Παγκόσμιες ημέρες του… τίποτα

Womens March 2017 London

γράφει η Ερμιόνη Φρεζούλη

«Όλοι και όλες όσοι και όσες υφίστανται διακρίσεις και εκμετάλλευση, έχουν και μια μέρα αφιερωμένη… Της γυναίκας, του μετανάστη, των ζώων, των Δασών κ.λπ.» έγραψε μια φίλη με αφορμή την προχθεσινή ημέρα της γυναίκας.

Οι εντυπωσιακές σε μέγεθος πορείες σε διάφορες πόλεις του κόσμου ανέδειξαν και φέτος με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο ότι δεν είναι μια μέρα γιορτής, αλλά μια μέρα διεκδίκησης και χειραφέτησης.

 Διεκδίκησης του δικαιώματος στην αυτοδιάθεση του σώματος: όταν ένας άντρας δεν είναι μονογαμικός, αλλά έχει επαφές με πολλές γυναίκες, είναι και πολύ άντρας – για να μη γράψω τα άλλα επίθετα που τον συνοδεύουν. Όταν όμως μια γυναίκα επιλέγει κάτι αντίστοιχο, είναι πόρνη. Όπως πόρνες φέρεται ότι χαρακτήρισε ιερωμένος από άμβωνος όσες γυναίκες έχουν παντρευτεί με πολιτικό γάμο. Για τους άντρες ωστόσο δεν σχολίασε κάτι.

Απενοχοποίησης του σώματος: όχι τυχαία, το γυναικείο σώμα είναι «μιαρό» για τις κυρίαρχες μονοθεϊστικές θρησκείες. Η ενοχοποίηση του γυναικείου σώματος ξεκινάει από πολύ μικρή ηλικία και μας συνοδεύει μέχρι να βρούμε, αν βρούμε, τον τρόπο να ξεπεράσουμε την πλύση εγκεφάλου που μας γίνεται από μαμάδες, γιαγιάδες, παπάδες κ.ο.κ. Και φυσικά σχεδόν πάντα η επιλογή των ρούχων που φοράει ένα θύμα βιασμού, αθωώνει το θύτη. «Τι να κάνει ο καημένος; Αυτή τον προκάλεσε»…

Διεκδίκησης ίσης μεταχείρισης στην εργασία: χιλιάδες εργαζόμενες υφίστανται διακρίσεις στην εργασία τους, από χαμηλότερους μισθούς μέχρι σεξουαλικές παρενοχλήσεις. Αλλά και στην αναζήτηση εργασίας, εμβρόντητη άκουγα σε μια συνέντευξη γυναίκα νέα, υπεύθυνη προσωπικού μεγάλης πολυεθνικής, να δηλώνει ότι δεν μπορεί να εμπιστευθεί νέες γυναίκες χωρίς παιδιά για τη συγκεκριμένη δουλειά, μιας και μπορεί να αποφασίσουν να γεννήσουν, και τότε θα είναι αναγκασμένη να τις πληρώνει και να «κάθονται»…

Διεκδίκησης σεβασμού και αξιοπρέπειας μέσα στα ίδια τους τα σπίτια: η ενδοοικογενειακή βία, ειδικά στις συνθήκες παρατεταμένης οικονομικής κρίσης που βιώνουμε, βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη και τα θύματα είναι σχεδόν αποκλειστικά γυναίκες.

Αλλά το θέμα του σεβασμού του/ης άλλου/ης δεν έχει να κάνει, μόνο, με νόμους και «ημέρες». Έχει να κάνει με το μετασχηματισμό μιας κοινωνίας, μια προοπτική που την έχουμε θάψει κάπου βαθιά. Πού να τρέχουμε τώρα να την ανασύρουμε…

Πηγή : http://www.aplotaria.gr