Η «2η καλύτερη λύση» και το αδιέξοδο της αντιπολίτευσης

Δημήτρης Χρήστου

«Έχουμε τη δεύτερη καλύτερη λύση» από όσες υπήρχαν στην ατζέντα του Eurogroup της 15ης Ιουνίου, δήλωσε η Κριστίν Λαγκάρντ. Ποιά ήταν η άλλη, η καλύτερη λύση; Ήταν η παραδοχή από την πλευρά του Σόιμπλε ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο και άρα χρειάζεται εδώ και τώρα συμφωνία για την απομείωσή του, ώστε να καταστεί βιώσιμο και εξυπηρετήσιμο.

Και ποια λύση, ήταν αυτή που τελικά επελέγη; Η διαφορά είναι στο θέμα της ελάφρυνσης του χρέους. Η εφαρμογή συγκεκριμένων μέτρων παραπέμπεται για το καλοκαίρι του 2018. Ωστόσο, οι υπουργοί Οικονομικών συζήτησαν τα μεσοπρόθεσμα μέτρα στη βάση της απόφασης που είχε ληφθεί τον Μάιο του 2016 για βραχυπρόθεσμες, μεσοπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες επεμβάσεις. Συμφωνήθηκε να επιδιωχθεί ένας ποσοτικός προσδιορισμός τους νωρίτερα, ουσιαστικά αμέσως μετά τις γερμανικές εκλογές, ώστε να συμμετάσχει χρηματοδοτικά στο ελληνικό πρόγραμμα και το ΔΝΤ.

Το γαλλικό κλειδί…

Πάντως, σημαντική εξέλιξη θεωρείται η αποδοχή από το Eurogroup της γαλλικής πρότασης να συνδεθεί η αποπληρωμή του χρέους με την ανάπτυξη. Όπως διευκρίνισε ο κ. Ντάισελμπλουμ, όταν η ανάπτυξη είναι μεγαλύτερη των προβλέψεων, η Ελλάδα θα αποπληρώνει ταχύτερα το χρέος, ενώ όταν είναι μικρότερη θα αποπληρώνει με βραδύτερο ρυθμό.

Η δημιουργία Αναπτυξιακής Τράπεζας με συμμετοχή και ευρωπαϊκών κεφαλαίων  θεωρείται σημαντική απόφαση, όσο και η ρητή δέσμευση από όλους, ότι το 3ο Μνημόνιο ολοκληρώνεται στο τέλος του 2018. Εάν, μάλιστα, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα προχωρήσει γρήγορα στην ποσοτική χαλάρωση, μπορούμε να πούμε ότι η λύση που συμφωνήθηκε δημιουργεί όλες τις προϋποθέσεις για αντιστροφή του κλίματος.

Η ελληνική οικονομία έχει συρρικνωθεί τόσο πολύ, που υπάρχουν μεγάλες δυνατότητες επιτάχυνσης μόλις αρθούν τα εμπόδια που την περιορίζουν. Και τα περισσότερα εμπόδια έχουν ουσιαστικά ξεπεραστεί.

Όμως, ελάχιστη σημασία έχει η δική μου εκτίμηση ή οι δηλώσεις του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης και της πιστής ακολούθου Φώφης Γεννηματά, που χαρακτήρισαν τη συμφωνία μεγάλη αποτυχία! Αν οι αγορές εκτιμήσουν τις εξελίξεις θετικά και την κατάσταση σταθεροποιημένη, τότε και τα παρκαρισμένα κεφάλαια (ειδικά από την Ασία) που ήταν σε αναμονή θα γίνουν το καύσιμο για να πάρει γρήγορα μπροστά η μηχανή της ελληνικής οικονομίας.

Τι άλλαξε;

Εκτός, όμως, από τις οικονομικές αποφάσεις δεν πρέπει κανείς να παραλήψει και τις πολιτικές αλλαγές στο status που γνωρίσαμε τα χρόνια των μνημονίων. Ποιός ήταν ο κανόνας; Ο κανόνας ήταν: ό,τι πει ο Σόιμπλε. Τι άλλαξε; Το σημαντικότερο ήταν η αλλαγή στη Γαλλία με την επικράτηση Μακρόν.

Είχαμε αναρωτηθεί για τη στάση των δυνάμεων που ανέδειξαν στην ύπατο αξίωμα τον Εμμανουέλ Μακρόν. Θα συνεχίσει η Γαλλία να βρίσκεται στη σκιά της Γερμανίας και να ακολουθεί χωρίς διαφωνίες; Το πρώτο δείγμα γραφής είναι θετικό. Ο Σόιμπλε υποχώρησε και όλοι αναμένουν ότι μετά από τρεις μήνες,  δηλαδή αμέσως τις εκλογές του Σεπτεμβρίου στη Γερμανία, πολλά θα είναι διαφορετικά. Οι αμερικανικές πιέσεις δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για διενέξεις στον πυρήνα της Ευρωζώνης.

Και ενώ το διεθνές κλίμα είναι θετικό, στο εσωτερικό της χώρας η αντιπολίτευση είναι παγιδευμένη στην στρατηγική της υποχρεωτικής καταστροφολογίας! Πίεζαν συνεχώς την κυβέρνηση να δεχτεί τις όποιες προτάσεις της υπέβαλαν οι δανειστές με τον Σόιμπλε. Τώρα που η συμφωνία είναι σαφώς καλύτερη από όσες προτάσεις είχαν υποβληθεί, ωρύεται για την αποτυχία! Και όλα αυτά, έχοντας καταψηφίσει όλα τα προαπαιτούμενα που μέτρησαν για να ολοκληρωθεί η συμφωνία, για την οποία πίεσαν την Γερμανία όλες σχεδόν οι ευρωπαϊκές δυνάμεις και τα διεθνή ΜΜΕ.

Σε αδιέξοδο η αντιπολίτευση

Μητσοτάκης και Γεννηματά οδηγούνται στο απόλυτο αδιέξοδο. Αν, μάλιστα, η συμφωνία αρχίσει σύντομα να αποδίδει καρπούς, κανένα αντιπολιτευτικό κέρδος δεν θα μείνει για …εκταμίευση. Και αυτό, διότι όσο πιστοί στα δύο κόμματα και αν είναι οι ψηφοφόροι, δεν έχουν σταματήσει να νοιάζονται για το μέλλον τους. Και αν το μέλλον τους δεν ταυτίζεται με τη γραμμή των αρχηγών, τότε Μητσοτάκης και Γεννηματά θα ψάχνουν να βρουν τι έφταιξε, αλλά θα είναι αργά.

Με την μηδενιστική συμπεριφορά τους, μάλιστα, οι δύο αρχηγοί έχουν ήδη απομονωθεί από τις αντίστοιχες ευρωπαϊκές ομάδες. Λένε όχι σε θέματα που είναι εθνικής σημασίας και που παντού αντιμετωπίζονται από την αντιπολίτευση με σύνεση και πολιτικές συνεννοήσεις. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που οι Ευρωπαίοι σοσιαλιστές, έχουν πάντα προσκεκλημένο στις συνόδους τους τον Έλληνα πρωθυπουργό. Ούτε είναι τυχαία η περιφρόνηση που δείχνει προς τον Κυριάκο το Βερολίνο και όχι μόνον.

Πηγή : https://stavroslygeros.gr