Ο Γενικός Δείκτης παραμένει κάτω από τις 850 μονάδες κοντά στο χαμηλό 2013, ενώ τα spreads των ελληνικών 10ετών ομολόγων μετά τη βουτιά μέχρι τις 800 μονάδες επανήλθαν δριμύτερα και το πιθανότερο είναι προσεχώς να τα δούμε πάλι τετραψήφια.
Η ΕΡΤ ως σημείο καμπής απέδειξε την ανεπάρκεια της κυβέρνησης και του πολιτικού συστήματος εν γένει, να διαχειριστεί στοιχειωδώς τις εξελίξεις.
Η εικόνα της ΕΥΔΑΠ π.χ. είναι χαρακτηριστική, μετά την περίοδο εξαίρεσης του "ρομαντικού" Σταυρίδη που ήθελε να τα αλλάξει όλα, αλλά κατάφερε ελάχιστα γιατί το σύστημα μοιάζει αδύνατο να αυτομεταρρυθμιστεί, ο μηχανισμός επανήλθε στο βαθύ σπάταλο, κομματικό παρακράτος.
Παντού η διάλυση και το πλιάτσικο συνεχίζεται σαν να μην εχει αλλάξει τίποτα...
Το βασικό σενάριο πως δεν έχουμε δει τα υψηλότερα ίσχυε μέχρι την κρίση της ΕΡΤ και μετά από αυτή φαίνεται να ακυρώνεται προς το παρόν. Οι γερμανικές εκλογές από ορόσημο της επιτάχυνσης μετά από αυτές του ζητήματος του να καταστεί το χρέος βιώσιμο, έχουν μετατραπεί σε ορόσημο επιδείνωσης της στάσης των δανειστών έναντι της Ελλάδας.
Οι επιτυχίες της Cosco και του ΤΑΡ μοιάζουν περισσότερο σαν συνέπεια του συγκριτικού πλεονεκτήματος της "γεωγραφίας" και της ευρύτερης στρατηγικής του δυτικού παράγοντα στην περιοχή, παρά της βελτίωσης του επιχειρηματικού και πολιτικού κλίματος στο εσωτερικό.
Η τρόικα θα μας δώσει τη δόση, γιατί δεν έχει άλλη επιλογή προ των γερμανικών εκλογών. Με τον τρόπο αυτό οι δανειστές κερδίζουν χρόνο μέχρι τις γερμανικές εκλογές. Το ίδιο πράττει και η κυβέρνηση, χωρίς να φαίνεται πως έχει κάποιο εναλλακτικό σχέδιο για την επόμενη μέρα, πέραν του να μετακινεί κάποιους υπεράριθμους γλίσχρα αμοιβόμενους από μια "παράλυτη" υπηρεσία σε κάποια άλλη.
Το πολιτικό σύστημα αποδεικνύει την αδυναμία του τόσο να αυτομεταρρυθμιστεί, όσο και να μεταρρυθμίσει τη χώρα, προτάσσοντας διάφορες ιδεολογικές "μπανταλομάρες" σαν άλλοθι.
Η βασική πολιτική γραμμή που ακολουθείται στη χώρα συνιστάται στο δόγμα: Να κερδίσουμε χρόνο και στηρίζεται σε δυο άξονες. Ο πρώτος είναι να καταφέρουμε με «νύχια» και με «δόντια» να λαμβάνουμε τις δόσεις από την τρόικα και ο δεύτερος είναι η διατήρηση του δημοσίου και του κρατικού μηχανισμού όρθιου με την «καύση» των ιδιωτικών καταθέσεων, οι οποίες δημεύονται σταδιακά μέσω της υπερφορολόγησης, των χαρατσιών και των εισφορών.
Δυστυχώς, ενώ διακρίνεται η τακτική της κυβέρνησης που αποσκοπεί στο να κερδίσουμε χρόνο, δεν διαφαίνεται ο στόχος της. Ητοι, τι θα κάνει την επομένη με το χρόνο που κέρδισε;
Σ’ αυτό το αδιέξοδο τοπίο η απειλή δεν είναι η αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ που άτσαλα, όχι χωρίς αντιδράσεις, μετακινείται προς το κέντρο με «σημαία» την ίδια αμηχανία με την κυβέρνηση να διαρρήξει τα δεσμά με τις δυνάμεις της ακινησίας, αλλά η Χ.Α. που σταθερά καταφέρνει να περνά στην κοινή γνώμη την πεποίθηση, που εν μέρει είναι αληθινή, πως αποτελεί τη μοναδική εξωσυστηματική δύναμη ενός απονομιμοποιημένου πολιτικού συστήματος.
Κατ’ αυτήν την έννοια έχει περισσότερα χαρακτηριστικά του επελαύνοντος ΠΑΣΟΚ των αρχών της μεταπολίτευσης ως φορέα του εκτός συστήματος πληθυσμού, σε σύγκριση με την επιφανειακή μίμηση του Ανδρέα Παπανδρέου από τον κ. Τσίπρα προς άγραν των «ορφανών» πελατών της «πρασινοκρατίας».
Η ευδιάκριτη ναζιστική ιδεολογική μήτρα της Χ.Α. και η απουσία στοιχειωδώς ικανής ηγεσίας να διαχειριστεί μια περισσότερο ρεαλιστική προσέγγιση διεξόδου, αποτελούν μέχρι στιγμής το μόνο λόγο που δεν αποτελεί την κυρίαρχη πολιτική δύναμη. Φυσικά, η ενδυνάμωση της Χ.Α. είναι πιο επικίνδυνη για το μέλλον της χώρας, από την αδυναμία και τις καθυστερήσεις των συστημικών δυνάμεων να αυτομεταρρυθμιστούν και να μεταρρυθμίσουν την Ελλάδα.
Καθώς η κυβέρνηση εμμένει στη δήμευση των περιουσιών μέσω της φορολογίας προς όφελος ενός συστήματος διευρυμένου «ταμείου ανεργίας» εξασφάλισης της διαβίωσης των στρατιών των πελατών που έχει συσσωρεύσει το πολιτικό σύστημα στο δημόσιο, ο χρόνος εξάντλησης του μοντέλου αυτού πλησιάζει με εκθετικούς ρυθμούς.
Το «φάντασμα» των πρόωρων εκλογών αιωρείται και πάλι στην ατμόσφαιρα ενώ οι δημοσκοπήσεις δεν αποτυπώνουν κάποιο συσχετισμό δυνάμεων ικανό να δώσει μια σταθερή διακυβέρνηση.
Υπό το πρίσμα αυτού του αδιεξόδου οι δηλώσεις του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Π. Τατσόπουλου την εβδομάδα που πέρασε καταγράφουν τον ανησυχητικό προβληματισμό να βρεθούν η δεξιά και η αριστερά σύντομα στην ανάγκη σύμπτυξης κοινού μετώπου απέναντι στη Χ.Α.
Με αυτά τα δεδομένα το Φθινόπωρο αναμένεται θερμό από Σεπτέμβριο και αν η κυβέρνηση δεν ανατρέψει αυτό το κλίμα μέχρι τις γερμανικές εκλογές, μετά το Χρηματιστήριο και τα ομόλογα θα δούμε την ανησυχία να εμφανίζεται στις καταθέσεις.
Η μοναδική σταθερά αισιοδοξίας υπάρχει στη διαφαινόμενη πεποίθηση του διεθνούς παράγοντα να διατηρήσει τη σταθερότητα στην Ελλάδα, πεποίθηση την οποία ενδυναμώνουν οι εξελίξεις σε Τουρκία, Αίγυπτο κλπ.
capital.grΠηγή :
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου