EYXEΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΟ ΣΕΡΙΦΟΥ

Ο Πρόεδρος Ραμπιας Σάββας ο προπονητής Παλαιός Μιχάλης, τα μέλη, η ακαδημία και όλη η ομάδα του Α.Ο. Σερίφου εύχονται χρόνια πολλά και εποικοδομητικό το 2014 στην ΕΠΣ Κυκλάδων σε όλες τις ομάδες του 2ου ομίλου στο sport cyclades και σε όλους τους σερφιωτες που είναι διπλά στην ομάδα μας και μη.
Πηγή : http://aoserifou.com/

Διαβάστε Περισσότερα

ΠΟΛΙΤΕΣ ΣΕ ΡΟΛΟ ΠΑΘΗΤΙΚΟΥ ΣΚΟΥΠΙΔΟΤΕΝΕΚΕ

Kι ενώ ο φοβισμένος λαός πεθαίνει από το κρύο, ενώ τα παιδιά του αναπνέουν τον καρκίνο της αιθαλομίχλης, ενώ οι άνεργοι γονείς δεν έχουν ούτε για χαρτζιλίκι για τα παιδιά τους, την ίδια στιγμή τα άθλια ΜΜΕ ιδιοκτησίας συγκεκριμένων νταβατζήδων οι οποίοι εμπλέκονται σε διαρκή κωλαμπαριλίκια δισεκατομμυρίων με το δημόσιο μας φλομώνουν με Λιάπηδες, Τομπούλογλου και Αλ Σάλεχ.
Καθημερινά λοιπόν τα ξιπασμένα ΜΜΕ τα οποία βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία, με μοναδική αποστολή να γαργαλάνε τα πιο ταπεινά, τα πιο φθηνά, τα ένστικτα της κατίνας,  που κρύβει μέσα του ο ανήμπορος πολίτης, τον ταίζουν με άρτο και θεάματα.
Φάε λοιπόν δύστυχε Έλληνα στην μάπα τον καυγά της Αφροδίτης Αλ Σάλεχ με τον Νάσο Αθανασίου, φάε στην μάπα τον Λιάπη, τον Τομπούλογλου- κάθε μέρα ένα νέο εφεύρημα.
Ένα νέο υπνωτικό για να βρίσκεσαι σε διαρκή χειμέρια νάρκη γιατί αν τόσο δα αφυπνισθείς θα μπορούσες να τους κλείσεις όλους φυλακή.
Τώρα τα στοιχεία υπάρχουν.
Ο Κάντας άνοιξε το στόμα του και με όσα είπε μπορούν να οδηγηθούν όλοι τους στην φυλακή.
Επιχειρηματίες, υπουργοί, πρωθυπουργοί, μηντιάρχες.
Αλλά ποιος νοιάζεται για τις αποκαλύψεις του Κάντα;
Κι όμως όλοι μας θα έπρεπε να απαιτούμε να μάθουμε και την παραμικρή λεπτομέρεια στην εθνική υπόθεση της Μίζας των Εξοπλιστικών εξαιτίας τις οποίας δημιουργήθηκε το χρέος.
Η υπόθεση της Siemens  δεν είναι παρά ένα ασήμαντο κεφάλαιο μπροστά στο Σκάνδαλο των Εξοπλιστικών (εδώ όπου ο Λοβέρδος διάβαζε τους αριθμούς λογαριασμών σαν αριθμούς τηλεφώνου και ο γραφικός βουκόλος Τραγάκης αγρόν ηγόραζε).
Μπορείτε λοιπόν την ώρα που ψοφάτε από το κρύο να ασχολείστε με ένα ασήμαντο κουτσομπολιό και να ξεχαρμανιάζεται. Φοβερό θέμα;
Έβρισε ο Αθανασίου την Άλ Σάλεχ; Ώστε έτσι;
Τεράστιο θέμα με συμπαντικές διαστάσεις.
Την ίδια ώρα το σκάνδαλο της Siemens σκεπάστηκε με μαεστρία-ούτε γάτα, ούτε ζημιά.
Αυτό θα γίνει τώρα και με τις αποκαλύψεις του Κάντα οι οποίες στην κυριολεξία στέλνουν στην φυλακή τους αρχισυμμορίτες της μεταπολίτευσης.
Αλλά ποιος να ασχοληθεί με τον Κάντα;
Επέστρεψε ο Λιάπης βλέπεις και τα ΜΜΕ επιστρατεύουν, κάμερες, βαν, δημοσιογράφους μιας χρήσεως και μερακλήδες μοντέρ για να γελοιοποιήσουν έναν γραφικό και τελειωμένο πολιτικό.
Κι εσύ το καταπίνεις αμάσητο.
Γιατί άραγε να αξίζεις καλύτερη τύχη;

Πηγή : http://kourdistoportocali.com

Διαβάστε Περισσότερα

Η ουσία της διάστασης Στουρνάρα-Προβόπουλου

Aπό τον Θανάση Μαυρίδη
Ο διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας κ. Γιώργος Προβόπουλος ζητάει λιγότερο κράτος και λιγότερους φόρους. Την ίδια ώρα ο υπουργός Οικονομίας Γιάννης Στουρνάρας επιμένει στη λογική της υπερφορολόγησης. Ποιός έχει δίκιο; Λένε ότι ο κ. Στουρνάρας εκπροσωπεί την φωνή της Ευρώπης στο εσωτερικό της κυβέρνησης.  Μήπως δεν είναι έτσι ακριβώς τα πράγματα;

Μπορεί ο κ. Σόϊμπλε στην πρόσφατη σύνοδο να έφερε ο ίδιος προσωπικά την τούρτα των γενεθλίων του στον κ. Στουρνάρα, αλλά δεν θεωρούμε ότι ο κ. Σόϊμπλε θα αποδεχτεί ποτέ μερίδιο ευθύνης για ένα πιθανό ναυάγιο στην Ελλάδα.

Προφανώς κι έχουν τοποθετήσει τους δικούς τους ανθρώπους σε υπουργεία, στο ΤΧΣ και σε θέσεις - κλειδιά στον κρατικό μηχανισμό, προκειμένου να ελέγχουν την ροή των γεγονότων στην Αθήνα. Την ίδια όμως ώρα αποποιούνται τις ευθύνες για οτιδήποτε αρνητικό συμβαίνει. Από την μία καθορίζουν με την στάση τους αποφασιστικά το τι ακριβώς θα συμβεί και από την άλλη προφασίζονται ότι ήσαν αμέτοχοι, όταν το αποτέλεσμα είναι μακριά από τις προσδοκίες τους.

Για παράδειγμα, μας πιέζουν  στο θέμα των αποκρατικοποιήσεων. Την ίδια ώρα αποκλείουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο επενδυτές που δεν τους είναι αρεστοί. Χωρίς να το λένε δυνατά, μας υποδεικνύουν εμμέσως πλην σαφώς που θα πρέπει να καταλήξουν οι εταιρείες μας. Με μία διαφορά: Οι εκλεκτοί τους δεν είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν τα χρήματα που αντιστοιχούν στην αξία των επιχειρήσεων. Το γεγονός αυτό "παγώνει" το πρόγραμμα των αποκρατικοποιήσεων (δεν είναι φυσικά ο μόνος λόγος) και στην συνέχεια οι ίδιοι που αποφάσισαν την λογική των αποκλεισμών μας εγκαλούν για την καθυστέρηση στο πρόγραμμα!

Η αλήθεια είναι ότι το Βερολίνο ασκεί με τον έναν ή τον άλλον τρόπο αφόρητο έλεγχο στην Ελλάδα. Για να ακριβολογούμε, η Ευρώπη έδωσε το πράσινο φως στην Γερμανία για να αναλάβει αυτό τον ρόλο. Κατά κάποιους άλλους τον ρόλο αυτόν απαίτησε και τον πήρε από μόνη της η Γερμανία, αλλά αυτό δεν αλλάζει την ουσία: Μέχρι σήμερα στην Ελλάδα συμβαίνει εκείνο που ορίζει το Βερολίνο.

Ο κ. Στουρνάρας, λοιπόν, εμφανίζεται ως εγγυητής αυτής της πολιτικής. Προφανώς με την σύμφωνη γνώμη του κ. Σαμαρά. Ο κ. Σαμαράς από την πλευρά του φαίνεται να έχει λάβει ως αντιστάθμισμα διαβεβαιώσεις ότι πριν τις ευρωεκλογές η Γερμανία θα του κάνει ένα σημαντικό δώρο. Κι αναφέρονται στις συζητήσεις που περιμένουν να ξεκινήσουν για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους. Κάτι που περιμένανε, όμως, να συμβεί τον περασμένο Σεπτέμβριο και τώρα το μεταθέτουν χρονικά για τον Μάρτιο.

Μας λένε, δηλαδή, ότι καταμεσής της προεκλογικής περιόδου θα ξεκινήσει μία συζήτηση στην Ευρώπη για το πόσα χρήματα των φορολογουμένων και ψηφοφόρων τους θα χαρίσουν στην Ελλάδα. Να το δούμε για να το πιστέψουμε. Αλλά το πιο πιθανό είναι να πέσουμε και πάλι πάνω σε τοίχο. 

Μας λένε επίσης ότι οι Γερμανοί δεν πρόκειται να ζητήσουν γι΄ αυτό νέο μνημόνιο. Θα το κάνουν, δηλαδή, δίχως την παραμικρή εγγύηση. Έτσι, ένα δώρο για τα ωραία μας τα μάτια. Μακάρι να είναι έτσι, αν και έχουμε πάψει να πιστεύουμε στον Άγιο Βασίλη εδώ και χρόνια. Αν δεν είναι όμως έτσι τα πράγματα, τότε ποιός θα ευθύνεται; Εκείνοι που τα υποσχέθηκαν (αν τα υποσχέθηκαν έτσι ακριβώς) ή εκείνοι που τα πίστεψαν.

Ο κ. Στουρνάρας, λοιπόν, εκπροσωπεί την λεγόμενη γερμανική γραμμή. Θεωρούμε ότι δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι βγήκε ταυτόχρονα ο Κεντρικός Τραπεζίτης και είπε κάτι τελείως διαφορετικό. Για όσους δεν το γνωρίζουν ο κ. Προβόπουλος δίνει λογαριασμό στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και όχι στην ελληνική κυβέρνηση. Μήπως, λοιπόν, η παρέμβαση Προβόπουλου έχει να κάνει με μία πιθανή ουσιαστική αλλαγή της πολιτικής της Ευρώπης έναντι της Ελλάδας; Μήπως ο φάκελος Ελλάδα θα πάει σε περισσότερους του ενός παραλήπτες, που σήμερα είναι μόνο η Γερμανία; Μία τέτοια εξέλιξη δεν  είναι αρνητική και πιθανότατα δείχνει ότι υπάρχουν κάποια αντανακλαστικά που δεν τα είχαμε μέχρι σήμερα υπολογίσει. Διότι το γερμανικό μοντέλο οδηγεί κατευθείαν στα βράχια. Με μία άλλη πολιτική, αντικρατική και φιλελεύθερη, υπάρχει ελπίδα το καράβι να κάνει στροφή και να βγει στα ανοικτά.

Οι επόμενοι μήνες θα είναι αρκετά ενδιαφέροντες από κάθε άποψη. Κυρίως όμως σε ό,τι έχει να κάνει με τον τρόπο που η Ευρώπη χειρίζεται τις υποθέσεις της. Σε κάθε περίπτωση, ο τρόπος με τον οποίο έγινε η "αντιπαράθεση" Προβόπουλου - Στουρνάρα και ο χρόνος που αυτή έλαβε χώρα δεν είναι τυχαία. Αρκεί να έχουν ήδη ληφθεί οι αποφάσεις και να μην πρόκειται για μία σύγκρουση της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών με την Γερμανία, όπου εμείς θα είμαστε στην μέση. Οι πιθανότητες πάντως γέρνουν υπέρ του καλού σεναρίου.

Θανάσης ΜαυρίδηςΠηγή : http://kourdistoportocali.com

Διαβάστε Περισσότερα

Υπάρχει άλλη οδός;

Καθημερινά περισσότεροι Ελληνες, όχι όλοι, ρωτούν εαυτούς και αλλήλους εάν υπάρχει εναλλακτική οδός. Είναι πεισμένοι ότι ο δρόμος που ακολουθούμε εκτός από οδυνηρός είναι και αδιέξοδος. Δεν χρειάζεται καν να μελετήσουν στοιχεία, μοντέλα, αναλύσεις· αρκεί μια ματιά στο νοικοκυριό ή στο άμεσο περιβάλλον, μια ματιά στα άνεργα παλικάρια, στους μαραμένους μεσήλικες, τέκνα, ανίψια, φίλους, τους δικούς τους ανθρώπους.

Οι καλόπιστοι και ευαίσθητοι Ελληνες λοιπόν αναρωτιούνται αν υπάρχει άλλη οδός, με διέξοδο, ας περιέχει και πόνο. Η αναρώτηση δεν είναι τυπικά πολιτική, αλλά είναι βαθύτατα πολιτική, υπό την έννοια ότι δεν αναζητούν τη Μία Λύση και τον Μεσσία σε έναν κομματικό σχηματισμό και ένα πρόσωπο, αλλά σε ένα σχέδιο, ένα όραμα, μια στρατηγική, που θα περιέχει σκληρές αλήθειες, κόπο, ρίσκο, αλλά και που οπωσδήποτε θα εγγυάται ισότητα, δικαιοσύνη, διαφάνεια, αξιοκρατία, αποτελεσματικότητα, δημοκρατία.

Το ερώτημα λοιπόν βρίσκεται στα χείλη πολλών, όλο και περισσότερων, ανεξαρτήτως τυπικών κομματικών προτιμήσεων του παρελθόντος. Διότι τίποτε σημερινό δεν μοιάζει με το παρελθόν, τουλάχιστον με το βιωμένο παρελθόν των περασμένων σαράντα-πενήντα χρόνων· είναι τόση η ένταση και τέτοια η φύση των ιστορικών αλλαγών, ώστε αδρές αναλογίες με τα σημερινά μπορείς να βρεις μόνο με αναδρομές στον μακρύ ιστορικό χρόνο: στον εμφύλιο και στον επαχθή δανεισμό μετά το ξέσπασμα του Αγώνα του ’21, στη χρεοκοπία του 1893, στην καταστροφή του ’22, στα χρόνια της Κατοχής και του Εμφύλιου. Εντούτοις, η μελέτη της ιστορίας δεν περιέχει συνταγές· ούτε καν παρηγοριά.

Υπάρχει άλλη οδός; 

Η αναρώτηση περί της άλλης οδού παίρνει χαρακτηριστικά υπαρξιακής αγωνίας. Για μέγα μέρος του πληθυσμού τίθεται με όρους ζωής ή θανάτου – και δεν εννοώ μόνο όρους υλικούς, που ασφαλώς είναι αλλά και πνευματικούς: Υπό ποίους όρους θα συνεχίσουμε να ζούμε, εφόσον επιβιώσουμε από την καταιγίδα;

Σε ποια κοινωνία, ποιο κράτος; Σε χώρα ή χώρο; Με ποια ταυτότητα, ποια συνείδηση εαυτού και συνόλου;

Το σοκ έχει σπάσει βίαια τη ροή του χρόνου για όλους· σε πολλούς έχει αφαιρεθεί ο χρόνος, επιζούν σε κενό. Εξ ου και μεγάλο μέρος του πληθυσμού τείνει να εναποθέσει τη μοίρα του σε έναν Μεσσία, σε έναν σωτήρα που θα θυσιαστεί υπέρ αυτών, ή σε έναν Μωυσή που θα αρπάξει τους γιους του Ισραήλ και θα τους οδηγήσει μακριά από την κοιλάδα των δακρύων. Η αναμονή του Μεσσία ή του Μωυσή είναι κατά κάποιον τρόπο παρηγορητική, ναρκωτική, μουδιάζει τον νου και την ψυχή, να μην πονούν, να μην αισθάνονται το δάγκωμα του φόβου, τις τρυπανιές της αμφιβολίας και της διερώτησης.

Τα πνεύματα οργωμένα από τη χειραγώγηση, εθισμένα στην ανάθεση, ποτισμένα από την ετερονομία, έτοιμα από καιρό, τρέπονται αβίαστα προς την εθελοδουλία και τον ανδραποδισμό. Και είναι τόσο βαθιά ποτισμένη η ύπαρξη από την ετερονομία που ακόμη και συντριβόμενοι, μπορεί να βιώνουν την καταστροφή τους ως θέαμα, ως την αναπόφευκτη πτώση, ως δίκαιη τιμωρία για το προπατορικό αμάρτημα.

Και να πιστεύουν ότι ο πραγματικός Μεσσίας θα έρθει αργότερα.
Μια άλλη μερίδα, όχι κατ’ ανάγκην ολιγομελέστερη, δεν αναρωτιέται καν αν υπάρχει άλλη οδός, αν η σωτηρία θα έρθει έξωθεν ή έσωθεν ή άνωθεν.

 Σαν να μη συμβαίνει τίποτε. Στην καλύτερη των περιπτώσεων, πιστεύουν ότι μόνο αυτή η οδός υπάρχει και καμία άλλη, τουλάχιστον έτσι λένε για να απεμπλακούν από σχετικές συζητήσεις. Κατά βάθος αισθάνονται ότι τίποτε απ’ όσα συμβαίνουν δεν τους αφορούν ― ίσως διότι δεν τους αγγίζουν. Δεν βλέπουν τον πόνο των άλλων, δεν αντιλαμβάνονται την κατάρρευση του δημόσιου χώρου, ορισμένως δεν αισθάνονται μέλη μιας δοκιμαζόμενης συλλογικότητας.

Πιστοί στο δόγμα «ο καθείς για τον εαυτό του» και στο «there is not such thing as society», πορεύονται την ευθεία οδό της ατομικής σωτηρίας παντί τρόπω, επανερχόμενοι στην πρωταρχική φύση του πολέμου όλων εναντίον όλων.
Ανάμεσα στις αδρομερώς σκιαγραφηθείσες ομάδες, υπάρχουν ασφαλώς και πολλές άλλες· συμπολίτες μας που παλινδρομούν ή δοκιμάζουν περισσότερες της μιας απαντήσεις. Τα ερωτήματα άλλωστε ποικίλλουν σε ένταση και εξειδίκευση, η κρίση πλήττει διαφορετικά την κάθε ζωή, τον κάθε άνθρωπο.

Θα διακινδύνευα όμως ακόμη μία παρατήρηση, πάνω σε αυτό την ήδη ριψοκίνδυνη ανθρωπολογική σκιαγραφία: Οι περισσότεροι, κι αν όχι οι περισσότεροι σίγουρα οι πιο ενεργοί, αυτοί που με το βάρος τους θα επηρεάσουν την ιστορική ζυγαριά, είναι όσοι αναρωτιούνται και ήδη αναζητούν διεξόδους, εναλλακτικές οδούς, χαραμάδες φωτός.

Επαναλαμβάνω: όσοι αναζητούν δεν αθροίζονται σε ένα ομοιογενές ή ομοιόχρωμο σύνολο, δεν ανήκουν σε ίδιες κοινωνικές ομάδες, δεν ταυτίζονται πολιτικά με τυπικούς όρους, δεν συμμερίζονται καν ίδιες κοσμοθεωρήσεις ή άλλες πεποιθήσεις. Εχουν κοινή όμως την αγωνία: Τι μπορούμε να κάνουμε, εδώ και τώρα και εφεξής, για να ανακόψουμε τη διαρκή πτώση και να σταθούμε στα πόδια μας; Τι μπορούμε να κάνουμε για μας, τα παιδιά μας, την κοινωνία και την πατρίδα μας; Αυτό το απλό, το πυρηνικό, το κατεπείγον ερώτημα είναι η κοινή αγωνία, και σπαθίζει ήδη το σκοτάδι μπροστά μας

Πηγή :http://vlemma.wordpress.com/

Διαβάστε Περισσότερα

«Ο εχθρός μου»

Σε αντίθεση με όσα λέγαμε την προηγούμενη εβδομάδα για την τάση πολλών ελληνικών ταινιών των τελευταίων ετών να εστιάζουν στην οικογένεια ως πηγή δεινών, «Ο εχθρός μου» εστιάζει στην οικογένεια ως αγαθό που βάλλεται βάναυσα απ’ έξω. Το θέμα της ταινίας του Γιώργου Τσεμπερόπουλου δεν είναι το ενδοοικογενειακό κακό, δεν είναι η οικογένεια που πλήττει τα μέλη της, είναι η οικογένεια που πλήττεται από το κακό εκεί έξω. Ο Κώστας Στασινός είναι ένας οικογενειάρχης κοντά στα πενήντα. Έχει ένα γιο δέκα επτά ετών και μια δεκαπεντάχρονη κόρη. Και η οικογένεια που έχει φτιάξει δεν έχει τίποτα το εφιαλτικό. Η σχέση με τη γυναίκα του είναι αρμονική. Τους βλέπουμε να πίνουν γερμένοι ο ένας πάνω στον άλλο στο μπαρ. Είναι το στέκι τους κι ο μπάρμαν καλός τους φίλος. Συζητάνε χρόνια μαζί του για την Αριστερά και ανταλλάσσουν προοδευτικές ιδέες. Όταν το εξωτερικό κακό όμως χτυπάει την πόρτα του Στασινού, όταν μπαίνει βράδυ με ξενική προφορά μέσα στο σπίτι του, όταν κλέβει, χτυπά, δένει και φιμώνει, όταν βιάζει τη κόρη του, ο τρόπος που είχε μάθει μια ζωή να σκέφτεται του φαίνεται πλέον μια «κωλοθεωρία» και τίποτα περισσότερο από αυτό. Η αστυνομία το μόνο που του υπόσχεται είναι πως θα κάνει ό,τι μπορεί, καθιστώντας του όμως ξεκάθαρο ότι δεν θα πρέπει να έχει και ιδιαίτερες ελπίδες πως θα πιάσει τους δράστες. Καταλύτης στην πλοκή αποδεικνύεται ο απέναντι γείτονας. Είναι στρατιωτικός που αντιμετωπίζει τον κίνδυνο απόταξης γιατί πλάκωσε στο ξύλο έναν κατώτερό του. Στη γειτονιά τον λένε φασίστα. Είχαν μπει και στο δικό του σπίτι πριν λίγα χρόνια. Αποτέλεσμα αυτού του περιστατικού ήταν η γυναίκα του να κλειστεί στο ψυχιατρείο. Έκτοτε έχει εγκαταστήσει παντού συστήματα ασφαλείας. Ο μπάρμαν ήταν ο ιδανικός συζητητής του ήρωα τον καιρό που το κακό δεν του είχε χτυπήσει την πόρτα, ο γείτονας γίνεται ο ιδανικός συμβουλάτοράς του τώρα που τα πράγματα σκούρυναν. Ο καιρός των κωλοθεωριών δίνει τη θέση του στον καιρό των κωλοπράξεων. 

Ο Τσεμπερόπουλος σκηνοθετεί με μεράκι το καλά δομημένο ως κινηματογραφική πλοκή σενάριο του Γιάννη Τσίρου. Στο φόντο των όσων κάνει ο ήρωας υπάρχουν στοιχεία που σχολιάζουν την μετάβασή του, που υπενθυμίζουν τον έως πρότινος εαυτό του. Όταν παραμονεύει με κακό σκοπό έναν από τους δράστες, ο τοίχος πίσω του γράφει αντιφασιστικό σύνθημα. Σε άλλη σκηνή κι ενώ έχει μπει για τα καλά στο στη διαδικασία αλλαγής του, περνάει με το αυτοκίνητο έξω από τη Βουλή ενώ ακούγεται σύνθημα διαδηλωτών υπέρ της Αριστεράς. Όταν αποκαλύπτει στην οικογένειά του τι έκανε, στέκεται μπροστά από το σύνθετο που είναι γεμάτο με βιβλία και δίσκους, μπροστά από τα τεκμήρια του πολιτισμού του, από αυτά που τον διαμόρφωσαν και τον έκαναν αυτό που είναι, είναι πια γυμνός από ό,τι τον έκανε σύνθετο ως άνθρωπο, είναι γυμνός από τα πολιτισμικά στρώματα, έχει επιστρέψει σε μια αρχική γύμνια των ενστίκτων.

«Ο εχθρός μου» είναι μια συμπαγής και αξιόλογη ταινία. Θέτει ένα εντελώς νόμιμο και έγκυρο ερώτημα. Μπορεί να μην είναι η πρώτη ταινία που το θέτει, μπορεί να έχουμε δει πολλές -κυρίως αμερικάνικες- ταινίες που δείχνουν οικογενειάρχες που παίρνουν το νόμο στα χέρια τους και μετατρέπονται σε εκδικητές, ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι το ερώτημα δεν στέκει: κι αν μπουν στο δικό σου σπίτι και βιάσουν τη δική σου κόρη, τότε τι τις κάνεις τις προοδευτικές ιδέες σου; Ωστόσο κάπου εδώ έγκειται και μια βασική μου ένσταση: μολονότι προφανέστατα δεν είναι αυτή ούτε η πρόθεση ούτε το συνολικό ήθος της ταινίας, ωστόσο τελικά και εκ του αποτελέσματος δεν βλέπω τίποτα σε αυτήν με το οποίο να μην μπορεί να ταυτιστεί ένας ακροδεξιός ή ακόμα και χρυσαυγίτης. Αν οι προοδευτικές ιδέες δεν αντέχουν τη σύγκρουση με την πραγματικότητα, αν όταν μας χτυπήσει το κακό γινόμαστε εκδικητές και δη υπέρμετροι, αν οι προοδευτικές ιδέες είναι καλές για θεωρίες και μόνο, τότε τι; Μια ταινία δεν είναι βέβαια πολιτικό μανιφέστο ούτε δοκίμο, μια ταινία εξετάζει μια κατάσταση ενός συγκεκριμένου ανθρώπου και έχει κάθε δικαίωμα να το κάνει. Και δεν ξινίζω με την άσκηση αυτού του δικαιώματος, ούτε αναιρείται η συνολική εκτίμησή μου για την ταινία που είναι πολύ θετική. Ωστόσο θεωρώ πως τελικά οι δράστες είναι μόνο σχηματοποιήσεις του απόλυτου κακού και επίσης πως ο Κώστας Στασινός είναι ένας σχηματικός ήρωας, ένας ήρωας που αλλάζει χωρίς ιδιαίτερες εσωτερικές αντιστάσεις, γιατί εξαρχής δημιουργήθηκε για να εκφράσει μια εγκεφαλική ιδέα και δεν κατόρθωσε να μετασχηματιστεί σε έναν ολοκληρωμένο χαρακτήρα.Πηγή :http://old-boy.blogspot.gr/ 

Διαβάστε Περισσότερα

Ο πολύτιμος χρόνος των ώριμων ανθρώπων

Mario de Andrade (ποιητής, συγγραφέας, δοκιμιογράφος και μουσικολόγος από τη Βραζιλία)

Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα, ότι μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής απ’ ότι έχω ζήσει έως τώρα.
Αισθάνομαι όπως αυτό το παιδάκι που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες: τις πρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγες, άρχισε να τις γεύεται με βαθιά απόλαυση.
Δεν έχω πια χρόνο για ατέρμονες συγκεντρώσεις όπου συζητούνται, καταστατικά, νόρμες, διαδικασίες και εσωτερικοί κανονισμοί, γνωρίζοντας ότι δεν θα καταλήξει κανείς πουθενά.
Δεν έχω πια χρόνο για να ανέχομαι παράλογους ανθρώπους που, παρά την χρονολογική τους ηλικία, δεν έχουν μεγαλώσει.
Δεν έχω πια χρόνο για να λογομαχώ με μετριότητες.
Δεν θέλω να βρίσκομαι σε συγκεντρώσεις όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι εγωισμοί. Δεν ανέχομαι τους χειριστικούς και τους καιροσκόπους.
Με ενοχλεί η ζήλια και όσοι προσπαθούν να υποτιμήσουν τους ικανότερους για να οικειοποιηθούν την θέση τους, το ταλέντο τους και τα επιτεύγματα τους.
Μισώ να είμαι μάρτυρας των ελαττωμάτων που γεννά η μάχη για ένα μεγαλοπρεπές αξίωμα.
Οι άνθρωποι δεν συζητούν πια για το περιεχόμενο. – Συζητούν μετά κόπου για την επικεφαλίδα.
Ο χρόνος μου είναι λίγος για να συζητώ για τους τίτλους, τις επικεφαλίδες. Θέλω την ουσία, η ψυχή μου βιάζεται. Μου μένουν λίγες καραμέλες στη σακούλα.
Θέλω να ζήσω δίπλα σε πρόσωπα με ανθρώπινη υπόσταση:

• Που μπορούν να γελούν με τα λάθη τους.
• Που δεν επαίρονται για τον θρίαμβό τους.
• Που δεν θεωρούν τον εαυτό τους εκλεκτό, πριν από την ώρα τους.
• Που δεν αποφεύγουν τις ευθύνες τους.
• Που υπερασπίζονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και που το μόνο που επιθυμούν είναι να βαδίζουν μαζί με την αλήθεια και την ειλικρίνεια.

Το ουσιώδες είναι αυτό που αξίζει τον κόπο στην ζωή.
Θέλω να περιτριγυρίζομαι από πρόσωπα που ξέρουν να αγγίζουν την καρδιά των ανθρώπων.
Ανθρώπους τους οποίους τα σκληρά χτυπήματα της ζωής δίδαξαν το πώς μεγαλώνει κανείς με απαλά αγγίγματα στην ψυχή.
Ναι, βιάζομαι, αλλά μόνο για να ζήσω με την ένταση που μόνον η ωριμότητα μπορεί να σου χαρίσει.
Σκοπεύω να μην πάει χαμένη καμιά από τις καραμέλες που μου απομένουν.
Είμαι σίγουρος ότι ορισμένες θα είναι πιο νόστιμες απ’όσες έχω ήδη φάει.
Σκοπός μου είναι να φτάσω ως το τέλος ικανοποιημένος και σε ειρήνη με την συνείδησή μου και τους αγαπημένους μου.
Εύχομαι και ο δικός σου να είναι ο ίδιος γιατί με κάποιον τρόπο θα φτάσεις κι εσύ.”

Πηγή : http://omorfamystika.gr

Διαβάστε Περισσότερα

Ρεβεγιόν στους Μύλους τις παραμονές της πρωτοχρονιάς

Η εορταστική ατμόσφαιρα καλά κρατεί στην Πάνω Χώρα της Σερίφου απο τα παιδιά που έχουν το  παραδοσιακό καφενείο στους Μύλους σε πρόσκληση τους στο φατσοβιβλιο πρός στους φίλους του μαγαζιού, μας προσκαλούν στο πρωτοχρονιάτικο ρεβεγιόν για το  2014 

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΑΜΕ ΤΟΝ ΠΑΛΙΟ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΚΑΛΟΣΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟ 2014 ΜΕ ΠΟΛΥ ΧΟΡΟ ΚΑΙ ΤΡΑΓΟΥΔΙ. ΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΜΕ ΠΟΛΛΕΣ ΠΟΛΛΕΣ . . . . . . ΕΚΠΛΗΞΕΙΣ. KONTA MAΣ ΘΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Ο MOΝΑΔΙΚΟΣ ΣΤΟ ΕΙΔΟΣ ΤΟΥ DJ PITBULL .ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΜΙΑ Μ Ο Ν Α Δ Ι Κ Η ΒΡΑΔΙΑ ! ! ! ! ! ! ΑΜΕΣΩΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΚΑΙ ΜΕΧΡΙ ΤΙΣ ΠΡΩΤΕΣ ΠΡΩΙΝΕΣ ΩΡΕΣ.

Πηγή : μυλοι

Διαβάστε Περισσότερα

Το ζουμί του πετεινού

Εικονογράφιση Μανώλη Ζαχαριουδάκη – περ.”Γαστρονόμος” Δεκ. 2013

Το ζουμί του πετεινού*
(ένα κοντοβόλτι στο γιορτινό τραπέζι των Κυκλάδων)

 γιορτινό τραπέζι
πλούσιο σε επιλογές
και σε τιμή προσιτό

Αναζητώντας τη γεύση και τις ιδιαιτερότητες του γιορτινού τραπεζιού σήμερα στα νησιά καταγράφουμε μνήμες. Η αρχή της διήγησης σχεδόν πάντα η ίδια: «Θυμάμαι τότε, παλιά…»
Στις νεωτερικές μας συνήθειες, στα μέτρα της σύγχρονης ελληνικής οικογένειας, δεν βρήκε παρά ελάχιστο χώρο να τρυπώσει η παράδοση. Το ντουλάπι της κουζίνας μας σπανίως την περιλαμβάνει. Εκεί φυλάσσονται παλιοί και νέοι κλασσικοί: Τσελεμεντές, Βέφα, Ψυχούλη. Στην Ελλάδα της αντιπαροχής δώσαμε εύφορη γη (και ύδωρ!) διατροφικού πολιτισμού, αλλά δεν σφάξαμε πετεινό στα θεμέλια, δεν συμβάλαμε στο χτίσιμο με συγκεκριμένα υλικά, τρόπους και τεχνικές.
Ανάμεσα σε γαλοπούλες και γλυκόξινα χοιρινά, αναζητήσαμε γεύσεις της ζώσας παράδοσης στα νησιά. Με φίλους και φίλες Κυκλαδίτισσες βάλαμε σημάδια στον χάρτη ικανά να μας οδηγήσουν στο καλά κρυμμένο σεντούκι με τον πολύτιμο κυκλαδίτικο γαστρονομικό θησαυρό. Γνωρίζαμε ήδη ότι στα σπίτια μας οι μαγείρισσες συναντήθηκαν με τη γεμιστή γαλοπούλα την ώρα που «θέλανε να φύγουν από την μιζέρια, απ’ τα τζάκια, τις τράβες, τις μαυρόπλακες, τη μούτζα. Η παράδοση δυσκόλευε τις γιαγιάδες, αλλά ήταν συνήθεια. Καθώς πλησίαζε ο νέος αιώνας ήδη ακούγονταν το “θυμάμαι”».
Σκόρπια στοιχεία μόνο ιχνηλατούμε στο σήμερα. Ο χοίρος που έδινε πλούσιο υλικό όλο τον χρόνο, έχει ακόμα την τιμητική του ιδιαίτερα στις Γιορτές. Χοιροκεφαλή πηχτή, τη «ζηλαδιά», με χαρακτηριστικό άρωμα ζαφοράς φτιάχνουν στη Σίκινο τα Χριστούγεννα και γιαπράκια τυλιγμένα σε φύλλα μπουράτζας με ρύζι και χοιρινό κιμά χοντροκομμένο στο χέρι. Λαχανοντολμάδες μαγειρεμένους πάνω σε χαράματα (κομμάτια) από παστό λαρδί φτιάχνουν στην Τήνο. Στην Πάρο ελάχιστοι ίσως πια τους αρτύζουν με κιμά από την πλούσια σε λιπαρά γούλα της γάλας (γαλοπούλας). Την υπόλοιπη την κάνουν βραστή και με το ζουμί της φτιάχνουν σούπα με χειροποίητα ζυμαρικά, τα «τζιμιτζέλια». Το τραπέζι της Πρωτοχρονιάς στην Κύθνο περιλαμβάνει χοιρινή γλώσσα στιφάδο. Στη Μύκονο, με την μεγάλη παράδοση στη διαχείριση του χοίρου, το κύριο πιάτο είναι παστό χοιρινό κότσι, ο «αζώναρας», με προβάσια ή με λαχανίδες. Στα νησιά  μπορεί να συναντήσουμε κατσικάκι άσπρο γιαχνί, αλλά και χοιρινό φρικασέ και πετεινό κοκκινιστό. Ωστόσο επικρατεί γενικά η συνήθεια για πουλερικό (κότα ή πετεινό) τα Χριστούγεννα και χοιρινό την Πρωτοχρονιά. Ίσως, λένε, γιατί «η κότα σκάβει προς τα πίσω και ταιριάζει με τον χρόνο που φεύγει, ενώ ο χοίρος πάντα μπρος και πάει με αυτό που έρχεται».
Ο πετεινός θα γίνει πατούδο (γεμιστός) ή βραστός και στη συνέχεια κοκκινιστός όπως στην Πάρο τήν Σέριφο την Σίκινο.
Σταθερά στις προτιμήσεις, ιδιαίτερα ευωδιαστά τα γιορτινά γλυκά: κουραμπιέδες και φοινίκια, ψαράκια, καλτσούνια, δίπλες ή ξεροτήγανα. Εντυπωσιακά τα σεσκουλοπιτάκια των Χριστουγέννων με σέσκουλα, ρύζι, πετιμέζι, σταφίδες, καρυδόψιχα, ξύσμα μανταρινιού, ζάχαρη άχνη(!) Διένυσαν διαδρομές αιώνων ως το τηνιακό τραπέζι.
Κοντολογίς το άγχος της τιμής της γαλοπούλας είναι πλασματικό. Το γιορτινό τραπέζι παραμένει πλούσιο σε επιλογές και σε τιμή προσιτό. Μια κότα ελεύθερης βοσκής κάνει εξίσου καλή δουλειά κι αν είναι πετεινός ακόμα καλύτερα. Ας βάλουμε τα καλά μας λοιπόν και αυτές τις Γιορτές κι ας απολαύσουμε ζεστό το ζουμί του πετεινού που μας αναλογεί. Φάρμακο πιο ξαρρωστικό στην κρίση δεν υπάρχει. Ας το χαρούμε στην απλότητά του!

 *Γιάννη Μακριδάκη, «Το ζουμί του Πετεινού», νουβέλα, εκδ. Εστία

Πηγή : http://karvouna.wordpress.com/

Διαβάστε Περισσότερα

Αριστοτέλης και Ακινάτης

Aπόστολος Διαμαντής

Ελένη Προκοπίου, Το πρόσωπο ως υποκείμενο δικαίου στο έργο του Θωμά Ακινάτη, Ηρόδοτος, Αθήνα 2013, σελ. 638

Η σημαντική αυτή εργασία της Ελένης Προκοπίου έρχεται να καλύψει ένα μεγάλο κενό στην ελληνική βιβλιογραφία: μια συστηματική μελέτη για το σύνολο του έργου του Θωμά Ακινάτη, του κορυφαίου αυτού διανοητή του δυτικού πολιτισμού. Το κενό αυτό μάλιστα καλύπτεται όχι με μια εγκυκλοπαιδικού τύπου προσπάθεια, αλλά με μια πρωτότυπη έρευνα πάνω σε ένα από τα πλέον κρίσιμα ζητήματα της παγκόσμιας ιστορίας, το ζήτημα των σχέσεων ελληνισμού και χριστιανισμού, ή καλύτερα το ζήτημα του εξελληνισμού του χριστιανισμού, μια εξέλιξη που αρχίζει από τους πρώτους μετά Χριστόν αιώνες και ολοκληρώνεται με τους Έλληνες Πατέρες- κυρίως τους Καππαδόκες.

Αλλά η εργασία της κας Προκοπίου έχει  μια ιδιαιτερότητα, η οποία επίσης συνιστά μια πρωτότυπη συμβολή στην διεθνή βιβλιογραφία για τον Ακινάτη: πρόκειται για μια προσέγγιση του έργου του διαμέσου της εννοίας του προσώπου, το οποίο εν προκειμένω αντιμετωπίζεται ως υποκείμενο δικαίου. Η συγγραφέας, με τον τρόπο αυτό, μας εισάγει στο κεφαλαιώδες ζήτημα, την νεωτερική πλευρά της σκέψης του Ακινάτη. Η έννοια του υποκειμένου δικαίου, μια έννοια ασφαλώς που χαρακτηρίζει την νεωτερική εποχή και την έξοδο από τον μεσαιωνικό κόσμο, εμφανίζεται εδώ στις πρώτες της εκφάνσεις, μέσα από τους πραγματικά έξοχους και δαιδαλώδεις συλλογισμούς του Ακινάτη για την δικαιοσύνη και το δίκαιο. Η σημαντική συμβολή της Προκοπίου έγκειται ακριβώς στην ανάδειξη μιας κρίσιμης μετατόπισης που συνέβη στην δυτική θεολογία κατά τον 13^ο αιώνα, μιας μετατόπισης από τον αυγουστινισμό στον θωμισμό, δηλαδή στον σχολαστικισμό.

Ο κόσμος μετά τον Ακινάτη παύει να είναι ένας κόσμος που απλώς πορεύεται προς την σωτηρία, ένας κόσμος δηλαδή που έχει ως πρότυπό του το Βασίλειο του Θεού και μόνον, αλλά είναι ταυτόχρονα και ένας κόσμος που πρέπει να σωθεί εν χρόνω. Η εκκοσμίκευση της θεολογίας που συμβαίνει με το έργο του Ακινάτη, είναι μια συγκλονιστική αλλαγή στην ιστορία της Δύσης, μια αφετηρία για τους νεώτερους χρόνους και μια θεμελίωση της πίστης πάνω στους κανόνες της ίδιας της ζωής. Το δίκαιο του Αριστοτέλη και το ρωμαϊκό δίκαιο, καθώς και η κλασική ελληνική μεταφυσική, γίνονται στον Ακινάτη τα μεγάλα όπλα που του επιτρέπουν να ξεφύγει από την ηθικολογία του Αυγουστίνου και ουσιαστικά να συμφιλιώσει την θεολογία με την επιστήμη. Ο Ακινάτης εισάγει στη Δύση την επιστημονική σκέψη. Αυτή είναι η μεγάλη του συμβολή στην παγκόσμια ιστορία. Την εισάγει με την βοήθεια του Αριστοτέλη και με την βοήθεια των Ελλήνων Πατέρων.

Η Προκοπίου έκανε έναν μεγάλο άθλο. Το τεράστιο σε όγκο έργο του Ακινάτη μας το παρουσιάζει εν συνόλω με μια λεπτομερή ανάλυση των πηγών, ενώ ταυτόχρονα διεισδύει και στην πατερική γραμματεία. Η εργασία της κινείται ταυτόχρονα στη γραμμή των σπουδαίων ελλήνων βυζαντινολόγων, που αποκάλυψαν την ιστορική πορεία του μεσαιωνικού ελληνισμού και την επίδρασή του στον δυτικό πολιτισμό. Ο βυζαντινός ουμανισμός, δηλαδή η διάσωση των χειρογράφων της ελληνικής αρχαιότητας και ο σχολιασμός τους ήταν έργο των βυζαντινών, του Μεγάλου Φωτίου και του Αρέθα. Η Προκοπίου έρχεται τώρα να προσθέσει στο έργο του Τατάκη, του Γιαννακόπουλου, του Σβορώνου και της Αρβελέρ, αλλά και στο έργο του Λεμέρλ, του Γκιγιού ή του Μπεκ, μια νέα κρίσιμη παράμετρο: την διεξοδική χρήση των πηγών που καταδεικνύουν την άμεση επίδραση της ελληνικής πατερικής σκέψης στον δυτικό σχολαστικισμό.

Παρότι φιλόσοφος του Δικαίου η ίδια- μαθήτρια του σπουδαίου γάλλου ιστορικού της φιλοσοφίας του δικαίου Michel Villey, ειδικού στον θωμισμό, καθηγητή της Σορβόννης- εν τούτοις κατόρθωσε να μας μεταφέρει και πλευρές της πατερικής φιλοσοφίας, με τρόπο που πραγματικά ξαφνιάζει. Η Προκοπίου υπενθυμίζει τον έντονο αριστοτελισμό των ελλήνων πατέρων- από τον Μέγα Βασίλειο μέχρι τον Ιωάννη Δαμασκηνό- και μας δίνει έτσι μια νέα ματιά πάνω στο ζήτημα της συνέχειας του ελληνισμού και την δημιουργική του διαδρομή από την αρχαιότητα στην εποχή του χριστιανισμού.

Αλλά υπάρχει και ένα ακόμη κρίσιμο ζήτημα που συνάγεται εδώ, διαμέσου της εργασίας της Προκοπίου: η στενή σχέση Δύσης και Ανατολής ή καλύτερα του ελληνισμού με την λατινική Δύση. Η σχέση αυτή προκύπτει από το θεμελιώδες έργο του Ακινάτη, ο οποίος μεταγράφοντας τόσο τον Αριστοτέλη όσο και τους έλληνες Πατέρες, θεμελίωσε τον σύγχρονο δυτικό πολιτισμό πάνω στην ελληνική αρχαιότητα και το Βυζάντιο. Η Προκοπίου μας θυμίζει δηλαδή την δυτική πλευρά του ελληνισμού και εμμέσως πλην σαφώς αμφισβητεί έντονα την «ανατολική», μυστική ανάγνωσή του από την πλευρά της ρωσικής θεολογίας, που κυριάρχησε κατά τον 20 αιώνα και στην Ελλάδα και πέρασε σε μια αντιδυτική ερμηνεία της ιστορικής πορείας του ελληνισμού.

Η Προκοπίου υπενθυμίζει πως ο ελληνισμός ήταν ανέκαθεν στραμμένος προς τη Δύση και η ίδια η Δύση έχει θεμελιωθεί πάνω στην ελληνική αρχαιότητα και τον βυζαντινό πολιτισμό. Κλειδί σ’ αυτήν την πολλαπλή σύνδεση ήταν το έργο του Ακινάτη, το οποίο βρίσκεται πάντα στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος διεθνώς-από τον Τζόϊς μέχρι τον Ουμπέρτο Έκο η σκέψη του Ακινάτη πραγματικά κυριαρχεί- αλλά δυστυχώς στην Ελλάδα ήταν μέχρι σήμερα στη σκιά.

πηγή: Aντίφωνο

Πηγή : 

Διαβάστε Περισσότερα

Το νέο κόμμα

Λοιπόν αυτή τη φορά  κάτι "κινείται" και ίσως αποτελέσει την ευχάριστη έκπληξη που περιμένει το 34% των συμπολιτών μας οι οποίοι αρνούνται- στις δημοσκοπήσεις τουλάχιστο- να εμπιστευθούν ένα από τα υπάρχοντα κόμματα.
Άνθρωποι που έχουν στήσει πετυχημένες μικρές ή μεγαλύτερες επιχειρήσεις στην περιφέρεια και υπερασπίζονται τις ιδανικές συνθήκες εργασίας στην πράξη, αποτελούν τους πρώτους πυρήνες ενός δικτύου που απλώνεται σιγά σιγά σε ολόκληρη την Ελλάδα.
Η Ελλάδα έχει ανάγκη από ανθρώπους στα κοινά οι οποίοι να έχουν διοικήσει έστω ένα περίπτερο.
Με αυτούς θα πέσουν τα μπετά του νέου κόμματος που έρχεται και το οποίο δεν έχει ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ  με τα κόμματα της μεταπολίτευσης.
Είναι κάτι εντελώς ΝΕΟ γιατί ΝΕΑΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ (αρνούμενοι να εμπλακούν σε εμπόριο ιδεολογιών) είναι και οι άνθρωποι που το ετοιμάζουν...Θα είναι το απόλυτο κόμμα του διαδικτύου, χωρίς γραφεία, συγκεντρώσεις, κραυγές, τηλεπαράθυρα. Χωρίς να χρησιμοποιεί τα παραδοσιακά ΜΜΕ μια χούφτας ολιγαρχών για πλύση εγκεφάλου. Το κόμμα που ετοιμάζεται αφήνει χώρο στη σκέψη και στις ωραίες ιδέες. Δεν θα έχει καταγγελτικό λόγο-αλλά η επιλογή των στελεχών του από μόνη της θα είναι "απορριπτική" για το υπάρχον διαβρωμένο κομματικό σύστημα. Μείνετε συντονισμένοι και στο μεταξύ ονειρευτείτε μια κοινωνία με αξιοπρέπεια.
 ΠΗΓΗ
http://kourdistoportocali.com/
 Χ στα υπόλοιπα
Ενα πείραμα στην Ισπανία, που ξεκίνησε από το Διαδίκτυο και φιλοδοξεί να αλλάξει τη λειτουργία της δημοκρατίας. «Δεν βιώνουμε κρίση, αλλά εξαπάτηση. Από το 2008 είμαστε κοινωνοί μιας απάτης που δημιούργησαν οικονομικά συμφέροντα με τη στήριξη διεφθαρμένων κυβερνήσεων»

Πριν από κάποιους μήνες, ένα μικρό κόμμα στην Ισπανία πήγε και στριμώχτηκε στη μαρκίζα με τους πηχυαίους τίτλους των παραδοσιακών κομμάτων. Το Κόμμα «Χ». Το κόμμα του αγνώστου, που χρόνια ολόκληρα διάλεγε για τον εαυτό του τον καλύτερο ρόλο σε μια ταινία όπου έτρεχαν όλοι να γίνουν «πρωταγωνιστές», εκείνον του... παρατηρητή. Το Κόμμα «Χ» δεν «βροντοφωνάζει» τις κρυφές του χάρες, γεγονός που προκαλεί συμπάθεια - η αφαίρεση, όταν είναι επιλογή, είναι δείγμα ευφυΐας.
Κατά τα άλλα, προέκυψε -εν μέρει- από το «Κίνημα των Αγανακτισμένων» («Ιντιγκνάδος») και απευθύνεται σε όλους όσοι επιθυμούν μια πολιτική και όχι μια μικροκομματική θεώρηση του κόσμου. Για την επικοινωνία τους χρησιμοποιούν το Διαδίκτυο. Οι δικοί του... followers δεν αγαπούν τα πολλά λόγια (βασικά, θέλουν λιγότερες λέξεις κι από ένα tweet). Θέλουν λίγα, αλλά ουσιαστικά. Ή, μάλλον, ένα ουσιαστικό και δύο επιρρήματα: Δημοκρατία Εδώ και Τώρα.
Στην «Κ.Ε.» μίλησε για το Κόμμα «Χ» ο Φλόρεν Καμπέγιο, καθηγητής Τεχνολογίας και Οπτικοακουστικών Μέσων στο Πανεπιστήμιο της Μάλαγα. Ο Φλόρεν έχει αναλάβει να εκπροσωπεί το Κόμμα «Χ» σε θέματα επικοινωνίας. Ετσι κι αλλιώς, στο κόμμα αυτό για την ώρα δεν υπάρχουν αρχηγοί. Μόνο επεξεργαστές... κειμένων!

 

  * Διάβασα ότι το Κόμμα «Χ» προέκυψε από το «Κίνημα των Αγανακτισμένων». Ισχύει;
- Το Κόμμα «Χ» εμπνέεται από το κίνημα «15-Μ». Οι περισσότεροι στο Κόμμα «Χ» συμμετέχουμε και στο Κίνημα των Αγανακτισμένων. Επίσης, ο λόγος που φτιάξαμε το «Χ» είναι γιατί έχουμε και οι ίδιοι αγανακτήσει με τον τρόπο που λειτουργούν τα κόμματα. Το Κίνημα των Αγανακτισμένων, όμως, είναι α-κομματικό· εμείς αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε να σταθούμε δίπλα στις πολιτικές ελίτ που συντεταγμένα μπλοκάρουν τις λύσεις που προτείνουν οι πολίτες.
* Και το «Χ»; Υπονοείτε κάτι για τους τίτλους των άλλων κομμάτων;
- Η αλήθεια είναι πως ναι. Το Κόμμα «Χ» στην ουσία επιθυμεί τη ρήξη με την κομματοκρατία στην Ισπανία. Μεγάλο τμήμα του κόσμου έχει αρχίσει να αντιλαμβάνεται ότι οι διάφορες «ταμπέλες» (Αριστερά/Δεξιά, προοδευτικοί/συντηρητικοί) αποτελούν προϊόντα μάρκετινγκ στην αγορά ψηφοφόρων, καθώς όλοι τελικά καταλήγουν να εξυπηρετούν τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ. Το «Χ» είναι μια πρόσκληση συμμετοχής στους πολίτες σε μια προσπάθεια που δεν είναι εξαρχής δεμένη σε κανένα ιδεολογικό άρμα.
* Εχετε αρχηγό;
- Οχι, δεν έχουμε ούτε αρχηγό ούτε μέλη ούτε αντιπροσώπους. Το Κόμμα «Χ» είναι, στην ουσία, ένα κίνημα πολιτών που οργανώνονται σε δίκτυα για να αναλάβουν συγκεκριμένες δράσεις, γι' αυτό και το ονομάζουμε επίσης «Δίκτυο Πολιτών του Κόμματος "Χ"».
* Είστε η μεταμοντέρνα Αριστερά;
- Σε καμία περίπτωση. Η Αριστερά και η Δεξιά είναι έννοιες που χρησιμοποιήθηκαν για να δημιουργήσουν συνθήκες πόλωσης· το δικό μας κίνημα είναι ενωτικό, όχι διχαστικό.
* Πραγματοποιήσατε την πρώτη σας δημόσια εμφάνιση πριν από ένα μήνα στο Τμήμα της Σχολής Καλών Τεχνών. Ενδιαφέρον, σημειολογικά, αλλά φαντασία και πολιτική; Ο πολιτικός λόγος θυμίζει κακό... copy-paste (αντιγραφή-επικόλληση)...
- Πολιτική χωρίς φαντασία δεν νοείται. Στη δημιουργικότητα και τη φαντασία πρέπει να ανατρέξουμε για να ξεπεράσουμε την οριακή κατάσταση στην οποία μας έχουν οδηγήσει συγκεκριμένες πολιτικές και οικονομικές επιλογές, που αντιλαμβάνονται την ανθρωπότητα μόνο ως μέσο πλουτισμού, και μάλιστα ολοένα και λιγότερων.
* Χρειαζόμαστε λοιπόν καινούργια κόμματα; Τι πρέπει να αλλάξει;
- Πρέπει να αλλάξει ο τρόπος αντίληψης της δημοκρατίας και να καταστεί σαφές ότι δημοκρατία δεν είναι να ψηφίζεις κάθε τέσσερα χρόνια.
* Αυτό είναι, αν δεν κάνω λάθος, και το μότο σας: «Δημοκρατία Εδώ και Τώρα». Αυτό δεν ζητάτε;
- Ακριβώς. Πρέπει να αναπτυχθούν μηχανισμοί κατάλληλοι, ώστε οι πολίτες να ασκούν έλεγχο πραγματικό και αποτελεσματικό στους θεσμούς. Δεν χρειαζόμαστε κόμματα, αλλά πραγματική δημοκρατία, που θα εξυπηρετεί τις ανάγκες των πολιτών.
* Και τι κάνετε προς αυτή την κατεύθυνση;
- Εχουμε αναθέσει σε ειδικούς να μας καταθέσουν τις προτάσεις τους για την έξοδο από την κρίση και στη συνέχεια για θέματα όπως η δημόσια Παιδεία και η Υγεία. Οι προτάσεις όλων ανεβαίνουν στο Διαδίκτυο και ψηφίζονται ή απορρίπτονται από τους πολίτες.
* Χρησιμοποιείτε το Διαδίκτυο. Απευθύνεστε κυρίως στους νέους;
- Χρησιμοποιούμε το Διαδίκτυο ως ένα πεδίο επικοινωνίας ουσιαστικό για τη δημοκρατία του μέλλοντος που θέλουμε να δημιουργήσουμε. Εχουμε επίσης παρατηρήσει ότι έχουμε συγγένεια με κάποια ιντερνετικά κινήματα, όπως τα Κινήματα Ελεύθερου Πολιτισμού (free culture) και Ελεύθερου Λογισμικού (free software). Δεν απευθυνόμαστε όμως μόνο σε νέους. Αλλά η «λογική» του κόμματός μας έχει ήδη βρει ανταπόκριση στη νεολαία, που χρησιμοποιεί το Διαδίκτυο για να επικοινωνεί και να οργανώνεται.
* Οι κομματικές «κλίκες», τα «βύσματα». Θα πάψουν ποτέ;
- Η επιλογή προσώπων με προσωπικά/ κομματικά κίνητρα είναι γελοία και αποτελεί τη βασικότερη αιτία για τη διαφθορά που βιώνουμε σήμερα. Στο Κόμμα «Χ» η σύνταξη της εκλογικής λίστας είναι πολύ απαιτητική και συνεισφέρουν σε αυτήν οι πολίτες από την αρχή μέχρι το τέλος.
* Στην Ισπανία είχατε το σκάνδαλο Μπάρθενας πρόσφατα και άλλα, βέβαια, παλαιότερα.
- Η διαφθορά είναι το σημαντικότερο πρόβλημα που απασχολεί τους πολίτες, και όχι άδικα. Είναι ο βασικός λόγος της αποσταθεροποίησης που βιώνουμε. Εμείς επιθυμούμε ένα είδος «οικονομικής Νιρεμβέργης».
* Τι είναι η κρίση;
- Οπως λέει και το Κίνημα των Αγανακτισμένων, δεν πρόκειται για κρίση, αλλά για εξαπάτηση. Από το 2008 είμαστε κοινωνοί μιας απάτης που έχει δημιουργηθεί από συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα με την πρόθυμη στήριξη διεφθαρμένων κυβερνήσεων, που αξιοποίησαν τεράστια δημοκρατικά ελλείμματα.
* Πιστεύετε στην Ευρώπη;
- Δεν έχουμε βλέψεις να φτιάξουμε «παραρτήματα». Βλέπουμε όμως ότι αυξάνεται ολοένα και περισσότερο στην Ευρώπη το αίτημα για πραγματική δημοκρατία.
* Στις ευρωεκλογές θα συμμετέχετε;
- Δεν είναι ο στόχος μας. Αν ο κόσμος μας στηρίξει, ναι.
* Εκεί, όμως, δεν θα έχετε αρχηγό;
- Θα τον αποφασίσουν οι πολίτες. Οι υπόλοιποι είμαστε απλώς «επεξεργαστές» κειμένων... Τα αναρτούμε και οι πολίτες αποφασίζουν ποιος θα τους εκπροσωπήσει.
Πηγή : http://www.enet.gr/

Διαβάστε Περισσότερα

Κείμενο κρατουμένων φυλακών Πάτρας

Στις φυλακές της Πάτρας για άλλη μια φορά αντικρίζουμε το αδιάφορο και απάνθρωπο πρόσωπο του κράτους. Τη στιγμή που η θερμοκρασία έχει πέσει στους 6-7 βαθμούς Κελσίου η υπηρεσία εξακολουθεί να αδιαφορεί και δεν ανάβουν τη θέρμανση ούτε για ένα λεπτό. Παράλληλα το ζεστό νερό θεωρείται προνόμιο και μας χορηγείται για ένα μισάωρο. Επίσης το μόνιμο πρόβλημα της έλλειψης ιατρικού προσωπικού συνεχίζεται δίχως καμία απάντηση σε προηγούμενη διαμαρτυρία μας. Εάν σε κάποιον κρατούμενο προκύψει πρόβλημα με την υγεία του τότε η τύχη του εξαρτάται καθαρά από τη τύχη και την πιθανότητα να υπάρχει κάποιος γιατρός στη φυλακή. Αυτές οι συνθήκες κράτησης καμία σχέση δεν έχουν με τον υποτιθέμενο σωφρονισμό αλλά ξεκάθαρα με την εκδικητική τιμωρία.
Ακόμα και οι άδειες που ήταν μια χαραμάδα ελευθερίας στα κλειστά τείχη της φυλακής σφραγίστηκε. Οι άδειες κόβονται με το πρόσχημα της μη ύπαρξης εχεγγυότητας την ίδια στιγμή που οι κρατούμενοι στις αιτήσεις τους δίνουν όλα τα εχέγγυα που θέτει ο σωφρονιστικός κανονισμός.
Τέλος το πανηγύρι της διαφθοράς καλά κρατεί και στις φυλακές της Πάτρας. Οι υπεύθυνοι της τροφοδοσίας εκτός από το γεγονός του ότι προωθούν μάρκες προϊόντων δικής τους προτίμησης (δεν γνωρίζουμε αν υπάρχουν κρυφές συμφωνίες μ αυτές τις εταιρίες…) παράλληλα χρεώνουν ή αφαιρούν ακόμα και τις προσφορές. Για παράδειγμα προϊόντα που είναι 1+1 δώρο το δώρο χάνεται και πουλιέται σαν κανονικό προϊόν.
Με τη γνωστοποίηση αυτών των γεγονότων προς τους υπεύθυνους κανείς δεν μπορεί να δικαιολογηθεί πίσω από την άγνοια.
Διεκδικούμε λύσεις ΑΜΕΣΑ. Για εμάς η αδικία και η διαφθορά έχουν πλέον όνομα και επάγγελμα. Ο εισαγγελέας Παναγιώτης Δαυίδ Τριανταφύλλου του Κωνσταντίνου, η αντεισαγγελέας Βασιλική Χριστούλη του Αθανασίου, ο διευθυντής Λεωνίδας Γιαχαλής και ο υπεύθυνος κοινωνικής υπηρεσίας Ζέρβας Κωνσταντίνος.
Η ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΚΑΙ Η ΣΙΩΠΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΕΓΚΛΗΜΑ. ΟΙ ΦΥΛΑΚΕΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΘΡΕΥΤΗΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ.
Οι κρατούμενοι των φυλακών Πατρών
το κείμενο συνυπέγραψαν 603 εκ των κρατουμένων

Πηγή : http://kourdistoportocali.com/

Διαβάστε Περισσότερα

Απάνω Χώρα, Χριστούγεννα του ‘46

Της Ρίτας Δαλεζίου
 Παραμονή Χριστουγέννων. Ανοίξαμε τα μάτια μας πρωί-πρωί, σκουπίσαμε όπως-όπως από πάνω τα υπολείμματα του ύπνου και ξεχυθήκαμε με τις νυχτικιές μας στη σάλα. Η μάνα μας, η κυρά Ρίτα, είχε σηκωθεί απ’ τ’ αχάραγα κι έκοβε φλούδες πορτοκάλι και μανταρίνι. Τις τύλιγε μέσα σε πολύχρωμα χαρτάκια από καραμέλες που φύλαγε όλο τον χρόνο, έπειτα τους πέρναγε μια κλωστή και τα κρέμαγε στο σπίτι. Αυτά ήταν τα στολίδια μας. Τα ομορφότερα του κόσμου και τα πιο ευωδιαστά!

Μας μάλωσε που, μέρα σαν κι αυτή -όπως έλεγε για σχεδόν όλες τις μέρες του χρόνου-, εμείς γυρίζαμε μέσα στο σπίτι ξυπολησιά και άπλυτοι και μας έστειλε να καθαρίσουμε τα μούτρα μας και να ντυθούμε. Μόνο έτσι θα μας άφηνε να φτιάξουμε τη σπηλιά.

Η σπηλιά ήταν πάντα δουλειά δική μου και του αδερφού μου του Νικολάκη. Τσακίζαμε το χαρτί του μπακάλη, καμιά φορά βάζαμε πάνω και λίγο ασβέστη να μοιάζει με χιόνι και μέσα, πάνω σε λίγα άχυρα, ακουμπούσαμε ευλαβικά το θείο βρέφος, τον Ιωσήφ και τη Μαρία. Από τον μικρό Χριστό, βέβαια, έλειπε το ένα χέρι. Μου γλίστρησε εμένα πέρυσι και μου ‘σπασε. Η μάνα στεναχωρέθηκε γιατί οι μικροσκοπικές αυτές πορσελάνες ήταν ό,τι κι ό,τι της είχε απομείνει, εκτός από την ίδια την ιστορία και τις μνήμες της, να της θυμίζουν τη Σμύρνη, αλλά δεν με είχε μαλώσει. Φέτος είχαμε και πρόβατα στη σπηλιά. Μας τα πήρε ο πάππος από την κυρά Σαντίνα που τα φτιάχνει μόνη της κάθε χρόνο, κι έτσι ο μικρός Χριστός θα ήταν πιο ζεστός. Ήταν βέβαια πιο μεγάλα απ’ αυτόν αλλά… ακόμη καλύτερα. Όσο μεγαλύτερα τα πρόβατα τόσο μεγαλύτερη και η ζέστη απ’ τις ανάσες τους.

Το μεσημέρι η μάνα μάς έβαλε να ξαπλώσουμε. Πάντα ξαπλώναμε τα μεσημέρια γιατί έπρεπε να κάνουμε ησυχία, αλλά ειδικά σήμερα η ησυχία δεν ήταν εύκολη υπόθεση! Έπρεπε να κανονίσουμε με τον αδερφό μου σχέδιο δράσης! Επιτέλους, μόλις σουρούπωσε φορέσαμε τους καινούργιους σκούφους και τα κασκόλ που μας είχε πλέξει η μάνα, ο Νικολάκης πήρε το τουμπί  κι εγώ το σουραύλι και κινήσαμε για τα κάλαντα. Ο Γιωσήφης της κυρά Μαριόγκας έφερε το δικό του  τουμπί. Συναντηθήκαμε στους Μύλους και δεν αφήσαμε σπίτι για σπίτι:

-«Να τα πούμε;»
-«Να τα πείτε, να τα πείτε».

Ήτανε μαζί μας και ο Θανασάκης  της κυρά Αγγελικώς, που ήταν ο πιο μικρός και δεν ήξερε τα κάλαντα και γι’ αυτό του ‘χαμε δώσει και κράταγε το καλαθάκι που μας βάζανε τους μποναμάδες: κουραμπιέδες, φοινίκια, καρύδια, καραμέλες. Οι κουραμπιέδες και τα φοινίκια λοιπόν, είχανε μεγάλο σουξέ πάντα στην Απάνω Χώρα και μας φαινόταν ολόκληρη ιεροτελεστία η προετοιμασία τους. Τρεις-τέσσερις μέρες πριν τα Χριστούγεννα πηγαίναμε στον φούρνο και παίρναμε λαμαρίνες και έπειτα τις επιστρέφαμε γεμάτες για ψήσιμο. Μοσχοβόλαγε ο τόπος από τη γλίνα του κουραμπιέ και μας τρέχανε τα σάλια από τα μελωμένα φοινίκια. Έτσι, με τα κάλαντα, είχαμε πάντα την ευκαιρία να δοκιμάσουμε την τέχνη και άλλων κυράδων, αν και, καμιά φορά μες στην αποκοτιά μας, μπορεί να παίζαμε και πόλεμο με τους κουραμπιέδες. Αν φυσικά είχαμε μαζέψει αρκετούς! Εγώ πάντα λυπόμουν βέβαια, γιατί με τα γλυκά είχα «ειδική» σχέση, όμως… υπέκυπτα στις «ορέξεις» των μικρότερων για «πόλεμο». Η σχέση μου με τα γλυκά, πάντως, με γλίτωνε απ’ τις κατσάδες της κυρά Ρίτας, η οποία, μην μπορώντας να πιστέψει ότι το παιδί που καταναλώνει όλο το βάζο με το γλυκό του κουταλιού και μάλιστα αφήνοντας το κουτάλι μέσα στο άδειο βάζο, μπορούσε έστω και να διανοηθεί να χαραμίσει γλυκό για «πόλεμο», μονίμως μάλωνε τον αδερφό μου κι εγώ παρίστανα την «αθώα περιστερά».

Νύχτα πια, κουρασμένοι από τον ποδαρόδρομο και από τις δεκάδες φορές που είχαμε ψάλλει το «Καλήν εσπέρα άρχοντες», γυρίσαμε σπίτι, βάλαμε τα καλά μας και φύγαμε για το σπίτι του παππού Νικόλα και της γιαγιάς Εμιλής για την «καλή βραδινιά». Η γιαγιά είχε στρώσει τραπέζι. Κουνουπίδι βραστό, ψαράκι τηγανητό και ψωμί ήταν πάντα το μενού της παραμονής των Χριστουγέννων.

Η καμπάνα του Χριστού  είχε ήδη χτυπήσει μία φορά την ώρα που μαζεύαμε το τραπέζι. Γρήγορα βάλαμε τα παλτά μας και φύγαμε για την εκκλησιά. Σε λίγο θα γεννιόταν ο Σωτήρας! Εμάς βέβαια, αν και μας άρεσε όλο αυτό το κλίμα κατάνυξης της νύχτας των Χριστουγέννων, και πιο πολύ οι μελωδικές φωνές της χορωδίας, καμιά φορά αποκοιμιόμασταν στις πάγκες και μας σκουντούσε η μάνα μας, μια τον έναν μια τον άλλον, μέχρι να ‘ρθει η ώρα να ψάλλουμε το «Δόξα εν υψίστοις Θεώ» και να κοινωνήσουμε. Έπειτα, στην αυλή της εκκλησίας  χαιρετήσαμε όλον τον κόσμο, αλλά εμείς βιαζόμασταν να φύγουμε να πάμε για ύπνο. Την άλλη μέρα θα μας περίμεναν τα δώρα μας δίπλα στη σπηλιά και είχαμε μεγάλη αγωνία.

Ανήμερα Χριστούγεννα ξυπνήσαμε πολύ νωρίς, πλυθήκαμε και χτενιστήκαμε μόνοι μας, βάλαμε πάλι τα καλά μας ρούχα και τρέξαμε να ευχηθούμε στον πατέρα και τη μάνα. Η μάνα ήθελε πρώτα να πιούμε το γάλα μας και μετά ν’ ανοίξουμε τα δώρα μας και ο Νικολάκης κόντεψε να κοντυλιαστεί ρουφώντας το. Έπειτα βουρ για τη σπηλιά. Ο πατέρας είχε φτιάξει ένα ξύλινο αεροπλανάκι για τον αδερφό μου και ένα πατίνι για ‘μένα. Κάναμε μεγάλη χαρά. Όλο το πρωί ο Νικολάκης έκανε τον πιλότο αλλά εγώ ήμουν στεναχωρημένος γιατί δεν μπορούσα να δοκιμάσω το πατίνι μου μέσα στο σπίτι.

Το μεσημέρι καθίσαμε όλοι γύρω από το τραπέζι και φάγαμε κοτόπουλο κοκκινιστό με μακαρόνια και ψωμί και ο πατέρας με τη μάνα ήπιανε και λίγο κρασί για το καλό. Έπειτα το απόγευμα κινήσαμε για τις βεγγέρες. Αρχίσαμε από τους γείτονες για να καταλήξουμε στο σπίτι του παππού Μάρκου και της γιαγιάς Άννας μαζί με θείους και ξαδέρφια. Τη νύχτα των Χριστουγέννων οι μεγάλοι έπιναν και γέλαγαν και έκλαιγαν, λέγοντας ιστορίες αστείες και ιστορίες θλιβερές, θυμόνταν ζωντανούς που έφυγαν και δεν ξαναγύρισαν και που μάλλον δεν θα τους ξαναδούν ποτέ, νεκρούς που «θεός σ’χωρέστους» -όπως ποτέ δεν παρέλειπαν να πουν- χάθηκαν σε μακρινά και άγνωστα για ‘μας βουνά και πελάγη, άλλοι θυμόνταν την προσφυγιά και τις «χαμένες πατρίδες», που τότε δεν καταλαβαίναμε πού και πώς μπορεί να χαθεί μια πατρίδα, οι γυναίκες έβγαζαν που και που απ’ τα μανίκια τα μαντήλια τους και σφούγγιζαν ένα δάκρυ, αλλά «μέρα που ‘ναι» μετά γέλαγαν πάλι και ξανά απ’ την αρχή. Εμάς κάποτε μας έπαιρνε ο ύπνος δίπλα στα πόδια της γιαγιάς και μας ξύπναγε η μάνα ήσυχα και γλυκά για να γυρίσουμε σπίτι.

Στην προσευχή μας ευχαριστήσαμε το Θεό για ό,τι είχαμε αλλά και για ό,τι δεν είχαμε. Ήταν ήδη αρκετό που είχαμε αγάπη, φαγητό στο τραπέζι αλλά και τη σιγουριά που μας παρείχαν τα μόλις 7 μας χρόνια. Δεν βιαζόμασταν να μεγαλώσουμε. Ούτε και βιαστήκαμε ποτέ. Βιαζόμασταν μόνο το σκοτάδι να γίνει φως… Και πάντα γινόταν!

Χρόνια Καλά
με πίστη ότι «το σκοτάδι πάντα γίνεται φως»!

*Τα ονόματα που αναφέρονται στην ιστορία και τα οποία ήταν κοινά στην Σέριφο  είναι ψευδώνυμα τα οποία αφορούν σε (άλλοτε) υπαρκτά πρόσωπα.

Πηγή : 

Διαβάστε Περισσότερα

Φώτης Κόντογλου - Δροσίσετε τὴν ψυχή σας στὴν καλωσύνη καὶ ἁγνότητα

Φώτης Κόντογλου -
Τοῦτος ὁ κόσμος εἶναι ἀνάποδος. Ὅπως καὶ νὰ κάνεις, δὲν τὸν εὐχαριστᾶς. Οὔτε στὸν ἥλιο τὸν βρίσκεις, οὔτε στὸν ἴσκιο. Ὁ κάθε ἕνας λέγει τὸ κοντό του καὶ τὸ μακρύ τους. Γιὰ ὅ,τι ἐνθουσιάζεται ὁ ἕνας, γιὰ ἴδιο στενοχωριέται ὁ ἄλλος. Ἄλλη φορὰ μπορεῖ οἱ ἄνθρωποι νὰ μὴν ἤτανε ὅλοι σύμφωνοι, μὰ γιὰ τοὺς πιὸ πολλοὺς τὸ καλὸ ἤτανε καλὸ καὶ τὸ κακό, κακό. Τώρα ὁ καθένας ἔχει σηκώσει μιὰ παντιέρα καὶ κάνει τὸν καπετὰν Ἕναν.

Μὰ οἱ πιὸ πολλοὶ μποδίζονται ἀπὸ τιποτένια πράγματα: ὁ ἕνας θέλει νὰ φαίνεται πιὸ «βαθυστόχαστος» ἀπὸ ὅ,τι εἶνε, ὁ ἄλλος θέλει νὰ φαίνεται μοντέρνος, νὰ μὴν τὸν πάρουνε γιὰ χωριάτη, ὁ ἄλλος φοβᾶται μὴν τὸν πάρουνε γιὰ «ἀφελῆ», γιὰ ὄχι «σοβαρόν» ἄνθρωπο, ὁ ἄλλος δὲν θέλει νὰ δυσαρεστήσει κάποιον, ἕτερος κολακεύει τὶς γυναῖκες καὶ κάνει τὸν «ἱππότη» μιλώντας μὲ ψεύτικη εὐγένεια κ.λ.π.

Ὅσοι εἶναι ἴσιοι καὶ ἁπλοί, δὲν ἔχουνε καμμιὰ σκοτούρα. Ζοῦνε μακρυὰ ἀπὸ λιβανίσματα ἀπὸ πονηριὲς εἰδῶν – εἰδῶν, ἀπὸ δυσπιστίες ποὺ φαρμακώνουνε τὸν ἄνθρωπο, ἀπὸ σκηνοθεσίες, ἀπὸ ψευτιές. Χαίρονται γιὰ τὰ καλά, γιὰ τὰ ἁπλά, γιὰ τὰ ἁγνά, γιὰ τὰ σεμνά, γιὰ τὰ ταπεινά. Ἐνῶ οἱ ἄλλοι ὁλοένα ταράζονται, ὁλοένα ἐξιχνιάζουνε.

 Πολλοὶ κατατρίβουνται μὲ πράγματα ποὺ δὲν ἔχουν καμμιὰ σημασία. Ρωτᾶνε, νὰ ποῦμε, νὰ μάθουνε γιὰ μένα τί σόι ἄνθρωπος εἶμαι, πὼς εἶναι τὸ σχέδιό μου, ἂν εἶμαι θαλασσινὸς καὶ τοῦτο καὶ κεῖνο. Ἀδελφέ μου ἂν σοῦ ἀρέσει ἡ συντροφιά μου, ἔλα ἐκεῖ ποὺ πηγαίνω, ἔλα νὰ νοιώσεις μαζί μου τὰ ὡραῖα ἔργα τοῦ Θεοῦ, τὸν θησαυρὸ ποὺ ἔχουνε μέσα τους κρυμμένον οἱ ἁπλοὶ ἄνθρωποι... Παράτησε πίσω σου τὴν ὑποκρισία τῆς ζωῆς κι ἔλα νὰ δροσισθεῖς στὴ βρυσούλα ποὺ τρέχει κρυμμένη στὴ ρίζα τοῦ βουνοῦ, κοντὰ στὸ παλιὸ ἐρημοκκλήσι.

Τί κάθεσε κι ἐξετάζεις τὰ ἀνεξέταστα; Τί σὲ μέλλει ἂν εἶμαι τὴν ὄψη ἔτσι ἢ ἀλλοιῶς, ἐγὼ καὶ κάθε ἄλλος; Τί ρωτᾶς ἂν εἶμαι ψηλὸς ἢ κοντός, μαῦρος ἢ ἄσπρος; Σ᾿ αὐτὰ ποὺ διαβάζεις βρίσκεται ὁ ἑαυτός μου, τὸ πῶς περπατῶ, τὸ πῶς μιλῶ, δηλαδὴ ὁ σαρκικὸς ἄνθρωπος. Ὁ ἄνθρωπος εἶναι πνεῦμα ὅπως ὁ Θεός. Αὐτὸ τὸ πνεῦμα νὰ σὲ ἐνδιαφέρει, αὐτὸ εἶναι πνεῦμα ὅπως ὁ Θεός. Αὐτὸ τὸ πνεῦμα νὰ σὲ ἐνδιαφέρει, αὐτὸ εἶναι ἡ ἀληθινὴ σύσταση τοῦ ἀνθρώπου.


Ἀπάνω ἀπ᾿ ὅλα νὰ ἀγαπᾶμε τὴν καλωσύνη. Νὰ χαιρόμαστε νἄμαστε καλοὶ καὶ νοιώθουμε κοντά μας καλοὺς ἀνθρώπους. Κανένα πρᾶγμα δὲν εἶνε σὰν τὴν καλωσύνη. Τὸ πρόσωπό της λαμποκοπᾶ σὰν τὸν ἥλιο ποὺ χρυσώνει τὴν πλάση τὸ πρωὶ τῆς ἔμορφης μέρας τοῦ καλοκαιριοῦ. Τί εὐλογημένοι ποὺ εἶναι οἱ καλοὶ ἄνθρωποι, οἱ πρόσχαροι, οἱ γλυκομίλητοι, οἱ ἁπλοί, οἱ ἀπονήρευτοι, οἱ πονετικοί, οἱ ταπεινοί! Τί ἀληθινὸς πλοῦτος μέσα σὲ μιὰ τέτοια καρδιά!

Καὶ τί φτώχεια, τί μιζέρια, τί ἀσχήμια μέσα στὶς κακὲς ψυχές, στὶς ἐγωιστικές, κι᾿ ἂς φουσκώνουνε ἀπ᾿ ἔξω κι᾿ ἂς παραστένουνε τὸν πλούσιο! Πόσο ξεκουράζεται ἡ ψυχή μας ἀπὸ τὴ δροσιὰ τῆς καλωσύνης καὶ πόσο κουράζεται ἡ ψυχή μας ἀπὸ τὸν λίβα τῆς κακίας.

Μὰ οἱ καλοὶ ἄνθρωποι εἶνε δυστυχισμένοι, ὑποφέρουνε, τυραννιοῦνται. Ναί. Ὁ σατανᾶς τοὺς βασανίζει, τοὺς ρίχνει σὲ συμφορές. Μὰ ἔτσι γίνουνται ἀκόμα πιὸ καθαροί, σὰν τὸ χρυσάφι ποὺ πέφτει στὸ χωνευτήρι.

Ζοῦνε φτωχικά, μακρυὰ ἀπὸ δόξες, κρυμμένοι, μὰ ζοῦνε ἀληθινά. Νὰ μὴν ζεῖς βουτηγμένος μέσα στὴν ψευτιά. Αὐτὸ εἶνε ποὺ εἶπε ὁ Χριστὸς «Τί θὰ ὠφελήσει τὸν ἄνθρωπο ἂν κερδίσει ὅλον τὸν κόσμο καὶ ζημιωθεῖ τὴν ψυχή του;» Αὐτός, ὁ φτωχός, ὁ παραπεταμένος, κέρδισε τὴν ψυχή του. Ἀφοῦ κέρδισε τὴν ψυχή του, τί ἔχασε; Ὅ,τι ἔχασε εἶνε τιποτένιο μπροστὰ σ᾿ αὐτὸ ποὺ κέρδισε.

 Κι᾿ ὁ ἄλλος ὁ χοντροπετσιασμένος ἀπὸ τὴ σαρκικὴ καλοπέραση, ἀπὸ τὰ σπόρ, ἀπὸ τὰ λουτρά, ἀπὸ τὶς γυναῖκες, ἀπὸ τὶς διάφορες ματαιότητες, τί κέρδισες ἄραγε, ἀφοῦ ἔχασε τὴν ψυχή του; Πόσοι καὶ πόσοι ὕστερα ἀπὸ μιὰ ζωὴ γεμάτη λογῆς–λογῆς σαρκικὲς ἀπολαύσεις, κοσμικὲς τυμπανοκρουσίες, πλούτη, ρεκλάμες κλπ., ἔρχονται σ᾿ ἕναν λογαριασμὸ καὶ ξεζαλίζουνται ἀπ᾿ αὐτὰ τὰ σπιρτόζα πιστὰ καὶ νοιώθουνε τὴ γύμνια τους καὶ ζητᾶνε τὸν ἑαυτό τους ποῦ βρίσκεται;

Μ ἃ δὲν ὑπάρχει πιά. Ἐρημιά, ξέρακας τῆς ἀπελπισίας ζώνει τοὺς ἐγωιστές! Τρομάζουνε μὲ τὴ μοναξιά τους μόλις τὴ νοιώσουνε. Ἀπὸ πάνω τους ὁ οὐρανὸς εἶναι ἔρημος, ἀδειανός, ἡ γῆ ἔρημη, οἱ ἄνθρωποι καρδιὲς ἔρημες, γιατὶ ποτέ τους δὲν γνοιασθήκανε γι᾿ αὐτές, καὶ ἔτσι κόπηκε κάθε τρυφερὴ ἀνταπόκριση μαζί τους.

Στὸ τέλος καταλαβαίνουμε οἱ τέτοιοι πὼς μὲ τὰ λεπτὰ δὲν ἀγοράζουνται ὅλα τὰ πάντα. Καὶ πώς, ἴσια – ἴσια, ὅσα δὲν ἀγοράζουνται μὲ τὰ λεφτὰ αὐτὰ εἶνε ποὺ ἔχουνε τὴν πιὸ μεγάλη ἀξία. Καὶ πὼς ἀπ᾿ αὐτὰ ἔχουνε μεγάλη ἀνάγκη, ἀπ᾿ αὐτὰ ποὺ δὲν ἀγοράζουνται. Σὲ ποιὸ μέρος πουλᾶνε τὴν ἡσυχία τῆς ψυχῆς, τὴν ἁγνότητα, τὴν ἁπλότητα, τὴν κρυφὴ χαρὰ ποῦ νοιώθει ὁ ἄνθρωπος κοντὰ στὸν Θεὸ σὲ στιγμὴ ποῦ ζεῖ κρυμμένος ἀπὸ τὸν κόσμο, τὴν πραότητα, τὴν ἀγάπη;

Δὲν τὰ πουλᾶνε σὲ κανένα ἀπὸ τὰ μαγαζιὰ κι᾿ ἀπὸ τὰ παζάρια γιὰ τὸ διάφορο, τὴν ἀπονιὰ γιὰ τοὺς ἄλλους, τὴν ψευτιὰ κάθε λογῆς, κι᾿ ὅσα πᾶνε μαζὶ μ᾿ αὐτά, δηλαδὴ τὸν ἐγωισμό, τὴν περηφάνεια, τὴν καταλαλιὰ μ᾿ ἕναν λόγο τὸ χοντροπέτσιασμα τῆς ψυχῆς.

Τί μεγαλομανία σ᾿ ἔχει πιάσει, ἀδελφέ μου, καὶ δὲν βρίσκεις ἡσυχία καὶ χτίζεις πατώματα ἀπάνω στὰ πατώματα, κι᾿ ἔχεις δυὸ τρία αὐτοκίνητα καὶ κότερα καὶ κάθε λογῆς μάταια πράγματα! Γύρισε καὶ κύτταξε καὶ τὸν ἀδελφό σου, νὰ δροσισθεῖ ἡ ψυχή σου μὲ τὴν εὐλογημένη καλωσύνη, ποὺ τὴν ξεράνανε τὰ τσιμέντα, οἱ ψεύτικες κουβέντες, οἱ συμφεροντολογικὲς παρέες, οἱ συνοφρυωμένες ἀξιοπρέπειες. Ἂν δὲν μπορεῖς νὰ κάνεις θυσίες, τουλάχιστον νὰ συχαθεῖς τὴν ἀδικία.

Μὴν ἀδικεῖς. Ἡ ἀδικία εἶναι σιχαμερὴ στρίγγλα, χωρίστρα τῶν ἀνθρώπων, ἀνθρωποκτονία σὰν τὸν πατέρα τὸν σατανᾶ.
Τί θὰ δίνανε πολλοὶ ἀπ᾿ αὐτούς, ποὺ κερδίσανε τὸν κόσμο καὶ χάσανε τὴν ψυχή τους, γιὰ νὰ νοιώσουνε ὅ,τι νοιώθουνε οἱ ἄλλοι ποὺ δὲν χάσανε τὴν ψυχή τους! Ἂν τύχει νὰ ξεκόψει κανένας τέτοιος ἀπὸ ψεύτικη παρέα του καὶ βρεθεῖ στὴ συντροφιὰ τῶν ἁπλῶν, τῶν ἀχάλαστων, νοιώθει πὼς ζεῖ ἀληθινὰ καὶ σὰν ἀπογευθεῖ τὰ ἁγνὰ αἰσθήματα ὕστερα ἀπὸ τὴ ψευτιά, καταλαβαίνει τέτοια χαρά, ποὺ κάνει σὰν τὸν ἄνθρωπο ποὺ ξαναγεννήθηκε, σὰν τυφλὸς ποὺ εἶδε τὸ φῶς του.

 Κάτι τέτοιοι δὲν ξεκολλᾶνε πιὰ οἱ κακόμοιροι ἀπὸ τὴ συντροφιὰ τῶν ἁπλῶν, τῶν γκαρδιακῶν ἀνθρώπων. Ἀλλὰ γιὰ νὰ ξεμακρύνει ἀπὸ τὰ ψεύτικα πρέπει νἄχει λίγη ψυχή. Ἀλλοιῶς δὲν μπορεῖ νὰ ζήσει χωρὶς ψευτιά. Ὁ ἄμμος τῆς Σαχάρας, ὅση βροχὴ κι᾿ ἂν πέσει ἀπάνω του, δὲν φυτρώνει τίποτα.
Ἂν πεῖς πάλι σὲ ἕναν ἀπὸ τοὺς ἄλλους, τοὺς φτωχούς, νὰ περάσει μισὴ ὥρα μὲ τὴν παρέα τῶν κοσμικῶν, καλύτερα ἔχει νὰ τὸ βάλεις στὸ μπουντρούμι, παρὰ νὰ βλέπει καὶ ν᾿ ἀκούγει ἐκεῖνα τὰ ψεύτικα κομπλιμέντα, τὶς ἀνάλατες συζητήσεις, τὰ κρύα χωρατά.

Στὴ συναναστροφὴ ποὺ κάνουνε αὐτοὶ οἱ ψευτισμένοι, θαρρεῖς πὼς τοὺς χωρίζει ἕνας τοῖχος τὸν ἕναν ἀπὸ τὸν ἄλλον. Ἐνῶ οἱ ἄλλοι, ποὺ ζοῦνε μακρυὰ ἀπὸ τὸν κόσμο, νοιώθουνε πὼς οἱ καρδιὲς τοὺς γίνονται ἕνα, πὼς ἀκουμπᾶ ὁ ἕνας ἀπάνω στὸν ἄλλον καὶ ξεκουράζεται.

 Ἀγαπᾶ καὶ ἀγαπιέται, χαίρεται καὶ δίνει χαρά. Ἀπὸ πάνω ἀπὸ τὴ συντροφιὰ τῶν σαρκικῶν ἀνθρώπων στέκεται ὁ διάβολος καὶ τοὺς κάνει νὰ μιλᾶνε ὁλοένα γιὰ λεφτὰ καὶ γιὰ τὰ ὅμοια, γιὰ νὰ μὴ γροικήσουνε οὔτε τὸ φαγὶ ποὺ τρῶνε. Ἀπὸ πάνω ἀπὸ τὴ συντροφιὰ τῶν ταπεινῶν στέκεται ὁ Θεός, κι᾿ ὅλα εἶνε εὐλογημένα.

Πετάξετε ἀπὸ πάνω σας τὴν ψευτιά. Ἀνοίξετε τὰ πανιά, νὰ τὰ φουσκώσει ὁ καθαρὸς ἀγέρας τοῦ πελάγου. Νὰ δροσισθεῖ ἡ ψυχή σας, νὰ νοιώσετε πὼς ζητᾶ ἀληθινὰ κι᾿ ὄχι ψεύτικα.
Πηγή : http://users.uoa.gr/~

Διαβάστε Περισσότερα

Η Αριστερά του χαβιαριού

Πόσο τυχαίο είναι πως η χούφτα των πάμπλουτων του ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε ούτε ένα Ελληνικό ομόλογο, αντίθετα είχε …BlackRock στο χαρτοφυλάκιο του η οποία θησαύρισε από την Ελληνική τραγωδία (και θησαυρίζει από την συνεχιζόμενη τραγωδία στις
 Σκουριές;)
 

Μπορεί το Πρώτο Θέμα να κάνει πλακίτσα, έχοντας καλύψει ήδη όλη την διαφθορά της Ελληνικής νομενκλατούρας, αλλά το ερώτημα είναι πολύ συγκεκριμένο.

Είχαν έμπνευση οι Τσακαλώτοι και οι (φυγαδευμένοι από τη ΝΔ) Σταθάκηδες; Τέτοια έμπνευση πια;

Προκλητικές επενδύσεις στους αμαρτωλούς οίκους κερδοσκοπίας σε βάρος της Ελλάδας της κρίσης από σκιώδεις υπουργούς και εργοδοτικούς συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ αποκαλύπτει το Πρώτο Θέμα που κυκλοφορεί.
Το πιο εντυπωσιακό στοιχείο από όσα παρουσιάζει είναι ότι οι «θεωρητικοί» της οικονομικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, έχουν επενδύσει τις οικονομίες τους στον ναό του παγκόσμιου καπιταλισμού και σε «αμαρτωλούς» οίκους που σχετίζονται με την Ελλάδα της κρίσης:

1. Αμιγούς επιθετικής καπιταλιστικής στόχευσης είναι το επενδυτικό χαρτοφυλάκιο του βουλευτή Β’ Αθήνας, κ. Ευκλείδη Τσακαλώτου, με συνολική αξία κτήσης 457.700 ευρώ και 107.000 αγγλικών λιρών (127.273 ευρώ). Στην κορυφή των προτιμήσεων του υπεύθυνου Οικονομικών του ΣΥΡΙΖΑ, βρίσκεται η BlackRock, η μεγαλύτερη επενδυτική εταιρεία του κόσμου. Στον οικονομικό κολοσσό, που πραγματοποίησε εν μέσω κρίσης την αξιολόγηση των ελληνικών τραπεζών, ο καθηγητής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών τοποθέτησε το ποσό των 130.000 ευρώ αγοράζοντας 11.000 μερίδια αμοιβαίων κεφαλαίων.
Στη δήλωση «πόθεν έσχες» του δε, φιγουράρει και το όνομα της JP Morgan με εγγραφή 1.764 μεριδίων αμοιβαίων κεφαλαίων της εταιρείας στην οποία έχουν επιβληθεί από τις αμερικανικές αρχές δυσθεώρητα πρόστιμα, ύψους 13 δισ. δολαρίων, για σκανδαλώδεις αγοροπωλησίες παραγώγων.
Διαθέτει επίσης ομόλογα αξίας 100.000 λιρών Αγγλίας της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, ενώ όσον αφορά στα επίπεδα ρευστότητας του κ. Τσακαλώτου, σε 17 τραπεζικούς λογαριασμούς υπάρχουν συνολικές καταθέσεις 291.000 ευρώ. Η περιουσιακή του κατάσταση συμπληρώνεται από δύο κατοικίες στην Κηφισιά, ένα γραφείο και μία ακόμη οικία στην Πρέβεζα.

2. Σε ανάλογο κλίμα κινείται και η επενδυτική προσέγγιση του βουλευτή Χανίων του ΣΥΡΙΖΑ και υπεύθυνου του τομέα Ανάπτυξης του κόμματος, κ. Γιώργου Σταθάκη. Ο καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας έχει αγοράσει αμοιβαία κεφάλαια εσωτερικού και εξωτερικού με την αξία κτήσης τους να ανέρχεται στα 376.000 ευρώ. Στο συγκεκριμένο ποσό συμπεριλαμβάνονται 100.000 ευρώ που αφορούν σε αγορά μεριδίων των επενδυτικών προϊόντων της BlackRock και της JP Morgan.
Οσο για τις αποταμιεύσεις του κ. Σταθάκη, αποτελούνται τόσο από καταθέσεις σε ευρωπαϊκό όσο και σε αμερικανικό νόμισμα, αναλυόμενες σε 304.630 ευρώ και 201.329 δολάρια (146.431 ευρώ).
3. Σε περίοπτη θέση στο κλαμπ των εκατομμυριούχων της Βουλής συμπεριλαμβάνεται και το όνομα του βουλευτή Επικρατείας, κ. Δημήτρη Τσουκαλά, ο οποίος είναι δικαιούχος καταθέσεων ύψους 1.071.000 ευρώ. Το «εφάπαξ» του κ. Τσουκαλά με τα έξι μηδενικά  από την ιδιωτική ολλανδική τράπεζα όπου δούλευε, απογείωσε κυριολεκτικά την περιουσιακή του κατάσταση την τριετία 2010-2012 αφού τα προσωπικά εισοδήματα του πρώην προέδρου των τραπεζοϋπαλλήλων αυξήθηκαν κατά 1.473.040 ευρώ.

4. Σε ελαφρώς χαμηλότερο επίπεδο βρίσκεται το υπόλοιπο των τραπεζικών λογαριασμών της συναδέλφου του κ. Τσουκαλά στη Β’ Αθήνας, κυρίας Νάντιας Βαλαβάνη, αφού διαθέτει 20 βιβλιάρια καταθέσεων, ύψους 885.000 ευρώ, τα οποία αναλύονται σε 452.885 ευρώ και 364.000 λίρες Αγγλίας(432.967 ευρώ). Οσον αφορά στο χαρτοφυλάκιο της γνωστής συγγραφέως και οικονομολόγου, περιορίζεται σε εγχώριο αμοιβαίο κεφάλαιο με αξία κτήσης 24.500 ευρώ.
5. Δυναμικό χαρτοφυλάκιο μετοχών, ομολόγων και αμοιβαίων κεφαλαίων εσωτερικού και εξωτερικού με συνολική αξία κτήσης 830.600 ευρώ διαθέτει ο βουλευτής Β’ Αθήνας, κ. Δημήτρης Παπαδημούλης. Το χαρτοφυλάκιο των 14 τίτλων του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ έχει κυρίως διεθνή προσανατολισμό, αφού περιλαμβάνει τοποθετήσεις στις αγορές Ευρώπης, Ασίας και Ινδίας. Το ζεύγος Παπαδημούλη διαθέτει τραπεζικό λογαριασμό 454.378 ευρώ, ενώ ο βουλευτής είναι συνδικαιούχος σε ακόμα 8 βιβλιάρια με το συνολικό ύψος των ποσών αυτών να είναι της τάξης των 499.000 ευρώ.

6. Συνδικαιούχος σε τραπεζικούς λογαριασμούς άνω του μισού εκατομμυρίου ευρώ είναι και η βουλευτής Α’ Αθήνας, κυρία Μαρία Μπόλαρη, ιδιωτική υπάλληλος.
Η κυρία Μπόλαρη, ιδρυτικό στέλεχος της Διεθνιστικής Εργατικής Αριστεράς, Συνιστώσας του ΣΥΡΙΖΑ που προέρχεται από τον τροτσκιστικό χώρο, συμμετέχει σε 9 προσωπικούς και κοινούς λογαριασμούς με συγγενικά της πρόσωπα, ύψους 565.640 ευρώ.
7. Ανάλογη είναι και η εικόνα της ρευστότητας του βουλευτή Λέσβου, κ. Γιάννη Ζερδελή, με οικογενειακές τραπεζικές καταθέσεις της τάξης των 494.500 ευρώ και 45.870 δολάριων(33.562 ευρώ).
8. Στα ίδια περίπου επίπεδα κινείται και η περιουσια­κή κατάσταση του συναδέλφου του στην Α’ Θεσσαλονίκης, κ. Γιάννη Αμανατίδη, ως συνδικαιούχου με τη σύζυγό του σε επενδυτικό χαρτοφυλάκιο με αξία κτήσης 463.410 ευρώ και οικογενειακές καταθέσεις 56.600 ευρώ.
9. Τέλος, οι οικογενειακές καταθέσεις του βουλευτή Εύβοιας, κ. Βαγγέλη Αποστόλου, ανέρχονται στα 350.143 ευρώ, ενώ έχει αγοράσει αμοιβαία κεφάλαια αξίας 32.500 ευρώ.

Η Αριστερά του χαβιαριού

Οι Γάλλοι την προσδιορίζουν ως «La gauche caviar», δηλαδή την «Αριστερά με το χαβιάρι». Πρόκειται για όρο που χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στις αρχές της δεκαετίας του ’80 από τους επικριτές του τότε Γάλλου προέδρου Φρανσουά Μιτεράν.
Ξεκάθαρα βέβαια η επιλογή επενδυτικών χαρτοφυλακίων και αμοιβαίων ομολόγων δεν αποτελεί αδίκημα. Το γεγονός, όμως, πως το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης έθεσε πολιτικά στο στόχαστρο εδώ και πέντε χρόνια τις «ανεξέλεγκτες αγορές» και το «αδυσώπητο χρηματοοικονομικό κεφάλαιο», δημιουργεί λογικές απορίες για τον τρόπο που τα δύο κορυφαία στελέχη του οικονομικού του επιτελείου κινήθηκαν. Για κάποιους επρόκειτο για την πλήρη επαναφορά του περίφημου νεοκαραμανλικού σλόγκαν «το νόμιμο είναι και ηθικό», που  για την περίπτωση μπορεί να γίνει «νόμιμο ναι, αριστερό όμως;».
Κι αυτό διότι σαφώς παρανομία δεν υπήρξε στις τοποθετήσεις των κυρίων Τσακαλώτου και Σταθάκη σε αμοιβαία των σχημάτων Templeton, BlackRock, JP Morgan, Morgan Stanley, SISF EuroCorp ή Invescο Perpetual. Το ερώτημα όμως είναι κατά πόσο μπορείς να αντιμάχεσαι ένα αδηφάγο χρηματοοικονομικό σύστημα όντας εμμέσως (αφού επενδύεις στη βιωσιμότητά του) υπηρέτης του.
Μια προσεκτική ματιά, λοιπόν, στα χαρτοφυλάκια σε αμοιβαία κεφάλαια των δύο εξεχόντων εκπροσώπων του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης αποδεικνύει ότι πρόκειται για επενδυτές υψηλών γνώσεων που δεν ψωνίζουν από τον «επενδυτικό πάγκο της λαϊκής».
Η επιλογή στοχευμένων και «ψαγμένων» αμοιβαίων, οι εμπνεύσεις για τοποθετήσεις σε μακροχρόνιες αποδόσεις σε ομόλογα χωρών που αναγνωρίζονται ως προοπτικά δυναμικές μονάχα από τους μυημένους, τα σοφιστικέ επενδυτικά χαρτοφυλάκια των μεγάλων παγκόσμιων οίκων του χρήματος προδίδουν μεγάλη εξειδίκευση – στα όρια του επαγγελματισμού. Πρόκειται όπως αναφέρει γνωστός αναλυτής των χρηματοοικονομικών δεδομένων για «χαρτοφυλάκια-Rolls-Roys και όχι για… επενδυτικό κατιμά».
Χαρακτηριστική είναι η επιλογή της JP Morgan από τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ και ισχυρό παράγοντα του οικονομικού επιτελείου του κόμματος κ. Ευκλείδη Τσακαλώτο. Διαθέτει 1.764,91 μερίδια, αξίας 25.000 ευρώ σε JP Morgan Fund – Germany Equity Fund. Σε μια περίοδο που ο κ. Αλέξης Τσίπρας ξιφουλκεί κατά της μεγαλύτερης οικονομίας της Ε.Ε., ο συνοδοιπόρος του επένδυσε ένα σημαντικό για την κρίση ποσό στην ισχυρή προοπτική των γερμανικών επιχειρήσεων όπου το εν λόγω fund κυρίαρχα επενδύει.
Οπως εξάλλου αναφέρεται στο προφίλ του equity fund «στόχος του είναι να προωθήσει τη μακροχρόνια κεφαλαιακή ανάπτυξη μέσω επενδύσεων σε γερμανικές επιχειρήσεις». Η JP Morgan, όμως, ήταν που μιλούσε σε ανάλυσή της στις 28 Μαΐου του 2013 για «πλεόνασμα δημοκρατίας» στον ευρωπαϊκό Νότο. Γι’ αυτήν άραγε τη δήλωση-εκτίμηση του fund τι έχει να πει ο κ. Τσακαλώτος;
πηγή Πηγή : 

Διαβάστε Περισσότερα

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ Ας μην καταστρέψουμε τα νησιά μας για πάντα!

Ό,τι και να έχει συμβεί στον τόπο μας η μοναδική ομορφιά της φύσης και της αρχιτεκτονικής των νησιών μας έχει διατηρηθεί.

Την ώρα της κρίσης, αυτό αποδείχτηκε πολύτιμο πλεονέκτημα και ο λόγος που εκατομμύρια τουριστών επισκέπτονται τα νησιά μας για διακοπές, παρά το υψηλό μεταφορικό κόστος και τα απρόβλεπτα του ταξιδιού.
Ενδεικτικό είναι ότι εκατομμύρια ταξιδιώτες επιλέγουν τα νησιά μας, αποφεύγοντας τις δικές τους ακτές - υποβαθμισμένες από την πυκνή δόμηση, όπως οι Ισπανοί και οι Τούρκοι.

Σ’ αυτόν τον θησαυρό του λαού μας έρχεται να βάλει τέλος το σχέδιο για την αναθεώρηση του Χωροταξικού του Τουρισμού, υποβαθμίζοντας τα ελληνικά νησιά για πάντα. Το σχέδιο αυτό:

• Ομαδοποιεί περιοχές – όπως τους παραδοσιακούς και τους εγκαταλελειμμένους οικισμούς – τις οποίες αντιμετωπίζει με τον ίδιο τρόπο χωρίς να λαμβάνει υπ’ όψιν τα διαφορετικά χαρακτηριστικά τους.
• Πριμοδοτεί την δόμηση νέων τουριστικών κατοικιών αδιακρίτως, σε κάθε είδους περιοχές: ορεινές, προστατευόμενες, παράκτιες κλπ
• Για πρώτη φορά επιτρέπεται η οικοδόμηση σε τεράστια κλίμακα σε όλα τα νησιά, ανεξαρτήτως μεγέθους, και χωρίς να συνυπολογίζονται η Φέρουσα Ικανότητα τους και η αυτονομία τους σε φυσικούς πόρους όπως το νερό.
• Το περιβαλλοντικό και κοινωνικό κόστος θα είναι ανυπολόγιστο και με αμφίβολα οικονομικά αποτελέσματα όπως έχει αποδειχθεί στην Τουρκια και την Ισπανία, με χιλιάδες απούλητων σπιτιών και κουφαριών.

Για τους λόγους αυτούς ζητάμε από το Υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής να εξαιρεθούν από το σχέδιο νόμου τα νησιά κάτω των 130 τ.χλμ., οι αρχαιολογικοί χώροι και οι προστατευόμενες περιοχές.

Ήδη 28 Δήμαρχοι νησιωτικών περιοχών έχουν εκφράσει την αντίρρησή τους στο πρότυπο ανάπτυξης που προωθείται.

Ας μην ξεχνάμε ότι η κρίση θα περάσει... αλλά ό,τι καταστραφεί σήμερα θα καταστραφεί για πάντα..

ΨΗΦΙΣΤΕ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΑ:

https://secure.avaaz.org/en/petition/Prime_Minister_of_Greece_Mr_Antonis_Samaras_and_Ministers_of_Environment_Exclude_the_islands_below_130_sqkm_from_massive/?czLxwgb

Πηγή : http://apopsy.blogspot.gr/

Διαβάστε Περισσότερα

Xωρίς επαναστατική θεωρία δεν μπορεί να υπάρξει επαναστατικό κίνημα

Οι έμποροι είναι το καλύτερο βαρόμετρο για την οικονομική κατάσταση του λαού. Ειδικά σε περιόδους γιορτών, όπως αυτή που διανύουμε. Οι έμποροι λένε πως στην αγορά δεν κουνιέται φύλλο. Και πώς να κουνηθεί φύλλο, όταν δεν υπάρχει σάλιο;

Κόπηκαν τα δώρa από τους μισούς εργαζόμενους και όλους τους συνταξιούχους και από εκείνους που δεν τους κόπηκε το δώρο οι μισοί είναι άνεργοι. Χώρια οι υποαπασχολούμενοι, χώρια εκείνοι που πληρώνονται εδώ και μήνες «έναντι», χώρια οι μισθοί που σπρώχνονται όλοι προς τον πάτο του «κατώτατου μισθού».

Ακόμα και τα λαμπάκια, οι αγιοβασίληδες και το υπόλοιπο κιτσαριό που στόλιζε τα μπαλκόνια τούτες τις μέρες αραίωσαν. Αραίωσαν πολύ. Σε βαθμό που να το καταλαβαίνεις με τη μία, χωρίς να χρειάζεται να το ψάξεις.

Τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά του 2013 θα είναι τα χειρότερα των τελευταίων δεκαετιών. Δεν είναι μόνο η φτώχεια. Είναι και η έλλειψη αισιοδοξίας, η έλλειψη διάθεσης.

Κάποτε οι εργάτες δούλευαν σε δυο δουλειές προσπαθώντας να ικανοποιήσουν το μικροαστικό όνειρο που είχε ενσταλάξει στη συνείδησή τους η αστική προπαγάνδα. Δούλευαν σε δυο δουλειές και αισιοδοξούσαν, δίνοντας έτσι δύναμη στον καπιταλισμό, που τους καλλιεργούσε αυτή την αισιοδοξία.

Τώρα με το ζόρι βρίσκουν μια δουλειά, κακοπληρωμένη, σκέτη δουλεία. Και σκύβουν το κεφάλι μπροστά στις πιο παράλογες απαιτήσεις του κεφαλαιοκράτη. Σκύβουν το κεφάλι γιατί έξω περιμένουν πολλές χιλιάδες σκυμμένα κεφάλια.

Σκύβουν το κεφάλι και δεν αισιοδοξούν. Ακόμη και εκείνοι που έχουν εναποθέσει τις ελπίδες τους στον ΣΥΡΙΖΑ δεν αισιοδοξούν. Ως ύστατη πράξη απελπισίας βλέπουν την ψήφο τους: «ας τους δούμε κι αυτούς να κυβερνούν».

Ο τέταρτος μνημονιακός χρόνος φεύγει με την ανεργία στα ύψη, με τα γιορτινά λαμπιόνια σβηστά, με τις τσέπες άδειες και με το χαράτσι στα ακίνητα να μονιμοποιείται και να αποκτά πιο σκληρό ταξικό χαρακτήρα σε σχέση με το αρχικό σχέδιο (αναλυτικά θα γράψουμε στο επόμενο φύλλο).

Μιλώντας πολιτικά, δεν είναι η ώρα της αναδίπλωσης σε κινήσεις περιθωρίου, που διαχειρίζονται την αθλιότητα και απαλύνουν τον πόνο που αυτή προκαλεί. Η αλληλεγγύη χωρίς ταξική αντεπίθεση αποτελεί βούτυρο στο ψωμί του καπιταλισμού. Η αλληλεγγύη που δεν έχει καθαρή πολιτική στόχευση μετατρέπεται σε καύσιμο για τη μηχανή του ΣΥΡΙΖΑ (ακόμα κι όταν προέρχεται από μη ΣΥΡΙΖΑίους).

Η αλληλεγγύη που οικοδομεί μια νέα ταξική συλλογικότητα μάς χρειάζεται. Γιατί χωρίς επαναστατικό πρόταγμα δεν μπορεί να υπάρξει αισιοδοξία. Και χωρίς επαναστατική θεωρία δεν μπορεί να υπάρξει επαναστατικό κίνημα.

Πηγή :http://kourdistoportocali.com 

Διαβάστε Περισσότερα

"Στα χέρια" του υπουργού Ναυτιλίας οι τιμές των ακτοπλοϊκών εισιτηρίων

Στη δικαιοδοσία του υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας βρίσκεται ο καθορισμός της ανώτατης τιμής των ακτοπλοϊκών εισιτηρίων, όπως και το ωράριο των δρομολογίων τους. Αυτό προκύπτει από απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, που θεωρεί την εξέλιξη αυτή, νομικά συμβατή με την Ευρωπαϊκή  νομοθεσία και νομολογία. Παράλληλα, το ΣτΕ, απέρριψε τις προσφυγές δύο ναυτιλιακών εταιρειών.

Οι ναυτιλιακές εταιρείες ζητούσαν από το ΣτΕ να ακυρωθούν, ως παράνομες και αντίθετες στην Ευρωπαϊκή νομοθεσία και τις αποφάσεις του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δύο αποφάσεις του υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας, με τις οποίες καθορίστηκαν οι τιμές των ναύλων των επιβατών και οχημάτων, κατά κατηγορία πλοίων.

Πηγή : http://www.ertopen.com

Διαβάστε Περισσότερα

KAI TI ZHTAΩ ΤΙ ΖΗΤΑΩ ΕΝΑ ΠΛΟΙΟ ΣΤΟΝ ΠΕΡΑΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΩ ...VIDEO...

Περίπου 30 άτομα διαδήλωσαν χθες 25/12/2013 στο λιμάνι της Σερίφου για την απαράδεκτη στάση της εταιρείαςwww.ventourissealines που άφησε γιορτινές μέρες το πλήρωμα  του πλοίου της  Άγιος Γεώργιος που εκτελούσε το δρομολόγιο Σέριφο ,Σίφνο ,Μήλο, Κίμωλο απλήρωτο με αποτέλεσμα .....http://giannisserfanto.blogspot.gr/2013/12/blog-post_2106.html

 Οι διαδηλωτές τα έψαλλαν στον εφοπλιστή και τον υπουργό με χιούμορ αλλά και αγωνιστική διάθεση δείχνοντας την αγανάκτηση τους και την αμέριστη συμπαράσταση τους στο πλήρωμα του πλοίου καταγγέλλοντας την πλήρη αδιαφορία του υπουργείου εμπορικής ναυτιλίας για την απαξίωση της γραμμής των δυτικών Κυκλάδων που την θεωρούν υποβαθμισμένη
ΔΕΙΤΕ ΤΑ 2 VIDEO
 https://www.facebook.com/photo.php?v=675847269103560&set=o.581975825172829&type=2&theater

 https://www.facebook.com/photo.php?v=675760155778938&set=vb.100000348784279&type=2&theater
Παρόντες ήταν και ο λιμενάρχης και ο αστυνομικός διευθυντής του νησιού που συνέστησαν ψυχραιμία .Δέν υπήρχαν ακρότητες ούτε παρακώλυση της κυκλοφορίας εκτός από τα συνθήματα οι διαδηλωτές άναψαν και βεγγαλικά ένα απο τα συνθήματα είναι και ο τίτλος της συγκεκριμένης ανάρτησης Η διαδηλωτές υποστηρίζουν ότι η αγανάκτηση υπάρχει σε όλα τα νησιά της γραμμής που εξυπηρετεί το συγκεκριμένο πλοίο ....YΓ οι επιβάτες υπέστησαν μεγάλη ταλαιπωρία το πλοίο blue star paros μετέφερε τους ταξιδιώτες των νησιών στον Πειραιά χθές στις 2030
Πηγή : 

Διαβάστε Περισσότερα