Με πλώρη προς το παγόβουνο πάλι η Ελλάδα...

Η ατολμία του πολιτικού συστήματος να τινάξει από την αιχμαλωσία τους πελάτες, τους συνδικαλιστές και τις συντεχνίες οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια το μισοβουλιαγμένο ελληνικό σκαρί στο παγόβουνο.

Ενώ η χώρα βουλιάζει από φόρους και εισφορές, κυβέρνηση και αντιπολίτευση αρνούνται να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα της δραστικής μείωσης των φόρων και των εισφορών, γιατί κάτι τέτοιο συνεπάγεται την αντίστοιχη μείωση των κρατικών δαπανών οι οποίες κατά τα 2/3 αφορούν μισθούς και συντάξεις.

Βρισκόμαστε ήδη στο μέσον της τελευταίας εβδομάδας υποβολής των δηλώσεων για το φόρο εισοδήματος και από τους 5,7 εκατ. υπόχρεους, δηλώσεις έχουν υποβάλει 3,1 εκατ. περί το 57%...

Θάχει ενδιαφέρον να δούμε πως σε 3-4 εργάσιμες μέρες θα υποβάλλουν δηλώσεις τα υπόλοιπα 2,5 εκατ. φορολογούμενοι. Μετά την υποβολή θάχει ενδιαφέρον πόσοι από τους δηλωθέντες φόρους θα αποδοθούν και πόσοι θα πάνε στις ανεξόφλητες οφειλές.

Από  την έναρξη των διατάξεων, τον Ιούλιο του 2013 έως σήμερα, το 39,9% των οφειλετών του ΙΚΑ και το 43% των οφειλετών του ΟΑΕΕ δεν εξυπηρετούν τις δόσεις τους.

Η εικόνα είναι χειρότερη στις ασφαλιστικές εισφορές όπου 4 στους 10 οφειλέτες του ΙΚΑ και του ΟΑΕΕ δεν πληρώνουν παρότι έχουν ενταχθεί σε ρυθμίσεις.

Η αδυναμία ανταπόκρισης στις ρυθμίσεις σημαίνει πως οι διοικήσεις θα έχουν επιπλέον ελλείμματα από αυτά που υπολόγιζαν, κάτι που θα έχει αντανάκλαση αμέσως στον προϋπολογισμό.

Κάθε μήνα που περνά όμως πάνω από 1 δισ. ευρώ προϋπολογιζόμενα έσοδα προστίθενται στις ανεξόφλητες οφειλές, λόγω αδυναμίας πληρωμής τους.

Η κυβέρνηση αντιμετωπίζει τη χιονοστιβάδα διαπραγματευόμενη με την τρόικα την αύξηση των δόσεων. Αύξηση των δόσεων όμως σημαίνει πως στις περσινές υποχρεώσεις που δεν μπορούν να πληρωθούν προστίθενται και οι φετινές.

Η αξιωματική αντιπολίτευση εξαγγέλλει την ίδια πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση. Με άλλα λόγια συν διάφορα ηχηρά καλολογικά στοιχεία για την πάταξη την φοροδιαφυγής των πλουσίων, το όριο προσδιορισμού των οποίων κατεβαίνει συνεχώς.

Χαρακτηριστικό είναι πως πριν ένα μήνα περίπου ο αποπεμφθής κ. Θεοχάρης είχε εξαγγείλει την μηνιαία παρακράτηση προκαταβολικά του φόρου εισοδήματος από την καταβολή του μισθού...

Στις προτάσεις που εξήγγειλε προχθές ο ΣΥΡΙΖΑ επί της ουσίας κυριαρχεί η ίδια φιλοσοφία αφού απλά ορίζει το ανώτατο όριο μηνιαίας καταβολής χρεών, που είναι 0% μέχρι τα 750 ευρώ, 15% του μισθού μέχρι 1.500 ευρώ και 20% από εκεί και πάνω...

Τα χρέη στα οποία δεν αντιστοιχεί μηνιαία δόση καταβολής (λόγω του ύψους των εισοδημάτων), δεν διαγράφονται αλλά «παγώνουν» (δεν προστίθενται προσαυξήσεις, ούτε λαμβάνει οποιοδήποτε μέτρο είσπραξης η εφορία) μέχρι οι υπόχρεοι να βρεθούν σε οικονομική κατάσταση, η οποία θα τους επιτρέπει την σταδιακή έστω, εξόφλησή τους.

Η σύνδεση της δόσης με ένα εισόδημα που βρίσκεται σε φθίνουσα τροχιά δεν αλλάζει τίποτα στην αύξηση του ρυθμού αδυναμίας πληρωμής των φόρων.

Τα κόμματα της παρασιτοκρατίας που χρεοκόπησε τη χώρα στη μεταπολίτευση αδυνατούν να διαρρήξουν τους πελατειακούς δεσμούς μαζί της και να χαράξουν ένα ρεαλιστικό σχέδιο εξόδου.

Επί της ουσίας κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση κινούνται στην ίδια γραμμή πλεύσης, κάτι που άλλωστε συμβαίνει στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες. Δημόσια διχαστική ρητορική και επί του πρακτέου η ίδια γραμμή διακυβέρνησης που επιβάλλεται από τον ασφυκτικό έλεγχο στην πολιτική ζωή των κρατικοδίαιτων μιας οικονομικής ολιγαρχίας, των πελατών των κομμάτων στο δημόσιο και των κρατικοδίαιτων επίσης συντεχνιών.

Η ώρα της αλήθειας όμως πλησιάζει καθώς το μοντέλο ήταν φανερό εδώ και πολλά χρόνια πως δεν είναι βιώσιμο, διεσώθη από την τρόικα το 2010 με την υπόσχεση πως θα αλλάξει και οδηγείται εκ νέου συντριβή όπως δείχνει ο ρυθμός αύξησης των ανεξόφλητων οφειλών προς το δημόσιο.

Κατά τις πρόσφατες Ευρωεκλογές η κυβέρνηση απώλεσε τη μεσαία τάξη και σημαντική εκλογική δύναμη. Η αξιωματική αντιπολίτευση καίτοι υποσχόταν τα πάντα σε όλους, ήρθε πρώτη γιατί απλά κατέγραψε μικρότερες απώλειες. Αμφότερες τελούν υπό πανικό.

Η κυβέρνηση μετά τις πρόσφατες Ευρωεκλογές αποφάσισε να αντιπαρατεθεί στην αντιπολίτευση με πλειοδοσία λαϊκισμού, εκεί δηλαδή που καμιά κυβέρνηση δεν μπορεί να κερδίσει, όπως η πραγματικότητα δεν μπορεί να ξεπεράσει την ανέξοδη φαντασία.

Η αντιπολίτευση αντελήφθη τα όρια του μηδενιστικού λαϊκισμού που εκπέμπει και ήδη τα πρώτα ρήγματα είναι ορατά.

Ο ανασχηματισμός αντί να ωθήσει τα πράγματα προς κάποια διέξοδο παραλύει την κυβέρνηση, βάζοντας τη χώρα σε μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδο.

Το κλίμα αυτό αναμένεται να επιδεινώσει προσεχώς την κατάσταση των εσόδων και των εισφορών, με τρόπο πολλαπλάσιο της σκιάς που έριξαν στην οικονομική δραστηριότητα οι πρόσφατες εκλογές.
πηγή
Πηγή :