Σήμερα θα ήθελα να αποχαιρετήσω από εδώ τον γελαστό Ινδό που έφυγε εχθές από τη ζωή . (Εμείς τον λέγαμε Ραζιτ ο αδερφός του Τσοκολάτα. Πέθανε από εγκεφαλικά απανωτά αλλά εγώ θα λέω από κούραση και παράπονο.
Πάντα πίσω από το χαμόγελο κρύβεται και ένας πόνος.).
Το νησάκι μας ήταν για αυτόν ,τον αδερφό του και κάποιους συντοπίτες του,η δεύτερη πατρίδα του όπως μου είχε πει κάποια απογεύματα και θα έφερνε και την οικογένειά του να ζήσουν μαζί.
Οικογενεια που δεν την χάρηκε,ζωή που δεν την χάρηκε γιατί δούλευε σκληρά
.Παντα όμως τίμια και με χαμόγελο.
Σε αυτήν την οικογένεια θα επιστρέψει τωρα .
Στην πατρίδα του ...
Ήταν πρόσφυγας που ήρθε στην πατρίδα μας να δουλέψει!
Και το έκανε.
Καλό ταξίδι αδερφέ εν Χριστώ.
Πηγαινε στην πατρίδα σου να ξεκουράσεις την ψυχή και το κορμί σου.
Σε κάποιους θα μας λείψεις
Πηγή :
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου