Η συζήτηση που διεξάγεται στη Γερμανία, μέσα από τον εκλογικό αγώνα των διάφορων κομμάτων της, αποδεικνύει για μια ακόμη φορά, ότι όχι μόνο το «βαθύ» γερμανικό κράτος, η οικονομική και πολιτική της ελίτ, αλλά και οι απλοί γερμανοί πολίτες είναι εναντίον μιας Ζώνης του Ευρώ και μιας Ε.Ε., όπου θα υπάρχουν σημαντικές μεταβιβαστικές πληρωμές από το κέντρο προς την περιφέρεια.
Όποιο κόμμα υποστηρίξει κάτι τέτοιο, είναι βέβαιο ότι θα καταποντιστεί στις εκλογές.
Έτσι το κόμμα της κ. Μέρκελ αλληλοκατηγορείται με τους σοσιαλδημοκράτες για την Ελλάδα. Οι δεύτεροι κατηγορούν την πρώτη για τον χειρισμό της κρίσης, ενώ η Μέρκελ κατηγορεί τους σοσιαλδημοκράτες για την ένταξη της Ελλάδας στη Ζώνη του Ευρώ.
Ενώ οι πράσινοι και οι φιλελεύθεροι κινιούνται στο ίδιο μήκος
κύματος, αλγεινή εντύπωση προκαλεί η στάση της αριστεράς. Για να υπάρξει
λένε νέα βοήθεια προς την Ελλάδα, πρέπει πρώτα να κατασχεθούν κατά 50%
οι περιουσίες πάνω από ένα εκ. ευρώ.
Φυσικά, ένα τέτοιο μέτρο θα μπορούσε να παρθεί και να υποστηριχθεί σε επαναστατικές συνθήκες μετάβασης στον σοσιαλισμό και η κατάσχεση να πάει υπέρ του λαού. Όμως, όταν προτείνεται σε συνθήκες καπιταλισμού, από ένα κόμμα μιας χώρας κυρίαρχης, για να κατασχεθούν περιουσίες πολιτών μιας υποταγμένης χώρας, για να εξυπηρετηθούν τα ξένα δάνεια, για να μην ζημιωθεί δηλαδή η Γερμανία, μάλλον είναι κατάπτυστο για κόμμα που δηλώνει αριστερό.
Στην πραγματικότητα από αριστερούς, προτείνεται μία «λύση» χειρότερη από της Κύπρου, που θα επιβληθεί από το κέντρο, και η οποία θα κατέστρεφε την Ελλάδα εις την δευτέρα δύναμη, αν είχε πιθανότητες εφαρμογής, με μόνο σκοπό να προσελκυσθούν οι γερμανοί ψηφοφόροι, όπου δύο στους τρείς βέβαια, δεν επιθυμούν καμία νέα βοήθεια προς την Ελλάδα.
Κανένας δεν συζητάει στην Γερμανία, για το ζήτημα κέντρου και περιφέρειας που βαθαίνει μέσα στην Ζώνη του Ευρώ, αλλά και στην Ε.Ε.. Κανένας δεν βάζει στο δημόσιο διάλογο την «υποχρέωση»-κατά τους έλληνες ευρωπαϊστές- της Γερμανίας να ενισχύσει σημαντικά την περιφέρεια.
Είναι να απορεί κανείς με τις «βλέψεις» του αριστερού ευρωπαϊσμού στην Ελλάδα, ότι θα αλλάξει την κατάσταση στην Ευρώπη, και έτσι η Ελλάδα, θα πλημμυρίσουμε με δημόσιες επενδύσεις, με γερμανικούς πόρους, όταν είναι τελείως άλλη, η πολιτική πραγματικότητα στην Γερμανία. Αλήθεια, πού; στην συζήτηση στις γερμανικές εκλογές, υπάρχουν θέσεις, ανάλογες με αυτές του ελληνικού αριστερού ευρωπαϊσμού;
Το πιο ριζοσπαστικό κομμάτι -αλλά και μειοψηφικό- του αριστερού κόμματος, βλέπει κριτικά το ευρώ και κατανοεί πολιτικά μια έξοδο της Ελλάδας. Ουσιαστικά μας λέει: «μην περιμένετε από τους γερμανούς, σηκωθείτε και φύγετε, για να σωθείτε».
Ενδιαφέρον παρουσιάζει η Εναλλακτική για την Γερμανία. Είναι το μόνο κόμμα που καθαρά λέει ότι οι έλληνες και οι υπόλοιποι Νότιοι, υποφέρουν εξαιτίας του ευρώ και όχι επειδή είναι τεμπέληδες, ή έκαναν δικά τους λάθη. Κατακρίνει ως παραβίαση της δημοκρατίας την επιβολή μέτρων στην Ελλάδα, ενώ δέχεται την διαγραφή του χρέους, ως λύση πακέτο με την αποχώρηση της Ελλάδας από το ευρώ.
Εντός της Γερμανίας είναι κόμμα φιλελεύθερο και συντηρητικό. Είναι όμως το κόμμα που βάζει ευθέως στις εκλογές, το ουσιαστικό ευρωπαϊκό πρόβλημα, που θέτει την ουσία, που όλοι οι άλλοι αποφεύγουν. Η ενίσχυσή του, ίσως αποδειχτεί ένας εν-δυνάμει σύμμαχος, στην περίπτωση αποχώρησης της Ελλάδας από το ευρώ.
Στην συγκέντρωσή του στην Στουτγάρδη μίλησε και ο εκπρόσωπος της κίνησης «Δραχμή – 5 Αστέρια», Θ. Κατσανέβας, ο οποίος κάλεσε τους έλληνες ομογενείς να το ψηφίσουν, γιατί έτσι υποστήριξε θα βοηθήσουν την Ελλάδα.
Η Εναλλακτική για την Γερμανία καταλαβαίνει ότι το ευρώ βλάπτει την Ελλάδα, αλλά και για αυτήν το θέμα είναι ότι βλάπτει κυρίως την Γερμανία. Δηλαδή και εδώ, όπως και στα άλλα κόμματα έχουμε: « Η Γερμανία πάνω από όλα».
Το συμπέρασμα που προκύπτει, είναι ότι από την συζήτηση στις Γερμανικές εκλογές δεν εμφανίζεται ούτε ως «σκιά», μια λύση για την Ζώνη του Ευρώ, σαν αυτή που φαντάζονται οι έλληνες ευρωπαϊστές. Η μοναδική -υπέρ της Ελλάδας- λύση, είναι η χαραμάδα που ανοίγουν κάποιοι ριζοσπάστες αριστεροί και η Εναλλακτική για την Γερμανία για μια φιλική έξοδο.
«Η Γερμανία πάνω από όλα», είναι φυσικό να χαρακτηρίζει το πρόγραμμα όλων των κομμάτων μιας ιμπεριαλιστικής χώρας, βαθιάς κερδισμένης από την θέση της στο διεθνή καταμερισμό εργασίας.
Με ανεργία 5%, με τον κορμό της μισθωτής εργασίας κύρια στην Δ. Γερμανία με ικανοποιητικούς μισθούς, με ισχυρό κοινωνικό κράτος, έχει διαμορφωθεί σε γενικές γραμμές -αυτό που διαπίστωνε πριν ένα αιώνα και ο Λένιν- η εργατική αριστοκρατία ως καθοριστικό και κυρίαρχο (και) πολιτικό ρεύμα.
Αν κάτι μπορούμε να περιμένουμε από την Γερμανία, είναι η εμφάνιση πολιτικών δυνάμεων που μία μονομερής αποχώρηση της Ελλάδας, δεν θα την εκλάβουν ως επιθετική ενέργεια. Τίποτα παραπάνω.
Πηγή : http://seisaxthia.wordpress.com
Φυσικά, ένα τέτοιο μέτρο θα μπορούσε να παρθεί και να υποστηριχθεί σε επαναστατικές συνθήκες μετάβασης στον σοσιαλισμό και η κατάσχεση να πάει υπέρ του λαού. Όμως, όταν προτείνεται σε συνθήκες καπιταλισμού, από ένα κόμμα μιας χώρας κυρίαρχης, για να κατασχεθούν περιουσίες πολιτών μιας υποταγμένης χώρας, για να εξυπηρετηθούν τα ξένα δάνεια, για να μην ζημιωθεί δηλαδή η Γερμανία, μάλλον είναι κατάπτυστο για κόμμα που δηλώνει αριστερό.
Στην πραγματικότητα από αριστερούς, προτείνεται μία «λύση» χειρότερη από της Κύπρου, που θα επιβληθεί από το κέντρο, και η οποία θα κατέστρεφε την Ελλάδα εις την δευτέρα δύναμη, αν είχε πιθανότητες εφαρμογής, με μόνο σκοπό να προσελκυσθούν οι γερμανοί ψηφοφόροι, όπου δύο στους τρείς βέβαια, δεν επιθυμούν καμία νέα βοήθεια προς την Ελλάδα.
Κανένας δεν συζητάει στην Γερμανία, για το ζήτημα κέντρου και περιφέρειας που βαθαίνει μέσα στην Ζώνη του Ευρώ, αλλά και στην Ε.Ε.. Κανένας δεν βάζει στο δημόσιο διάλογο την «υποχρέωση»-κατά τους έλληνες ευρωπαϊστές- της Γερμανίας να ενισχύσει σημαντικά την περιφέρεια.
Είναι να απορεί κανείς με τις «βλέψεις» του αριστερού ευρωπαϊσμού στην Ελλάδα, ότι θα αλλάξει την κατάσταση στην Ευρώπη, και έτσι η Ελλάδα, θα πλημμυρίσουμε με δημόσιες επενδύσεις, με γερμανικούς πόρους, όταν είναι τελείως άλλη, η πολιτική πραγματικότητα στην Γερμανία. Αλήθεια, πού; στην συζήτηση στις γερμανικές εκλογές, υπάρχουν θέσεις, ανάλογες με αυτές του ελληνικού αριστερού ευρωπαϊσμού;
Το πιο ριζοσπαστικό κομμάτι -αλλά και μειοψηφικό- του αριστερού κόμματος, βλέπει κριτικά το ευρώ και κατανοεί πολιτικά μια έξοδο της Ελλάδας. Ουσιαστικά μας λέει: «μην περιμένετε από τους γερμανούς, σηκωθείτε και φύγετε, για να σωθείτε».
Ενδιαφέρον παρουσιάζει η Εναλλακτική για την Γερμανία. Είναι το μόνο κόμμα που καθαρά λέει ότι οι έλληνες και οι υπόλοιποι Νότιοι, υποφέρουν εξαιτίας του ευρώ και όχι επειδή είναι τεμπέληδες, ή έκαναν δικά τους λάθη. Κατακρίνει ως παραβίαση της δημοκρατίας την επιβολή μέτρων στην Ελλάδα, ενώ δέχεται την διαγραφή του χρέους, ως λύση πακέτο με την αποχώρηση της Ελλάδας από το ευρώ.
Εντός της Γερμανίας είναι κόμμα φιλελεύθερο και συντηρητικό. Είναι όμως το κόμμα που βάζει ευθέως στις εκλογές, το ουσιαστικό ευρωπαϊκό πρόβλημα, που θέτει την ουσία, που όλοι οι άλλοι αποφεύγουν. Η ενίσχυσή του, ίσως αποδειχτεί ένας εν-δυνάμει σύμμαχος, στην περίπτωση αποχώρησης της Ελλάδας από το ευρώ.
Στην συγκέντρωσή του στην Στουτγάρδη μίλησε και ο εκπρόσωπος της κίνησης «Δραχμή – 5 Αστέρια», Θ. Κατσανέβας, ο οποίος κάλεσε τους έλληνες ομογενείς να το ψηφίσουν, γιατί έτσι υποστήριξε θα βοηθήσουν την Ελλάδα.
Η Εναλλακτική για την Γερμανία καταλαβαίνει ότι το ευρώ βλάπτει την Ελλάδα, αλλά και για αυτήν το θέμα είναι ότι βλάπτει κυρίως την Γερμανία. Δηλαδή και εδώ, όπως και στα άλλα κόμματα έχουμε: « Η Γερμανία πάνω από όλα».
Το συμπέρασμα που προκύπτει, είναι ότι από την συζήτηση στις Γερμανικές εκλογές δεν εμφανίζεται ούτε ως «σκιά», μια λύση για την Ζώνη του Ευρώ, σαν αυτή που φαντάζονται οι έλληνες ευρωπαϊστές. Η μοναδική -υπέρ της Ελλάδας- λύση, είναι η χαραμάδα που ανοίγουν κάποιοι ριζοσπάστες αριστεροί και η Εναλλακτική για την Γερμανία για μια φιλική έξοδο.
«Η Γερμανία πάνω από όλα», είναι φυσικό να χαρακτηρίζει το πρόγραμμα όλων των κομμάτων μιας ιμπεριαλιστικής χώρας, βαθιάς κερδισμένης από την θέση της στο διεθνή καταμερισμό εργασίας.
Με ανεργία 5%, με τον κορμό της μισθωτής εργασίας κύρια στην Δ. Γερμανία με ικανοποιητικούς μισθούς, με ισχυρό κοινωνικό κράτος, έχει διαμορφωθεί σε γενικές γραμμές -αυτό που διαπίστωνε πριν ένα αιώνα και ο Λένιν- η εργατική αριστοκρατία ως καθοριστικό και κυρίαρχο (και) πολιτικό ρεύμα.
Αν κάτι μπορούμε να περιμένουμε από την Γερμανία, είναι η εμφάνιση πολιτικών δυνάμεων που μία μονομερής αποχώρηση της Ελλάδας, δεν θα την εκλάβουν ως επιθετική ενέργεια. Τίποτα παραπάνω.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου