Sea Diamond: Μια οικολογική βόμβα στο βυθό της καλντέρας της Σαντορίνης

Την εφαρμογή των δικαστικών αποφάσεων ζητά η Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα Θηραίων Πολιτών για την ανέλκυση του Sea Diamond.

Στην Ειδική Μόνιμη Επιτροπή Προστασίας του Περιβάλλοντος της Βουλής απευθύνθηκαν τα μέλη της Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα Θηραίων Πολιτών για την Ανέλκυση του Κ/Ζ Sea Diamond με επιστολή τους, μέσω των βουλευτών της ΝΔ Μάρκου Καφούρου και του ΚΚΕ Διαμάντως Μανωλάκου.

Στην επιστολή τους επισημαίνουν ότι επανέρχονται για να ενημερώσουν σχετικά με τις εξελίξεις στο θέμα του ναυαγίου του Sea Diamond που παραμένει ως οικολογική βόμβα στον βυθό της καλντέρας της Σαντορίνης από τον Απρίλιο του 2007. Παραθέτουν το πλήρες ιστορικό για τα αποτελέσματα των προσπαθειών απορρύπανσης που έγιναν τις δύσκολες μέρες του ναυαγίου, αλλά και τις αποφάσεις που έχουν ληφθεί.

Δεκαεπτά χρόνια σχεδόν από τη βύθισή του, τα αρμόδια υπουργεία δεν έχουν δείξει το απαιτούμενο ενδιαφέρον και η Πολιτεία κωφεύει και δεν υποχρεώνει την πλοιοκτήτρια εταιρεία για την ανέλκυση του ναυαγίου. Παραμένει στον βυθό και συνεχίζει να ρυπαίνει με αργό αλλά σταθερό ρυθμό, διαβρώνεται καθημερινά και ανά πάσα στιγμή μπορεί να προκαλέσει ανυπολόγιστη οικολογική καταστροφή.

Τι ρυπαντικά υλικά περιείχε το Sea Diamond;

Σύμφωνα με το Πράσινο Διαβατήριο του πλοίου και τις μελέτες που έχουν πραγματοποιηθεί, εντός του Sea Diamond υπάρχουν μερικές εκατοντάδες τόνοι υγρών καυσίμων και λιπαντικών μηχανής, μερικές χιλιάδες κυβικά μέτρα μονωτικών υλικών, όπως πετροβάμβακα και υαλοβάμβακα, μερικές εκατοντάδες κιλά ανόδια που περιέχουν βαρέα μέταλλα, όπως μόλυβδο, κάδμιο και ψευδάργυρο, μερικές χιλιάδες μέτρα καλωδιώσεων που περιέχουν χαλκό, μερικές εκατοντάδες λίτρα ηλεκτρολύτη στις μπαταρίες του πλοίου που περιέχουν ισχυρά οξέα, μόλυβδο και κάδμιο, πολλά επικίνδυνα για τη δημόσια υγεία χημικά, όπως χρώματα, αντισκωριακά, σταθεροποιητές βαφών, αλλά και πολλές ηλεκτρονικές συσκευές στα όργανα και τις εγκαταστάσεις του πλοίου που περιέχουν υδράργυρο, ενώ όλες οι εύφλεκτες επιφάνειές του ήταν εμποτισμένες με βρωμιούχες επιβραδυντικές χημικές ενώσεις.

Οι προσπάθειες για την απάντληση των πετρελαιοειδών

Από τις 27/5/2009 έως τις 14/6/2009 πραγματοποιήθηκαν εργασίες για την απάντληση των πετρελαιοειδών από χώρους του ναυαγίου υπό την άμεση εποπτεία και τη φυσική παρουσία εκπροσώπων του Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου Θήρας και ομάδας επιστημόνων του ΕΜΠ που λειτουργούσε ως τεχνική σύμβουλος του τελευταίου, αλλά και την επίβλεψη του Λιμεναρχείου Θήρας.

Στις δεξαμενές του συνοδευτικού πλοίου M/V Aegis σφραγίσθηκαν από το Τελωνείο Θήρας 155,22 κυβικά μέτρα πετρελαιοειδών καταλοίπων αναμεμειγμένων με θαλασσινό νερό. Από αυτά στάλθηκε δείγμα προς ανάλυση για την εκτίμηση της τελικής ποσότητας πετρελαίου που απαντλήθηκε.

Το Γενικό Χημείο του Κράτους-Χημική Υπηρεσία Σύρου απάντησε στο Λιμενικό Ταμείο Θήρας ότι «το αποσταλέν δείγμα είναι κατά κύριο λόγο θαλάσσιο νερό (99% περίπου) με διάφορα κατάλοιπα πετρελαιοειδών (1% περίπου)». Άρα ο βαθμός επιτυχίας της επιχείρησης απάντλησης ήταν εξαιρετικά μικρός, κυρίως λόγω του ότι οι δεξαμενές καυσίμων βρίσκονται στο εσωτερικό του πλοίου και η δυνατότητα επικοινωνίας μαζί τους από έξω ήταν, κατά την γνώμη των τεχνικών, σχεδόν αδύνατη.

Η ανέλκυση του Sea Diamond στην Κομισιόν

Έχουν γίνει πολλές ερωτήσεις στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή σχετικά με το θέμα του ναυαγίου. Μια από τις πιο πρόσφατες έγινε από τον πρώην ευρωβουλευτή Νίκο Χουντή που ρωτούσε την επιτροπή «για ποιους λόγους δεν έχει υποχρεωθεί η ιδιοκτήτρια εταιρεία να ανελκύσει το κουφάρι του Sea Diamond 12 χρόνια μετά το ναυάγιο». Η Επίτροπος Μεταφορών Βιολέτα Μπουλτς απάντησε ότι η Ελλάδα δεν έχει κυρώσει τη διεθνή συνθήκη Ναϊρόμπι του 2007 που θεσπίζει κανόνες για την ταχεία και αποτελεσματική ανέλκυση ναυαγίων που βρίσκονται στην αποκλειστική οικονομική ζώνη ενός κράτους, τα οποία μπορεί να είναι επικίνδυνα για τη ναυσιπλοΐα ή το περιβάλλον. «Εναπόκειται στις ελληνικές αρχές (συμπεριλαμβανομένων των ελληνικών δικαστηρίων) να κρίνουν κατά πόσον είναι δυνατό να υποχρεωθούν οι ιδιοκτήτες του Sea Diamond να ανελκύσουν το σκάφος».

Στην αντίστοιχη περίπτωση του Costa Concordia το 2012, οι ιταλικές αρχές υποχρέωσαν την πλοιοκτήτρια να ανελκύσει το ναυάγιο μέσα σε 14 μήνες και να πληρώσει περισσότερα από 1 δισ. ευρώ μέχρι και την ανακύκλωσή του στα ναυπηγεία της Γένοβα.

Στην Ελλάδα, ο κρατικός μηχανισμός, παρά την παράλληλη και αυτοτελή από τον νόμο (Ν2881/2001) υποχρέωσή του να προβεί το ίδιο στις αναγκαίες ενέργειες αποκαταστάσεως της βλάβης σε περίπτωση κωλυσιεργίας, αδράνειας ή μη συμμορφώσεως των υπευθύνων, εδώ και 17 χρόνια αδρανεί και δεν ασκεί την απαιτούμενη πίεση στον πλοιοκτήτη προς την μόνιμη επίλυση του προβλήματος.

Αποδεδειγμένα, η ρύπανση στη θαλάσσια περιοχή του ναυαγίου είναι καθημερινή, ωστόσο κανένα πρόστιμο δεν επιβάλλεται πλέον στους υπεύθυνους αυτού. Στις παρακάτω φωτογραφίες φαίνεται το φράγμα της ντροπής που «κοσμεί» τη μοναδικού κάλλους καλντέρα της Σαντορίνης, καθώς και τα πετρελαιοειδή που αναβλύζουν καθημερινά στο εσωτερικό του, και σκορπίζουν προς την κατεύθυνση του ανέμου ρυπαίνοντας καθημερινά τα θαλάσσια ύδατα.

Πηγή : https://www.sustainablecyclades.gr/