Βυζαντίου γεύσεις: Η κουζίνα της αυτοκρατορίας

Το ξέρατε ότι οι Βυζαντινοί έφτιαχναν σουφλέ; Το έλεγαν «αφράτον» και το παρασκεύαζαν με κοτόπουλο και ασπράδια αυγών. «Πρέπει να βάλεις πολλά ασπράδια για να σου γίνει αφρωτό. Πρέπει να το τοποθετήσεις σε βουναλάκι σ’ ένα ρηχό σκεύος, πάνω σε ένα στρώμα σάλτσα με βάση τον γάρο». Οτι υπήρχαν -την περίοδο της Δ΄ Σταυροφορίας- 1.600 βασιλικά ψαροκάικα που προμήθευαν καθημερινά την Κωνσταντινούπολη; «Οι ψαράδες έπρεπε να αγοράζουν απευθείας από τα αγκυροβολημένα καράβια, για να πουλήσουν δημόσια σε κάποια από τις πολλές εμπορικές οδούς στην πόλη. Το τοπικό ψάρι έπρεπε να πωλείται μόνο φρέσκο.

Το πάστωμα για εξαγωγή απαγορευόταν ρητώς και για να εξαντλείται το πλεόνασμα ο κανονισμός προέβλεπε την πώληση υπολειμμάτων». Το ξέρατε επίσης ότι τα γλυκά του κουταλιού ήταν βυζαντινά; «Τόσο αναγνωρίσιμα σήμερα ως παραδοσιακά ελληνικά, ήταν ήδη γνωστά (ως “γλυκίσματα της απαλαρέας”) κατά τον 12ο αιώνα». Οτι τότε διέκριναν τις γεύσεις σε 8 κατηγορίες: γλυκιά, πικρή, αλμυρή, δριμεία, λιπαρή, στυφή, ουδέτερη και όξινη;

Ενα συναρπαστικό βιβλίο για την κουλτούρα του φαγητού, τα προϊόντα, τις συνταγές, τα έθιμα, τις συνήθειες, καθημερινές και επίσημες, της βυζαντινής αυτοκρατορίας, που πάντρεψε την πλούσια γαστρονομία των Ρωμαίων με τη λιτότητα του ελληνικού κόσμου, τις προμήθειες από τις κοντινές εύφορες θάλασσες με τα εισαγόμενα προϊόντα από τη μακρινή Ανατολή. Και που φυσικά είναι η μητέρα της σύγχρονης ελληνικής, τουρκικής αλλά και όλων των βαλκανικών κουζινών.

Το «Βυζαντίου γεύσεις» είναι ένα επιστημονικό σύγγραμμα, με πολυάριθμες πηγές και εμπεριστατωμένες πληροφορίες, δεν παύει όμως να είναι συναρπαστικό και ενδιαφέρον, ιδιαίτερα για εμάς τους Ελληνες, καθότι περιέχει συμπυκνωμένη γνώση για το διατροφικό μας παρελθόν. Από τον έγκριτο φιλόλογο, ιστορικό και γλωσσολόγο Andrew Dalby, που ασχολήθηκε όσο κανείς άλλος με την ιστορία της διατροφής, κυρίως κατά την ελληνική και ρωμαϊκή αρχαιότητα.
Πηγή : http://www.kathimerini.gr/