Οι Σκιές και τα Πρόσωπα

του Διονύση Νοταράκη

 Θυμάμαι έντονα τον παππού αυτές τις μέρες. «Δε θα σου πω, που να χτυπιέσαι». Σφίγγα ο παππούς, αν δεν ήθελε, λέξη δεν του έπαιρνες. Όχι πως μου απόκρυψε τι γινόταν τότε, όχι πως μου παρουσίασε το παρελθόν σαν αγιογραφία. «Κατάλαβε το, ό,τι υπάρχει σήμερα, υπήρχε και τότε» τόνιζε με νόημα. Παραδόξως σε κάθε σχετική συζήτηση μνημόνευε τους πάντες, πάντα απρόσωπους και τους καυτηρίαζε με το τόσο βλοσυρό του χιούμορ. 

Τεχνηέντως έκανε παύσεις «Μωρέ πως τον λέγανε;» τάχα μου αναρωτιόταν. Και συνέχιζε. «Πάνε πολλά χρόνια, έχω ξεχάσει πια». Δεν τον πίστεψα ποτέ, άλλωστε μέχρι τις τελευταίες του στιγμές υπήρξε εξαιρετικά διαυγής. «Τι λες μωρέ;» έλεγε στη γιαγιά και άρχιζε να αραδιάζει γεγονότα, πρόσωπα, χρονολογίες, οικογενειακά δέντρα και ένα σωρό λεπτομέρειες που συνέθεταν και αναπαριστούσαν στη φαντασία μου όλη τη ζωή της μικρής μας πόλης από τη δεκαετία του 1930 μέχρι τις μέρες μας. Για τα μικρά βέβαια, όχι για τα μεγάλα. «Ωχ, μην επιμένεις σου λέω! 

Μα τι θες και τα σκαλίζεις; Λύσσαξες πια, με έχεις φάει» μου έλεγε υψώνοντας ελάχιστα τον τόνο της φωνής του και οι ελάχιστες ελπίδες να τον ψαρέψω παραπέμπονταν στις καλένδες. Ο παππούς πέθανε πριν από δύο χρόνια και πήρε τα μυστικά της εποχής του μαζί του. Κάπως σα να μίλησε για τις καταστάσεις, μα δε μου αποκάλυψε ποτέ τα πρόσωπα.

 Στις διηγήσεις του οι άλλοι ήταν πάντα σαν τις σκιές των χωροφυλάκων, που χτυπούσαν ολονύχτια σκοπιά έξω από το σπίτι του μετά τον Εμφύλιο. Εκείνος οικοδόμος τότε, έστρωνε ψιλό τσιμέντο στη γειτονιά, μελετούσε τις πατημασιές, μάζευε τις γόπες και κατέληγε σε ασφαλή συμπεράσματα για τον αριθμό τους και την ώρα που βρέθηκαν εκεί, αυτό όμως είναι μια άλλη ιστορία που όπως και άλλες την έμαθα από τρίτους. Η στάση του όμως, σε αντίθεση με τη μνήμη του και την ακοή του, κάθε άλλο παρά επιλεκτική ήταν. Ούτε και για τους δικούς του έλεγε. 

Ήταν και εκείνοι, όπως και οι άλλοι, σκιές – που, είτε πλανιόνταν με χωνιά στο Λαύριο είτε έγραφαν συνθήματα με μπογιά «ανακατεμένη με καμένα λάδια για να αντέχει περισσότερο» στους δρόμους της Ερμούπολης. Δεν έμαθα και μάλλον δεν θα μάθω ποτέ, ποιος ήταν ο υπάλληλος που την δεκαετία του 1930, οι παραγιοί - «η μαρίδα» της αγοράς - τον φώναζαν ‘Οχτάωρο’ και που τελικά εξορίστηκε στη Φολέγανδρο, ούτε ποιοι βρέθηκαν στα κρατητήρια της Kommandatur τη δεκαετία του ΄40, ούτε ποιοι τύπωναν παράνομα τη ‘Κυκλαδική Φωνή’ στη δεκαετία του ‘ 50.

 «Μα γιατί επιμένεις βρε παιδί μου, τι σημασία έχει;» έλεγε και μέσα στα πράσινα μάτια του, θολωμένα από τον χρόνο, διέκρινα κάτι από την σπιρτάδα ενός ανθρώπου που μεγάλωσε στην αγορά και από τον πόνο ενός αγωνιστή που δεν είδε κανένα από τα όνειρα του να υλοποιείται. Αδυνατούσα να καταλάβω τη σιωπή του. Άλλοτε την απέδιδα σε έλλειψη εμπιστοσύνης προς το πρόσωπο μου, άλλοτε στη πιστή εφαρμογή της κομματικής omertà. Κατάφερνε να με φτάσει στα όρια μου, όταν μου πετούσε το μπαλάκι γελώντας «Μα πάλι τα ίδια θες να σου λέω, κιόλας τα ξέχασες;» 

 Μια μέρα όμως ο παππούς έσπασε και από τότε σχεδόν έπαψα να τον ενοχλώ. «Κατέβηκα στον μπακάλη και σταμάτησα να χαζέψω τα κηδειόχαρτα μαζί με έναν άλλον συνομήλικο μου», είπε. Ήταν μια προσφιλής ασχολία του και όταν γυρνούσε σπίτι έδινε αναλυτικό ραπόρτο των θανάτων της ημέρας. «Ξαφνικά ακούω τον συνομήλικό μου να μονολογεί: ‘Σκατά στο τάφο σου καριόλη’, ‘Τι έγινε, τι έπαθες άνθρωπε μου; τον ρώτησα.’ ‘Δούλευα υπάλληλος στο καθαριστήριο, δε με θυμάσαι; Αυτός ο καριόλης, έφερνε τα παντελόνια του να του τα πλύνω και πριν τα βάλω στο πλυντήριο έβγαζα από τις τσέπες του σημειώσεις σε χαρτάκια, όλους σας παρακολουθούσε, δεν τον είχατε πάρει χαμπάρι;’» Δεν είπα τίποτα, άφησα τον παππού να συνεχίσει απευθυνόμενος πια σε μένα.

 «Και σου λέω παιδί μου. Ερωτεύεσαι μια κοπέλα, είστε μαζί και πάνω στους καβγάδες (που συμβαίνουν ανάμεσα σε κάθε ζευγάρι) και μέσα στα νεύρα σου γυρνάς και της λες: Ο παππούς σου ήταν δωσίλογος, ρουφιάνος, ξέρω γω τι άλλο. Θα βγει κάτι με αυτό; Μερικές φορές είναι καλύτερο να μη ξέρεις. Γι αυτό σου λέω παιδί μου, άστα και σταμάτα να με ρωτάς.» Αυτός ήταν λοιπόν ο φόβος του παππού. Μη διαιωνιστεί το μίσος.

 Μην τύχει και εσωτερικεύσω τις επιλογές των παλιών σαν κατάρα ή σαν ευλογία - που περνάει με το αίμα από γενιά σε γενιά και είμαστε εσαεί φορείς και δέσμιοι. Γι αυτό πάντα εξιστορούσε απρόσωπα, γι αυτό οι πάντες ήταν σκιές. Εθνικόφρονες, κομμουνιστές, συνοδοιπόροι, αμέτοχοι, όλων τα πρόσωπα σκεπάζονταν από την πάχνη του χρόνου, όλοι ήταν θολοί. Ο παππούς είχε το ιστορικό πλεονέκτημα. 

Μετά από σαράντα χρόνια κυνηγητού είχε επιτέλους πάρει τη ρεβάνς, μπορούσε πια να επαναπαυτεί στις αγωνιστικές του δάφνες, να στηλιτεύσει καταστάσεις και γιατί όχι, να πάρει εκδίκηση μιλώντας για πρόσωπα. Δεν το έκανε όμως δείχνοντας μια, κατά εκείνον, διδακτική ανωτερότητα. Δεν έδωσε άφεση σε κανέναν, αλλά παράλληλα δεν τον εξέθεσε, δεν τον αποκάλυψε. Δεν είπε ποτέ πως η απολυτότητα, η αδιαλλαξία και εν τέλει το μίσος προσωποποιούνταν στο γείτονα, στο συνάδελφο, στον αδερφό. 

Κάπως έτσι, ίσως, πίστευε πως θα προστάτευε τις επόμενες γενιές από τα δεινά της δικής του. Ο παππούς δεν μακροημέρευσε ώστε να δει την είσοδο της Χρυσής Αυγής στο Κοινοβούλιο, ούτε να παρακολουθήσει τους καθημερινούς ακτιβισμούς τους. Δεν είδε την επανίδρυση του παρακράτους και τους τραμπουκισμούς. Καλύτερα ίσως. Τι θα έλεγε άραγε; Δεν μπορώ να πω με σιγουριά. Το πιθανότερο όμως θα ήταν να τονίσει, όπως συνήθιζε, με νόημα:

 «Κατάλαβε το: ό,τι υπάρχει σήμερα, υπήρχε και τότε». Ναι αγαπημένε μου παππού, ίσως να έχεις δίκιο. Και αυτή τη φορά, τηρουμένων των αναλογιών, οφείλουμε να το αντιμετωπίσουμε, πάλι τηρουμένων των αναλογιών, αν όχι με τα μέσα σίγουρα με το σθένος που επέδειξες εσύ. Αλλά τώρα, όταν τα πράγματα θα εξομαλυνθούν - γιατί παρά τις ενδείξεις που θέλουν το αντίθετο, επιμένω να παραμένω αισιόδοξος - θα πρέπει να κρατήσουμε διαφορετική στάση.

 Αυτή τη φορά οφείλουμε να κοιτάξουμε, τόσο ως κοινωνία όσο και ως μονάδες, το πρόσωπο μας στον καθρέφτη - να κάνουμε αυτοκριτική, να δούμε αν ακόμα και άθελα μας υποθάλψαμε καταστάσεις, να κατανοήσουμε τι μας οδήγησε εδώ, να αναλογιστούμε τις ευθύνες, να τις επωμιστούμε και να μάθουμε να πορευόμαστε με τα σημάδια τους.

 Όχι σαν σκιές. Α, φτάνει πια, πρέπει να λέμε την αλήθεια στα παιδιά, που θα έλεγε και ο ποιητής. ΥΓ: Ο παππούς του κειμένου δεν είναι λογοτεχνικό εύρημα. Σεβόμενος τη στάση ζωής ενός ανθρώπου που αγωνίστηκε ανωνύμως δεν θα αναφέρω τα στοιχεία του. Το κείμενο είναι αφιερωμένο στη μνήμη του. *

 Ο Διονύσης Νοταράκης είναι μεταπτυχιακός φοιτητής στο Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ. 

 http://www.protagon.gr/

Διαβάστε Περισσότερα

σιγα μην κλάψω σιγά μην φοβηθώ ...VIDEO...

Γράφει ο Γιάννης Γούναρης 

Η κρίση πού μαστίζει τόν πλανήτη είναι φορτωμένη μέ σκοτεινούς οιωνούς.Δέν είναι μόνο κρίση πολιτίκή καί κοινωνική είναι κρίση αξιών .Εδώ καί χρόνια αναμασάμε τήν καραμμέλα τής μεταπολίτευσης ζώντας επιπόλαια οδηγημένοι σέ αλοτριωμένους τρόπους ζωής αφήνωντας τούς εαυτούς σε ξένα χέρια σέ διαπραγματευτές σέ πολιτικούς παραγωγής ελειμάτων σέ έτοιμες λύσεις

Δυστυχώς τώρα το οικοδόμημα τρίζει ανάμεσα σε διαψεύσεις καί επίγνωση ανάμεσα σε σκοτεινούς οιωνούς καί φωτεινές ελπίδες Μέσα σέ αυτόν τόν κυκεώνα οι αντιφάσεις είναι σέ πρώτο πλάνο αν οχι τώρα πότε ...

Η ελπίδα μου είναι στήν νεολαία πού πολλοί τήν κατηγορούν ότι δέν ειναι δυναμική ,δέν αντιστέκεται, δέν μορφώνεται όπως πρέπει ,δέν ταξιδεύει ,δέν επικοινωνεί ...

Μα γιατί λένε τόσα ψέματα εγώ παρακολουθώ στο ιντερνετ μιά νεολαία που δημιουργεί, εκφράζεται ,παράγει εναν καινούριο τρόπο ζωής, πιο ανοιχτό πιο επικοινωνιακό, ποιό ελέυθερο ,που σέβεται τίς παραδόσεις ,που είναι άνετη και μέσα καί έξω από τήν Ελλαδα, πού ψάχνεται πού δέν μασάει, καί αδιαφορεί όχι γιά το μέλον της αλλά για τήν εξουσία καί τήν σνομπάρει καί της κουνάει τό δάκτυλο σάν τής λέει είσαι ξωφλημένη τελείωσες ..

Που βλέπει το χάλι που εμείς είχαμε αποδεχθεί καί σαλτάρει ,που γράφει στίχους ,ζωγραφίζει ,παίζει θέατρο, παράγεί καινοτομία χωρίς έρευνα ,που αγαπάει το περιβάλον ,καί που διαπρέπει στό εξωτερικό γιατί εδώ δέν μπορεί να επιβιώσει ούτε να συνενοηθεί...που σιγοτραγουδάει τούς στίχους του Αγγέλακα.... σιγα μην κλάψω σιγά  μην φοβηθώ

Διαβάστε Περισσότερα

ΟΤΑΝ ΟΙ ΚΥΚΛΑΔΕΣ ΗΤΑΝ ΣΤΕΡΙΑ...

Γυναικείο ειδώλιο

Γύρω 2400 π.Χ.

Από τη Νάξο, Κυκλάδες

Μεγάλης έκτασης άγνωστα αρχαία τεχνικά έργα  βυθισμένα στα νερά τού Αιγαίου. 

- Πρίν από 20.000 χρόνια περίπου ξεκίνησε το τέλος του τελευταίου παγετώνα. Μέχρι πρίν από 11.000 χρόνια ακόμα γίνονταν εκτεταμένες τεκτονικές ανακατατάξεις και ανύψωση της θαλάσσιας στάθμης, γεγονότα που έχουν μείνει σε θρύλους κι έτσι από στόμα σε στόμα έφτασαν ως τις μέρες μας οι διάφοροι κατακλυσμοί που αναφέρονται στις μυθολογίες πολλών λαών του πλανήτη.

- Τα τελευταία 20.000 χρόνια η στάθμη της θάλασσας έχει ανέβει περίπου 130 μέτρα. Τότε, ένα μεγάλο μέρος των Κεντρικών Κυκλάδων ήταν ενωμένο μεταξύ του, δηλαδή τα νησιά Άνδρος, Τήνος, Μύκονος, Σύρος, Πάρος, Νάξος, Ίος, Σίκινος, Φολέγανδρος ήταν ένα ενιαίο κομμάτι γης, το οποίο άρχισε να χωρίζεται βαθμιαία, όπως ανέβαιναν τα νερά και τα ψηλότερα μέρη και βουνά απομονώθηκαν και έγιναν νησιά.

     

- Μελετώντας το Αιγαίο και γνωρίζοντας τις σχετικές μεταβολές της στάθμης της θάλασσας και του επιπέδου της ακτής μπορεί κανείς να αναζητήσει και να βρεί με επιτυχία, ναυάγια και κατασκευές και να υπολογίσει περίπου πότε κατασκευάστηκαν η βούλιαξαν και ποιό σκοπό, πιθανώς, εξυπηρετούσαν.

     

- Για όλα αυτά μίλησε στην «Ελεύθερη Έρευνα» ο ωκεανογράφος-βιολόγος, επαγγελματίας δύτης και μηχανικός εναλίων έργων με μεταπτυχιακές σπουδές στις ύφαλες τεχνικές κατασκευές, Πέτρος Νικολαΐδης. Κατά την διάρκεια της συνέντευξης μας έδειξε και μας επεξήγησε πολλές φωτογραφίες αρχαίων τεχνικών κατασκευών σκεπασμένων σήμερα από τα νερά του Αιγαίου, από το αρχείο του, τις οποίες έχει λάβει ο ίδιος είτε υποθαλασσίως σε διάστημα πολυετών υποθαλάσσιων ερευνητικών προγραμμάτων και περιηγήσεων, είτε από χαμηλό ύψος πετώντας με ελικόπτερο. Ένα μέρος των πολύ εντυπωσιακών αυτών φωτογραφιών δημοσιεύουμε παρακάτω.(Copyright Peter Nicolaides/Aegean Institute, www.aegeaninstitute.org, www.aegeandiving.gr, www.octopuseatrips.com).

Ο Πέτρος Νικολαΐδης είναι ωκεανογράφος-βιολόγος, επαγγελματίας δύτης και ειδικός μηχανικός εναλίων έργων με μεταπτυχιακές σπουδές στις ύφαλες και παράκτιες κατασκευές.  Από τις αρχές του 1970 συνεργάζεται με αποστολές ξένων πανεπιστημίων  στο Αιγαίο, στα πεδία θαλάσσιας οικολογίας και υποβρύχιας αρχαιολογίας, ως επίσης και με τον Jacques-Yves Cousteau επάνω στο ερευνητικό πλοίο Calypso, στα ναυάγια του Βρεταννικού και των Αντικυθήρων και σε αποστολή του National Geographic Foundation, κατά την οποία και υπέδειξε άγνωστο μέχρι τότε ναυάγιο ανακαλύπτoντας έτσι το αρχαιότερο γνωστό κυκλαδικό ναυάγιο της Δοκού (της τρίτης χιλιετίας π.Χ.). Την ίδια εποχή, ασχολήθηκε παράλληλα  με ύφαλα τεχνικά έργα, όπως ποντίσεις και προσαιγιαλώσεις αγωγών, καλωδίων, εξέδρες άντλησης πετρελαίων και ναυαγιαιρέσεις.

Τα τελευταία δεκατρία χρόνια λειτουργεί στην Πάρο Σχολή Θαλάσσιας Οικολογίας και Περιβαλλοντικής Αγωγής για μαθητές, φοιτητές και ερασιτέχνες δύτες. Πρόσφατα, τηλεοπτικές παραγωγές της Γερμανικής τηλεόρασης (ZDF, ΑRTE, ARD, και Spiegel TV) αλλά και της ΝΕΤ (σειρά Αιγαίο, νυν και αεί)  παρουσίασαν τις δραστηριότητές του στο Αιγαίο. Τον Μάιο του 2009, κλήθηκε και πάλι να συνεργασθεί με το National Geographic και το ΥΠ.ΠΟ. γιά παραγωγή νέας ταινίας γιά το ναυάγιο του Βρεταννικού και κατόπιν και γιά άλλα ναυάγια στο Αιγαίο.

     «Ε.Ε»: Κύριε Νικολαΐδη, πριν μας δείξετε τις σκεπασμένες σήμερα από τα νερά του Αιγαίου αρχαίες τεχνικές κατασκευές, εξηγείστε μας πώς και πότε υπολογίζετε, ότι καλύφθηκαν από την θάλασσα.  

     - Πρίν από 20.000 χρόνια άρχισε να λειώνει ο τελευταίος παγετώνας. Το νερό που ήταν παγιδευμένο στους πόλους της Γης απελευθερώνεται και η στάθμη της θάλασσας ανεβαίνει.

    «Ε.Ε.»: Παγκοσμίως;

     - Παγκοσμίως. Κατά τόπους όλα αυτά τα γεγονότα έχουν μείνει σε θρύλους κι έτσι από στόμα σε στόμα έφτασαν ως τις μέρες μας οι διάφοροι κατακλυσμοί της Μυθολογίας. Από 20.000 χρόνια πρίν και μέχρι σήμερα, η στάθμη της θάλασσας έχει ανέβει 130 μέτρα περιπου, οπότε μέγα μέρος των κεντρικών Κυκλάδων ήταν ενωμένο, δηλαδή τα νησιά Άνδρος, Τήνος, Μύκονος, Σύρος, Πάρος, Νάξος, Ίος, Σίκινος, Φολέγανδρος ήταν ένα ενιαίο κομμάτι γης, το οποίο άρχισε να χωρίζεται σε νησιά, όπως ανέβαινε η στάθμη της θάλασσας.

Η άνοδος της στάθμης της θάλασσας τα τελευταίες χιλιάδες χρόνια.

     «Ε.Ε.»: Αυτά γίνονταν σχετικά  αργά ή απότομα;

     - Αργά, αλλά και σε ορισμένες περιόδους «πιό γρήγορα», σε εισαγωγικά όμως, δηλαδή π.χ. μιά ανοδος 15 μέτρων σε 500 χρόνια.

     «Ε.Ε.»: Βιαίως, εννοώ σε μια - δυό μέρες.

     - Όχι, τέτοια δεν έχουν γίνει. Τέτοια πιθανώς γίνονταν σε παλαιότερους γεωλογικούς χρόνους, όταν άνοιγε και έκλεινε το Γιβραλτάρ, αλλά βέβαια ποτέ σε μιά δύο μέρες. Ξέρουμε από γεωλογικά δεδομένα πυρήνων που πήραμε απο τον βυθό στις αρχές του 1970, ότι η Μεσόγειος είχε αδειάσει, ξεραθεί και ξαναγεμίσει σαράντα περίπου φορές. Μιλάμε πρίν από 250-400 εκατομμύρια χρόνια και το γεγονός αυτό έχει να κάνει με την αέναη κίνηση των λιθοσφαιρικών πλακών. 

     Βλέποντας οικολογικά το θέμα, η Μεσόγειος κι ιδιαίτερα η Ανατολική Μεσόγειος και το Αιγαίο είναι η κοιτίδα του Πολιτισμού λόγω του κλίματος, το οποίο ήταν το κατάλληλο και γέννησε πολλούς πολιτισμούς. Βλέπουμε σε αρχαίες παραστάσεις επάνω σε πινάκια (πιάτα) ψάρια, πολλά ψάρια και θαλάσσιους οργανισμούς. Είναι σαν να λέμε σήμερα ένα γεμάτο πιάτο «σούσι», καθότι πολλά τρώγονταν ωμά.     

     Πρίν από 100.000 χρόνια η θερμοκρασία της Γής ήταν πολύ χαμηλότερη. Όταν μετά από μερικές χιλιάδες χρόνια άρχισε η θερμοκρασία να ανεβαίνει, άρχισε εντονώτερα και η ανθρώπινη δραστηριότητα. Πάντως παγκοσμίως η έντονα καταγεγραμμένη ανθρώπινη δραστηριότητα άρχισε πριν από περίπου 11.000 χρόνια. Είναι πολύ ενδιαφέροντα αυτά, όπως π.χ., το ότι τώρα βρίσκουμε απολιθώματα από θαλάσσιους οργανισμούς στη Σαχάρα, απολιθώματα νάνων ελεφάντων και ιπποποτάμων στα Δωδεκάνησα, Κρήτη κ.α.

    Μελετώντας λοιπόν το Αιγαίο και γνωρίζοντας τα σχετικά ανεβοκατεβάσματα της στάθμης της θάλασσας μπορεί κανείς να ψάξει και να βρεί με αρκετή επιτυχία, ναυάγια και κατασκευές και να καταλάβει περίπου, πότε έγιναν και ίσως, ποιό σκοπό εξυπηρετούσαν.

Αριστερά: Ο Πέτρος Νικολαΐδης εκπαιδεύει ξένους φοιτητές σε προσομοίωση υποβρύχιας αρχαιολογικής οπτικής αποτύπωσης (φωτομωσαϊκό)  σε υποτιθέμενο ναυάγιο. Δεξιά: Μέρος του εξοπλισμού για τις υποβρύχιες έρευνες και αποτυπώσεις.

    To νησί Δεσποτικό, η Αρχαία Πρεπέσινθος, που αναφέρεται από τον Στράβωνα και τον Πλίνιο, κατά τη Ρωμαϊκή περίοδο και πρίν, ήταν ενωμένο με την Αντίπαρο. Στη βόρεια παραλία, φαίνονται πολύ καθαρά, λαξεύσεις στο υπόστρωμα του βράχου στα ρηχά, οι οποίες «χάνονται» μέσα στη γη και έχουν κατεύθυνση προς τον χώρο Μάνδρα, όπου έχουν βρεθεί εξαιρετικά αρχαιολογικά ευρήματα, που χρονολογούνται από το 1.000 π.Χ.. Αυτές οι λαξεύσεις, στις οποίες είχε αναφερθεί ο αρχαιολόγος Χρ. Τσούντας από τη δεκαετία του 1890 και ο Rubensohnστις αρχές του 20^ου αιώνα αποτελούν έκτοτε άλυτο αρχαιολογικό μυστήριο. Μοιάζουν με αυτές του Δριού και του Βουτάκου, στην νοτιο-ανατολική και νοτιο-δυτική Πάρο, τους γνωστούς, λανθασμένα και ως «νεώσοικους» του Δριού (σ.σ.: νεώσοικος= οίκος της νηός / νεώς, ναύς= πλοίο), είμαι όμως πεπεισμένος, ότι οι λαξεύσεις του Δεσποτικού αλλά και οι άλλες, ούτε ως προς την κατασκευή, ούτε ως προς την κλίση, ούτε την έκταση, τον αριθμό, την τεχνοτροπία, το μήκος, ούτε -κυρίως- ως προς τη φορά τους σε σχέση με την ακτογραμμή, έχουν καμμία σχέση με  νεώσοικους.

Διαβρωμένα υπολείμματα αρχαίων τεχνικών έργων στη Νότια Πάρο σκεπασμένων σήμερα από τα νερά της θάλασσας. Το μηκος τους ξεπερνά τα 300 μέτρα!

     Μοιάζουν σε εμένα περισσότερο με οδηγούς/ράγιες, για την ελεγχόμενη κύλιση βαρέων αντικειμένων, δηλαδή, τοποθετούνται μέσα φάλαγγες, («κατρακύλια» που λέμε σήμερα στα καρνάγια) και με τη βοήθεια ζωϊκού λιπαντικού (άλειμμα)  στα τοιχώματα, γιά να γλυστράει ο φάλαγγας, τοποθετούμε επάνω μιά παλέττα, που φέρει ένα μεγάλο όγκο μαρμάρου 10-15 τόνων, όπως αυτούς που βλέπουμε στα εγκαταλελειμμένα ημίεργα στα λατομεία, στο Μαράθι της Πάρου. Εκτιμώ, πως είναι πολύ απίθανο να είχαν δαπανήσει κυριολεκτικά χιλιάδες εργατώρες να κατασκευάσουν αυτά τα έργα σε δυό τρείς θέσεις γύρω από την Πάρο και στην Πρεπέσινθο, χωρίς αυτό να είχε σχέση με μεγάλη οικονομική δραστηριότητα της εποχής τους: το μάρμαρο. Εξετάζοντάς το ως ειδικευμένος μηχανικός παρακτίων και εναλίων έργων αλλά και ως πρακτικός άνθρωπος της θάλασσας με πείρα 40 ετών, για εμένα είναι ένας πολύ ευφυής κι ασφαλής τρόπος μεταφόρτωσης μαρμάρου σε πλοία ή και σχεδίες. Εκτιμώ, ότι χρονολογικά, πρέπει να βρισκόμαστε γύρω στο 700 π.Χ., όταν η μεταλλουργία βρίσκεται σε πολύ υψηλό επίπεδο και έτσι γίνεται εφικτή η εξόρυξη μεγάλων τεμαχίων μαρμάρου και ξεκινά η εξαγωγή με έντονους ρυθμούς. Η χρονολόγηση αυτή συνάδει και με την σχετική θέση των λαξεύσεων αυτών με την επιφάνεια της θάλασσας τότε.

     Παρατηρώ, ότι σε ορισμένες περιπτώσεις, για τις κατασκευές, που βρίσκονται στην ξηρά, τα αυλάκια έχουν κι επίχρισμα από μέσα, γιατί όταν έχεις κάτι βαρύ να μεταφέρεις θέλεις να είναι λεία η επιφάνεια, να μην σκαλώνει ο φάλαγγας, ώστε να εξασφαλίζεται η απρόσκοπτη πορεία του αντικειμένου από και προς το πλοίο με ταχύτητα και ακρίβεια. Εκεί χρησιμοποιούσαν και χοιρινό λίπος γιά λίπανση, το άλειμμα που βρίσκουμε ακόμα και σήμερα σε εφαρμογές στα νησιά και με το ίδιο όνομα, που απαντάται και σε περιγραφές του Ομήρου!

     «Ε.Ε»: Πότε χρονολογείτε τις αύλακες αυτές;

     - Από υπολογισμούς, που έχω κάνει του σημερινού επιπέδου της θάλασσας και του επιπέδου του 1.000 π.Χ., τις τοποθετώ κάπου εκεί, στην Εποχή δηλαδή του Σιδήρου. Για να λαξεύσει κανείς τις τεράστιες αυτές αύλακες σίγουρα χρειάζεται σίδηρος, οπότε υπολογίζουμε  μετά το 1.000 π.Χ. προς το 800, το 700 ίσως. Αυτό το 700 π.Χ. συμπίπτει και με την εποχή, όπου υπήρχε πολύ υψηλή γνώση στην μεταλλουργία. Και αρχίζει η εξαγωγή Παριανού λυχνίτη συστηματικά. Τα κράματα χάλυβα τότε ήσαν απίστευτα σκληρά, που ακόμα και σήμερα είναι εξαιρετικά δύσκολο να επιτευχθούν. Συναινούν όλα τα στοιχεία, ότι αυτά πρέπει να έχουν αρχίσει να γίνονται τότε, που υπήρξε η ανάπτυξη του χάλυβα και μπόρεσαν να λαξεύσουν τέτοιες κατασκευές με σχετική ευκολία. Είναι και η στάθμη της θάλασσας, που μας βοηθά στην χρονολόγηση, τα μισά αυλάκια είναι μέσα και τα μισά έξω. Πιστεύω πως επέλεγαν το κατάλληλο αυλάκι ώστε το καθισμένο πλοίο να σηκωθεί σε λίγες μέρες με την παλίρροια μετα την φόρτωση. Τα παράλληλα προς την ακτή αυλάκια έχουν όλα και μία ελαφρά κλίση προς τα βαθειά.

     Για παράδειγμα από την κλασσική εποχή μέχρι σήμερα η διαφορά της στάθμης της θάλασσας είναι 2,5 με 3,5 μέτρα. Αυτή η διαφορά του ενός μέτρου οφείλεται, στο ότι δεν είναι μόνο η στάθμη της θάλασσας, που ανεβαίνει. Συγχρόνως πρέπει να συνυπολογίσουμε, ότι βρισκόμαστε σε ένα πολύ ενεργό γεωλογικό χώρο, όπου γίνονται πολλές αναμοχλεύσεις και ανακατατάξεις λιθοσφαιρικών πλακών από κάτω, άλλα νησιά σηκώνονται από τη μιά μεριά, αλλά βυθίζονται από την άλλη (π.χ. Κρήτη).

     Η ύπαρξη λοιπόν αυτών στη βόρεια ακτή του Δεσποτικού, είναι για εμένα ένα πρόσθετο, πολύ ενισχυτικό στοιχείο της άποψής μου, ότι αυτά χρησιμοποιούνταν για την ελεγχόμενη μεταφόρτωση μαρμάρου. Το Δεσποτικό δεν έχει μάρμαρο και όλος ο μεγάλος αρχαίος ναός εκεί είναι κατασκευασμένος από Παριανό μάρμαρο. Δεν υπάρχουν ίχνη κανενός άλλου λιμενικού έργου στην Πρεπέσινθο-Δεσποτικό, το οποίο έστω να μας δίνει κάποια στοιχεία γιά το πώς μετέφεραν και ανέβασαν τόσους όγκους μαρμάρου στην Μάνδρα Δεσποτικού.

     Άγνωστες αρχαίες κατασκευές στη θάλασσα της Πάρου φωτογραφημένες από ελικόπτερο. (Αποκλειστικά δικαιώματα Πέτρου Νικολαϊδη και Ινστιτούτου Αιγαίου).

     

     Στη φωτογραφία φαίνονται άψογα ευθείες κατασκευές φτιαγμένες με μεγάλη επιμέλεια. Τέτοια έργα έχουν βρεθεί σε τρείς περιοχές γύρω από την Πάρο. Αυτό σημαίνει πως ό,τι καιρό και να είχε, πάντοτε θα υπήρχε ετοιμοπαράδοτο μάρμαρο στην παραλία. Οι Ρωμαίοι εξόρυσαν πάρα πολύ μάρμαρο από την Πάρο. Γινόταν κυριολεκτικά ένας «χαμός» εξόρυξης και μεταφοράς.

     «Ε.Ε.»: Αντίστοιχες κατασκευές δεν πρέπει να υπήρχαν και στη στεριά, για την μεταφορά των αντικειμένων;

     - Βεβαίως,αλλά για μερικούς λόγους κυρίως, έχουν εξαφανισθεί. Είτε έχουν αποδομηθεί και χρησιμοποιηθεί ως δομικά υλικά σε μεταγενέστερες κατασκευές, είτε σκεπάστηκαν από προσχώσεις με την παρόδο του χρόνου. Αλλά τέτοιες αυλακώσεις βλέπουμε και στην δυτική είσοδο του Παρθενώνα. Βέβαια, στην ξηρά, μην ξεχνάμε, οι μεταφορές γίνονταν εύκολα, κυρίως με την χρήση τροχών.

     Το ημικύκλιο που διακρίνεται,πιθανώς να ήταν η ευρύτερη βάση κάποιου αγάλματος ή αναθήματος. Βρίσκεται στα βόρεια της Πάρου,ευτυχώς μακρυά από την παραλία, σε μικρό βάθος.

     Πριν από 11.000 - 11.500 χρόνια η Πάρος με τη Νάξο ήταν ενωμένες. Το μέγιστο βάθος ανάμεσά τους σήμερα είναι 35 μέτρα. Το εικονιζόμενο στενό μεταξύ Πάρου – Αντιπάρου  ήταν ακόμα στεριά πολύ πιό πρόσφατα στο χρόνο, έως 7.200 χρόνια πρίν. Τότε, άρχισε να δημιουργειται ένα παλιρροϊκό, θαλάσσιο «ποταμάκι», όπως στο στενό του Ευρίπου. Έτσι εξηγείται και η πολύ μεγάλη αλιευτική δραστηριότητα στο Σάλιαγκο, χωρίς χρήση αγκιστριών αλλά με την χρήση καμακιών και διβαριών.

     Οι τέσσερις σταυροί στο κέντρο της παρακάτω φωτογραφίας υποδεικνύουν μιά ξέρα. Το αμέσως από πάνω νησί είναι το Ρεμματονήσι, «νησί Γουλανδρή» και πιό πάνω ο Σάλιαγκος, όπου έχει πιστοποιηθεί μιά από τις αρχαιότερες παρουσίες ανθρώπου στο νότιο Αιγαίο, τουλάχιστον από το 6.400 χρόνια πριν, οπότε υπολογίζεται ότι υπήρχε εκεί μιά σχετικά μεγάλη για εκείνα τα χρόνια αποικία περίπου 300 ανθρώπων, υποστηρίζει ο Colin Renfrew (τώρα λόρδος), που έκανε τις ανασκαφές εκεί και στο Πυργάκι το 1964 και που τώρα κανει καταπληκτικές ανασκαφές στην Κέρο.

     Το στενό ανάμεσα στην Πάρο, δεξιά, και την Αντίπαρο, αριστερά. Οι περιβάλλουσες γραμμές είναι οι ισοβαθείς των 5 μέτρων. Πολύ πρόσφατα στον γεωλογικό χρόνο, 7.200 χρόνια πριν, τα νησιά αυτά ήταν ενωμένα.

     

     Υπάρχει κι ένα τείχος, ολότελα σκεπασμένο από τα νερά, που ενώνει την Πάρο με την Αντίπαρο (Από την Πούντα δεξιά στον παραπάνω χάρτη, μέσω της ξέρας, πάει αριστερά.) Το τείχος είναι σε τέτοιο βάθος, που υπολόγισα, ότι πρέπει να είχε αρχίσει να χτίζεται την εποχή πριν την ακμή του Σάλιαγκου. Δηλαδή, όταν άρχισαν να χάνουν την επαφή με την αντίπερα «όχθη», άρχισαν να τοποθετούν μεγάλες πέτρες στο κατακλυζόμενο στενό και όπως ανέβαινε η στάθμη της θάλασσας, προσέθεταν και άλλες Έτσι δημιουργήθηκε σιγά-σιγά μιά λιθοδομή, ένα τείχος-γέφυρα. Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Βρήκα και κάποιες ασυνέχειες στο τείχος.

     «Ε.Ε.»: Τουτέστιν;

     - Όταν ανέσκαψε ο Colin Renfrew το Σάλιαγκo, ενώ βρήκε απίστευτα πολλά κιλά υπολειμμάτων τροφής από τη θάλασσα, δεν βρήκε ούτε ένα αγκίστρι. Βρήκε κόκκαλα από μεγάλους τόννους μήκους 1.5 μ, κόκκαλα από φάλαινα και χιλιάδες όστρακα. Ενώ  σε άλλους αρχαίους παραθαλάσσιους οικισμούς (Φτελιά Μυκόνου, Μαρουλάς Κύθνου) έχουν βρεθεί πολλά αγκίστρια διαφόρων ειδών, εδώ, ούτε ένα! Μόνο πολλές αιχμές βελών και δοράτων απο οψιανό λίθο Μήλου.

           

     Το ελαφρά οφιοειδές αρχαίο «τείχος»-γέφυρα, στο μέσο της φωτογραφίας, που ένωνε την Πάρο με την Αντίπαρο, τώρα κάτω από τα νερά του Αιγαίου.Οι περιοχές με πιό σκούρο χρώμα είναι φυκιάδες Ποσειδωνίας. Η φωτογραφία έχει ληφθεί από ελικόπτερο. Το βάθος της θάλασσας εδώ είναι 5,50 - 6 μέτρα. Η διατομή του τείχους είναι σχήματος τραπεζίου. Η στέψη της λιθορριπής αυτής βρίσκεται στα -3 μέτρα. Οι πέτρες κατα μέσο όρο έχουν βάρος, όσο μπορεί να σηκώσει και να κουβαλήσει  ένας άνθρωπος, περίπου 25-30 κιλά.

     Σκέφτομαι λοιπόν, ότι αυτοί οι άνθρωποι, έποικοι όντες, από όσο γνωρίζουμε, από  Καρία και Λυκία (τα κεραμικά τους, εκείνης της εποχής, μοιάζουν πάρα πολύ με αυτά του Σαλιάγκου) και θεωρώ, ότι ψάρευαν με τον ίδιο τρόπο, που ψάρευαν και στα ποτάμια της Καρίας και της Λυκίας, όπως έκαναν και κάνουν οι σκωτσέζοι στην Σκωτία, ή οι Ιιδιάνοι στα ποτάμια της Β. Αμερικής. Φράζουν δηλαδή, μερικώς το ποτάμι με πέτρες αναγκάζοντας έτσι τα ψάρια να περάσουν από μία πολύ στενή δίοδο, όπου είτε τα καμακώνουν, είτε βάζουν κάποιο δίκτυ και τα μαζεύουν. Τι να τα έκαναν τα αγκίστρια λοιπόν; Είχαν φτιάξει τη γέφυρά τους λοιπόν που χρησίμευε και ως διβάρι.

     «Ε.Ε.»: Γιατί οι Κυκλάδες και το Αιγαίο έπαιξαν τόσο σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη πολιτισμών;

     - Εκτιμώ ότι οι κυριότεροι λόγοι αρχικά, είναι γεωλογικοί και βιολογικοί, δηλαδή περιβαλλοντικός. Μπορείς να αναπτύξεις πολιτισμό και γενικώς να υπάρχει μία συνέχεια εκεί, που έχεις να φάς, να πιείς και να ζήσεις χωρίς σοβαρούς φυσικούς κινδύνους. Φανταστείτε πώς θα ήταν αυτά τα μέρη πρίν μερικές χιλιάδες χρόνια. Σε ένα τέτοιο μέρος μπορείς να αναπτύξεις πολιτισμό, γιατί έχεις κατάλληλες, καλές συνθήκες ζωής, έχεις τροφή, έχεις πρόσβαση σε πρώτες ύλες, όπως οψιανό από Μήλο, μάρμαρο από Πάρο, Νάξο, Τήνο, σμύριδα από Νάξο, μέταλλα από Σίφνο κ.λπ..

    Τα νησιά επίσης έχουν ένα ακόμη πλεονέκτημα. Προάγουν μια βιοποικιλότητα, όχι μόνον στα ζώα και στα φυτά, η οποία έχει βέβαια τις ρίζες της στη γεωλογική ποικιλότητα, αλλά προκύπτει και μιά πολιτισμική ποικιλότητα. Από τη στιγμή, που χωρίζονται π.χ. η Νάξος και η Πάρος πριν 10,000 χρόνια, αλλιώς θα φτιάξουν το αγγείο κάποιοι στο ένα νησί, αλλιώς οι άλλοι στο άλλο νησί. Άλλες ιδέες θα αναπτύξει ο ένας, άλλες ο άλλος. Και έτσι παράγεται και πολιτισμική ποικιλότητα, που εξελίσσεται σε πλούτο. 

   Άγνωστη, σημαντικών διαστάσεων αρχαία κατασκευή, σκεπασμένη σήμερα από την θάλασσα στον Άγιο Νικόλαο, Σπόων Καρπάθου. Στην περιοχή βρίσκεται επίσης αρχαιολογικός χώρος, ο οποίος δεν έχει τύχει ακόμη,  κατάλληλης προσοχής  και  αξιοποίησης.

     

     Ο κυριότερος όμως, παράγων γέννησης πολιτισμου είναι ο προκύπτων ελεύθερος χρόνος για δημιουργία. Πιστεύω, ότι το Αιγαίο ήταν (και είναι) ένας μοναδικός χώρος γιά την ανάπτυξη του πνεύματος και του φωτός ακριβώς διότι λόγω περιβαλλοντικών συνθηκών είχες εξοικονομήσει τον ελεύθερο χρόνο, ώστε να έχεις και την πολυτέλεια να σκεφθείς, να στοχασθείς. Όταν πρέπει να τρέχεις ως νομάς πίσω από τα κοπάδια και να κρύβεσαι από το λιοντάρι να μην σε φάει και είσαι συνέχεια «στο τρέξιμο», πού να σκεφτείς, πού να γεννήσεις πολιτισμό και ιδέες. Όταν όμως, αρχίζεις κι έχεις ελεύθερο χρόνο, τότε πιά μπορείς να αρχίσεις να κοσμείς ένα χρηστικό πήλινο αντικείμενο με παραστάσεις, να ασχολείσαι και με την φιλοσοφία, τα μαθηματικά, το θέατρο, τη μουσική, την ποίηση, τη λογοτεχνία, την δημοκρατία και άλλες πρωτοποριακές ιδέες. (A. Pέτoυλα).

Μιλάει στην ''Ελεύθερη Έρευνα''
o ωκεανογράφος - βιολόγος Π. Νικολαΐδης. 

ΠΗΓΗ: ΟΤΑΝ ΟΙ ΚΥΚΛΑΔΕΣ ΗΤΑΝ ΣΤΕΡΙΑ... http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2012/03/blog-post_6615.html#ixzz27s24U4XN

Διαβάστε Περισσότερα

«Μιλάς Ελληνικά, απλώς δεν το ξέρεις»…

Η συγγραφέας Άννα Στεφανίδου με το σκεπτικό να φέρει τους αγγλόφωνους πιο κοντά στη γλώσσα μας και να την εκτιμήσουν όπως της αξίζει παρουσίασε το πρώτο βιβλίο της από τις εκδόσεις Ιανός με τίτλο: «You speak Greek, you just don’t know it» («Μιλάς Εληνικά, απλώς δεν το ξέρεις»). 

Πρόκειται για μια πρωτότυπη παρουσίαση χιλιάδων ελληνικών λέξεων που υπάρχουν και χρησιμοποιούνται σήμερα στην αγγλική γλώσσα, χωρισμένες αλφαβητικά και θεματικά σε 3 στήλες, με την αγγλική λέξη, την αντίστοιχη ελληνική λέξη και την ελληνική λέξη με λατινικούς χαρακτήρες για να διαβάζεται εύκολα από τους ξένους.

 

Από το εξώφυλλο ακόμη, η συγγραφέας μας ενημερώνει για 6.000 λέξεις που χρησιμοποιούνται στα Αγγλικά. Μια έξυπνη ιδέα προβολής της ελληνικής γλώσσας που προτρέπει τους αγγλόφωνους να κατανοήσουν πόσο καλά γνωρίζουν τα Ελληνικά, αν και δεν το ξέρουν!.
 http://trelogiannis.blogspot.gr

Διαβάστε Περισσότερα

Τα 24 νέα μέτρα!

 

 Γράφει ο  Στάθης

Iδού τα νέα μέτρα:

 1.«Τέλος δώρων δημοσίων υπαλλήλων – συνταξιούχων». Το αργό τέλος των υπαλλήλων επιμηκύνεται, το άγριο τέλος των συνταξιούχων επισπεύδεται.

 2. «Συνταξιοδότηση στα 67 έτη». Οποιος συνταξιούχος ζήσει στο εξής περισσότερο από πέντε έτη θα επιστρέφει στον κ. Μπομπ…, συγγνώμην στο ιδιωτικοποιημένο Δημόσιο τη σύνταξή του προσαυξημένη κατά 23% – όσον και ο Φ.Π.Α. στις μπουγάτσες. 

3. «Ενιαίο μισθολόγιο στο Δημόσιο» με το μισθολόγιο Βουλγαρίας. Γιατί δηλαδή οι Βούλγαροι να παίρνουν λιγότερα απ’ τους Ελληνες, μάνα (έστω και Βουλγάρα) δεν τους γέννησε κι αυτούς; Μην είμεθα ρατσιστές και να είμεθα δίκαιοι. Οταν ένα παιδάκι στο Μπαγκλαντές εργάζεται από οκτώ ετών για 30 ρουπίες την ημέρα (0,50 ευρώ), γιατί ένα Ελληνάκι να μην τρώει απ’ τα σκουπίδια;

 4. «Κλιμακωτή μείωση επικουρικών», κλιμακωτή, από όροφο σε όροφο έως το ισόγειο, όχι απ’ τοντέταρτο κατευθείαν στο πεζοδρόμιο – όχι να στεναχωρούμε με τις αυτοκτονίες μας την κυρία Μέρκελ! Κλαίει κι ανεβαίνει επικίνδυνα η στάθμη στις θάλασσες του κόσμου. 

5. «Περικοπή ΕΚΑΣ κάτω των 65 ετών». Κακώς! Ελπίζεται όμως ότι με την εφαρμογή των μέτρων ουδείς θα φθάνει τα 65, όπερ έδει δείξαι. 

6. «Περικοπή συντάξεων ανασφάλιστων». Στον Καιάδα οι κουφάλες. (Με την ευκαιρία να ξεκαθαρίσουμε μια ιστορική παρεξήγηση: ουδέποτε οι Λάκωνες έριχναν ανάπηρα παιδάκια στον Καιάδα! Ούτε ανήθικοι ήταν ούτε καπιταλιστές, ηλίθιοι ή φασίστες.) Βεβαίως θα μπορούσαν να πετάνε στον Καιάδα τους μαλάκες, αλλά ουδείς πολιτισμός και ουδέν πολίτευμα τέλειο. Ας αρκεσθούμε λοιπόν ότι στο εν λόγω βάραθρο οι Λακεδαιμόνιοι πέταγαν μόνον τους ραγιάδες και τουςγενίτσαρους! – «ακόμα κι αν δεν είναι αληθινό, είναι ωραίο», που θα έλεγαν και οι Ιταλοί. 

7. «Τέλος το αφορολόγητο των επαγγελμάτων». Ακολουθεί και το τέλος των επαγγελμάτων γενικώς. Η πλήρης απελευθέρωσή τους από τα δεσμά του μάταιου τούτου κόσμου και η ανάληψίς των εις τας αιωνίους μονάς. Αλληλούια.

 8. «Αύξηση εισφοράς σε ΟΓΑ – ΟΑΕΕ». Εις είδος: ντομάτες (σάπιες), μαρούλια, γιαούρτια, μούντζες, σιχτίρια – όπα! Μην παρεκτρεπόμεθα! Δεν είναι σωστό να μουτζώνετε όσους σας πηδάνε. (Απαντα«Mega», τόμος Πρ. Κεφάλαιο Τρ. παράγραφος Πρ. – Τρ.) 

9. «Περικοπή δώρων Επικουρικών». Κι όποιου άλλου, γέροντα, γάτου ή σκύλου, συλληφθεί να κυκλοφορεί μετά την απαγόρευση της κυκλοφορίας στις 8.00 μ.μ ακριβώς. Ωστε όλοι μαζί μέσα στα σπίτια μας να βλέπουμε τα δελτία ειδήσεων των 8.00 χωρίς εξαιρέσεις που διαταράσσουν την ομαλότητα και την εύρυθμη λειτουργία εν γένει του δημοκρατικού μας πολιτεύματος. 

10. «Κατώτατη σύνταξη σε 21 αντί σε 15 έτη» - πού πας, ρε Καραμήτραινα; Στα τρία Καραμητράκιακαίγεσαι… 

11. «Μείωση εποχικών επιδομάτων ανεργίας». Σωστό! Ουδείς δικαιούται να είναι εποχικός σκλάβος, πρέπει να είμεθα όλοι σκλάβοι εφ’ όρου ζωής. Λιμπερτέ (στη σκλαβιά), φρατερνιτέ (στη σκλαβιά),εγκαλιτέ (στη σκλαβιά). 12. «Πλαφόν στα οικογενειακά επιδόματα» ή «ποιος πούλησε, ρε παιδιά, τον Δημητράκη;». Απαράδεκτον σε τέτοια χαμηλή τιμή!… 

13. «Πέντε συνταξιοδοτήσεις – μία πρόσληψη». Πέντε και στο χέρι (του Χάρου) δέκα και καρτέρει τηνεπιμήκυνση, την επαναδιαπραγμάτευση και τις ελληνικές καλένδες. 

14. «Πλαφόν χορήγησης φαρμάκων 1.500 ευρώ». Χίλια πεντακόσια λεπτά να ’ναι οι μέρες σας, καριόληδες.

 15. «Εισιτήριο στα νοσοκομεία» - και να τα φάτε σε ασπιρίνες, καριόληδες (δις)…

 16. «Μείωση ειδικών μισθολογίων 12%». Αριστα! Νηστικό αρκούδι δεν χορεύει, αλλά δικάζει. Δεν χορεύει, αλλά διδάσκει. Δεν χορεύει, αλλά φυλάει σκοπιά! Δεν τρώει, αλλά και δεν πεθαίνει – διότι ούτε η Ελλάδα πεθαίνει! Βιάζεται, ατιμάζεται, ξεφτιλίζεται, αλλά δεν πεθαίνει – ούτε οι γάιδαροι πια όταν δεν τρώνε, ψοφάνε! Πετάνε… 

17. «Μείωση φοροαπαλλαγών». Κι αύξηση των φοροφυγάδων. Βγάζεις 30.000 ευρώ τον χρόνο; σου κόβουν τη φοροαπαλλαγή για το στεγαστικό. Βγάζεις 3.000.000 τον χρόνο (στο εξωτερικό μαύρα); σου πλένουν τα πόδια ιδιωτικώς και δημοσίως – έρχονται και στον χώρο σου άμα λάχει… Να σας παραθέσω και τα υπόλοιπα εφτά μέτρα δεν έχει νόημα, «εφτά πληγές του Φαραώ» είναι κι αυτά. 

Αλλωστε αυτά τα εφτά άλλα χίλια εφτά θα ακολουθήσουν, «έχει δρόμο αυτή η ιστορία», μονόδρομο. Ωσπου να σπάσει τα μούτρα της αυτή η πολιτική θα σπάει κεφάλια, θα κλείνει σπίτια και μαγαζιά, θα ληστεύει γέροντες και ασθενείς, θα λεηλατεί την Ελλάδα, θα στέλνει ραγιάδες τους νέους στα ξένα ή θα τους κρατά εδώ είλωτες, θα σκλαβώνει τους εργαζόμενους, θα απαξιώνει τους επιστήμονες, αυτή η πολιτική με την υπογραφή (που δεν θα έβαζε) του κ. Σαμαρά, τη θερμή υποστήριξη του κ. Βενιζέλουκαι τη μυξοκακομοίρικη συμμετοχή του κ. Κουβέλη, δηώνει την Ελλάδα, την προδίδει και την παραδίδει σφαχτάρι και λάφυρο στον Ξέρξη. 

ESPANIOLES LA COΝSTITUCION HA MUERTO, Ισπανοί το Σύνταγμα είναι νεκρό διαδήλωνε και διαδηλώνει ο ισπανικός λαός. Και το ελληνικό Σύνταγμα είναι το ίδιο νεκρό. Του έκοψε τον λαιμό οΓιωργάκης φέρνοντας την Τρόικα, και το αποτελειώνει τώρα η Τριανδρία των Ανδρεικέλων φέρνοντας σε ΕΝΑ άρθρο προς ψήφισιν απ’ τη Βουλή ένα νέοΠρωτόκολλο – όχι εκείνο του Λονδίνου το 1830 που αναγνώριζε την ανεξαρτησία του νέου ελληνικού κράτους, αλλά το 

Πρωτόκολλο του Βερολίνου, τώρα το 2012, που επιβάλλει την εκ νέου υποταγή της χώρας μας σε ξένους Δυνάστες. 

Η ξενοκρατία στην Ελλάδα είναι αδιάκοπη και αδιάπτωτη απ’ το 1831 έως σήμερα, είναι όμως η πρώτη φορά που, μετά τη ναζιστική Κατοχή του 1941-44, η χώρα καθίσταται εκ νέου Φόρου (δανείων)Υποτελής, με το αυτεξούσιόν της να έχει ανασταλεί και το Σύνταγμά της «να κοιμάται» (κι όχι «για μια μόνον ημέρα»).

 Και για όσους κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν (διότι ντροπιάζει και καίει) τους πολιτικούς όρους που περιγράφουν ένα καθεστώς κατοχής, ας χρησιμοποιήσουμε τους (προσφιλείς τους;) οικονομικούς όρους: 

Εχει γίνει η Ελλάδα μια θυγατρική εταιρεία της μητρικής Μέρκελ Ζήμενς & Σία… Αυτό… 

http://santo-rinios.blogspot.gr/

Διαβάστε Περισσότερα

Φινλανδία: Έτοιμη η ιντερνετική «Εκκλησία του Δήμου»

 Tου Κώστα Δεληγιάννη

 Εγκρίθηκε η online πλατφόρμα όπου κάθε πολίτης θα μπορεί να προτείνει νέα νομοσχέδια τα οποία, αν συγκεντρώσουν 50.000 υπογραφές, θα εισαχθούν υποχρεωτικά για συζήτηση στη Βουλή.

Ιντερνετική υπόσταση απέκτησε το πρότζεκτ «Citizens’ Initiative» που έθεσε σε εφαρμογή τον Μάρτιο η φινλανδική κυβέρνηση και το οποίο προβλέπει πως το κοινοβούλιο δεσμεύεται να συζητήσει και να αποφασίσει για οποιοδήποτε νομοσχέδιο προτείνει μία ομάδα πολιτών, αρκεί αυτό να συνυπογράφεται από τουλάχιστον 50.000 Φινλανδούς με δικαίωμα ψήφου

. Το πρότζεκτ προέβλεπε πως οι προτάσεις θα μπορούν να υποβληθούν είτε γραπτά είτε ηλεκτρονικά και, πριν από λίγες ημέρες, ενέκρινε τις προδιαγραφές της διαδικτυακής πλατφόρμας που δημιουργήθηκε γι’ αυτό τον σκοπό. Η online πλατφόρμα ονομάζεται «Open Ministry» και αναπτύχθηκε από την ομώνυμη φινλανδική μη κυβερνητική οργάνωση, με σκοπό να γίνει πιο εύκολη η υποβολή νόμων από τους πολίτες, αλλά και η συλλογή υπογραφών.

 Καθώς το πρότζεκτ προβλέπει πως θα πρέπει να πιστοποιείται η (γραπτή ή ηλεκτρονική) υπογραφή των πολιτών, η ΜΚΟ συνεργάστηκε με τις φινλανδικές τράπεζες και τους παρόχους κινητής τηλεφωνίας, ώστε κάθε χρήστης να μπορεί να επαληθεύει την ταυτότητά του με τους ίδιους κωδικούς που έχει πρόσβαση μέσω ίντερνετ στον τραπεζικό του λογαριασμό ή στον λογαριασμό του κινητού του τηλεφώνου.

 Μάλιστα, όλοι οι πάροχοι και οι τράπεζες βοήθησαν στην ανάπτυξη της πλατφόρμας και «δάνεισαν» τα ηλεκτρονικά τους συστήματα εντελώς δωρεάν. Γεγονός που βοήθησε ώστε οι κρατικοί εμπειρογνώμονες να εγκρίνουν πρόσφατα τη μέθοδο πιστοποίησης της πλατφόρμας, όπως και τους μηχανισμούς που χρησιμοποιεί για να μην μπορεί κάποιος χάκερ να υποκλέψει τα προσωπικά δεδομένα των χρηστών.

 Η «Open Ministry» αναμένεται να τεθεί επισήμως σε λειτουργία από την 1η Οκτωβρίου, ενώ στους 2-3 μήνες που είχε «ανέβει» στο ίντερνετ πειραματικά, Φιλανδοί πολίτες υπέβαλαν περίπου 140 προτάσεις για νομοχέδια. Η μη κυβερνητική οργάνωση προβλέπει, μέχρι τις αρχές του 2013, κάποια από αυτές τις προτάσεις θα καταφέρει να συγκεντρώσει 50.000 ηλεκτρονικές υπογραφές, και επομένως θα γίνει το πρώτο νομοσχέδιο που θα προέρχεται απευθείας από μία ομάδα πολιτών και θα συζητηθεί στο Κοινοβούλιο.

 Και ελπίζει ότι σύντομα ανάλογες πλατφόρμες θα δημιουργηθούν και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Ανεξάρτητα από το αν η υποβολή των προτάσεων θα γίνεται γραπτά ή ηλεκτρονικά, το «Citizens’ Initiative» προβλέπει πως οι «πολίτες-νομοθέτες» θα πρέπει να δημοσιοποιούν τους χρηματοδότες τους, αν υπάρχουν, στην περίπτωση που οι δωρεές ξεπερνούν τα 1.500 ευρώ. 

Επίσης, τα ονόματα των υποστηρικτών ενός νομοσχεδίου θα δημοσιοποιούνται μόνον αν αυτό συγκεντρώσει περισσότερες από 50.0000 υπογραφές. 

 http://portal.kathimerini.gr/

Διαβάστε Περισσότερα

Επιβλητικό ντεμπούτο...Aπό τήν Πάνω Χώρα....

Τετάρτη, 26 Σεπτέμβριος 2012 15:05

1η Αγωνιστική: ΠΑΝΩ ΧΩΡΑ FC - Samata Saray: 8-4

 Με μεγάλη νίκη και πολύ καλή εμφάνιση έκλεισε η πρώτη αγωνιστική για την ΠΑΝΩ ΧΩΡΑ, έπειτα την επιβλητική της νίκη απέναντι στη Samata Saray, μια ομάδα που δεν είχε χάσει ποτέ από την ΠΑΝΩ ΧΩΡΑ. 

Παρά το κακό της ξεκίνημα η ΠΑΝΩ ΧΩΡΑ κατάφερε να ανατρέψει το εις βάρος της σκορ στο πρώτο ημίχρονο και μέσα σε ένα εκρηκτικό τρίλεπτο στο ξεκίνημα του δεύτερου ημιχρόνου, πήρε διαφορά 4 γκολ και κράτησε την νίκη μέχρι το τέλος. 

Η Samata είχε την ευκαιρία να προηγηθεί δις στο πρώτο ημίχρονο αφού κατάφερε να εκμεταλλευτεί τα κενά και να δημιουργήσει ευκαιρίες στα καρέ της ΠΑΝΩ ΧΩΡΑΣ. Οι Gialloblu αντέδρασαν γρήγορα και τις δυο φορές, ισοφάρισαν σχεδόν αμέσως και λίγο πριν την λήξη του πρώτου μέρους πήραν κεφάλι στο σκορ με 3-2. 

Μεγάλος πρωταγωνιστής της ανατροπής ήταν ο Νικολόπουλος, ο οποίος ήρθε από τον πάγκο και ανέτρεψε τα μέχρι τότε δεδομένα. Με πολύ καλή κυκλοφορία η ΠΑΝΩ ΧΩΡΑ βρήκε τις λύσεις και οι Νικολόπουλος και Γεροντάρης Μ. σκόραραν.

 Η ΠΑΝΩ ΧΩΡΑ ανασυντάχθηκε και από το ξεκίνημα του δεύτερου μέρους περιόρισε τα λάθη της, έκλεισε τους κενούς χώρους και μέσα σε ένα τρίλεπτο πέτυχε ακόμη τρία γκολ αποκτώντας σημαντικό προβάδισμα για την νίκη με σκόρερ και πάλι τους Γεροντάρη Μ. και Νικολόπουλο. Στην συνέχεια είχε αρκετές ευκαιρίες αλλά δεν ήταν το ίδιο σοβαρή με αποτέλεσμα να τις σπαταλάει. 

Πέτυχε όμως ακόμη δυο γκολ με τους Λιβάνιο Ν. και Νίνη διευρύνοντάς κι άλλο την διαφορά και με το σκορ 8-2 είχε πλέον την νίκη στα χέρια της. Στα τελευταία λεπτά υπήρξε αδράνεια, χάθηκε η συνοχή και λίγο έλειψε να χαλάσει την καλή της εμφάνιση στο δεύτερο ημίχρονο καθώς δέχθηκε 2 γκολ λίγο πριν το τέλος τους ματς. Νίκη με μεγάλη σημασία απέναντι σε μια ομάδα που θα πρωταγωνιστήσει και φέτος, μεγαλύτερη σημασία η διαφορά των γκολ, καθώς αυτή θα είναι κρίσιμη στο τέλος. 

Πρέπει όμως να αναφέρουμε πως μεγαλύτερη αξία θα πρέπει να δίνεται και στην διαχείριση αυτών των νικών. Λίγα λεπτά πριν το τέλος και όταν η νίκη ήταν προδιαγεγραμμένη , η ΠΑΝΩ ΧΩΡΑ έχασε την συνοχή της και δεν έπαιζε με την απαραίτητη σοβαρότητα. Δεν θα είχε καμία σημασία αν ήταν αντιμέτωπή με μια ανίσχυρη ομάδα, όμως έπαιζε απέναντι σε μια ομάδα που έχει αποδείξει την αξία της και η πορεία της όλα αυτά τα χρόνια δεν είναι καθόλου ασήμαντη. 

Τέτοιες νίκες με τέτοιες διαφορές χρειάζονται γιατί στο τέλος θα κάνουμε ταμείο. Απαραίτητη επισήμανση, καθώς την ερχόμενη Δευτέρα η ΠΑΝΩ ΧΩΡΑ θα κληθεί να αντιμετωπίσει την περσινή φιναλίστ Τσακαρίτα και θα πρέπει να είναι συγκεντρωμένη σε όλα τα επίπεδα για να συνεχίσει δυνατά στη νέα σαιζόν. 

Βαθμολογία Γκολ 

Λιβάνιος Πέτρος 9 - 

 Δανής Πέτρος 9 -

 Βασιλόπουλος Ανδρέας 9 -

 Γεροντάρης Νίκος 9 -

Λιβάνιος Νίκος 9 1

 Λιβάνιος Βαγγέλης 9 - 

Γεροντάρης Μάριος 10 2 

 Νίνης Παντελής 9 1 

Νικολόπουλος Δημήτρης 10 4 

http://www.panohorafc.gr

Διαβάστε Περισσότερα

NEOΣ ΤΑΜΙΑς ΑΠΟΔΥΤΗΡΙΑ ΚΑΙ Η ΠΡΕΜΙΕΡΑ ΤΟΥ ΑΟ ΣΕΡΙΦΟΥ

Την παραίτηση του κατέθεσε πριν 4 μέρες ο ταμίας του Α.Ο. Σερίφου στο Δ.Σ. της ομάδας για τον λόγο απομάκρυνσης του από το νησί για επαγγελματικούς λόγους.

Το Δ.Σ έκανε αποδεκτή την παραίτηση και σε αντικατάσταση του ταμεία και μέλους του Δ.Σ Κασιματη Αντώνιου την θέση πήρε ο πρώτος επιλαχών στο ψηφοδέλτιο Γερονταρης Φραγκίσκος ενώ ως ταμίας ορίστηκε από το Δ.Σ, μετά από ψηφοφορία ο Μουστάκας Μιχαήλ.

Όσον αφορά τα αποδυτήρια του γηπέδου, πρέπει να αναφέρουμε ότι ήδη έχουν τοποθετηθεί και πλέον το γήπεδο την Σερίφου πληρεί όλες τις προϋποθέσεις που ζητάει η ΕΠΣ Κυκλάδων, για την διεξαγωγή των αγώνων του πρωταθλήματος.

Η παρθενική εμφάνιση της ομάδας του ΑΟ Σερίφου θα γίνει στην Σύρο με αντίπαλο τον ΑΟ Πάγου. Η ομάδα του προπονητή κ. Κότσικου Αλέξανδρου, έχει ήδη ολοκληρώσει σε μεγάλο βαθμό την προετοιμασία και ευελπιστεί ότι θα είναι ένας αξιόμαχος αντίπαλος απέναντι σε ένα από τα φαβορί της πρώτης θέσης του δευτέρου ομίλου της Ά κατηγορίας των Κυκλάδων.

http://www.facebook.com/pages/AO-ΣΕΡΙΦΟΥ

Διαβάστε Περισσότερα

Οι Ελληνες είναι οι πιο σκληρά εργαζόμενοι στην Ε.Ε.

Του ανταποκριτή μας στις Βρυξέλλες Νικου Χρυσολωρα

 Τη δραματική πραγματικότητα που επικρατεί στη χώρα μας καταγράφει και επισήμως η τριμηνιαία έκθεση της Κομισιόν «για την απασχόληση και την κοινωνική κατάσταση» στην Ευρώπη. Ειδικότερα, το α΄ εξάμηνο του έτους στην Ελλάδα παρατηρήθηκε η μεγαλύτερη ποσοστιαία απώλεια θέσεων εργασίας στην Ευρώπη, σε σχέση με τον προηγούμενο χρόνο (-9% ή 405.000 θέσεις εργασίας). Το ποσοστό αυτό αντικατοπτρίζεται και στην ανεργία, όπου και πάλι η Ελλάδα παρουσίασε τη μεγαλύτερη αύξηση. 

Θλιβερή πρωτιά (και από την Ισπανία) καταγράφει η χώρα μας και στους μακροχρόνια ανέργους (12,3%), ενώ περισσότεροι από τους μισούς νέους είναι άνεργοι. Από την άλλη πλευρά, το ωριαίο κόστος εργασίας στην Ελλάδα μειώθηκε κατά 8,9% το πρώτο εξάμηνο του 2012, ενώ όσοι Eλληνες είναι αρκετά τυχεροί ώστε να έχουν δουλειά εργάζονται (μαζί με τους Αυστριακούς) περισσότερες ώρες από οποιονδήποτε άλλο Ευρωπαίο (42,2 ώρες την εβδομάδα κατά μέσο όρο).

 Μέσα σε αυτό το κλίμα, εντύπωση προκαλεί η συνεχιζόμενη αναποτελεσματικότητα του κοινωνικού κράτους. Το γεγονός ότι οι περιορισμένοι πόροι μοιράζονται αδιακρίτως έχει σαν αποτέλεσμα να μην έχουν επίπτωση στα ποσοστά φτώχειας. Πρόκειται για φαινόμενο που είχε παρατηρηθεί στη χώρα μας και πριν από το ξέσπασμα της κρίσης. Ειδικότερα, οι κοινωνικές μεταβιβάσεις μειώνουν την παιδική φτώχεια λιγότερο από 3% στην Ελλάδα.

 Περισσότερα από ένα στα πέντε παιδιά βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας στην Ελλάδα, ακόμη και μετά την καταβολή των κοινωνικών επιδομάτων. Επίσης, στην Ελλάδα καταγράφεται η μεγαλύτερη μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος των νοικυριών στην Ε.Ε (15,7%). Τραγική είναι και η κατάσταση που καταγράφουν όλοι οι οικονομικοί δείκτες, σε βιομηχανία, κατασκευαστικό κλάδο και λιανικό εμπόριο.

 Ενδεικτικά αναφέρεται ότι το 20% των θέσεων εργασίας στον κατασκευαστικό κλάδο χάθηκε στην Ελλάδα τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Γκρίζα, αν και όχι τόσο δραματική όσο στην Ελλάδα, είναι η κατάσταση και στην υπόλοιπη Ευρώπη, καθώς η Eνωση βρίσκεται σε ύφεση εδώ και ενάμιση χρόνο. «Η εργασιακή και η κοινωνική κατάσταση στα κράτη-μέλη παρουσιάζει περισσότερες αποκλίσεις από ποτέ.

 Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τα κράτη-μέλη πρέπει να εφαρμόσουν επειγόντως τις ειδικές ανά χώρα συστάσεις του 2012 που εκδόθηκαν τον περασμένο Ιούλιο και θα πρέπει να λάβουν τα μέτρα που παρουσιάζονται αδρομερώς στη δέσμη για την απασχόληση της Επιτροπής», σχολίασε ο Ευρωπαίος επίτροπος για την Απασχόληση Λάζλο Αντόρ, κατά τη δημοσίευση της έκθεσης, και συμπλήρωσε: 

«Η σταθερή μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος των νοικοκυριών και η αυξανόμενη παιδική φτώχεια αντικατοπτρίζουν την ύπαρξη μιας “πραγματικής κοινωνικής κρίσης έκτακτης ανάγκης” όπως τη χαρακτήρισε ο πρόεδρος Μπαρόζο στη διάσκεψη για τις θέσεις εργασίας στην Ευρώπη και επισήμανε την ανάγκη να επισπευστούν οι κοινωνικές επενδύσεις σε όλη την Ευρώπη. Η Επιτροπή θα εξετάσει το θέμα στην προσεχή δέσμη μέτρων για τις κοινωνικές επενδύσεις». 

news.kathimerini.g

Διαβάστε Περισσότερα