Οι γάμοι και τα παρατράγουδα.

του Γιώργου Γ. Ξυδάκη

Έχω μεγαλώσει στη Μύκονο όταν άρχιζε να γενικεύεται το θαύμα του μαζικού τουρισμού. Από το 1973 δούλευα βοηθός σερβιτόρου σε εποχιακά μαγαζιά στον Πλατύ Γιαλό, τον Άγιο Στέφανο, τη Χώρα. Έζησα τη λάμψη μαγαζιών όπως η Vengera, Pierro’s, 9 Muses , Φιλιππή, Caprice κ.α.
Αλλά και την ταπεινή γοητεία μαγαζιών όπως Καβουρότρυπα, Κιούκας, Κούνελας, Αλέξης, Ζαχαρούλα, Μαλλιάκος κ.α. Στο πέρασμα του αδίστακτου χρόνου πολλά μαγαζιά – σημαίες κλείσανε και πολλοί κλάψανε για το τέλος εποχής που σηματοδότησαν. Όμως η Μύκονος δεν πληγώθηκε. Γιατί το απόλυτο brand name είναι η Μύκονος, ο τόπος και οι άνθρωποι.
Κανένα μαγαζί, καμμία φίρμα δεν είναι σε θέση να διαφημίσει τη Μύκονο. Η Μύκονος προστίθεται στις εταιρικές ταυτότητες προσδίδοντας αίγλη και φήμη ακόμη και σε επιχειρήσεις που μπαίνουν μέσα, πληρώνοντας τοιουτοτρόπως το μερίδιο συμμετοχής στο fund Μύκονος!
Σήμερα βιώνουμε μια κατάσταση όπου σωματέμποροι, ναρκέμποροι και κάθε είδους έμποροι δραστηριοποιούνται επιχειρηματικά στο νησί, γεμίσαμε λίμο και βαν πολυτελείας με φιμέ τζάμια, επιχειρήσεις με δικά τους βαν και παράνομες πινακίδες σήμανσης λειτουργούν ασύδοτα, οι ακτές κι οι παραλίες γίνονται παραμάγαζα, σπίτι για να νοικιάσουν οι εργαζόμενοι δεν υπάρχει, και όποιος έχει αντίρρηση είναι οπισθοδρομικός.
Ο μαζικός «δημοκρατικός» τουρισμός της Μυκόνου όπου δίπλα στους τζετ σέτερς τρωγοπίναν και γλεντούσαν τα λαϊκά παιδιά από την Κοζάνη ή τη Νάπολη μετατρέπεται σε πεδίο αποκλεισμού, ξεπλύματος μαύρου χρήματος και προνόμιο των πλουσίων.
Το μοντέλο που τόσα χρόνια εξυπηρέτησε τα γούστα φραγκάτων επισκεπτών, διανοούμενων, καλιτεχνών αλλά και ανώνυμων νεολαίων και παραθεριστών, το μοντέλο που πέρναγε λεφτά στις τσέπες ντόπιων και ξένων επιχειρηματιών και εργαζομένων με διάχυση προς όλους, έχει αλλάξει.
Υψηλοί τοίχοι αντικαθιστούν τις χαμηλές ξερολιθιές, πορτιέρηδες ελέγχουν τις εισόδους μαγαζιών, φουσκωτοί καθαρίζουν στα χάι μαγαζιά με δύο νεκρούς τα τελευταία χρόνια και δεκάδες νεκρούς και τραυματίες στους δρόμους από ανεξέλεγκτη χρήση αλκοόλ, επισφαλή οδήγηση και υπεράριθμα τροχοφόρα σε αναντίστοιχα μικρό οδικό δίκτυο.
Ζούμε στην εποχή μιας κρίσης, κύρια οικονομικής μα όχι μόνο, και βλέπουμε τα αποτελέσματα της κάκιστης διαχείρισης των προηγουμένων ηγεσιών. Κανείς δεν απολογήθηκε ή τιμωρήθηκε. Όμως τη ζημιά την πληρώνει ο λαός με βαρύτατες συνέπειες.
Δημαρχάκια και αντιδημαρχάκια παρέλασαν και παρελαύνουν, αλλά κανείς δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και κανείς δεν θα απολογηθεί για τα λάθη και τις ενέργειες που όφειλαν να κάνουν για την προάσπιση του κοινού συμφέροντος και μέλλοντος του τόπου.
Εθελοτυφλούν λες και ζουν στην Αστυπάλαια, βαυκαλίζονται αμπελοφιλοσοφώντας αστειότητες και ανοησίες του τύπου «μας διαφημίζει η Αντριάνα Λίμα» και πάει λέγοντας.
Ή είναι διανοητικά ανίκανοι να δουν και να δράσουν για τα γεγονότα ή κάνουν τις πάπιες αποκομίζοντας οφέλη.
Ιδεολογίες στα γλέντια και τους τζίρους δεν χωράνε.

Όμως τον τελευταίο λόγο οφείλει να πει η ντόπια κοινωνία, να σκύψει πάνω στα προβλήματα, να τα δει σε βάθος χρόνου και να δράσει για τη βιωσιμότητα και το μέλλον των παιδιών και εγγονιών της.
Ο τουρισμός είναι σημαντικότατη οικονομική πηγή ευμάρειας. Η επίθεση που θα δεχτεί από αλλότρια συμφέροντα η δημόσια και ιδιωτική περιουσία στο νησί θα είναι τρομερή. Ήδη το αεροδρόμιο πήγε σε γερμανικά χέρια, το λιμάνι φτιάχνεται με δικά μας χρήματα για να δωρηθεί κι αυτό σε ξένα συμφέροντα, επιχειρήσεις και περιουσίες σύντομα θα καταλήξουν αλλού.
Αν δεν αντισταθούμε, θα καταλήξουμε στο γάμο του Καραγκιόζη να περιμένουμε να γλείψουμε τα κόκαλα της γιορτής. Μιας γιορτής που οι γονείς μας στήσανε και τροφοδότησαν, σαν τα κακόμοιρα πανηγύρια μας που αφού αφρόνως τα διογκώσαμε τώρα μας πλακώνουν και τα εγκαταλείπουμε.
Όταν ξυπνήσουμε κουρεμένοι πάνω στο πάπλωμα που φτιάχτηκε με τα δικά μας μαλλιά, θα είναι αργά.
*παλιά μυκονιάτικη παροιμιώδης φράση που κουβαλά
όλο τον σουρεαλισμό και το χιούμορ των ντόπιων.

Πηγή : http://www.mykonospress.gr/