Επίκαιρο όσο ποτέ άλλοτε, σε απόλυτη εναρμόνιση με τα όσα συμβαίνουν και ταράζουν την κοινωνική και πολιτική καθημερινότητά μας, ακούστε το και βγάλτε τα συμπεράσματά σας, διαβάζοντας τους αριστουργηματικούς στίχους που ακολουθούν.
Στίχοι: The Boy
Μουσική: The Boy
Ερμηνευτές: The Boy
Φερνω τις ελπιδες μιας γενιας να μου τις σιδερωσουν.
Να μην εχω και ενα κουστουμακι για της πράξης μου το δίκιο.
Τωρα που ξεπορτισαν του κρατους οι χαφιέδες πάλι.
Ελα αγόρι σφίξε τη γροθιά και σήκωσε κεφάλι.
Μαγκες ,διαφθηρμισεις και αυτια εχει γεμίσει η πόλη.
Λογικά θα έρθει και η στιγμή που θα βγουν έξω όλοι.
Τελευταια φεύγει η ελπίδα και η κατσαριδα .
Αν το εντομο ζει ψιθυρισέ του παπουτσιά και πήδα. Φύγε ρε.
Ολα τρομερα μας δείχνουν και όλα προς το τέλος φτάνουν και όμως είναι μόνο η αρχή και οι αφορισμοί δεν φτάνουν.
Πιαστε τους ικετες λεω και αστε αυτους που προσκυνάνε.
Ο φόβος είναι ο λόγος που άλλοι πολεμάν και άλλοι μιλάν ή τραγουδάνε.
Τα γέλια σταματήσαν...μικρά παιδιά ορφανά νεκρά μου λεν...
κύριε δεν πειράζει...κύριε μη σε νοιάζει ρε...
Μανα μου οι αγώνες σου με κάνανε σου λέω φλώρο.
Με το ταπεράκι απ 'τη γωνιά περνάς τον αστυνόμο.
Φούντωσε η ανάγκη μου. Η αλλαγη ρε ,θέλει βια .
Χρεώνω την ασχήμια μου σε σένα που με απαλλάσεις.
Μιλήσαμε για έρωτα και λίγο λίγο βγάλαμε άκρη και ύστερα πετάξαμε σκουπίδια στης ντροπής το χάδι.
Γιατι έτσι μου υποσχέθηκα στο δικαστήριο θα μεθύσω.
Να μην έχω και ένα κουστουμάκι για της πράξης μου το δίκιο.
Νεκρο παιδί στα Εξάρχεια απο όπλο μπάτσου τρομοκράτη.
Να σταματήσει η Γη. Να μην γυρίζει μέχρι να ρθει κάτι.
Κάτι που θα χει εξήγηση και κάτι που θα δικαιώσει τον πόνο του ανθρώπου που ακόμα αρνείται να προδώσει.
Οι καμπάνες σήμαναν. Τελειώσαν τα χαμένα χρόνια .
Οι γέροι ξεμωράθηκαν. Κοιμούνται σε χρυσά σεντόνια .
Η φωνή μας σάπισε. Σκουλήκια έχουμε όλοι μέσα .
Μπαγιατικες καρδιές μα όμως μας έχει μείνει λίγη μπέσα .Ακόμα ναι.
Οι ποιητές στη χώρα μας φέρουν μια γλώσσα μολυσμένη.
Απάθεια μας φτύνουνε στα πρόσωπα και εμείς δεμένοι.
Με αλυσίδες στο λαιμό. Σερνόμαστε ευνουχισμένοι.
Ο έρωτας δεν είναι γιατρικό αν νιώθουμε όλοι ξένοι σε αυτό το μυστικό.
Η σούβλα χώθηκε βαθιά . Σκατά βγήκανε απ το στόμα .
Και το κορμί μας κάηκε απ'τη φωτιά και έπεσε στο χώμα .
Σαλόνια με σπασμένα φώτα .Υπόδοχη για Φρανκενστάιν.
Το τερας ξαναζεί και ελευθερία απ'το λαο ζητάει.
Το χέρι του είναι απο ληστή και το μυαλό απο δόλοφόνο μα η καρδιά του είναι τρυφερή .
Του ορφανού τον πόνο γνωρίζει.
Δημιουργια κόσμου για φιγούρα σε παρθένα κόρη.
Την απερισκεψία του Θεου μας την γνωρίζουμε όλοι.
Να φύγουν οι σταυροί απο τις πλάτες των απλών ανθρώπων.
Το έγκλημα διέπραξαν αυτοί που δεν αξίζουν πρόσωπο και λόγο.
Το αίμα αυτών που καίνε βράζει ενω εμε είναι πάγωμενο.
Μα η αλήθεια διάλεξε εμένα .Το βλέμμα σηκωμενο.
Κοίτα ψηλά μοιραίε .Αντικρισε την όψη της ιστοριας.
Αιώνια θα είστε πρωτοστάτες της γεννοκτονίας.
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΟΥΛΓΑΡΗΣ
Γεννήθηκα στην Αθήνα τη μέρα του μεγάλου σεισμού το '81 και μεγάλωσα στην Παλιά Πεντέλη και στο Πολύδροσο. Μέσα σε δέντρα.Το Blade Runner ήταν η ταινία που μου άλλαξε τη ζωή. Έκλαιγα για δυο ώρες γιατί δεν είχα ξαναδεί μέχρι τότε κάτι τόσο έντονο. Τότε έβλεπα πολλή sci-fi κι έκανα graffiti. Ήμουν μόνος μου, αλλά υπέγραφα κάθε graffiti με διαφορετικό tag κι έβγαζα φήμες ότι είναι ολόκληρη ομάδα. Έκανα tag από ταινίες, το Star Wars και τέτοια.Η δεύτερη ταινία που με άλλαξε τελείως ήταν το Happiness. Από τη μέρα που την είδα και για δυο χρόνια μίλαγα κάθε μέρα για τον Τοντ Σολόνζ, κυκλοφορούσα με μια βιντεοκασέτα και το έδειχνα όπου έβρισκα. Έχω μια ιδιαίτερη σχέση με τον Σολόνζ, είμαι λίγο stalker του, προσπάθησα μάλιστα να τον συναντήσω δυο φορές -μία στο Τορόντο που είχα πάει με το Κλαις; και μία στη Θεσσαλονίκη- αλλά ντράπηκα να πάω να του μιλήσω.
Για κάποιο λόγο νιώθω λίγο loser με τις ταινίες μου. Και με τη μουσική μου το ίδιο. Γενικά, έχω μια τέτοια αντιμετώπιση του εαυτού μου. Ας πούμε, ενώ ήμουν εκεί όταν ανακοίνωναν ότι πήρα ένα βραβείο για το Ροζ στην Κωνσταντινούπολη, δεν το πολυπίστευα. Δεν είχα ξαναπάρει ποτέ βραβείο. Ήμουν πολύ κακός μαθητής στο σχολείο, πολύ κακός γενικά με όλα, δεν αντιμετώπισα ποτέ τον εαυτό μου σαν νικητή. Και το Please make me dance δεν πίστευα ότι θα ήθελε να το κυκλοφορήσει κανείς. Το ηχογράφησα μόνος μου, το πλήρωσα μόνος μου και δεν περίμενα ότι θα είχε τέτοια υποδοχή - φανταζόμουν κάτι αντίστοιχο με το πρώτο άλμπουμ των Mary & The Boy που σε κάποιους μπορεί να άρεσε, αλλά οι περισσότεροι άκουγαν 3 λεπτά και το έκλειναν.
Δεν έχω φίλους από παλιά. Είναι ένα θέμα αυτό. Διαρκώς άλλαζαν οι παρέες μου και οι φίλοι μου. Όταν σταμάταγα να συναναστρέφομαι κάποιον, δεν κρατούσα αυτή την τυπική σχέση. Ξέκοβα τελείως. Αυτό με ενοχλεί, γιατί δεν έχω κάποιον να μιλήσω για παλιά πράγματα και να ξέρει τι εννοώ. Πάντα οι φίλοι μου ήταν και συνεργάτες σε δουλειά και αυτό με προβλημάτιζε. Τώρα τελευταία άρχισα να έχω φίλους που δεν κάνουμε πράγματα μαζί.
Οι Mary & The Boy ήταν ένα συγκρότημα φτιαγμένο για να καεί. Αυτό που σκέφτομαι τώρα είναι ότι η πρώτη περίοδος με το demo ήταν η μοναδική καλή φάση μας, μέναμε μαζί, ήμασταν φίλοι. Μετά απ' αυτό μπορεί να γίναμε καλύτεροι, ο καθένας μόνος του σε αυτό που κάνει συγκεκριμένα, αλλά δεν ήταν πια το ίδιο. Υπήρχε τόσο έντονη αντίδραση για μας απ' τον κόσμο -θετική ή αρνητική- και η Mary κι εγώ είμαστε άτομα που δεν αντέχουμε την αποδοχή ή την απόρριψη. Μας βγήκε πολύ έντονη βία απέναντι σε όλους, νομίζω ότι θέλαμε να τρομάξουμε τον κόσμο, και αυτούς που τους άρεσε και αυτούς που δεν τους άρεσε. Ήταν μεγάλο κεφάλαιο για μένα, αλλά ίσως έπρεπε να είχε τελειώσει και πιο νωρίς.
Ο πιο μεγάλος μου φόβος είναι να μην τρελαθώ. Από μικρός. Όταν σκεφτόμουν πολύ κι ένιωθα ότι το πράγμα φτάνει στο όριο, σταμάταγα. Φοβάμαι γενικά τη φθορά. Όχι τα γηρατειά, αλλά τη φθορά των πραγμάτων.
Η Αθήνα ένα χρόνο μ' αρέσει κι ένα χρόνο με κάνει να θέλω να φύγω. Είναι μια μόνιμη σχέση αγάπης-μίσους. Είναι τόσο άσχημη όσο άσχημοι είναι οι άνθρωποι μέσα τους. Το καλό είναι ότι δεν παρουσιάζεται σαν κάτι που δεν είναι. Δεν κρύβεται, σε αντίθεση με τις άλλες ευρωπαϊκές πόλεις που είναι πανέμορφες και πίσω τους κρύβουν κοριτσάκια κλεισμένα σε μπουντρούμια για 15 χρόνια. Έχει μια βρομιά και μια αρρώστια που είναι πολύ κοντά στην ανθρώπινη φύση. Οι πολύ ωραίες πόλεις είναι αυτό που θα ήθελες να είναι οι άνθρωποι αλλά δεν είναι.
Πηγή :
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου