Ζοφερό ήταν το μήνυμα των νορβηγικών βουλευτικών εκλογών της Δευτέρας. Το δυσάρεστο των αποτελεσμάτων δεν έγκειται φυσικά στο ότι η μείωση του ποσοστού και τωνεδρών του Εργατικού Κόμματος υποχρεώνει τον επί οκταετία πρωθυπουργό της Νορβηγίας Γενς Στόλτενμπεργκ να παραδώσει την ηγεσία αυτής της μακρινής και πλουσιότατης σκανδιναβικής χώρας στη δεξιά «σιδηρά κυρία» Ερνα Σόλμπεργκ.
Το ανησυχητικό στοιχείο συνίσταται στο γεγονός ότι ο συνασπισμός των δεξιών κομμάτων της Νορβηγίας δεν μπορεί να έχει κοινοβουλευτική πλειοψηφία, αν η νέα κυβέρνηση δεν συμπεριλάβει στους κόλπους της και το ακροδεξιό, ρατσιστικό Κόμμα της Προόδου, μέλος του οποίου υπήρξε για κάποιο διάστημα ο παρανοϊκός εγκληματίας Αντερς Μπρέιβικπου το 2011 δολοφόνησε 77 (!) νέους σε κατασκήνωση τουΕργατικού Κόμματος.
Ακόμη πιο ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι η νέα πρωθυπουργός της Νορβηγίας (τυπικά θα αναλάβει επισήμως τα καθήκοντά της στις 15 Οκτωβρίου) Ερνα Σόλμπεργκ δεν έχει κανένα δισταγμό ή αναστολή να βάλει την Ακροδεξιά στην κυβέρνηση. Αντιθέτως, έχει ήδη κάνει συμφωνία πριν από τις εκλογές με τους ακροδεξιούς. Η νορβηγική βουλή έχει 169 βουλευτές, πράγμα που σημαίνει ότι για τον σχηματισμό κυβέρνησης απαιτούνται τουλάχιστον 85 βουλευτές. Το συντηρητικό κόμμα Δεξιά της Σόλμπεργκ πήρε 48 έδρες (από 30 που είχε στο προηγούμενο κοινοβούλιο). Οι σύμμαχοί τους οι χριστιανοδημοκράτες πήραν 10 έδρες (όσες είχαν μέχρι τώρα) και οι επίσης δεξιοί φιλελεύθεροι πήραν 9 έδρες (στις προηγούμενες εκλογές του 2009 είχαν καταποντιστεί και είχαν πάρει μόνο 2). Μια απλή πρόσθεση μας δείχνει ότι 48+10+9 μας κάνει 67 έδρες - πολύ μακριά από τις απαιτούμενες 85. Ακόμη και αν η νορβηγική Δεξιά έπειθε το Κόμμα του Κέντρου που μέχρι τώρα συνεργαζόταν με τους Εργατικούς να συμμετάσχει σε κυβέρνηση της Δεξιάς, οι 10 έδρες που έχει το κόμμα αυτό θα έκαναν τις έδρες του δεξιού συνασπισμού 77, αριθμός που πάλι υπολείπεται του 85.
Αντιθέτως, το ακροδεξιό Κόμμα της Προόδου που έχει 29 έδρες φέρνει τον τετρακομματικό συνασπισμό της Δεξιάς (χωρίς τους κεντρώους, που ούτως ή άλλως είναι άκρως αμφίβολο αν θα δέχονταν να συμμετάσχουν σε δεξιά κυβέρνηση) στις 96 έδρες, δίνοντάς του άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Με άλλα λόγια, η Ακροδεξιά θα μπει πανηγυρικά στην κυβέρνηση της Νορβηγίας!
Η επικράτηση του κεντροαριστερού Εργατικού Κόμματος και των συμμάχων του στις προηγούμενες εκλογές είχε σχεδόν αποκρύψει το γεγονός ότι σε εκείνες τις εκλογές του 2009 το ακροδεξιό Κόμμα της Προόδου είχε αναδειχθεί… δεύτερο (!) κόμμα στη Νορβηγία με το εξαιρετικά υψηλό ποσοστό του 22,9%, παίρνοντας έτσι 41 (!) βουλευτές. Τότε το κόμμα Δεξιά, πάλι με επικεφαλής την αυριανή πρωθυπουργό Ερνα Σόλμπεργκ, είχε πάρει μόλις το 17,2% των ψήφων και 30 βουλευτές. Η αλήθεια είναι ότι μετά τη στυγερή δολοφονία των 77 νέων από τον ακροδεξιό δολοφόνο Μπρέιβικ, αρκετοί ακροδεξιοί ψηφοφόροι εγκατέλειψαν το Κόμμα της Προόδου και μετακόμισαν σε άλλα δεξιά κόμματα. Το αποτέλεσμα ήταν το ποσοστό του να μειωθεί από το 22,9% το 2009 σε 16,4% και οι έδρες του να πέσουν από τις 41 στις 29. Παρ’ όλα αυτά όμως, την ώρα της εκλογικής του ήττας, τα υπόλοιπα αποτελέσματα των εκλογών υποχρεώνουν τα υπόλοιπα κόμματα της Δεξιάς να εκλιπαρούν τους ακροδεξιούς να δεχτούν να συμμετάσχουν στην κυβέρνηση, προκειμένου να μπορέσουν να κυβερνήσουν!
Ακόμη και στη Νορβηγία δηλαδή αποδεικνύεται για πολλοστή φορά ότι οι όποιες διαφορές ανάμεσα στακόμματα της Δεξιάς και της Ακροδεξιάς είναι δευτερεύουσες και η μεταξύ τους συνεργασία απολύτως εφικτή. Εμμέσως αυτό αποδεικνύει και πόσο καιροσκοπικές είναι οι θεωρίες περί «κομμάτων του συνταγματικού τόξου», περί των «δύο άκρων» και άλλα παρόμοια φληναφήματα που κυκλοφορούν από πολιτικούς και στη δική μας χώρα. Η δήθεν «εξοβελιστέα» Ακροδεξιά γίνεται τάχιστα κυβερνητικός εταίρος, αν το απαιτήσουν οι ανάγκες κάποιου κόμματος προκειμένου να σχηματίσει κυβέρνηση. Τότε, εντελώς ξαφνικά και χωρίς καμιά δυσκολία ή ντροπή, οι ηγέτες της Δεξιάς (και ίσως όχι μόνο αυτοί) περνούν από τη θεωρία των «δύο άκρων» στα εγκώμια της… «υπευθυνότητας» της Ακροδεξιάς! Προκειμένου να αποκτήσουν την εξουσία ή να τη διατηρήσουν, οι περισσότεροι πολιτικοί δεν έχουν απολύτως καμία πολιτική, ιδεολογική ή ηθική αναστολή…
*Δημοσιεύθηκε στο “ΕΘΝΟΣ” την Tετάρτη 11 Σεπτεμβρίου 2013
Πηγή :
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου