινομένου.

Για να λέμε τα πράγματα όπως είναι, πολλές φορές ο γιατρός γίνεται απότομος, με σκαιά συμπεριφορά, εξαιτίας της συμπεριφοράς ασθενών ή συνοδών τους, οι οποίοι θεωρούν ότι το πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζουν επιτάσσει την αποκλειστική ασχολία του γιατρού με την περίπτωσή τους, αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα τις τρέχουσες ασχολίες του, όσο σημαντικές κι αν είναι αυτές.Δεν αναφερόμαστε σε τέτοιου είδους περιπτώσεις. Αναφερόμαστε στις ακριβώς αντίθετες.Σε εκείνες που ο γιατρός είναι εκ φύσεως και εκ προοιμίου κακότροπος ή έχει «καβαλήσει καλάμι» και θεωρεί τον εαυτό του Θεό, οπότε απαιτεί να του συμπεριφέρονται σαν μια ξεχωριστή θεότητα, βλέποντας τους άλλους «αφ’ υψηλού» και μάλιστα από τέτοιο ύψος που του θολώνει την πραγματική του εικόνα.

Μιλάμε για εκείνους τους «αναντικατάστατους», που δεν σηκώνουν κουβέντα ούτε αμφισβήτηση στα όσα λένε και πράττουν (έργω ή διανοία), «παίρνοντας από τη μούρη» εκείνον που θα τολμήσει να «σηκώσει κεφάλι» επικρίνοντας τη στάση τους.

Καταλήγοντας, θα πρέπει ο κάθε γιατρός να δέχεται «επί ίσοις όροις» τόσο τα εύσημα (όποτε αυτά απαιτούνται), όσο και τα επικριτικά σχόλια όποτε η συμπεριφορά του επιφέρει αυτή την αρνητική κριτική.

Επίσης, θα πρέπει ο καταγγέλλων, αντί να αφήνει υπονοούμενα για «φακελάκια» και «σκαιά συμπεριφορά», να έχει το θάρρος της επώνυμης καταγγελίας, φροντίζοντας να υπάρχουν τα στοιχεία εκείνα που θα την τεκμηριώνουν.Γιατί μπορεί ο γιατρός να εξομοιώνεται με τον Θεό, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι ακόμη και στον Θεό ασκούμε κριτική/

Πηγή : /www.logotypos.gr/