Ντίνα Καράτζιου
Ποια είναι η καθημερινότητα ενός γιατρού στις Κυκλάδες; Πώς τα βγάζει πέρα μια γιατρός στη Λήμνο, η στην Σέριφο όταν έχει να αντιμετωπίσει ένα έκτακτο περιστατικό που απαιτεί αεροδιακομιδή; Μια εικόνα από τις δημόσιες δομές υγείας στις άγονες και δυσπρόσιτες περιοχές της χώρας, που ξέμειναν από γιατρούς αλλά και από κυβερνητικές λύσεις, αφού κι αυτές άγονες παραμένουν.
Μια βιογραφική προσέγγιση για τις δομές υγείας στις Κυκλάδες Τι λέει ο γιατρός μας Θανάσης Κονταρης
Λύσεις στη δύσκολη εξίσωση που αφορά την αναβάθμιση της ποιότητας των υπηρεσιών υγείας στις Κυκλάδες έχει προτείνει και ο Αθανάσιος Κόνταρης, ιδωμένες μάλιστα από τη δική του βιωματική εμπειρία, όντας γενικός γιατρός και επιστημονικός υπεύθυνος του Πολυδύναμου Περιφερειακού Ιατρείου στη Σέριφο: «Η μελέτη που έχω κάνει αφορά την προσπάθεια να οργανώσω την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας στη Σέριφο αλλά και τους λόγους της αποτυχίας μου», λέει, καθώς εξηγεί με λεπτομέρεια τις προσπάθειές του, τα εμπόδια που βρήκε και το πώς αυτά μπορούν να ξεπεραστούν.
Ο Α. Κόνταρης το 2018 έκανε την αντίστροφη πορεία από εκείνη που κάνουν χιλιάδες Έλληνες γιατροί τα τελευταία χρόνια. Επέστρεψε από τη Σουηδία στην Ελλάδα το 2018 και το όνειρό του ήταν να προσφέρει ποιοτικές υπηρεσίες υγείας στους κατοίκους της Σερίφου.
Η πρότασή του αποτελεί «μία εμπεριστατωμένη μελέτη για την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας στις Κυκλάδες. Την έχω στείλει, αλλά δεν έχω εισακουστεί», λέει.
Η μελέτη του γενικού γιατρού της Σερίφου δεν περιορίζεται στην παράθεση προτάσεων για το πώς θα αντιμετωπιστούν ιατρικά οι επισκέπτες του καλοκαιριού. Όχι γιατί η παροχή των ιατρικών υπηρεσιών το καλοκαίρι είναι εύκολη υπόθεση, κάθε άλλο: «Ασκούμε το ιατρικό μας έργο, έχοντας εξαντλητικά ωράρια και συνεχόμενες εφημερίες».Το Πολυδύναμο Περιφερειακό Ιατρείο (ΠΠΙ) Σερίφου είναι από τα πιο καλά στελεχωμένα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν ελλείψεις σε ανθρώπινο δυναμικό. Το ιατρείο της Σερίφου είναι επίσης αρκετά καλά εξοπλισμένο. «Όσο όμως οργανωμένο και να είναι ένα ιατρείο, όσο ιδανικές ιατρικές υπηρεσίες και να προσφέρουμε οι συνάδελφοι και εγώ, εάν ένα σοβαρό περιστατικό δεν έρθει να το πάρει ελικόπτερο εγκαίρως, είναι σαν έχω κάνει μια τρύπα στο νερό», μας εξηγεί. Δυστυχώς, όμως, «από τότε που παρέχω ιατρικές υπηρεσίες στη Σέριφο, δεν έχω καταφέρει να στείλω ούτε έναν ασθενή με εγκεφαλικό τη σωστή ώρα».
Υποστηρίζει ότι «είναι πάντα πολύ δύσκολος ο μηχανισμός της διακομιδής.
Αυτό συμβαίνει γιατί το ελικόπτερο δεν ήρθε στην ώρα του, γιατί μπορεί να είναι χαλασμένα τα φώτα του ελικοδρομίου, γιατί σηκώθηκε αλλά δεν έφτασε λόγω της κακοκαιρίας. Δεν είναι βέβαιο ότι φταίει πάντα το ΕΚΑΒ», λέει.
«Η ευθύνη που έχουν οι γιατροί στα νησιά όσον αφορά τη διακομιδή ενός περιστατικού είναι αρκετά πιο σύνθετη από αυτή που μπορεί να φαντάζεται κάποιος», λέει η Θεοδώρα Αναγνωστοπούλου, παιδίατρος που εργάζεται στο δημόσιο νοσοκομείο της Λήμνου: «Εφόσον έχω ένα επείγον περιστατικό, θα πρέπει να πάρω το κέντρο επιχειρήσεων του ΕΚΑΒ, να τους εξηγήσω και να πειστούν ότι το περιστατικό αυτό πρέπει να διακομιστεί.
Πριν πάρω το τελικό “Ok” από το ΕΚΑΒ, θα πρέπει να προηγηθεί ένας γύρος τηλεφωνημάτων από μένα στα εφημερεύοντα νοσοκομεία, για να βρω ποιο νοσοκομείο μπορεί να δεχτεί το περιστατικό αυτό. Μπορεί ένα νοσοκομείο να εφημερεύει και να μην το δέχεται, μπορεί να μην υπάρχει γιατρός ειδικότητας ή κλίνη. Τις περισσότερες φορές πρέπει να κάνω δεκάδες τηλεφωνήματα και μόνο όταν βρεθεί το νοσοκομείο θα έρθει το ΕΚΑΒ να πάρει το περιστατικό. Ενώ αυτό θα έπρεπε να γίνεται αυτόματα. Να το παίρνει το ΕΚΑΒ και να το πηγαίνει σε εφημερεύον νοσοκομείο που μπορεί να το δεχτεί».Ο Α. Κόνταρης, μεταφέροντας τη δική του εμπειρία, λέει στη LiFO πως όταν υπάρχει ένα έκτακτο περιστατικό το οποίο πρέπει να διακομιστεί, η ανεύρεση νοσοκομείου «είναι η άλλη μάχη που δίνει ο γιατρός. Να βρει πού θα στείλει τον ασθενή. Το περασμένο διάστημα ένας Αμερικανός έπαθε ανακοπή στη μέση του δρόμου. Ο αδελφός του του έκανε μαλάξεις γιατί ήταν νοσηλευτής και τον παρέλαβα μετά από κάποια λεπτά». Το περιστατικό έπρεπε να διακομιστεί «και το μπαλάκι πέφτει στα χέρια μου για να βρω νοσοκομείο το οποίο θα το δεχτεί. Χρειάστηκαν δεκαεπτά τηλεφωνήματα και μιάμιση ώρα για να βρεθεί το νοσοκομείο που θα τον παραλάβει. Ο ασθενής μεταφέρθηκε με βάρκα από εδώ στην Πάρο και από την Πάρο με ελικόπτερο στην Αθήνα», λέει.Το καλοκαίρι του 2022, ο Α. Κόνταρης, ορμώμενος από τα στατιστικά στοιχεία που είχε στα χέρια του τα οποία αφορούσαν την εκτίναξη της επισκεψιμότητας στο ιατρείο της Σερίφου, θέλησε να διερευνήσει τι γίνεται στα άλλα νησιά των Κυκλάδων. Η ερευνητική ομάδα, που ήταν το υγειονομικό προσωπικό του Περιφερειακού Ιατρείου της Σερίφου, επικοινώνησε τηλεφωνικά με τους συναδέλφους της σε 26 από τα 28 νησιά, στα οποία η μοναδική δομή υγείας είναι ένα Πολυδύναμο Περιφερειακό Ιατρείο. Τι ανακάλυψε; Δεκατρία Πολυδύναμα Περιφερειακά Ιατρεία λειτουργούσαν με 1 μόνο γιατρό που έκανε 30 εφημερίες τον μήνα. Άλλα 13 με 2 γιατρούς, με τις εφημερίες να μοιράζονται στα δύο, δηλαδή 15 εφημερίες για τον καθένα. Δέκα ιατρεία λειτουργούσαν χωρίς νοσηλευτή, ενώ μόνο επτά ιατρεία είχαν ειδικευμένο γιατρό. Η έρευνα κατέγραψε και το μοναδικό Πολυδύναμο Περιφερειακό Ιατρείο στο οποίο οι γιατροί έπαιρναν τα ρεπό που δικαιούνται σύμφωνα με τον νόμο. Και στα 26 ιατρεία οι γιατροί εργάζονταν περισσότερο από 48 ώρες, ενώ σε 14 από αυτά οι γιατροί απάντησαν ότι έχουν κάνει λάθη λόγω της εξάντλησης. Η κατάσταση έκτοτε δεν παρουσιάζει σοβαρές μεταβολές, όπως μας λέει ο ίδιος: «Και εγώ, αν δεν αγαπούσα το μέρος, αν δεν είχα την τρέλα μέσα μου να στήσω την πρωτοβάθμια φροντίδα στη Σέριφο και τις Κυκλάδες, θα προτιμούσα την ηπειρωτική Ελλάδα».
Διαβάστε ολόκληρο το αρθρο στον παρακάτω Σύνδεσμο
Πηγή : https://www.lifo.gr/ Πηγή :
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου