12 + 1 λόγοι: γιατί η ανθρωπιστική και κοινωνική κρίση στην Ελλάδα έφτασε στο απροχώρητο

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΧΑΤΖΗΣΤΕΦAΝΟΥ

1. Επειδή συνεχίζεται το αίσχος των στρατοπέδων συγκέντρωσης, των απάνθρωπων κρατητηρίων όπου βρίσκονται εγκλωβισμένοι, σαπίζοντας από ασθένειες, απελπισία και αδικία, χωρίς να κατηγορούνται για τίποτε, δεκάδες χιλιάδες μετανάστες. 
2. Επειδή αυτή η κατάσταση διαστρεβλώνει την ίδια την αρχή της δικαιοσύνης, καταργώντας το τεκμήριο της αθωότητας, καθιστώντας την προφυλάκιση ως ένα de facto καθεστώς για κάθε «ανεπιθύμητο», έστω και αν δεν του έχει αποταθεί καμία κατηγορία, και μάλιστα καθεστώς κράτησης πολύ πέραν του λογικά απαραίτητου χρόνου που απαιτείται για την έκδοση των απαραίτητων εγγράφων για την απέλαση του, αν είναι μετανάστης, ή την δίκη του, αν θεωρείται «ύποπτος φυγής».

3. Επειδή οι άνθρωποι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης ανά την Ελληνική επικράτεια παρακρατούνται λοιπόν παράνομα από την Ελληνική γραφειοκρατία και τους μισθοφόρους ανθρωποφύλακες της ντόπιας Ναζιστικής χούντας επειδή παράγουν κέρδος, αφού ανά κεφαλή η συντήρηση τους κοστολογείται από την Ευρωπαϊκή ένωση σε εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ.
4. Επειδή εκτός από απάνθρωπη αυτή η άθλια κατάσταση του μεταναστευτικού δράματος στην Ελλάδα, αντί να αντιμετωπίζεται από τις αρχές και την κοινωνία γενικότερα ως η σημαντικότερη ανθρωπιστική κρίση στην χώρα από την εποχή του Β’ Παγκοσμίου, αντίθετα, και εξωφρενικά προκλητικά, γίνεται πεδίο αισχροκέρδειας και εκμετάλλευσης από κρατικές και παρακρατικές μαφίες.
5. Επειδή αυτές οι κρατικές, παρακρατικές ή/και ιδιωτικές μαφίες χρηματοδοτούνται από τα θηριώδη Ευρωπαϊκά κονδύλια που εισπράττει η Ελληνική κυβέρνηση, η οποία δεν δίνει λογαριασμό σε κανέναν για το πως διαχειρίζεται αυτά τα εκατομμύρια, τα οποία συνεχίζουν να  πιστώνονται οι πολίτες εν ονόματι των φυλακισμένων-μεταναστών. Επί της ουσίας, οι μαφίες αυτές, με την ανοχή ή/και την συνέργεια της κυβέρνησης, εκμεταλλεύονται το δράμα των μεταναστών,  τους οποίους κρατούν φυλακισμένους ως επικερδείς ομήρους, διεκδικώντας λύτρα από την Ευρώπη, αντί να τους στέλνουν σπίτια τους, όπως πρέπει και να γίνει σύμφωνα με τον νόμο στην χειρότερη των περιπτώσεων.
6. Επειδή η καλύτερη περίπτωση υποτίθεται δεν υπάρχει, δηλαδή δόλια πλασάρεται από τα Μ.Μ.Ε. ως αδύνατον το να απορροφηθούν και να προσαρμοστούν οι μετανάστες στην Ελληνική κοινωνία και αγορά εργασίας, αλλά μπορούν να υπάρχουν ως άλλοθι για την ύπαρξη κονδυλίων. Βέβαια, ούτε οι ίδιοι οι κρατούμενοι μετανάστες δεν θέλουν να σκέφτονται την περίπτωση της ένταξης τους στην Ελληνική αγορά εργασίας, θέλοντας οι περισσότεροι από αυτούς να φύγουν από την χώρα, εφ’ όσον είναι πλέον δεδομένο ότι η Ελλάδα έχει μεταμορφωθεί σε ένα απέραντο σκλαβοπάζαρο, όπου η καλπάζουσα ανεργία, των ποσοστών της τάξης του 30% σύμφωνα μόνο με τα επίσημα στοιχεία του ΟΑΕΔ, έχει οδηγήσει τους μισθούς σε προσβλητικά επίπεδα, ενώ τα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα έχουν εξανεμισθεί.
7. Επειδή αυτή η ακραία φτωχοποίηση αφορά τους ιθαγενείς Έλληνες, και πάλι μόνο τους εγγεγραμμένους στον ΟΑΕΔ, οπότε μπορεί κανείς  να συμπεράνει πόσο δυσχερέστερη μπορεί να είναι για τους μετανάστες αυτή η κατάσταση, δεδομένου του ακραίου ρατσισμού και της προκατάληψης που μαστίζουν τις κοινωνικά και πολιτικά αναλφάβητες μάζες που αποτελούν την πλειοψηφία του γηγενούς πληθυσμού στην Ελλάδα.
8. Επειδή οι Έλληνες, στην πλειοψηφία τους, έχουν καταντήσει τόσο χοντρόπετσοι και ρατσιστές ώστε να μην συγκινούνται κατ’ ελάχιστο από το δράμα των μεταναστών στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Οσονούπω όμως θα τους αφορά πολύ πιο άμεσα το θέμα της ανάπτυξης στρατιωτικοποιημένων φυλακών ανά την Ελληνική επικράτεια, ειδικά τώρα που το παρακράτος πειραματίστηκε στην καμπούρα των μεταναστών και απέδειξε ως πετυχημένο το πιλοτικό πρόγραμμα της «φυλακής ως κερδοσκοπική επιχείρηση».
Και απέδειξε η κυβέρνηση ότι οι φυλακές μπορεί να είναι κάλλιστα η μορφή της ανάπτυξης που υπόσχονταν για την χώρα λανσάροντας στους «επενδυτές» την ιδέα ενός σωφρονιστικού ιδρύματος χτισμένου με λεφτά του δημοσίου, του οποίου όμως η διαχείριση θα λειτουργεί κατ’ ανάθεση σε ιδιώτες, δηλαδή θα παραχωρείται η κερδοφόρα εκμετάλλευση του, «κατόπιν διαφανών διαγωνισμών» στα γνωστά κυκλώματα «εργολάβων», «κατασκευαστών», «υπηρεσιών σίτισης», «εταιριών ασφάλειας» και δεν συμμαζεύεται. Τα γνωστά και πάλι, χρήση δημοσίων κεφαλαίων για ιδιωτικές σπέκουλες ημετέρων.
Σε αυτό το σημείο να σημειώσω πως φαντάζομαι ότι λόγω θερινού αποκαρώματος και ποδοσφαιρικής παραζάλης ελάχιστοι Έλληνες είναι ενήμεροι για την συνεχιζόμενη απεργία πείνας 4.500 κρατούμενων σε διάφορες φυλακές της χώρας.
Οι Έλληνες και αλλοδαποί συγκρατούμενοι τους, ενωμένοι, διαμαρτύρονται κυρίως για την ανέγερση των φυλακών υψίστης ασφαλείας τύπου Γ, στις οποίες οι συνθήκες κράτησης είναι ακόμα πιο άθλιες και απάνθρωπες από τις ήδη απαράδεκτες τωρινές, κατά τις οποίες σημερινές συνθήκες στερούνται τα βασικά της επιβίωσης τους, όπως νερό, τροφή και φάρμακα αλλά και υφίστανται απάνθρωπη μεταχείριση όπως ομαδικές τιμωρίες για παραπτώματα ενός και άλλους βασανισμούς.
9. Επειδή οι επερχόμενες φυλακές υψίστης ασφαλείας «τύπου Γ», δηλαδή τα νέα Γκουαντάναμο όπου θα φυλακίζεται όποιος αποφέρει με την κράτηση του κάποιο κέρδος στο καθεστώς, ανατέθηκαν στην εταιρία δημοσίου συμφέροντος «Θέμις Κατασκευαστική», η οποία ελέγχεται ήδη από τη Δικαιοσύνη για το υπέρογκο κόστος έξι φυλακών της χώρας.
Για να καταλάβετε το μέγεθος του προβλήματος που εκπροσωπεί η «Θέμις Κατασκευαστική» σκεφθείτε ότι ο νομικός προϊστάμενος της εταιρίας αυτής, ένας κος. ονόματι Δημήτρης Σκαρίπας, κατηγορείται με κακούργημα περί «καταχραστών του Δημοσίου», ενώ του έχει απαγορευτεί η έξοδος από την χώρα από τον προηγούμενο Ιούνιο. Ο δε κος. Βασίλης Χανδακάς, πρόεδρος της «Θέμις Κατασκευαστική», αγόρασε ένα αυτοκίνητο μάρκας Audi Quatro Turbo, αξίας 8.500 ευρώ, για λογαριασμό του γραμματέα του υπουργείου Δικαιοσύνης, κο. Νίκο Κανελλόπουλο, ο οποίος αν και τυγχάνει φίλος του κου. Χανδακά, μάλλον αυτή του η σχέση δεν συγκρούεται καθόλου με το δημόσιο συμφέρον που εκπροσωπεί καθώς εποπτεύει την υπόθεση για την οποία εξετάζεται από την δικαιοσύνη η «Θέμις», της οποίας, επαναλαμβάνω, προεδρεύει ο φίλος του και συν-λάτρης των πολλών κυβικών.
Δηλαδή, με χρήματα μιας ανώνυμης εταιρίας δημοσίου συμφέροντος, χρήματα των Ελλήνων φορολογούμενων, ο γραμματέας του υπουργείου Δικαιοσύνης οδηγεί αυτοκίνητο μεγαλύτερου κυβισμού και από του ίδιου του πρωθυπουργού, και μάλιστα, αυτό τό αυτοκίνητο το οδηγεί εξυπηρετούμενος από εκείνους τους οποίους υποτίθεται ότι ελέγχει για ύποπτη διαχείριση δημοσίου χρήματος. Τα συμπεράσματα δικά σας.
Τέτοιου είδους τακτικών, συνείδησης και ηθικού φυράματος κυκλώματα λοιπόν, το λιγότερο επικίνδυνα δηλαδή, έχουν αναλάβει την κατασκευή των νέων φυλακών υψίστης ασφαλείας στην Ελλάδα, εισάγοντας έτσι στην χώρα την απαραίτητη υποδομή για να χτιστεί η βαριά βιομηχανία των ιδιωτικών ιδρυμάτων που χτίζονται με δημόσιο χρήμα προκειμένου να φυλακίζουν εκείνους που φορολογούνται σκληρά συμβάλλοντας έτσι στην ανέγερση των κελιών μέσα στα οποία θα εγκλειστούν αν δεν είναι αρκετά τυχεροί ή συνεργάσιμοι με το καθεστώς.
Υπό το άλλοθι της νομιμότητας και της ανάπτυξης δημιουργείται δηλαδή ένας φαύλος κύκλος δίωξης και ομηρείας των πολιτών και εξασφαλίζεται, με χρήμα των ίδιων αυτών πολιτών, η χρηματοδότηση ιδιωτών, και φυσικά φίλα προσκείμενων προς το απάνθρωπο καθεστώς, «εργολάβων» και «επενδυτών».
Η με υστερόβουλα κριτήρια ποινικοποίηση της ζωής σε όλο και περισσότερες εκφάνσεις της, και η παράλληλη αγορά που αναπτύσσεται από τις αποφάσεις της αναγκαστικά υπερδραστηριοποιημένης δικαιοσύνης, η οποία με την σειρά της απαιτεί όλο και περισσότερα κελιά για έναν ραγδαία αυξανόμενο αριθμό καταδίκων, είναι μια ουροβόρος συστημική διαστροφή που ανθεί εδώ και καιρό στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Αυτή η διαστρέβλωση και εμπορευματοποίηση της δικαιοσύνης λειτουργεί βασισμένη σε ένα αυτοτροφοδοτούμενο σύστημα μεταξύ συνεργαζόμενων δικαστηρίων και ιδιωτικών συμφερόντων που θησαυρίζουν από την κατασκευή και την συντήρηση όλο και περισσότερων φυλακών. Όλα αυτά φυσικά με το ψηφοθηρικό προσωπείο της πάταξης του εγκλήματος.
Στην Αμερική, όπου η βιομηχανία ιδιωτικών φυλακών ανθεί και απολαμβάνει το μεγαλύτερο στον κόσμο ποσοστό κρατουμένων επί του γενικού πληθυσμού, έχουν ήδη καταδικαστεί για χρηματισμό διάφοροι δικαστές, οι οποίοι δωροδοκούνταν από εταιρίες διαχείρισης σωφρονιστικών ιδρυμάτων ώστε οι αποφάσεις τους να παράγουν ικανό αριθμό κατηγορούμενων, ασχέτως της απόδειξης ενοχής των κατηγορούμενων, προφυλακίζοντας δηλαδή άδικα, έτσι ούτως ώστε οι ιδιωτικές φυλακές που έχουν σύμβαση με το δημόσιο να είναι επαρκώς γεμάτες και άρα κερδοφόρες.
Δεν χρειάζεται να διευκρινίσει κανείς ποιος πληρώνει αυτές τις εταιρίες για την συντήρηση των φυλακών και των κρατουμένων – το δημόσιο φυσικά, αυτό το ίδιο το κακό δημόσιο που διώκουν ανελέητα οι νεοφιλελεύθεροι, όποτε δεν μπορούν δηλαδή να το εκποιήσουν ή να το αφαιμάξουν. Επίσης αυτονόητο είναι ποια τμήματα του πληθυσμού εκπροσωπούνται κατά κύριο λόγο στις φυλακές – προλετάριοι, φυλετικές μειονότητες, έγχρωμοι, άνθρωποι που δεν είναι ψυχικά υγιείς αλλά δεν είναι ασφαλισμένοι ώστε να νοσηλευτούν. Οικονομικά εύρωστοι λευκοί εγκληματίες, τα μέλη του λεγόμενου «white collar crime», σπανίως καταλήγουν στην φυλακή, αφού έχουν την άνεση να εκπροσωπηθούν στα δικαστήρια από τους «κατάλληλους» δικηγόρους.
10. Επειδή η πολιτική κατάσταση που επιτρέπει αυτά τα φαινόμενα στην Ελλάδα όχι μόνο δεν λέει να αλλάξει, αλλά ούτε καν εννοεί να μετακινηθεί στο ελάχιστο από εκείνες τις δομές εξουσίας και τα πρόσωπα που είναι υπεύθυνα όχι μόνο γι’ αυτές τις ανθρωπιστικές κρίσεις και σκοτεινές εξελίξεις, αλλά και για την κατάρρευση της οικονομίας, της αγοράς εργασίας και των ασφαλιστικών ταμείων.
Σταθερά, και μόνο με εσωτερικές ανακατατάξεις, κυβερνάει η ίδια ακριβώς κάστα ανθρώπων, δημιουργώντας και επιβάλλοντας κλίμα από τα ίδια τηλεοπτικά κανάλια και κατ’ εντολή των ίδιων επιχειρηματιών και εργολάβων, όσα σκάνδαλα και χρέη και αν έχουν συσσωρεύσει αυτοί, όσο βρόμικο κύκλωμα και αν αποτελούν στην συνείδηση του λαού, ο οποίος σχιζοφρενικά και αυτοκαταστροφικά επιμένει να στηρίζει αυτόν τον συρφετό είτε με την ψήφο του ή την απάθεια του.
Κανένας δεν φαίνεται να ενοχλείται έστω και κατ’ ελάχιστο από μια πενταετία ξεπουλήματος της γης και των υποδομών, ένα στρατιωτικής έκτασης σχέδιο εκποίησης της δημόσιας περιουσίας στο οποίο έχουν επιδοθεί εκείνοι που κυβερνάνε την Ελλάδα με τον τρόπο εκείνο που θα διατηρήσει την ευμένεια των δανειστών τους. Και είναι δανειστές αυτών των κυβερνώντων και όχι της χώρας συνολικά οι Ευρωπαίοι «εταίροι» και οι υπόλοιποι ψευδο-ευεργέτες τοκογλύφοι, επειδή τα χρήματα που δανείζουν με υπέρογκους τόκους και με εξαθλιωτικούς όρους δεν φτάνουν ποτέ στον Ελληνικό λαό, αλλά ακολουθούν τις διαδρομές συγγενών, φίλων και διαπλεκόμενων της κυβέρνησης, όπως αυτές χαρτογραφήθηκαν από την Λίστα Λαγκάρντ.
11. Επειδή η αδράνεια της εξέλιξης της πολιτικής κατάστασης στην Ελλάδα δεν είναι μόνο ένα σύμπτωμα σήψης της συγκεκριμένης διεφθαρμένης ηγεσίας, ούτε αποκλειστικά μια τεχνητή τροχοπέδη που προκαλείται από την άρνηση της ολιγαρχικής πλουτοκρατίας να επιτρέψει τις διαδικασίες που θα άλλαζαν τις ισορροπίες δυνάμεων, διακινδυνεύοντας τα κατεστημένα συμφέροντα δεκαετιών.
Η πολιτική και κοινωνική καθήλωση της Ελληνικής κοινωνίας στα ίδια πρόσωπα και πράγματα αντανακλά μια γενικότερη αντιπάθεια προς την έννοια της αλλαγής, έναν συντηρητισμό που ριζοσπαστικοποιείται όλο και πιο αντιδραστικά, εκφράζοντας το γερασμένο σκεπτομορφικό του όλο και πιο ηλικιωμένου πληθυσμού, ο οποίος παραμένει προσκολλημένος σε φθαρμένα πρόσωπα, ετοιμόρροπους θεσμούς και αρτηριοσκληρωτικές αντιλήψεις.
Ακόμα χειρότερα, αυτή η καθήλωση στις ίδιες παραμέτρους δεν χαρακτηρίζει μόνο την ολοένα και αυξανόμενη δεξαμενή ψηφοφόρων τρίτης ηλικίας, αλλά και την νέα γενιά, η οποία αδυνατεί να αυτονομηθεί οικονομικά και συνειδησιακά, και έτσι δεν μπορεί και να εκφράσει νεωτερικό λόγο, αφού εξαρτάται επιβιωσιακά από τους γονείς και τους παππούδες σχεδόν εφ’ όρου ζωής πλέον, ή σίγουρα στα πιο δημιουργικά χρόνια, αν σκεφτεί κανείς ότι η ανεργία για τους νέους κάτω των 25 ετών αγγίζει το 60%.
Ακριβώς όπως κάθε άλλος οργανισμός που αρνείται να περάσει στο επόμενο στάδιο εξέλιξης, έτσι και η Ελληνική κοινωνία βρίσκεται σε άμεσο κίνδυνο, αν όχι εξαφάνισης της, τότε διά της βίας μετάλλαξης της και υποκατάστασης της από ένα αποικιακό παρακράτος, συντηρούμενο από τους είλωτες που μοχθούν για την ευημερία των εγκληματιών που το διοικούν.
12. Επειδή η βιομηχανία της συντήρησης και της καθήλωσης στην Ελλάδα έχει φτάσει σε επίπεδο παροξυσμού, προσπαθώντας διά της βίας να επιβάλλει ως τετελεσμένο γεγονός ένα καθεστώς του είδους που σφετερίζεται οτιδήποτε, και ειδικότερα το τρίπτυχο «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια», προκειμένου να κατασκευάσει άλλοθι για την εγκληματική του δραστηριότητα.
Οι πάσης φύσης εθνικιστικές εμμονές παρουσιάζονται ως δημαγωγικά άλλοθι για εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου.
Σε κυβερνητικά πόστα φιγουράρουν καρικατούρες ανθρώπων που παριστάνουν τους πολιτικούς ενώ δεν είναι τίποτε άλλο από αποβράσματα με παρελθόν σε Ναζιστικές εγκληματικές οργανώσεις ή ακραία διεφθαρμένοι και διαπλεκόμενοι απατεώνες με δεκαετίες σκανδάλων να τους ακολουθούν σαν άσχημη μυρωδιά όπου και αν εμφανίζονται.
Μεσαιωνικές κατάρες ακούγονται διαρκώς από ιερείς της Εκκλησίας που κατακεραυνώνουν κάθε είδους διαφορετικότητα ενώ ταυτόχρονα σιωπούν για τα ανθρωπιστικά εγκλήματα που διαπράττει η άρχουσα τάξη, με την οποία φυσικά η ίδια Εκκλησία διατηρεί άριστες σχέσεις αμοιβαίου συμφέροντος.
Και όμως  – και όμως, όλοι αυτοί οι εν πολλοίς εγκληματίες παραμένουν ακλόνητοι, δεν τους αγγίζει κανείς και τίποτε, αιώνια προσκολλημένοι στα τηλεπαράθυρα, στα έδρανα της Βουλής, στα αξιώματα τους, θαρρείς υπεράνω νόμου, διαιωνίζοντας το νοσηρό κλίμα που καθιστά ως κανονικότητα τις περιπτώσεις σαν την προαναφερθείσα «Θέμις Κατασκευαστική», η οποία δεν είναι τίποτε άλλο από μια λεπτομέρεια, αφού όλο και περισσότεροι «επιχειρηματικοί παράγοντες» σκιώδους υπόληψης και αμφιλεγόμενου παρελθόντος, το λιγότερο, βρίσκουν τον δρόμο μέχρι την κορυφή της πολιτικής εξουσίας, διεκδικώντας την επικυριαρχία και εκμετάλλευση ολόκληρων συνοικιών, όπως ο Μαρινάκης στον Πειραιά, ή ο Μελισσανίδης στην Δραπετσώνα.
13. Επειδή όσα άρθρα σαν και αυτό και να γραφτούν τίποτε δεν αλλάζει.
Πηγή : http://seisaxthia.wordpress.com/

Διαβάστε Περισσότερα

Ιστορική αναδρομή: ο ηλεκτρισμός στην Ελλάδα (συγκλονιστικό Βίντεο)

-60 χρόνια “ιδιωτικής πρωτοβουλίας” στην εθνικοποίηση.
- Πως έφτασε το ρεύμα στα χωριά, στα ακριτικά νησιά, σε απομακρυσμένα ορεινά μέρη που “δεν συνέφερε” στους ιδιώτες.
- Τα Λιγνιτικά κοιτάσματα.
- Πως από “ατμομηχανή της ανάπτυξης” χρησιμοποιήθηκε ακόμα και ως εκβιαστικός μηχανισμός είσπραξης χαρατσιών και φορέας βολέματος “ημετέρων” των κυβερνήσεων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ.
- Πώς 60 χρόνια!! μετά την εθνικοποίηση, επιστρέφουμε(;) στους “ιδιώτες”.
Πως φτάσαμε μετά από
Το 1889 φτάνει το “ηλεκτρικό” στην Ελλάδα. Η Γενική Εταιρεία Εργοληψιών, κατασκευάζει στην Αθήνα, στην οδό Αριστείδου, την πρώτη μονάδα παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος. Το πρώτο κτίριο που φωτίζεται είναι τα Ανάκτορα και πολύ σύντομα ο ηλεκτροφωτισμός επεκτείνεται στο ιστορικό κέντρο της Πρωτεύουσας. Τον ίδιο χρόνο η τουρκοκρατούμενη Θεσσαλονίκη θα δει κι αυτή το ηλεκτρικό φως καθώς Βελγική Εταιρία αναλαμβάνει απ’ τις Τουρκικές αρχές το φωτισμό και την τροχιοδρόμηση της Πόλης με την κατασκευή εργοστασίου παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Δέκα χρόνια αργότερα οι πολυεθνικές εταιρίες ηλεκτρισμού κάνουν την εμφάνισή τους στην Ελλάδα. Η αμερικανική εταιρία Thomson-Houston με τη συμμετοχή της Εθνικής Τράπεζας θα ιδρύσει την Ελληνική Ηλεκτρική Εταιρία που θα αναλάβει την ηλεκτροδότηση κι άλλων μεγάλων Ελληνικών πόλεων. Μέχρι το 1929 θα ηλεκτροδοτηθούν 250 πόλεις με πληθυσμό πάνω από 5.000 κατοίκους.
Στις πιο απόμακρες περιοχές, που ήταν ασύμφορο για τις μεγάλες εταιρίες να κατασκευάσουν μονάδες παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος, την ηλεκτροδότηση αναλαμβάνουν ιδιώτες ή δημοτικές και κοινοτικές αρχές κατασκευάζοντας μικρά εργοστάσια.

To 1950 υπήρχαν στη Ελλάδα 385 εταιρείες από τις οποίες οι 263 ιδιωτικές με απλή άδεια, οι 54 ιδιωτικές με προνομιακή άδεια και 58 δημοτικές ή κοινοτικές. Υπήρχαν και 10 ιδιωτικές χωρίς άδεια.
Η πρώτη ύλη που χρησιμοποιούσαν ήταν το πετρέλαιο και ο γαιάνθρακας που φυσικά εισάγονταν από το εξωτερικό.
Η κατάτμηση αυτή της παραγωγής, σε συνδυασμό με τα εισαγόμενα καύσιμα, εξωθούσε την τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος στα ύψη (τριπλάσιες ή και πενταπλάσιες τιμές απ’ αυτές που ίσχυαν στις Ευρωπαϊκές χώρες). Το ηλεκτρικό λοιπόν ήταν ένα αγαθό πολυτελείας, αν και τις περισσότερες φορές παρεχόταν με ωράριο και οι ξαφνικές διακοπές ήταν σύνηθες φαινόμενο.
Για να εξαπλωθεί η ηλεκτρική ενέργεια ομοιόμορφα σε όλη τη χώρα και για να αξιοποιηθεί αποτελεσματικά τόσο στη βιομηχανία όσο και στην ύπαιθρο, έπρεπε να υπάρξουν οι εξής προϋποθέσεις:
- Αξιοποίηση των εγχώριων πλουτοπαραγωγικών πόρων, που απαιτούσε όμως τεράστιες επενδύσεις, οι οποίες δεν μπορούσαν να πραγματοποιηθούν από τους μεμονωμένους βιομηχάνους παραγωγής ενέργειας.
- Ενοποίηση της παραγωγής σε ενιαίο διασυνδεδεμένο δίκτυο, ώστε τα φορτία να επιμερίζονται σε εθνική κλίμακα.
- Ύπαρξη ενιαίου φορέα που θα επέτρεπε τον επιμερισμό του κόστους ανάμεσα στις κερδοφόρες και ζημιογόνες περιοχές.
Τις προϋποθέσεις αυτές κάλυψε η ΔΕΗ με τον πλέον επιτυχή τρόπο.
Έτσι τον Αύγουστο του 1950 ιδρύεται η Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού, για να λειτουργήσει “χάριν του δημοσίου συμφέροντος” με σκοπό τη χάραξη και εφαρμογή μιας εθνικής ενεργειακής πολιτικής, η οποία μέσα από την εντατική εκμετάλλευση των εγχώριων πόρων, να κάνει το ηλεκτρικό ρεύμα κτήμα και δικαίωμα του κάθε Έλληνα πολίτη, στη φθηνότερη δυνατή τιμή.
Το αρχικό κεφάλαιο της ΔΕΗ σχηματίσθηκε από τα κεφάλαια σε συνάλλαγμα, δραχμές, μηχανήματα, υλικά και υπηρεσίες που παρέχονταν από το ευρωπαϊκό πρόγραμμα ανόρθωσης της αμερικανικής βοήθειας, από τις ιταλικές επανορθώσεις και από κεφάλαια του κρατικού προϋπολογισμού.
Όταν ιδρύθηκε η ΔΕΗ το 1950, η κατανάλωση ανά κάτοικο ήταν 88 Kwh το χρόνο, ενώ πέντε χρόνια αργότερα έφτασε τις 150 Kwh.
Αντίστοιχα, το 1950 ο ηλεκτροδοτούμενος πληθυσμός της χώρας ήταν 55% του συνόλου, ενώ το 1955 έφτασε το 59,1 %
Αμέσως με την ίδρυσή της, η ΔΕΗ στρέφεται προς την αξιοποίηση των εγχώριων πηγών ενέργειας ενώ ξεκινά και η ενοποίηση των δικτύων σε ένα εθνικό διασυνδεδεμένο σύστημα. Τα πλούσια λιγνιτικά κοιτάσματα του ελληνικού υπεδάφους που είχαν νωρίτερα εντοπισθεί, άρχισαν να εξορύσσονται και να χρησιμοποιούνται ως καύσιμη ύλη στις λιγνιτικές μονάδες ηλεκτροπαραγωγής που δημιουργούσε. Παράλληλα, η Επιχείρηση ξεκίνησε την αξιοποίηση της δύναμης των υδάτων με την κατασκευή υδροηλεκτρικών σταθμών στα μεγάλα ποτάμια της χώρας.
Αρκετά νωρίς, το 1956, αποφασίστηκε η εξαγορά όλων των ιδιωτικών και δημοτικών επιχειρήσεων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας ώστε να υπάρχει ένας ενιαίος φορέας διαχείρισης. Σιγά-σιγά, η ΔΕΗ εξαγόρασε όλες αυτές τις επιχειρήσεις και ενέταξε το προσωπικό τους στις τάξεις της.
Σ’ όλα αυτά τα χρόνια της παρουσίας της, αγωνίστηκε και πέτυχε την ενεργειακή αυτονομία της χώρας και έφερε σε πέρας το σπουδαίο έργο του εξηλεκτρισμού της δημιουργώντας ταυτόχρονα το μεγαλύτερο μέρος της βαριάς ελληνικής βιομηχανίας.
Tο ηλεκτρικό ρεύμα έφτασε με επάρκεια σε κάθε άκρη της ελληνικής γης. Από τα μικρά ακριτικά νησιά μας ως τους πιο απόμακρους οικισμούς της ορεινής Ελλάδας.
Επί του παρόντος, το 50% της συνολικής παραγωγής προέρχεται από καύση λιγνίτη, το 10% από πετρέλαιο, το 17% από φυσικό αέριο, το 10% από υδροηλεκτρικούς σταθμούς, το 6% από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (ΑΠΕ) και το 7% από διασυνδέσεις.
Ιστορική ανασκόπηση της αξιοποίησης λιγνιτικών κοιτασμάτων
Τη δεκαετία του 1890 δημιουργούνται τα πρώτα εργοστάσια ηλεκτροπαραγωγής στην περιοχή, που βασίζονται στην εκμετάλλευση των λιγνιτικών πεδίων της Μπάλιας-Καραϊδίν.
Η συγκεκριμένη περιοχή και η μεταλλευτική και ηλεκτροπαραγωγός δραστηριότητα έχει και μια θλιβερή πλευρά, εφ’ όσον οι 700 μεταλλωρύχοι και εργαζόμενοι στα εργοστάσια της περιοχής θα δολοφονηθούν ομαδικά μαζί με τις οικογένειές τους από τον τακτικό κεμαλικό στρατό τον Σεπτέμβριο του 1922 και θα ταφούν σε ομαδικούς τάφους έξω από την Μπάλια
Είναι ενδιαφέρον ότι η αναγνώριση και η αξιοποίηση του λιγνίτη στην Ελλάδα θα γίνει από Μικρασιάτες πρόσφυγες που εγκαταστάθηκαν στην Πτολεμαΐδα και είχαν μεταφέρει τη σχετική τεχνογνωσία για το υλικό αυτό.
Ο πρώτος που ζήτησε και πήρε το δικαίωμα δημιουργίας ορυχείων και εκμετάλλευσης του λιγνίτη στην περιοχή αυτή ήταν ο Γεώργιος Παυλίδης, πρόσφυγας από τη Φώκαια της Σμύρνης. Η σημασία αυτής της δράσης αναγνωρίστηκε από τους ιστορικούς της ενέργειας: «Στα μέσα της δεκαετίας του 1920 ανήσυχοι και δραστήριοι, όπως ο Γ. Παυλίδης (…) αντιλήφθηκαν τη σημασία του λιγνίτη και κατέβαλαν μεγάλες προσπάθειες για τη συστηματική του εκμετάλλευση…» («Μνήμες και εικόνες από λιγνίτη. 60 χρόνια ενέργεια για την Ελλάδα», δεύτερη έκδοση, ΔΕΗ, 2010).
Η πρώτη σοβαρή προσπάθεια για την εκμετάλλευση λιγνιτικών κοιτασμάτων στη χώρα μαςάρχισε στο Αλιβέρι (Εύβοια) το 1873. Δυστυχώς μια φοβερή πλημμύρα το 1897 κατέστρεψε όλες τις επιφανειακές και υπόγειες εγκαταστάσεις εξόρυξης. Η εκμετάλλευση ξανάρχισε μετά τον πρώτο Παγκόσμιο πόλεμο. Το 1922 η ετήσια παραγωγή έφθασε τους 23.000 τόνους και διατηρήθηκε μέχρι το 1927. Το επόμενο έτος η εκμετάλλευση σταμάτησε για οικονομικούς λόγους.
Μετά το δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο η ανάγκη εξηλεκτρισμού της χώρας οδήγησε στην απόφαση κατασκευής ατμοηλεκτρικού σταθμού στο Αλιβέρι, που θα λειτουργούσε αποκλειστικά με λιγνίτη.
Το 1951 ανέλαβε η ΔΕΗ την υπόγεια εκμετάλλευση των Ορυχείων στο Αλιβέρι, κατορθώνοντας να αυξήσει την παραγωγή σε 750 χιλιάδες τόνους το χρόνο και να τροφοδοτήσει μονάδες συνολικής ισχύος 230 MW. Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 σταμάτησε η λειτουργία του λιγνιτωρυχείου Αλιβερίου.
Οι πρώτες συστηματικές έρευνες για την εντόπιση και αξιολόγηση των λιγνιτών της ευρύτερης περιοχής Πτολεμαϊδας άρχισαν μετά το 1938. Το 1955 συστάθηκε η εταιρία ΛΙΠΤΟΛ που είχε ως αντικείμενο την εκμετάλλευση του λιγνίτη και τη χρησιμοποίησή του για την παραγωγή μπρικετών, αζωτούχων λιπασμάτων, ημικώκ και ηλεκτρικής ενέργειας.
Το 1959 το 90% των μετοχών της ΛΙΠΤΟΛ περιήλθαν στη ΔΕΗ.
Το 1975 συγχωνεύθηκε η ΛΙΠΤΟΛ στη ΔΕΗ. Η παραγωγή λιγνίτη που ήταν το 1959 1,3 εκ. τόνους , αυξήθηκε το 1975 σε 11,7 εκ. τόνους, το 1985 σε 27,3 εκ. τόνους και το 2006 σε 49 εκ. τόνους (συμπεριλαμβανομένου και του ορυχείου στη Φλώρινα).
Το λιγνιτικό κοίτασμα Μεγαλόπολης μελετήθηκε επιστημονικά για πρώτη φορά το 1957 και τα αποτελέσματα ήταν ενθαρρυντικά. Το 1969 άρχισε από τη ΔΕΗ η εκμετάλλευση του λιγνίτη. Το γεγονός αυτό ήταν μία ιδιαίτερη περίπτωση σε παγκόσμιο επίπεδο, επειδή για πρώτη φορά τόσο φτωχός λιγνίτης εξορύσσεται και χρησιμοποιείται για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Το λιγνιτωρυχείο Μεγαλόπολης ξεκίνησε με μία ετήσια παραγωγή 1 εκ. τόνους και έφθασε το 2006 τους 13,5 εκ. τόνους.
Σήμερα η ΔΕΗ παράγει συνολικά περίπου 63 εκ. τόνους λιγνίτη σε ετήσια βάση. Η εντυπωσιακή ανάπτυξη των Λιγνιτωρυχείων της ΔΕΗ επιτρέπει στη χώρα μας να κατέχει τη δεύτερη θέση στην παραγωγή λιγνίτη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, την πέμπτη θέση στην Ευρώπη και την έκτη στον Κόσμο
πηγές Dei.gr enet.gr wikipedia deinews.gr
http://diktiospartakos.blogspot.gr/
Πηγή : 

Διαβάστε Περισσότερα

Ένα ξεχωριστό «radiki» που έφτασε ως τα εστιατόρια του Παρισιού

Η πορεία του Σωτήρη Λυμπερόπουλου δεν μοιάζει με την τυπική ιστορία ενός Έλληνα απόφοιτου ελληνικού πανεπιστημίου που βρέθηκε στην Αγγλία με σκοπό να δουλέψει στο εξωτερικό και να ακολουθήσει καριέρα πάνω στις σπουδές του. Αμέσως κατάλαβε πως το αγγλοσαξονικό μοντέλο εργασίας δεν του ταιριάζει και αποφάσισε να τα αφήσει όλα και να επιστρέψει στην Ελλάδα.
Για λίγο καιρό αποφασίζει να εργαστεί στην οικογενειακή επιχείρηση ενδυμάτων, όπου όμως δεν έμεινε για πολύ.  Από εκεί βρέθηκε σε ένα περιοδικό για μοτοσυκλέτες, μια εργασία που του έδωσε την ευκαιρία να βρεθεί κοντά στη φύση – το μεγάλο του πάθος. Ταξίδεψε στη Κρήτη, στη Πύλο και άλλες περιοχές για να καταλήξει στις Ράχες, στο χωριό του πατέρα του. Εκεί ξεκίνησε να πειραματίζεται και  να εξερευνά την φύση.

«Αυτό θα κάνω! Θα συλλέγω χόρτα». Με ποιο τρόπο θα βγάζει τα προς το ζην;  «Θα προσεγγίσω σεφ», σκέφτηκα αλλά δεν ανταποκρίθηκαν όλοι. Δεν χρειάστηκε, όμως, να περάσει πολύς χρόνος. Δίπλα στον Περικλή Κοσκινά και στην ομάδα του εστιατορίου Milos, έμαθε τα πάντα για τον τρόπο που λειτουργούν τα εστιατόρια. Αυτή ήταν η πρώτη στάση της διαδρομής για τον Σωτήρη Λυμπερόπουλο και τον αδελφό του. Μετά όλα ακολούθησαν φυσικά. Ο ένας πελάτης έφερε τον άλλον και σήμερα, τρία χρόνια μετά, έχουν δημιουργήσει μαζί μια ειδική υπηρεσία για εκείνα τα εστιατόρια και τους ιδιώτες που αναζητούν την άριστη ποιότητα φαγητού και τους τροφοδοτούν με προϊόντα. Σε αριθμούς, οι συνεργασίες αυτές μεταφράζονται σε 30 εστιατόρια και 100 συνεργάτες στο Παρίσι.
Έτσι το «Ραδίκι» που ξεκίνησε στον κήπο του πατρικού του σπιτιού, σήμερα «απλώθηκε» και έχει συνεργάτες ξεχωριστούς για κάθε παραγόμενο προϊόν. Έκαστος στο είδος του.
Ο ίδιος απορρίπτει τον τίτλο «επιχειρηματίας» και προτιμά το «food scouter».
 news247.gr
Πηγή : 

Διαβάστε Περισσότερα

Άδειες εξπρές για τουριστικά καταλύματα

Διαδικασίες – εξπρές για τη χορήγηση του ειδικού σήματος λειτουργίας σε ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια προβλέπει το νομοσχέδιο για τον τουρισμό. Παράλληλα οι τουριστικές κατοικίες θα μπορούν να πωλούνται από τα σχέδια.
Μέσα σε 50 ημέρες -και με διαδικασίες-εξπρές- θα παίρνουν πλέον το ειδικό σήμα λειτουργίας τα ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια. Μάλιστα οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να καταθέτουν τα δικαιολογητικά ακόμα και στα ΚΕΠ.
Παράλληλα οι τουριστικές κατοικίες, που βρίσκονται μέσα σε σύνθετα τουριστικά καταλύματα, θα μπορούν να πωλούνται από τα σχέδια, ενώ -με τα μέχρι τώρα ισχύοντα- για να προχωρήσει η πώληση έπρεπε να ολοκληρωθεί η μονάδα και να έχει και σήμα λειτουργίας.
Τα παραπάνω προβλέπονται μεταξύ άλλων στο νέο σχέδιο νόμου που κατέθεσε την περασμένη Παρασκευή στη Βουλή η υπουργός Τουρισμού Όλγα Κεφαλογιάννη με τίτλο: «Απλούστευση διαδικασιών λειτουργίας τουριστικών επιχειρήσεων και τουριστικών υποδομών, ειδικές μορφές τουρισμού και άλλες διατάξεις.»
Το σχέδιο νόμου φέρνει 10 μεγάλες αλλαγές στις αδειοδοτήσεις, δίνει φορολογικά κίνητρα σε όσους αναλάβουν ρόλο χορηγού για την προβολή του ελληνικού τουρισμού, δημιουργεί το κατάλληλο πλαίσιο για τις ειδικές μορφές τουρισμού, «προστατεύει» τα μικρά νησιά από τα κότερα…
Στην αιτιολογική έκθεση του σχεδίου νόμου επιβεβαιώνεται η ύπαρξη μεγάλου αριθμού παράνομων καταλυμάτων που «θα πρέπει να περιοριστεί».
ΠΗΓΗ: Έθνος
: 

Διαβάστε Περισσότερα

Ιστιοπλοΐα στο Αιγαίο

Γιατί το Αιγαίο Πέλαγος αποτελεί το ιδανικό σκηνικό για ιστιοπλοΐα; Επειδή οι ήπιες και προοδευτικές μεταβολές στη θερμοκρασία σε συνδυασμό με σταθερούς και προβλέψιμους ανέμους, οι μικρές αποστάσεις μεταξύ των νησιών, η απουσία παλίρροιας και ρευμάτων, τα πεντακάθαρα νερά και οι αναρίθμητοι ανεξερεύνητοι κόλποι, τα γραφικά νησιά, η δυνατότητα για ψάρεμα, καταδύσεις, θαλάσσιο σκι, σαφώς συνθέτουν τις πιο ονειρεμένες ιστιοπλοϊκές διακοπές. Κανένα άλλο μέρος στον κόσμο δεν συγκεντρώνει όλα αυτά τα χαρακτηριστικά μαζί.

Ένας από τους κύριους λόγους, που κάνουν το Αιγαίο ιδιαίτερα προσφιλές στους ιστιοπλόους, είναι τα Μελτέμια, (φαινόμενο γνωστό από τα αρχαία χρόνια ως Ετησίαι) εποχικοί άνεμοι βορείων διευθύνσεων, 5 ως 7 μποφόρ που επικρατούν από τον Μάιο μέχρι τον Σεπτέμβριο.

Για τους πιο έμπειρους ιστιοπλόους, τα Μελτέμια προσφέρουν εξαιρετικές συνθήκες πλεύσης, μειώνοντας τις αποστάσεις μεταξύ των νησιών, ταξιδεύοντας με τα πανιά. Ταξιδέψτε στο Αιγαίο εξερευνώντας τις Κυκλάδες, τα Δωδεκάνησα και τις Σποράδες εδώ.

Πηγή :http://www.tinostoday.gr 

Διαβάστε Περισσότερα

Cyclades Regatta 2014 του Ν.Ο.Τ.Κ. (ΦΩΤΟ)

Από την κανονιοφόρο «ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ» δόθηκε η εκκίνηση του φετεινού επετειακού 20ου Cyclades Regatta 2014 του ΝΟΤΚ, το Σάββατο 28 Ιουνίου 2014 στο Φάληρο, η οποία ακολουθεί και όλο τον αγώνα. Την εκκίνηση για τα ORCclub ORCi έδωσε η αντιπεριφερειάρχης Νότιας Αθήνας Μαρία Καρακλιούμη.
 

Με βόρειο άνεμο εντάσεως μέχρι 2 μποφώρ σήκωσαν μπαλόνι τα 38 σκάφη για το πρώτο σκέλος του Αγώνα και τα 68 ναυτικά μίλια απόστασης από τον Φοίνικα της Σύρου. Ο καιρός μετά το Σούνιο φρεσκάρισε αρκετά φτάνοντας τα 6 μποφόρ με έντονο κυματισμό.

 

Οι 270 Έλληνες και ξένοι ιστιοπλόοι θα αρμενίζουν στη θάλασσα του Αιγαίου έως το Σάββατο 6 Ιουλίου 2014 με στάσεις στην Σύρο, στην Μήλο και στην Σέριφο, τα νησιά - σταθμούς που είχαν επισκεφθεί και πρίν από 20 χρόνια οι αθλητές της Ρεγκάττα στον πρώτο αγώνα του ΝΟΤΚ.

 

Ενθουσιασμένοι δήλωσαν οι αθλητές για τη συμμετοχή τους στον εορταστικό Αγώνα κατά την διάρκεια της συγκέντρωσης κυβερνητών και της δεξίωσης που πραγματοποήθηκε στο Θωρηκτό «ΑΒΕΡΩΦ» την Παρασκευή πριν τον αγώνα. Μοιράστηκαν οι οδηγίες πλου και το πρόγραμμα των εκδηλώσεων και απονομών που έχουν προγραμματιστεί να γίνουν στα νησιά και στα πληρώματα δόθηκαν αναμνη

στικά κυκλαδίτικα ειδώλια και μπλουζάκια του Αγώνα, αντηλιακά του ΚΟRRΕS και της Appivita και έντυπο με θαλασσινό φωτογραφικό υλικό της Περιφερειακής Ενότητας Νότιου Τομέα Αθήνας. Ο Πρόεδρος του ΝΟΤΚ και Αντιπρόεδρος της Ελληνικής Ιστιοπλοϊκής Ομοσπονδίας, Παντελής Παυλίδης ευχαρίστησε για την υποστήριξη τους και την αιγίδα στον Αγώνα το Πολεμικό Ναυτικό, την Γενική Γραμματεία Αθλητισμού, το Υπουργείο Τουρισμού, την Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου, την Περιφερειακή Ενότητα Νότιου Τομέα Αθήνας και τους επίσημους χορηγούς επικοινωνίας ΝΕΡΙΤ, Sportday, Νovasport.fm και SkipperonDeck. Τις ευχές του για τον επετειακό αγώνα έστειλε ο Υφυπουργός αθλητισμού Γιάννης Ανδριανός.

Πρώτος σταθμός η πρωτεύουσα των Κυκλάδων, η Σύρος και στεφάνια από ελιά πέρασαν στα κεφάλια των ιστιοπλόων του πρώτου σκάφους Cosmote ERYTOS με κυβερνήτη τον Κώστα Μάνθο που πέρασε την γραμμή τερματισμού η πρόεδρος Ρίτσα Ραβιόλου και μέλη του Εμπορικού και Επαγγελματικού Συλλόγου Φοίνικα Σύρου, ο υπολιμενάρχης Σύρου Γιώργος Μπάμπουρης. Με σαμπάνια έλουσαν τον κ Μέλη από το Ναυτικό Όμιλου Σύρου από νωρίς ήταν στην θάλασσα με φουσκωτά καλοσωρίζοντας τα τερματίζοντα σκάφη και βοηθώντας τα πληρώματα να δέσουν.

Νωρίς το απόγευμα κατέπλευσε και η Κανονιοφόρος «ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ» του Πολεμικού Ναυτικού, η οποία συνοδεύει τα σκάφη του Αγώνα.

Νερά και σάντουιτς πρόσφερε ο Επαγγελματικός Σύλλογος σε όλα στα σκάφη που τερμάτιζαν την πρώτη ιστιοδρομία από Φάληρο.Πηγή : http://www.tinostoday.gr

Διαβάστε Περισσότερα

Πιθανός ο κίνδυνος πυρκαγιάς στο Αιγαίο λόγω των δυνατών ανέμων

Οι δυνατοί βοριάδες που πνέουν και σήμερα στο Αιγαίο και άλλες περιοχές της χώρας, εντάσεως 6-7 μποφόρ, θέτουν σε επιφυλακή τις αρχές για τον κίνδυνο εκδήλωσης πυρκαγιάς.

Σύμφωνα με το Χάρτη Πρόβλεψης Κινδύνου Πυρκαγιάς που εκδίδει η Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη, για σήμερα Κυριακή 29 Ιουνίου 2014, προβλέπεται πολύ υψηλός κίνδυνος πυρκαγιάς (κατηγορία κινδύνου 4) για τις εξής περιοχές:

Περιφέρεια Κρήτης.

Περιφέρεια Αττικής,

Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου Κυκλάδες - Δωδεκάνησα

Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου Λέσβος, Χίος, Σάμος, Ικαρία

Περιφερειακή Ενότητα Ευβοίας

Περιφερειακή Ενότητα Βοιωτίας

Η Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας ενημερώνει τις κρατικές υπηρεσίες, καθώς και τους οργανισμούς περιφερειακής και τοπικής αυτοδιοίκησης των παραπάνω περιοχών, ώστε να βρίσκονται σε αυξημένη ετοιμότητα προκειμένου να αντιμετωπίσουν άμεσα τυχόν επεισόδια πυρκαγιών.

Με βάση τα προβλεπόμενα, η Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας παρακαλεί τους πολίτες να αποφεύγουν ενέργειες στην ύπαιθρο που μπορούν να προκαλέσουν πυρκαγιά από αμέλεια, όπως η ρίψη αναμμένων τσιγάρων, το κάψιμο ξερών χόρτων και κλαδιών ή υπολειμμάτων καθαρισμού, η χρήση μηχανημάτων που προκαλούν σπινθήρες όπως δισκοπρίονα, συσκευές συγκόλλησης, η χρήση υπαίθριων ψησταριών κ.α.

Επίσης, υπενθυμίζεται ότι κατά τη διάρκεια της αντιπυρικής περιόδου απαγορεύεται η καύση των αγρών.

Σε περίπτωση που αντιληφθούν πυρκαγιά, οι πολίτες παρακαλούνται να ειδοποιήσουν αμέσως την Πυροσβεστική Υπηρεσία στον αριθμό κλήσης 199.

mykonosdaily.gr

Πηγή : 

Διαβάστε Περισσότερα

Η «ΔΙΑΤΛΑΝΤΙΚΗ ΖΩΝΗ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΣΥΝΑΛΛΑΓΩΝ» (ΤΤΙΡ) ΜΕΤΑΞΥ ΕΕ ΚΑΙ ΗΠΑ

Του ΓΙΑΝΝΗ ΤΟΛΙΟΥ*

1. ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Ως το τέλος Ιουνίου ’14 και επί ελληνικής προεδρίας, πρόκειται να συζητηθεί στις Βρυξέλλες το πλαίσιο της λεγόμενης «Διατλαντικής Εταιρικής Σχέσης Εμπορίου & Επενδύσεων» (TTIP – Ttransatlantic Trade and Investment Partnership) ή σε ποιό ελεύθερη μετάφραση της «Διατλαντικής Ζώνης Ελευθέρων Συναλλαγών» ή της «Διατλαντικής Συμφωνίας Ελευθέρων Συναλλαγών». Οι διαπραγματεύσεις γίνονται σε κλίμα πλήρους μυστικότητας μεταξύ εκπροσώπων του αμερικανικού υπουργείου εμπορίου (Ρον Κιρκ) και του αρμόδιου κοινοτικού επιτρόπου εμπορίου (Καρελ ντε Γκουχτ).
Ωστόσο στην προετοιμασία των διαβουλεύσεων έχουν ευρεία συμμετοχή τα διάφορα «λόμπυ» των πολυεθνικών εταιριών, ενώ αποκλείονται εντελώς εκπρόσωποι κοινωνικών οργανώσεων. Πρόκειται για πολύ κρίσιμο ζήτημα, που αφορά τη δημιουργία «διατλαντικής οικονομικής ολοκλήρωσης» και μιας «διατλαντικής κοινής αγοράς» εμπορευμάτων, υπηρεσιών και κεφαλαίου στο εγγύς μέλλον.
Το ιστορικό της θεσμικής «διατλαντικής ολοκλήρωσης»,ξεκίνησε με τη «διατλαντική δήλωση» για τις σχέσεις ΕΕ-ΗΠΑ το 1990, τη νέα «διατλαντική ατζέντα» το 1995 και την ίδρυση της TABD (Trans-Αtlantic Business Dialogue), ενός κλειστού «λόμπυ» των ισχυρότερων αμερικανικών και ευρωπαϊκών εταιριών. Στην πρώτη «οικονομική διυπουργική διάσκεψη» μεταξύ ΕΕ και ΗΠΑ στις Βρυξέλλες (Νοέμβρης ’05), ελήφθησαν σημαντικές αποφάσεις και τέθηκαν οι βάσεις δημιουργίας μιας «διατλαντικής αγοράς χωρίς σύνορα» ως το 2015. Ωστόσο η κρίση ανέκοψε τους ρυθμούς προώθησης των σχεδίων τα οποία ξαναμπήκαν σε εφαρμογή το 2011. Στις αρχές 2013 ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ομπάμπα ανακοίνωσε την έναρξη διαπραγματεύσεων εφ’ όλης της ύλης για τη δημιουργία «Διατλαντικής Εταιρικής Σχέσης Εμπορίου και Επενδύσεων (ΤΤΙΡ), με υπογραφή της εντός δύο ετών.

2. AΤΥΠΕΣ ΚΑΙ ΘΕΣΜΙΚΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΠΡΟΩΘΗΣΗΣ ΤΗΣ «ΔΙΑΤΛΑΝΤΙΚΗΣ

ΚΟΙΝΗΣ ΑΓΟΡΑΣ»

Παρ’ ότι οι σχέσεις ΕΕ-ΗΠΑ εμφανίζουν κατά καιρούς εντάσεις, όλο και ενισχύονται οι δεσμοί και η αμοιβαία αλληλεξάρτηση των οικονομιών, παρ’ ότι δεν εξαλείφονται οι ανταγωνισμοί και αντιθέσεις. Αυτό είναι άλλωστε μόνιμο χαρακτηριστικό των σχέσεων μεταξύ ιμπεριαλιστικών χωρών ακόμα και σε συνθήκες «νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης». Στην αντιφατική σχέση της «προσέγγισης» και «αντιπαράθεσης» δρουν «de facto» και «de jure» οικονομικοί, πολιτικοί, γεωπολιτικοί, κά παράγοντες.[1] Ειδικότερα στον οικονομικό τομέα οι «defacto» παράγοντες που ωθούν προς τη δημιουργία «διατλαντικής κοινής αγοράς» είναι οι πολύμορφες διεθνείς οικονομικές σχέσεις. Συγκεκριμένα το διμερές εμπόριο αγαθών μεταξύ ΕΕ και ΗΠΑ το 2011, ανήλθε σε 455 δις €, με θετικό ισοζύγιο για την ΕΕ γύρω στα 72 δις €. Από την άλλη οι ΗΠΑ ήταν ο μεγαλύτερος προμηθευτής της ΕΕ, εξάγοντας αγαθά αξίας 192 δις € (11% των συνολικών εισαγωγών της ΕΕ), ενώ η ΕΕ ήταν ο μεγαλύτερος προμηθευτής των ΗΠΑ, πουλώντας αντίστοιχα 264 δις € αγαθά (17% των εξαγωγών της ΕΕ). Οι κυριότεροι κλάδοι εμπορικών ανταλλαγών για την ΕΕ ήταν μηχανές και μεταφορικά μέσα (71 δις € εισαγωγές και 104 δις € εξαγωγές) και τα χημικά (41 δις εισαγωγές και 62 δις εξαγωγές).

Οι ΗΠΑ ήταν επίσης ο μεγαλύτερος συνεταίρος της ΕΕ στο εμπόριο υπηρεσιών, εξάγοντας 138,4 δις € (29% των συνολικών εισαγωγών της ΕΕ), ενώ εισήγαγε από την ΕΕ υπηρεσίες 143.9 δις € (24% των συνολικών εξαγωγών της ΕΕ). Το 2008 γύρω στις 5 εκατ. θέσεις εργασίας στην ΕΕ είχαν σχέση με τις εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών στις ΗΠΑ και για τις δύο πλευρές έφθαναν 14 εκατ. θέσεις εργασίας. Σε ημερήσια βάση το 2011, η αξία των συναλλαγών σε αγαθά και υπηρεσίες ήταν 2 δις € σε σχέση με 1 δις € πριν πέντε χρόνια.

Οι συγκεκριμένες ανταλλαγές συμπληρώνονται από ένα δυναμικό επενδυτικό κλίμα μεταξύ των δύο πλευρών. Το 2011 οι αμερικάνικες εταιρίες επένδυσαν στην ΕΕ γύρω στα 150 δις €, ενώ οι εταιρίες από την ΕΕ επένδυσαν στις ΗΠΑ 123 δις €. Οι άμεσες επενδύσεις μεταξύ των δύο πλευρών, αντιπροσωπεύουν συνολικά το 50% της αξίας των άμεσων ξένων επενδύσεων διεθνώς. Ταυτόχρονα το 2011 το συνολικό απόθεμα επενδύσεων των ΗΠΑ στην ΕΕ ξεπέρασε τα 1,3 τρις €, ενώ της ΕΕ στις ΗΠΑ τα 1,4 τρις €. (Source. Independent study outlines benefits of EU-US trade agreement, European Commission – MEMO/13/211 12/03/2013)

Τέλος στον τομέα των πωλήσεων, οι θυγατρικές ευρωπαϊκών εταιριών στις ΗΠΑ, είχαν το 2004 πωλήσεις στο 1 τρις ευρώ, ενώ οι πωλήσεις των αμερικάνικων θυγατρικών στην ΕΕ ανήλθαν σε 1,2 δις ευρώ. Ταυτόχρονα τα κέρδη των θυγατρικών των ΗΠΑ στην ΕΕ ανήλθαν σε 101 δις δολάρια, ενώ των θυγατρικών της ΕΕ στις ΗΠΑ τα 66 δις δολάρια. Συνολικά οι θυγατρικές των δύο πλευρών, ελέγχουν πάνω από το 80% του διατλαντικού εμπορίου, που συνδέεται με την απασχόληση 14 εκατ. ατόμων. Επίσης σε σύνολο 40 μεγάλων διασυνοριακών εξαγορών και συγχωνεύσεων (1 δις δολάρια και άνω), οι 13 ήταν διευρωπαϊκές, οι 8 ευρωαμερικάνικες, οι 6 μεταξύ αμερικανικών και άλλων χωρών, οι 2 μεταξύ ευρωπαϊκών και άλλων χωρών και οι υπόλοιπες μεταξύ εταιριών τρίτων χωρών.

Στις αντικειμενικές τάσεις προσέγγισης των οικονομιών, υπάρχουν ταυτόχρονα και αντιθέσεις που εκδηλώνονται τόσο στο νομισματικό πεδίο (αντιθέσεις δολαρίου-ευρώ στο ρόλο του αποθεματικού νομίσματος), όσο στα αυξανόμενα εμπορικά πλεονάσματα της Γερμανίας και τα ελλείμματα των ΗΠΑ, στις γεωπολιτικές αντιπαραθέσεις για τον έλεγχο πρώτων υλών μεταξύ των δύο κέντρων, κά. Ωστόσο η αυξανόμενη οικονομική αλληλεξάρτηση των οικονομιών και τα κοινά στρατηγικά συμφέροντα των πολυεθνικών των δύο κέντρων, με τις επί μέρους πάντα διαφοροποιήσεις (κυρίως μεταξύ των χωρών της ΕΕ), πιέζουν προς μεγαλύτερη προσέγγιση. Άλλωστε ο αυξανόμενος ανταγωνισμός από τις αναδυόμενες οικονομίες, ιδιαίτερα των BRICS (Βραζιλία-Ρωσία-Ινδία-Κίνα-Ν.Αφρική), είναι στοιχείο που ενισχύει αντικειμενικά την προσέγγιση των δύο ιμπεριαλιστικών κέντρων, ΗΠΑ-ΕΕ.

Τα κυριότερα επιχειρήματα που προβάλλουν οι υποστηρικτές της δημιουργίας μιας «Διατλαντικής Ζώνης Ελευθέρων Συναλλαγών», είναι ότι η προώθηση της θα οδηγήσει σε αύξηση της απασχόλησης, του ΑΕΠ και πάνω απ’ όλα σε αύξηση των κερδών. Κατά τον ΟΟΣΑ η «πλήρης και ολοκληρωμένη διατλαντική οικονομία», με την κατάργηση των εναπομεινάντων δασμών, θα οδηγήσει σε αύξηση του ΑΕΠ κατά 3% και στις δύο πλευρές. Ωστόσο οι συγκεκριμένοι ισχυρισμοί είναι «εν πολλοίς» έωλοι. Η εν λόγω συμφωνία δεν αφορά ουσιαστικά το εμπόριο (οι δασμοί είναι ήδη πολύ χαμηλοί μεταξύ τους), ούτε τα διάφορα γραφειοκρατικά εμπόδια στην πραγματοποίηση άμεσων επενδύσεων, αλλά πολύ περισσότερο τα μη δασμολογικά εμπόδια, τις προδιαγραφές (πρότυπα), τα εταιρικά δικαιώματα, τις αυξημένες εγγυήσεις επενδύσεων, τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, κά.

Από την άλλη οι γενικότερες πολιτικές, οικονομικές, κοινωνικές και άλλες συνέπειες, από την προώθησης της συμφωνίας, κρύβονται επιμελώς, ιδιαίτερα σε ότι αφορά τα δικαιώματα των εργαζόμενων, την εθνική και λαϊκή κυριαρχία, το περιβάλλον, τα δημόσια αγαθά κλπ, στα οποία αποφεύγεται επιμελώς να γίνει οποιαδήποτε αναφορά. Αξίζει να σημειωθεί ότι στη δεκαετία ’90, στη διάρκεια των συζητήσεων για τη δημιουργία του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (1994), υπήρξε απόπειρα σύναψης, μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ, συμφωνία για τη δημιουργία γενικευμένου καθεστώτος ελεύθερων συναλλαγών, τη λεγόμενη «Πολυμερή Συμφωνία Επενδύσεων» (ΜΙΑ), που καταργούσε στην ουσία κάθε εμπόδιο κοινωνικό, πολιτιστικό, περιβαλλοντικό ή εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας, στην επενδυτική δράση των πολυεθνικών εταιριών. Ωστόσο η συγκεκριμένη απόπειρα ναυάγησε, κυρίως λόγω των αντιρρήσεων της Γαλλίας.

3. ΠΟΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΤΙΡ

Α) Με τη Συμφωνία ΤΤΙΡ, παρόμοια με τη NAFTA (North America Free Trade Agreement) των χωρών της Βορείου Αμερικής, επιχειρείται η δημιουργία νέων αγορών για το πολυεθνικό κεφάλαιο, με πλήρες άνοιγμα των δημοσίων αγαθών και των προμηθειών (υγείας, εκπαίδευσης, υπηρεσίες κοινής ωφέλειας, κά) στην κερδοσκοπική δράση των πολυεθνικών εταιριών ΗΠΑ και ΕΕ. Βασικός στόχος η απορρύθμιση των προδιαγραφών που εξυπηρετούν το δημόσιο συμφέρον και η εναρμόνιση τους στο χαμηλότερο κοινό παρανομαστή σε όφελος των πολυεθνικών εταιριών.

Β) Με την ΤΤΙΡ τίθενται «σε αμφιβολία» θεμελιώδη εργασιακά δικαιώματα (συλλογικές συμβάσεις, συνθήκες εργασίας, συνδικαλιστικές ελευθερίες, κά) των οποίων η εφαρμογή μπορεί να δημιουργήσει «διαφυγόντα κέρδη» στις πολυεθνικές. Το αποτέλεσμα θα είναι η απώλεια θέσεων εργασίας (εμπειρία NAFTA), μείωση μισθών, αποδιάρθρωση συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης και συνεχής πίεση «προς τα κάτω» των εργατικών δικαιωμάτων, με στόχο μείωση τουκόστους εργασίας και αύξηση κερδών

Γ) Με την ΤΤΙΡ προωθείται η απορρύθμιση των κανόνων ασφάλειας τροφίμων. Οι ευρωπαϊκές αγορές θα κατακλυστούν από ακατάλληλα «εν πολλοίς» τρόφιμα από τις ΗΠΑ (κρέατα με ορμόνες, χλωριωμένα πουλερικά, κά), ενώ θα ανοίξουν πλήρως οι πόρτες στην παραγωγή και εμπορία «γενετικά τροποποιημένων προϊόντων» (μεταλλαγμένων), σε βάρος της διατροφικής ασφάλειας λαών, παραγωγών και καταναλωτών. Στο στόχαστρο βρίσκεται η «αρχή της προφύλαξης» η οποία δίνει το δικαίωμα απόσυρση ενός προϊόντος, εφ’ όσον υπάρχουν βάσιμες ενδείξεις για επιβλαβείς δράσεις στην δημόσια υγεία και στο περιβάλλον, μέχρις ότου η εταιρία αποδείξει ότι δεν είναι επικίνδυνο, …..αντί να αποδειχτεί εκ των υστέρων από τις δημόσιες αρχές ή τους καταναλωτές, κάτι που ισχύει στις ΗΠΑ.

Δ) Στον τομέα του περιβάλλοντος, στόχος είναι η απορρύθμιση των περιβαλλοντικών κανόνων προς χαμηλότερα στάνταρτ, με απόρριψη της αρχή της προφύλαξης στη χρήση τοξικών χημικών ουσιών και στην αντικατάσταση του ευρωπαϊκού συστήματος REACH με το αμερικάνικο TSCA, που είναι χαλαρότερων προδιαγραφών, με απρόβλεπτες συνέπειες στο περιβάλλον.

Ε) Επίσης με την δημιουργία της ΤΤΙΡ, οι πολυεθνικές εταιρίες θα μπορούν να σέρνουν στα διεθνή δικαστήρια τις εθνικές κυβερνήσεις, ζητώντας αποζημιώσεις για διαφυγόντα κέρδη, από πράξεις και ενέργειες δημοσίων αρχών ή κοινωνικών οργανώσεων, ακόμα και σε περιπτώσεις που επιδιώκονται κοινωνικοί, περιβαλλοντικοί ή αναπτυξιακοί στόχοι. Με το υπάρχον σήμερα καθεστώς, μόνο ένα κυρίαρχο κράτος μπορεί να άγει ένα άλλο σε διεθνές δικαστήριο. Ήδη με βάση τις υπάρχουσες διμερείς συμφωνίας, ο αριθμός των πολυεθνικών που έχουν μηνύσει εθνικά κράτη, φθάνει τις 5.060 και το ύψος των αποζημιώσεων που διεκδικούν ανέρχεται σε 1,7 δις €. Στην Ελλάδα έχουμε την περίπτωση της Postova Bank Σλοβακίας, που αμφισβήτησε το δικαίωμα «κουρέματος» των ελληνικών ομολόγων στα πλαίσια του PSI και διεκδικεί πλήρη αποζημίωση από το δικαστήριο διαιτησίας της Παγκόσμιας Τράπεζας. Με την προώθηση της ΤΤΙΡ Συμφωνίας, η πρακτική αυτή θα γενικευτεί, με αποτέλεσμα την ευθεία αμφισβήτηση της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας, με αντίστοιχες κοινωνικές, οικονομικές και περιβαλλοντικές συνέπειες.

ΣΤ) Με την ΤΤΙΡ θα αποδυναμωθούν οι ρυθμίσεις για τα προσωπικά δεδομένα και θα είναι ευκολότερη η πρόσβαση προς εμπορική χρήση. Επίσης θα ενταθούν οι έλεγχοι στη γνώση και στα «πνευματικά δικαιώματα» και θα αμφισβητηθεί η αρχή της εξαίρεσης στα «πολιτιστικά προϊόντα». Θα επέλθει επίσης περιορισμός της ελεύθερης πρόσβασης των πολιτών στο διαδίκτυο στο όνομα της «καταπολέμησης της πειρατείας», καθώς αμφισβήτηση ελέγχων και ρυθμίσεων στη λειτουργία των χρηματοπιστωτικών αγορών (φόρος Tobin, κά).

Ζ) Τέλος η επίλυση διαφορών μεταξύ κρατών και εταιριών, θα γίνεται σε διεθνή δικαστήρια αμφιβόλου αξιοπιστίας (ISDS – Investor State Dispute Settlement), που κυριαρχούνται από εκπροσώπους εταιριών και προσδίδουν στο υπερεθνικό κεφάλαιο νομική υπόσταση ισοδύναμη του κράτους.

4. ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΟΥΝ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ ΤΑ

ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΚΙΝΗΜΑΤΑ

Η προοπτική δημιουργίας μιας «κοινής αγοράς» μεταξύ ΕΕ και ΗΠΑ, θέτει εξ’ αρχής στο τραπέζι αφετηριακά ζητήματα για το μέλλον των ευρωπαϊκών λαών και τη διασφάλιση θεμελιωδών εργασιακών και πολιτικών δικαιωμάτων. Είναι προφανές ότι η διαδικασία «οικονομικής ενοποίησης», εξυπηρετεί τα συμφέροντα των ηγετικών ομάδων του παγκοσμιοποιημένου χρηματιστικού κεφαλαίου, που έχει ως σημαία τα δόγματα του νεοφιλελευθερισμού. Και μόνο το γεγονός ότι το 60% του παγκόσμιου ΑΕΠ θα ελέγχεται στην ουσία από τη «διατλαντική οικονομική ελίτ» των ΗΠΑ-ΕΕ έχοντας στρατιωτικό βραχίονα το ΝΑΤΟ και «πολιορκητικό κριό» τη νεοφιλελεύθερη πολιτική, αποτελεί κίνδυνο για τις ελευθερίες και τα δικαιώματα των λαών και εργαζόμενων των δύο πλευρών του Ατλαντικού και εντέλει της υφηλίου.

Η πρόσφατη ανάλυση της γερμανικής εφημερίδας «Handelslatt» (Ημερησία 23.2.14), που θεωρεί ότι «το σκουριασμένο νόμισμα της εθνικής κυριαρχίας χάνει σταθερά την αξία του στην εποχή της παγκοσμιοποίησης» και ρίχνει το σύνθημα «εμπρός για τις Ηνωμένες Πολιτείες της Δύσης» με «θεμέλιο τις αξίες της δημοκρατίας και της οικονομίας της αγοράς» που θα «καθοδηγούνται από την σκέψη της ολοκλήρωσης και όχι του διαχωρισμού», δίνει τη μακροπρόθεσμη προοπτική του σχεδίου ΤΤΙΡ. Οι εμπειρίες από την πορεία της ευρωπαϊκής ενοποίησης, και ιδιαίτερα το εγχείρημα της «ευρωζώνης» (η πλέον προωθημένη βαθμίδα καπιταλιστικής ολοκλήρωσης), διευκολύνουν από θεωρητική και μεθοδολογική άποψη, στην πρόβλεψη των συνεπειών δημιουργίας της ΤΤΙΡ και την αναγκαιότητα αποτροπής της και επεξεργασίας αντίστοιχα εκ μέρους της Αριστεράς και των κοινωνικών κινημάτων, βιώσιμης εναλλακτικής προοπτικής.

Η προσέγγιση ΕΕ-ΗΠΑ με τους όρους που γίνεται, θα είναι σε βάρος των λαών και εργαζόμενων των δύο περιοχών και πρέπει εξ’ αρχής να είμαστε αποφασιστικά αντίθετοι. Όσον αφορά την αξιοποίηση των πλεονεκτημάτων της διεθνούς οικονομικής συνεργασίας, αυτή μπορεί να επιτευχθεί με διμερές και πολυμερείς συμφωνίες, στη βάση της ισότιμης συνεργασίας και του αμοιβαίου οφέλους μεταξύ χωρών, αποφεύγοντας τις αρνητικές συνέπειες που θα έχει μια συμφωνία ΤΤΙΡ. Η προώθηση αυτού του στόχου είναι υπόθεση των προοδευτικών και αριστερών δυνάμεων και κοινωνικών κινημάτων σε κάθε χώρα, με τη δημιουργία ευρύτερων συσπειρώσεων και μετώπων αντίστασης κατά των δυνάμεων του χρηματιστικού κεφαλαίου και των πολιτικών εκφραστών τους σε εθνικό και υπερεθνικό επίπεδο. Οι υπάρχουσες ιστορικές εμπειρίες από τέτοιες θετικές μορφές διμερούς και πολυμερούς συνεργασίας μεταξύ χωρών, δείχνουν την κατεύθυνση που πρέπει να κινηθεί κάθε χώρα και η Ελλάδα στο εγγύς και απώτερο μέλλον.

5. ΤΙ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΜΕΣΑ

Α) Κατ’ αρχήν ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να πάρει άμεσα θέση κατά της δημιουργίας της λεγόμενης «Διατλαντικής Εταιρικής Σχέσης Εμπορίου & Επενδύσεων» (TTIP).

Β) Να πάρει πρωτοβουλία για τη συζήτηση και καθορισμού θέσης στα πλαίσια του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, καθώς και της αριστερής ομάδας (GUE) στο Ευρωκοινοβούλιο.

Γ) Να ξεκινήσει καμπάνια ενημέρωσης για τις συνέπειες της προωθούμενης Συμφωνίας ΤΤΙΡ με σχετική αρθρογραφία, εκδηλώσεις, ενημερωτικά φυλλάδια, κά.

Δ) Να ενθαρρύνει πρωτοβουλίες ανάπτυξης κοινής δράσης κοινωνικών κινημάτων, κατά της συγκεκριμένης Συμφωνίας, που συρρικνώνει την εθνική και λαϊκή κυριαρχία και δημιουργεί δυσμενέστερους όρους εργασίας, απασχόλησης και ταξικής πάλης των εργαζόμενων και του ελληνικού λαού.

Ε) Τέλος να επεξεργαστεί πιο συγκεκριμένα τη θέση του σε βασικά ζητήματα που θίγει η ατζέντα της δημιουργίας «Διατλαντικής Ζώνης Ελευθέρων Συναλλαγών».

*Ο Γιάννης Τόλιος είναι μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ και διδάκτωρ οικονομικών επιστημών

---

[1]. Τελευταία αναπτύσσεται μια πλούσια φιλολογία γύρο από τη Συμφωνία ΤΤΙΡ. Μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση γίνεται από τον John Hilary στην μπροσούρα: «Διατλαντική Εταιρική Σχέση Εμπορίου και Επενδύσεων», έκδοση Ιδρύματος «Ρόζα Λούξεμπουργκ». Παρά την τεκμηριωμένη ανάλυση, η θεώρηση των σχέσεων ΕΕ-ΗΠΑ, περιορίζεται κυρίως στην «de jure» (θεσμική πλευρά) και παραγνωρίζεται ή υποτιμάται η «de facto» (αντικειμενική πλευρά). Η πρώτη αποτελεί την νεοφιλελεύθερη απάντηση των δυνάμεων του πολυεθνικού κεφαλαίου στις τάσεις διεθνοποίησης της οικονομικής ζωής, η οποία προφανώς δεν αντιστοιχεί στα συμφέροντα των λαών και των εργαζόμενων οι οποίοι δίνουν τη δική τους απάντηση στην αντικειμενική τάση της διεθνοποίησης, που είναι και ο στόχος του παρόντος κειμένου.

Πηγή : 

Διαβάστε Περισσότερα

Αλλά κάποια στιγμή…

Alexandros Raskolnick

Δε μου αρέσει το ποδόσφαιρο. Όχι όπως το παίζει, κατενάτσιο, η εθνική μας ομάδα με όλη αυτήν την προσήλωση στην άμυνα. Παραδέχομαι, βέβαια, ότι καμιά φορά κάθομαι μπροστά στον ξεχασμένο δέκτη της τηλεόρασης να παίζει μετά από το δελτίο ειδήσεων αθλητικά και χαζεύω τις επιλεγμένες φάσεις. Αλλά μέχρι εκεί. Σε ποδοσφαιρικό αγώνα έχω πάει δυο φορές στις ζωή μου και στο γυμνάσιο είχαμε ήδη τον Γκάλη και τσιμεντένια γήπεδα μπάσκετ. Αυτή είναι η σχέση μου με το ποδόσφαιρο, που ούτε το έπαιξα ούτε το αγάπησα ποτέ μου!

 

Έτσι, τα πρώτα ματς της εθνικής δεν τα είδα, αλλά στον αγώνα με την Ακτή του Ελεφαντοστούν, παρασυρμένος από τις φάτσες των Αφρικανών που λες και τους είχαν περάσει όλους, οι ατζέντηδες τους, από γερμανικά ή γαλλικά κομμωτήρια και τους είχαν κάνει να μοιάζουν με μια ομάδα από ενδιαφέροντα cartoons, κάθισα και ξενύχτησα βλέποντας το παιχνίδι. Άξιζε η ελληνική ομάδα τη νίκη ή τουλάχιστον εμένα, του άσχετου, έτσι μου φάνηκε, ίσως  επειδή οι δικοί μας σημάδεψαν τα δοκάρια επανειλημμένα. Ευχαριστημένος από το αναπάντεχο σφύριγμα της τελευταίας στιγμής, σκέφτηκα ότι μετά τρία δοκάρια φαίνεται σωστό να δικαιούσαι κι ένα πέναλτι, έστω και αμφισβητούμενο κι αδιαφόρησα  για την κουβέντα που ακολούθησε, για το αν το πέναλτι ήταν «πέτσινο» ή όχι. Ούτε εντρύφησα στη θεωρία συνωμοσίας που υποστήριξε ότι ο διαιτητής από το Εκουαδόρ σφύριξε την εσχάτη των ποινών με εντολή Σαμαρά, προκειμένου να πάρει μια μικρή τεχνητή παράταση ζωής η πολιτικά νεκρή κυβέρνησή του!

 

Μποϋκοτάζ βρε! Φώναζε η μάνα που προσπαθούσε να κοιμίσει το μωρό της στο απέναντι διαμέρισμα με τις ανοιχτές μπαλκονόπορτες, την ώρα που μέσα στη ζέστη της νύχτας έπαιζε στη διαπασών ένταση, η τηλεοπτική συσκευή∙ ήταν η στιγμή της εκτέλεσης του πέναλτι. Αφόρητη η ζέστη και η δροσιά του γκολ και της πρόκρισης, πώς να το κάνουμε, ήταν ευχάριστη. Οι αλαλαγμοί έσκίζαν την πηχτή νύχτα από όλες τις γωνιές της συνοικίας. Όλα τα μωρά της γειτονιάς ξενύχτησαν εκείνη τη νύχτα, μαζί με τους εκστασιασμένους φιλάθλους των γειτονικών μπαλκονιών.

 

Γκρίνιαζε το άλλο πρωί η άλλη, η ακτιβίστρια της παρέας! Ζουν με λιγότερο από ένα δολάριο την ημέρα πενήντα πέντε εκατομμύρια Βραζιλιάνοι εκεί, κι εσύ πανηγυρίζεις! Πέντε Ελλάδες μαζί! Τι πανηγυρίζεις? 

 

Τίποτα παραπάνω από τη νίκη της εθνικής ομάδας δεν πανηγυρίζω της απαντάς∙ και τίποτα λιγότερο. Και στο κάτω-κάτω της γραφής, εδώ δεν μπορούμε να σώσουμε τους εαυτούς μας και τους φτωχούς Βραζιλιάνους θα σώσουμε? Σε κοιτάζει με εκείνο το μισό μάτι της μετρημένης αγάπης και της αμέτρητης  επιτίμησης: «θα σε φτιάξω εγώ, όταν έρθει η ώρα, αντιδραστικέ!», σου λέει με έναν τόνο χαϊδευτικά αυστηρό.  

 

Δες τους! Βγήκανε στους δρόμους για να πανηγυρίσουνε τη νίκη στο ποδόσφαιρο κι όταν τους καλούμε σε αντικυβερνητική συγκέντρωση, έρχονται τρεις κι ό κούκος, συνεχίζει με φανερή ζήλια στη φωνή της, η φίλη μου η ακτιβίστρια.

 

Ρε φιλενάδα, της λέω εγώ, να πάρε για παράδειγμα τα προχθεσινά. Τα έχουμε πει τόσες φορές για τους αναίσχυντους Ολετήρες που μας κυβερνούν, τόσο πολύ τα έχομε αναμασήσει  που δεν έχει νόημα να τα επαναλαμβάνομε, συνέχισα να την πειράζω. Πουλάνε τώρα και το ρεύμα, αντί πινακίου φακής κι αυτό- και κάλεσε ο άλλος σε συστράτευση κατά της κυβερνητικής πολιτικής. Μάλιστα! Και πας εκεί και τι βλέπεις?   Όλον τον καλό τον κόσμο, βλέπεις! Η εκδήλωση, μάλιστα, έγινε χοροστατούντος του διαβόητου συνδικα-ληστή που για χρόνια έδενε και έλυνε, αρμέγοντας την δύσμοιρη τη δημόσια επιχείρηση  του ηλεκτρισμού μας, αυτός και οι άλλοι, μέχρι που την έκαναν πετσί και κόκαλο την αγελάδα, από το πολύ άρμεγμα. Πρώτο τραπέζι πίστα, αυτός που αν δεν πρωτοστάτησε, ήταν τουλάχιστον μάρτυρας του ατέλειωτου γλεντιού που είχαν στήσει τα τρωκτικά στα υπόγεια της επιχείρησης. 

 

Αλλά και πολλοί άλλοι που μαζεύτηκαν εκεί, μόνο με καχυποψία μπορούσε να τους βλέπει κανείς. 

 

Και για να σου πω την αλήθεια, θυμάμαι πάλι τα παλιά, τώρα που βλέπω ξανά τα ίδια κι απαράλλαχτα κι ανησυχώ ακόμα περισσότερο ότι στα επόμενα ψηφοδέλτια του Συ.Ριζ.Α. θα αναζητούμε, αύριο-μεθαύριο τους τσοχατζοπουλαίους του μέλλοντός μας!

 

Αυτήν την παγωμάρα έχει ο κόσμος μαζί σας συντρόφισσα -και προτιμά να ζει την εθνική του κατάθλιψη με αξιοπρέπεια πίσω από τους τοίχους του σπιτιού του -και μην μπερδεύεις το ένα με το άλλο. Αν η εθνική ομάδα με τον Πορτογάλο προπονητή, μπορεί να δίνει λίγες στιγμές ξαλαφρώματος, αυτό μόνο τους ανέραστους, τους ανόητους και όλους τους άλλους με τα λογής-λογής στερητικά τους «άλφα», μπορεί να ενοχλεί!

 

Να λοιπόν γιατί ο κόσμος κατεβαίνει στους δρόμους για να γιορτάσει την ποδοσφαιρική επιτυχία κι όχι για να αντιδράσει επειδή του κλέβουν τη ζωή. Δε φτάνει που όλος αυτός ο κόσμος παραμένει διστακτικός, επηρεασμένος από τον ανερμάτιστο λόγο των σχολάριων της “κυβερνώσας αριστεράς”! Τα πράγματα χειροτερεύουν όταν βλέπει κανείς αναμεσά τους κι αυτά τα πρόσωπα που βλέπει∙  κι ακούει αυτά τα πράγματα που ακούει.

 

Άλλο ποδόσφαιρο κι άλλο πολιτική, λοιπόν, και άφησέ τα, αυτά αυτά που ξέρεις, συντρόφισσα.

 

Γκρέμισμα θέλει η πολιτική παράγκα και χτίσιμο από την αρχή. Μόνο που δε γίνεται να χτίσεις από τα πάσης φύσεως υλικά που μαζεύεις από τα ερείπια της παλιάς παράγκας, τίποτα περισσότερο ευήλιο ή πιο ευάερο από την παλιά παράγκα∙ χρειάζονται νέα υλικά, από τα σπλάχνα της ελληνικής γης, αλλά για να τα χρησιμοποιήσει κανείς, πρέπει να μοχθήσει για να τα εξορύξει.

 

Μόνο που για να γίνουν όλα αυτά, χρειάζεται κι ένα σχέδιο. Στα έχω ξαναπεί, συντρόφισσα, ο κόσμος δεν σε ακολουθεί αν δεν έχεις “Plan-B”. Γιατί το “Plan A” όταν δεν έχεις καλά-καλά ούτε διατροφική επάρκεια, δεν είναι άλλο από αυτό της κωλοτούμπας…

 

Σου ξαναρίχνει εκείνο το βλέμμα της μετρημένης αγάπης και της αμέτρητης επιτίμησης και κοιτάζει σιωπηλή το ρολόι της. Δεν ήρθε ακόμα η ώρα, μουρμουρίζει σκεφτική. Αλλά κάποια στιγμή…

Πηγή : http://seisaxthia.wordpress.com

Διαβάστε Περισσότερα

Οι κυρώσεις …ανέβασαν τις ρωσικές μετοχές

Στα μέσα Μαρτίου, όταν επιβάλλονταν κυρώσεις στην Ρωσία για τις ευθύνες της στην κρίση της Ουκρανίας, ο Λευκός Οίκος έκανε μια τελεσίδικη χρηματιστηριακή πρόβλεψη. «Αν ήμουν στην θέση σας, δεν θα επένδυα σε ρωσικές μετοχές τώρα», σχολίασε ο εκπρόσωπος Τύπου Jay Carney, «εκτός κι αν σορτάρετε.» 

Τρεις μήνες αργότερα, το σχόλιό του μοιάζει με ανέκδοτο. Οι ρωσικές αγορές έχουν έκτοτε εμφανίσει μια επική μεταστροφή και τα περισσότερα blue-chips αποκομίζουν κέρδη στο σύνολο του έτους.
Αν και οι ταραχές συνεχίζονται στην ανατολική Ουκρανία, η αγορά χαιρετίζει την θεωρητική κατάπαυση μεταξύ Κιέβου και ανταρτών, καθώς και τις συνομιλίες μεταξύ του Ρώσου προέδρου Vladimir Putin και του Ουκρανού Petro Poroshenko.
Στο τελευταίο τρίμηνο, ο βασικός δείκτης της Ρωσίας RTS έχει την τρίτη καλύτερη χρηματιστηριακή εμφάνιση στον κόσμο, με άνοδο 33% από το χαμηλό του Μαρτίου. Σήμερα όταν ο κ. Putin ζήτηση από το κοινοβούλιο να ακυρωθεί η εντολή αποστολής στρατευμάτων στην Ουκρανία, ο δείκτης εκτινάχθηκε 3,8%.
Μολονότι ΗΠΑ και ΕΕ προειδοποιούν για πρόσθετες κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας, οι επενδυτές αψηφούν τις απειλές.
Από τις πλέον κερδισμένες μετοχές, είναι εκείνες που θεωρείτο ότι κινδύνευαν περισσότερο από τις κυρώσεις. Ο όμιλος φυσικού αερίου Novatek έχει ενισχυθεί 37% από τον Μάρτιο που επιβλήθηκαν οι κυρώσεις στον μέτοχο Gennady Timchenko και κερδίζει 7% στο έτος. Η Rosneft έχει κερδίσει 17% μετά τις κυρώσεις στον διευθύνοντα σύμβουλο Igor Sechin.
Η κρατική τράπεζα VTB έχει εκτιναχθεί 40% από το χαμηλό του Μαρτίου, αν και θεωρείται πιθανός στόχος των αμερικανικών κυρώσεων. Άλλες κρατικές ρωσικές εταιρίες με πολύ καλή εμφάνιση είναι η Sberbank με άνοδο 23% από τον Μάρτιο και η Gazprom που κερδίζει 30% από τον Μάρτιο και 10% από τις αρχές του έτους.
Αν και ορισμένοι μεγάλοι θεσμικοί πιθανόν να πτοήθηκαν από την προειδοποίηση του κ. Carney, όσα hedge funds αγόρασαν στο ναδίρ της αγοράς, έχουν αποκομίσει εντυπωσιακά κέρδη. Και οι μακροπρόθεσμοι επενδυτές στην Ρωσία, που κράτησαν τις θέσεις τους έχουν επίσης ευνοηθεί, έστω κι αν πολλά funds με ρωσικό επίκεντρο παραδέχονται ότι παραμένουν πτωτικά στο σύνολο του έτους.
Στην εγχώρια αγορά, οι χρηματιστές σημειώνουν ότι οι Μοσχοβίτες αγοραστές δεν στηρίζονται μόνο στην τύχη. Το πρωί της 7ης Μαΐου για παράδειγμα, η BCS παρατήρησε ότι ξαφνικά πολλοί εγχώριοι επενδυτές ανέπτυσσαν θέσεις long στα futures του RTS, ανατρέποντας την τάση που επικρατούσε επί ένα μήνα, ενώ οι διεθνείς επενδυτές στέκονταν στο περιθώρια. Λίγες ώρες αργότερα, ο κ. Putin δήλωσε αιφνιδιαστικά ότι στηρίζει τις προεδρικές εκλογές στην Ουκρανία και αποστασιοποιήθηκε από τους φιλο-ρώσους αποσχιστές. Ο δείκτης RTS έκλεισε την συνεδρίαση με άνοδο 5%.
Η ανάκαμψη της ρωσικής αγοράς συμπίπτει με μια ευρύτερη ανάκαμψη στα αναδυόμενα χρηματιστηρια (ο δείκτης MSCI αναδυόμενων αγορών έχει ενισχυθεί 14% από τον Μάρτιο) καθώς και την άνοδο στις τιμές του πετρελαίου λόγω των εχθροπραξιών στο Ιράκ.
Πάντως οι αναλυτές προειδοποιούν ότι το ράλι πιθανόν να φτάνει στο ζενίθ του. Η VTB Capital σχολιάζει ότι «είναι περιορισμένα τα ανοδικά περιθώρια του ρωσικού χρηματιστηρίου» λόγω των συνεχιζόμενων ταραχών στην Ουκρανία καθώς και εγχώριων παραγόντων. Προβλέπει μηδενική ανάπτυξη για την οικονομία της Ρωσίας φέτος.
Πηγή: Financial Times Το είδαμε στο euro2day.

Διαβάστε Περισσότερα

Το σκοτεινό πρόσωπο της μόδας ..video...

Συγγραφή: Επιμέλεια: Μικαέλα Κόλλια
Δύο γυναίκες στην Αγγλία βρήκαν ραμμένες στα  ρούχα που είχαν αγοράσει από τη γνωστή εταιρία Primark, τις εξής ετικέτες: «Δουλεύουμε εξαντλητικά ωράρια» και «Εργαζόμαστε σε συνθήκες γαλέρας».
Μια από τις δύο γυναίκες, η Ρεμπέκα Γκάλαχερ, που βρήκε το μήνυμα σε φόρεμα που αγόρασε σε κατάστημα της εταιρείας στο Σουάνσι, δήλωσε πως η ετικέτα είχε ραφτεί μεταξύ εκείνων που περιέχουν οδηγίες πλυσίματος. «Ακούς διάφορες ιστορίες για ανθρώπους που δουλεύουν σε άθλιες συνθήκες στο εξωτερικό, ένιωσα τόσο ένοχη που δεν πρόκειται να φορέσω το ρούχο. Με πιάνει απέχθεια στη σκέψη πως το καλοκαιρινό μου ρούχο είναι φτιαγμένο από ένα εξαντλημένο άτομο που δουλεύει όλη την ημέρα» δήλωσε στην South Wales Evening. Πρόσθεσε, επίσης, ότι προσπάθησε να επικοινωνήσει με την Primark, αλλά την έβαλαν σε αναμονή για 15 λεπτά και μετά της το έκλεισαν.
Δυο μήνες μετά την επέτειο της κατάρρευσης του εργοστασίου Rana Plaza στο Μπαγκλαντές, και καθώς οι περισσότεροι από τους τραυματίες και τους συγγενείς των θυμάτων της καταστροφής εξακολουθούν να περιμένουν αποζημίωση, το σκάνδαλο με τις ετικέτες σοκάρει ακόμα περισσότερο. Αν και η Primark, συνέβαλε στο ταμείο αποζημιώσεων, το μυστικό μήνυμα που είναι κρυμμένο μέσα στα γυναικεία ρούχα αποτελεί μια τρομαχτική εικόνα. Θα μπορούσε ένας εργάτης βιοτεχνίας ένδυσης κάπου στον αναπτυσσόμενο κόσμο πραγματικά να φτάσει σε όλα τα συνδικάτα, τους κατασκευαστές, τις κυβερνήσεις, τις δυτικές πολυεθνικές και στην ντουλάπα ενός συνηθισμένο αγοραστή, για να κάνει καταγγελία; Και αν ναι, τη ζητά με αυτό;
Η προφανής απάντηση θα ήταν, βελτίωση των συνθηκών εργασίας. Αλλά πώς; Ένα ανώτερο στέλεχος ενός μεγάλου καταστήματος ρούχων δήλωσε ανώνυμα στην εφημερίδα Guardian ότι «οι αγοραστές δεν νοιάζονται για τις συνθήκες, και η έρευνα δείχνει ότι προτιμούν φθηνά ρούχα αδιαφορώντας για τα θέματα σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων». Το επιχείρημα αυτό συνιστά ότι αν οι καταναλωτές ήταν πιο ευαισθητοποιημένοι, τότε και οι εταιρίες θα άλλαζαν τις πολιτικές τους.
Αλλά, όπως πολλοί τονίζουν, αυτό το επιχείρημα είναι κάτι σαν οπισθοχώρηση και φυγοπονία. Οι εταιρίες δε φαίνονται πρόθυμες να αλλάξουν τις τακτικές τους. Μάλιστα, σύμφωνα με τη Guardian, στον απόηχο της καταστροφής του Rana Plaza, η Matalan και η Benetton δεν έχουν ακόμη καταβάλει καμία συνεισφορά στο ταμείο αποζημιώσεων παρά την αποδοχή των δεσμών τους με το εργοστάσιο.
Από την πλευρά της, η Primark δήλωσε ότι διεξάγει έρευνα για να εντοπίσει πώς έφτασαν οι ετικέτες στις πελάτισσες. Μάλιστα, όταν παλιότερα είχε κατηγορηθεί από τα μέσα ενημέρωσης για τις άθλιες συνθήκες εκμετάλλευσης παιδιών, είχε διεξάγει εκστρατεία, με τίτλο «Ηθική Primark», με στόχο να καθησυχάσει τους καταναλωτές ότι είναι μια ηθική επιχείρηση.
Αλλά είναι αλήθεια ότι η άνοδος της καταναλωτικής ηθικής, έχει σημειώσει περιορισμένη πρόοδο στο χώρο της μόδας. Αυτό οφείλεται εν μέρει στην πολυπλοκότητα της διαδικασίας εφοδιασμού της μόδας. Ίσως το πιο οδυνηρό και ειρωνικό πράγμα σχετικά με το μήνυμα στα φορέματα, είναι ότι αν και οι χειριστές των μηχανημάτων στα εργοστάσια του Μπανγκλαντές και αλλού βρίσκονται τόσο μακριά, τελικά, είναι πολύ πιο κοντά μας σε σχέση με τα περισσότερα από τα υπόλοιπα εκατομμύρια ανθρώπων που εμπλέκονται στη βιομηχανία της μόδας.
Χάρη στην δημοσιότητα γύρω από την καταστροφή του Rana Plaza, η κοινή γνώμη δεν ασχολήθηκε μόνο με τους εργάτες κατασκευής ρούχων αλλά και με το γενικότερο πρόβλημα εργατικής εκμετάλλευσης, από όσους δουλεύουν στα χωράφια για να συλλέξουν βαμβάκι μέχρι όσους το επεξεργάζονται και όσους μεταφέρουν τα φορτία με τα ραμμένα ρούχα.  Η βιομηχανία μαζικής παραγωγής φθηνών ενδυμάτων κρύβει μια τεράστια αλυσίδα εκμετάλλευσης φτωχών εργατών. Μάλιστα, το βαμβάκι είναι ένα εκ των βασικότερων γεωργικών προϊόντων στον κόσμο, που καλλιεργούνται στις πέντε ηπείρους και από μερικούς από τους φτωχότερους ανθρώπους στον κόσμο.
Η ιστορία της παραγωγής κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων είναι η ιστορία της εκβιομηχάνισης και της  τεχνολογικής καινοτομίας. Αλλά είναι, επίσης, η ιστορία της δουλείας και της καταστροφής της παραγωγής κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων στην Ινδία. Ακόμα και αν κάποιος δε μπορεί να καταλάβει ή να φανταστεί τι σημαίνει αυτή η κραυγή για βοήθεια στις ετικέτες, σίγουρα δε μπορεί να αρνηθεί ότι αποτέλεσε ένα γερό χτύπημα για τη συνείδησή του.
Πηγή :  tvxs.gr

Διαβάστε Περισσότερα

Η... ατυχία τού να είσαι Ελληνας και να κάνεις διακοπές στην Ελλάδα

ΜΑΡΙΛΗ ΜΑΡΓΩΜΕΝΟΥ

 Το πακέτο για ένα Ρώσο τουρίστα, με πτήση από τη Μόσχα και πενθήμερη παραμονή στη Λίνδο της Ρόδου, σε ξενοδοχείο τριών αστέρων, κοστίζει 15.000 ρούβλια, δηλαδή 320 ευρώ. Αντίστοιχες ευκαιρίες για τους Ελληνες δεν υπάρχουν...

ΕΤΙΚΕΤΕΣ:

Καθώς ο Ιούλιος πλησιάζει, η αίσθηση της αδικίας εντείνεται. Αν ήμουν Εγγλέζα, Γαλλίδα ή έστω Ρωσίδα, θα μπορούσα να κάνω σχεδόν δωρεάν διακοπές στην Ελλάδα. Αν δεν το πιστεύετε, μπορείτε απλώς να ρωτήσετε τον ξένο κύριο που μένει στο διπλανό σας δωμάτιο στο νησί πόσο του στοιχίζει η παραμονή του εκεί. Ή, εναλλακτικά, μπορείτε να διαβάσετε το παρακάτω ρεπορτάζ, σημειώνοντας πως τα στοιχεία των ξενοδοχείων που αναφέρονται είναι στη διάθεση της εφημερίδας. Απλώς δεν αναγράφονται, για προφανείς λόγους.

Αναζητώντας τις σχεδόν δωρεάν διακοπές των ξένων, μπαίνω πρώτα στη σελίδα Thomson.co.uk όπως θα έκανε η μέση Αγγλίδα. Στην αρχή, ψάχνω δωμάτιο στην Κρήτη και σύντομα διαπιστώνω πως μπορώ με πτήση αλέ-ρετούρ από το Μάντσεστερ να μείνω σε τριάστερο ξενοδοχείο για επτά ολόκληρες νύχτες πληρώνοντας συνολικά μόλις 137 λίρες! Δηλαδή, λιγότερα απ’ όσα θα στοιχίσει στον μέσο Ελληνα ένα απλό εισιτήριο για το Λονδίνο. Η τιμή μού φαίνεται εξαιρετικά συμφέρουσα, τουλάχιστον μέχρι τη στιγμή που αλλάζω προορισμό και ψάχνω κατάλυμα στην υπόλοιπη καλοκαιρινή Ελλάδα.

Χωρίς κανένα κόπο, βρίσκω μια προσφορά για τη Ρόδο: πτήση από το Λονδίνο και παραμονή επτά νύχτες σε στούντιο με δική του κουζίνα, με θέα στη θάλασσα και πρόσβαση σε πισίνα και ηλιόλουστες ξαπλώστρες στην τιμή των 121 λιρών! Οσο το ρεπορτάζ προχωράει, τα μαθηματικά των διακοπών μοιάζουν όλο και πιο αλλόκοτα: ακόμη κι αν υπολογίσω την πιο φθηνή πτήση, των 80 λιρών, το ξενοδοχείο θα πρέπει να στοιχίζει κάτι λιγότερο από 5 ευρώ τη βραδιά! Δηλαδή, λιγότερα απ’ όσα έχω πληρώσει ποτέ στη ζωή μου για ξενοδοχείο. Ακόμα και πριν από την κρίση, ακόμα και πριν από το ευρώ, ακόμα και πριν φτάσουμε την αρχαία εποχή, τότε που δεν έβγαζα εγώ χρήματα και πλήρωναν τις διακοπές οι γονείς μου.

Φυσικά, το ξενοδοχείο αυτό δεν είναι λουξ, αλλά στις φωτογραφίες το δωμάτιο μοιάζει μεγάλο και καθαρό. Παρά ταύτα, υποψιάζομαι πως ίσως κάτι να μην πηγαίνει καλά, οπότε ξεκινώ να ψάχνω καταλύματα με μεγαλύτερες ανέσεις. Και διαπιστώνω πως αν είσαι Αγγλος, στην Κρεμαστή της Ρόδου το τετράστερο ξενοδοχείο για επτά μέρες, μαζί με την πτήση από Gatwick, κοστίζει 242 λίρες – δηλαδή 300 ευρώ. Σκέφτομαι πως δεν μπορεί, και για τους Ελληνες κάποια ευκαιρία θα υπάρχει. Αλλά όταν μπαίνω στο site του ξενοδοχείου για να κλείσω το ίδιο δωμάτιο, όλα αλλάζουν: η κάθε νύχτα τώρα κοστίζει 81 ευρώ, δηλαδή συνολικά 547 ευρώ, χωρίς να υπολογίζουμε το εισιτήριο για να φτάσω ώς εκεί.

Κι έτσι, ξαναβουτάω στον κόσμο των τουριστικών πρακτόρων: στη Ζάκυνθο το αντίστοιχο τετράστερο διαμερισματάκι στην ακροθαλασσιά κοστίζει 308 λίρες, αρκεί να έρθω από το Μάντσεστερ στην αρχή του Ιουλίου να το καταλάβω. Αν θέλω και ημιδιατροφή, θα επιβαρυνθώ άλλες 84 λίρες – και θα φτάσω τις 392, για διακοπές απίθανης πολυτέλειας, με πισίνες, φοίνικες, μπιτς μπαρ και γουίντσερφ να με περιμένουν στο νησί. Προσπαθώντας να καταπνίξω το προαναφερθέν αίσθημα αδικίας, κοιτάζω τι θα μπορούσα να βρω με τα ίδια λεφτά ως Ελληνίδα μεμονωμένη ταξιδιώτρια. Και διαπιστώνω πως ακόμα κι αν κλείσω από τις σελίδες που εντοπίζουν τις προσφορές, όπως το booking.com ή το tripadvisor.com, ένα απλό δωμάτιο στη Λίνδο της Ρόδου δεν πέφτει ποτέ κάτω από 45 ευρώ. Οσο κι αν ψάχνω τετράστερο ξενοδοχείο στη Ζάκυνθο με λιγότερα από 120 ευρώ, δεν βρίσκω απολύτως τίποτε.

Κι έτσι, αλλάζω ξανά εθνικότητα και μπαίνω στο ρωσικό pegast.ru για να οργανώσω αυτή τη φορά τις διακοπές μου από τη μακρινή Μόσχα. Πολύ σύντομα ανακαλύπτω πως με αυτόν τον τρόπο η πτήση μαζί με την πενθήμερη παραμονή μου στη Λίνδο σ’ ένα ξενοδοχείο τριών αστέρων θα μου κοστίσει 15.000 ρούβλια – δηλαδή με 320 ευρώ θα φοράω για πέντε ημέρες το βραχιολάκι του «all inclusive» και θα τριγυρνώ στα μπαρ της πισίνας, στα εστιατόρια και τους μπουφέδες του ξενοδοχείου. Αν πάλι θέλω να πάω μόνο για τρεις νύχτες στην Κρήτη, το εισιτήριο και το ξενοδοχείο τριών αστέρων στα Μάλια θα μου κοστίσει 220 ευρώ. Που σημαίνει πως θα με συνέφερε περισσότερο να κλείσω οποιοδήποτε απ’ αυτά τα πακέτα, ακόμα κι αν αναγκαστώ να πετάξω το αεροπορικό μου εισιτήριο στα σκουπίδια!

Πηγή : http://www.kathimerini.gr

Διαβάστε Περισσότερα

Δημιουργία Βοτανικού Κήπου στη Σύρο

Σε αυτό το υπέροχο κτήμα των 13 στρ. στο χωριό Χρούσσα της Σύρου θα εγκατασταθεί ο Βοτανικός Κήπος των Κυκλάδων.
Η ΚοινΣεπ "ΕΛΙΧΡΥΣΟΣ", στοχεύει στη δημιουργία ενός μοναδικού στο είδος του βοτανικού κήπου - σύμφωνα με τις προδιαγραφές του Διεθνούς Δικτύου Βοτανικών Κήπων, Botanic Garden Conservation International.
Ο ΒΚ Κυκλάδων, θα λειτουργεί σαν ένα Κέντρο Προστασίας, Διατήρησης, Έρευνας, Ανάπτυξης, Αξιοποίησης, Προβολής και Διάθεσης κυρίως Αυτοφυών Αρωματικών, Φαρμακευτικών ειδών
 Στο υπάρχον κτήριο το οποίο θα αξιοποιηθεί, θα υπάρχει εκθετήριο ΑΦΦ, τράπεζα σπόρων γενετικού φυτικού υλικού, αίθουσα εκδηλώσεων, χώρος εστίασης, εργαστήριο μεταποίησης και παρασκευής παραδοσιακών προϊόντων που θα παράγονται από τις βιολογικές καλλιέργειες του κήπου. Στους υπαίθριους χώρους του κτήματος θα μπορούν οι επισκέπτες να περιηγηθούν και να γνωρίσουν εκτός των άλλων, την πλούσια χλωρίδα της Κυκλαδίτικης Γης.
Θα είναι προσβάσιμος σε ΑΜΕΑ.
Σύντομα να γίνει ένας πόλος έλξης μεγάλων και μικρών και η φήμη του να ταξιδέψει και εκτός των συνόρων......

ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ

Η επιχείρησή μας είναι μια κοινωνική συνεταιριστική επιχείρηση συλλογικού και παραγωγικού σκοπού. Εντάσσεται στο Ν. 4019/11. Η Διοικούσα Επιτροπή αποτελείται από 3 γυναίκες οι οποίες συνδέθηκαν μέσω ενός κοινού οράματος για το ανθρώπινο περιβάλλον και αποφάσισαν να συνεργαστούν και να δημιουργήσουν μια επιχείρηση που αφενός θα προσφέρει μια δημιουργική και καινοτόμα απασχόληση στα μέλη της και αφετέρου θα συμβάλει πολλαπλά στο γενικότερο όφελος του τόπου.
Για μας η δημιουργία βοτανικού κήπου αφορά επίσης τη δημιουργία μιας κοινότητας.
Αυτές τις μέρες οι κοινωνίες αλλάζουν γρήγορα, και μερικά από τα καλύτερα πράγματα
για τις παραδοσιακές κοινότητες εξαφανίζονται γρήγορα. Αλλά μια νέα κοινότητα ανθρώπων που αγαπούν τη φύση και θέλουν να την τιμήσουν  και να δώσουν πίσω σ’ αυτήν ακούγεται σαν μια Καλή Ιδέα. Σήμερα, οδυνηρά, συνειδητοποιούμε την ψευδαίσθηση ότι μπορούμε, με αρκετά έξυπνες τεχνολογικές λύσεις, να αποφύγουμε τις συνέπειες του τι κάνουμε  στον πλανήτη και σ' ότι ζει πάνω σ' αυτόν.  Η συγκλίνουσα κοινωνική, οικολογική και πνευματική κρίση μας κάνει να έχουμε την επίγνωση ότι είναι καιρός για Αλλαγή.
Τώρα είναι η ώρα για θεραπεία, προς τον πλανήτη μας, τα πλάσματα του και τους εαυτούς μας. Μας αρέσει η δυνατότητα να δώσουμε πίσω στην Σύρο, στο τόπο που μας έχει δώσει τόσα πολλά, για πολλά χρόνια. Ένας βοτανικός κήπος είναι ένα μέρος, όπου μπορούμε να επιχειρήσουμε να γίνουμε η αλλαγή που θέλουμε να δούμε στον κόσμο.
Ένας τόπος όπου οι άνθρωποι μπορούν να έρχονται να εμπνευστούν, να συμμετέχουν, να δώσουν πίσω και να αλλάξουν.
Ατενίζοντας το μέλλον, μπορεί να είναι ένα μέρος για να πειραματιστούν με νέες ιδέες για μια καλύτερη, υγιέστερη Γη,  Ζωή & Περιβάλλον.
Ο κατάλογος των ιδεών και των δυνατοτήτων για το Έργο αυτό είναι ατελείωτες και άπειρες, οπότε με τις καλύτερες προθέσεις, ας ξεκινήσουμε.

Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΜΑΣ

Θεωρούμε ως Αποστολή & Χρέος μας να συμβάλλουμε στην προστασίας της βιοποικιλότητάς μας, τον Ζωντανό αυτό Θησαυρό & Εθνικό μας Κεφάλαιο και ταυτόχρονα να προσφέρουμε στον Σύρο και στους ανθρώπους της.  Ένας Βοτανικός Κήπος με τις δυνατότητες του, είναι  το καλύτερο εγχείρημα., γι αυτόν τον σκοπό.

Η  ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ

Η βιοποικιλότητα αποτελεί τη φυσική κληρονομιά του ανθρώπινου είδους και ως εκ τούτου υπερβαίνει τα σύνορα των κρατών, εμφανίζοντας πλανητικό ενδιαφέρον. Η παρατηρούμενη τα τελευταία χρόνια ραγδαία μείωση της πλανητικής βιοποικιλότητας ανησυχεί τους επιστήμονες, καθώς η βιοποικιλότητα αποτελεί έναν καθοριστικό παράγοντα ισορροπίας μεταξύ του φυσικού περιβάλλοντος και των ανθρώπινων κοινωνιών
Η ποικιλότητα φυτών της Ελλάδας είναι μία από τις πλουσιότερες της Ευρώπης και περιλαμβάνεται στα «θερμά σημεία» βιοποικιλότητας του πλανήτη (biodiversity hot spots).    Οι αυτόχθονες φυτογενετικοί πόροι της Ελλάδας περιλαμβάνουν περίπου 6.000 αυτοφυή taxa (φυτικά είδη και υποείδη), τα οποία αποτελούν σχεδόν το 50% των αυτοφυών φυτών ολόκληρης της Ευρώπης.    Σε σύγκριση με άλλες περιοχές της Ευρώπης ή της Μεσογείου, στην Ελλάδα απαντούν τα περισσότερα ενδημικά φυτά (δεν απαντούνται πουθενά αλλού στον πλανήτη) σε σχέση με την έκτασή της.  Μεγάλο ποσοστό των ενδημικών φυτικών ειδών της Ελλάδας είναι σπάνια, τρωτά ή χαρακτηρίζονται ως κινδυνεύοντα.  Για πολλά από αυτά, η ανάγκη προστασίας τους είναι επιτακτική, εφόσον -για οποιοδήποτε λόγο- εάν χαθούν από την Ελλάδα χάνονται από τον πλανήτη.
Ο Βοτανικός Κήπος θα βοηθήσει ώστε να παραμείνει ζωντανό το Παρελθόν τόσων εκατοντάδων χρόνων και να γίνει το Θησαυροφυλάκιο για το Μέλλον.

ΟΡΑΜΑ

Στα πλαίσια της συλλογικότητας & του κοινωνικού οφέλους και με γνώμονα το σεβασμό προς τη Φύση και τον Άνθρωπο, οραματιζόμαστε τη δημιουργία ενός Βοτανικού Κήπου στη Σύρο, με στόχο την προστασία & ανάδειξη της κυκλαδικής βιοποικιλότητας, την προσφορά στην τοπική κοινωνία & τις ανάγκες της, την περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση & την συμβολή μας στην οικονομική ανάπτυξη του τόπου μας, αναδεικνύοντας την Σύρο σαν προορισμό περιβαλλοντικού, περιηγητικού, ερευνητικού & πολιτιστικού ενδιαφέροντος μέσα από τη συμμετοχή της στον χάρτη του παγκόσμιου δικτύου των βοτανικών κήπων (BGCI).

ΣΤΟΧΟΙ

•    Με θεματικούς κήπους, χώρους με αθλοπαιδιές, σημεία παρατήρησης & ηρεμίας, αναψυκτήριο, εκδηλώσεις & εργαστήρια θα προσφέρει σε όλες τις ηλικίες της  τοπικής κοινωνία & όχι μόνο, ένα τόπο απόλαυσης, χαλάρωσης, ψυχικής ανάτασης, χαράς, γνώσης, έμπνευσης, συνεργασίας  & δημιουργικότητας.
•    Ο Βοτανικός Κήπος στη Σύρο, την πρωτεύουσα των Κυκλάδων, θα λειτουργεί σύμφωνα με τις προδιαγραφές των ΒΚ, σαν ένα κέντρο προστασίας, διατήρησης, έρευνας & ανάδειξης κυρίως αυτοφυών αρωματικών/φαρμακευτικών φυτών & άλλων αγροτικών ειδών της Κυκλαδικής γης
•    Θα διαθέτει Τράπεζα Γενετικού Υλικού, αυτοφυών και παραδοσιακών ποικιλιών, της ελληνικής χλωρίδας, Βοτανικό Μουσείο με αποξηραμένο φυτικό υλικό (Ερμπάριο) προς παρατήρηση, χώρους εκδηλώσεων, βιβλιοθήκη, εργαστήρια, αναψυκτήριο, μικρό εστιατόριο, πωλητήριο προϊόντων του ΒΚΣ.
•    Ο Βοτανικός Κήπος θα συμβάλλει στην περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση όλων των ηλικιών & θα αναπτύσσει εκπαιδευτικές δραστηριότητες για σχολεία ή ενήλικες.  Θα προσφέρονται θεματικές επισκέψεις, βιωματικές δραστηριότητες και ξεναγήσεις, ημερίδες και συνέδρια σχετικά με τις ιδιότητες των βοτάνων, θέματα σωματικής & ψυχικής υγείας, οικολογίας, αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής, καθώς και της κατανόησης της ουσιαστικής σχέσης «Φύση & Άνθρωπος».
•    Θα υπάρχει δυνατότητα φιλοξενίας μικρής ομάδα φοιτητών ή ερευνητών που τον επισκέπτονται για εκπαιδευτικούς ή ερευνητικούς σκοπούς. Σκοπός  μας είναι και η συνεργασία με Ερευνητικά Ινστιτούτα, Πανεπιστήμια & Οργανισμούς για την εκπόνηση προγραμμάτων εφαρμοσμένης έρευνας της ελληνικής χλωρίδας με στόχο την δημιουργία καινοτόμων προϊόντων με τοπικό πλεονέκτημα.
•    Θα καλλιεργεί βιολογικά & θα συνεργάζεται με άλλες επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στην βιολογική καλλιέργεια, με στόχο την παραγωγή μεταποιητικών προϊόντων  & δημιουργία Brand Name του Βοτανικού  Κήπου.  
•    Θα φέρει τη Σύρο στο παγκόσμιο χάρτη των Βοτανικών Κήπων και θα συμβάλλει στην επιμήκυνση της τουριστικής περιόδου & στην ανάπτυξη του εναλλακτικού τουρισμού & δη του περιηγητικού, περιβαλλοντικού, πολιτιστικού.
•    Θα συμβάλλει δυναμικά στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.
•    Θα δώσει νέα πνοή στην ανάπτυξη της ενότητας & συνεργασίας μεταξύ των κοινωνικών ομάδων  με κοινό όραμα & ανώτερη αρχή το σεβασμό στον Άνθρωπο και τη Φύση.

Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ

Ο Βοτανικός Κήπος της Σύρου, είναι ένα μεγάλο εγχείρημα που τα μέλη της «Ελίχρυσος Κοιν.Σ.Επ» θέλουν να πρωτοστατήσουν με όλη τη πίστη τον ενθουσιασμό & διάθεση εθελοντισμού, βάζοντας την Ιδέα πάνω από το ατομικό συμφέρον. Εξ’ άλλου πάντα η ανιδιοτελής προσφορά μας σε μια Ιδέα μας επιστρέφει κέρδη που μπορεί να απέχουν από τα χρήματα αλλά είναι πολλές φορές πιο πάνω απ’ αυτά.
Ο Βοτανικός Κήπος είναι ένα εγχείρημα πολύπλευρο,  πολυδιάστατο.  Για την    ολοκλήρωσή του θα χρειαστούν χρήματα, χρόνος, εθελοντισμός, προσφορές υπηρεσιών & υλικών, χορηγίες, δωρεές, συμμετοχές σε προγράμματα επιχορηγήσεων, συνεργασίες με επιστημονικά ιδρύματα, υποστηρικτική τεχνογνωσία, παραχώρηση εκτάσεων.
Για το ξεκίνημα αυτού του δημόσιου Έργου που θα φέρει μόνο θετικά αποτελέσματα στο τόπο και τους ανθρώπους του, θα χρειαστεί να συμμετέχουν εθελοντικά για τον πρώτο χρόνο, εκτός από ‘μας, και άλλες  ομάδες της τοπικής κοινωνίας ή του εξωτερικού, φορείς, χορηγοί, δωρητές, και να προσφέρει ο κάθε ένας μας απλόχερα αυτό που είναι σε θέση να προσφέρει.

ΤΟ ΠΛΑΝΟ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟ  2014 - 2015

Το 2014-2015 θα είναι ο 1ος χρόνος της «ΕΛΙΧΡΥΣΟΣ ΚΟΙΝ.Σ.ΕΠ.»  
Θα είναι χρόνος αναζήτησης χρηματοδοτήσεων & έντονης εθελοντικής δημιουργικότητας.
Χρόνος επικοινωνίας & διάχυσης της ιδέας του ΒΚΣ, συνεργασίας, σχεδιασμού μελετών, εκκίνησης των διαφόρων εργασιών, τεχνογνωσίας & εθελοντισμού.
•    Το 2014-15 θα είναι έτος προετοιμασίας των μητρικών φυτών και της δημιουργίας πολλαπλασιαστικού υλικού, σε συνεργασία με τον Ελληνικό Γεωργικό Οργανισμό «ΕΛ.Γ.Ο – ΔΗΜΗΤΡΑ» και την δρα Ελένη Μαλούπα & εκπρόσωπο του ελληνικού δικτύου Βοτανικών Κήπων στο BGCI (παγκόσμιο δίκτυο Βοταν. Κήπων)
•    Το 2014 θα γίνει η φυτοτεχνική μελέτη & ο σχεδιασμός αρχιτεκτονικής τοπίου
•    Τοπογραφικό & Αρχιτεκτονική μελέτη των κτιρίων για τις λειτουργίες του ΒΚΣ.
•    Εγγραφή του ΒΚΣ στο Εθνικό & Παγκόσμιο Δίκτυο Βοτανικών Κήπων.
•    Ανάλυση  χώματος και νερού
•    Εγγραφή για πιστοποίηση βιολογικής καλλιέργειας.
•    Ενδυνάμωση του εδάφους με κομπόστ
•    Καθαριότητα του κτήματος
•    Διαχωρισμός και αναπαλαίωση για επαναχρησιμοποίηση πολλών αντικειμένων που ήδη υπάρχουν στα κτίρια από τη λειτουργία ως κατασκήνωση (πολλά και ως άλλη χρήση, π.χ. θερμοκήπιο, …)
•    Σχεδιασμός & κατασκευή θερμοκηπίου.
•    Δημιουργία ξύλινων παρτεριών για λαχανόκηπο
•    Εκκίνηση εργασιών των κτιριακών αναγκών των λειτουργιών του ΒΚ
•    Εκκίνηση διαμόρφωσης εσωτερικών & εξωτερικών χώρων
•    Περίφραξη του κτήματος  και άλλες εργασίες με πέτρα.
•    Παρακολούθηση εκπαιδευτικών σεμιναρίων τεχνογνωσίας δημιουργίας μητρικών φυτών και πολλαπλασιαστικού υλικού από τον «ΕΛ.Γ.Ο. Δήμητρα»
•    Αναζήτηση παραχώρησης χρήσης γης για βιολογική καλλιέργεια & μελισσοκομία.
•    Ενημέρωση & αιτήματα προς την τοπική κοινωνία της Σύρου αλλά και σε εθελοντικές οργανώσεις εσωτερικού ή εξωτερικού για εθελοντική προσφορά εργασίας, υλικών, τεχνογνωσίας, ιδεών, εκτάσεων χρήσης γης & χρηματοδοτήσεων.
•    Αιτήματα σε: Δήμο, Περιφέρεια, Εκκλησία, Επιμελητήριο, αλλά & άλλων επιχειρήσεων, οργανισμών ή πολιτών, χορηγών, δωρητών, ευεργετών, σχολείων για υποστήριξη, μέσω χρηματοδοτήσεων, υπηρεσιών, προγραμμάτων τεχνογνωσίας, παραχώρησης εκτάσεων, ΕΚΕ(εταιρικής κοινωνικής ευθύνης)
•    Επαφή με Α’ & Β’ Εκπαίδευση - φύτευση λαχανόκηπων με βιολογικά σπορόφυτα
•    Εκδηλώσεις, ημερίδες με θέματα κομποστοποίησης & αεικαλλιέργειας.
•    Ο Βοτανικός Κήπος Σύρου (ΒΚΣ) θα φυτευτεί το φθινόπωρο του 2015
Σας προσκαλούμε να συμμετέχετε κι εσείς, στο όραμά της δημιουργίας Βοτανικού Κήπου στη Σύρο που θα προσφέρει απλόχερα τους καρπούς του όταν ολοκληρωθεί!

η διοικούσα επιτροπή «ΕΛΙΧΡΥΣΟΣ ΚΟΙΝ.Σ.ΕΠ»
Ελένη Χερχελετζάκη, Βασιλική Σασσάλου, Ρουθ Ντέϊτον

Επικοινωνία με το ΔΣ της «ΕΛΙΧΡΥΣΟΣ» Κοιν.Σ.Επ
soulstar12345@gmail.com
bluecycladicherbs@gmail.com
ruthdeighton@hotmail.com
Πηγή : 

Διαβάστε Περισσότερα