.Να φυτέψετε αλμυρίκια δεν θέλουμε ομπρέλες κύριε δήμαρχε στήν Βαγιά

 Γράφει και επιμελείται ο Γιάννης Γούναρης

Ζούμε σε ένα ευλογημένο μέρος. Αρχικά η Φύση, μετά οι Πρόγονοι, οι γονείς μας, αλλα και εμείς, έχουμε καταφέρει να γίνει η Σέριφος  ένα νησί που σέβετε το περιβάλον και τις παραδόσεις του
Σεβόμενος τον χρόνο του αναγνώστη, δεν θα κάνω αναφορά στα τόσα καλά που έχουν γίνει και υπάρχουν. Θα προσπαθήσω όμως να προσεγγίσω αυτά που πιστεύω ότι είναι κακά, οτι είναι συμπτώματα επικίνδυνα για το τουριστικό προϊόν μας.
Παρακαλώ πολύ όλους τους αναγνώστες μην συνδέσουν την ανάρτηση αυτή με μικροπολιτικές τοποθετήσεις, δεν είναι κριτική σε κάποιους, είναι πρόταση για προβληματισμό από όλους.
Λοιπόν ας δούμε μερικά "συμπτώματα ασθενείας" του τουρισμού στην Σέριφο  σύμφωνα με την δική μου ματιά. 

Χείμαρος διαμαρτυριών
Παραθέτω ένα αντιπροσωπευτικό  EMAIL   με αφορμή τις ομπρέλες που στήθηκαν στήν ΒΑΓΙΑ 

 Γράφει ο Γιάννης Κλεώπας

 Τα τελευταία 3 χρόνια, είμαι τακτικότατος επισκέπτης της Σερίφου. Αν υπάρχει κάτι που ανάμεσα σε άλλα που  εντυπωσιάζει τον επισκέπτη, είναι η άγρια, παρθένα ομορφιά του. Από τους χωμάτινους δρόμους έως τις μη << ανεπτυγμένες >> παραλίες του. 

Και επειδή ανάπτυξη είναι η καρέκλα, η ξαπλώστρα, η ομπρέλα, τα μπαράκια, και η κάθε μορφής προσπάθεια να μοιάσει ένας τόπος κα μια παραλία με τη Βουλιαγμένη η τη Βάρκιζα, η προσπάθεια αυτή ξεκίνησε και στο Νησί και θα ολοκληρωθεί σε λίγα χρόνια, καλύπτοντας κάθε εκμεταλλεύσιμη παραλία.

 Όταν συμβεί αυτό ( που θα συμβεί )ΤΟΤΕ η πλειοψηφία των Σεριφιωτών και όλων που αγαπούν το Νησί , θα αναπολούν τις όμορφες αγνές ημέρες. Συγχαρητήρια στους εμπνευστές και τους εκτελεστές της προόδου και της ανάπτυξης. Είναι η προσωπική μου γνώμη μέσα από μία 45χρονη πορεία στον τουρισμό.



.Ο Καζαντζάκης σημειώνει: «Ταξιδεύοντας στην Ελλάδα, κατάλαβα πόσο το ελληνικό τοπίο επιδρά στην ψυχή του ανθρώπου. Όλα έχουν ένα μέτρο ανθρώπινο. Όπως στην αρχαία Ελλάδα. Οι θεοί, τα βουνά, τα ιερά τους, ήταν κοντά στο μπόι τους, για να βλέπουν και ν, αντλούν δύναμη απ, αυτά. Δεν υπήρχε η αίσθηση της υπερβολής. 

Για να νιώσεις την αρχαία Ελλάδα, τη σκέψη της, την τέχνη της, τους θεούς της, μια αφετηρία υπάρχει: το χώμα, η πέτρα, το νερό, ο αέρας. Από δω πρέπει ν, αρχίσεις»

Η υπερβολή πήρε πιστοποιητικό νομιμότητας από την πολεοδομία! «Ότι θέλει ο λαός, εμείς του το δίνουμε». Έτσι αλλοτριώθηκε από τα κόμπλεξ της οικοδομικής πλεονεξίας, η αρμονία που πρέπει να χαρακτηρίζει το σπίτι και τον χώρο, το χωριό και το ευρύτερο περιβάλλον, η χρυσή-αγαθή σχέση Σερφιώτη και φύσης του νησιού του.

Καθόμουν σε μία βεράντα στην Χώρα κι έβλεπα απέναντι, τα παλιά οικοδομήματα μέσα στους κήπους και στην πλαγιά και προσπαθούσα να ξαναμαζέψω στη σκέψη μου τις εικόνες της Σερίφου , που κάποτε ήταν ενός «άλλου παπά ευαγγέλιο»: με τα καστρόσπιτα, τ, αρχοντικά της οικοδομήματα, τα χαριτωμένα «γήινα», σπίτια της, με τα μποστάνια, τις πεζούλες, τ, αλώνια και τα χαρακτηριστικά εκκλησάκια της. 

Όλα τούτα σήμερα έχουν απομείνει χωματισμένα ερείπια κι ελάχιστούς συγκινούν (κυρίως τους ξένους επισκέπτες).

 Είναι τ, απολιθώματα, ενός άλλου τρόπου σκέψης, που πέρασε από τον ευλογημένο τούτο τόπο και βιώθηκε σ, όλα τα δημιουργήματα του ανθρώπινου μόχθου.

Από την μια το παρελθόν, η παράδοση, η αξιοπρέπεια που χαρακτήριζε κάποιες άλλες γενιές κι από την άλλη η απτή σημερινή εικόνα: κουτάκια, άσπρα κουτάκια διάσπαρτα σ, όλη την επικράτεια του νησιού, με μία πέργκολα για να καλύπτει μια βεράντα και με μερικές κολλητές τεχνητές πέτρες, που ντύνουν ένα άχαρο τσιμεντένιο τοίχο, φτιάχνουν σε γενικές γραμμές το νέο μοτίβο της αισθητικής των σπιτιών στη Σέριφο  του 21ον αιώνα.

Η σημερινή εικόνα του Λιβαδιού  μας, δεν νομίζω ότι μπορεί να κολακεύει αυτούς που σέβονται την αισθητική και πολιτιστική ιστορία των νησιωτικών οικισμών. Όπου επεμβαίνει το επιπόλαιο σύγχρονο χέρι των εκσυγχρονιστών, χάνεται με βία η αρχιτελτονική της Σερφιώτικης  παράδοσης. 

Τα καλύτερα σημεία τον νησιού, είναι εκείνα, που ξεχάστηκαν με τα χρόνια και γλίτωσαν από τις ανθρώπινες επεμβάσεις. Έτσι σήμερα, με προσοχή και φροντίδα, αν συντηρηθούν: έχουν να μας προσφέρουν ωραίες και διδακτικές εικόνες, για το διαχρονικό, κυκλαδίτικο πολιτισμό.

Στη Σέριφο  η οικοδομική λαίλαπα,αρχίζει και  σαρώνει τις ευαισθησίες και τις παραδόσεις: τα χωράφια γίνονται τσιμέντο κι έτσι. οι κουτοπόνηροι επενδυτές σκέφτονται να μετατρέψουν το νησί σε τουριστική αλάνα, για 2-3 καλοκαιρινούς μήνες. Οι δημοτικές αρχές κι οι υποστηριχτές τους τρίβουν τα χέρια τους -κι ονειρεύονται κέρδη. 
 

Κι όμως, αν κοιτάξουν με σωφροσύνη οι «τσιμεντάδες» το τι έγινε σε άλλα μέρη, τότε θ, αντιληφθούν τον εφιάλτη του μέλλοντος: τα κορεσμένα νησιά κι οι, τουριστικοί, τόποι που γέμισαν με αμέτρητα σπίτια προς χάριν της ανάπτυξης, έχουν πάρει την κάτω βόλτα παγκοσμίως! 

Ο παραθεριστής ψάχνει να ζήσει κι άλλα πράγματα, εκτός από μπάνιο κι ηλιοθεραπεία. Ζητάει την μαγεία του πρωτόγνωρου, την ησυχία, την επαφή με τη φύση. 

Η Ισπανία αναγκάζεται να γκρεμίσει τουριστικές επιχειρήσεις για να συνέλθει από τον κατήφορο, που εξελίσσεται εκεί τα τελευταία χρόνια. Στην Ιταλία αναστηλώνουν τα παλιά τα σπίτια, για να τα προσφέρουν στον πολλά υποσχόμενο αγροτουρισμό, που αναζητά ήπιες τουριστικές δραστηριότητες.

Το «Ευ Ζην» τον τουρισμού, απαιτεί ποιοτική αναβάθμιση ταυ δομημένου χώρου, με παροχή υπηρεσιών που να εκτιμούν το περιβάλλον και να δίνουν όχι «αρπαχτές», αλλά στοιχεία αξιοπρεπούς πολιτισμού και παράδοσης με αφορμή λοιπόν τις ομπρέλες στην Βαγιά αναρωτιέμαι τόσα έχει υποστεί το τοπίο απο τις αυθαιρεσίες και το μπετό πο έπεσε πριν κάτι χρόνια τώρα ηρθαν και οι ομπρέλες να δώσουν τήν  χαριστική βολή  πάτε καλά μάλον οχι .να φυτέψετε αλμιρίκια δεν θέλουμε ομπρελες κυριε δήμαρχε ......

1.Ποιοι είναι οι πελάτες μας; Η Σέριφος μέσα από τα χρόνια είχε πολλούς καλούς φίλους. Πέρασαν απο το νησί μας τουρίστες που την αγάπησαν, την πήραν μαζί τους στο μυαλό και στην καρδιά τους. Έχουν επισκευτεί το νησί δεκάδες φορές, πάντα με αγάπη.

Μερικοί αγορασαν και ένα σπίτι για τις διακοπές τους. Εμείς τι κάναμε γι' αυτούς; Δεν έπρεπε να τιμήσουμε κάποιον; Δεν έπρεπε να τους στέλνουμε έστω και μία κάρτα στις γιορτές; Δεν έπρεπε να είχαμε ένα μία βάση πληροφοριών που ο κάθε Σεριφιώτης  να έδινε στοιχεία σχετικά με τους πελάτες αυτούς;

 Δεν θα ξεχάσω ποτέ μία Κυρία απο την Γερμανία που ερχόταν σε ένα ξενοδοχείο μας για 30 συνεχόμενα έτη, τις περισσότερες φορές δυο φορές τον χρόνο. Στήν Χώρα έχουμε ένα ζευγάρι Γάλλων γειτόνων  που έρχεται κάθε χρόνο για τα τελευταία 30 χρόνια. Εμείς σαν κοινότητα, τίποτε, ούτε ένα ευχαριστώ που λέει και το τραγούδι... 

2. Δήμος, τουρισμός και internet. Πώς είναι δυνατόν ακόμη και το μικρότερο συγκρότημα δωματίων να έχει καλύτερη παρουσία στο internet απ 'ότι ο Δήμος μας; Πώς είναι δυνατόν ο Δήμος να μην απαντάει ούτε σε ένα e-mail; Πώς γίνεται αυτό μόνο εδώ και σε κανέναν άλλο Δήμο της Ελλάδας μας; Υπάρχει εντέλει κάποιος υπεύθυνος; μήπως το προσωπικό του Δήμου δέν φτάνει
 Λυπάμαι Κύριοι, έχω άλλη άποψη. Το προσωπικό του Δήμου φτάνει. Απλώς ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ή ΔΕΝ ΡΩΤΗΘΗΚΕ.

Πηγή :