Σέριφος Μυθολογία & Ιστορία

	Μυθολογία : Το νησί της Σερίφου, «η σιδηρά νήσος» όπως ονομαζόταν, σύμφωνα με την μυθολογία κατοικήθηκε από πανίσχυρους και γιγαντόκορμους Κύκλωπες. Οι φοβεροί Κύκλωπες κατοικούσαν στη σπηλιά κάτω από τον Ψαρόπυργο, αλλά ως έργο, τους αποδίδεται η κατασκευή μεγάλων τειχών σε όλο το νησί των οποίων τα απομεινάρια λέγεται πως είναι τα τείχη της Λιόμαντρας και ο Άσπρος Πύργος. Οι Κύκλωπες, λοιπόν, τα παιδιά του Ποσειδώνα, ήταν οι πρώτοι που εκμεταλλεύτηκαν τον ορυκτό πλούτο του νησιού και δημιούργησαν έναν πρώιμο πολιτισμό που αργότερα κληροδότησαν στους ανθρώπους. Η Σέριφος ήταν γνωστή στα μυθικά χρόνια και για έναν ακόμα λόγο. Ο Ακρίσιος, ο βασιλιάς του Άργους, μαθαίνοντας από χρησμό ότι ο εγγονός του θα του στερούσε τη ζωή, κλείδωσε την κόρη του Δανάη στο παλάτι, για να μην αποκτήσει παιδί. Ο Δίας, όμως, ερωτεύτηκε την Δανάη και μεταμορφωμένος σε χρυσή βροχή κατάφερε να ενωθεί μαζί της και να την γονιμοποιήσει. Όταν ο Ακρίσιος ένιωσε την μοίρα να τον απειλεί, έκλεισε την κόρη του και το νεογέννητο γιο της σε ένα κιβώτιο και τους έριξε στη θάλασσα. Το κιβώτιο προσάραξε στη Σέριφο, στα ανάκτορα του Δίκτυ, του αδελφού του τύραννου Πολυδέκτη, που πρόθυμα τους φιλοξένησε. Ο Πολυδέκτης ερωτεύτηκε τη Δανάη και θέλοντας να ξεφορτωθεί τον γιο της Περσέα, που στεκόταν εμπόδιο στα σχέδια του να την αποπλανήσει, τον έστειλε να σκοτώσει την φρικτή Μέδουσα, τη θνητή αδελφή των αθάνατων γοργόνων, που με το βλέμμα της πέτρωνε όποιον την αντίκρυζε. Ο Περσέας σκότωσε το τέρας χρησιμοποιώντας δώρα των θεών για όπλα, και κυρίως την ασπίδα που του έδωσε η Αθηνά. Η ασπίδα αντανακλούσε το είδωλο της Μέδουσας και με τον τρόπο αυτό μπορούσε να τη βλέπει χωρίς να κινδυνεύει να γίνει πέτρα. Ο Περσέας επέστρεψε στο νησί όπου επιδεικνύοντας το κεφάλι της Μέδουσας πέτρωσε τον Πολυδέκτη και αρκετούς από τους ακολούθους του. Σύμφωνα με τον μύθο σε αυτό το γεγονός οφείλεται και η πετρώδης μορφή του νησιού. Το γεγονός ότι πρώτοι βασιλείς του νησιού θεωρούνταν ο Δίκτυς και ο Πολυδέκτης, γιοι του Μάγνητος και εγγονοί του Αιόλου υπονοεί πως οι πρώτοι κάτοικοι του νησιού ήταν αιολικής καταγωγής.
	Ιστορία : Περνώντας από τον μύθο στην ιστορία, συναντάμε πρώτους τους Κρήτες κατά τη διάρκεια των προϊστορικών χρόνων να ανακαλύπτουν και να εκμεταλλεύονται τον ορυκτό πλούτο του νησιού. Στα 1800 π.Χ. οι Μυκηναίοι έφτασαν στη Σέριφο, ενώ είχαν ήδη προηγηθεί οι Φοίνικες. Τα τείχη στη Λιόμαντρα, ο Άσπρος Πύργος και οι τάφοι στις ίδιες περιοχές αποτελούν τα χνάρια της παρουσίας τους στο νησί. Τον 6ο αιώνα π.Χ. η Σέριφος γνωρίζει μεγάλη ανάπτυξη χάρη στα μεταλλεία της. Έχει ήδη γίνει ιωνική αποικία και έχει υιοθετήσει το δημοκρατικό πολίτευμα. Συμμετέχει στην αμφικτυονία της Δήλου, μπαίνει στην Αθηναϊκή Συμμαχία και λαμβάνει μέρος στους περσικούς πολέμους. Δυστυχώς πολλά από τα ευρήματα που μαρτυρούν τον πολιτισμό εκείνης της εποχής λεηλατήθηκαν και χάθηκαν στα χρόνια. Ό,τι απέμεινε από τα ευρήματα της περιόδου εκτίθενται σήμερα στο αρχαιολογικό μουσείο της Χώρας. Η ελληνιστική εποχή άφησε πίσω της αρκετά μνημεία, όπως μια ημικυκλική βάση, μια μεγάλη στρογγυλή πέτρα από ελαιοτριβείο και το περίφημο Κάστρο της Γριάς, όπου σώζονται ένα μέρος από τα τρία διαδοχικά τείχη του, μια μικρή στέρνα, πήλινα τσακίσματα και κατεργασμένες πέτρες. Το 146 π.Χ. οι Ρωμαίοι κατέκτησαν το νησί, που δέχτηκε και πλήθος πειρατικών επιδρομών αλλά διατήρησε την αυτονομία του όσον αφορά την εκλογή των αρχόντων του, σύμφωνα με το ρωμαϊκό δίκαιο. Αυτή την περίοδο το νησί έγινε τόπος εξορίας Ρωμαίων αντιφρονούντων. Κατά την διάρκεια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας το νησί ήταν τόπος εξορίας πολιτικών καταδίκων και δεν παρουσίασε κάποια ιδιαίτερη πρόοδο. Την περίοδο της Ενετοκρατίας αντίθετα, η πολιτιστική και οικονομική ανάπτυξη έφτασε πολύ ψηλά. Οι Ενετοί έφεραν σκλάβους στο νησί και η λειτουργία των μεταλλείων ξανάρχισε μετά από περίπου 1.000 χρόνια. Στα χρόνια της τουρκοκρατίας το νησί βρίσκεται στο έλεος πειρατικών επιδρομών, σταματάει η λειτουργία των μεταλλείων και ξανά οι λειτουργίες του νησιού πέφτουν σε ύφεση. Στα νεότερα χρόνια, η ιστορία του νησιού συνδέθηκε με τα μεταλλεία του. Γύρω στα 1870 οι πρώτες εταιρείες εξασφάλισαν άδειες του ελληνικού δημοσίου για την εκμετάλλευση των μεταλλευμάτων της Σερίφου. Σήμερα οι κάτοικοι της Σερίφου έχουν μειωθεί και καταπιάνονται με ασχολίες όπως ο τουρισμός, οι αγροτικές εργασίες και το ψάρεμα. Το νησί έχει κρατήσει ζωντανό τον αιγαιοπελαγίτικο χαρακτήρα του και αποτελεί πόλο έλξης για χιλιάδες επισκεπτών κάθε χρόνο προσφέροντας τους έναν γαλήνιο παράδεισο για τις διακοπές τους.

serifos-island.com