Τριάντα πέντε χρόνια μετά, έχοντας πίσω τους μια ταραχώδη πορεία, έρχονται για μια μοναδική συναυλία απόψε στο Stage Volume 1.Ενώ το εσώφυλλο με τους στίχους ήταν γεμάτο από ορνιθοσκαλίσματα, σβησμένες λέξεις και άλλες που προστίθεντο από πάνω τους. Το ίδιο χαοτική ήταν και η μουσική που έκρυβε. Ξυλόφωνα, ακουστικές κιθάρες σε παράκρουση, φάλτσες νότες από βιολιά, όλα γύρω από ένα στιβαρό μπάσο που προσπαθούσε να δώσει το ρυθμό και μια φωνή που πότε μούγκριζε απειλητικά και πότε διαμαρτιρόταν σπαρακτικά.
Οι Violent Femmes -οι βίαιοι φλώροι όπως μεταφράζεται στην αμερικανική αργκό το όνομά τους- ήταν ένα τρίο από το Μιλγουόκι που είχε μάθει να παίζει στις γωνιές των δρόμων και έβαζε πλώρη για το ροκ στερέωμα ηχογραφώντας ένα δίσκο με δέκα χιλιάδες δολάρια που δανείστηκε από τον πατέρα του ντράμερ. Σε μια εποχή που η σκηνή ήταν γεμάτη είτε από τους επιζήσαντες πανκς είτε από το νιού γουέιβ που είχε επιβάλει την ευκολία του συνθεσάιζερ, ο τραγουδιστής και κιθαρίστας Γκόρντον Γκάνο, ο μπασίστας Μπράιαν Ρίτσι και ο ντράμερ Βίκτορ ΝτεΛορέντσο διηγούνταν τη μιζέρια της εφηβείας με το δικό τους ακουστικό πανκ του «Add It Up» και του «Blister in The Sun».
Το «Hallowed Ground» που ακολούθησε το ντεμπούτο τους έδειξε ότι το τρίο δεν ήταν απλώς μιμητές των Velvet Undergound ή των Modern Lovers του Τζόναθαν Ρίτσμαν. Αυτή τη φορά βούτηξαν στην παράδοση της κάντρι και των μπλουζ ηχογραφώντας μακρόσυρτα κομμάτια όπως το «Country Death Song» και το «Never Tell» με πολλά πνευστά και στίχους που θύμιζαν σκοτεινές ιστορίες του αμερικανικού Νότου. Τέλος, ο τρίτος δίσκος τους, το «The Blind Leading the Naked», που είχε μια πιο ποπ κατεύθυνση και μια εκπληκτική διασκευή του «Children of the Revolution» του Μαρκ Μπόλαν, βρήκε τη θέση του στα αμερικανικά τσαρτς αλλά οι Violent Femmes βρίσκονταν πια στα πρόθυρα της διάλυσης. Ο Γκόρντον Γκάνο δεν ήταν το ευαίσθητο γυμνασιόπαιδο που αυτοσαρκαζόταν, αλλά ένας παραιτημένος αλκοολικός, ενώ ο Μπράιαν Ρίτσι πειραματιζόταν με άλλες μουσικές μαθαίνοντας γιαπωνέζικο μπαμπού φλάουτο και φτιάχνοντας περιστασιακά συγκροτήματα όπου έπαιζε από σερφ ροκ μέχρι πανκ καμπαρέ.
Στα τέλη της δεκαετίας του ογδόντα οι Violent Femmes κυκλοφόρησαν άλλους δύο δίσκους, το «3» και το «Why Do Birds Sing?», επιθυμώντας να επιστρέψουν στον παλιό τους ήχο, αλλά η χημεία τους δεν ήταν η ίδια. Αλλωστε παρά τις προσπάθειές τους να παίζουν τραγούδια από δίσκους όπως τον «Freak Magnet» του 2005, όλοι ήθελαν να ακούσουν τα τραγούδια της πρώτης περιόδου. «Μπορούμε να παίζουμε τα ίδια τραγούδια για χρόνια ολόκληρα, χωρίς να τα βαρεθούμε εξαιτίας της απίστευτης ενέργειας που μας δίνει το κοινό», λέει ακόμα ο Γκάνο. «Ολοι αυτοί είναι όσοι άκουσαν κι αγάπησαν από την πρώτη στιγμή το συγκρότημα. Δεν νοσταλγούν εκείνα τα χρόνια. Θέλουν να ακούσουν τα ίδια τραγούδια τώρα, όπως και όσοι μας γνώρισαν, τα επόμενα χρόνια. Εχω διαπιστώσει ότι ενώ εμείς μεγαλώνουμε, το κοινό μας γίνεται πιο νεανικό».
Κάπως έτσι μια πορεία με χωρισμούς και επανασυνδέσεις, δικαστικές διαμάχες για τα δικαιώματα των τραγουδιών και σχέδια για νέους δίσκους, συνεχίστηκε μέχρι πέρυσι, όπου ο Γκάνο και ο Ρίτσι πήραν τον ντράμερ των Dresden Dolls Μπράιαν Βιλιόν και βγήκαν ξανά για συναυλίες. Η ανακοίνωση ήταν λιτή και απέρριτη: «Το συγκρότημα ανυπομονεί να δει παλιά και νέα πρόσωπα ανάμεσα στο κοινό και ελπίζει ότι ο κόσμος ακόμα απολαμβάνει το δικό μας φολκ πανκ από το Ουινσκόνσιν».
i info
Οι Violent Femmes παίζουν σήμερα στο Stage Volume 1 στο Μοναστηράκι. Οι πόρτες ανοίγουν στις 8.00 μ.μ. Είσοδος 29 ευρώ.
Πηγή : http://www.enet.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου