Την περασμένη Τετάρτη, 7 Νοεμβρίου, ο Στρατής Γιαννουλάκης, εργαζόμενος στην Olympic Handling, συμφερόντων του ομίλου εταιρειών MIG του Ανδρέα Βγενόπουλου, πήγε πριν την έναρξη της βάρδιας του στο αεροδρόμιο “Ελευθέριος Βενιζέλος” και δήλωσε στους προϊσταμένους του ότι νιώθει την ανάγκη να απεργήσει.
Έγιναν έντονες προσπάθειες από τους προϊσταμένους του προκειμένου
να… μεταπειστεί και να δηλώσει ασθένεια ή αδυναμία! Ο Στρατής
Γιαννουλάκης επέμεινε και άσκησε τελικά το νόμιμο δικαίωμά του στην
απεργία, ενώ συμμετείχε επίσης στο συλλαλητήριο στο Σύνταγμα. Χθες,
Πέμπτη 8 Νοεμβρίου, ανήμερα της ονομαστικής του εορτής, τον περίμενε η…
απόλυση, ως αποτέλεσμα της πράξης του!
Γράμμα του Στρατή Γιαννουλάκη
Ο λόγος μου, η φωνή μου, η γραφή μου, είναι τα μόνα όπλα που μου αφήσανε ΑΥΤΟΙ να έχω.
Δεν έχω άλλες δυνάμεις…….η φωνή μου έχει βραχνιάνσει…..ο λόγος μου κατακρίνεται.
Επιτρέψτε όμως εδώ, στον δικό μας “τοίχο” ελευθερίας να μοιραστώ
την πίκρα μου, την απογοήτευσή μου…..αφήστε με για λίγο να ανασάνω……
Είμαι 37 χρονών….ανύπαντρος και …φοβισμένος.
Μεγάλωσα ακολουθώντας κατά γράμμα όλες ….. τις συνταγές επιτυχίας που ΑΥΤΟΙ μου ορίσανε.
Διαφωνίες πολλές, αλλά ποτέ μου δεν έκανα ατομικά κάτι ριζοσπαστικό, κάτι ανατρεπτικό, κάτι…..αναρχικό.
Με τρομάζει η μοναξιά, δεν μου αρέσει……. Γι αυτό ποτέ μου δεν
“περιθωριοποιήθηκα” και πάντα πρόσεχα να βρίσκομαι πάντα μέσα σε αυτό
που ΑΥΤΟΙ επιλέξανε να ονομάσουν “κοινωνία”.
Δεν μου αρέσει να ενοχλώ…αλλά και ούτε να με ενοχλούνε.
Δεν κατακρίνω τους απεργούς και τις απεργίες, αλλά ενοχλούμε όταν
πρόκειται για μία μειοψηφεία αυτή η οποία επηρεάζει την καθημερινότητα
των πολλών.
Εργάζομαι στον αεροπορικό χώρο, όπου σχετίζεται με την καθημερινή
μετακίνηση συνανθρώπων μου….. Και δεν μου αρέσει να τους ενοχλώ.
Εδώ και 13 χρόνια όπου εργάζομαι στον χώρο, έχω συμμετάσχει σε
απεργιακές κινητοποιήσεις μόνο όταν μου το “επιτρέπει” η βάρδια που έχω.
Συμπάσχω και συμμερίζομαι τις αγωνίες και τους αγώνες των όποιων
απεργών, αλλά….. ε, κάποιος πρέπει να στείλει και κάποιους άλλους
συνανθρώπους μας που δεν συμμετέχουν σε αυτά, σπίτια τους.
Τα τελευταία 3,5 χρόνια εργάζομαι σε μια….πλέον ιδιωτική εταιρεία handling, συμφερόντων του Α.Β
3,5 χρόνια τώρα είμαι ένας από τους παραγωγικούς εργαζόμενους της
εταιρείας. Έχω απουσιάσει 3 μέρες λόγω ασθένειας, δεν δημιουργώ
προβλήματα στην εταιρεία…. γενικώς είμαι ένας σωστός εργαζόμενος.
Προχθές (7 Νοεμβρίου) είχα βάρδια 1400-2200. Στις 1800 ήταν το
απεργιακό ραντεβού μπροστά στη Βουλή…… όπου μέσα την ίδια ώρα
γινόντουσαν οι συζητήσεις λίγο πριν το ψήφισμα για κάτι που για μένα
επρόκειτο για το μεγαλύτερο έγκλημα κατά της χώρας μου….της ίδιας μου
της ζωής.
Έπρεπε να είμαι εκεί. Έπρεπε να ακουστεί και το δικό μου
γιουχάρισμα. Έπρεπε να νιώσουν και την δικιά μου μούντζα. Όχι, δεν
μπορούσα να μήν είμαι εκεί.
Όσο και να έβλεπα τον Α.Β. να καταστρέφει την εταιρεία, όσο και αν
έβλεπα ότι το παιχνίδι πλέον που παίζεται στον αεροπορικό χώρο είναι
πολιτικό……όχι δεν μπορούσα να τον κατηγορήσω. Εξακολουθούσε και μας
πλήρωνε στην ώρα του, με τους υψηλότερους μισθούς για τον χώρο.
Όμως δεν μπορούσα να μην είμαι εκεί. Το θέμα της ημέρας ήταν πολύ
περισσότερο από το “εγώ”…..ήταν για το “εμείς”…..ήταν για τον ανιψιό
μου, για όλη την χώρα μου.
Όχι δεν μπορούσα να μήν είμαι εκεί.
Στις 13:40 δήλωσα “παρουσία” στην εργασία, και αφού βεβαιώθηκα ότι η
βάρδια ήταν “καλυμμένη” παρόλες τις “απώλειες” που είχαμε λόγω
“αρρώστιας” ή “μη δυνατότητας μετακίνησης”, παρουσιάστηκα στον
προϊστάμενό μου να του δηλώσω ότι νιώθω την ανάγκη να απεργήσω.
“Να δηλώσεις ασθένεια”, με συμβούλεψε, “Είναι δύσκολη καιροί”.
“Είμαι από τους καλύτερους υπαλλήλους. Με εμπιστεύεστε γιατί τόσα
χρόνια ότι έχω να πώ το λέω πάντα μπροστά σας, γνωρίζετε ότι είναι η
αλήθεια και ότι ο λόγος μου είναι “λόγος”. Γιατί να δηλώσω ασθένεια όταν
βρίσκομαι εδώ μπροστά σας? Δεν εναντιώνομαι στην εταιρεία, ούτε στην
διοίκηση. Γι αυτό και δήλωσα “παρουσία”. Πρέπει να βρίσκομαι εκεί. Είναι
ένα γενικό κάλεσμα από 2 θεσμοθετημένα όργανα, για κάτι που αφορά όλους
μας.”
“Δήλωσε ασθένεια γιατί στη διαφορετική περίπτωση δεν θα μπορέσω να σε προστατέψω”
Όχι δεν μπορούσα να μην είμαι εκεί. Όχι δεν μπορούσα να δηλώσω ασθένεια.
Δεν έκανα τίποτα παράνομο. Τίποτα καν που να δυσκολέψει την “παραγωγική γραμμή” της εταιρείας.
Πάντα νομοταγής, πάντα συγκρατημένος, πάντα…….μαλάκας.
Χθές, ανήμερα της ονομαστικής μου εορτής -και αφού τελείωσα μια
συνάντηση με τον manager του εκπαιδευτικού τμήματος ενημερώνοντας μου
ότι θα συνεχίσω κάποιες εκπαιδεύσεις και εκτός Αθηνών- με κάλεσε ο
προϊστάμενος στο γραφείο του, όπου απεσταλμένη από το τμήμα H.R μου
ανακοίνωσε την απόλυσή μου !!!!!!
“Για πιό λόγο”, ρώτησα
“Μείωση προσωπικού” ήταν η απάντηση που πήρα.
Είμαι 37 χρονών ρε κουφάλες και τόσα χρόνια παίζω άριστα το
παιχνίδι που ΕΣΕΙΣ μου μάθατε. Είμαι ένα υπερκαταναλωτικό ζώων, δεν
παραπονιέμαι και έχω αποδεχτεί την δύναμη του “κέρδους”.
Δεν θέλω να σας πάρω τα λεφτά σας ρε κουφάλες, αλλά άφησε με και μένα να ζώ αξιοπρεπώς.
Δεν υπάρχει “Σοσιαλισμός” “Κομμουνισμός” “Καπιταλισμός” που κάποτε ΕΣΕΙΣ ανακαλύψατε. Τώρα το παιχνίδι είναι άλλο.
Και το ξέρω κι εγώ ρε κουφάλες το παιχνίδι αυτό. ΕΣΕΙΣ μου το μάθατε.
Δεν σου ζητάω τίποτα άλλο, από το δικαίωμα της ατομικής μου ζωής.
Αλλά ΕΣΕΙΣ τα θέλετε ΟΛΑ.
Έχετε γίνει πλέον αχόρταγα κτήνη.
Με τρομοκρατείτε πλέον καθημερινά, με βιάζεται ψυχολογικά, μου γκρεμίζετε τα όνειρα……
Ασφυκτιώ….. Δεν μου αφήσατε κανένα περιθώριο να ανασάνω…….
ΟΧΙ ρε κουφάλες…. ΔΕν έκανα τίποτα παράνομο…..Είναι ΔΙΑΚΑΙΩΜΑ μου η ΑΠΕΡΓΙΑ………..
ΜΕ ακούτε κουφάλες?????
Ακούτε την οργή μου?????
Ακούτε τις φωνές που όλο και δυναμώνουν????
Νιώθεται τις μούντζες μας που σας πλησιάζουν????
ΟΧΙ ρε κουφάλες ΔΕν θα σωπάσω…..
Με όση δύναμη μου αφήσατε……Με όσο φόβο με έχετε ποτίσει…..
Εγώ θα μιλάω….Θα φωνάζω…..
Θα λέω πόσο κουφάλες είσαστε…..
Με ακούτε κουφάλες?????
“Η Ελλάδα ψηλά” έλεγες κουφάλα
Με ποιούς όρους δεν μας είπες όμως?
Πλήρη υποταγή και ΟΛΑ δικά σου τα θέλεις κουφάλα…
ΟΧΙ δεν θα με λυγίσεις!!!!
ΘΑ ΦΩΝΑΖΩ!!!
Αυτό είναι το όπλο μου
Φίλοι μου, καταγγέλλω από αυτό το φόρουμ το κάθε φασιστόμουτρο όπως
ο εργοδότης μου Α.Β και τις φασιστικές τους διαθέσεις και παρακαλώ
όλους σας να σκεφτείτε την κατάσταση που βιώνουμε πλέον με την πλήρη
ανοχή μας.
ΟΧΙ δεν πρέπει αυτό να συνεχιστεί
Ο βιασμός των ατομικών μας δικαιωμάτων
Την εξαφάνιση των εργασιακών δικαιωμάτων
Την προσωπική μας εξαθλίωση και εξευτελισμό
Θα σε πολεμήσω κουφάλα!!!
Η μέρα έρχεται……
genikhapergia.blogspot.gr
Νοεμβρίου 10, 2012 από seisaxthiablog
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου