ΑΥΤΟΣ ο κοσμος ο μικρος, ο μεγας!

ΑΥΤΟΣ ο κοσμος ο μικρος, ο μεγας!

 ΑΛΛΑ ΠΡΙΝ ακουσω αγερα ή μουσικη που κινουσα σε ξαγναντο να βγω (μιαν απεραντη κοκκινη αμμο ανεβαινα με τη φτερνα μου σβηνοντας την Ιστορια) παλευα τα σεντονια

 Ηταν αυτο που γυρευα και αθωο και ριγηλο σαν αμπελωνας και βαθυ και αχαραγο σαν η αλλη οψη τ' ουρανου Κατι λιγο ψυχης μεσα στην αργιλλο Τοτε ειπε και γεννηθηκεν η θαλασσα και ειδα και θαυμασα

Και στη μεση της εσπειρε κοσμους μικρους κατ' εικονα και ομοιωση μου: Ιπποι πετρινοι με τη χαιτη ορθη και γαληνιοι αμφορεις και λοξες δελφινιων ραχες η Ιος η Σικινος η Σεριφος η Μηλος "Καθε λεξη κι απο 'να χελιδονι για να σου φερνει την ανοιξη μεσα στο θερος" ειπε

 Και πολλα τα λιοδεντρα που να κρησαρουν7 στα χερια τους το φως κι ελαφρο v' απλωνεται στον υπνο σου 

και πολλα τα τζιτζικια που να μην τα νιωθεις οπως δε νιωθεις το σφυγμο στο χερι σου 

αλλα λιγο το νερο για να το 'χεις Θεο και να κατεχεις τι σημαινει ο λογος του

 και το δεντρο μοναχο του χωρις κοπαδι για να το κανεις φιλο σου και να γνωριζεις τ' ακριβο του τ' ονομα 

φτενο στα ποδια σου το χωμα για να μην εχεις που ν' απλωσεις ριζα και να τραβας του βαθους ολοενα και πλατυς επανου ο ουρανος για να δι6αβαζεις μονος σου την απεραντοσυνη 

 Οδυσσέας Ελύτης (1911-1996)