Η συνάντηση οικονομίας και γεωπολιτικής στην Ανατολική Μεσόγειο

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Ο πρόεδρος Πούτιν χαρακτήρισε τα μέτρα του Eurogroup για την Κύπρο ως «επικίνδυνα» και «αντιεπαγγελματικά». Η ρωσική ηγεσία επέκρινε την έλλειψη προηγούμενης συνεννόησης από την ΕΕ με τη Μόσχα.

 

Η απόφαση του Eurogroup, με τη συμμετοχή του ΔΝΤ, της Κομισιόν και της ΕΚΤ, έπληξε άμεσα την εμπιστοσύνη στην κυπριακή οικονομία, οδηγώντας σε πιθανή κατάρρευσή της αλλά και απειλώντας την ίδια την υπόσταση του κυπριακού κράτους. 

 

Μετά το ελληνικό Μνημόνιο είναι ευθεία επίθεση στα δύο ελληνικά κράτη. 

 

Προφανώς δεν εξηγείται μόνο από το μεγάλο μέγεθος του τραπεζικού τομέα της Κύπρου – ούτε έχει νόημα να μικρύνει με τέτοιο τρόπο αυτός ο τομέας. 

 

Αν αυτό ήταν το πρόβλημα, θα έπρεπε, πριν ασχοληθεί με την Κύπρο, το Eurogroup να ασχοληθεί με το Λουξεμβούργο και την Μάλτα για παράδειγμα.

 

Τα μέτρα του Eurogroup έχουν μια ιδιαίτερη προφανή γεωπολιτική διάσταση. Για δεύτερη φορά επιλέγεται για χτύπημα ο ελληνικός χώρος. Τα πληττόμενα κεφάλαια είναι ελληνικά, κυπριακά και ρωσικά. Πλήττεται η σχέση Κύπρου-Ρωσίας και εμμέσως η σχέση Ρωσίας-Γερμανίας.

 

 

Φαίνεται να επιβεβαιώνεται η εκτίμηση όσων θεωρούν την γερμανική ηγεσία ως «χρήσιμο ηλίθιο» της βαθύτερης στρατηγικής του Χρήματος και το Κρεμλίνο του Βλαδίμηρου Πούτιν αναρωτιέται με το δίκηο του αν αυτή είναι η Γερμανία του Ραπάλο ή του Ρίμπεντροπ-Μόλοτωφ. Μάλλον είναι η Γερμανία των ηλιθίων.

 

Το μικρό νησί της Κύπρου έχει γίνει, εδώ και μερικές μέρες, το επίκεντρο της ευρωπαϊκής κρίσης. Η σημασία της κρίσης αυτής είναι τεράστια, και οικονομική και γεωπολιτική, αντιστρόφως ανάλογη προς το μέγεθος του νησιού.

 

 Θα επηρεάσει άμεσα το μέλλον της Ελλάδας και όλης της Ευρώπης, αλλά και την εξέλιξη της παγκόσμιας οικονομικής κατάστασης. Θα επηρεάσει πιθανώς επίσης την μεσανατολική κατάσταση, με δεδομένη τη στρατηγική σημασία του νησιού

 

Τα μέτρα του Eurogroup έπληξαν ήδη σοβαρά την εμπιστοσύνη προς την οικονομία της Κύπρου και έθεσαν σε αμφιβολία την ίδια τη «βιωσιμότητα» του κυπριακού κράτους.

 

 Μια εξέγερση όμως του κυπριακού λαού υποχρέωσε την κυπριακή ηγεσία να μην τα υιοθετήσει τελικά και να δηλώσει ότι θα αναζητήσει λύση και προς την κατεύθυνση της Ρωσίας.

 

Από την στιγμή που μια τέτοια προοπτική κατέστη πιθανή, σημαντικότατες δυνάμεις του διεθνούς συστήματος κινητοποιήθηκαν στην Κύπρο, την Ελλάδα, τη Ρωσία και την Ευρώπη για να την αποτρέψουν, εκτιμώντας, ορθά, αφενός ότι θα συνιστούσε μείζονα στρατηγική επιτυχία της Ρωσίας, αφετέρου ότι θα ανέτρεπε τον στρατηγικό σχεδιασμό πίσω από το «κυπριακό πραξικόπημα» με όργανο το Eurogroup.

 

Η στρατηγική σημασία Κύπρου και Ελλάδας

 

Η Κύπρος βρίσκεται σε ένα από τα στρατηγικότερα σημεία της υφηλίου, δίπλα από το Ισραήλ, απέναντι από το Τζεϊχάν, τον Λίβανο και τη Συρία, ενώ ελέγχει την έξοδο του Σουέζ. 

 

 

Για όλες τις επεμβάσεις στη Μέση Ανατολή ο έλεγχος της Κύπρου είναι απαραίτητος κι αυτός ήταν ο λόγος που επιβλήθηκαν από τη CIA οι «μαύροι συνταγματάρχες» στην Ελλάδα το 1967 και οργανώθηκε στη συνέχεια από αυτούς το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου, το 1974.

 

Η στρατηγική σημασία της Κύπρου δεν διέφυγε από την ηγεσία των Βρετανών, που ανέμειξαν την Τουρκία για να κάμψουν το αίτημα εθνικής αυτοδιάθεσης των Κυπρίων, το 80% των οποίων είναι ‘Ελληνες, των ΗΠΑ, που έκαναν ότι μπορούσαν για να ανατρέψουν και να σκοτώσουν τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, από την ηγεσία του Ισραήλ και, προτού αυτό υπάρξει από το σιωνιστικό κίνημα και από τον Νικήτα Χρουστσώφ που παρενέβη στις ΗΠΑ το 1964, οδηγώντας σε αποτροπή της σχεδιαζόμενης από τον Ινονού στρατιωτικής εισβολής το 1964.

 

Ο ευρύτερος «ελληνικός χώρος» Ελλάδα και Κύπρος έχει ιδιαίτερη στρατηγική σημασία γιατί είναι το κέντρο μιας κατά Μπρεζίνσκι «σκακιέρας», ελέγχοντας την πρόσβαση της Ρωσίας στις «θερμές θάλασσες», συνδέοντας Ευρώπη και Μέση Ανατολή και δεσπόζοντας στην Ανατολική Μεσόγειο.

 

Αυτό δεν διέφυγε από τον Αδόλφο Χίτλερ που προτίμησε να καθυστερήσει την επίθεση στη Σοβιετική ‘Ενωση για να ελέγξει προηγουμένως την Ελλάδα, χάνοντας πολύτιμο χρόνο, απώλεια που συνέβαλε πιθανώς στην τελική ήττα του.

 

Αυτό δεν διέφυγε ούτε και από τον Ουίνστον Τσώρτσιλ που ταξίδεψε, τον Οκτώβριο του 1944 στη Μόσχα και έδωσε τα πάντα στους Ρώσους για να πάρει σε αντάλλαγμα τον έλεγχο της Ελλάδας.

 

Στη διάρκεια των διαπραγματεύσεων αυτών, η Μόσχα πήρε όλα όσα ήθελε στα υπόλοιπα Βαλκάνια, σε αντάλλαγμα της «άδειας» προς τον Τσώρτσιλ να κάνει ότι θέλει στην Ελλάδα για να ανακτήσει τον έλεγχο της χώρας.

 

 Πιθανώς η σοβιετική ηγεσία εκείνης της εποχής ήλπιζε ότι με τον τρόπο αυτό θα έθετε τις βάσεις μιας σταθερής μεταπολεμικής συνεννόησης με τους συμμάχους της στον «μεγάλο πατριωτικό πόλεμο».

 

 Τελικά όμως, το μόνο που έγινε ήταν ο ελληνικός εμφύλιος να εγκαινιάσει τον Ψυχρό Πόλεμο. Μια πολύ φιλορωσική χώρα όπως η Ελλάδα του 1944 πέρασε, δια πυρός και σιδήρου, στην αμερικανική σφαίρα επιρροής.

 

 Η Ρωσία συμπεριέλαβε με το ζόρι την τόσο εχθρική Πολωνία στη δική της σφαίρα επιρροής, νομίζοντας ότι θα προστατευθεί έτσι από μια μελλοντική επίθεση και στην πραγματικότητα διευκολύνοντάς την τελικά όταν έγινε το 1989.

 

Ο ελληνικός λαός είναι ο φιλικότερος προς τη Ρωσία εντός της δυτικής (με πολιτική έννοια) Ευρώπης και ο ιδεολόγος του επερχόμενου «πολέμου των πολιτισμών» Σάμιουελ Χάντιγκτον τον έβαλε στην ίδια κατηγορία με τους Ρώσους. 

 

Δεν είναι ασφαλώς τυχαίο ότι, για πρώτη φορά στην ιστορία της Κυπριακής Δημοκρατίας, οι διαδηλωτές που ξεχύθηκαν στους δρόμους της Λευκωσίας διαμαρτυρόμενοι για τις αποφάσεις του Eurogroup έφεραν αυθορμήτως τη ρωσική σημαία!

 

Ταυτόχρονα, η Ελλάδα έχει μια ιδιάζουσα «πολιτιστική υπεραξία» και παγκόσμια ακτινοβολία, ως πατρίδα βασικών εννοιών για τον ανθρώπινο πολιτισμό

 

Στους δύο αιώνες που ακολούθησαν την ελληνική Επανάσταση του 1821, η ελληνική ιστορία ήταν κυρίως αντανάκλαση της προσπάθειας της Αυτοκρατορίας να μην υπάρξει ελληνικό ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος. «Μια ανεξάρτητη Ελλάδα είναι παραλογισμός, η Ελλάδα θα είναι είτε ρωσική, είτε αγγλική.

 

 

 Δεν πρέπει να είναι ρωσική, άρα θα είναι αγγλική», έγραφε στην κυβέρνησή του το 1844 ο Βρετανός Πρέσβης στην Αθήνα Sir Edmund Lyons το 1844, διατυπώνοντας με τη φόρμουλα αυτή την στρατηγική εξίσωση που καθόρισε τον ελληνικό χώρο, οδηγώντας επί διακόσια χρόνια στην ύπαρξη ενός τύποις ανεξάρτητου, ουσία ημιανεξάρτητου μορφώματος, σε άνιση ισορροπία μεταξύ της Αυτοκρατορίας και της Ρωσίας.

 

Η καταστροφή του ελληνικού και κυπριακού κράτους που οργανώνουν το ελληνικό Μνημόνιο και οι Δανειακές και το κούρεμα των κυπριακών τραπεζών, συνιστά βίαιη γεωπολιτική μεταβολή της άνισης αυτής στρατηγικής ισορροπίας στην 

 

Ανατολική Μεσόγειο, που, αν και γίνεται μέχρι στιγμής με ειρηνικά μέσα, δεν θα είναι λιγότερο, μπορεί να είναι και περισσότερο σημαντική από το αποτέλεσμα των πολέμων στη Λιβύη και τη Συρία, αν φτάσουν στην πτώση του καθεστώτος ‘Ασαντ και την καταστροφή της Χεζμπολά στον Λίβανο.

 

Konstantakopoulos.blogspot.comΠηγή : 

Διαβάστε Περισσότερα

Τα 40 τυριά των Κυκλάδων και... ο ομηρικός πρόγονος της φέτας

Τα 40 τυριά των Κυκλάδων και... ο ομηρικός πρόγονος της φέτας

Γνωρίζετε ότι το τυρί που -κατά τον Όμηρο- έφτιαχνε ο Κύκλωπας Πολύφημος ήταν, κατά πάσα πιθανότητα, ο πρόγονος της φέτας;...


Ή μήπως ότι, κατά την ελληνική μυθολογία ο Απόλλωνας έστειλε τον γιο του Αρισταίο να διδάξει την τέχνη της τυροκομίας στους 'Ελληνες, την ίδια εποχή, πάνω κάτω, που ο "τυρευτής" Ερμής χάρισε στους βοσκούς το πρώτο κατσικίσιο τυρί;

Η νέα πρωτοβουλία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, με τίτλο "Παλέτα παραδοσιακών τυριών", που ξεκινά πιλοτικά από τις Κυκλάδες, έχει ως στόχο αφενός να δελεάσει 'Ελληνες και ξένους τουρίστες με τη γευστική ποικιλία των προϊόντων της ελληνικής τυροκομίας και αφετέρου να τους μυήσει σε ιστορικά, πολιτιστικά και μυθολογικά στοιχεία, που σχετίζονται με το τυρί.

Η "παλέτα παραδοσιακών τυριών Κυκλάδων" παρουσιάστηκε σήμερα, στο πλαίσιο της 8ης έκθεσης κτηνοτροφίας-πτηνοτροφίας Zootechnia, στη Θεσσαλονίκη, παρουσία του υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Αθανάσιου Τσαυτάρη.

Όπως εξήγησε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η συνεργάτιδα του υπουργού, Γιολάντα Τότσιου, η οποία εμπνεύστηκε την πρωτοβουλία, η φιλοσοφία είναι ότι στα ελληνικά εστιατόρια και ξενοδοχεία πρέπει να διατίθενται τα θαυμάσια πιστοποιημένα τοπικά τυριά, πολλά από τα οποία δεν είναι καν γνωστό ότι υπάρχουν, έξω από τον τόπο παραγωγής τους.

Ξεκινώντας από τις Κυκλάδες, οι κατά τόπους διευθύνσεις Αγροτικής Ανάπτυξης των ελληνικών περιφερειών, θα "επιστρατευτούν" για να βάλουν τα κυκλαδίτικα τυριά στο μενού ολοένα περισσότερων εστιατορίων, συνοδευόμενα πάντα από έναν μικρό επεξηγηματικό οδηγό, που θα τα συνδέει με ιστορικά και πολιτιστικά στοιχεία.

Στην "παλέτα" θα περιλαμβάνονται μόνο πιστοποιημένα τυριά, που τηρούν συγκεκριμένες προδιαγραφές, οπότε η κα Τότσιου θεωρεί ότι αυτό θα είναι ένα κίνητρο για περισσότερα τυροκομεία να σπεύσουν να πιστοποιήσουν τα προϊόντα τους.

Μόνο στις Κυκλάδες παράγονται σήμερα περίπου 40 τυριά: Αρσενικό Νάξου, Μανούρα Σίφνου, Πετρωτό Τήνου και Ανδρου, Γραβιέρα Νάξου 24μηνης παλαίωσης, Κοπανιστή, Βολάκι Τήνου,Λαδοτύρι Σερίφου ,Μυτζήθρα Σερίφου  και... η λίστα συνεχίζεται.

Πηγή : http://www.plektani.gr

Διαβάστε Περισσότερα

Διαβάστε την συνέντευξη που έδωσε ο πλοίαρχος του «Αδαμάντιου Κοραή» Ισίδωρος Λιγνός

Ο Καπετάν - Ισίδωρος Λιγνός, πλοίαρχος του «Αδαμάντιου Κοραή» είναι από 15 χρονών στη θάλασσα και τα καράβια!!!

Το ναυτικό επάγγελμα για τον Ισίδωρο είναι τρόπος ζωής....




Διαβάστε την συνέντευξη που έδωσε ο  πλοίαρχος του «Αδαμάντιου Κοραή»  Ισίδωρος Λιγνός στο arxipelagos.com

Στις αρχές Αυγούστου 2012 ταξιδέψαμε με το «Αδαμάντιος Κοραής» της ANMEZ από τη Σίφνο για τον Πειραιά.

Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού είχαμε τη χαρά να συναντήσαμε τον πλοίαρχο του πλοίου, τον καπετάν-Ισίδωρο Λιγνό, από τη Σαντορίνη.

Ο καπετάν-Ισίδωρος ταξιδεύει με τον «Αδαμάντιο Κοραή», σχεδόν από την αρχή των δρομολογίων του στη γραμμή των Δυτικών Κυκλάδων.

Το πλοίο ξεκίνησε το 2008 στη γραμμή της Παροναξίας με πλοίαρχο τον καπετάν-Σπύρο Θηραίο. Ένα χρόνο μετά θα αλλάξει δρομολόγια για τις Δυτικές Κυκλάδες, παίρνοντας τη θέση του ηρωϊκού «Ρομίλντα» της GA Ferries του Γεράσιμου Αγούδημου.

Πρώτος πλοίαρχος του «Αδαμάντιου Κοραή» στη γραμμή των Δυτικών Κυκλάδων ήταν ο καπετάν-Πέτρος Κυπριώτης, ο οποίος μετά από ένα τετράμηνο παρέδωσε τη σκυτάλη στον καπετάν-Ισίδωρο Λιγνό. Ο καπετάν-Πέτρος Κυπριώτης είναι ο καπετάνιος του «Ανδρέας Κάλβος» στη γραμμή Κυλλήνης-Πόρου και Κυλλήνης-Ζακύνθου.

Έτσι, λοιπόν, ο καπετάν-Ισίδωρος Λιγνός, ο τελευταίος καπετάνιος του «Ρομίλντα», ταξιδεύει εδώ και χρόνια στο «Αδαμάντιος Κοραής», το πλοίο που παρέλαβε τη σκυτάλη από τον προκάτοχό του.
Ένας καπετάνιος συνδέει δύο πλοία. Ένας καπετάνιος συνεχίζει να υπηρετεί τη ναυτική τέχνη με τον τρόπο που διδάχθηκε από τους δασκάλους του.

Ο καπετάν-Ισίδωρος έπιασε για πρώτη φορά πλοίαρχος σε ηλικία 35 ετών στο «Ρομίλντα», το μεγάλο σταθμό στην καριέρα του.

«Έπιασα πλοίαρχος στις 10 Δεκεμβρίου 2007, μέσα στο καταχείμωνο μετά από 15 μέρες εκπαιδευόμενος από τον καπετάν-Λευτέρη Καρυστινό.

Το δρομολόγιο του πλοίου περιλάμβανε 20 λιμάνια πάνω-κάτω και περίπου 270 προσεγγίσεις το μήνα!!!!

Κάναμε τότε τη μεγάλη άγονη για Δυτικές Κυκλάδες-Κύθνο-Σέριφο-Σίφνο-Κίμωλο-Μήλο-Φολέγανδρο-Σίκινο-Ίο-Σαντορίνη-Ανάφη, την άγονη για Πάρο-Νάξο-Ιο-Σίκινο –Φολέγανδρο-Σαντορίνη, καθώς και τη γραμμή για Σάμο-Αγ. Κύρηκο-Φούρνους Καρλόβασι-Βαθύ.

Δεν καθόμασταν, κυριολεκτικά, καθόλου.
Ταξίδεψα όλο το 2008 και συνέχισα μέχρι τον Μάρτιο του 2009, όταν το πλοίο έδεσε οριστικά.
Έμεινα μέσα 1,5 χρόνο γεμάτο.

 Η εμπειρία ήταν μοναδική. Ήταν δύσκολες εποχές, αλλά για μένα το «Ρομίλντα» στάθηκε το μεγαλύτερο σχολείο.

Έχουν περάσει από τότε 5 χρόνια, περίπου.
Σήμερα είναι 40 χρονών.
Ταξιδεύει στη θάλασσα από 15 χρονών, από το 1987.
Εικοσιπέντε χρόνια στη θάλασσα.
Μπήκε στη σχολή της Σύρου το 1990, έχοντας ήδη 6 μήνες θαλάσσια υπηρεσία ως δόκιμος.

«Ξεκίνησα να ταξιδεύω το 1987, σε ηλικία 15 ετών, στο «Golden Vergina” των Κοσμά-Καραφωτιά-Καραηλία (εταιρεία γνωστή και ως «3Κ») μαζί με τον πατέρα μου Εμμανουήλ Λιγνό που ήταν Προιστ. Αρχιθ/λος στην εταιρεία.

Ξεκίνησα ως επίκουρος, από το 1987 και ταξίδευα, πια, κάθε καλοκαίρι.
Το 1988 πήγα στον «Όμηρος» της ΝΕΛ.
Το 1989 και το 1990 ταξίδεψα ως δόκιμος με το «Μπάρι Εξπρές» του κ. Γιώργου Βεντούρη.
Στο πλοίο είχα την τύχη να έχω πλοίαρχο τον καπετάν-Χριστόφορο Κοτσαμπά.
Νιώθω τον καπετάν-Χριστόφορο σαν πατέρα μου. Με καθοδήγησε τότε σωστά, και μου έδωσε πολύ καλές συμβουλές.»

Το 1990 μπήκα, λοιπόν, στη σχολή της Σύρου. Είχα, ήδη, τους έξι μήνες υπηρεσίας, είχα και καλό βαθμό και έτσι μπορούσα να επιλέξω. Και επέλεξα τη σχολή της Σύρου. Έκανα τα μπάρκα του δοκίμου στα ποντοπόρα δεξαμενόπλοια της BUENAMMAR του Επαμεινώνδα Εμπειρίκου, σημερινή AEOLOS MANAGEMENT μια άριστη ναυτιλιακή εταιρία με αρχές.
Εκεί έμεινα ως το 1998 και ταξίδεψα μέχρι υποπλοίαρχος.

Το 1998 πήρα το δίπλωμα του υποπλοιάρχου και τότε αποφάσισα να αλλάξω την πορεία της καριέρας μου και να έρθω στην ακτοπλοΐα. Ήμουν τότε σε ηλικία 26 ετών.

Και τότε, στα 1998, ο καπετάν-Χριστόφορος Κοτσαμπάς πιστεύοντας σε εμένα , με έβαλε στο «Athens Express” ως υποπλοίαρχο με πλοίαρχο τον καπετάν-Νίκο Μπούτο και ύπαρχο τον καπετάν-Άγγελο Γισδάκη. Κάθησα μια σεζόν και μετά πήγα και στο “Vega” και στο “Saturnus”. Έπιασα, μάλιστα και ύπαρχος, στη γραμμή Δυρράχιο-Μπάρι. Η γραμμή και τότε, όπως και σήμερα, είχε πολλή δουλειά.

Τον Οκτώβριο του 1999, λίγο πριν από την απορρόφηση της εταιρείας από την Hellas Ferries πήγα, ως υποπλοίαρχος, στο «Εξπρές Αφροδίτη» όπου καπετάνιος ήταν ο καπετάν-Βασίλης Πασχάλης. Στον καπετάν-Βασίλη οφείλω πραγματικά πολλά.

Μετά ήρθε καπετάνιος ο καπετάν-Νίκος Σάρδης, στον οποίο οφείλω, επίσης, πολλά. Και έπειτα από έξι μήνες που ήμουν με τον καπετάν-Νίκο το Σάρδη έπιασα ύπαρχος σε ηλικία 29 ετών. Με τον καπετάν-Νίκο κάθησα μαζί 2 χρόνια. Συνολικά στο «Εξπρές Αφροδίτη» κάθησα 3 χρόνια μέχρι το τέλος του 2002.

Φεύγοντας από το βαπόρι αυτό πήρα το δίπλωμα του πλοιάρχου και μετά πήγα στο «Blue Star Ithaki» ως ύπαρχος, στο οποίο έμεινα ένα χρόνο συνολικά.

Και στη συνέχεια θέλοντας να εξελιχθώ πήγα στον καπετάν-Μάκη τον Αγούδημο. Ξεκίνησα από το «Νταλιάνα» το 2005, ως ύπαρχος, από Πάτρα για Ιταλία με καπετάνιο τον καπετάν-Σπύρο Σαραγγανίδα. Κάναμε Πάτρα-Μπρίντεζι. από την άνοιξη μέχρι το φθινόπωρο.

Στη γραμμή αυτή πήγαμε για πρώτη φορά ως εταιρεία. Ήταν μια δύσκολη περίοδος με ιδιαίτερα κουραστική προετοιμασία για να ετοιμάσουμε το πλοίο.

Στην αρχή περάσαμε δύσκολες επιθεωρήσεις και ελέγχους από κλιμάκια ιταλών και ελλήνων επιθεωρητών. Μέσα , όμως, από όλα αυτά μάθαμε πολλά. Αρχιπλοίαρχοι στην εταιρεία ήταν ο καπετάν-Θανάσης Μπατζιος και ο καπετάν Νίκος Ραφτόπουλος.

Οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον καπετάν-Μάκη Αγούδημο, στον καπετάν-Θανάση Μπάτζιο,στον καπετάν Νίκο Ραφτόπουλο και στον καπετάν-Λευτέρη Καρυστινό.

Μετά πήγα στο «Ροδάνθη», στο «Δημητρούλα», στο «Ανθή Μαρίνα», μέχρι που έπασα καπετάνιος στο «Ρομίλντα» στα τέλη του 2007.

Και στο «Αδαμάντιος Κοραής» ήρθα, σχεδόν από το ξεκίνημά του στη γραμμή.

Για το «Ρομίλντα»

Το «Ρομίλντα» δεν πρόκειται να το ξεχάσω ποτέ.
Τέτοιο καράβι είναι δύσκολο να ξανασυναντήσω στην καριέρα μου.

Το «Ρομίλντα» είχε τρεις μηχανές, δύο προπελάκια, ένα 350 KW και ένα 650 KW, από τα οποία το μεγάλο ήταν εξαρτημένο πάνω στην κύρια μεσαία μηχανή. 

 

Ήταν πολύ καλό στη μανούβρα, φτάνει να είχε ρίμη. Το μόνο κακό ήταν ότι είχε μόνο ένα τιμόνι. Βαρύ πλοίο, όπου το έβαζες καθόταν, δεν καταλάβαινε τον αέρα. Έπρεπε να έχει 8 μποφώρ για να τον καταλάβεις τον αέρα.
Όσοι έκαναν πλοίαρχοι σε αυτό το αγάπησαν πολύ.

Και όπως ήταν το «Ρομίλντα», είναι και ο «Βιτσέντζος Κορνάρος».

Για το «Αδαμάντιος Κοραής»

"Ένα υπέροχο πλοίο, πολυτελέστατο και άριστα συντηρημένο.

Κατάλληλο και ιδανικό για την γραμμή που είναι και για τις δυσκολίες της
εποχής που αντιμετωπίζουμε όλοι μας.

Πλοίο με ικανοποιητική ταχύτητα και χωρητικότητα για τα δρομολόγια που κάνει. Από μια εταιρία με ανθρώπους με μεράκι ,από τον πρόεδρο, το διοικητικό συμβούλιο μέχρι τον τελευταίο μέτοχο".

Για τα συμβατικά πλοία

Για μένα το ναυτικό επάγγελμα είναι τρόπος ζωής. Είναι ένα δύσκολο και ιδιαίτερο επάγγελμα , δεν μπορούν να το ασκήσουν πολλοί. Το συμβατικό πλοίο πιστεύω ότι βοηθάει σε αυτό. Σου παρέχει την καμπίνα σου, τρως, κοιμάσαι, εργάζεσαι. Νιώθουμε σαν το σπίτι μας.

Όταν ξεκίνησα το 1987 η ακτοπλοΐα ήταν πολύ καλύτερη τότε. Οι άνθρωποι ήταν πιο ξέγνοιαστοι. Τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει. Σήμερα υπάρχει πολύ άγχος και πίεση. Και όλοι μαζί όσοι εμπλέκονται στο ακτοπλοϊκό γίγνεσθαι δημιουργούν αυτήν την πίεση.

Για τη γραμμή

Ο καπετάν-Ισίδωρος θεωρεί ότι η κοινοπραξία των δύο πλοίων στη γραμμή των Δυτικών Κυκλάδων συνέβαλλε καθοριστικά στη βελτίωση των δρομολογίων και των επιλογών για τον επιβάτη.

Τα δύο πλοία δούλεψαν καλύτερα, καθώς προσάρμοσαν τα δρομολόγιά τους προς όφελος του επιβάτη της γραμμής

Ο κόσμος εξυπηρετήθηκε με καλύτερα δρομολόγια και το εισιτήριο ήταν σαφώς πιο ανταγωνιστικό.

Θερμές ευχαριστίες

Ευχαριστούμε θερμά τον Γιάννη τον Ξύδη για την βοήθειά του στην πραγματοποίηση αυτού του μικρού αφιερώματος. Ο Γιάννης ο Ξύδης είναι παλιός πράκτορας στη Σίφνο με μεγάλη εμπειρία και μεγάλη παράδοση στη γραμμή. 

 

Ο Γιάννη ο Ξύδης πρακτόρευσε, μεταξύ άλλων, το "Κάλυμνος" της "Εύδοξος Ναυτιλιακής, το "Ιόνιον" και το "Μήλος Εξπρές" των Σταθάκη-Μανούσου, τα πλοία της GA Ferries του καπετάν-Γεράσιμου Αγούδημου, τα ταχύπλοα της Aegean Speed Lines και, φυσικά, το "Αδαμάντιος Κοραής".

Την μεγάλη αυτή παράδοση τη συνεχίζει σήμερα ο γιος του, ο Γιώργος ο Ξύδης, με μεγάλη συνέπεια και πολύ μεράκι, όπως ο πατέρας του

  εδω το πολυσυζητημένο  βιντεο  http://giannisserfanto.blogspot.gr/2013/03/video_30.html                                                                                          

Πηγή :  Η συνέντευξη δόθηκε στο arxipelagos.com

Διαβάστε Περισσότερα

Επιστροφή για το " Άγιος Γεώργιος" ‏ αλλά μόνο για ένα δρομολόγιο την εβδομάδα!

Μετά από απουσία πέντε μηνών το πλοίο επιστρέφει ξανά στην ενεργό δράση την Δευτέρα 1/4, αλλά μέχρι τις 2/6 θα πραγματοποιεί μόνο ένα δρομολόγιο με εξαίρεση τις ημέρες του Πάσχα ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ Μετά από απουσία πέντε μηνών το πλοίο Άγιος Γεώργιος επιστρέφει ξανά στην ενεργό δράση! Συγκεκριμένα την Δευτέρα 1 Απριλίου 2013, αλλά και κάθε Δευτέρα θα αναχωρεί απ' τον Πειραιά στις 14:55 για Κύθνο, Σέριφο, Σίφνο, Κίμωλο και Μήλο, ενώ κάθε Τρίτη θα πραγματοποιεί το αντίστοιχο δρομολόγιο της επιστροφής. Αξίζει να σημειώσουμε, πως το πλοίο μέχρι τις 2 Ιουνίου θα εκτελεί δρομολόγια μόνο τις δύο παραπάνω ημέρες της εβδομάδος, καθώς το άλλο πλοίο που δραστηριοποιείται στη γραμμή (Αδαμάντιος Κοραής) έχει λάβει την εξυπηρέτηση των δρομολογίων της άγονης γραμμής μέσω σύμβασης απευθείας ανάθεσης απ' το ΥΝΑ. Επίσης, η εταιρεία Ventouris Sea Lines με σκοπό την καλύτερη εξυπηρέτηση των νησιωτών και των επισκεπτών που πρόκειται να ταξιδέψουν στα νησιά των Δυτικών Κυκλάδων για την περίοδο του Πάσχα έχει ανακοινώσει ένα σύνολο έκτακτων δρομολογίων τα οποία θα διαρκέσουν από τις 29 Απριλίου μέχρι και τις 12 Μαΐου 2013. Για περισσότερες πληροφορίες και κρατήσεις επισκεφτείτε το http://www.ventourissealines.gr/.

Πηγή : http://www.nautilia.gr

Διαβάστε Περισσότερα

Αφιέρωμα στον φόβο και τον ρατσισμό

Μέσα από τις μεταφορές, τις μεταθέσεις, τις μετωνυμίες, τη σημειολογία, αλλά και την αισθητική της κινηματογραφικής γλώσσας, θα μας δοθεί η ευκαιρία να κατανοήσουμε τη ρατσιστική ιδεολογία και συμπεριφορά, που προέρχεται από τον φόβο και καταλήγει στον φόβο, όχι μόνο σε πραγματικό, αλλά και σε φαντασιακό και συμβολικό επίπεδο. Μετά από κάθε προβολή, θα ακολουθεί συζήτηση με τη συμβολή καλλιτεχνών και ψυχιάτρων.

Οι ποβολές, οι οποίες θα συνεχιστούν και την επόμενη σεζόν, πραγματοποιούνται κάθε δεύτερο Σάββατο στις 12 το μεσημέρι, στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος, στην Αίθουσα Α. Τιμή εισιτήριου: € 5.

Οι πέντε πρώτες ταινίες που θα προβληθούν είναι:
Σάββατο 30 Μαρτίου
Το μίσος (La haine, 1995) του Mathieu Kassovitz
Συζητητές: Αργυρώ Κυριαζή, Ψυχίατρος – Ελισάβετ Παπανδρέου, Ψυχολόγος
Σάββατο 13 Απριλίου
Ο μεγάλος Δικτάτωρ (The Great Dictator, 1940) του Charlie Chaplin
Συζητητές: Γρηγόρης Μανιαδάκης, Ψυχίατρος – Ελισάβετ Κοτζιά, Κριτικός λογοτεχνίας
Σάββατο 27 Απριλίου
Σκιές και σιωπή (To kill a Mockingbird, 1962) του Robert Mulligan
Συζητητές: Στέλιος Κρασανάκης, Ψυχίατρος – Γιάννης Μαλογιάννης, Ψυχίατρος
Σάββατο 11 Μαΐου
Το αυγό του φιδιού (The Serpent’s Egg, 1977) του Ingmar Bergman
Συζητητές: Μαρία Διαλλινά, Ψυχίατρος – Ηλίας Βλάχος, Ψυχίατρος
Σάββατο 25 Μαΐου
Ο Ιούδας (Jud Süß, 1940) του Veit Harlan
Για πρώτη φορά στην Ελλάδα η κορυφαία γερμανική ταινία της αντισημιτικής προπαγάνδας. Προβάλλεται με αγγλικούς υπότιτλους.
Συζητητές: Νίκος Τζαβάρας, Καθηγητής Ψυχιατρικής – Χρυσή Γιαννουλάκη, Ψυχίατρος
Πηγή : http://www.inprecor.gr/

Διαβάστε Περισσότερα

Η κρίση, το ψάρεμα & η προοπτική του

 Kείμενο Κωστής Γεωργάς

Ακούγεται η άποψη ότι η κρίση δεν είναι απλά οικονομική αλλά πολυεπίπεδη. 

Επιβεβαιώνεται αυτό, παντού υπάρχει θέμα. Το ψάρεμα το ίδιο, ως διαδικασία οικονομική, κοινωνική και πολιτική, δεν εξαιρείται.

 Όπως παντού, έτσι κι εδώ προσεγγίζουμε σημείο καμπής, από τη διαχείριση του οποίου θα κριθεί το μέλλον τόσο της θάλασσας όσο και των ψαράδων.

 Στο σύντομη αναδρομή που ακολουθεί, θα δείξουμε πως φθάσαμε εδώ. 

Η κατανόηση είναι πάντα το πρώτο βήμα.

Το τέλος του πολέμου σηματοδοτεί μια νέα εποχή για τη θάλασσα, μια εποχή όπου το πετρέλαιο και τα παράγωγά του εξοπλίζουν τα αλιευτικά σκάφη με ενέργεια και εργαλεία, παρέχουν τα μέσα και ανοίγουν το δρόμο για την εκβιομηχάνιση της αλιείας που θα ακολουθούσε. 

Το νάιλον, που θα αποτελέσει την πρώτη ύλη για τα δίχτυα κάθε λογής και τα παραγάδια, ήταν η κύριο εργαλείο της ανάπτυξης σε αυτόν τον ξέφρενο ανταγωνισμό με τη θάλασσα. 

Το πετρέλαιο, οι μηχανές εσωτερικής καύσης, τα μηχανικά και υδραυλικά βίτζια, όλα αυτά διευκόλυναν κι έκαναν εξαιρετικά αποδοτικότερη τη δύσκολη προσπάθεια στο αφιλόξενο περιβάλλον.

 Αυτή ακριβώς η εποχή είναι που οπλίζει και τον ψαροκυνηγό με βασικά εξαρτήματα εξοπλισμού και τον προμηθεύει με κάποια sine qua non εργαλεία ώστε να διεισδύσει στον υποβρύχιο κόσμο. Μάσκα, πτερύγια, στολή, λάστιχα των όπλων, όλα δημιουργήματα της εποχής του πετρελαίου.

Σε σχέση με το ψάρεμα και την εντατικοποίησή του στο μεσογειακό κόσμο, και μάλιστα στο δυτικό κόσμο, τον συνδεδεμένο στο άρμα του κεφαλαίου και της ανάπτυξης, συντρέχει μια σύμπτωση που αξίζει να αναφερθεί. 

Μέχρι και το 1945 η ευρωπαϊκή ήπειρος κάθε τρεις και λίγο συνταρασσόταν από καταστροφικούς και αιματηρούς πολέμους. Από το 1945 και μετά, (1949 για την Ελλάδα, οπότε έληξε και ο εμφύλιος)περάσαμε στη μεγαλύτερη σε διάρκεια περίοδο ειρήνης που γνώρισε ποτέ αυτός ο κόσμος. 

Με την έναρξη αυτής της περιόδου ξεκίνησε ουσιαστικά η εντατικοποίηση και η διεύρυνση της αλιευτικής προσπάθειας και μπήκε ουσιαστικό «χέρι» σε έναν κόσμο που είχε εν πολλοίς μείνει εκτός συναγωνισμού, που είχε τύχει σεβασμού και είχε μέχρι τότε θεωρηθεί κάτι σαν άσυλο, τελευταίο καταφύγιο..

 Θα μπορούσε να πει κανείς, ότι η βία, που μέχρι τότε εύρισκε διέξοδο στους πολέμους, εθνικούς και εμφύλιους, έμεινε ξαφνικά χωρίς αντικείμενο, χωρίς ζωτικό χώρο έκφρασης. 

Έτσι, αφού πάψαμε πια να έχουμε τη δυνατότητα θανάτωσης των αδελφών μας, στραφήκαμε, άλλοι προς εκτόνωση κι άλλοι από ανάγκη, «στ' αδέλφια μας, τα ψάρια», σύμφωνα με την εξαιρετικά επιτυχή προσωποποίηση αγνώστου στιχουργού μικρασιάτικου ρεμπέτικου.

Αυτή η εποχή λοιπόν αποκορυφώνεται σήμερα, στη διάρκεια της ιστορίας και του ψαροτούφεκου, αυτή την εποχή διανύουμε και κάθε πρόβλεψη για την κατάληξή της μοιάζει παρακινδυνευμένη.

Το ψαροτούφεκο κι ο πρόγονός του

Το καμάκι ως σύνεργο της ψαρικής υπήρχε ήδη από την προϊστορία, και ήταν μάλιστα το πρώτο, το αρχαιότερο όλων των αλιευτικών εργαλείων, ωστόσο ο ψαράς το εξακόντιζε από τη στεριά, ή από τη βάρκα προς τα ψάρια που πλησίαζαν στην επιφάνεια. 

Το χρησιμοποιούσε επίσης στο πυροφάνι, για να πιάνει ψάρια του βυθού, σε βάθη ωστόσο που λίγο μπορούσαν να ξεπερνούν το μήκος του.

Η είσοδος του καμακιστή στο νερό απετέλεσε κυριολεκτικά μια επανάσταση στην ιστορία της αλιείας, μια ποιοτική μεταβολή που σημάδεψε ήδη τρεις γενιές ψαράδων.

 Μια νέα χώρα απλώθηκε και ταυτόχρονα ένας νέος τρόπος αντίληψης και θεώρησης του κόσμου άρχισε να ξεδιπλώνεται, που ωστόσο προερχόταν από πολύ παλιά.

 Μετά από πάρα πολλά χρόνια αστικού τρόπου ζωής, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις μεθόδους κτήσης της τροφής, αλλά και τους όρους συμμετοχής του στην τροφική αλυσίδα, ο homo sapiens επανήλθε εκεί που η φύση εξ αρχής είχε ορίσει: στο περιβάλλον, και μάλιστα στο θαλασσινό, το μόνο μη «κατακυριευμένο».

 Εκεί βρέθηκε να διεκδικεί ξανά το μερδικό του σε θηράματα, με ίσους όρους.

Το κυνήγι στη στεριά ουσιαστικά είχε τελειώσει ως φυσική διαδικασία και αναμέτρηση με τη φύση, με την κατασκευή των πρώτων πυροβόλων όπλων. Ήταν τόσο μεγάλο το πλεονέκτημα της νέας τεχνολογίας και ταυτόχρονα τόσο άδικο για τα θηράματα, που ο αγώνας ήταν πλέον εντελώς «στημένος», σικέ.

 Σε αυτή την άνιση μάχη, ο κάθε γηραλέος, αδύναμος, ανίκανος ή αδέξιος κυνηγός, μπορούσε πλέον χωρίς κανένα ρίσκο να θανατώσει ένα πανίσχυρο λιοντάρι, μια τεράστια αρκούδα, μια τίγρη.

 Μια γρήγορη αντιλόπη επίσης, μια αγριόπαπια. Είναι προφανές ότι με αυτούς τους όρους δεν μπορεί πια να λειτουργεί η φυσική επιλογή.

Με την είσοδο των κυνηγών στη θάλασσα όλα επανήλθαν στην εποχή του ακόντιου και του τόξου, τότε που η επιτυχία δεν στηριζόταν στην οπλική ισχύ, αλλά στο ένστικτο και στις φυσικές ικανότητες του θηρευτή. Οι οποίες φυσικές ικανότητες οφείλουν να διευρύνονται στη θάλασσα, στο βαθμό που απαιτείται η προσαρμογή σε ένα περιβάλλον εντελώς ακατάλληλο και αφιλόξενο.

Ο ψαράς έχει απέναντί του μια συλλογική συνείδηση. Όπως όλα τα ζωντανά πλάσματα, τα ψάρια μεταδίδουν τη γνώση μεταξύ τους πανεύκολα, με κραδασμούς, με κίνηση, με ήχους.

 Οφείλει να βρίσκεται πάντα ένα βήμα πιο μπροστά εάν θέλει να έχει επιτυχίες, τα κόλπα που χρησιμοποιεί πρέπει να είναι πρωτοποριακά και να εφαρμόζονται με τρόπο πειστικό, που να μην εγείρει επιφύλαξη και δυσπιστία στα θηράματά του. 

Ο νεωτερισμός στο ψάρεμα και η πρώιμη εφαρμογή καινοτόμων τεχνικών ήταν πάντα ένα εξαιρετικό πλεονέκτημα και καθοριστικός παράγοντας επιτυχίας.

 Σε αυτούς τους νεωτερισμούς στηρίχτηκε η εξέλιξη και αυτοί καθόρισαν την πορεία του υποβρύχιου ψαρέματος από τη γέννησή του μέχρι σήμερα.

Επίσης, κι αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό, επανερχόμενος στη θάλασσα ο κυνηγός βρέθηκε να συμμετέχει και πάλι στην αμείλικτα σκληρή, αδυσώπητη και ταυτόχρονα δίκαιη και εξισορροπητική διαδικασία της φυσικής επιλογής. 

 Ενώ στη στεριά η υπεροπλία του έναντι των θηραμάτων είχε εξαλείψει σχεδόν όλα τα αρνητικά ενδεχόμενα, εδώ, το ξένο περιβάλλον και οι αναρίθμητοι κίνδυνοι του αποδίδουν ξανά τις αμφίδρομες ιδιότητες του θηρευτή που ρισκάρει προκειμένου να επιτύχει τα ζητούμενο, την αμφισημία του θύτη που ανά πάσα στιγμή κινδυνεύει να μετατραπεί σε θύμα.

 Αυτό ακριβώς το γεγονός, γεγονός που επαληθεύεται δυστυχώς, είναι που αναδεικνύει το υποβρύχιο ψάρεμα ως την πιο ευγενή μορφή αλιείας.

Οι πρωτοπόροι

Στον Άη Στράτη οι εξόριστοι ζούσαν με το επίδομα των λίγων δραχμών που ως ξεροκόμματο τους πετούσαν οι νικητές, ανάμεσά τους πρώην δοσίλογοι, συνεργάτες. Πεινούσαν. Κάποιοι σκέφτηκαν τη θάλασσα. 

Ήταν μπροστά τους, κι ήταν γεμάτη ψάρια. Δεν είχαν όμως ούτε βάρκες, ούτε σύνεργα της ψαρικής.

 Με τα χέρια τους και με υποτυπώδη εργαλεία έφτιαξαν ψαροτούφεκα. Τα υλικά τους, σαμπρέλες, ελατήρια αναρτήσεων, σωλήνες ύδρευσης, σιδερόβεργες. 

Με στρογγυλά κρύσταλλα που τους έστειλαν οι δικοί τους έφτιαξαν τις πρώτες μάσκες. Μπήκαν στο νερό γυμνοί και δεν άργησαν να βρουν τους τρόπους να φέρνουν στο κατάλυμά τους τα πρώτα θηράματα. Τα ψάρια αφθονούσαν κι επιπλέον ήταν ακυνήγητα.

 Ο υποτυπώδης εξοπλισμός επαρκούσε. Σαργοί, ροφοί, χταπόδια, ό,τι ήθελαν ήταν στη διάθεσή τους. 

Η θάλασσα σα στοργική μάνα αγκάλιαζε τους κατατρεγμένους και τους χάριζε αυτά που η κοινωνία των ανθρώπων τους στερούσε. Επιτέλους χόρτασαν, ένιωσαν ξανά άνθρωποι, βρήκαν τη χαμένη τους αξιοπρέπεια και κέρδισαν επιτέλους μια θέση στον κόσμο. Κι ας ήταν ηττημένοι. 

Αυτοί, οι εξόριστοι, οι αποδιωγμένοι υπήρξαν από τους πρωτοπόρους, τους θεμελιωτές της τέχνης της ιχθυοθηρίας στην Ελλάδα. Δεν ξεκίνησαν για χάρη γούστου, ούτε για να ικανοποιήσουν σκοτεινά ένστικτα. Η ανάγκη τούς έσπρωξε στο νερό. 

Η ανάγκη αυτή είναι και το σημείο που προσδίδει ιερότητα στο λυκαυγές του ελληνικού ψαροτούφεκου, που το καθαγιάζει και το συνδέει με τις αλιευτικές παραδόσεις που οι ρίζες τους χάνονται μέσα στα βάθη της προϊστορίας.

Η πάλη των τάξεων...

Όπως όλα στην ταξική κοινωνία, και το ψαροτούφεκο είναι ταξικό. Υπάρχει το λαϊκό ψαρoτούφεκο, το ψαρoτούφεκο που έχει τις ρίζες του στον Άη Στράτη και εκπορεύεται από την ανάγκη της τροφής. 

Αυτό το ψαροτούφεκο σήμερα ανέρχεται, ευθέως ανάλογα με το ρυθμό της οικονομικής ύφεσης.

Υπάρχει το ψαροτούφεκο της μεσαίας τάξης, το ψαροτούφεκο life style, αυτό που αναπτύχθηκε την εποχή της «φούσκας» και εκπορεύεται και από την ανάγκη της επίδειξης. 

Το ψαροτούφεκο αυτό γεννήθηκε πριν δυο δεκαετίες, δημιούργησε περιουσίες για κάποιους, ενώ αρκετούς άτυχους έστειλε στον άλλο κόσμο. Αυτό το ψαροτούφεκο σήμερα κατέρχεται, αντιστρόφως ανάλογα με το ρυθμό της οικονομικής ύφεσης.

Διαχρονικά τέλος υπάρχει το ψαροτούφεκο της μεγαλοαστικής τάξης, εκείνο που εκφράζεται και εκπροσωπείται από κάποιους που ανακαλύπτουν ξέρες με το ελικόπτερο και τους την πέφτουν εξοπλισμένοι με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας των συσκευών κλειστού κυκλώματος. 

Είναι οι άνθρωποι που όποτε ενοχλήθηκαν έστειλαν λιμενικούς να υπηρετήσουν στην παραμεθόριο. Είναι το ψαροτούφεκο της ντροπής και της διαστροφής, το ανερμάτιστο και ανήθικο, το ψαροτούφεκο που υπογραμμίζει τη βλακεία, την κακία και τη στρέβλωση της καταστροφικής ολιγαρχίας.

Οι γέφυρες έχουν κοπεί

Ως λαός δεν είχαμε σχεδόν καμιά δυνατότητα επιλογής, από ό, τι φαίνεται. Η επιστροφή, μοιάζει πια ουτοπική, οι γέφυρες με το παρελθόν έχουν κοπεί. Προχωράμε λοιπόν κι εμείς αυτόν τον δίχως επιστροφή δρόμο, προσπαθώντας πάντα να προσαρμοζόμαστε.

Ό,τι δεν προσαρμόζεται σε αυτόν τον κόσμο, είναι καταδικασμένο σε αφανισμό.

Δεν είναι όμως εύκολο το έργο της προσαρμογής. Τα προβλήματα έχουν συσσωρευτεί επί δεκαετίες και τα αποτελέσματα της κακής διαχείρισης είναι πια εμφανή σε όλους τους τομείς. Η εξέλιξη επιταχύνει και οι αλλαγές που συμβαίνουν σε όλα τα επίπεδα είναι πια ραγδαίες.

Έτσι, είναι πιθανό, συμβαίνει ήδη, εμείς, η γενιά που βίωσε το υποβρύχιο κυνήγι στην πλήρη ακμή του, να προλάβει να δει και την παρακμή του. Ασφαλώς, παρακμή του ψαροτούφεκου σημαίνει και προϋποθέτει παρακμή του θαλασσινού οικοσυστήματος, κάτι που δυστυχώς είναι πια ορατό.

Ήδη, το κείμενο που κρατάτε, αποπνέει την παρακμιακή ατμόσφαιρα, που χρόνια τώρα αισθάνεται ως περιρρέουσα ο μη φύσει αισιόδοξος συγγραφέας του.

Ο κόσμος μοιάζει να αναθεωρεί βασικές αρχές και αξίες, όπου όλα μεταβάλλονται ραγδαία, με τη θάλασσα να μην ξεφεύγει ούτε αυτή από την αδυσώπητη νομοτέλεια.

Η βάση αυτού του κόσμου, η μήτρα που τον γέννησε είναι η θάλασσα.

Η εποχή μας φαίνεται πως έδωσε και στη θάλασσα το τελικό χτύπημα. Κάτω από τα κύματα, σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας υπήρχε ένα απαραβίαστο άσυλο, ένα αειφόρος παράδεισος που γεννούσε αδιάκοπα τη ζωή και την ελπίδα του κόσμου της στεριάς.

Αν η θάλασσα πεθαίνει, αν η απληστία και η καταστροφική μανία της ανθρωπότητας δεν την σεβάστηκε, πως μπορεί να υπάρξει ελπίδα για το αύριο αυτού του κόσμου;

Μοιάζει τούτη η εποχή με το λυκόφως, τις τελευταίες αναλαμπές ενός παραδείσου που φαίνεται πια πως φθίνει οριστικά, πριν τον σκεπάσει η νύχτα.

Κι όμως, η θάλασσα θα ζήσει. Δεν γίνεται αλλιώς. Είμαστε καταστροφικοί, αλλά όχι τόσο. Η νύχτα θα περάσει. Η θάλασσα θα επιβιώσει ακόμα κι αν χρειαστεί να καταστραφεί η ανθρωπότητα για να συμβεί αυτό. Θα επιβιώσει, για να ξαναγεννήσει τη ζωή, όταν θα έρθει και πάλι η ώρα.

Υπάρχει διέξοδος;

Ας μην εθελοτυφλούμε, λύσεις στο πρόβλημα που υφίσταται για τη θάλασσα, τον πλανήτη και την ανθρωπότητα δεν υπάρχουν και δεν μπορούν να δοθούν στο πλαίσιο της τρέχουσας κατάστασης. 

Αποσπασματικά μέτρα θα λαμβάνονται τα χρόνια που έρχονται, αλλά πάντα μετά εορτής, όταν θα είναι πια πολύ αργά. Είναι ήδη πια πολύ αργά. Όσο θα υφίσταται το συγκεκριμένο οικονομικό σύστημα, όσο η απληστία θα συνεχίζει να επικρατεί, η θάλασσα, τα ψάρια, οι άνθρωποι θα υποφέρουν. 

Ίσως μετά την τεράστια καταστροφή που διαφαίνεται πλέον στο βάθος του εγγύς μέλλοντος, ίσως τότε επικρατήσει η λογική ανάμεσα σε αυτούς που ίσως επιζήσουν. Ίσως τότε ο άνθρωπος μπορέσει να βρει τη θέση του στο περιβάλλον, σταματήσει πια να το καταστρέφει και να το απομυζά και αποφασίσει να ζήσει επιτέλους σε αρμονία με τη Φύση.

Θα πάψουμε ίσως τότε να ταξιδεύουμε διαρκώς «κυνηγώντας τον άνεμο με ελπίδες μάταιες» (Πλούταρχος). Θα βρει ο καθένας ένα τόπο να ριζώσει και να αναζητήσει τα μεγάλα, τα σπουδαία και τα αληθινά μέσα του, και μέσα από τη σχέση του με τον συνάνθρωπο.

Θα πάψει πια να ανταγωνίζεται τη Φύση, και θα πάψει να αγωνιά και να μεριμνά για την επαύριο με τη μανία που το κάνει σήμερα. «Δείτε τα πτηνά του ουρανού, βλέπετε να μεριμνούν για την επαύριο; 

Έχουν εμπιστοσύνη και αφήνονται στα χέρια του Ουράνιου Πατέρα τους» Ιησούς Χριστός, από το «Βιβλίο των Εσσαίων».

Εάν ο επερχόμενος όλεθρος δεν συμπαρασύρει και τα επιτεύγματα της τεχνολογίας, του πολιτισμού και της επιστήμης, η ανθρωπότητα θα διατηρήσει στην κατοχή της εξαιρετικά σημαντικά όπλα προκειμένου να ενισχύει τους όρους της διαβίωσης.

Η Γεωπονική, η Ιατρική, η Παιδεία θα συνεπικουρούν τη νέα προσπάθεια.

Η Τέχνη θα συνδέει στο διηνεκές την ανθρώπινη ψυχή με τον υπεραισθητό κόσμο Η Ιστορία, κυρίως αυτή, θα συμβάλλει στο να μην επαναληφθούν ποτέ τα λάθη του καταστροφικού παρελθόντος, στο να εντοπιστεί και να αποβληθεί δια παντός από το σώμα της ανθρωπότητας το μολυσματικό γονίδιο του Κάιν.

Η Αλιεία τέλος, ως Τέχνη, και ως Φιλοσοφία, θα συνεχίσει να παρέχει τα απαραίτητα, τόσο ως προς την πολύτιμη τροφή, όσο και ως προς την εξίσου πολύτιμη υπέρβαση, την εξύψωση, και την έκσταση που μόνο στην άκρη του γιαλού, στην άκρη του κόσμου που την γέννησε, μπορεί η ανθρώπινη ψυχή να βιώνει.

Kείμενο Κωστής Γεωργάς

Πηγή : http://www.ethnos.gr/

Διαβάστε Περισσότερα

ΟΠΑΠ-ΔΕΗ> 95 δις για τους κρατικοδίαιτους κροίσους!

Από τον Χρήστο Ιωάννου

Ο ΟΡΟΣ «ιερές αγελάδες» αποτελεί διαχρονικό συμβολισμό για να καταδείξει τη φυσική ικανότητα των συγκεκριμένων ζώων να παράγουν άφθονα προϊόντα απαραίτητα για τη διαβίωση των ανθρώπων, χωρίς να ζητούν τίποτα. Τον ίδιο τίτλο φέρουν στην Ελλάδα (και αλλού) ορισμένες, υπό δημόσιο έλεγχο, εταιρείες με μονοπωλιακή θέση στην αγορά, κατάσταση η οποία τους επιτρέπει να παράγουν άφθονο χρήμα και να το προσφέρουν πρώτα στις διορισμένες διοικήσεις, μετά στους προμηθευτές και στην «τέταρτη εξουσία» (δηλαδή στα μέσα ενημέρωσης και «προπαγάνδας») και τέλος στους εργαζομένους.

Τέτοιες περιπτώσεις είναι τουλάχιστον η ΔΕΗ και ο ΟΠΑΠ, εταιρείες που ήρθαν στην επικαιρότητα λόγω των μεγάλων συμβάσεων που υπέγραψαν πρόσφατα (1,4 δισ. η ΔΕΗ με τη ΓΕΚ-Τέρνα και περί τα 200 εκατ. ευρώ ο ΟΠΑΠ με την Intralot) και της δικαστικής έρευνας που διεξάγεται για παλιότερες συμβάσεις. Επίσης, γύρω από αυτές τις επιχειρήσεις και όσες είναι προς πώληση από το Δημόσιο, παίζεται ένας πρωτόγνωρος επιχειρηματικός πόλεμος, δεδομένου ότι τα τελευταία χρόνια οι εταιρείες έχουν κάνει πλούσιους διάφορους «managers», που δεν τους ήξερε ούτε η μάνα τους, όπως λένε κάποιες κακές γλώσσες, αρκετούς επιχειρηματίες-προμηθευτές, πολλούς δημοσιογράφους και, βεβαίως, εργαζομένους, οι οποίοι απολαμβάνουν συχνά αδικαιολόγητα υψηλές αμοιβές. Οι περισσότεροι όχι γιατί είναι ειδικοί και το αξίζουν, αλλά γιατί προέρχονται από κάποια κομματική ή κυβερνητική μήτρα.


Από το διοικητικό συμβούλιο αυτών των εταιρειών (και άλλων με τα ίδια χαρακτηριστικά) έχουν περάσει όλοι αυτοί οι κομματικοί γίγαντες που σώζουν διαχρονικά την Ελλάδα και δίνουν συμβουλές για αξιοκρατία, νοικοκύρεμα, δικαιοσύνη κ.λπ. Ολοι αυτοί, του κομματικού μηχανισμού, που πρεσβεύουν στα λόγια μια καλύτερη, δικαιότερη κοινωνία.
Δεν είναι συμπτωματικό ότι από το δ.σ. της ΟΠΑΠ Α.Ε. έχει περάσει μέχρι ο σύμβουλος του σημερινού πρωθυπουργού, Χρήστος Μουρούτης, ο οποίος «τουιτάρει» για όλους τους άλλους που τρώνε από το Δημόσιο, όχι όμως για τον εαυτό του.


Αλλη διαφορετική περίπτωση είναι οι εργατοπατέρες, που συμμετέχουν στα διοικητικά συμβούλια υπό κρατικό έλεγχο εταιρειών και κόπτονται μόνο για το προσωπικό και συντεχνιακό τους συμφέρον και όχι για το συμφέρον όλων των εργαζομένων και της κοινωνίας. Αλήθεια, ποια είναι η θέση τους στα εταιρικά σκάνδαλα;
Αυτές λοιπόν οι δύο εταιρείες που βρίσκονται σε τροχιά ιδιωτικοποίησης έχουν ανεβάσει στο ζενίθ το ενδιαφέρον και την αγωνία επιχειρηματικών συμφερόντων που είτε έχουν ήδη συμφέροντα είτε διεκδικούν.

ΟΠΑΠ

Η κότα με τα χρυσά αβγά

Ο ΟΠΑΠ είναι μια εταιρεία στοιχηματισμού. Δεν απευθύνεται σε κάποια βασική ανάγκη του ανθρώπου, αλλά στην ψυχαγωγία του. Από αυτή τη δραστηριότητα και λόγω της μονοπωλιακής του θέσης έχει συγκεντρώσει έσοδα 43 δισεκατομμυρίων ευρώ την τελευταία 10ετία σύμφωνα με τους δημοσιευμένους ισολογισμούς.

Αυτόν τον τζίρο, η σημασία του οποίου έχει πολλές φορές μεγαλύτερη αξία από την καθαυτό κερδοφορία, θα τον διαχειριστεί όποιος αγοράσει το 34% των μετοχών του ΟΠΑΠ που πουλάει το ελληνικό Δημόσιο (μέσω του Ταμείου Αποκρατικοποίησης).


Ο αγοραστής θα «βάλει χέρι» -κατά το μερίδιό του 34%- και στα κέρδη τα οποία θα υποχωρήσουν (λόγω της επιβολής φόρου 30% επί των μεικτών εσόδων) από τα 5,2 δις. ευρώ που έκανε την προηγούμενη δεκαετία 2003-2012 σε περίπου 3,16 δισ. ευρώ με βάση τις εκτιμήσεις της διοίκησης για την επόμενη δεκαετία 2013-2022.


Τα προνόμια βέβαια δεν εξαντλούνται μόνο στον αγοραστή. Είναι άφθονα και για τους προμηθευτές. Βασικότερος όλων -εάν εξαιρεθούν η απόδοση των κερδών στους παίκτες (αντιστοιχεί στο 70% επί του τζίρου) και οι προμήθειες των πρακτόρων (8,4% επί του τζίρου)- είναι ο τεχνολογικός πάροχος. Ρόλο που έχει για πάνω από μια δεκαετία η εισηγμένη εταιρεία Intralot, με βασικό μέτοχο τον Σωκράτη Κόκκαλη.


Η υφιστάμενη σύμβαση αφήνει στην εταιρεία περί τα 57 εκατ. ετησίως, ενώ η νέα, αυτή που υπογράφτηκε στις αρχές Μαρτίου 2013, θα αφήνει κάτι λιγότερο από 50 εκατ. ευρώ για τα επόμενα πέντε χρόνια. Από εκεί και πέρα υπάρχει μια ολόκληρη κατηγορία «προμηθευτών» που περιλαμβάνει διαφημίσεις-χορηγίες-δωρεές.


Το κονδύλι γι' αυτή την κατηγορία ήταν στην κορύφωσή του, το 2008, στα 160 εκατομμύρια ευρώ ετησίως. Το 2009 ανέβηκε εκτάκτως στα περίπου 210 εκατ. ευρώ, λόγω έκτακτης παροχής 50 εκατ. ευρώ για τα «καμένα» του Νομού Ηλείας. Από τότε ακολουθεί πτωτική τροχιά, για να διαμορφωθεί στα 108 εκατ. ευρώ το 2012. Το κονδύλι αυτό βαίνει μειούμενο και οριοθετείται στα 60 εκατ. ευρώ το 2015, σύμφωνα με το business plan που έδωσε η διοίκηση του ΟΠΑΠ στη δημοσιότητα.
Ο ΟΠΑΠ επίσης προμηθεύεται χαρτί από Ελλάδα και Τουρκία και τυπώνει τα δελτία στοιχήματος σε διάφορα τυπογραφεία.


Την προηγούμενη δεκαετία βασικοί προμηθευτές σε αυτό το κομμάτι ήταν η Inform Lykos και η Τυποεκδοτική Α.Ε. Τέλος, ένα σημαντικό κονδύλι απορροφά το κτήριο το οποίο στεγάζει τις υπηρεσίες του ΟΠΑΠ και ανήκει στην οικογένεια Συγγελίδη (αντιπορσωπείες αυτοκινήτων Citroen κ.λπ.). Πριν από δύο χρόνια η διοίκηση Σπανουδάκη είχε προκηρύξει διαγωνισμό, διότι το ενοίκιο ήταν ακριβό, αλλά ο διαγωνισμός δεν ολοκληρώθηκε ποτέ γιατί ο ιδιοκτήτης έριξε το ενοίκιο. Νέο πεδίο δόξης λαμπρόν για τους προμηθευτές του ΟΠΑΠ αποτελούν οι ανάγκες σε εξοπλισμό για την επέκταση στο Ιντερνετ και για την προμήθεια-λειτουργία-συντήρηση των 30.000 παιγνιομηχανημάτων VLT's .

ΔΕΗ

Δουλειές με φούντες για προμηθευτές

Η ΔΕΗ, σε αντίθεση με τον ΟΠΑΠ, παράγει ένα «κοινωνικό αγαθό» (σ.σ. όπως παλαιότερα έλεγαν για το ηλεκτρικό ρεύμα). Το αγαθό αυτό έγινε εμπόρευμα, το οποίο η ΔΕΗ ενίοτε «έκοβε» όταν οι πελάτες της δεν πλήρωναν την έκτακτη εισφορά που επέβαλε η κυβέρνηση στους κατοίκους που έχουν την πολυτέλεια να έχουν ακίνητο.

 Από αυτό το «πρώην» κοινωνικό αγαθό (ηλεκτρικό ρεύμα) η ΔΕΗ έχει σταθερά έσοδα -γιατί παραμένει μονοπώλιο στην πράξη- που φθάνουν τα 51 δισεκατομμύρια ευρώ την τελευταία δεκαετία (2003-2012).


 Σε αντίθεση με τον ΟΠΑΠ, η κερδοφορία της ΔΕΗ είναι μικρότερη (1,98 δισ. ευρώ ή 3,86% επί του τζίρου στη δεκαετία 2002-2013), διότι η δραστηριότητά της χρειάζεται μεγάλες επενδύσεις. Ακριβώς σε αυτές τις επενδύσεις συγκεντρώνονται αρκετές δουλειές για τους προμηθευτές της ΔΕΗ. Υπάρχουν βέβαια και οι λειτουργικές ανάγκες της επιχείρησης που επικεντρώνονται στο καύσιμο που χρησιμοποιεί, δηλαδή σε λιγνίτη, πετρέλαιο και φυσικό αέριο για την παραγωγή της ηλεκτρικής ενέργειας.

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Πηγή : 

Διαβάστε Περισσότερα

Η λίστα της ντροπής....Οι ηρωικοί δημοσιογράφοι ξεσκεπάζουν τα πολιτικά ζόμπι.

Δύο ηρωικοί δημοσιογράφοι, ο Μιχάλης Ιγνατίου και ο Νίκος Μελέτης, αποκαλύπτουν στο σημερινό "ΕΘΝΟΣ" τα ντοκουμέντα της ντροπής που αποδεικνύουν τις ποινικές ευθύνες όλων εκείνων των τυχάρπαστων που διέλυσαν το τραπεζικό σύστημα της Κύπρου, δίνοντας άλλοθι στο Eurogroup να λάβει αυτή την κτηνώδη και καθοριστική απόφαση για τις τύχες του ευρώ αλλά και πολύ πιθανόν της Ευρώπης καθώς τα σημάδια ενός παγκόσμιου πολέμου διαφαίνονται στο βάθος του ορίζοντα.
Το σημερινό ρεπορτάζ των καλών δημοσιογράφων είναι ένα σπαρταριστό ντοκουμέντο για το πως αντιλαμβάνονται την άσκηση της πολιτικής εξουσίας τα πολιτικά ζόμπι που κυβερνούν τις δύο χώρες.

Στο σημείο που φτάσαμε δύο είναι οι λύσεις: Η θα τιμωρηθούν παραδειγματικά και θα σαπίσουν στην φυλακή τα πολιτικά ζόμπι που εμπλέκονται στη λίστα της διαγραφής των χρεών τους η θα υπάρξει αιματοκύλισμα και νέα εθνική απώλεια.
Στο μεταξύ είναι πολύ πιθανό να καθήσουν στο σκαμνί και οι υπουργοί του  Εurogroup που υπέγραψαν το κούρεμα των καταθέσεων για εσχάτη προδοσία κατά της Ευρώπης.

Ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος όσο περνάει ο καιρός παραπαίμπει στον Εθνάρχη Μακάριο την στιγμή που ο ελληνισμός βρίσκεται αντιμέτωπος με μία ακόμη μεγάλη ιστορική πρόκληση.
Αναδημοσιεύουμε τις λίστες από το Έθνος και το Κουτί της Πανδώρας

Οι λίστες που έχει στην κατοχή του το «Εθνος» έχουν τίτλο: «Διαγραφές Χορηγήσεων Συγκεκριμένων Ομάδων Ατόμων (Μέλη ΔΣ, Ανώτατη Εκτελεστική Διεύθυνση και Πολιτικά Εκτεθειμένα Ατομα)» και η πρώτη που αφορά την Τράπεζα Κύπρου περιλαμβάνει τους εξής:
Ξενοδοχειακή εταιρεία «T.Η.Ε.» που όπως αναφέρει το έγγραφο είναι «συνδεόμενη με ΑΚΕΛ - ΠΕΟ» και ως φυσικά πρόσωπα καταγράφονται οι «Φε., Κυ., Κλ., Αλ.» (σ.σ.: αρχικά επιθέτων) που είδαν τον Μάιο του 2012 να διαγράφεται το συνολικό ποσό του δανείου που είχε λάβει ύψους 2.813.000 ευρώ.
Στην Παγκύπρια Εργατική Ομοσπονδία (ΠΕΟ) με αναφορά και πάλι σε δύο φυσικά πρόσωπα «Φε., Κυ.» από δάνειο ύψους 554.000 ευρώ χαρίστηκε το υπόλοιπο 193.000 ευρώ και αυτό τον Μάιο 2012.
Εταιρεία «N.M.G.» που σύμφωνα με το έγγραφο συνδέεται με το κορυφαίο στέλεχος του ΑΚΕΛ, Ν.Κ., η οποία από δάνειο που έχει λάβει ύψους 1.830.000 ευρώ είδε να χαρίζονται τα 111.000 ευρώ με ημερομηνίες αναφοράς τον Μάρτιο 2007 και τον Ιανουάριο 2008.
Γνωστός πρώην βουλευτής του ΔΗΣΥ Π.Π. από δάνειο 168.000 ευρώ αποπλήρωσε μόνο τα 67.000 ευρώ και τα 101.000 ευρώ διαγράφηκαν από την Τράπεζα τον Οκτώβριο 2009.
Εταιρεία «At.ltd» που συνδέεται με τον Σ.Σ. βουλευτή του ΔΗΣΥ (ο οποίος είχε βρεθεί στο στόχαστρο κριτικής από το ΑΚΕΛ για τη δραστηριότητα του δικηγορικού γραφείου του) που από δάνειο 61.000 ευρώ φαίνεται να έχει διαγραφεί ποσό 11.000 ευρώ τον Αύγουστο του 2010.
Εταιρεία «Cy.Ind. Ltd», που ανήκει στον Αχ.Κ. αδελφό του πρώην υπουργού του ΔΗΚΟ, Μ.Κ. μεγάλης πολιτικής οικογένειας του νησιού, που από δάνειο 1.595.000 ευρώ αποπλήρωσε μόνον τις 310.000 και τον Μάιο του 2011 διαγράφηκαν τα 1.285.000 ευρώ.
Ο Π.Γ. γιος πρώην υπουργού του ΑΚΕΛ αρκέστηκε στη διαγραφή μόλις 2.000 ευρώ τον Μάιο του 2012, από δάνειο 5.000 ευρώ.
Στον πρώην βουλευτή του ΔΗΣΥ Σοφ.Χ. από δάνειο 58.000 ευρώ, διαγράφτηκε τον Απρίλιο του 2007 το ποσό των 26.000 ευρώ.
Ο πρώην βουλευτής του ΔΗΣΥ, Ευ. Σ. από δάνειο 84.000 ευρώ είδε να διαγράφονται τα 16.000 ευρώ τον Ιούλιο 2008
Στον πρώην δήμαρχο μεγάλης κυπριακής πόλης που πρόσκειται στο ΑΚΕΛ Α.Μ. από δάνειο 105.000 ευρώ, τον Νοέμβριο 2008 διαγράφηκαν 17.000 ευρώ.
Στην εταιρεία «M.Th.Group» της Λ.Π. νύφης βουλευτού του ΔΗΚΟ Α.Κ. από δάνειο 625.000 ευρώ διαγράφηκαν τα 330.000 ευρώ τον Αύγουστο 2009.
Στην εταιρεία «Xen.&Co» της Μ.Ξ. συγγενούς μέλους του ΔΣ της Τράπεζας, από δάνειο 839.000 ευρώ διαγράφηκαν τα 237.000 ευρώ με ημερομηνίες αναφοράς 12/2007, 7/2008, 9/2010.
Η εταιρεία που φέρει το όνομα του ιδιοκτήτη της, πρώην υπουργού, προέδρου κόμματος και στελέχους του ΔΗΣΥ Τ.Χ. του οποίου διαγράφηκαν τα 399.000 ευρώ από το δάνειο των 708.000 ευρώ που είχε πάρει. Η διαγραφή του δανείου έγινε σε δύο ημερομηνίες: 3/2007 και 3/2008.
Στην Ελληνική Τράπεζα εμφανίζεται
Η εταιρεία «T.Trading Co Ltd» του Ν.Κ. βουλευτή μικρού κόμματος που με τη σύζυγό του κατέχουν το 80% και 20% της εταιρείας της οποίας από δάνειο 1.654.000 ευρώ, τον Δεκέμβριο του 2008 διαγράφηκαν τα 543.000 ευρώ.
Στη Λαϊκή Τράπεζα (Cyprus Popular Bank) υπάρχουν οι εξής αναφορές:
Ο Αρ.Γ. πρώην βουλευτής του ΑΚΕΛ γραμματέας σε τουριστική εταιρεία είδε να διαγράφεται το 2012 το ποσό των 39.000 ευρώ.
Ο Αν. Γ πρώην βουλευτής του ΔΗΣΥ τον Ιούνιο 2011, διέγραψε οφειλή 71.000 ευρώ.
Ο πρώην βουλευτής του ΔΗΣΥ Σοφ. Χ. (που περιλαμβάνεται και στην προηγούμενη λίστα) τον Σεπτέμβριο 2010 έτυχε διαγραφής 54.000 ευρώ.
Εταιρεία της οποίας μέτοχος με 51% είναι ο Γ.Β., κορυφαίος Κύπριος πολιτικός με θητεία σε ανώτατα αξιώματα εμφανίζεται να έχει κάνει συμφωνία για διαγραφή του ποσού των 5,8 εκατομμυρίων δολαρίων με την επισήμανση όμως ότι η διαγραφή έχει υπολογιστεί για το 2014.
Στην Π.Α. πρώην σύζυγο του κορυφαίου υπηρεσιακού στελέχους του ΥΠΕΞ Ν.Α. διαγράφηκε τον Ιούνιο του 2010 οφειλή 18.500 ευρώ.
Σε εταιρεία που ανήκει στον εν ενεργεία πρέσβη Ν.Π. διαγράφηκε το 2012 το ποσό των 14.000 ευρώ.
Η αποκάλυψη για τον κατάλογο που δημοσιεύει σήμερα το "Εθνος, ξεκίνησε από τον Κύπριο δημοσιογράφο Σωτήρη Παπαδόπουλο και την ιστοσελίδα 24h.com.cy. Ο κ. Παπαδόπουλος παρέδωσε τον κατάλογο στο γενικό εισαγγελέα της Κύπρου, ο οποίος και υποσχέθηκε ότι θα ερευνήσει το θέμα.
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Μιχάλης Ιγνατίου - Νίκος Μελέτης

ΤΟ ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΥΤΙ ΤΗΣ ΠΑΝΔΩΡΑΣ

Δάνεια εκατομμυρίων σβήστηκαν δια μαγείας από τα τραπεζικά ιδρύματα της Κύπρου.

Το www.koutipandoras.gr αποκαλύπτει τα ονόματα των τραπεζικών λογαριασμών που είχαν πάρει δάνεια από τις Κυπριακές τράπεζες και τα οποία όχι μόνο δεν εξυπηρετήθηκαν ποτέ, σβήστηκαν κιόλας. Το στοιχείο που σοκάρει είναι ότι πρόκειται για εταιρίες πολιτικών προσώπων του νησιού ή συγγενικών τους προσώπων.
Η λίστα που δημοσιεύει σήμερα το www.koutipandoras.gr έχει παραδοθεί ήδη στην Επιτροπή Θεσμών της κυπριακής Βουλής. Ακόμα όμως δεν έχει απαντηθεί το ερώτημα αν όντως έγιναν αυτές οι διαγραφές.  Οι σκανδαλωδώς ευνοημένοι των διορισμένων από το κράτος τραπεζικών διοικήσεων καλούνται τώρα να εξηγήσουν τους λόγους της χαριστικής μεταχείρισης και της αφαίμαξης του δημόσιου ταμείου που οδήγησαν στην καταστροφή.
Μεγάλα ποσα φαινεται να σβηνουν οι παρακατω

• Η εταιρεία του πρώην προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Γιώργου Βασιλείου εμφανίζεται έως το 2014 να έχει συμφωνήσει να σβήσει δάνειο ύψους 5.8 εκατ. ευρώ.
• Ο πρώην υπουργός Τίμης Ευθυμίου της κυβέρνησης Παπαδόπουλου δάνειο ύψους 199.000 ευρώ
• Ο Αχιλλέας Κυπριανου, γιος του πρώην προέδρου Δημοκρατίας, δάνειο ύψους 1.285.000 ευρώ  το Μάιο του 2011

Στην ίδια λίστα υπάρχουν και δάνεια με μικρότερα ποσά…

Εταιρία ΠΕΟ η οποία είναι συμφερόντων του κόμματος ΑΚΕΛ είχε απαντήσει σε παλαιότερα δημοσιεύματα για το δανειο της, ότι η εταιρία μετά την πρώση της Σοβιετικής Ένωσης, με την οποία συνεργαζόταν, έκανε ρύθμιση του δανείου της.

Υπάρχει πιθανότητα καποιοι απο αυτούς, ιδιαίτερα όσοι έχουν μικρότερα ποσά στους λογαριασμούς τους, να έχουν κάνει ρυθμίσεις στα δανεια τους.
Υπενθυμίζουμε πως το περιδικό HOT DOC είχε αποκαλύψει πως ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, Αναστασιάδης έχει λαβει όχι δάνεια αλλά μεγάλα χρηματικά ποσά που αγγίζουν τις 185.000 ευρώ με μορφή χορηγιών. Μπαίνει λοιπόν, σοβαρό ηθικό θέμα για μία Κύπρο όπου έχει καταρρεύσει το τραπεζικό της σύστημα, πως το χρησιμοποίησαν οι πολιτικοί της για ιδίον όφελος. Πηγές από τις 2 τρέπεζες της Κύπρου λένε πως φαινομενα με σβησίματα δανείων υπήρχαν και στα Ελληνικά υποκαταστήματα προς Έλληνες πολιτικούς.

Παρ 29 Μαρ 2013 | 14:48 | ShareΠηγή : 

Διαβάστε Περισσότερα

3η Έκθεση e-shops EXPO

 

Σε συνέχεια των δύο προηγούμενων επιτυχημένων διοργανώσεων σας ανακοινώνουμε τη διοργάνωση της 3ης έκθεσης για το ηλεκτρονικό εμπόριο με τίτλο «e-shops expo 2013».

Η έκθεση θα διεξαχθεί στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του ΜΕΤΡΟ Συντάγματος στις 30-31 Μαΐου & 1^η Ιουνίου 2013 και στοχεύει στην παρουσίαση και την ενημέρωση του κοινού για όλα τα σχετικά προϊόντα και υπηρεσίες των ηλεκτρονικών καταστημάτων, αλλά και τις μεγάλες δυνατότητες και χαμηλές τιμές που αυτά διαθέτουν.

Ο οργανωτής:

Η Vertical Communications ιδρύθηκε από στελέχη με πολυετή εμπειρία στη διοργάνωση μεγάλων εκδηλώσεων. Μέσα στα οκτώ χρόνια λειτουργίας της έχει αναλάβει μερικά ή αποκλειστικά τη διοργάνωση σημαντικών εκθέσεων όπως: Διεθνής Έκθεση Αυτοκινήτου, Έκθεση Ιδέες και Λύσεις για το Σπίτι, Marketing Expo, Executive Cars, Infrapedia, WebWorldExpo, e-Shops Expo, FiberOptics Expo, Music World Expo, All About Woman, FoodEx, Τρόφιμα & Ποτά, Ελληνικοί Τουριστικοί Προορισμοί, Σύγχρονος Δήμος, ενώ εδώ και πέντε χρόνια με τη θυγατρική της Premier Events, διοργανώνει τη μεγαλύτερη έκθεση τεχνολογίας της χώρας, τη dte - digital technology expo (www.dte.gr) και την έκθεση επαγγελματικού ήχου & εικόνας ISS. Επίσης, έχει εξ' ολοκλήρου σχεδιάσει και διοργανώσει πολλές θεματικές εκθέσεις στον πολυχώρο του ΜΕΤΡΟ στο Σύνταγμα, όπως η έκθεση Εξοικονομώ κατ΄Οίκον και Χτίζοντας το Μέλλον, προγράμματα του Υπουργείου Περιβάλλοντος για την πράσινη ανάπτυξη και την εξοικονόμηση ενέργειας στα κτίρια.

Συμμετέχοντες στις προηγούμενες διοργανώσεις:

Videosun.gr, emallers.com, ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ Α.Ε, PATINI, iCOVER NANOTECHNOLOGY, Tool-mania.gr, www.you.gr, www.emarket.gr, www.ebooks.gr, PRIVESHOP.GR, my net Shop - my Net Lib, Δ.Ο.Λ., www.progreece.gr, MadeEasy Web Ltd., PLUS4U.GR, e-creator A.E., Papaki.gr, KYKNOS ONLINE BOOKSTORE, GRAB.GR, www.mobile-news.gr, SALES2U.GR, www.baladeur.gr, 2helpU, TRAVELPLANET24.COM, Techblog.gr, e-shop.gr, RICARDO ΕΛΛΑΣ, CISCO, www.esl-shop.gr, priveshop.gr, patini.gr, baladeur.gr, MadeEasy, Ricardo Ελλάς, Coinmad.com, My e books, ebooks.gr, IPHost, elbooks (Ελευθερουδάκης), oladeco.com, Carrefour · Μαρινόπουλος, Texnikoi.com, E-Shop.gr, plus4u.gr, Ε.Π.Α.Μ. La Redute Telemarketing Fashion world bon prix κ.α.

Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε το www.e-shopsexpo.verticom.gr, επικοινωνήστε με το 210.924.5577 ή info@verticom.gr

Με εκτίμηση,

Vertical Communications

Πηγή : 

Διαβάστε Περισσότερα

"Το κοίτασμα του 1 τρις δολλαρίων"

ΦΩΤΟ Κώστας Στούπας

Πες μου σε παρακαλώ πολύ Κώστα!

Θέλεις να πεινάς για 10 χρόνια και στο τέλος να σου πάρουν όλα τα σπίτια και μετρητά που έχεις, ή να πεινάσεις για δύο χρόνια πολύ και εκμεταλλευόμενος τα χρυσάφια που σου έδωσε ο Θεός στον τόπο σου, τον τρίτο θα φας και μάλιστα πολύ καλά, τι θα διάλεγες;

Σκέψου και το παιδί σου που δεν θα βρει τίποτε ως περιουσία από σε!
Εκτός και αν το έστειλες ήδη στην Γερμανία, σαν γραμματέα του Σόιμπλε!

Είσαι μάγκας και μπορείς;

Απέργης Ανέστης

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΣΤΟΥΠΑ

Αγαπητέ Ανέστη,

α) Είναι προφανές πως  πιστεύεις πως κάποιοι επιβουλεύονται τον φυσικό πλούτο της χώρας να τον εκμεταλλευτούν προς όφελός τους και όχι δικό μας.

β) Είναι επίσης προφανές πως πιστεύεις πως η Ελλάδα κάθεται πάνω σε κάποιο τεράστιο κοίτασμα πετρελαίου ή αερίου,  αρκετό για να ζούμε εμείς και τα δισέγγονα μας πλουσιοπάροχα.


α) Υπάρχουν παραγωγοί  και καταναλωτές πετρελαίου ή φυσικού αερίου. Οι παραγωγοί ενδιαφέρονται να πουλήσουν σε ακριβότερες τιμές και οι καταναλωτές σε φθηνότερες. Καταναλωτές είναι σχεδόν όλες οι ευρωπαϊκές οικονομίες ενώ παραγωγοί η Ρωσία, το Αζερμπαϊτζάν, η Λιβύη, η Νορβηγία κλπ.

Το μέλημα των καταναλωτών και των κυβερνήσεών τους είναι πως θα έχουν ταυτόχρονα πολλές προσφορές από διαφορετικές πηγές προκειμένου να πετύχουν χαμηλές τιμές, αν είναι δυνατόν και οριακές πάνω από το κόστος ή και κάτω από αυτό.  Μέλημα των κυβερνήσεων των ανεπτυγμένων χωρών είναι η απρόσκοπτη προσφορά, γι’ αυτό μεγαλύτερο ενδιαφέρον έχει η διατήρηση των διόδων ανοιχτών.

Τώρα αν η Ελλάδα βρει π.χ. ένα κοίτασμα πετρελαίου αξίας 1 τρισ. ευρώ σε σημερινές τιμές 90 δολ. το βαρέλι. Αυτό σημαίνει πως αν το κόστος εξόρυξης είναι π.χ. στα 30 δολ. η αξία του κοιτάσματος πέφτει στα 600 δισ. δολάρια περίπου.  Αν το κράτος εντός της επικράτειας του οποίου βρέθηκε το κοίτασμα εισπράττει περίπου 30% επί της αξίας μιλάμε για 200 δισ. δολάρια σε 20-30 χρόνια. Ήτοι, 6,6 δισ. το χρόνο. Είναι ένα σημαντικό ποσό για τον ελληνικό προϋπολογισμό των 40-50 δισ. εσόδων το χρόνο και των  40+ δισ. το χρόνο δαπανών για συντάξεις και μισθούς...

Αν σε δέκα χρόνια η τιμή του πετρελαίου πέσει εκεί που ήταν το 1999, το κοίτασμα με 30 δολ. κόστος εξόρυξης θα παράγει ζημιά.

Για μια χώρα όπως π.χ. η Γερμανία, τα 6 δισ. το χρόνο τα εισπράττει μόνο από τον φόρο εισοδήματος και φόρο προστιθέμενης αξίας μιας μόνο αυτοκινητοβιομηχανίας.  Το πιθανό ελληνικό αέριο ή πετρέλαιο την ενδιαφέρει σαν μια εναλλακτική πηγή από τις 3-4 προκειμένου ο ανταγωνισμός να δημιουργεί ανταγωνιστικές τιμές.

Η κατοχή και εκμετάλλευση των ελληνικών κοιτασμάτων θα είχε μεγαλύτερο κόστος παρά όφελος για μια μεγάλη βιομηχανική χώρα. Για τις ανεπτυγμένες χώρες αξία έχει ο έλεγχος της ομαλής ροής της ενέργειας, όχι η κατοχή, ούτε το ποσοστό κέρδους του κράτους κατόχου ή της εταιρείας εξόρυξης.   Όφελος π.χ. θα είχε για τη Ρωσία που θέλει να  πετύχει μονοπωλιακές συνθήκες στην Ευρώπη για να κρατά υψηλά τις τιμές ή για την Τουρκία κλπ.

Η αξία για την Ελλάδα είναι περισσότερο γεωστρατηγική γιατί προσφέρει μια εναλλακτική πηγή  παρά οικονομική. Σαν γεωστρατηγική αυξάνει τους λόγους να περιμένουν να συγκλίνει με το μέσο όρο της Ευρώπης και να παραμένει στην Ευρωζώνη ή την θέλουν στο ΝΑΤΟ κλπ με αντάλλαγμα την ασφάλειά της.

Με βάση την κοινή λογική λοιπόν, αν κάποιος  έχει συμφέρον να ελέγξει τα πιθανά ελληνικά κοιτάσματα δεν είναι αυτός που δείχνουν τα δάχτυλα των συνωμοσιολόγων, των άλλων ηλιθίων και των πιθανών πληρωμένων κονδυλοφόρων και πολιτικών.

β) Ακόμη δεν έχουμε διαπιστώσει πως υπάρχει κάποιο σημαντικό κοίτασμα υδρογονανθράκων στην Ελλάδα. Δυο - τρία μέτρια κοιτάσματα χρυσού που υπάρχουν έχουν καταστεί αιτία και αφορμή ενός άτυπου εμφυλίου για τις τοπικές κοινωνίες αλλά και για το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας γενικότερα.

Ας υποθέσουμε λοιπόν πως στην Ελλάδα θα βρούμε το μεγαλύτερο κοίτασμα πετρελαίου όλων των εποχών. Γιατί είσαι βέβαιος πως αυτό θα μας λύσει τα προβλήματα και θα φέρει ευημερία;

Δεν χρειάζεται να έχεις ειδικές γνώσεις για να καταλάβεις πως ένας πλούσιος φυσικός πόρος από μόνος του δεν είναι αρκετός για να φέρει ευημερία. Αντιθέτως, συνήθως φέρνει δυστυχία.

Για παράδειγμα η Νιγηρία είναι πλούσια σε πετρέλαια, αλλά ο πληθυσμός ζει σε πολύ άσχημες συνθήκες και οι νέοι της δεν έχουν ευκαιρίες ούτε να προκόψουν οικονομικά, ούτε να αποκτήσουν ένα επίπεδο ζωής που θα τους επιτρέψει να έχουν αυτογνωσία και  ικανοποιητική κατανόηση και ερμηνεία των όσων συμβαίνουν στον κόσμο με τα δεδομένα που προσφέρει ο πολιτισμός μας σήμερα (βιβλία, ενημέρωση, τέχνη, τεχνολογία...).

Καζακαστάν, Αζερπαϊτζαν, Αγκόλα, Βενεζουέλα, Ρωσία  είναι χώρες με τεράστια έσοδα από υδρογονάνθρακες, αλλά το βιοτικό τους επίπεδο είναι πολύ χαμηλότερο από αυτό και της Ελλάδας της κρίσης.

Ιαπωνία, Γερμανία, Φιλανδία, Αυστρία, Γαλλία είναι χώρες χωρίς σημαντικούς φυσικούς πόρους αναγκασμένες να εισάγουν πετρέλαιο, αέριο, μέταλλα κλπ, αλλά έχουν πολύ υψηλό επίπεδο υλικής ευημερίας αλλά και κοινωνικής και πνευματικής.

Επίσης υπάρχουν και χώρες όπως οι ΗΠΑ, ο Καναδάς,  η Αυστραλία, η Νορβηγία που έχουν και πλούσιους φυσικούς πόρους και ευημερία των πολιτών τους.

Δεν είναι λοιπόν απαραίτητο μια χώρα που έχει πλούσιους φυσικούς πόρους να διαθέτει και υλική και κοινωνική ευημερία. Άρα, κάτι άλλο είναι αυτό που εξασφαλίζει την ευημερία.

Εσύ τι πιστεύεις; Αν στην Ελλάδα ανακαλύψουμε το μεγαλύτερο κοίτασμα πετρελαίου, φυσικού αερίου ή χρυσού σε 10 με 20 χρόνια θα έχουμε πιο πολλές πιθανότητες να μοιάζουμε με την Νορβηγία ή την Νιγηρία;

Εγώ τείνω προς την πεποίθηση πως θα κινδυνεύουμε να μοιάζουμε με τη Νιγηρία.

Οι πλούσιοι φυσικοί πόροι είναι ευχή και κατάρα. Αν πέσουν σε μια χώρα χωρίς ισχυρό θεσμικό πλαίσιο και υψηλό επίπεδο κοινωνικής συνείδησης το πιθανότερο είναι να την καταστρέψουν ολοσχερώς.

Στην Ελλάδα στα 200 χρόνια της ανεξαρτησίας έχουμε 5 χρεοκοπίες και μια ντουζίνα πολιτικά πραξικοπήματα και δυο, τρεις εμφυλίους. Στο ίδιο διάστημα είχαμε 3-4 φορές εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας σε τρόικες προκειμένου να βάλουν σε τάξη τα οικονομικά μας ( π.χ. Τωρινή Τρόικα, Πόρτερ του σχεδίου Μάρσαλ, Εδουάρδος Λω κλπ.).

Δεν πιστεύω πως υπάρχει κάποια μεθόδευση ή συνωμοσία να υφαρπάξουν τους φυσικούς μας πόρους. Για την ακρίβεια ακόμη δεν ξέρουμε αν υπάρχουν τέτοιοι φυσικοί πόροι που να αξίζουν τον κόπο στην Ελλάδα.

Επιπλέον πιστεύω πως η ευημερία μιας κοινωνίας, άρα και των παιδιών μας, εξαρτάται από την ανάλογη θεσμική, πολιτική  και κοινωνική οργάνωση της κοινωνίας.

Θεωρώ τη μόρφωση, την εργατικότητα, τη ροπή στην επιχειρηματικότητα και την  καινοτομία  σαν σημαντικότερους συντελεστές στο να αποκτήσει μια χώρα ευημερία παρά την ανακάλυψη πετρελαίου, φυσικού αερίου ή χρυσού.

Κατ’ αυτήν την έννοια η προσέγγιση και παραμονή της Ελλάδας στη ζώνη  των ανεπτυγμένων δημοκρατιών είναι πιο σημαντικός παράγοντας για την ευημερία της  από το πετρέλαιο.

Η Ε.Ε. και το ευρώ αποτελούν μια ευκαιρία για να παραμείνει η Ελλάδα στην κατηγορία των ανεπτυγμένων κοινωνιών και κοινωνιών. Η ΕΕ διαθέτει το Ευρωκοινοβούλιο που νομοθετεί για όλες τις χώρες που μετέχουν. Αυτό είναι σημαντικό για την Ελλάδα και ας έχει εκχωρήσει εθνική κυριαρχία, όπως έχω ξαναπεί στα πλαίσια της συγκυριαρχίας.

Π.χ. το ίδιο περίπου έκανε η Κρήτη όταν προσχώρησε στην Ελλάδα πριν ένα αιώνα. Η ελληνική κυβέρνηση και Βουλή αποφασίζει και για την Κρήτη, αλλά η τελευταία μετέχει ισότιμα στη δημοκρατική πολιτεία με τους βουλευτές της κλπ.

Δεν έχουμε κάνει κατοχή στην Κρήτη, έστω και αν κάποτε η κεντρική κυβέρνηση την αδικεί για το κοινό των Ελλήνων καλό.

Το ευρώ λοιπόν είναι πολιτική επιλογή κυρίως και δευτερευόντως νομισματική. Φυσικά σε αυτή τη σχέση εμείς έχουμε να μάθουμε από τους άλλους εντός της Ευρωζώνης και οι άλλοι από εμάς. Κάπου στη μέση είναι το σημείο συνύπαρξης.

Επειδή δεν θέλω να πεινάω σε 10 χρόνια και θέλω επίσης τα παιδιά μου να ζήσουν σε μια κοινωνία με αξιοκρατία, δημοκρατικούς θεσμούς και ευημερία, υποστηρίζω τις απόψεις που υποστηρίζω.

Οι Γερμανοί είναι η μεγαλύτερη δύναμη εντός της Ευρωζώνης και είναι επίσης και η χώρα με το μεγαλύτερο πληθυσμό. Κατά συνέπεια έχουν βαρύνοντα ρόλο.

Οι Γερμανοί επίσης έχουν ισχυρό συμφέρον να διατηρηθεί η Ευρωζώνη. Μέσω αυτής μπορούν να συνυπάρξουν και να επηρεάζουν τις παγκόσμιες πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις καλύτερα απ’ ό,τι μόνοι τους. Προσωπικά νομίζω πως επειδή Κίνα, Ινδία, Αφρική, Νότιος Αμερική αποκτούν μεγαλύτερη βαρύτητα στις παγκόσμιες εξελίξεις, Ευρώπη και ΗΠΑ θα χρειαστούν να συνενώσουν πολιτικά, οικονομικά και νομισματικά τις περιφέρειες τους για να μην χάσουν την ισχύ τους. Ευρώπη και ΗΠΑ μοιράζονται τις ίδιες κοινωνικές, πολιτικές και πολιτισμικές αξίες καθώς αμφότερες είναι παιδιά του πολιτισμού που δρομολόγησαν ο Πρωταγόρας, ο Επίκουρος, ο Αριστοτέλης, ο Πλάτωνας και ο Ιησούς.

Δεν πιστεύω λοιπόν πως η Γερμανία ή κάποιος άλλος στην ευρωζώνη επιβουλεύεται το φυσικό μας πλούτο, που δεν ξέρουμε πόσο και που υπάρχει, αν υπάρχει. Δεν επιβουλεύονται τον πλούτο μας όχι επειδή ελέγχουν επιτυχώς την αρπακτικότητα που χαρακτηρίζει την ανθρώπινη φύση ως άτομα και ως έθνη, αλλά γιατί αυτά που θα χάσουν με τη διάλυση της Ευρωζώνης θα είναι περισσότερα. Τους συμφέρει να υπάρχει και μια πηγή ενέργειας εντός Ευρωζώνης και καθόλου τα 5-6 δισ. το χρόνο πιθανά κρατικά έσοδα. Θα μπορούσαν να πληρώνουν μάλιστα το ποσό αυτό προκειμένου να υπάρχει μια επιπλέον πηγή που συνεισφέρει στην ομαλή λειτουργία της αγοράς και τις χαμηλές τιμές.

Δεν εμπιστεύομαι τους ανθρώπους, αλλά τα κίνητρά του. Φοβάμαι απλά την ευκολοπιστία και τη βλακεία τους.

Ειλικρινά προτιμώ τα παιδιά μου να ζήσουν σε μια ανεπτυγμένη ευνομούμενη χώρα, με δημοκρατικούς θεσμούς και αξιοκρατία παρά να κληρονομήσουν τα πετρέλαια (που δεν έχω άλλωστε...). Με αντιλαμβάνεσαι ή πιστεύεις πως κάποιος με πληρώνει να λέω πράγματα τα οποία δεν πιστεύω, όπως πιστεύουν αρκετοί ομοϊδεάτες σου;

Πηγή:www.capital.gr

Διαβάστε Περισσότερα