Γράφει ο Κωστής Γεωργάς
Η φθίνουσα πορεία των αλιευτικών αποθεμάτων, σε συνδυασμό με το διωγμό
των επαγγελματιών ψαράδων μέσα στην τρέχουσα οικονομική συγκυρία,
οδήγησε τον υπογραφόμενο σε επαγγελματικό αναπροσανατολισμό.
Σκίπερ λοιπόν, στην υπηρεσία του θαλάσσιου τουρισμού και των
ανθρώπων που μπορούν να τον απολαμβάνουν. Τα πρώτα ταξίδια ωστόσο δεν
ήταν παρά μεταφορές σκαφών ανά το Αιγαίο και το Ιόνιο πέλαγος, εικόνες
και εμπειρίες από τα οποία θα σας μεταφέρω εδώ.
Συνταξιδιώτης και σύντροφος στα ταξίδια ο Περικλής, ένας νεαρός σκίπερ που ξεκινάει κι αυτός την καριέρα του στα ιστιοφόρα, κουβαλώντας πλούσια εμπειρία από την αγωνιστική ιστιοπλοϊα. Γρήγορα ταιριάξαμε και γίναμε φίλοι
Κάναμε μαζί ωραία τραβέρσα στο Αιγαίο και στο Ιόνιο και μέσα στο Μάιο παραδώσαμε σκάφη από άκρη σε άκρη της ελληνικής θάλασσας.
Από την Κέρκυρα στη Ρόδο κι από την Κω στη Μύκονο τη Σκιάθο και τη Λευκάδα, μαζί περάσαμε άπειρες ώρες στα σκαριά της εταιρίας και διανύσαμε χιλιάδες μίλια πάνω «στην πλάτη της θαλάσσης».
Η θάλασσα δημιουργεί φιλίες κι αυτό είναι και το ουσιαστικό κέρδος που αποκομίστηκε από τα ταξίδια αυτά. Όταν τρως «ψωμί κι αλάτι» με τον άλλον, συνδέεσαι αναπόφευκτα.
Επίσης, όταν αντιμετωπίζεις μαζί φουρτούνες και απρόοπτα. Σε όλη τη διάρκεια των ταξιδιών ακούγαμε κυρίως τα μελοποιημένα από το Θάνο Μικρούτσικο ποιήματα του Νίκου Καββαδία, από όπου προέκυψε βέβαια κι ο τίτλος του άρθρου.
Δεν ήταν πολλές οι δυσκολίες και τα έκτακτα περιστατικά που συνέβησαν, ωστόσο υπήρξαν κάποια.
Ένα αρκετά σοβαρό συνέβη έξω από τη Μύκονο όταν, με τον αέρα κοντά στα 40 μίλια, ήτοι 8 μποφόρ, έσπασε ο μηχανισμός που μαζεύει τη τζένοα, το πλωριό πανί του σκάφους.
Με δυσκολία μεγάλη καταφέραμε να το κατεβάσουμε, χάρη στην εμπειρία του Περικλή πάνω στα πανιά.
Το δεύτερο και σοβαρότερο συνέβη στο ταξίδι προς την Κέρκυρα.
Ενώ ο καιρός φόρτωνε, γαρμπής που πέρναγε τα 7 μποφόρ και το ράδιο Ελλάς έδινε έκτακτο δελτίο θύελλας, έπεσαν έξαφνα οι στροφές της μηχανής. Νύχτωνε και απείχαμε 6-7 μίλια από τους Παξούς και περισσότερα από 10-12 για το Ν.Α κάβο της Κέρκυρας.
Με τον καιρό στο αριστερό πλευρό και με τη μηχανή αδύναμη, μόλις στις 500 στροφές αντί των 2.200 καταφέραμε μετά από ώρες να ποδίσουμε σε απάγκιο, στο βόρειο όρμο των Παξών, τη Λάκκα.
Βοήθησε πολύ και το πανί, που ορθοπλώριζε το σκαρί και δεν το άφηνε να χτυπιέται με τα κύματα.
Η αβαρία δεν ήταν σπουδαία, κάποια σκουπίδια στο καύσιμο είχαν βουλώσει το φίλτρο κι εμπόδιζαν την επαρκή τροφοδοσία του μοτέρ.
Τέτοια όμως συμβαίνουν καμιά φορά κι αν γίνουν τη λάθος στιγμή μπορεί να αποβούν μοιραία.
Υπήρξαν όμως και τα πολύ ευχάριστα. Όσον αφορά τον υπογράφοντα, συγκινητικές υπήρξαν οι στιγμές που προσεγγίσαμε και παραπλεύσαμε τις ιδιαίτερες πατρίδες, τη Σύμη και τη Νάξο.
Και μια αξέχαστη στιγμή υπήρξε ένα βράδυ που ταξιδεύαμε από Ρόδο προς Μύκονο: είχαμε αφήσει τα Δωδεκάνησα και πλέαμε προς Κυκλάδες. Έκανα τη νυχτερινή βάρδια 2-6 σε μια θάλασσα απόλυτα γαλήνια.
Σε αυτές τις συνθήκες το μόνο που πρέπει να έχεις το νου σου είναι τα φώτα των βαποριών.
Μέχρι να ξεκαθαρίσεις ότι η πορεία σου δε συγκλίνει με τη δική τους, είσαι σε σχετική εγρήγορση, κατόπιν είσαι ελεύθερος να βυθιστείς στις σκέψεις σου ή, ακόμη καλύτερα, στις μη σκέψεις σου, αν το μπορείς..
Τις μοναχικές μου στιγμές διέκοψε ένας παφλασμός κοντά στην πλώρη. «Ψάρια».. σκέφτηκα και δεν ανησύχησα.
Η πανσέληνος που φώτιζε το πέλαγος μού επέτρεψε να διακρίνω τις ράχες των δελφινιών!
Ήταν πολλά και με συντρόφεψαν για αρκετή ώρα, παραβγαίνοντας με ευκολία το σκάφος σε ταχύτητα, συναγωνιζόμενα μεταξύ τους σε χάρη και επιδεξιότητα στην κολύμβηση.
Είναι πολύ ωραίο το ταξίδι με ιστιοφόρο και συνιστά έναν εναλλακτικό τρόπο διακοπών που μένει αξέχαστος.
Αντίθετα από ο, τι πιστεύεται είναι προσιτός. Αν υπάρχει μια ομοιογενής παρέα των 6-8 ατόμων που θα μοιραστεί το κόστος, κοστίζει φθηνότερα από την ενοικίαση ενός δωματίου σε κάποιο νησί.
Συνυπολογίζοντας εισιτήρια πλοίων που θα αποφευχθούν και γεύματα σε εστιατόρια που δε θα πληρωθούν, αφού οι χώροι ενδιαίτησης των σκαφών είναι εξοπλισμένοι με ο, τι χρειάζεται μια σύγχρονη κουζίνα, μπορεί κανείς να περάσει μια αξέχαστη εβδομάδα στο ελληνικό αρχιπέλαγος.
Η ναυτοσύνη βέβαια κι η γνώση των ιστιοφόρων είναι απαραίτητη, κάποιος από την παρέα, τουλάχιστον ένας, θα πρέπει να την διαθέτει. Αν όχι, τη λύση θα δώσει ένας σκίπερ, όπως ο υπογράφων, για παράδειγμα!
Για τους αναγνώστες μάλιστα του περιοδικού, η τιμή θα είναι ιδιαίτερα χαμηλή. costisgeorgas@hotmail.com για τους φίλους που θέλουν περισσότερες πληροφορίες.
Προς νέους ναυτιλλομένους
Η ουσία
Όπως στη ζωή, έτσι και στη θάλασσα, ουδείς γνωρίζει τι του ξημερώνει η επομένη.
Όπως στη ζωή, έτσι και στη θάλασσα, καθένας οφείλει να πράττει ανάλογα με τις εξελίξεις και να κάνει το καλύτερο που μπορεί.
«Όπως τον εύρω τον καιρό, έτσι τον αρμενίζω» λέει η λαϊκή σοφία και αναφέρεται στη ζωή, παρομοιάζοντάς την με ένα ταξίδι σε άγνωστα κι επικίνδυνα νερά, τονίζοντας τη σημασία που έχει η προσαρμογή στις συνθήκες που επικρατούν.
Υπέρ της λαϊκής σοφίας συνηγορεί βεβαίως και η επιστήμη, η οποία μέσω της Δαρβίνειας θεωρίας τεκμηριώνει πως «ο,τι δεν προσαρμόζεται αφανίζεται». Και στη ζωή και στη θάλασσα.
Στη γαλήνη είσαι λοιπόν γαλήνιος, στη φουρτούνα ξεσηκωμένος. Και στη γαλήνη και στη φουρτούνα όμως, οφείλεις να είσαι αυτοκυριαρχημένος.
Και στη δυσκολία και στην ευκολία. Διότι απώλεια του εαυτού, τόσο η θάλασσα, όσο κι η ζωή, δεν συγχωρούν..
Μόνο στον έρωτα μπορεί να συμβεί αυτό, δικαιολογημένα, αφού το ένστικτο της αυτοσυντήρησης κοντράρεται από το έτερο, κύριο ένστικτο. Μόνο στον έρωτα δικαιολογείσαι να χαθείς. Πουθενά αλλού.
Είναι ανοησία να χαθείς για την ηδονή, για την κατανάλωση, για τον πειρασμό, για την όποια ευκολία.. Μόνο για το υψηλό, για την ουσία μπορείς -και οφείλεις- να ρισκάρεις.
Το μέτρο
Η ρήση των αρχαίων, «παν μέτρον άριστον», όπως παντού, βρίσκει την απόλυτη εφαρμογή της και στη θάλασσα, όπου η επιφυλακή κι η εγρήγορση μπορεί να αποβούν σωτήριες αρετές.
Οι ίδιες αρετές ωστόσο, στην υπερβολή τους, μπορεί να γίνουν μαρτυρικές, τυρρανικές, κι εξαιτίας τους να χάνεται η δυνατότητα να ξεκουράζεται ο ναυτικός, να αφήνεται να απολαμβάνει αυτό που κάνει, το ταξίδι, το αρμένισμα, ακόμη και την πάλη με τη θάλασσα και τα κύματα.
Δεν είναι μόνο καθήκον το ταξίδεμα, είναι και χαρά, κι οφείλεις να το διασκεδάζεις όσο πιο πολύ μπορείς, να ρουφάς μέχρι την τελευταία ίνα του κορμιού σου το φρέσκο αεράκι και την αρμύρα, να αγκαλιάζουν οι αισθήσεις σου το διαυγή ορίζοντα, τον παφλασμό της πλώρης, το θρόισμα του πανιού, το σφύριγμα του ανέμου στα ξάρτια.
Έτσι ανακτά δυνάμεις ο θαλασσινός και συνεχίζει. Σαν τον Ανταίο που έπαιρνε δύναμη από την επαφή με τη γη, αυτός αντλεί τη δύναμή του απευθείας από τη θάλασσα.
Είναι η πατρίδα του η θάλασσα και την ώρα του ταξιδιού εκεί μόνο θέλει να βρίσκεται, για το θαλασσινό νερό υπάρχει και δεν αδημονεί ποτέ να φτάσει στον προορισμό του.
Προορισμός είναι το «ωραίο ταξίδι». Οι Ιθάκες, με ο,τι κι αν σημαίνουν, είναι πάντα εκεί και περιμένουν.
Η πίστη
«Τη θάλασσα να τη σέβεσαι αλλά να μην την φοβάσαι» Η κοινότοπη πλέον ρήση, γνωστή και στους μη θαλασσινούς, επαληθεύεται στο πέλαγος κάθε μέρα, κάθε στιγμή. Κακός σύμβουλος η αποκοτιά, μπορεί να φέρει το ναυάγιο, την καταστροφή.
Ακόμη χειρότερος όμως ο φόβος, ο πανικός που την κρίσιμη στιγμή, τη στιγμή της λήψης της καίριας απόφασης θα οδηγήσει στο σφάλμα που θα φέρει τον όλεθρο.
Καλές και χρήσιμες οι γνώσεις περί τη ναυσιπλοϊα, απαραίτητη κι η εξοικείωση με τα πανιά και τον χειρισμό τους, αλλά ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται.
Και δε φαίνεται από την επιδεξιότητά του στο τιμόνι ή στη σκότα, αυτές είναι άλλωστε δουλειές του τιμονιέρη και του ναύτη.
Φαίνεται από την έγκαιρη εκτίμηση των συνθηκών, από την προβλεπτικότητά του, από την ικανότητά του να επιλέγει κάθε φορά αν πρέπει να ορτσάρει ή να ποδίζει.
Φαίνεται επίσης από τη σωστή αξιολόγηση του σκάφους που κουμαντάρει, οφείλει να γνωρίζει ακριβώς τις δυνατότητές του και να μην το υπερεκτιμά, ούτε να το υποτιμά.
Φαίνεται τέλος και κυρίως, από την αυτοπεποίθησή του, την πίστη του στο αστέρι που τον οδηγεί.
Όσο καλός και προσεκτικός κι αν είσαι, όσο κι αν γνωρίζεις τα τεχνικά θέματα, όσο κι αν ξέρεις να εκτιμάς και να προβλέπεις, αν δεν έχεις πίστη στη θάλασσα, στην αγάπη του στοιχειού προς εσένα, θα έρθει κάποτε η στιγμή που απεύχεται κάθε ναυτικός, η στιγμή που η θάλασσα θα σου γυρίσει την πλάτη της και θα σε τιμωρήσει.
Κωστής Γεωργάς
Φωτογραφίες: Μάνος Μπαριτάκης
Πηγή : http://www.ethnos.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου