Γράφει ο Γιάννης Γούναρης
To καλοκαίρι του 2010 μου έδωσαν άδεια άνευ αποδοχών και το μέλλον μου στην εταιρεία που εργάζομαι τώρα εδώ και 12 χρόνια ήταν αβέβαιο .Πήρα λοιπόν την κόρη μου και κατέβηκα στην Σέριφο μιας και ήταν και η μητέρα μου και θα με βοηθούσε οικονομικά .Στις 6 του Αυγούστου παραβρέθηκα με άλλους συμπολίτες στο πανηγύρι του Σωτήρα στο Καλό Αμπέλι . Η εκκλησία ήταν γεμάτη από πιστούς και μετά την λειτουργία καθίσαμε στην τράπεζα να φάμε .
Εκεί διέκρινα μέσα στο πλήθος και τον κύριο Παπακωνσταντίνου με την γυναίκα του να συζητούν σαν να μην τρέχει τίποτα με τους παρευρισκόμενους , με την ψυχολογία που είχα εκείνη την περίοδο όπου έβλεπα πασόκο με έπιανε αμόκ όχι δηλαδή ότι και τώρα δεν συμβαίνει το ίδιο .απλώς έχουν προστεθεί και οι νεοδημοκράτες . Ήθελα να βρω ε΄να τρόπο να τον διώξω να μην τον βλέπω και μου ανάβουν τα λαμπάκια .Πήγα λοιπόν στον θανάση τον αγιογράφο που πουλούσε τις εικόνες του και του ζήτησα μια κάρτα του και στο πίσω μέρος της έγραψα με μεγάλα γράμματα ΦΟΒΑΜΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΧΩΡΙς ΕΜΕΝΑ .
Την κάρτα την έδωσα στην κόρη μου την Σοφία που ήταν 8 χρονών τότε και της είπα να πάει να την δώσει στον κύριο με τα γυαλιά . Ετσι και έγινε η Σοφία παρέδωσε την κάρτα και αφού ανέγνωσε το περιεχόμενο της ο κύριος Παπακωνσταντίνου κοίταξε δεξιά και αριστερά να δει προφανώς ποίος το έστειλε και με ένα νεύμα που του έκανα κατάλαβε ότι ήμουν εγώ αυτός που έγραψε το μήνυμα .Μετά από έναν μικρό διάλογο με την γυναίκα του σηκώθηκαν χαιρέτησαν και έφυγαν
Αν ήταν τίμιος πολιτικός θα μου ζητούσε τον λόγο δεν το έκανε διότι ήταν λαμόγιο θα μου πεις σιγά του έκανες την μούρη κρέας ήταν παντοδύναμος τότε σιγά μην τον επηρέασε αυτή η αράδα με λέξεις . Όπως και να έχει του έδειξα ότι είναι ανεπιθύμητος και ότι δεν μασάμε κουτόχορτο Έλεγα λοιπόν στους φίλους το περιστατικό και γελούσαν τούς έλεγα
Έχω μία έντονη αίσθηση τον τελευταίο καιρό ότι κάτι δεν πάει καλά.
«Γάτος είσαι!», μου απαντούσαν οι περισσότεροι με έναν τόνο ειρωνείας στη φωνή τους .
Κι όμως…κάτι δεν πάει καθόλου καλά! τους έλεγα
«Γάτος είσαι!», μου απαντούσαν οι περισσότεροι με έναν τόνο ειρωνείας στη φωνή τους .
Κι όμως…κάτι δεν πάει καθόλου καλά! τους έλεγα
Για τον μέσο άνθρωπο, τον οποίο παίρνω την πρωτοβουλία να εκπροσωπήσω σ’αυτό το κείμενο, έχει αρχίσει να γίνεται έντονη μία αίσθηση παραφροσύνης, μία αίσθηση ότι κάποιος δεν μπορεί να βασιστεί ούτε στους πυλώνες της απλής, κοινής, καθημερινής λογικής, γιατί κι αυτοί κλονίζονται από τα σκηνικά που ζούμε στην Ελληνική πραγματικότητα....ΚΑΝΑΜΕ ΤΗΝ ΛΕΞΗ ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΡΑΜΕΛΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΛΙΩΝΕΙ ΚΑΠΟΤΕ ...ελπίζω να αντιδράσουμε πριν είναι αργά ....
Πηγή :
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου