Ο σπασμένος καθρέφτης και το τέλος των αντικατοπτρισμών

(του Μιλτιάδη Πελοποννήσιου)

Σχετικά με τους καθρέφτες υπάρχει ένα συγκεκριμένο μυστήριο, που δημιουργεί μία μαγεία, γεννάει μύθους και θρύλους, σχηματίζει πεποιθήσεις και προκαταλήψεις. Δεν είναι λίγοι που αναρωτιούνται αν μέσα από ένα καθρέφτη βλέπουν απλά μία αντανάκλαση ή πολλά περισσότερα.

Μία από  τις πιο γνωστές προκαταλήψεις  είναι πως αν βλέπεις πολύ συχνά ένα καθρέφτη θα δεις τον διάβολο. Κυριότερος στόχος αυτής της προκατάληψης ήταν να αποτρέψει τους ανθρώπους από τη ματαιοδοξία. Να τους απομακρύνει από την εμμονή για τον εαυτό τους, τα υπερβολικά φτιασιδώματα και τον θαυμασμό της εικόνας τους, πραγματικής η επίπλαστης.

Πολλές φορές η φαντασία είναι ισχυρότερη από τη γνώση-ο μύθος είναι πιο δυνατός από την ιστορία. Κάπως έτσι η ελληνική κοινωνία αγνοώντας τα διδάγματα του παρελθόντος και την ιστορία, έκλεισε τα αυτιά της, έζησε το μύθο της και βύθισε το βλέμμα της στα άδυτα του καθρέφτη. Προτίμησε την αντανάκλαση από την ίδια την πραγματικότητα ξεχνώντας πως στον καθρέφτη όλα είναι ανάποδα. Ως επακόλουθο άργησε μεν, αλλά τελικά αντίκρυσε τον «διάβολο».

Το 2009 ο καθρέφτης έσπασε με εκκωφαντικό τρόπο σε χιλιάδες κομμάτια και μαζί του έσπασε η φούσκα της επίπλαστης ευημερίας, των ψεύτικων υποσχέσεων και τα είδωλα εγκλωβίστηκαν στα γυάλινα θρύψαλα που τραυμάτισαν τον κοινωνικό ιστό σε μεγαλύτερο βαθμό από ότι ίσως οι περισσότεροι από εμάς μπορέσαμε αρχικά να αντιληφθούμε.

Λένε επίσης πως αν κάποιος σπάσει ένα καθρέφτη, θα έχει επτά χρόνια κακοτυχίας και δυστυχίας. Επτά χρόνια πέρασαν από τότε και σίγουρα δεν ήταν ευχάριστα και ευτυχισμένα. Την τύχη την αφήνω έξω από το κάδρο γιατί πολλές φορές εμείς οι ίδιοι την κρατάμε και την αφήνουμε να χαθεί από τα χέρια μας.

Βλέπετε, η προκατάληψη του σπασμένου καθρέφτη συνοδεύεται από πλήθος «ξόρκια» και «γιατρικά» για να ξορκίσεις το κακό και όλα να γίνουν όπως πριν. Η αλήθεια είναι πως αρκετοί πίστεψαν σε αυτά και κατέφυγαν σε επιλογές που όχι μόνο λύση δεν κατάφεραν να δώσουν αλλά γιγάντωσαν το πρόβλημα.

Καταλαβαίνω πόσο δύσκολο είναι μερικές φορές να εμπιστευθούμε τις αποδείξεις που υπάρχουν διάχυτες γύρω μας. Πόσο επιφυλακτικά συμβιβάζεται πολλές φορές ο νους με την πραγματικότητα. Ήρθε όμως η ώρα να αντιληφθούμε πως οι προκαταλήψεις και τα ψεύτικα είδωλα είναι ένα βαρύ φορτίο που θολώνει το παρελθόν, απειλεί το μέλλον και κάνει το παρόν απρόσιτο.

Ήρθε η ώρα να ανακαλύψουμε ποια από τα θραύσματα του σπασμένου καθρέφτη μπορούν να αποτελέσουν τη βάση, όχι για να ανασυνθέσουμε το  είδωλο που μας οδήγησε εδώ, αλλά τη βάση για τη διαμόρφωση της νέας πραγματικότητας της χώρας. Μία πραγματικότητα που θα συνθέτουν οι δυνάμεις της λογικής, της ευθύνης, του εθνικού καθήκοντος, του μέτρου. Μία πραγματικότητα που θα συνθέτουν οι δυνάμεις της δημιουργίας μακριά από ψευδαισθήσεις και αντικατοπτρισμούς.

.

Μιλτιάδης Πελοποννήσιος

Διεθνολόγος – Οικονομολόγος 
Θεματικός Υπεύθυνος Πολιτισμού ΝΟΔΕ Κυκλάδων

Πηγή :