Τυχαία ψες παρακολούθησα στην ΕΡΤ ένα αφιέρωμα για τη ζωή του. Ένας ιδιαίτερος άνθρωπος! Σίγουρα διαφορετικός, φευγάτος, θυμωμένος, τσαντισμένος με τη στεριά, ερωτευμένος με τη θάλασσα. Λάτρευε τη θάλασσα και για αυτό απέχτησε το 1968 την Ψαριανή, ένα κόκκινο τρεχαντήρι. Την βάρκα που σε αυτή ζούσε μεγάλα χρονικά διαστήματα, απομονωμένος και ευτυχισμένος. Ψάρευε και διάβαζε ασταμάτητα!
Ήταν γνώστης του ποιητικού λόγου, της ελληνικής ποίησης και γενικότερα της λογοτεχνίας. Δεν έγραφε ποτέ στοίχους όταν βρισκόταν στη βάρκα. Αγαπούσε πολύ τα Ελληνικά νησιά αλλά το πιο αγαπημένο του νησί ήταν η Σκόπελος, όπου στις μαγικές παραλίες του νησιού, συχνά συναντιόταν με τον Μίμη Πλέσσα. Όταν ήταν πολύ χαρούμενοι έλεγαν… «Περνούμε τόσο ωραία, πώς να γράψουμε…»
Ο Άκος Δασκαλόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1937, από φτωχική οικογένεια. Ο πατέρας του ήταν υδραυλικός. Έζησε την 15ετία (1965-1980) που θα χαρακτηρίζαμε ως την πιο χαρακτηριστική πορεία του, καθώς σε αυτό το διάστημα υπήρξε έντονα δημιουργικός και πολυγραφότατος. Υπηρέτησε με πάθος το ελληνικό τραγούδι μέσα από στενές συνεργασίες με τους καλύτερους συνθέτες και τραγουδιστές.
Το πρώτο του τραγούδι κυκλοφόρησε το 1962, όταν βραβεύτηκε σε διαγωνισμό στιχουργικής με έπαθλο την μελοποίηση ποιήματός του από τον Μίκης Θεοδωράκη. Το τραγούδι ήταν το «Μέσα στα μαύρα σου μαλλιά» που ευτύχησε να ερμηνευτεί από δύο σπουδαίους αλλά και διαφορετικούς ταυτόχρονα καλλιτέχνες, τον Γρηγόρη Μπιθικώτση και τον Γιάννη Βογιατζή.
Αυτό το τραγούδι το έγραψε εμπνευσμένος από την πρώτη του αγάπη, την Καίτη Κανδηλώρου-Κορφιάτη, την οποία γνώρισε και ερωτεύτηκε λίγο πριν εκείνη παντρευτεί. Η σχέση τους ήταν παράνομη αν και ήταν πλατωνική και πολύ δυνατή σε πνευματικό επίπεδο. Για εκείνη γράφτηκε αυτό το τραγούδι «Μέσα στα μαύρα σου κυρά μου τα μαλλιά», αλλά και πολλά άλλα αργότερα όπως το «Πούναι τα χρόνια».
Οι περισσότερες δημιουργίες του, δεν ήσαν παρά ιστορίες ανεκπλήρωτου έρωτα, πονεμένης αγάπης. Όπως συχνά συμβαίνει με τους καλλιτέχνες, όπου δημιουργούν έργα τέχνης, μέσα από τον ψυχικό πόνο!
Παντρεύτηκε την Χριστίνας Αυλιανού ηθοποιό με την οποία ζήσανε πολύ όμορφα χρόνια. Εκείνο που κράτησα από τη διήγηση της Χριστίνας για τον Άκο ήταν οι εποχές που ζούσανε επάνω στη βάρκα και όταν ξυπνούσανε το πρωί μετά το πρόγευμα τους, πήγαινε ο ένας στην πρύμνη και ο άλλος στην πλώρη και διαβάζανε όλη μέρα.
Το βράδυ δίνανε ραντεβού στο δωμάτιο που κοιμόντουσαν και διηγούνταν ο ένας στον άλλο τι διαβάσανε. Τι γλυκό και πόσο ξεχωριστό πράγμα!
Ήταν ο άνθρωπος που έγραφε ανέκδοτα στιχάκια και τα έδινε σε φίλους μουσικούς να τα μελοποιήσουν. Τρία από αυτά ήσαν, «Στη Σέριφο ήσουν πουλί» «Θαλασσινό» «Καράβια είμαστε», όπου αργότερα τα απολαύσαμε, μέσα από την μοναδική ερμηνεία του αγαπημένου μας Παντελή Θαλασσινού. Λες και τα έγραψε για κείνον, τα έκανε τόσο δικά του ο τραγουδιστής.
Στη Σέριφο ήσουν πουλί,
στη Ρόδο ήσουν παγώνι,
στη Σαντορίνη άσπρο σκαλί,
στην Άνδρο ανεμώνη.
Μέσα σ’ αλαργινά νερά,
δελφίνια σ’ αρμενίζουν,
μ’ όλες τις χάντρες τ’ ουρανού
γοργόνες σε στολίζουν.
Το μάθανε στην Αμοργό,
στην Ύδρα, στο μαντράκι,
πως κάποια μέρα θα χαθώ,
για σένα βρε μικράκι.
Ο Δασκαλόπουλος αρχίζει να κυκλοφορεί περισσότερα τραγούδια από τα μέσα της δεκαετίας του 60, όταν άρχισε τις συνεργασίες του με συνθέτες από το Νέο Κύμα που ήσαν ο Γιάννης Σπανός, Νότης Μαυρουδής, Γιώργος Κοντογιώργος κ.ά.
Συνεργάστηκε όμως και με άλλους δημιουργούς παλαιότερους και νεότερους όπως ήταν ο Μίμης Πλέσσας, Νίκος Μαμαγκάκης, Γιάννης Μαρκόπουλος, Λίνος Κόκοτος, Σταύρος Κουγιουμτζής κ.ά.
Έγραψε όμως και πολλά τραγούδια γα τον Ελληνικό κινηματογράφο, το θέατρο, αρκετά από τα οποία σημείωσαν ξεχωριστή τύχη και στην δισκογραφική τους αποτύπωση.
Ο λόγος που έκανε τους στίχους του Άκου Δασκαλόπουλου ξεχωριστούς και διαχρονικούς, είναι το πάντρεμα της ποιητικής διάστασης, με την απλότητα και αμεσότητα της γραφή τους. Ένα τρόπος, ένα χάρισμα που διαθέτουν λίγοι και διαλεκτοί.
Ένα τραγούδι του οποίου μου έχουν αρέσει πολύ τα στιχάκια, είναι το «Πάτερ ημών», το οποίο έγραψε το 1995 για το δίσκο με ονομασία «Τραγουδοποιών η Ωραία Ελλάς» του συνθέτη Κώστα Καπλάνη και το συγκεκριμένο κομμάτι ερμηνεύει ο Τάκης Μπίνης. Δεν το έχω ακούσει, αλλά μου άρεσαν οι στίχοι του. Θα κλείσω με αυτό!
Βγήκαν ψεύτες στα μπαλκόνια Νικολάκη μου
και μας κλέψανε τα χρόνια Βαγγελάκη μου.
Έλα κάτσε να τα πιούμε να γλεντήσουμε,
- Μπαμ ! Μπουμ ! – πριν σκορπίσουμε.
Μια πατάτες μια σαλάτα και κρασί απ’ το παλιό
κι άντε πάλι από τα ίδια μια ζωή «Πάτερ ημών».
Μια πατάτες μια σαλάτα και ελίτσες καλαμών
κι άντε πάλι από τα ίδια μια ζωή «Πάτερ ημών».
Βγήκαν μάγκες στα παζάρια Αργυρούλα μου
και μας κλέψανε στα ζάρια Αθηνούλα μου.
Την ακρίβεια θα τη φάμε, θα τη σκίσουμε,
- Μπαμ ! Μπουμ ! – πριν σκορπίσουμε.
Τα κορίτσια βγήκαν τσάρκα Μανωλάκη μου
κι εγώ μόνος μου στη βάρκα Μιχαλάκη μου.
Έλα δω στα βοτσαλάκια να καθίσουμε,
- Μπαμ ! Μπουμ ! – πριν σκορπίσουμε.
Στο έργο του στιχουργού αναφέρεται η άρτια δομημένη και ενημερωμένη ιστοσελίδα που αξίζει πραγματικά να επισκεφτείτε, http://akosdaskalopoulos.blogspot.com/
Domenica~
Πηγή :
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου