Η αρχαία δραχμή

                Μόνο φρίκη νιώθει ο νεόπλουτος για την καταγωγή του.

    Το δίλημμα, ευρώ ή δραχμή είναι αυτό που έκρινε την τελευταία εκλογική αναμέτρηση και έδωσε στη χώρα μία κυβέρνηση, η οποία το μόνο που μπορεί να εγγυηθεί είναι η μαζική κατάθλιψη.

   Ας δούμε όμως τι ακριβώς αντιπροσωπεύει η δραχμή στο συλλογικό ασυνείδητο και γιατί προκαλεί τέτοιο δέος.

   Στις δεκαετίες του ’60, του ’70, ίσως και του ’80, σε μια τετραμελή ή και πενταμελή οικογένεια των «χαμηλών εισοδηματικών τάξεων» δούλευε μόνο ο πατέρας. Η μητέρα δεν δούλευε και αν το έκανε περιστασιακά, λέγαμε ότι ξενοδουλεύει, δηλαδή βοηθητικά και κατ’ εξαίρεσιν. Η δουλειά της μάνας ήταν τα παιδιά της. Τα λεφτά που έφερνε ο πατέρας στο σπίτι ήταν αρκετά για όλους ή δεν ήταν-περίπτωση που χαρακτήριζε την οικογένεια φτωχιά. Το ζευγάρι έσκυβε πάνω από τον οικογενειακό προϋπολογισμό με πολλή προσοχή.

    Ύστερα από 10 χρόνια δουλειάς και οικονομιών ο πατέρας κατέβαινε στην πόλη -συνήθως με ένα φίλο- και γύριζε με ένα μικρό αυτοκινητάκι -ας πούμε Fiat- κορνάροντας και έπαιρνε την κυρά του να πάνε βόλτα στο Φάληρο να φάνε ψαράκι.

    Άλλα τόσα χρόνια οικονομίας είχαν προηγηθεί για να εξασφαλίσουν την αγορά ενός οικοπέδου και το αργό  χτίσιμο μιας μικρής μονοκατοικίας με ένα μικρό κήπο. Εν τω μεταξύ τα παιδιά μεγάλωναν, έπαιζαν μπάλα στις αλάνες, πηγαινοέρχονταν στο σχολείο, έγραφαν έκθεση για την αποταμίευση, αλήτευαν εν μέτρω και τελικά σπούδαζαν.

    Τα πάντα γινόντουσαν με τη βοήθεια της οικονομίας, μιας αρετής και υποχρέωσης που ο αντίκτυπός της στον ψυχικό κόσμο ήταν τέτοιος που θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για ψυχική οικονομία.

    Ένας κόσμος που κατά το ρητό άπλωνε τα πόδια του ως εκεί που έφταναν.

    Μετά τα πράγματα άλλαξαν. Οι αριστερές μάζες έγιναν δεκτές σαν ισότιμοι «πολίτες», βγήκαν δηλαδή από το πολιτικό περιθώριο και παραδόθηκαν στο ανθρωποφάγο θέαμα. O πολιτικός Μινώταυρος μπορούσε ήσυχος να κάνει στην άκρη.

 

 Η οικονομική ανάπτυξη έδινε λεφτά και οι λαϊκές τάξεις εγκατέλειπαν σιγά-σιγά το οικονομικό περιθώριο, όπως είχε γίνει και με το πολιτικό, κι έκαναν το ντεμπούτο τους στη μεγάλη ζωή. Προτιμούσαν σαφώς τα διαμερίσματα για να μπορούν να ανοίγουν τη σαλοτραπεζαρία και να δέχονται τους μουσαφιραίους στον καναπέ  υπό το δίδυμο φως των απλικών. 

 

Η ζωή γινόταν πιο απαιτητική οπότε, αφού ξεπεράστηκαν οι δόσεις, συνήφθησαν τα πρώτα δάνεια, πράγμα που ακουγόταν σαν καινοτομία και μια από τις σύγχρονες διευκολύνσεις. Στην αρχή έπρεπε να είσαι σε θέση να αποδείξεις τη φερεγγυότητά σου.

 

 Κατόπιν μια παλιότερη δήλωση της εφορίας, ένα παλιότερο εκκαθαριστικό, έκανε τη δουλειά που δεν μπορούσε να κάνει το πιο πρόσφατο το οποίο δεν παρουσίαζε επαρκή εισοδήματα. Και στο τέλος, χωρίς ίχνος φερεγγυότητας σε κυνηγούσαν στα τηλέφωνα για να σε δανείσουν.

    Το πράγμα έγινε τόσο απλό, τόσο εύκολο, τα χρήματα άλλαζαν χέρια τόσο γρήγορα που δυσκολευόσουν να παρακολουθήσεις. Το μάτι και το αυτί συνήθισαν στα μεγάλα ποσά κι άρχισε να χάνεται ο λογαριασμός. Τώρα μπορούσες ν’ αποκτήσεις ότι πεθυμάει η ψυχή σου και μπορούσες να το έχεις αμέσως.

   Ανάμεσα στην εμφάνιση της επιθυμίας και την πραγμάτωσή της μεσολαβούσε ελάχιστος χρόνος. Ό,τι ίσχυε για την απόκτηση μιας καφετιέρας έλαβε γενικότερη ισχύ. Π.χ. για τον έρωτα, που όλο και πιο πολύ άρχισε να αποκαλείται σεξ. Και η ψυχική οικονομία που χαρακτήριζε την  προηγούμενη εποχή έγινε ψυχικό ξεχείλωμα.

    Ο Έλληνας έδωσε επιτέλους χώρο και αέρα στο παμφάγο παιδί που έκρυβε μέσα του.

    Τα υπέρβαρα παιδιά επρόκειτο να ακολουθήσουν για να γίνουν σήμα κατατεθέν της νέας και ισχυρής Ελλάδας.

    Ο όγκος και η ταχύτητα των συναλλαγών αύξανε, το χρήμα που έγινε πλαστικό απέκτησε την γοητεία του άυλου, μια από τις ιδιότητες του θείου, τα νούμερα και τα χρήματα που κανείς δεν προλάβαινε να πιάσει στα χέρια του γίνονταν γρήγορα αγαθά που μόλις προλάβαινες να τα χαρείς κι αμέσως παλιώνανε. O όγκος αύξανε πάνω απ’ τα κεφάλια και η κατάθλιψη μέσα σ’ αυτά. Και ξαφνικά η φούσκα έσκασε. Έσκασε! Και άφησε πίσω της κάτι ξεχειλωμένο. Τελεσίδικα ξεχειλωμένο!

     Άρα στους μύες κρύβεται ο φόβος! Δέος για μια εποχή ψυχικής επάρκειας και των απαιτήσεών της.  Φόβος για την προσπάθεια και τον κοινωνικό μόχθο -βαθειά αίσθηση ανημπόριας.

    Δεν είναι να απορεί κανείς λοιπόν που στο άκουσμα της λέξης δραχμή οι περισσότεροι ξιπάζονται σαν να μην την έπιασαν ποτέ στα χέρια τους, σαν να έχουν μόνο ακουστά γι’ αυτήν, σαν να μιλάμε για την αρχαία δραχμή. Kαι για ένα κόσμο τόσο παλιό, που δικαιολογημένα μένει ασύλληπτος.   

                                                                                              Β.ΗΠηγή : http://pyravlosypogeiwn.blogspot.gr

Διαβάστε Περισσότερα

ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑς

Καθοριστικό στοιχείο μιας προπαγάνδας είναι να εστιάζει την προσοχή στα σημεία πού  αυτή έχει ανάγκη να αναδείξει. Όσο μεγαλύτερα κομμάτια του κόσμου εγκλωβίζονται μέσα σε αυτά τα καθοριστικά σημεία με σκοπό να  γίνουν απολύτως κυρίαρχα και να καταλάβουν όλο το πεδίο ενδιαφερόντων , τόσο αυτή η προπαγάνδα καθίσταται επιτυχημένη. Η προπαγάνδα όμως δεν εστιάζει αποκλειστικά  στα κεντρικά της σημεία . Ξέρει ότι αυτά θα οδηγήσουν ακόμα πιο βαθιά ,σε πιο κρυφές περιοχές  της ανθρώπινης υπόστασης ενεργοποιώντας ένα είδος ιδιότυπου ντόμινο ψυχικών αντιδράσεων ,ικανών  να αλλοιώσουν καθοριστικά την πορεία και τις επιλογές της κοινωνίας και των ατόμων.
 

Αυτός είναι άλλωστε ο λόγος  πού η τέχνη της προπαγάνδας εξελίσσεται και χρησιμοποιεί στο πλευρό της  σχεδόν όλο το σύνολο των επιστημών  πού ασχολούνται με τον άνθρωπο. Η προπαγάνδα είναι ένα καλοδουλεμένο εργαλείο στα χέρια ανθρώπων πού τους ενδιαφέρει κυρίως ο έλεγχος της ανθρώπινης ζωής. Όσο πιο βαθιά μπορεί να φτάσει στον άνθρωπο ,τόσο πιο καλά εξασκεί τους σκοπούς της . Πετυχαίνει να φτιάξει το πλαίσιο εκείνο πού θα κινηθούν τα συμβάντα και οι άνθρωποι.

Αν την δεις αποστασιοποιημένα είναι μια νοσηρή δραστηριότητα  πού απευθύνεται στη πνευματική υπόσταση του ανθρώπου και στις βασικές αρχές που αυτή η υπόσταση διέπεται. Έχει την διάθεση να καθορίσει αυτές τις αρχές και να τις διαμορφώσει όπως εκείνη αρέσκεται και για τους όποιους λόγους .

Ο άνθρωπος έχει  πνευματική και ψυχική άμυνα απέναντι στη προπαγάνδα; Έχει συνείδηση  της δύναμης της; Μπορεί να κατανοήσει μέχρι σε ποιο βαθμό μπορεί να τον διαστρέψει; Κατανοούμε ότι κάθε φορά πού παρακολουθούμε  τις ειδήσεις  στη τηλεόραση ,στα ράδια διαμορφώνεται ένα αόρατο δίκτυ  στο πού θα πρέπει να στρέψουμε την προσοχή μας , με τι θα πρέπει να ασχοληθούμε και με ποιόν τρόπο; Μου έχει κάνει εντύπωση ότι κάθε φορά πού ανακοινώνεται κάτι στη τηλεόραση  σχετικά με την κρίση ή εικόνα χωρίζεται στα δύο ,η μία πλευρά της αφορά το θέμα  και η άλλη δείχνει ένα μηχάνημα να μετρά πακέτα χρημάτων. Χρήματα, πολλά χρήματα ,πάρα πολλά χρήματα . Τα χρήματα είναι η κρίση και τίποτα άλλο . Η έλλειψη τους  και η εικονική τους πληθώρα . Πόσο καθορίζει αυτή η εικόνα στο να μιλάς , να σκέφτεσαι , να καταλαμβάνεσαι συνεχώς από την απόλυτη αναγκαιότητα του χρήματος;  Χρηματική κρίση - κίνδυνος!!!!!!

Φοβούμαι ότι δεν έχουμε καμιά πνευματική και ψυχική άμυνα απέναντι στη δράση  της προπαγάνδας . Ίσως γιατί μέσα στις ζωές μας δεν δρούμε με τόσο σαφείς και απόλυτους στόχους, άρα δεν έχουμε φτάσει στο επίπεδο να χρησιμοποιούμε όλα τα μέσα για να τους πετύχουμε . Όμως έτσι καθιστάμεθα συνεχώς ευάλωτοι και έκθετοι σε «συχνότητες»  πού δρουν εντελώς διαφορετικά.

Ποιο είναι το κοινωνικό πλαίσιο μέσα στο οποίο στήνεται  το προπαγανδιστικό παιχνίδι σήμερα:

- "Οι εποχές της ευημερίας τελείωσαν, υπάρχει κρίση χρηματική, υπάρχει κίνδυνος  κοινωνικής διάλυσης ,υπάρχει κοινωνική διαφθορά, υπάρχει κίνδυνος πολέμου, υπάρχει εγκληματικότητα, υπάρχουν μετανάστες, υπάρχουν αυτοί πού μισούν τους μετανάστες, υπάρχει περίπτωση να καταστραφεί ό κόσμος σύντομα"!!!!!!

Είναι αλήθεια όλα αυτά;  Υπήρχαν πριν ; Θα υπάρχουν μετά; Ποιος φταίει; Είμαστε τόσο ικανοποιημένοι πριν ; Θα είμαστε ικανοποιημένοι μετά ; Ποιος θα τα λύσει όλα αυτά ; Αυτοί πού τα προωθούσαν όλα αυτά τα χρόνια ή άλλοι;

Υπάρχει κάτι άλλο πού θα μπορούσε να γίνει ;

ΣΙΩΠΗ!!!!

Ποιο είναι το ψυχικό περιεχόμενο της προπαγάνδας:

Ανασφάλεια –φόβος –συστολή- άγχος-θα πεθάνω !!!!!!

Πως θα ξυπνάω και θα κοιμάμαι αισθανόμενος όλα αυτά ; Με τι κουράγιο θα ζω την ζωή μου;

ΑΠΟΛΥΤΗ ΣΙΩΠΗ !!!!!! Υπάρχει κανείς εκεί έξω πού με ακούει;!!!!!!! Κανείς άλλος;!!!!!!

Ποιο είναι το πνευματικό πλαίσιο της προπαγάνδας ;

Ο κόσμος είναι αυτός πού είναι. Δεν αλλάζει. Αποδέξου. Εμείς ξέρουμε τι πρέπει να γίνει  για να είσαι ευχαριστημένος .

Πάψε να ονειρεύεσαι !!!!Ξύπνα!!! Δούλεψε!!!

Γιατί ο κόσμος δεν αλλάζει; Ποιοι είστε εσείς πού ξέρετε; Πού είσαστε  όταν γινόντουσαν όλα αυτά ; Δεν υπάρχει μόνο το χρήμα. Υπάρχουν πολλά άλλα πράγματα πολύ πιο σημαντικά. Ο έρωτας  η αγάπη ,η γνώση, το πνεύμα, οι άνθρωποι, η αναζήτηση του αληθινού νοήματος της ζωής .!! Θέλω να είμαι , να ξέρω,  να καταλαβαίνω να αποφασίζω. Δεν είμαι σκλάβος!!!!!! 

Η ΣΙΩΠΗ  ΜΑΣ ΚΟΥΦΑΝΕ!!!

Ενόσω η φωνή της προπαγάνδας ακούγεται παντού, μέχρι τα πιο απομακρυσμένα χωριά, η δική μας φωνή, άηχη, δεν μπορεί να έχει καμιά πειστικότητα ούτε στους διπλανούς μας. Χάνεται μέσα στα επαναλαμβανόμενα μηνύματα πού μας σπρώχνουν σαν κοπάδι εκεί πού ορίζουν οι αφέντες μας. Άτεγκτα.

Στη σκοτεινή νύκτα του Θεάματος , η κοινωνική ζωή, η πολιτική ζωή, η πνευματική ζωή ,η εσωτερική ζωή παραμένει στα χέρια των χειραγωγών  της διαμόρφωσης  της  γνώμης.

Βαθιά μέσα στα  ανεξερεύνητα  βάθη της ανθρώπινης ύπαρξης, η ζωή περιμένει ,υπομονετικά την ευκαιρία της. Σαν την αράχνη υφαίνει τον ατέρμονο ιστό της , χαμογελώντας  με ένα κρυφό νόημα στους  υποτιθέμενους χειραγωγούς  της. Διότι η ζωή ξέρει ότι όποιο σκοτάδι και να επικάθεται στη δημιουργία και για όσο καιρό, η πορεία της κοινωνίας και των ατόμων βαδίζει προς  την λύτρωση.

Η Γνώση πάντα θα διαλύει τα πέπλα της σύγχυσης.

“Κουφάλες νεκροθάφτες δεν θα πεθάνουμε ποτέ”

Ή

«Στη επανάσταση κερδίζουμε όλες τις μάχες ,εκτός από την τελευταία»

Παράφραση σε ένα τσιτάτο του Γκυ Ντεμπόρ από μια συντρόφισσα στη ζωή.

Πηγή : http://pyravlosypogeiwn.blogspot.gr

Διαβάστε Περισσότερα

Ο ΗΡΩΑς ΚΑΙ Ο ΠΟΙΗΤΗς

Έχω να πω τα εξής:  Χρειαζόμαστε επειγόντως (τούτη τη στιγμή) δύο ανθρώπους. Τον ήρωα και τον ποιητή. Δύο τόσο διαφορετικούς χαρακτήρες στο έργο που έχει αρχίσει να παίζεται - και  πρόκειται να το ζήσουμε ολόκληρο – οι οποίοι όμως κατά τρόπο μοιραίο, συμπληρώνουν ο ένας τον άλλο.

    Τον ήρωα που θα κερδίσει τη μοίρα του λαού του

    Τον σκοτεινό χειροτέχνη της γλώσσας του που με  ζωντάνια βγαίνει μέσα απ’ τη γη του.

    Αυτόν που «η πράξη του θα είναι πρωτόγονη αλλά η πρόβλεψη στρατηγική.»

    Κι αυτόν που θα μιλήσει έτσι ώστε να φωτιστούν τα κεκρυμμένα από καταβολής.

    Αντάμα την πέννα και το σπαθί να κερδίσουν για χάρη μιάς πατρίδας το παγκόσμιο πεπρωμένο.

    «Γιατί ο ποιητής δε μπορεί να προσδώσει στη γλώσσα του τούτο το πεπρωμένο αν δεν του παρασταθεί οι ήρωας, ούτε αυτός αν δεν του παρασταθεί ο ποιητής.»

    Αμήχανος συστρέφεται ο ποιητής γύρω απ’ τον εαυτό του, χωρίς τον ήρωα

    Αγέννητος ο ήρωας περιμένει την πρώτη λέξη που θα ‘ρθει από μακριά.

    Και θα ‘ναι βαριά η φτώχεια μας χωρίς αυτούς τους δύο.

                                                                          

                                                                                                      Β.Η.

Πηγή : http://pyravlosypogeiwn.blogspot.gr

Διαβάστε Περισσότερα

ΑΠΟΤΑΣΣΕΣΑΙ ΤΗΝ ΒΙΑ; ΑΠΕΤΑΞΑΜΗΝ.

Η διαπίστωση ότι η εξουσία είναι έξυπνη, καθίσταται κοινότoπη. Το γεγονός όμως ότι μπορεί να χειρίζεται τον λόγο και τις λέξεις με συγκεκριμένο τρόπο, προσδίδοντας τους  το νόημα και την κατεύθυνση πού αυτή θέλει, είναι το αφανές, μυστικό της όπλο .

Συνήθως οι πολίτες αντιμετωπίζουν την εξουσία σαν ένα μηχανισμό πού  στερείται ιδιαίτερης ευφυΐας, τον χλευάζουν, επικρίνουν τα λάθη του, γελάνε μαζί του. Σπανίως αντιλαμβάνονται ότι η εξουσία οργανώνει μια ολόκληρη κοινωνία, σκεφτόμενη για αυτήν βεβαίως  με τον δικό της τρόπο, αλλά πείθει την κοινωνία να ακολουθήσει τον τρόπο της, κυρίως με τον Λόγο.

Κυρίως αυτό πού κάνουν οι πολιτικοί είναι να μιλούν. Μιλούν μεταξύ τους, στη Βουλή, στις τηλεοράσεις, μιλούν συνεχώς και ακαταπαύστως, εστιάζοντας με αυτιστική συνέπεια σε  θέματα πού επιλέγουν, τα οποία είναι απολύτως συνδεδεμένα με τον σκοπό τους. Ο σκοπός τους δεν είναι να πείσουν την κοινωνία για την ορθότητα όσων πιστεύουν, αλλά να αποτρέψουν την κοινωνία να αρθρώσει  ένα διαφορετικό Λόγο από τον δικό τους. Όσο η κοινωνία ασχολείται με όσα εκείνοι επιδιώκουν και επιθυμούν, για όσα εκείνοι μιλούν, τότε μόνο εφησυχάζουν

Εστίαση της εξουσίας στον ελληνικό χώρο αλλά και παγκοσμίως τα τελευταία  χρόνια αποτελεί η πάταξη της βίας. Η λέξη βία ανασύρθηκε από το οπλοστάσιο των χειραγωγών ως λέξη υψίστης σπουδαιότητας. Γιατί;

Έχει η εποχή μας το αποκλειστικό προνόμιο της βίας; Σαφώς και όχι. Η ιστορία αποδεικνύει ότι σε όλες τις εποχές ο άνθρωπος έχει συμβαδίσει με την βία. Η ίδια η εξουσία είναι αποτέλεσμα αδυσώπητης βίας. Ολόκληρη η κοινωνία έχει στηριχτεί επάνω στη βία ενός αδυσώπητου ανταγωνισμού όπου ο πλέον δυνατός θα επιπλεύσει. Ο αδύναμος καλείται να θυσιαστεί σε αυτόν τον βωμό, στη δουλειά, στις σχέσεις, στις υποθέσεις των κρατών. Ζούμε σε διαρκή βία παντού και πάντα. Ο άνθρωπος έχει στηρίξει τον πολιτισμό του πάνω στο έγκλημα και την θυσία.

Γιατί κόπτεσθε λοιπόν για την βία; Μήπως προτίθεσθε να εγκαταλείψετε τους πολέμους; Μήπως θέλετε να ξεκινήσετε ένα διαφορετικό πολιτισμικό, κοινωνικό γίγνεσθαι; Μήπως έχετε κάποια πρόθεση να μεταμορφώσετε το τοτέμ σας, την Αγορά, όπου το ρητό «ο θάνατος σου η ζωή μου» είναι η ρίζα της ύπαρξης σας;

Τίποτα από όλα αυτά δεν σας ενδιαφέρει  να αλλάξετε! Γνωρίζετε πάρα πολύ καλά ότι ούτε θέλετε, αλλά ούτε και μπορείτε, γιατί οι αρχές σας αλλά και η πρακτική σας -όπως και του συνόλου της κοινωνίας- είναι μέσα σε αυτό το βόθρο πού ακολουθεί τον πολιτισμό μας από την απαρχή του.

Επίσης γνωρίζετε ότι όποιες φωνές μέσα στη ιστορία μίλησαν για κάτι διαφορετικό, αυτές οι φωνές πνίγηκαν και χλευάστηκαν από τα ιερατεία σας. Ποτέ δεν οικειοποιηθήκατε την συμπόνια, την συντροφικότητα ,την αγάπη ,τον οίκτο μέσα στις πρακτικές σας. Ποτέ δεν προσεγγίσατε το Άλλο Πνεύμα, γιατί απλώς σας αρέσει να είστε πειρατές πού κουρσεύετε την ίδια την ζωή.

Το ερώτημα όμως παραμένει: γιατί τέτοια πρεμούρα για την βία;

 

Ίσως, γιατί αντιλαμβάνεστε ότι οι  πρακτικές σας έχουν υπερβεί τα όρια. Ίσως επίσης, διότι γνωρίζετε πάρα πολύ καλά ότι όσοι σπέρνουν ανέμους θερίζουν θύελλες. Γι' αυτό προετοιμάζετε την καταστολή, αρχικά, μέσω του Λόγου. Επίσης γιατί αντιλαμβάνεστε -«άνθρωποι(;!!)» είστε και εσείς- ότι όταν το σημείο συμπίεσης καθίσταται ασφυκτικό, η καταφυγή στη βία είναι η ύστατη  λύση για το σκλάβο, πού εν τέλει δεν έχει να χάσει  τίποτα παρά μόνο την μιζέρια του.

 

Είναι λύση η βία; Όχι! - αλλά όχι για τους λόγους πού προπαγανδίζετε.

 

Για εσάς η βία καθίσταται επιλήψιμη απλώς και μόνον όταν αμφισβητεί την εξουσία σας  και τις επαίσχυντες πρακτικές σας. Θέλετε να ποινικοποιήσετε  αυτό πού σας αμφισβητεί, εσάς και το σύστημα σας. Ουδόλως ευαισθητοποιήστε για την βία πού οι ίδιοι ασκείτε στη κοινωνία. Θεωρείτε ότι αυτή η βία είναι αγιασμένη ... μάλλον από τον θεό του χρήματος. Έχετε το δικαίωμα του χειραγωγού του κοπαδιού και αυτό σας δικαιώνει στα μάτια σας .

 

Για εμάς τώρα, η βία δεν είναι λύση διότι μάς ανοίγει  υπαρξιακή τρύπα. Καταργεί την ανθρωπιά μας, διαβρώνει τις αξίες πού έχουμε για την ζωή και για τον άνθρωπο. Αυτό εκμεταλλεύεστε. Τα εναπομείναντα ψιχία ανθρωπιάς μας. Για αυτό μας θεωρείτε ζώα και ηλίθιους. Ακούμε ατελείωτες ρυπαρολογίες, ,τις ψευτιές σας, την αλλοίωση της πραγματικότητας πού επιχειρείτε, το αίσθημα δικαιοσύνης πού έχετε βιάσει. Αλλά δεν σας αρκεί αυτό, πρέπει να μας καταστήσετε και συνειδητά καρπαζο-εισπράκτορες, ζητώντας να αποκηρύξουμε τον σατανά της βίας. Ναι, μιλάμε για τον ίδιο σατανά πού εσείς υπηρετείτε .

 

Να γνωρίζετε ότι η γελοιότητα κάποτε θα λάβει τέλος  Οι δυνάμεις του Ανθρώπου κάποτε θα βρουν τα μέσα για να εκφραστούν. Η εφηβική αντιπαράθεση δεν θα είναι αιώνια και μια άλλη αντίληψη για τον άνθρωπο και την κοινωνία θα πάρει σάρκα και οστά.

 

Μέχρι τότε θα στεκόμαστε ακίνητα αγάλματα απέναντι από τα ασεβήματα σας.

 

ΑΠΕΤΑΞΑΜΗΝ.

Πηγή : http://pyravlosypogeiwn.blogspot.gr/

Διαβάστε Περισσότερα

ΟΙ ΑΝΑΜΟΡΦΩΤΕς

Α' Μέρος: Καλοκαίρι 2002

Ιστορικό αρχείο ανακάλυψη έπεσε στα χέρια μας το περασμένο καλοκαίρι , το οποίο αφορά δυο από τα καλοκαίρια που περνούσαμε στην αγαπημένη μας Σέριφο, όπου πέρα από τα παιχνίδια, τις χαρές και τα γλέντια υπήρχε και η εσωτερική κόντρα της ΠΑΝΩ ΧΩΡΑΣ με την ιστορική ομάδα του Περσέα.

ΠΑΝΩ ΧΩΡΑ, η ομάδα η οποία αποτελούνταν από πολλά από τα σημερινά της στελέχη, τα οποία τότε ήταν παιδία.

Περσέας, η ομάδα που αγωνίζονταν παλιά για λογαριασμό της Σερίφου στην Αττική και αλλού, και το 2002 αποτελούνταν και αυτή από πολλά παιδιά που την σημερινή εποχή αναγέννησαν την ομάδα του Περσέα.

Για την ΠΑΝΩ ΧΩΡΑ ήταν η εποχή του νεανικού αυθορμητισμού και του πάθους για την δημιουργία αυτής της ομάδας που σήμερα συνεχίζει να υπάρχει. Τα ίδια αυτά στελέχη αποτελούσαν την ιδέα της ΠΑΝΩ ΧΩΡΑΣ και με την βοήθεια των πατεράδων και των μεγάλων αδερφών έφτιαξαν φανέλες και κανόνιζαν την μεταφορά τους στο γήπεδο των Λειβαδερών και του Αυλόμωνα.

Σήμερα, η ΠΑΝΩ ΧΩΡΑ συνεχίζει να υπάρχει, όπως και ο Περσέας, σε διαφορετικές συνθήκες και όπως ορίζουν οι καταστάσεις. Οι ίδιοι έφηβοι, σήμερα ενήλικες, οργάνωσαν το πάθος τους για την αυτή την ομάδα και την έκαναν ομάδα με τα όλα της, με νίκες, χαρές, λύπες, επιτυχίες, αποτυχίες, απογοητεύσεις.

Πάνω από όλα όμως δεν έβαλαν ποτέ τον εαυτό τους, ο καθένας με τα δικά του χαρακτηριστικά έβαλε το λιθαράκι του, και συνεχίζει να το κάνει, για να φτιάξουμε  ένα όμιλο σοβαρό που να αντιπροσωπεύει επάξια το νησί μας και σιγά σιγά να περάσει αυτή η ομάδα στα χέρια της νεώτερης γενιάς που έρχεται με το ίδιο πάθος να γίνει μέλος αυτής της δυναμικής που έχουμε αναπτύξει.

Από το αρχείο του Λιβάνιου Νίκου, το οποίο ανακαλύφθηκε τυχαία το περασμένο καλοκαίρι, σας παραθέτουμε τις καλοκαιρινές επιτυχίες της ΠΑΝΩ ΧΩΡΑΣ μας πριν αυτή μεγαλουργήσει στα γήπεδα της Αττικής. Το αυθεντικό εδώ...

Ακολουθεί το πρώτο μέρος:

Καλοκαίρι 2002
Σύνολο Νικών	ΧΩΡΑ – ΠΕΡΣΕΑΣ: 7-3
		Σκορερς
Αγώνας 1ος Γήπεδο Αυλόμωνα 14 Ιουλίου	ΠΕΡΣΕΑΣ - ΧΩΡΑ: 3-4 Ημίχρονο: 0-2	Αλέξης (3)	Μπάμπης Κουβάτσος (3) Βαγγέλης Ρώτας Λάμπρος
Αγώνας 2ος Γήπεδο Αυλόμωνα 17 Ιουλίου	ΠΕΡΣΕΑΣ - ΧΩΡΑ: 6-5		Γιώργος Φαράντος (2) Κοσμάς Παρίσης Βαγγέλης Ρώτας Νίκος Αντωνάκης
Αγώνας 3ος Γήπεδο Αυλόμωνα 21 Ιουλίου	ΠΕΡΣΕΑΣ - ΧΩΡΑ: 4-3 Ημίχρονο: 1-1	Dino (2) Βύρων Ρώτας Κυρίτσης Γ (Αυτογκολ)	Νίκος Λιβάνιος Σπύρος Μποφίλιος Κοσμάς Παρίσης
Αγώνας 4ος Γήπεδο Λιβαδερών 24 Ιουλίου	ΧΩΡΑ - ΠΕΡΣΕΑΣ: 5-0 Ημίχρονο: 1-0	Νίκος Αντωνάκης Κοσμάς Παρίσης Μπάμπης Κουβάτσος Παντελής Νίνης Βαγγέλης Ρώτας
Αγώνας 5ος Γήπεδο Αυλόμωνα 27 Ιουλίου	ΠΕΡΣΕΑΣ - ΧΩΡΑ: 1-3 Ημίχρονο: 1-1	Μίλτος	Γιώργος Κυρίτσης Κοσμάς Παρίσης(2)
Αγώνας 6ος Γήπεδο Αυλόμωνα 30 Ιουλίου	ΠΕΡΣΕΑΣ - ΧΩΡΑ: 0-7 Ημίχρονο: 0-1		Βαγγέλης Λιβάνιος (2) Βαγγέλης Ρώτας Νίκος Αντωνάκης Νίκος Λιβάνιος Μπάμπης Κουβάτσος Κοσμάς Παρίσης
Αγώνας 7ος Γήπεδο Λιβαδερών 2 Αυγούστου	ΧΩΡΑ - ΠΕΡΣΕΑΣ: 1-0 Ημίχρονο: 0-0	Νίκος Λιβάνιος
	Αργότερα πραγματοποιήθηκε αγώνας μεταξύ ΧΩΡΑΣ – Μεγ. Λιβαδίου/Κουταλά στο οποίο η Χώρα νίκησε με γκολ των Γ. Φαράντο (2)& Γ. Κυρίτση
Αγώνας 8ος Γήπεδο Αυλόμωνα 7 Αυγούστου	ΠΕΡΣΕΑΣ - ΧΩΡΑ: 3-9 Ημίχρονο: 0-5	Βύρων Ρώτας (2) Αδελιανάκης Γ.	Βαγγέλης Λιβάνιος (2) Νίκος Λιβάνιος (3) Πάρις Μονέσι Σπύρος Μποφίλιος Γιώργος Γούναρης (2)
Αγώνας 9ος Γήπεδο Αυλόμωνα 11 Αυγούστου	ΠΕΡΣΕΑΣ - ΧΩΡΑ: 1-1 Ημίχρονο: 1-0 Πέναλτυ: 3-2	Αλέξης	Νικόλας (αυτογκόλ)
		Αδελιανάκης Γ. Βύρων Ρώτας Dino	Κοσμάς Παρίσης Γιώργος Κυρίτσης
Αγώνας 9ος Γήπεδο Αυλόμωνα 14 Αυγούστου	ΠΕΡΣΕΑΣ - ΧΩΡΑ: 1-2 Ημίχρονο: 0-1	Αδελιανάκης (πεν)	Νίκος Λιβάνιος Κοσμάς Παρίσης
	Ομάδα 2002
	ΧΩΡΑ ΣΕΡΙΦΟΥ		Γκολ
1	Παναγίωτης Ρουμελιώτης		-
2	Σπύρος Μποφίλιος		2
3	Πάρις Μονέσι		1
4	Γιώργος Ποτηριάδης		-
5	Κώστας Λιβάνιος		-
6	Παντελής Νίνης		1
7	Γιώργος Κυρίτσης		1
8	Βαγγέλης Λιβάνιος		4
9	Γιώργος Γούναρης		2
10	Μπαμπης Κουβάτσος		4
11	Κοσμάς Παρίσης		7
12	Νίκος Αντωνάκης		3
13	Βαγγέλης Ρώτας		4
14	Νίκος Λιβάνιος		7
15	Γιώργος Φαράντος		2
16	Διονύσης Κοτσέτας		-

Πηγή : http://www.panohorafc.gr

Διαβάστε Περισσότερα

Ο γελωτοποιός του Βασιλιά

 

«Όπως όλα τα έργα του κλασικού θεάτρου, με τους βασιλιάδες τους, τις παρθένες τους, τον έρωτα και την προδοσία, πρέπει να έχουν πάντα και το γελωτοποιό του βασιλιά, έτσι και η παγκοσμιοποίηση έχει το Νταβός. […]

Τον Ιανουάριο του 1971, η πρώτη συνδιάσκεψη που έγινε σ’ αυτό το χωριουδάκι των ελβετικών Άλπειων, αποτέλεσε την πρώτη σοβαρή απόπειρα να εμψυχωθεί η ευρωπαϊκή οικονομική τεχνοκρατία ώστε να μπορεί ν’ ανταγωνίζεται επάξια αυτή των ΗΠΑ. 

 

Ήταν ή επέτειος των 25 χρόνων από την ίδρυση του Κέντρου Βιομηχανικών Ερευνών και η συνδιάσκεψη επικεντρώθηκε σε τρία σημεία: τα έθνη σβήνουν και πρέπει να σβήσουν∙ οι επιχειρήσεις είναι πια στα χέρια των διαχειριστών και όχι των κλασικών καπιταλιστών` οι μπίζνες πρέπει να καθοδηγούν την κοινωνία. 

 

Αυτό ακριβώς υποστήριξαν οι 160 σελίδες από τα πρακτικά της: "Σε αντίθεση με την ολοφάνερη παρακμή των περισσότερων ευρωπαϊκών κρατών, η βιομηχανία και το εμπόριο προσαρμόστηκαν πολύ γρήγορα στις καινούργιες πραγματικότητες, εν μέρει επειδή είναι πιο κοντά στη ζωή και δεν μπορούν να φορτώνουν για πολύ καιρό τα δικά τους σφάλματα στις πλάτες άλλων (…) Υπό κανονικές συνθήκες την πρωτοβουλία αναλαμβάνουν οι πολιτικοί. Τώρα όμως η βιομηχανία και το εμπόριο παίρνουν τα πράγματα στα χέρια τους".

Αυτή την ακραία άποψη ώθησε ακόμη μακρύτερα εκείνος που ανέλαβε πρώτος τις τύχες του Νταβός στα χέρια του, ο Κλάους Σβαμπ, ένας νέος καθηγητής του μάνατζμεντ που ευθύς αμέσως άρχισε να προσκαλεί τη διεθνή οικονομική τεχνοκρατία. […]

Αυτό το Ευρωπαϊκό Συμπόσιο Μάνατζμεντ, που σύντομα μετεξελίχθηκε στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ ή απλά Νταβός, ήταν η πρώτη οργάνωση που εντόπισε προς τα πού θα έγερνε το κενό του δυτικού πολιτισμού. Έλαβε χώρα 7 μήνες πριν ο Νίξον διαλύσει τη συνθήκη του Μπρέτον Γουντς και ευθύς εξαρχής υποστήριξε, ότι η κοινωνία θα πρέπει να θεωρείται μέσα από το πρίσμα της οικονομίας και η οικονομία μέσα από το πρίσμα των διαχειριστών των μεγάλων ομίλων μάλλον παρά από αυτό των κλασικών καπιταλιστών. […]

Ο Σβαμπ κατόρθωσε να φτιάξει μια σύγχρονη Αυλή, με όλα τα χαρακτηριστικά της ζωής των ανακτόρων: ελπίδα ότι θα καταφέρουμε να ασκήσουμε κάποια επιρροή∙ συμπεριφορές αυλικών, που τώρα βαπτίζονται ‘λόμπινγκ’ ή ‘δίκτυα’∙ ισχυροί δούκες και πρίγκηπες ταπεινωμένοι που αναγκάζονται να γλύφουν το βασιλιά ή τους ανθρώπους του περιβάλλοντός του. Ο βασιλιάς του Νταβός ήταν μια ιδέα: βλέπουμε την κοινωνία μέσα από τα μάτια της οικονομίας. Αυλικοί ήταν οι μάνατζερς των μεγάλων ομίλων. Και ταπεινωμένοι πρίγκηπες, οι αιρετοί ηγέτες, οι πολιτικοί».

John Ralston Saul, The Collapse of Globalism and the reinvention of the World (2005).

Πηγή : http://dangerfew.blogspot.gr/

Διαβάστε Περισσότερα

Κάλεσμα Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης στον Πέτρο Καπετανόπουλο

ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ

Ο Πέτρος Καπετανόπουλος συνελήφθη  τα μεσάνυχτα του Σαββάτου της 21^ης Ιουλίου γιατί διαμαρτυρήθηκε στους αστυνομικούς που κακοποιούσαν έναν σιδηροδέσμιο μετανάστη έξω από την πολυκατοικία που μένει. Το πρωί της επομένης οδηγήθηκε σιδηροδέσμιος και αυτός στον εισαγγελέα με τρεις πλημμεληματικές κατηγορίες: «αντίσταση κατά της αρχής», «προσπάθεια ελευθέρωσης κρατουμένου» και «ψευδή ανωμοτί κατάθεση».

 Ο εισαγγελέας προσθέτει και την κακουργηματική κατηγορία της «απλής συνέργειας σε ληστεία» (ο μετανάστης ομολόγησε τη ληστεία μιας τσάντας) και διατάσσει το σχηματισμό κοινής δικογραφίας (του Πέτρου με τον μετανάστη).
Η ανακρίτρια παρά την εντολή που έχει να του ασκήσει ποινική δίωξη για κακούργημα, τον αφήνει ελεύθερο χωρίς περιοριστικούς όρους.

Η δικογραφία διαβιβάζεται στον εισαγγελέα εφετών. Εκείνο το διάστημα, ψηφίζεται το 3^ο μνημόνιο και ο ν. 4093/2012. Σύμφωνα με αυτόν, αν ένας δημόσιος υπάλληλος παραπέμπεται αμετακλήτως για κακούργημα τίθεται αυτοδικαίως σε προσωρινή αργία μέχρι την τελεσίδικη αθώωσή του. Έτσι, ο Π.Κ. κινδυνεύει να τεθεί σε αργία μέχρι να τελεσιδικήσει η υπόθεσή του (4-5 χρόνια) στερούμενος το μοναδικό του εισόδημα, που είναι ο μισθός του.


Στις 17/1/2013, η αντιεισαγγελέας εφετών, με πρότασή της στο συμβούλιο εφετών ζητά  την απαλλαγή του Π.Κ. από την κακουργηματική κατηγορία και την εισαγωγή της υπόθεσης στο Μονομελές Εφετείο Κακουργημάτων, προκειμένου να δικαστεί ο μετανάστης για το αδίκημα της ληστείας και ο Π.Κ. για τα πλημμελήματα της «αντίστασης κατά της αρχής», της «ελευθέρωσης κρατουμένου» και της «ψευδούς ανώμοτης κατάθεσης». Πρόκειται για μια θετική βεβαίως εξέλιξη στην υπόθεση που όμως δεν μας εφησυχάζει καθόλου.

«Το βράδυ του Σαββάτου» δεν μας ξάφνιασε. Η στάση του Πέτρου ποινικοποιήθηκε γιατί ήταν έξω από τα πλαίσια  του «πολιτικώς ορθού». Έξω από τα πλαίσια της άποψης που μοιράζει δικαιώματα ανάλογα με τη φυλή, το χρώμα, τον πλούτο.

Για μας που βιώνουμε την κρατική βία, αυθαιρεσία και καταστολή σε κάθε εργατικό και κοινωνικό αγώνα, για μας που ξέρουμε πως οι βασανισμοί των μεταναστών στα αστυνομικά τμήματα είναι καθημερινό φαινόμενο, για μας που πιστεύουμε ότι η αδιαφορία και ο κοινωνικός κανιβαλισμός είναι αντίθετος με την ανθρωπιά αλλά και τα ταξικά μας συμφέροντα, για μας που το αυτονόητο της πράξης του ταυτίζεται με το αυτονόητο της αθωότητας του, η υπόθεση του Πέτρου ξεπερνάει τα όρια της προσωπικής του περιπέτειας, αφορά όλους όσους αγωνίζονται. Ο αγώνας ενάντια στο φασισμό, στην αυθαιρεσία της εξουσίας, στην καταστολή των συνειδήσεων είναι και δικός μας αγώνας. Είναι ένας πολιτικός και κοινωνικός αγώνας του καθένα μας.


Με βάση λοιπόν το τελευταίο (θετικό) γεγονός στην υπόθεση και εν αναμονή των εξελίξεων, με πρωτοβουλία του Πέτρου και αλληλέγγυων βρεθήκαμε άτομα και συλλογικότητες σε δύο συναντήσεις.

Δημιουργήθηκε η Πρωτοβουλία αλληλεγγύης, η οποία είναι ανοιχτή, και σας καλεί:

το Σάββατο 2/2 , στις 11:00 πμ: μικροφωνική στο σταθμό ΜΕΤΡΟ Σεπολίων.

τη Δευτέρα  4/2, στις  9:00 πμ -11.00 πμ: συγκέντρωση έξω από τον ΟΑΕΔ Περιστερίου.

την Τετάρτη 6/2 7:30 μ.μ.: συνάντηση στο στέκι της Λαϊκής Συνέλευσης Κολωνού-Σεπολίων.

Αλληλεγγύη στον Πέτρο Καπετανόπουλο

Άμεση απόσυρση όλων των σε βάρος του κατηγοριών

Πηγή : http://seisaxthia.wordpress.com/

Διαβάστε Περισσότερα

Τα φαντάσματα του οθωμανισμού

Την Παρασκευή 25 Ιανουαρίου στην Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών στη Θεσσαλονίκη παρουσιάστηκε από τις «Εναλλακτικές Εκδόσεις» το βιβλίο του Γιάννη Ταχόπουλου, Η Θεσσαλονίκη, ο Μαζάουερ και τα φαντάσματα του Οθωμανισμού από τους Ντίνο Χριστιανόπουλο, Γιάννης Μέρτζο, Γιάννη Μέγα, Γιώργο Καραμπελιά και τον συγγραφέα, σε μια αίθουσα τελετών της ΕΜΣ που αποδείχτηκε μικρή για τον όγκο των συρρευσάντων.

Όταν παρουσιάζαμε το βιβλίο του φανταζόμασταν ότι η παρουσίαση που ανησυχεί τόσο έντονα τους κύκλους της εθνοαποδόμησης, που προωθούσαν κατά το παρελθόν συστηματικά το έργο του Μαζάουερ, θα τους οδηγούσε στην κλασική σε αυτούς μέθοδο της αποσιώπησης.

Κι όμως! Ενοχλήθηκαν τόσο πολύ που έθεσαν μπροστά στα μάτια μας έναν μηχανισμό παραχάραξης των γεγονότων και στρέβλωσης της ίδιας της πραγματικότητας: Στο στόχαστρο τέθηκε αυτή τη φορά, όχι το παρελθόν, αλλά η ίδια η εκδήλωση που παρουσίαζε ένα βιβλίο που με ήπιο και νηφάλιο τρόπο εκθέτει τις αμέτρητες παραλείψεις και διαστρεβλώσεις του εμπνευστή της «Πόλης των Φαντασμάτων»!

Έτσι, την Δευτέρα 28/01, διαβάσαμε στην εφημερίδα Έθνος το «ρεπορτάζ» του γνωστού και μη εξαιρετέου Απόστολου Λυκεσά, και δεν πιστεύαμε στα μάτια μας. Σε ένα απίστευτο ρεσιτάλ των ίδιων πρακτικών που μεταβάλουν την Οθωμανική Θεσσαλονίκη σε παράδεισο, το παιδομάζωμα σε κυνήγι ταλέντων, και την Άλωση της Κωνσταντινούπολης σε γιγάντια εκστρατεία ανακαίνισης-αποκατάστασής της, ο Λυκεσάς αποπειράθηκε την συνολική… αποδόμηση της εκδήλωσης.

Προσπαθεί να πείσει τους αναγνώστες ότι λίγο ως πολύ υπήρξε συμπαιγνία της διοργάνωσης για να θέσουν τον Μαζάουερ στο «εδώλιο» της ΕΜΣ, ενώ από κάτω το κοινό διψούσε να αναθεματίσει τον «ασεβή» Βρετανό. Σύμφωνα με τον Λυκεσά, τα σχέδια της εκδήλωσης τίναξε στον αέρα ο Ντίνος Χριστιανόπουλος, ο οποίος υποτίθεται «δικαίωσε» τον Βρετανό ιστορικό λέγοντας: «οι αναφορές του για εμάς δεν είναι τόσο καλές, κάνει λάθη και έχει προκαταλήψεις για οτιδήποτε οθωμανικό, αλλά το βιβλίο του δεν είναι ακριβώς Ιστορία, είναι περίπου λογοτεχνία. Αυτό είναι ένα αβαντάζ του Μαζάουερ. Το βιβλίο του είναι απίθανα γοητευτικό, ακόμη και εγώ σκέφτομαι μήπως δεν πρέπει να το χτυπήσω…».

Με αυτές, λοιπόν, τις φράσεις «δικαιώνεται» ο «Ιστορικός» (που δεν γράφει, όμως, Ιστορία) από τον ποιητή! Προφανώς, ο Λυκεσάς, και η αρχισυνταξία του Έθνους που ενέκρινε το κείμενο, περνάει τους αναγνώστες για εντελώς ηλίθιους! Ένα μικρό απόσπασμα από όλη την ομιλία του Ντίνου Χριστιανόπουλου, η αποσιώπηση του γεγονότος ότι ο ποιητής έχει πάρει επανειλημμένα θέση εναντίον του βιβλίου και έχει μιλήσει για τις παραλείψεις του συγγραφέα, και την βγάλαμε την είδηση!

Ο Α. Λυκεσάς συνεχίζει στο ίδιο μήκος κύματος κατά το παράδειγμα του αγαπημένου του ιστορικού. Έτσι παρουσιάζει ως «ύποπτο» ότι ο Γ. Μέγας στάθηκε στις αποσιωπήσεις του Μαζάουερ κατά την εισήγησή του. Ή ότι αυτές ακούστηκαν ως «φιλολογικός λυρισμός» στ’ αυτιά του κοινού (όχι δηλαδή ότι δεν ίσχυαν, αλλά φταίει το «κοινό», που «ήθελε αίμα» κατά τον Λυκεσά). Και βέβαια, «λάδι στη φωτιά» ενός υποτιθέμενα φανατικού κοινού, έριξαν οι (πανθομολογούμενες, σήμερα) διαπιστώσεις των Ν. Μέρτζου και Γ. Καραμπελιά για τα προφανή πολιτικά κίνητρα προώθησης της «Πόλης των Φαντασμάτων» του Μαζάουερ, από τους νεοαναδυόμενους πόλους εξουσίας που διεκδικούν να ορίζουν τις τύχες της Θεσσαλονίκης.

Η «κατασκευή» της είδησης, και η παραποίηση των γεγονότων που διαπράττει ο Λυκεσάς έχει έναν και μόνο λόγο. Ότι οι κύκλοι που πρόβαλαν σκανδαλωδώς το εξωραϊσμένο παρελθόν της οθωμανικής κατοχής της πόλης, διότι πίστευαν ότι η εικόνα του ταιριάζει γάντι στις συνθήκες της μετα-εθνικής Θεσσαλονίκης που να θέλουν να διαμορφώσουν, έχουν ανησυχήσει πάρα πολύ με το βιβλίο του Γιάννη Ταχόπουλου και την μεγάλη απήχησή του. Όπως και βέβαια ανησύχησαν από το γεγονός ότι σημαντικές προσωπικότητες αποτελούσαν το πάνελ της παρουσίασης του βιβλίου.

Κι όμως, η μηχανή του ψεύδους και της παραπλάνησης –η μόνη πραγματική ικανότητα και εξουσία που διαθέτουν– δεν προχωράει πλέον τόσο εύκολα: Όλοι καταλαβαίνουν ποιό είναι το πολιτικό πλαίσιο της αφήγησης του Μαζάουερ, για την ευτυχισμένη (και βέβαια όχι κατακτημένη) Οθωμανική Θεσσαλονίκη.

 Και ποιά τα πολιτικά κίνητρα αυτών που μάχονται για να το κρύψουν. Το βλέπουν μπροστά τους, στις δηλώσεις του Νταβούτογλου για τη σημασία που έχει η πόλη στο νεο-οθωμανικό σχέδιό του. Ακόμη, φαίνεται στο ότι ο Φούχτελ βρίσκεται εδώ, για να οργανώσει την εξαγορά του πλούτου της χώρας από τα γερμανικά οικονομικά πάντσερ.

Τα πράγματα είναι τόσο φως-φανάρι, που η «λογοτεχνία» του Λυκεσά δεν πείθει πλέον κανέναν. Ας είναι. Τουλάχιστον, αυτές οι αθλιότητες είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να δούμε ζωντανά το πως λειτουργούν αυτά τα κυκλώματα. 

Πως η υπεράσπιση της νεο-αποικιακής «κατασκευής» του Μαζάουερ από τα κέντρα εξουσίας της πόλης, επινοεί ειδήσεις, τις προωθεί σε μεγάλες εφημερίδες, και ταυτόχρονα αυτές εμφανίζονται σαν τα μανιτάρια, εντελώς «τυχαία», σε πλείστα όσα δήθεν έγκυρα ειδησεογραφικά ιστολόγια της πόλης κ.ο.κ. Με τέτοιες μηχανές τόσα χρόνια κρατάνε χειροπόδαρα δεμένη την κοινή γνώμη. Με τέτοιες τακτικές προσπαθούσαν να μας πείσουν πως όσοι τολμούσαν να μιλήσουν για τη νέα υποδούλωση που φαινόταν στον ορίζοντα είναι τάχα «συνομωσιολόγοι», κι ύστερα ήρθε η Μέρκελ και η Τρόικα. Σήμερα λένε τα ίδια για την απειλούμενη αποικιοποίηση της πόλης, ε, λοιπόν είναι καιρός να ξεσηκωθούμε για να μην συμβεί κάτι τέτοιο. Φτάνει πια!

Όσο για τον Ντίνο Χριστιανόπουλο και τον Μαζάουερ, ας παραθέσουμε δηλώσεις που είχε κάνει ο ίδιος επί του θέματος –δεν χρειαζόμαστε διερμηνείς τύπου Α. Λυκεσά για να μάθουμε τι ακριβώς πιστεύει:

Ερώτηση:  Το βιβλίο του Βρετανού ιστορικού Μαρκ Μαζάουερ Θεσσαλονίκη: Πόλη των Φαντασμάτων προκάλεσε κάποια αναστάτωση, βρήκε υποστηρικτές αλλά και επικριτές. Δεν αποτελεί αξία η κατάθεση της ιστορικής αλήθειας για την πόλη χωρίς ιδεολογικές αγκυλώσεις και αναστολές;

Απάντηση του Ντίνου Χριστιανόπουλου: Μαζάουερ; Είμαι από τους επικριτές του. Το βιβλίο του είναι καλογραμμένο και γοητευτικό, δε μου φαίνεται όμως ότι λέει και τίποτα καινούργιο. Αλλά ενώ δεν λέει τίποτα καινούργιο, ευαγγελίζεται μια Θεσσαλονίκη που ο δήμαρχός της σε είκοσι χρόνια θα είναι Τούρκος. Να τον χαίρεστε λοιπόν και να μου πείτε για το συμφέρον τίνος αφεντικού του εργάζεται αυτός ο κύριος.» (Πηγή: εδώ).

Και ας είναι βέβαιοι οι κάθε λογής παραχαράκτες ότι όσο πιο πολύ χτυπάς το καρφί της αλήθειας, τόσο περισσότερο μπαίνει.

                                              

Απάντηση του Ντίνου Χριστιανόπουλου

στην εφημερίδα «Έθνος» της 28.1.13

Το βιβλίο του Μαζάουερ το θεωρώ λογοτεχνικό και όχι ιστορικό. Λογοτεχνικό αλλά γεμάτο λάθη και παραλείψεις, όπως επεσήμαναν τόσο ο καθηγητής Τουλουμάκος όσο και ο ερευνητής Ταχόπουλος. Όσο για τον συγγραφέα Μαζάουερ, όχι μόνο δεν τον «αθώωσα», όπως κακώς μου καταμηνύει ο συντάκτης του δημοσιεύματος, αλλά και φρίττω με την ιδέα ότι εσκεμμένα αποσιωπά το ολοκαύτωμα.

Θεσσαλονίκη, 28.1.2013

Ντίνος Χριστιανόπουλος

Πηγή : http://www.kourdistoportocali.com/

Διαβάστε Περισσότερα