Οι μαραθουνίτες, όπως συχνά τις λέει η μάνα μου είναι μάλλον η μοναδική κατ’ αποκλειστικότητα συνεισφορά της Σερίφου (πιο σωστά: της Σέρφος!) στην παγκόσμια γαστρονομία, μιας που (σε αντίθεση πχ με τα ρεβίθια στη σκεπασταριά) αυτές δεν τις έχω συναντήσει πουθενά αλλού.
Τα υλικά:
1) άφθονος μάραθος (και εννοούμε ΑΦΘΟΝΟΣ!! τό μυστικό είναι η συλλογή αφού ο μάραθος και μπελάς είναι για να τον μαζέψεις καλοκαιριάτικα τρυφερό από σκιές και θέλει και λίγο πέρασμα απ’ το τηγάνι να μαραθεί για να μη σου μπαίνει στα δόντια)
2) ψιλοκομμένο κρεμμυδάκι (μην το τσιγκουνευτείτε), κατά προτίμηση φρέσκο, κάνει όμως και το ξερό
3) χυλός (κουρκούτι) από αλεύρι που φουσκώνει μόνο του: για ένα…βουνό μάραθο (ο οποίος όταν μαραθεί θα γεμίζει σχεδόν ένα μέτριο τηγάνι) υπολογίστε το πακέτο του μισού κιλού με το ανάλογο αλάτι και νερό τόσο που να μην είναι πολύ πηχτό -εγώ, συνήθως, βάζω κι ένα αυγό, αν και κανονικά οι μαραθοτηγανίτες είναι νηστίσιμες
βήμα πρώτο: σε μέτρια φωτιά, μαραίνουμε το μάραθο με το κρεμμύδι χρησιμοποιώντας ελάχιστο (ή καθόλου αν έχουμε αντικολλητικό σκεύος) λάδι -ανακατεύουμε συχνά γιατί αλλιώς το πάνω θα μείνει ωμό και το κάτω θα κιτρινίσει
βήμα δεύτερο: ανακατεύουμε το μαραθοκρέμμυδο με το κουρκούτι -επαναλαμβάνω ότι η πρασινάδα πρέπει να είναι πολλή, ίση σε όγκο σχεδόν με το χυλό μας
βήμα τρίτο: βάζουμε καλό ελαιόλαδο σε δυνατή φωτιά (όπως για να τηγανίσουμε πατάτες) και, αφού συμπληρώσει (μην το βιάζεστε-είναι σημαντικό), ρίχνουμε κουταλιές από το μίγμα μας -κάθε πλευρά θέλει γύρω στο πεντάλεπτο
Πηγή :
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου