Σε μια απαράδεκτη κίνηση, εδώ και
λίγο καιρό, ο Δήμος Θεσσαλονίκης αποφάσισε να «καθαρίσει» την πόλη από τους
μουσικούς του δρόμου! Ήδη μάλιστα, αρκετοί από αυτούς έχουν υποστεί τον εξευτελισμό
της προσαγωγής για το αδίκημα της επαιτείας!
Σε μια χώρα που βρίσκεται σε
οικονομική κατάρρευση, μετά από 7 σχεδόν χρόνια μνημονιακής κατοχής, σε μια
πόλη όπως η Θεσσαλονίκη, η οποία μαστίζεται άγρια από το φάσμα της ανεργίας, οι
καλλιτέχνες είναι από τις πλέον ευπαθείς ομάδες. Άνεργοι μουσικοί, φοιτητές
μουσικών αλλά και άλλων σχολών, άνθρωποι που δεν έχουν άλλα μέσα προς το ζην
και γνωρίζουν να παίζουν κάποιο μουσικό όργανο, ως έσχατη λύση βιοπορισμού,
έβγαλαν την τέχνη τους στο δρόμο, στολίζοντας μελωδικά τη γκρίζα καθημερινότητά
μας.
Ο Δήμος Θεσσαλονίκης, ο οποίος
αγκαλιάζει με θέρμη κάθε χαζοχαρούμενη εκδήλωση και μας καλεί κάθε τρεις και
λίγο να τρέχουμε στην παραλία, να παρελαύνουμε με πολύχρωμα εσώρουχα, να
αγκαλιάζουμε περαστικούς, να… χαμογελάμε στα περιστέρια… και γενικά οποιαδήποτε
ξενόφερτη, ανούσια εκδήλωση, αρκεί να υποστηρίζεται από κάποιο ξένο ίδρυμα ή
ΜΚΟ, αποφάσισε ξαφνικά να ποινικοποιήσει ένα πολιτιστικό δρώμενο, το οποίο έχει
βαθιές ρίζες στην ελληνική κοινωνία, τους πλανόδιους μουσικούς!
Δεν γνωρίζουμε αν πίσω από αυτήν την
ακατανόητη κίνηση του Δήμου Θεσσαλονίκης κρύβεται ένας… υπερβάλλων ζήλος για
την πάταξη της φοροδιαφυγής (ο ίδιος ζήλος που οδήγησε σε συλλήψεις και
παράλογα πρόστιμα σε καστανάδες, κουλουράδες και άλλους «μεγαλοφοροφυγάδες»!) ή
αν ασκήθηκαν πιέσεις από την αυθαίρετη «αρχή» που ονομάζεται ΑΕΠΠΙ. Σε κάθε
περίπτωση, το πρόσχημα της «κατάληψης δημόσιου χώρου» είναι τουλάχιστον αστείο,
όσο για την κατηγορία της επαιτείας είναι πολιτικά, κοινωνικά και ηθικά, κατάπτυστη.
Επεκτείνοντας πέρα από κάθε λογική
την ερμηνεία του Νόμου, και με εντολή του «χαλαρού», του «αντισυμβατικού» και
«προοδευτικού» Δημάρχου, κ. Μπουτάρη, η αστυνομία προχώρησε στην προσαγωγή των
καλλιτεχνών του δρόμου. Ωστόσο, ο καλλιτέχνης του δρόμου, σε καμία περίπτωση
δεν είναι επαίτης. Προσφέρει δωρεάν την τέχνη του στους περαστικούς και, αν
καταφέρει να κάνει κάποια σκυφτά κεφάλια να σηκωθούν, αν καταφέρει κάποια
σκυθρωπά πρόσωπα να χαμογελάσουν, δέχεται ως δείγμα της εκτίμησής τους, ένα
συμβολικό χρηματικό αντίτιμο. Ο χαρακτηρισμός του ως επαίτη είναι άκρως
προσβλητικός και άδικος και, επιπλέον, δείχνει πόσο μακριά από την
πραγματικότητα του απλού κόσμου βρίσκονται οι δημοτικοί μας «άρχοντες».
Θεσσαλονίκη 23/11/16
ΕΠΑΜ Τομέας ΘεσσαλονίκηςΠηγή :
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου