Η κρίση που προκάλεσε η απόφαση του πρωθυπουργούΑντώνη Σαμαρά να κλείσει την ΕΡΤ και να απολύσει τους πάνω από 2.500 εργαζόμενους για να φτιάξει μια εντελώς δική του, απολύτως μνημονιακή κρατική ραδιοτηλεόραση σαν την ΥΕΝΕΔ επί χούντας, εμπόδισε αντικειμενικά τους Ελληνες να συνειδητοποιήσουν τις τεράστιες πολιτικές επιπτώσεις που θα έχουν σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή οι προεδρικές εκλογές που έγιναν στο Ιράν.
Η απροσδόκητη, ανετότατη επικράτηση από τον πρώτο γύρο του φιλοδυτικού Χασάν Ροχανί ως νέου προέδρου της χώρας (ο Αχμαντινετζάντ δεν μπορούσε να είναι υποψήφιος βάσει του Συντάγματος του Ιράν επειδή είχε ήδη διατελέσει πρόεδρος επί δύο συνεχείς θητείες) συνιστά θρίαμβο της πολιτικής των ΗΠΑ. Οχι μόνο ούτε κυρίως επειδή οι Αμερικανοί θα έχουν έναν «δικό τους» με την ευρεία έννοια άνθρωπο στην προεδρία του Ιράν.
Αυτό είναι το λιγότερο. Δεν αποκλείεται μάλιστα η εκλογή Ροχανί να μη συνεπιφέρει άμεσα και κάποια ουσιώδη αλλαγή στις σχέσεις της Τεχεράνης με την Ουάσιγκτον επειδή τόσο η εξωτερική πολιτική όσο και το πυρηνικό πρόγραμμα της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν ανήκουν στη δικαιοδοσία του Ανώτατου Ηγέτη της ισλαμικής επανάστασης αγιατολάχ Χαμενεΐ ο οποίος δεν έχει κανένα λόγο να αλλάξει στάση. Αλλού βρίσκεται η πολλαπλή σημασία της εκλογής του Ροχανί.
Πρώτα πρώτα το γεγονός ότι οι Ιρανοί ψήφισαν έναν φιλοαμερικανό πρόεδρο την ώρα που το Ιράν βρίσκεται υπό καθεστώς πολύ σκληρών αμερικανικών κυρώσεων που έχουν πολύ σοβαρές αρνητικές επιπτώσεις στην οικονομική κατάσταση της κάθε ιρανικής οικογένειας, σηματοδοτεί την κάμψη του φρονήματος αντίστασης του ιρανικού λαού.
Με άλλα λόγια, οι Ιρανοί δείχνουν να είναι έτοιμοι να υποταχθούν στις ΗΠΑ! Η εντύπωση αυτή ενισχύεται από το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη η επιχείρηση ανατροπής του καθεστώτος Ασαντ στη Συρία, τον σημαντικότερο σύμμαχο του Ιράν, από αντικαθεστωτικές δυνάμεις που εξοπλίζουν, χρηματοδοτούν και καθοδηγούν πολιτικά οι ΗΠΑ και το Ισραήλ.
Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος πολιτική ιδιοφυΐα για να αντιληφθεί ότι αυτό που συμβαίνει στη Συρία θα το επαναλάβουν οι Αμερικανοί και οι Ισραηλινοί και στο Ιράν, μόλις τους δοθεί η κατάλληλη ευκαιρία – αλλά παρ’ όλα αυτά οι Ιρανοί ψήφισαν για πρόεδρο τον άνθρωπο των Αμερικανών!
Ψήφισαν δηλαδή με τον εντελώς αντίθετο τρόπο από εκείνον που είχαν ψηφίσει το 2005. Τότε, η αμερικανική εισβολή στο Ιράκ είχε και πάλι ανατρέψει εκ βάθρων το πολιτικό σκηνικό του Ιράν.
Τότε είχαν επικρατήσει πριν την αμερικανική εισβολή στο Ιράκ το 2003 οι φιλοδυτικοί στο Ιράν, τόσο στην προεδρία όσο και στο κοινοβούλιο. Με το που έγινε η εισβολή στο Ιράκ όμως οι σκληροπυρηνικοί Ιρανοί σάρωσαν τα πάντα. Πρόεδρος εξελέγη εντελώς απροσδόκητα ο Αχμαντινετζάντ και στο κοινοβούλιο συνετρίβησαν οι αμερικανόφιλοι.
Τώρα έχουμε το εντελώς αντίθετο φαινόμενο. Υπερψηφίστηκε πανηγυρικά ο πρόεδρος της… υποταγής στους Αμερικανούς! Αυτονόητο είναι πως σχεδόν κανένας Ιρανός ψηφοφόρος δεν ψήφισε υπέρ του Ροχανί επειδή ήθελε να… υποδουλωθεί το Ιράν στους Αμερικανούς. Το γεγονός όμως ότι επέλεξε τον φιλοαμερικανό Ροχανί σημαίνει ότι το ισλαμικό καθεστώς του Ιράν χάνει την κοινωνική του βάση στην πλειοψηφία του ιρανικού λαού.
Οπως έγινε δηλαδή π.χ. και στη Σερβία, όταν κάμφθηκε η αντίσταση των Σέρβων και η χώρα τους μετατράπηκε πλέον σε εξαθλιωμένο και υποτελές προτεκτοράτο των ΗΠΑ και της Ευρώπης που κανείς πλέον δεν του δίνει σημασία.
Με μια πολιτική ηγεσία που εκτελεί πειθήνια κάθε εντολή της Ουάσιγκτον και των Βρυξελλών, αλλά παρ’ όλα αυτά εκλέγεται και επανεκλέγεται δημοκρατικότατα από τους κουρασμένους και δουλόφρονες πλέον Σέρβους πολίτες.
Αν θέλουμε να προσεγγίσουμε το θέμα βαθύτερα, η εκλογή ως προέδρου του Ιράν του Χασάν Ροχανί προοιωνίζεται την έναρξη της διαδικασίας μετάλλαξης και τελικά κατάρρευσης του ισλαμικού καθεστώτος στο Ιράν!
Κανείς δεν μπορεί να πει σήμερα αν αυτό θα συμβεί αργά ή γρήγορα, αυτό θα εξαρτηθεί από άλλα γεγονότα.
Υπάρχουν όμως ισχυρές ενδείξεις ότι μπήκαμε ήδη στην ιστορική φάση της κατάρρευσης του καθεστώτος της ισλαμικής δημοκρατίας των αγιατολάχ. Αν όντως αυτή συντελεστεί, θα έχει πέσει και το τελευταίο οχυρό αντίστασης στην αμερικανική πολιτική στη Μέση Ανατολή, οπότε θα αναβαθμιστεί εξαιρετικά η παγκόσμια ηγεμονία των ΗΠΑ.
Επειδή δε η διαδικασία αυτή ξεκίνησε μέσα από το Ιράν, η κατάρρευση του καθεστώτος μπορεί να γίνει και χωρίς να ανοίξει μύτη, όπως μας δίδαξε και η κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης όταν εξελέγη ηγέτης της ο Γκορμπατσόφ.
*Δημοσιεύθηκε στο “ΕΘΝΟΣ” την Πέμπτη 20 Ιουνίου 2013
Πηγή :
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου