Αγαπώ τον τουρισμό γιατί αγαπώ τη φιλοξενία. Όμως με τον τουρισμό δεν βρεθήκαμε στα θρανία, τουλάχιστον όχι μέχρι σήμερα. Αγαπώ το δημόσιο χώρο, το κοινό, αυτό που δεν μου ανήκει και δεν μπορώ να κάνω ότι θέλω. Και κάθισα στα θρανία γι’ αυτό. Και θέλει εκτός από γνώσεις και πολιτική.
Από αυτή που λείπει σήμερα, με όραμα, με πρόταση, με σχεδιασμό.
Από τη πρώτη στιγμή στα Μονοπάτια της Ελλάδας οι απαιτήσεις και τα ερωτήματα κινούνται γύρω από τα χλμ.
Πόσα χλμ θα είναι το δίκτυο πεζοπορικού τουρισμού;
Πόσο πάει το χλμ;
Κανένας δεν με ρώτησε ποτέ πόσα φέρνει το χλμ;
Κανένας δεν διερωτάται, και μάλλον όλοι συμπληρώνουν το σχετικό πεδίο του ΕΣΠΑ για την οικονομική βιωσιμότητα με καμία γνώση για το αν αξίζουν τα χλμ αυτά. Ή για τι άλλο αξίζουν.
Είναι και το οικολογικό του πράγματος. Είναι φυσιολατρικός τουρισμός, είναι έργο με σχεδόν καμία επίπτωση στο περιβάλλον (εξαιρούνται τερατώδη έργα πλακοστρώσεων, αλουμινό-κατασκευών κα) και είναι μόδα.
Σε μια χώρα που οι ίδιοι οι κάτοικοι της δεν αγοράζουν πακέτα πεζοπορικού τουρισμού. Η δε πεζοπορία είναι αντικείμενο παραδοσιακά των Προσκόπων, των Οδηγών και των Πεζοπορικών – Ορειβατικών Συλλόγων και αποτελεί εκδρομή/απόδραση και όχι τουρισμό. Είναι ταυτόχρονα και αναπτυξιακό έργο…
Έτσι με τα χλμ με πιάνει φαγούρα ιδίως όταν από την άλλη γραμμή του τηλεφώνου αρχίσει το άθροισμα των χλμ των απανταχού διαδρομών που όλοι ξέρουν αλλά κανείς δεν έχει περπατήσει.
Το κράτος, προσπαθώντας να μαζέψει τα χλμ, τα έργα που γίνανε (γίνανε άραγε;), το πλούτο των μονοπατιών κ.α. εξέδωσε το 2017 μια Υπουργική Απόφαση με τίτλο «Καθορισμός τεχνικών προδιαγραφών χάραξης, σήμανσης, διάνοιξης και συντήρησης των ορειβατικών – πεζοπορικών μονοπατιών» για την οποία έχουν γίνει ήδη 2 τροποποιήσεις και έχει εκδοθεί μια εγκύκλιος.
Ακόμα και σήμερα διαφημίζονται μονοπάτια που το τοπικό (και έχων την αρμοδιότητα) δασαρχείο καμία χάραξη δεν διαθέτει. Για ποιο λόγο ρωτάω; Μόνο αν τεθεί το ερώτημα, τότε η απάντηση είναι: μα για τουρισμό!
Τελικά πόσα φέρνει το χλμ;
Στο ερώτημα δεν υπάρχει απάντηση για τη Σέριφο καθώς αυτή δεν ανήκει στις περιοχές εκείνες που είναι γνωστές για τον πεζοπορικό τουρισμό. Κάθε «επένδυση» στο δημόσιο χώρο οφείλει να τον σέβεται και να επιστρέφει το όφελος στον ίδιο το δημόσιο χώρο.
Άρα, κάθε δίκτυο για να μην παραμεληθεί χρειάζεται νοικοκυρέους που όχι μόνο θα ζουν από το δημόσιο χώρο αλλά θα επιστρέφουν και κάτι πίσω. Αυτό χρειάζεται όραμα, πρόταση και σχεδιασμό, συνολικά.
Η Χριστίνα Κονταξή είναι συνεργάτης της Κοινωνικής Συνεταιριστικής Επιχείρησης Μονοπάτια της Ελλάδας – Paths of Greece – η οποία δραστηριοποιείται στο τομέα του πεζοπορικού τουρισμού.
Εξαιρετική προσπάθεια λοιπόν απο τους νοικοκυραίους του χωριού Καλλίτσος αλλά και όσους βοήθησαν εθελοντικά από την ομάδα που καθάρισε το μονοπάτι στο νησί μας .
Πέρσι είχα κάνει την διαδρομή Χώρα-Καλλίτσος-Κένταρχος συνολικά 10 άτομα και δεν κατεβήκαμε από το Χωριό Καλλίτσος στην παραλία του Κεντάρχου διότι ήταν αδιάβατο
Ολοκληρώθηκε λοιπόν το Σάββατο 28/07/2018 ο καθαρισμός του μονοπατιού από το χωριό Καλλίτσος-Κένταρχος προς την παραλία από ομάδα εθελοντών. Ευχαριστούμε από καρδίας όσους συμμετείχαν και βοήθησαν στην δράση αυτή.Η διαδρομή από την θέση Μουριά μέχρι την παραλία είναι περίπου 1,5 χιλιόμετρο και χρειάζονται περίπου 20 λεπτά για την κάθοδο προς την παραλία.
Ευχαριστούμε το Ανδρέα Κουζούπη για την Ενημέρωση και τις φωτοΠηγή :
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου