Δύσκολοι αποχαιρετισμοί, για τα καράβια που μας ταξίδεψαν.

«Ο Αγιος είχε πάντα μια κλίση, δεν θυμάμαι αριστερά ή δεξιά, πάντως όντας δεμένος στο λιμάνι, έγερνε, κι έτσι πάντα κάναμε την προσευχή μας αυτή η κλίση να μην αποβεί μοιραία. Ηταν όμως καλοτάξιδο πλοίο, αν και τρομακτικά αργό. Σε κάποιο ταξίδι από Σίφνο προς Πειραιά, θα ήταν Δευτέρα ή Τρίτη του Πάσχα, έκανα οκτώ ώρες το ταξίδι. Είχαμε φάει ό,τι υπήρχε και δεν υπήρχε στις καντίνες, κόσμος ξαπλωμένος στα πιο απίθανα σημεία και το πλοίο δεν έλεγε να φτάσει. Θυμάμαι το προσωπικό ήταν πάντα ευγενικό και με ανεκτικότητα. Ενα χειμώνα, έχω πετύχει φάση που φτάνουμε με θαλασσοταραχή τρελή στη Σίφνο, και ο εκφωνητής έλεγε με βραχνή κοιμισμένη φωνή το διεκπεραιωτικό "passengers sifnos disembark thank you" κι όποιος κατάλαβε κατάλαβε».

Δύσκολοι αποχαιρετισμοί, τα καράβια που μας ταξίδεψαν. Η Χαριτίνη Καρρά, δεινή ταξιδιώτισσα και μόνιμα ερωτευμένη με τη Σίφνο, δεν κατάφερε όπως πολλοί άλλοι να πάει προχθές στον Πειραιά για το τελευταίο αντίο στο «Παναγιά Τήνου», πρώην «Αγιος Γεώργιος» ή «Αγιος» για τους πολύ φίλους, που αναχώρησε για το τελευταίο του ταξίδι προς τα διαλυτήρια του Αλή-Αγα στην Τουρκία. Ξέκλεψε όμως λίγα λεπτά και ένα ποστ για να το ξεπροβοδίσει: «Μέσα του θα κλείνει πάντα μερικά από τα πιο ωραία μας ταξίδια, τη λαχτάρα μας να συναντηθούμε με το αγαπημένο μας νησί, με τον πιο αυθεντικό και γήινο εαυτό μας».

Δυόμιση δεκαετίες έπλεε στα νερά του Αιγαίου, αλλάζοντας πολλούς ιδιοκτήτες και ακόμα περισσότερα ονόματα, καπετάνιους και πληρώματα. Ο «Αγιος» ήταν το δεύτερο από τρία «αδερφάκια», τρία πανομοιότυπα πλοία από τη Γαλλία. Το πρώτο είχε έρθει στην Ελλάδα το ΄88 αγορασμένο από τη Ventouris Sea Lines του Ευάγγελου Βεντούρη, ονομάστηκε «Απόλλων Εξπρές» και δρομολογήθηκε στη γραμμή Πάρο-Νάξο-Ιο-Σαντορίνη. 

Τα άλλα δύο ήρθαν στην Ελλάδα το ‘92, το ένα από τη GA Ferries του Γεράσιμου Αγούδημου και το άλλο απ΄την Agoudimos Lines του Δημήτρη Αγούδημου. Ονομάστηκαν «Ρομίλντα» (από τα αρχικά των τριών θυγατέρων του Αγούδημου) και «Πηνελόπη Α’» αντίστοιχα. Ηταν Αύγουστος του ‘92 όταν η «Ρομίλντα» ξεκινούσε τα ταξίδια της στο Αιγαίο στη γραμμή της Κασοκαρπαθίας, αλλά μέσα σε ένα χρόνο θα περνούσε στην πλοιοκτησία της Ventouris Sea Lines, έναντι μεγάλου ποσού, παίρνοντας το όνομα «Απόλλων Εξπρές 2». Καπετάνιος του τότε ο Μηλιός καπετάν-Θόδωρος Μαθιουδάκης.Οι παλιότεροι θα θυμούνται τη διαφήμιση της εταιρίας που είχε κάνει θραύση στις αρχές της δεκαετίας του ‘90, με τον επιβάτη που τρέχει να προλάβει το πλοίο και σλόγκαν «Αντίο Αθήνα». Οι φίλοι της θάλασσας και των πλεούμενων θυμούνται με μεγάλη συμπάθεια εκείνο τον «Απόλλωνα». «Πέραν του ότι επρόκειτο για ένα υπέροχο πλοίο, ήταν πάντα και λιγάκι καταφρονεμένος σε σχέση με το πρώτο "Απόλλων Εξπρές"» λέει στην «Κ» ο Αντώνης Λαζαρής, καθηγητής Βιολογίας με χόμπι τα της ναυτιλίας. «Το ‘95 παροπλίζεται για πρώτη φορά στο λιμάνι λόγω χρεών της εταιρίας προς της τράπεζες. Ταξιδεύει πάλι στο τέλος του ‘96 ως "Παναγιά Εκαντοταπηλιανή" για τον Αντώνη Αγαπητό που το αγόρασε σε πλειστηριασμό. Στο τέλος του ‘99 περιήλθε στην εταιρία Minoan Flying Dolphins και ονομάστηκε "Εξπρές Αρτεμις", όμως επειδή θεωρήθηκε γρουσουζιά ότι άλλαξε όνομα... τού ξανάδωσαν το όνομα "Παναγιά Εκαντονταπηλιανή"».

Τότε έπιανε Σαντορίνη και καθώς η εικόνα της Καλντέρας το ξημέρωμα ήταν μαγευτική, το συγκεκριμένο πλάνο έχει βρει θέση σε ουκ ολίγες ταινίες της εποχής. Ομως η περιπέτεια του καραβιού θα συνεχιζόταν. Το 2004 ο Βεντούρης το ξαναγοράζει και του δίνει το όνομα «Αγιος Γεώργιος». Ξεκινάει στη γραμμή Ραφήνας για Σύρο-Πάρο-Νάξο αλλά πολύ γρήγορα περνάει στις Δυτικές Κυκλάδες όπου θα μείνει για τα επόμενα δέκα χρόνια. Οσοι εκείνη τη δεκαετία ταξίδευαν για Σίφνο, Σέριφο, Κύθνο, Κίμωλο, Μήλο ή ακόμα και Φολέγανδρο, Σίκινο, Ιο, Θήρα αποκλείεται να μην είχαν βρεθεί μια φορά στα deck του.

Ομως τα οικονομικά προβλήματα εμφανίστηκαν και πάλι και επηρέαζαν τη φερεγγυότητα του πλοίου που άρχισε να καθυστερεί. Το 2015, πάνω που είχε μετονομαστεί σε «Παναγιά Τήνου» (λέγεται ότι ο Βεντούρης είχε καλές σχέσης με το δεσπότη της Σύρου) και προοριζόταν για το δρομολόγιο Ανδρο-Τήνο-Μύκονο, μπας και η κατάσταση διασωθεί, οι εργαζόμενοι έκαναν επίσχεση εργασίας και τα δρομολόγια του πλοίου διακόπηκαν οριστικά. Τελευταίος του καπετάνιος ήταν ο καπετάν-Βασίλης Γεροντάκης από τη Νάξο. Από άγνωστη αιτία, τον Απρίλιο του ‘16 ο «Αγιος» μπάζει νερά και βουλιάζει στο λιμάνι του Πειραιά.

«Τα τρία πλοία (σ.σ. η «Πηνελόπη» στη γραμμή Ανδρο-Τήνο-Μύκονο) είναι τα πλοία πάνω στα οποία πολλοί ερωτεύτηκαν» λέει ο κ. Λαζαρής. «Είχαν φοβερά καταστρώματα, έπαιρναν 2.500 επιβάτες τις καλές εποχές και δεν φαινόταν, ήταν άνετα, λειτουργικά, τα πρώτα φέρι μπόουτ που έμοιαζαν με κρουαζιερόπλοιο. Πλοία playmobil τα έλεγαν οι παλιοί καπετάνιοι, έμπαιναν εύκολα σε όλα τα λιμάνια. Είχαν πολλούς φίλους, φανατικούς». Ο πρώτος Απόλλωνας έφυγε επίσης για το διαλυτήριο πριν από 6-7 χρόνια, η Πηνελόπη περιμένει παροπλισμένη στην Ελευσίνα τη σειρά της, ενώ τώρα αποχαιρετίσαμε τον Αγιο. «Τον πιο καταφρονεμένο, που όμως είχε ταξιδέψει τα πιο πολλά χρόνια. (Σ.σ. Του ‘72 το πλοίο, έκλεινε τα 45 πια.) Συχνά πεινούσε, διψούσε, δεν είχε πετρέλαιο, δεν είχε λάδια, αλλά προβλήματα δεν έβγαζε. Χαιρόσουν το ταξίδι μαζί του. Η δεκαετία του ‘90 ήταν η δεκαετία του Απόλλωνα. Δεν μπορείς παρά να σκεφτείς αν είχε μιλιά αυτό το πλοίο, τι θα έλεγε...» «Τέλος εποχής;» «Τέλος εποχής».

Έντυπη
Πηγή : http://www.kathimerini.gr