Γιάννης Μακριδάκης
Από την πρόσφατη προεκλογική περίοδο το κάνει και το συνεχίζει με ρυθμούς εντατικούς,
κουβελίζοντας συγχρόνως την συλλογική μνήμη της Αριστεράς αλλά και καθέναν από μας ως Αριστερό άνθρωπο και πολίτη.
Και αυτό διότι ποτέ του δεν τόλμησε να αρθρώσει την πιο βαθιά
ριζοσπαστική πρόταση. Ότι δηλαδή η Αριστερά που επιθυμεί την παραμονή
μας στην ευρωζώνη, δεν μπορεί παρά να είναι μια γιαλαντζί, μια συστημική
Αριστερά. Κι αυτό διότι Αριστερή πολιτική και ευρώ είναι έννοιες εκ
διαμέτρου αντίθετες, έννοιες ασύμβατες.
Το ευρώ εξ ορισμού είναι ένα εργαλείο προώθησης του σκληρού και
παντελώς ηλίθιου καπιταλισμού της αυτοκαταστροφής, εργαλείο υποταγής των
λαών στο άρμα της γερμανικής οικονομίας, εργαλείο δημιουργίας
οικονομικών αποικιών, εξαθλιωμένων εργατών, εκπορνευμένων πατρίδων,
εμπορευματοποιημένων και κατεστραμμένων φυσικών πόρων και περιβάλλοντος,
εργαλείο που εξυπηρετεί τα “ιδεώδη” της λογιστικής, των δεικτών, των
στατιστικών αριθμών, των τραπεζιτών κι όχι του ανθρωπισμού, εργαλείο που
προωθεί την Ανάπτυξη με την έννοια της Ύβρης και όχι της Ευημερίας των
Ανθρώπων.
Εργαλείο που ισοπεδώνει Αξίες και Διαφορετικότητες
μετατρέποντας κάθε λαό σε ομοιόμορφο γρανάζι της γερμανικής βιομηχανίας
και κάθε χώρα του ευρωπαϊκού νότου σε αποθήκη, σε φθηνή βιομηχανική
ζώνη, σε μπαταρία φθηνής ενέργειας και σε χώρο διάθεσης των αποβλήτων
της Γερμανίας.
Αυτό είναι το ευρώ και προφανώς η έννοια της Αριστεράς δεν έχει καμία
σχέση και καμία θέση μαζί του. Ο Σύριζα όμως υπό τον Τσίπρα δεν έχει το
σθένος να υποστηρίξει το προφανές (ίσως να μην το αντιλαμβάνεται
κιόλας) και πελαγοδρομεί αλλοιθωρίζοντας προς τους νοικοκυραίους, οι
οποίοι είναι ξεπουλημένοι από χρόνια ακουσίως και εκούσια.
Η μόνη διαφορά της Αριστεράς του Τσίπρα με αυτήν του Κουβέλη είναι
ότι ο μεν κουβελίζει την Αριστερά αργά και σταθερά, ο δεν την
κατακουβέλισε μια κι έξω και συντάχθηκε εξ αρχής με τους ισχυρούς
αποικιοκράτες.
Εγκλωβισμένος λοιπόν μέσα στην αντίφασή του και ευαγγελιζόμενος
ταυτοχρόνως αριστερή διακυβέρνηση και παραμονή στο ευρώ, ο Τσίπρας και ο
Σύριζα κοροϊδεύουν τον εαυτό τους και αναγκάζονται καθημερινά να
αυτογελοιοποιούνται, συμμετέχοντας μέχρι και σε εκδηλώσεις για τον
“Εθνάρχη Καραμανλή”, μέχρι σε συναντήσεις με τον δήμιο Σόϋμπλε, μέχρι
και σε συνέδρια “αναπτυξιακών” μπουρδολογιών των ελληνοαμερικανών
επενδυτών.
Με τέτοιους συνομιλητές και σε τέτοιου επιπέδου και ιδεολογίας
εκδηλώσεις καταντάει να συμμετέχει ένα κόμμα, που κατά τα άλλα θέλει
ακόμα να λέγεται αριστερό, όταν δεν τολμά να αρθρώσει την μόνη
ριζοσπαστική πρόταση.
Την έξοδο από την ευρωζώνη και την επιστροφή σε
εθνικό νόμισμα για την δημιουργία μιας πατρίδας με αυτονομία,
αυτοδιάθεση και αυτάρκεια. Μιας πατρίδας που την ορίζουν οι κάτοικοί της
και όχι που ασελγούν επί του κορμιού της και επί των ανθρώπων της οι
πολυεθνικές.
Κι όσο δεν τολμά να πει την αλήθεια στους πολίτες, ούτε την εκτίμησή
τους θα κερδίσει, ούτε βέβαια θα μπορέσει να πετύχει τίποτε παραπάνω από
το να γίνει ένας ακόμη κακός διαχειριστής της υφιστάμενης κατάστασης
στην υποθετική και προφανώς ανύπαρκτη περίπτωση που κληθεί για να
κυβερνήσει.
ΥΓ
Δεν γίνεται να υποστηρίζεις την παραμονή της χώρας στο ευρώ και
ταυτόχρονα την μη εξαθλίωση, την μη ανάπτυξη βιομηχανιών ενέργειας στα
βουνά και στις πεδιάδες, την μη εξόρυξη χρυσού στην Χαλκιδική, την μη
καταστροφή του Αιγαίου και της Μεσογείου από αλόγιστες αντλήσεις
υδρογονανθράκων, την μη καταστροφή του φυσικού και πολιτισμικού μας
κεφαλαίου, την μη εξάπλωση ρατσιστικών και ναζιστικών ιδεολογιών.
Διότι
ευρώ σημαίνει όλα αυτά μαζί. Επιβάλλεται να διαλέξουμε. Έξοδος από την
ευρωζώνη σημαίνει αξιοπρέπεια, εθνική κυριαρχία, αυτοδιάθεση, πολιτική
στάση με έμφαση στον άνθρωπο και στο φυσικό περιβάλλον, στον πολιτισμό
της Ελλάδας.
*Ο Γιάννης Μακριδάκης ειναι συγγραφέας
Πηγή : του Γιάννη Μακριδάκη*
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου