Το επικοινωνιακό παιχνίδι είναι ένα κομμάτι του
πολιτικού υπολογισμού. Σε καμία περίπτωση, ωστόσο, δεν μπορεί να τον
αντικαταστήσει. Ο κάθε πολιτικός υπολογισμός διαμορφώνεται από την
πραγματικότητα και όχι από την εικονική ή επικοινωνιακή της αποτύπωση.
Ας ρίξουμε μια ματιά σε αυτήν ακριβώς την πραγματικότητα, η οποία
προβάλλει αδιαμφισβήτητη – ως αποτέλεσμα των επιλογών της συγκυβέρνησης –
για όποιον δεν κρατά τα μάτια ερμητικά κλειστά:
Πρώτον: Αποτυχία στα έσοδα των εισπρακτικών μηχανισμών.
Δεύτερον: Αδυναμία να υλοποιηθούν οι εισπρακτικοί στόχοι του ξεπουλήματος. Ακόμη και για τον ΟΠΑΠ που (ξε)πούλησαν, εμφανίζονται τώρα εκκρεμότητες.
Τρίτον: Αμηχανία μπροστά στο τεράστιο γεωπολιτικό παιχνίδι που γίνεται στην πλάτη της χώρας, για τον έλεγχο και την επικαρπία της οποίας συγκρούονται Αμερικανοί και Γερμανοί. Το γεγονός αυτό εξηγεί, μεταξύ άλλων, την αδυναμία να προχωρήσει το (ξε)πούλημα στρατηγικής σημασία επιχειρήσεων του Δημοσίου, όπως η ΔΕΠΑ.
Τέταρτον: Η αδιαφορία (ή παντελής αδυναμία) αντιμετώπισης του τρομακτικού προβλήματος της ανεργίας.
Πέμπτον: Τρομακτική συμπίεση του εισοδήματος όσων εξακολουθούν να έχουν εργασία, σε βαθμό που να μην μπορούν να εκπληρώσουν τις ανειλημμένες – ή και τις στοιχειώδεις – υποχρεώσεις τους.
Αυτή είναι η πραγματικότητα και δεν μπορεί να αλλάξει με κανένα επικοινωνιακό παιχνίδι, όσο αριστοτεχνικά και αν στηθεί. Σε μια τέτοια πραγματικότητα ο Σαμαράς δεν μπορεί να προβληθεί ως ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης ούτε καν του μνημονικού πολιτικού φάσματος.
Τι του απομένει λοιπόν του πρωθυπουργού; Μια… «ζαριά»! Η κρίση που μεθόδευσε με την ΕΡΤ και η κλιμάκωσή της είτε θα μετατρέψει ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ σε εξαρτήματά του είτε θα υποχρεώσει τα κόμματα της συμπολίτευσης να διαβούν τον Ρουβίκωνα σε μια απέλπιδα προσπάθεια επιβίωσης.
Ο Σαμαράς, πολιτικός του ρίσκου, φαίνεται ότι έχει προεξοφλήσει πως είτε έτσι είτε αλλιώς έχει τους δυο εταίρους του στο τσεπάκι του και τον ΣΥΡΙΖΑ ανέτοιμο και απροετοίμαστο να διεκδικήσει την εξουσία.
Τα παιχνίδια ωστόσο με την κάλπη ενίοτε κρύβουν μεγάλες εκπλήξεις, καθότι, παρά την πρόοδο των δημοσκοπικών ερευνών, ακόμη δεν έχει εφευρεθεί αξιόπιστο εκλογικό… υπερηχογράφημα. Απόδειξη οι τελευταίες εκλογές.
Πρώτον: Αποτυχία στα έσοδα των εισπρακτικών μηχανισμών.
Δεύτερον: Αδυναμία να υλοποιηθούν οι εισπρακτικοί στόχοι του ξεπουλήματος. Ακόμη και για τον ΟΠΑΠ που (ξε)πούλησαν, εμφανίζονται τώρα εκκρεμότητες.
Τρίτον: Αμηχανία μπροστά στο τεράστιο γεωπολιτικό παιχνίδι που γίνεται στην πλάτη της χώρας, για τον έλεγχο και την επικαρπία της οποίας συγκρούονται Αμερικανοί και Γερμανοί. Το γεγονός αυτό εξηγεί, μεταξύ άλλων, την αδυναμία να προχωρήσει το (ξε)πούλημα στρατηγικής σημασία επιχειρήσεων του Δημοσίου, όπως η ΔΕΠΑ.
Τέταρτον: Η αδιαφορία (ή παντελής αδυναμία) αντιμετώπισης του τρομακτικού προβλήματος της ανεργίας.
Πέμπτον: Τρομακτική συμπίεση του εισοδήματος όσων εξακολουθούν να έχουν εργασία, σε βαθμό που να μην μπορούν να εκπληρώσουν τις ανειλημμένες – ή και τις στοιχειώδεις – υποχρεώσεις τους.
Αυτή είναι η πραγματικότητα και δεν μπορεί να αλλάξει με κανένα επικοινωνιακό παιχνίδι, όσο αριστοτεχνικά και αν στηθεί. Σε μια τέτοια πραγματικότητα ο Σαμαράς δεν μπορεί να προβληθεί ως ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης ούτε καν του μνημονικού πολιτικού φάσματος.
Τι του απομένει λοιπόν του πρωθυπουργού; Μια… «ζαριά»! Η κρίση που μεθόδευσε με την ΕΡΤ και η κλιμάκωσή της είτε θα μετατρέψει ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ σε εξαρτήματά του είτε θα υποχρεώσει τα κόμματα της συμπολίτευσης να διαβούν τον Ρουβίκωνα σε μια απέλπιδα προσπάθεια επιβίωσης.
Ο Σαμαράς, πολιτικός του ρίσκου, φαίνεται ότι έχει προεξοφλήσει πως είτε έτσι είτε αλλιώς έχει τους δυο εταίρους του στο τσεπάκι του και τον ΣΥΡΙΖΑ ανέτοιμο και απροετοίμαστο να διεκδικήσει την εξουσία.
Τα παιχνίδια ωστόσο με την κάλπη ενίοτε κρύβουν μεγάλες εκπλήξεις, καθότι, παρά την πρόοδο των δημοσκοπικών ερευνών, ακόμη δεν έχει εφευρεθεί αξιόπιστο εκλογικό… υπερηχογράφημα. Απόδειξη οι τελευταίες εκλογές.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου