Κυριακή πρωί, το τρομπόνι της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών συντονίζεται με το γάιδαρο του νησιού, ο οποίος απαντά στο μεγαλοπρεπή ήχο με ένα θριαμβευτικό γκάρισμα. Δεν ήταν ο μόνος που άκουγε πρώτη φορά χάλκινα πνευστά της ΚΟΑ.
Ούτε οι κάτοικοι του μικρού κυκλαδίτικου νησιού ήξεραν τι είναι το τρομπόνι, η τρομπέτα, το κόρνο και η τούμπα, μέχρι που η μπουκαπόρτα του πλοίου άνοιξε και έξι καταξιωμένοι μουσικοί αποβιβάστηκαν 120 μίλια μακριά από τον Πειραιά, για να παίξουν στη Σχοινούσα. Λίγες ώρες πριν από τη συναυλία, τα μικρά παιδιά του νησιού παρακολούθησαν την πρόβα και έγιναν για λίγο μαθητευόμενοι μουσικοί.
«Αυτά τα ταξίδια μάς γεμίζουν μεγάλη ευχαρίστηση αλλά και θλίψη», σχολίασε ο τρομπετίστας Γιάννης Καραμπέτσος. Στο πλαίσιο του προγράμματος «Αγονη Γραμμή Γόνιμη» που από το 2007 μεταφέρει εργαστήρια επιμόρφωσης, συναυλίες και άλλα πολιτιστικά δρώμενα στα απομακρυσμένα νησιά της χώρας, τα μέλη της ορχήστρας συναντούν συχνά τα «παιδιά σφουγγάρια» όπως τα αποκαλούν. Διψάνε για νέες εικόνες και ήχους.
«Εδώ μπορεί να βρίσκεται ο μεγαλύτερος μουσικός τού αύριο. Πώς θα το καταλάβεις αν δεν του δώσεις την ευκαιρία; Δεν είναι τα Γερμανάκια πιο ταλαντούχα. Είναι το κράτος που βρίσκεται από πάνω τους και τα υποστηρίζει», αναφέρει ο ίδιος.
Αυτό το κενό μεταξύ κρατικής μέριμνας και πολιτιστικής επιμόρφωσης των ακριτών, επιχειρεί να γεφυρώσει το καραβάκι -σήμα κατατεθέν της πρωτοβουλίας «Αγονη Γραμμή Γόνιμη». Ταξιδεύει από το ανατολικότερο μέχρι το δυτικότερο άκρο του Αιγαίου με «καπετάνιο» τον Στέφανο Νόλλα και «φυτεύει» καλλιτεχνικούς σπόρους σε έδαφος εύφορο αλλά από χρόνια παρατημένο.
«Εμείς τους συνανθρώπους μας στα νησιά δεν τους αντιμετωπίζουμε σαν ιθαγενείς. Είναι φίλοι μας, είναι παρέα μας.
«Γεια στα χέρια σας λεβέντες μου», φώναξε η γιαγιά Μαργαρίτα στους μουσικούς μετά τη συναυλία στο νεόδμητο Πολιτιστικό Κέντρο της Σχοινούσας. «Δεν τα 'χα ξαναδεί παιδί μου αυτά τα όργανα. Για κοίτα τι έκανε η τεχνολογία! Μας γαλήνεψε τις ψυχές», είπε. Δίπλα της, οκτώ δεκαετίες νεότερη, η μικρή Ζωή έχει αφοσιωθεί στον Piazolla, ενώ αν κοιτάξεις κάτω από τον ξύλινο πάγκο τα πόδια της Marguen Binzen χορεύουν τάνγκο. Τουρίστρια από την Κολωνία η ίδια, επισκέπτεται εδώ και 25 καλοκαίρια τα ελληνικά νησιά και μιλάει ελληνικά -κάτι που διαπίστωσα όταν την άκουσα να μουρμουρίζει την «Οδό Ονείρων» αλλά και αργότερα στο εκρηκτικό live που έστησαν στο κεντρικό σοκάκι του νησιού οι μουσικοί Απόστολος Καλτσάς και Σόλης Μπαρκή και η τραγουδίστρια Σάσα Παπαλάμπρου.
Το πρόγραμμα περιελάμβανε μουσικές από όλο τον κόσμο αλλά και «πειραγμένα» σμυρνέικα και παραδοσιακά τραγούδια. «Τι εξαίσια γυρίσματα», αναφώνησε η Χριστίνα, ιδιοκτήτρια του ζαχαροπλαστείου, «να πείτε κι εσείς μια κουβέντα, να μας ξανάρθουν. Τέτοια χαρά εμείς δεν έχουμε συχνά», είπε το ξημέρωμα, την ώρα που διαλύθηκαν οι παρέες, ο Γιώργος, ο βοσκός του χωριού, ο οποίος πήγε άγρυπνος στα ζώα. Τα παιδιά ήταν εξαντλημένα από τις πρόβες και την επίδειξη κουν φου.
Παρουσιάσαν τεχνικές της αρχαίας κινεζικής πολεμικής τέχνης, που έμαθαν το χειμώνα με τη βοήθεια της δασκάλας τους, Κατερίνα Κανέλλου.
Την επομένη, δύο ήταν τα θέματα συζήτησης στο σχολείο της Σχοινούσας. Τι έγινε χθες και τι θα γίνει σήμερα, απέναντι.
Οι αφίσες στο νησί είχαν εξάψει τη φαντασία μικρών και μεγάλων: «Κυνήγι χαμένου θησαυρού στην Ηρακλειά».
Σκηνικό που θυμίζει περασμένες δεκαετίες. Ενα ολόκληρο χωριό φορτωμένο στο καΐκι του Μανώλη ταξιδεύει στην Ηρακλειά για τη δράση «Βρες αν το θες» της ομάδας «Playroom», που συνεργάζεται φέτος με την «Αγονη Γραμμή Γόνιμη».
Το πιο αραιοκατοικημένο νησί των μικρών Κυκλάδων μετατράπηκε ξαφνικά σε ταμπλό παιχνιδιού με παίκτες μικρούς και μεγάλους κατοίκους των δύο νησιών. Ολοι τους είχαν στην πλάτη ένα κουτί φορτωμένο με τα απαραίτητα για τον περίπατο στην ιστορία της τέχνης: μπλοκ σημειώσεων, φακό, ψαλίδι, κόλλα, πηλό και πλαστελίνες.
Από το Λιβάδι, στην εκκλησία, στο Μαϊστράλι, στο Πέρασμα, κι από εκεί στο Καρνάγιο, συνάντησαν χάρτινα φορέματα, μαξιλαρανθρώπους που ζητούσαν ένα όνειρο για παρέα και μασκοφόρους που παρέπεμπαν στην Κραυγή του Μουνκ και ήθελαν να ακούσουν τραγούδια, γοργόνες και περίεργες κυψέλες. Επτά διαφορετικές εικαστικές εγκαταστάσεις, βασισμένες σε σημαντικά έργα της μοντέρνας και σύγχρονης τέχνης, έγιναν γρίφοι της πορείας προς το θησαυρό.
«Ο θησαυρός θα είναι ένα σεντούκι με χρυσό», φώναξε ο Μάριος. «Μπορεί να είναι iphone», είπε ο Γιάννης. Αλλα παιδιά ονειρεύονταν παιχνίδια και σοκολάτες. Η λύση του γρίφου ήρθε αργά το βράδυ στο λιμάνι, όταν μέσα στο σκοτάδι φωτίστηκε η θάλασσα και αναδύθηκαν από εκεί οι «γοργόνες» της συγχρονισμένης κολύμβησης Ευγενία και Βασιλική Καφετζή. Οι δύο πρωταθλήτριες έχουν διακριθεί δεκάδες φορές στη δεκαετή πορεία τους, ωστόσο αυτή ήταν η πρώτη φορά που έκαναν κάτι τρελό: πρόγραμμα σε θάλασσα και μάλιστα βράδυ. Δυνατή μουσική, φωτισμένος βυθός, δύο χορεύτριες στη θάλασσα της Ηρακλειάς, σαν μυθικές νεράιδες του νερού που εμφανίστηκαν για να εξαγνίσουν και να λυτρώσουν τους εξερευνητές.
Το επόμενο βράδυ, οι μαθητές της Ηρακλειάς έδωσαν την πρώτη συναυλία τους στο πιάνο, το οποίο με πρωτοβουλία της «Αγονης Γραμμής Γόνιμης» φορτώθηκε από το Ωδείο «Φίλιππος Νάκας» και μεταφέρθηκε στο νησί «πακέτο» με τη δασκάλα Βίκυ Νάκου, η οποία παρέδωσε στα παιδιά τα πρώτα μαθήματα. Σπουδαία πολιτιστικά βήματα, από μια ομάδα που στηρίζει τα νησιά στους δύσκολους μήνες του χειμώνα (πάνω από 100 επισκέψεις σε 25 νησιά), σε μια χώρα όπου έτσι κι αλλιώς οι ακρίτες ήταν πάντα μόνοι. Χωρίς ερείσματα και εικόνες, με ταλέντα που συγκαλύφθηκαν μαζί με το έγκλημα της κρατικής αδιαφορίας. Οπως είπε η γηραιότερη της Σχοινούσας, «υπάρχει παιδί μου χειρότερο κι από την κρίση. Είναι η λησμονιά». 7
Πηγή : http://www.enet.gr/
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου