Η μια αφορά την πρόταση του πρωθυπουργού για τον Ενιαίο Φόρο Ακίνητης Περιουσίας να περάσει στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, απευθείας.
Δηλαδή οι φόροι που αφορούν την ακίνητη περιουσία να επιβάλλονται και να εισπράττονται απευθείας από την Τοπική Αυτοδιοίκηση και όχι από το Υπουργείο Οικονομικών και την Κεντρική Κυβέρνηση.
Η πρόταση αυτή έχει διατυπωθεί από τον Στέφανο Μάνο παλαιότερα και είναι επαναστατική, δικαιότερη και αποτελεσματική. Αποτελεί μια από τις σημαντικές μεταρρυθμίσεις με δραστικές συνέπειες στο παρασιτικό πελατειακό μοντέλο κράτους που έχει καταστρέψει τους δημοκρατικούς θεσμούς, μια ρεαλιστική αντίληψη της πολιτικής πραγματικότητας από την κοινωνία.
Μέχρι τώρα οι δαπάνες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης καταβάλλονται κυρίως από τον κρατικό προϋπολογισμό, στον οποίο θα κατευθύνονται και οι εισπράξεις του Ενιαίου Φόρου Ακινήτων. Με τον τρόπο αυτό η Κεντρική Κυβέρνηση ασκεί κομματική και πελατειακή επιρροή στην δήθεν ανεξάρτητη Τοπική Αυτοδιοίκηση και η τελευταία συνεχίζει να παρασιτεί σε βάρος της κοινωνίας, εξασκώντας πλημμελώς τις στοιχειώδεις υποχρεώσεις της.
Με απλά λόγια ο κάθε Στουρνάρας ακούει τα εξ αμάξης για να μπορεί ο κάθε βλαχοδήμαρχος να επαίρεται, εν έτει 2013, πως ο δήμος του είναι από τους λίγους που συνεχίζει να πραγματοποιεί διορισμούς.
Ο κάθε δήμαρχος, έχοντας εξασφαλίσει την ύπαρξη κρατικής χρηματοδότησης (την οποία ματώνουν να εξασφαλίσουν οι φορολογούμενοι), πολιτεύεται με μοναδική πυξίδα την προσφορά υπηρεσιών και κάλυψη πελατειακών αναγκών.
Αφού οι υπηρεσίες που προσφέρει και το κόστος των πελατειακών σχέσεων δεν πλήττει τους δημότες και ψηφοφόρους του απευθείας, αλλά την μεγάλη δεξαμενή των «ανωνύμων» Ελλήνων φορολογουμένων, δεν έχει κανένα λόγο να είναι φειδωλός σε έξοδα.
Κατά τον τρόπο αυτό δεν έχει κανένα λόγο να νοιάζεται αν ο δήμος απασχολεί υπεράριθμο προσωπικό μέρος του οποίου είναι αργόμισθοι.
Δεν έχει κανένα λόγο να ανησυχεί αν η αποκομιδή των σκουπιδιών από τη δημοτική υπηρεσία στοιχίζει ποσά διπλάσια ή τριπλάσια σε σχέση με το αν την έκαναν ιδιωτικές επιχειρήσεις.
Αν όμως τα βασικά έσοδα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης εξασφαλιστούν από ίδιους πόρους, όπως ο φόρος των ακινήτων της περιοχής, ο κάθε δήμαρχος και περιφερειάρχης θα πρέπει να βρει τους τρόπους που θα του εξασφαλίσουν με τα λιγότερα χρήματα τις καλύτερες υπηρεσίες προς τους δημότες.
Αν δεν το πετύχει θα πρέπει να αυξήσει τους φόρους και αυτό δεν θα έχει καλό αποτέλεσμα στις επόμενες εκλογές. Αντί λοιπόν να εκλέγεται με αιχμή ένα πλήθος πελατών και την αδιαφορία των υπολοίπων, θα πρέπει να εκλέγεται εξυπηρετώντας το συμφέρον της πλειοψηφίας.
Να εκλέγεται με γνώμονα την ισορροπία μεταξύ δημοσίου και ιδιωτικού συμφέροντος της τοπικής κοινωνίας.
Μια ανεξάρτητη Τοπική Αυτοδιοίκηση, η οποία θα λειτουργεί με ορθολογικά κριτήρια, θα είναι ένα σημαντικό βήμα εξόδου από το πελατειακό παρασιτικό μοντέλο που μας κυβερνά και έχει διαβρώσει μέχρι σαπίσματος τα ήθη της ελληνικής κοινωνίας.
Η μεταφορά των φόρων ακινήτων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση δεν είναι μια φιλελεύθερη, δεξιά ή αριστερή πολιτική, αλλά μια πολιτική ορθολογικότερη και δικαιότερη για όλους.
Είναι δικαιότερη γιατί οι φόροι που πληρώνει αυτός που έχει ένα φτωχόσπιτο ή ένα κτήμα στην επαρχία, δεν ανακατεύονται με άλλους και στο τέλος καταλήγουν να προσφέρουν καλύτερες υπηρεσίες σε κάποιον δήμο πλουσίων της πρωτεύουσας.
Ένας δημοτικός φόρος ακινήτων είναι ανταποδοτικός στο βαθμό που καθένας θέλει το ακίνητό του να βρίσκεται σε περιοχή που γίνεται καλή αποκομιδή σκουπιδιών, οι δρόμοι ηλεκτροφωτίζονται και δεν γίνονται λίμνες όταν βρέχει.
Η εξαγγελία του κ. Σαμαρά είναι ίσως η εξαγγελία της σημαντικότερης μεταρρύθμισης που θα βοηθήσει τη χώρα να βγει από το αδιέξοδο της χρεοκοπίας.
Φορολόγηση ακινήτων με αυτό τον τρόπο δεν είναι οριζόντιο εισπρακτικό μέτρο, αλλά μεταρρύθμιση με συνέπεια την αλλαγή νοοτροπίας στο παρασιτικό δημόσιο.
Θα προχωρήσει όμως ή και το θέμα αυτό θα παραπεμφθεί στις νεοελληνικές καλένδες;
Όταν οι δήμαρχοι, οι πελάτες των δήμων, οι συνδικαλιστές και τα λοιπά τρωκτικά της τοπικής αυτοδιοίκησης καταλάβουν το διακύβευμα, οι αντιδράσεις θα είναι μεγαλύτερες από αυτές της διαθεσιμότητας και των οριζόντιων περικοπών.
Η άλλη πρόταση που με εξέπληξε θετικά είναι αυτή του Μανώλη Γλέζου στη Βουλή, να μπει λουκέτο σε δυο Υπουργεία για να ενισχυθούν οι δαπάνες λειτουργίας στην Υγεία... Και η θεωρία του χρηματόδενδρου; Οι συνέπειες της επαναφοράς της κοινής λογικής στην πολιτική ζωή του τόπου θα μας βοηθήσει να επαναπροσδιορίσουμε τα αίτια της χρεοκοπίας και αν το πράξουμε αυτό ο δρόμος προς την έξοδο θα ανοίξει...
Βρισκόμαστε σε καλό δρόμο. Επιτέλους βλέπουμε φως στην άκρη του τούνελ...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου