Οι αντιφασίστες πολλές φορές έχουμε καταγγείλει τη σιωπή που επιχειρείται να απλωθεί (π.χ. από τα καθεστωτικά ΜΜΕ) πάνω από τα φασιστικά εγκλήματα. Έτσι δεν έχουμε κανένα ηθικό δικαίωμα – το αντίθετο – να σιωπούμε απέναντι σε συμπεριφορές που υπονομεύουν τον αντιφασιστικό αγώνα. Είναι φανερό ότι η στρατηγική επιτυχία του αντιφασιστικού αγώνα δεν μπορεί να επιτευχθεί παρά μόνο εάν εξασφαλίζει, ανάμεσα στα άλλα, και σαφή ηθική υπεροχή.
Έτσι λυπάμαι πολύ για την σιωπή και την μη καταγγελία από μεριάς των διαφόρων αντιφασιστικών δυνάμεων γεγονότων όπως τα παρακάτω:
- Τον προπηλακισμό του Π. Καμμένου, στην αντιφασιστική συγκέντρωση στην Αμφιάλη για την δολοφονία του Π. Φύσσα, που συνοδεύτηκε και από προπηλακισμό φωτορεπόρτερ που κατέγραφαν το γεγονός, κατά παρόμοιο δηλαδή τρόπο που τα ΜΑΤ επιτίθενται σε φωτορεπόρτερ προκειμένου να αποκρύψουν τις άθλιες πραχτικές τους
- Τον ξυλοδαρμό πολίτη, στη Θεσσαλονίκη, που διαμαρτυρήθηκε για το κάψιμο ελληνικής σημαίας
Η περίπτωση του προπηλακισμού του Καμμένου είναι γνωστή.
Το ρεπορτάζ για τη δεύτερη περίπτωση του απλού πολίτη είναι αυτό:
«Ένα απίστευτο περιστατικό σημειώθηκε λίγο πριν την ολοκλήρωση της πορείας των εκπαιδευτικών στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Κουκουλοφόροι είχαν αρπάξει ελληνικές σημαίες από κατάστημα στην οδό Βενιζέλου. Όταν η πορεία περνούσε από την οδό Εγνατία τέσσερις από αυτούς βγήκαν στην άκρη του δρόμου και κρέμασαν στην περίφραξη του μετρό μία ελληνική σημαία με σκοπό να την κάψουν.
Τότε ένας εκπαιδευτικός που συμμετείχε στην πορεία τους πλησίασε και τους είπε «Τι κάνετε; Αφήστε τη σημαία. Γιατί θέλετε να την κάψετε;». Οι κουκουλοφόροι του επιτέθηκαν με γροθιές και εκείνος ανταπέδωσε αρχικά τα χτυπήματα. Σε λίγα δευτερόλεπτα είχε περικυκλωθεί από 20 κουκουλοφόρους. Αυτοί που ήταν πιο κοντά του τον χτυπούσαν με μανία. Λίγο αργότερα αποχώρησαν αφήνοντάς τον αιμόφυρτο. Περαστικοί και άλλοι εκπαιδευτικοί που βγήκαν από την πορεία έτρεξαν δίπλα του για να του παρέχουν τις πρώτες βοήθειες.
Οι κουκουλοφόροι ενσωματώθηκαν με την πορεία και αποχώρησαν. Ο εκπαιδευτικός δήλωσε στους αστυνομικούς ότι δεν θέλει να κάνει δήλωση ενώ μετέβη στο νοσοκομείο μόνος του. Πρόκειται για εκπαιδευτικό που είναι μέλος της Ε’ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης, υπηρετούσε σε ΕΠΑΛ και από τις 23 Ιουλίου έχει τεθεί σε καθεστώς διαθεσιμότητας»
(Πηγή: http://www.thestival.gr/society/police/item/124612-agrios-ksylodarmos-ekpaideutikou-apo-koukoyloforoys-sto-kentro-tis-thessalonikis-video).
Και στις δύο περιπτώσεις οι επιτιθέμενοι ήταν ομάδες που τοποθετούν τον εαυτό τους στον αναρχικό χώρο.
Πρέπει να γίνει φανερό ότι αν η Χ.Α. έχει αναλάβει την επίσημη εκπροσώπηση του φασιστικού πολιτικού χώρου, ο φασισμός και οι φασιστικές συμπεριφορές δεν αφορούν μόνο, βέβαια, την ΧΑ. και τους χρυσαυγίτες. Ο φασισμός και οι φασιστικές συμπεριφορές διεισδύουν σε όλους τους πολιτικούς χώρους και στον καθένα μας ξεχωριστά. Θα μπορούσε δηλαδή να εξαλειφθεί πλήρως κάποια στιγμή η Χ.Α. και τότε ξαφνικά, με τρόμο, να διαπιστώναμε ότι στη θέση της είμαστε εμείς οι νέοι φασίστες, οι πρώην δηλαδή αγωνιστές αντιφασίστες. Μόνο που ο νέος αυτός φασισμός δεν θα δημιουργείτο ξαφνικά, αλλά θα προϋπήρχε ήδη μέσα στις δήθεν αντιφασιστικές δράσεις και πραχτικές.
Για μερικούς «αναρχικούς», η αναρχική ταυτότητα περιλαμβάνει δύο κυρίως πράγματα:
- Την προθυμία στη βία
- και την απέχθεια προς την ελληνική σημαία
Οι συγκεκριμένοι «αναρχικοί» δεν έχουν καλύτερη νοητική κατάσταση από τους χρυσαυγίτες. Φτάνει να τους τεθούν δύο ερωτήματα::
- Γιατί προπηλάκισαν τον Καμμένο και όχι και τον Γ.Γ. του ΚΚΕ. Με βάση ποια αναρχική λογική έγινε αυτός ο διαχωρισμός;
Δεν θεωρώ σοβαρή πολιτική απάντηση την ακόλουθη (που ήδη μου δώθηκε):
Ο Γ.Γ. του ΚΚΕ είχε πολυπληθή περιφρούρηση, ενώ ο Καμμένος όχι.
- Γιατί δεν κατήγγειλαν τις εξεγέρσεις σε Αίγυπτο και Τουρκία που έγιναν μέσα σε θάλασσα εθνικών σημαιών;
Κατά τη γνώμη μου τμήμα του «υπαρκτού αναρχικού χώρου» δεν διαπνέεται βέβαια ούτε από την επιθυμία για αναρχία ούτε ανήκει σε οποιονδήποτε αντιφασιστικό χώρο. Αντίθετα, αυτό το τμήμα ανήκει κατευθείαν στο φασιστικό τόξο. Αυτή τη γνώμη έχουν και πολλοί που τοποθετούν τον εαυτό τους στον αναρχικό χώρο και που προσπαθούν αυτό το δύσκολο, δηλαδή να είναι αναρχικοί, αλλά διστάζουν να ξεστομίσουν δημόσια αυτό που πιστεύουν, αυτολογοκρινόμενοι. Η αυτολογοκρισία είναι ένα χαρακτηριστικό του «υπαρκτού αναρχικού χώρου», που αυτόματα τον υπονομεύει σαν υπερασπιστή της αναρχίας, μιας και η αναρχία είναι, κατά τη γνώμη μου, συνώνυμη με τη μεγαλύτερη δυνατή διεύρυνση της ελευθερίας και όχι, βέβαια, το αντίστροφο.
Ο «υπαρκτός αναρχικός χώρος» είναι γενικότερα σε οικτρή κατάσταση και αυτό είναι φανερό και αυταπόδεικτο από το γεγονός ότι δεν έχει μπορέσει να αναλάβει καμία μεγάλη πολιτική πρωτοβουλία όλα αυτά τα χρόνια της μεγάλης οικονομικής, πολιτικής και πολιτισμικής κρίσης. Και είναι αδύνατο να ξεφύγει από αυτή τη κατάσταση αν δεν είναι σε θέση να κάνει το στοιχειώδες: Να αντιμετωπίσει τις φασιστικές συμπεριφορές εντός του.
Προς τον αναρχικό φίλο που μου είπε ότι συμφωνεί μεν με την κριτική μου, αλλά από την άλλη αυτός θα την ασκεί μόνο μέσα στη συλλογικότητα του και τις αναρχικές συνελεύσεις έχω να πω το εξής:
Δεν βρισκόμαστε στη εποχή του 19ου αιώνα και στη λογική του Μπακούνιν με τις μυστικές εταιρείες. Όταν οι αναρχικοί υποστηρίζουν τη μεγαλύτερη δυνατή διαφάνεια στους θεσμούς, δεν είναι δυνατό να εξαιρούν τον εαυτό τους, πράγμα που κατά κόρο κάνουν πολλοί σήμερα. Αυτό δεν είναι αναρχία είναι μασονία.
Κατά δεύτερον, οι αναρχικοί δεν συμμερίζονται τις λενινιστικές λογικές περί κόμματος πρωτοπορίας και δημοκρατικού συγκεντρωτισμού, που καταλήγουν ακριβώς σε αυτό: Την όποια κριτική και αυτοκριτική την κάνουμε μόνο μεταξύ μας.
Προς την Αριστερά:
Τα παραπάνω δύο περιστατικά τα πήρατε χαμπάρι ή δεν σας αφορά η περίπτωση του Καμμένου επειδή είναι δεξιός και του απλού πολίτη επειδή δεν είναι δικός σας;
Πηγή :
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου