Η ολοκληρωτική καταστροφή στο Χρηματιστήριο Αθηνών μάς υπενθύμισε ότι το να βρίσκεται κανείς στο σημείο ακριβώς όπου σκάει η βόμβα και να απαιτεί να είναι ο μοναδικός επιζών, είναι κάτι που αγγίζει τα όρια της μεταφυσικής. Να το πούμε πιο απλά: Ο μόνος που διεσώθη του χρηματιστηριακού ναυαγίου των Αθηνών ήταν ο κ. Βακάκης της Jumbo. Οι μέτοχοι άλλων τριακοσίων τόσων επιχειρήσεων ήπιαν το πικρό ποτήρι της ματαιότητας...
Όλο αυτό που ζήσαμε μας θυμίζει μια ιστορία του Χότζα: Οι μουσουλμάνοι στο χωριό τσακώνονται για το αν το θρησκευτικό πρωτόκολλο προβλέπει τη θέση των κοντινών συγγενών. Μπροστά ή πίσω από το φέρετρο; Τι θα πρέπει να κάνει ένας καλός μουσουλμάνος; Πάνε, λοιπόν, στον ευσεβή Χότζα για να τους δώσει τη σωστή απάντηση, όπως και συμβαίνει: «Το θέμα είναι να μην είναι κανείς μέσα στο φέρετρο»!
Το πρόβλημα είναι ότι ολόκληρος ο πλανήτης μπορεί να βρίσκεται ήδη μέσα στο φέρετρο και απλώς να μην το γνωρίζει! Σε επίπεδα ρεκόρ έφτασαν οι αποτιμήσεις των μετοχών! Όχι στην Ελλάδα, αλλά στον υπόλοιπο κόσμο. Διότι στην Ελλάδα ζούμε τις επιπτώσεις ενός κραχ. Στον υπόλοιπο κόσμο αγνοούν αυτήν την εκδοχή. Κι όσοι ακόμη τη θυμούνται νομίζουν ότι είναι αρκετό να χαράξουν μια αμυντική στρατηγική. Σε πολλούς η κατάσταση αυτή θα θυμίζει το παλιό ανέκδοτο, όπου κάποιοι τύποι στη Wall συζητούσαν ποιες μετοχές θα ανέβαιναν έπειτα από μια πυρηνική καταστροφή!
Πολύ φοβόμαστε ότι το επόμενο κραχ θα έχει τις συνέπειες ενός πυρηνικού πολέμου! Ποιο συνταξιοδοτικό ταμείο μπορεί να αντέξει μια τέτοια εξέλιξη, όταν έχει προηγηθεί η αμφισβήτηση του μαγικού κόσμου των ομολόγων; Ένα κραχ θα είναι η χαριστική βολή για το τραπεζικό σύστημα, που ακόμη δεν έχει συνέλθει από τις επιπτώσεις της κρίσης των ενυπόθηκων δανείων.
Είναι πολύ δύσκολο να κάνει κάποιος προβλέψεις για το πότε θα γίνει το κακό και, ακόμη περισσότερο, να δώσει και οδηγίες για το πώς μπορεί κανείς να σωθεί! Σε κάποιον που θα διαβάσει αυτό το κείμενο έπειτα από χρόνια και θα έχει το πλεονέκτημα να γνωρίζει τη σειρά των γεγονότων, οι προβλέψεις και οι οδηγίες μπορεί να του φανούν ως το πιο ηλίθιο πράγμα που διάβασε ποτέ! Ωστόσο, είναι εξίσου παρακινδυνευμένο να σφυρίζει κανείς αδιάφορα. Πόσο μάλλον όταν γνωρίζει ότι το σημερινό πάρτι δεν μπορεί να κρατήσει αιώνια, όσο ωραίο κι αν είναι.
Αν ψάχναμε, πάντως, να βρούμε μια «εναλλακτική», αυτήν δεν θα την αναζητούσαμε μεταξύ των χαρτιών. Κι αυτό, διότι η κρίση, αν αυτή έρθει, θα αμφισβητήσει αυτό ακριβώς, το χαρτομάνι. Θα ψάχναμε κάτι πιο χειροπιαστό. Αν οι προηγούμενες δεκαετίες ήταν εκείνες των χάρτινων υπεραξιών, ίσως η νέα εποχή ονομαστεί η εποχή του χειροπιαστού!
Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@capital.gr
Πηγή :
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου