Ο «θάνατος» του παριανού μελισσοκόμου..VIDEO...

Ο «θάνατος» του παριανού μελισσοκόμου

 Σε απόγνωση βρίσκονται οι µελοπαραγωγοί του νησιού µας, αφού σύµφωνα µε υπολογισµούς τους έχουν καταστραφεί περισσότερα από 1000 µελίσσια. Στην Πάρο ζουν από τα µελίσσια περίπου 55 οικογένειες και µέσω του µελιού που παράγουν εισπράττουν εισοδήµατα που ξεπερνούν το 1.000.000 ευρώ κάθε χρόνο. Το πρόβληµα είχε παρουσιαστεί πριν δύο χρόνια, αλλά φέτος ξεπέρασε κάθε προηγούµενο. Ακόµα, σηµειώνουµε ότι φέτος – έτσι και αλλιώς – ήταν µία κακή χρονιά για τους παραγωγούς στο νησί µας, αλλά το τελευταίο πρόβληµα που παρουσιάστηκε από το χάσιµο των κοπαδιών, ήρθε να τους αποτελειώσει…

 Το πρόβληµα Σύµφωνα µε τους µελοπαραγωγούς της Πάρου που έκαναν κινητοποιήσεις στο λιµάνι Παροικιάς για την ενηµέρωση των πολιτών, κύρια αιτία της καταστροφής – αν όχι µοναδική – είναι τα νεονικοτινοειδή φάρµακα που χρησιµοποιούνται για την ασθένεια των φοινίκων, δίχως την παρουσία γεωπόνου – γεωτεχνικού.

 Ακόµα, σύµφωνα µε τους µελοπαραγωγούς, η άγνοια χρήσης νεονικοτινοειδών φαρµάκων σκοτώνει τις µέλισσες, τους άλλους επικονιαστές, το οικοσύστηµα, τη γεωργία, το εισόδηµα µελισσοκόµων, την οικονοµία του νησιού, την εθνική οικονοµία, και αυτούς που τα χρησιµοποιούν, αφού πρόκειται για επίκινδυνα για τον άνθρωπο φυτοµάρµακα. Τι είναι τα νεονικο- τινοειδή φάρµακα; Τα συγκεκριµένα γεωργικά φάρµακα χρησιµοποιούνται στις καλλιέργειες και κατηγορούνται, ότι καταστρέφουν τον προσανατολισµό, το GPS των µελισσών, κάτι που οδηγεί σε µείωση του αριθµού των βασιλισσών τους.

Τα νεονικοτινοειδή και συγκεκριµένα οι δραστικές ουσίες imidacloprid, thiamethoxam και clothianidin είναι διασυστηµατικά εντοµοκτόνα (κυκλοφορούν, δηλαδή, σε όλα τα µέρη του φυτού) και χρησιµοποιούνται σε πολλές καλλιέργειες όπως στην ελαιοκράµβη, στα σιτηρά, στο βαµβάκι και στους ηλίανθους και έχουν δράση παρόµοια µε το φυσικό εντοµοκτόνο νικοτίνη, το οποίο δρα στο κεντρικό νευρικό σύστηµα.

Ο αρχικός σχεδιασµός και προορισµός δράσης αυτού του είδους φυτοφαρµάκων ήταν να χρησιµοποιούνται για την «επένδυση και λούσιµο» των σπόρων έτσι, ώστε, το φυτό να «κυριεύεται» και να αποκτά ιδιαίτερα χαρακτηριστικά για όλη του τη ζωή, και να το κάνουν ισχυρότερο απέναντι στα επιβλαβή, για το ίδιο το φυτό, έντοµα.

 Το σκαθάρι «Περνά – περνά η µέλισσα µε τα µελισσόπουλα», λέει το παλιό παιδικό τραγουδάκι. Κάτι τέτοιο, όµως δεν ισχύει πλέον για την Πάρο. Και αυτό, διότι χιλιάδες µελίσσια έχουν χαθεί στο νησί µας, καθώς έχουν την «κακή» συνήθεια να επισκέπτονται τους φοίνικες… Οι φοίνικες έχουν προσβληθεί από το κόκκινο σκαθάρι που κατατρώγει τους φοίνικες έως σήψεως.

το κόκκινο σκαθάρι

 Μόλις το δένδρο προσβληθεί από το «σκαθάρι του Φαραώ» – όπως λέγεται αλλιώς το καταστροφικό έντοµο – ξεραίνεται αναδύοντας ιδιαιτέρως δυσάρεστη οσµή και έχοντας προηγουµένως µολύνει και τα αντίστοιχα δένδρα γύρω του. Δυστυχώς, η διάγνωση της προσβολής δεν είναι αντιληπτή στα πρώτα στάδια και όταν πια το πρόβληµα ταυτοποιείται, είναι αργά Το έντοµο εντοπίσθηκε για πρώτη φορά, σε φυτεία καφέ στην Κεϋλάνη κι έκτοτε εξαπλώθηκε στην Ινδία, τη Μέση Ανατολή, τη Βόρεια Αφρική, την Αίγυπτο και την Ισπανία, για να φτάσει και στην Ελλάδα.

Τα πρώτα κρούσµατα του κόκκινου σκαθαριού εµφανίστηκαν στην Κρήτη, όπου καταγράφηκαν τα περισσότερα «θύµατα» στο περίφηµο φοινικόδασος Βάι της Σητείας και ακολούθως εντοπίσθηκε στη Ρόδο, το Λαύριο, τον Ωρωπό, τη Ζάκυνθο, την Εύβοια, την Κεφαλονιά, την Αιτωλοακαρνανία και τέλος, την Αθήνα, όπου έπληξε τα δένδρα του Εθνικού Κήπου.

 Στην Ελλάδα έφτασε το 2001, µέσω της εισαγωγής φοινικόδεντρων µεγάλου µεγέθους, από την Αίγυπτο και για τον λόγο αυτό ονοµάσθηκε «κατάρα του Φαραώ», δεδοµένου ότι αναπαράγεται και µεταδίδεται ταχύτατα, είναι εξαιρετικά ανθεκτικό και δεν εξοντώνεται µε έναν κοινό ψεκασµό. Εκείνη την εποχή «θαυµάτων» και λόγω της Ολυµπιάδας 2004 οι πάντες κατασκεύασαν µεγάλα πολυτελή κτίρια και δρόµους για να τα επισκεφθούν οι τουρίστες και έτσι γίνονταν δίχως σχεδόν κανένα έλεγχο εισαγωγές φοινίκων.

Μετά τον αφανισμό από τα ραντίσματα των φοινίκων ήρθαν και οι σκούρκοιγια να τελειώσουν όσα μελισσάκια είναι αδύνατα.Έβαλα δολώματα και παγιδες.Το δόλωμα το εξαφάνισαν σε μισή ώρα δλδ 1/4 κιμάς και ένα σαρδελάκι χωρισμένο το μείγμα σε έξι μεριδούλες.Οι παγίδες γεμίζουν κάθε μέρα.Το δόλωμα άρχισε να δουλεύει μιά και σήμερα που πήγα δεν είδα πάρα πολλούς.

 

Το κόκκινο σκαθάρι, γνωστό στους επιστήµονες ως «ρυγχοκάνθαρος» µοιάζει µε τα κοινά σκαθάρια, έχει βυσσινο-καφέ χρώµα και το µήκος του φθάνει τα τρία εκατοστά. Γεννά από 50 έως και 500 αβγά µέσα σε τρύπες στον κορµό του φοίνικα. Τα αβγά εκκολάπτονται ταχύτατα και σε χρόνο από 2 έως 5 µέρες, βγαίνουν ως κάµπιες και τρέφονται από τα πάνω ακραία φυλλώµατα και τον κορµό του δένδρου.

Τα φύλλα πέφτουν και το δένδρο ξεραίνεται. Το δε σκαθάρι, το οποίο έχει τη δυνατότητα να πετάξει σε απόσταση ακόµη και 20 χιλιοµέτρων (!), έχει ήδη εγκατασταθεί στα γειτονικά νέα του «θύµατα». Τι παθαίνουν οι µέλισσες από τα νεονικοτινοειδή φάρµακα Σε έρευνα που έγινε στο Πανεπιστήµιο Στέρλινγκ της Μ. Βρετανίας οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι σε 75 αποικίες βοµβίνων (οικογένεια εντόµων στην οποία ανήκουν και οι µέλισσες) όταν η τροφή περιείχε το νεονικοτινοειδές imidacloprid (το πιο ευρέως χρησιµοποιούµενο φυτοφάρµακο της συγκεκριµένης κατηγορίας παγκοσµίως), ακόµη και σε επίπεδα που δεν ήταν υψηλά, εµφανίστηκε σηµαντική επιβράδυνση της ανάπτυξης του πληθυσµού των εντόµων την άνοιξη.

κινητοποιήσεις Μελισσοκόμων στήν Πάρο

 Παράλληλα, οι αποικίες που είχαν εκτεθεί στο φυτοφάρµακο παρήγαγαν 85% λιγότερες βασίλισσες σε σύγκριση µε αποικίες που δεν είχαν εκτεθεί στο imidacloprid – το πρόβληµα αυτό είναι πολύ σηµαντικό, καθώς µόνο οι νέες βασίλισσες είναι σε θέση να επιβιώσουν τον χειµώνα, ώστε να δηµιουργήσουν νέες αποικίες το επόµενο έτος.

 Σε άλλη έρευνα από ειδικούς του Εθνικού Ινστιτούτου Αγροτικής Έρευνας στην Αβινιόν της Γαλλίας, εκτέθηκαν µέλισσες που παράγουν µέλι σε ένα άλλο νεονικοτινοειδές φυτοφάρµακο, το thiamethoxam. Σύµφωνα µε τα ευρήµατα οι µέλισσες που είχαν εκτεθεί στο φυτοφάρµακο είχαν λιγότερες πιθανότητες να επιστρέψουν στην κυψέλη τους µετά τη συλλογή τροφής, γεγονός που µαρτυρεί ότι το φυτοφάρµακο επιδρούσε αρνητικά στην ικανότητα πλοήγησής τους. Το δικό µας πρόβληµα Καταρχάς πρέπει να γράψουµε ότι τα νεονικοτοειδή φάρµακα είναι εγκεκριµένα από τον ΕΟΦ. Δεν είναι παράνοµα.

 Τα πρώτα δείγµατα του φαρµάκου που εξετάστηκαν στο τοξικολογικό εργαστήριο του υπουργείου αγροτικής ανάπτυξης ήταν αρνητικά, σε ό,τι αφορά τη σχέση φαρµάκου µε το θάνατο των µελισσών της Πάρου. Αυτό, δεν σηµαίνει τίποτα σηµαντικό λέγουν οι άνθρωποι της αγοράς µελιού του νησιού µας. Διότι το τοξικολογικό εργαστήριο στερείται του κατάλληλου εργαλείου (φασµατογράφου) για τη συγκεκριµένη έρευνα. Την περασµένη Τρίτη 11 Σεπτεµβρίου σε αίθουσα της Ένωσης Αγροτικών Συνεταιρισµών Πάρου, πραγµατοποιήθηκε ηµερίδα για την ενηµέρωση συνεργείων ραντισµού, µε την παρουσία µελισσοπαραγωγών.

Εκεί, οι µελισσοπαραγωγοί παρέδωσαν απάντηση έρευνας από το Μπενάκειο Φυτοπαθολογικό Ινστιτούτο, που είναι το πιο παλιό ερευνητικό Ινστιτούτο της χώρας από το 1929 µε ευρεία επιστηµονική βάση σε θέµατα φυτοϋγείας, φυτοπροστασίας, εκτίµησης επικινδυνότητας και ασφαλούς χρήσης γεωργικών φαρµάκων για τον άνθρωπο και το περιβάλλον, ασφάλειας των γεωργικών προϊόντων και των τροφίµων.

κινητοποιήσεις μελισσοκόμων στήν Πάρο

Σύµφωνα µε την απάντηση από το Μπενάκειο Φυτοπαθολογικό Ινστιτούτο τα νεονικοτινοειδή φάρµακα είναι ισχυρά (µε χρόνο ηµιζωής 1200 µέρες δηλαδή, η ενέργειά τους είναι συγκεντρωµένη στο χώρο που πέφτει το φάρµακο για 4 περίπου χρόνια!). Οι µελοπαραγωγοί του νησιού µας ζητούν, όπου χρησιµοποιείται το φάρµακο αυτό να γίνεται µε την παρουσία γεωπόνου. Ακόµα, όπως λένε, έως σήµερα η χρήση του φαρµάκου για τους φοίνικες γίνεται µε αταξία και δίχως κανένα µέτρο προστασίας. Σηµειώνουµε ότι µ’ αυτόν τον τρόπο που γίνεται σήµερα ο ραντισµός των φοινίκων υπάρχουν κίνδυνοι και για τον άνθρωπο!

 Ο Δήµος Πάρου Σύµφωνα µε τον αντιδήµαρχο κ. Παναγιώτη Κουτσουράκη, ο δήµος Πάρου, αν χρειαστεί, θα χρησιµοποιήσει για τις δικές του ανάγκες βιολογικά φάρµακα προκειµένου να αντιµετωπίσει την ασθένεια των φοινίκων. (Στην κατοχή του δήµου – στους δρόµους και πλατείες – υπάρχουν περίπου 300 φοίνικες). Πέρσι, σύµφωνα µε τον κ. Κουτσουράκη, ο δήµος είχε εντοπίσει τις προσβολές και έκανε παρέµβαση στους δικούς του φοίνικες µε ορθολογικά µέτρα και παρουσία γεωτεχνικού στην Παροικιά, ενώ στις υπόλοιπες κοινότητες της Πάρου δεν έκανε παρεµβάσεις. Νέες παρεµβάσεις, όπως κλάδεµα φοινίκων, θα αποφασιστεί τον επόµενο µήνα.

 Τέλος, ο κ. Κουτσουράκης επέµεινε ότι οι εργασίες ραντισµού για την αποκατάσταση των φοινίκων πρέπει να γίνονται παρουσία γεωπόνου. Η αυριανή µέρα Το θέµα που έχει προκύψει είναι πολύ σοβαρό, καθώς στη δύσκολη οικονοµική συγκυρία που ζούµε το χάσιµο αρκετών χιλιάδων ευρώ στο νησί µας, µπορεί να έχει πολλές αρνητικές επιπτώσεις στην καθηµερινότητα.

 Οι µελισσοπαραγωγοί είναι ένας κλάδος της αγροτικής ζωής που δεν ενοχλεί κανέναν και προσπαθούν καθηµερινά µε τίµιο τρόπο να αναπτύξουν έναν τοµέα που έχει χαθεί στα νησιά µας, λόγω της µονοκαλλιέργειας του τουρισµού. Είναι φανερό και αυτό φάνηκε από τις κινητοποιήσεις που προηγήθηκαν, ότι αρκετοί µελοπαραγωγοί έχουν φθάσει σ’ ένα οικονοµικό αδιέξοδο, αφού εκτός από τα χρήµατα που χάθηκαν θέλουν και ένα επιπλέον κεφάλαιο – που οι περισσότεροι δεν έχουν – για να φέρουν νέα µελίσσια.

Ένας άλλος κίνδυνος που υπάρχει είναι αίφνης να έχουµε συγκρούσεις µεταξύ κοινωνικών οµάδων, καθώς πολλοί ισχυρίζονται ότι κάποιοι ξενοδόχοι προβαίνουν σε ραντισµό των φοινίκων, δίχως καµία πρότερη προφύλαξη και δίχως την παρουσία γεωπόνου. Αυτό, είναι κάτι που ψιθυρίζεται έντονα. Κάποιοι πάντως µελοπαραγωγοί έκαναν και εξαιρέσεις και έλεγαν ότι υπάρχουν και ξενοδόχοι που σεβάστηκαν αιτήµατά τους (περίπτωση Μιχαηλίδη «Astir of paros»).

 Επίσης, υπάρχει δυσφορία για τις ενέργειες του Δήµου Πάρου, αφού όπως λέγεται «ο δήµος πρέπει να σταµατήσει να κάνει το θεατή και να πάρει το θέµα πάνω του». Δηλαδή, ο δήµος πρέπει να καταγράψει τους φοίνικες που υπάρχουν στο νησί µας και στη συνέχεια να ζητήσει αποδεικτικά για το πώς έγιναν οι ψεκασµοί των δένδρων. «Αντί αυτού», όπως υποστηρίζουν, «ο δήµος είναι εκτός τόπου και χρόνου 

τα νεα της ΠΑΡΟΥ