Εκδόθηκε η ΚΥΑ: Διαλύουν τον Αναγκαστικό Συνεταιρισμό των οινοπαραγωγών της Σάμου

Δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως η κοινή υπουργική απόφαση που αίρει τον αναγκαστικό χαρακτήρα της Ένωσης Οινοποιητικών Συνεταιρισμών Σάμου

 Ο νόμος 4384 για τους αναγκαστικούς συνεταιρισμούς – που έσπειρε και σοβαρότατες ανησυχίες για τη δυνατότητα να αμφισβητηθεί ο αναγκαστικός χαρακτήρας και της Ένωσης Μαστιχοπαραραγωγών Χίου – δείχνει ήδη τα δόντια του.

Το ΦΕΚ, με ημερομηνία 27/6 (Μεγ. Τετάρτη) που καταργεί τον αναγκαστικό χαρακτήρα του ΕΟΣ Σάμου

Η έκδοση του ΦΕΚ επιβεβαιώνει όσα ανέφερε από χθες δημοσίευμα στην ιστοσελίδα της ΠΑΣΕΓΕΣ, όπου η δικηγόρος και πρώην Νομικός Σύμβουλος της ΠΑΣΕΓΕΣ, κυρία Ανδριανή-Άννα Μητροπούλου, η οποία χειρίζεται την υπόθεση για λογαριασμό της ΕΟΣ Σάμου, αναφέρει πως έχει ήδη υπογραφεί η σχετική Κοινή Υπουργική Απόφαση από τον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Β. Αποστόλου και τον υπουργό Οικονομικών Ε. Τσακαλώτο, και αναμένεται η δημοσίευσή της σε ΦΕΚ προκειμένου να τεθεί σε ισχύ.

Σύμφωνα με πληροφορίες του www.paseges.gr, το σκεπτικό της εν λόγω ΚΥΑ με την οποία θα καταργεί την αναγκαστικότητα της Ένωσης Σάμου βασίζεται στο ότι παραβιάζεται η εθνική νομοθεσία. Συγκεκριμένα, στις διατάξεις του νόμου 4336/15 για το 3ο μνημόνιο, περιέχεται η περίφημη «εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ» η οποία θεωρεί πως η αναγκαστικότητα της ΕΟΣ Σάμου παραβιάζει τους κανόνες του ανταγωνισμού στην αγορά.

Πάντως, σε κάθε περίπτωση η υπόθεση δεν πρόκειται να λήξει εύκολα, καθώς η Ένωση Οινοποιητικών Συνεταιρισμών Σάμου δεν είναι διατεθειμένη να «παραδώσει τα όπλα» της αμαχητί. Ήδη η κυρία Μητροπούλου, μαζί με την καθηγήτρια Διοικητικού Δικαίου του Πανεπιστημίου Αθηνών κυρία Γλυκερία Σιούτη, έχει λάβει εντολή να προσβάλει την ΚΥΑ στο Συμβούλιο της Επικρατείας αμέσως μόλις δημοσιευθεί σε ΦΕΚ.

«Μυρίζει χατίρια η σπουδή των υπουργών να διαλύσουν την κερδοφόρα Ένωση Οινοποιητικών Συνεταιρισμών Σάμου» δήλωσε ο πρόεδρος της ΠΑΣΕΓΕΣ Τζανέτος Καραμίχας, με αφορμή την γνωστοποίηση της σχετικής είδησης. Υπενθυμίζεται πως η αναγκαστικότητα της ΕΟΣ Σάμου είχε αμφισβητηθεί προ ετών από ιδιώτες παραγωγούς, ξεσηκώνοντας ήδη από τότε σφοδρές αντιδράσεις.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή από τη μεριά της είχε εκδώσει ξανά «προειδοποίηση» ούτε δύο μήνες πριν την ψήφιση του σχετικού νόμου, καλώντας επίσης για άρση της αναγκαστικότητας.

Οι εξελίξεις με τον Συνεταιρισμό της Σάμου, ιδίως αν επιβεβαιωθούν οι πληροφορίες για άμεση έκδοση της ΚΥΑ, εντείνουν τις ανησυχίες για δυσμενείς εξελίξεις στο μέλλον σχετικά και με την Ένωση Μαστιχοπαραγωγών, αφού πλέον ο αναγκαστικός χαρακτήρας της ΕΜΧ, αλλά και άλλων αναγκαστικών συνεταιρισμών (Σαντορίνης,  Κρόκου Κοζάνης) είναι εκτεθειμένος σε όσους προσφύγουν ενώπιον κάθε εθνικής ή Κοινοτικής αρμόδιας αρχής ή δικαστηρίου και επιτύχουν την έκδοση καταδικαστικής απόφασης.

Το δυναμικό της ΕΟΣ Σάμου

Σύμφωνα με την ιστοσελίδα της Ένωσης Οινοποιητικών Συνεταιρισμών Σάμου, η ΈΟΣ ιδρύθηκε το 1934, με τη συμμετοχή 25 τοπικών συνεταιρισμών, που αντιπροσωπεύουν όλους τους καλλιεργητές αμπέλου του νησιού. Η ΕΟΣΣ συλλέγει το σταφύλι και παράγει το κρασί, στα δύο οινοποιεία της στο Μαλαγάρι και στο Καρλόβασι. Στη συνέχεια το διαθέτει, χύμα ή εμφιαλωμένο, στην Ελλάδα και στον υπόλοιπο κόσμο.

Οι εξαγωγές είναι πολύ σημαντικές και καλύπτουν το 80% της ετήσιας παραγωγής, που είναι περίπου 7.000 τόνοι κρασί. H Γαλλία από μόνη της εισάγει το 60% της παραγωγής του νησιού, ενώ άλλες χώρες που εισάγουν σημαντικές ποσότητες σαμιακών οίνων είναι η Αγγλία, η Αυστραλία ,η Αυστρία, το Βέλγιο, η Γαλλία, η Γερμανία, η Δανία, η Ελβετία, οι ΗΠΑ, η Ιταλία, ο Καναδάς, η Ολλανδία, η Σιγκαπούρη, η Σουηδία, η Φινλανδία, οι Σκανδιναβικές χώρες και, προσφάτως, χώρες της Άπω Aνατολής.

Μέλη της Ένωσης Ονοποιητικών Συνεταιρισμών Σάμου είναι, υποχρεωτικά, όλοι οι υφιστάμενοι Οινοποιητικοί Συνεταιρισμοί του νομού Σάμου, που ιδρύθηκαν ή θα ιδρυθούν, βάσει του Α.Ν. 6085/1934. Οι παραγωγοί που ανήκουν στους Οινοποιητικούς Συνεταιρισμούς είναι στο σύνολό τους 2.847, εκ των οποίων οι 40 ασχολούνται με τη βιολογική καλλιέργεια. Κάθε Οινοποιητικός Συνεταιρισμός αντιπροσωπεύεται στην Ένωση με ένα έως πέντε μέλη εκλεγμένων αντιπροσώπων. Η ΕΟΣΣ απασχολεί 80 άτομα.

Πηγή : http://www.aplotaria.gr/

Διαβάστε Περισσότερα

Η «δραματοποίηση» και οι υπαρκτές αντιθέσεις της αξιολόγησης.ήχητικο

Είναι προφανές για τον διευθυντή σύνταξης στο Ποντίκι Σταύρο Χριστακόπουλο, ότι υπάρχει και «δραματοποίηση» της κόντρας για να κλείσει η αξιολόγηση, αλλά και υπαρκτές αντιθέσεις μεταξύ ΔΝΤ και Ευρωπαϊκών θεσμών. Ωστόσο, όπως είπε στον 9.84  αν και το ΔΝΤ με τίποτα δεν συγχωρεί στην Ελλάδα τη διαρροή των συνομιλιών Βελκουλέσκου-Τόμσεν και οι Ευρωπαϊκοί θεσμοί ταυτίζονται με τα μέτρα των 9,2 δις, εντούτοις οι δεύτεροι θα ήθελαν όπως - όπως σε αυτή τη φάση να κλείσει η διαπραγμάτευση έχοντας κουραστεί και από τον όρο «πολιτική διαπραγμάτευση» για την Ελλάδα.
Ο ίδιος εκτίμησε ότι το πιθανότερο σενάριο είναι η αξιολόγηση να κλείσει με τα 9,2 δις  μέτρα αποφασισμένα και ίσως μία μικρή ανοχή στο χρόνο λήψης των μέτρων. Διαφορετικά σε ενδεχόμενο νέο απόλυτο αδιέξοδο, οι εκλογές θα είναι πιθανότερη λύση, παρότι ούτε η κυβέρνηση , ούτε η ΝΔ δείχνουν στη πραγματικότητα να τις θέλουν,  από τα περίφημα σενάρια περί οικουμενικών κυβερνήσεων.
Πηγή : http://www.neakriti.gr/

Διαβάστε Περισσότερα

Σε λειτουργία από τις 16 Ιουλίου το νέο αεροδρόμιο της Πάρου

Σε πλήρη και κανονική λειτουργία θα τεθεί από τις 16 Ιουλίου το νέο αεροδρόμιο της Πάρου, όπως ανακοίνωσε ο υπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, Χρήστος Σπίρτζης κατά την επίσκεψη του στο νησί.

Ο κ. Σπίρτζης γνωστοποίησε, επίσης, ότι προωθείται από το υπουργείο και την ΥΠΑ, με χρηματοδότηση μέσω του Επενδυτικού Σχεδίου για την Ευρώπη («Πακέτο Γιούνκερ») νέο ολοκληρωμένο έργο περαιτέρω αναβάθμισης των αερολιμένων Κυκλάδων, στα νησιά Μήλος, Νάξος, Πάρος και Σύρος.

Δρομολογούνται άμεσα από το υπουργείο και την ΥΠΑ τεχνικά έργα αναβάθμισης της επιχειρησιακής λειτουργίας του αεροδρομίου Σύρου και προωθείται από το υπουργείο σε συνεργασία με την Τοπική Αυτοδιοίκηση και τους φορείς της Πάρου νέος ολοκληρωμένος σχεδιασμός για την υλοποίηση υποδομών (οδικών, λιμενικών έργων, βιολογικών καθαρισμών κλπ) και παράλληλα έργων και παρεμβάσεων προστασίας του περιβάλλοντος και της πολιτιστικής κληρονομιάς, που είναι αναγκαία στο νησί, δεδομένου ότι η λειτουργία του νέου αεροδρομίου τετραπλασιάζει την αεροπορική επιβατική κίνηση της Πάρου.

ΟΙ ΑΓΟΝΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ

Ο κ. Σπίρτζης, αναφέρθηκε επίσης  στις πρωτοβουλίες που έχει αναλάβει το υπουργείο και η ΥΠΑ για την αναμόρφωση των συμβάσεων των άγονων γραμμών, στις οποίες τόνισε ότι είχαμε για πολλές δεκαετίες σπατάλη του χρήματος του ελληνικού λαού.

Επισήμανε ότι με την διαπραγμάτευση που έγινε με τις εμπλεκόμενες αεροπορικές εταιρίες επιτεύχθηκε τη μεταβατική τρέχουσα περίοδο έκπτωση της τάξης του 33%, από την  Olympic Air και 25% μεσοσταθμικά από όλες τις άλλες εταιρίες, καθώς επίσης ότι με το νέο διαγωνισμό που προωθείται για τις άγονες γραμμές προβλέπεται να γίνει εξοικονόμηση της τάξης του 75%.

Ο υπουργός αναφέρθηκε ειδικά στο γεγονός ότι η Olympic Air ανέλαβε με δωρεά της, να κατασκευαστεί το μισό κτίριο αεροσταθμού του νέου αεροδρομίου Πάρου και συνοδά έργα (δρόμους, parking περιβάλλοντα χώρο κλπ), εκφράζοντας δημόσια τις ευχαριστίες του για αυτή την πρωτοβουλία της.

Επίσης ευχαρίστησε και τους πολίτες που συνέδραμαν ή πρόκειται να συνδράμουν, προσφέροντας οικονομική βοήθεια στο πλαίσιο σχετικής πρωτοβουλίας που έχει αναλάβει ο δήμος Πάρου, για την ενίσχυση της χρηματοδότησης έργων του νέου αεροδρομίου.

ΜΕΓΑΛΟ ΤΟ ΟΦΕΛΟΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ

Η ολοκλήρωση των έργων του νέου αεροδρομίου Πάρου φέρνει παράλληλα πολύ μεγάλο όφελος στο ελληνικό δημόσιο, όπως δήλωσε ο υπουργός. Η Πάρος εντάχθηκε στις άγονες γραμμές εξαιτίας του γεγονότος ότι μέχρι τώρα δεν διέθετε επαρκείς υποδομές αεροδρομίου, παρά μόνον έναν μικρό διάδρομο, στον οποίο μπορούσε να επιχειρεί μόνον ένας τύπος μικρού αεροσκάφους.

Σημείωσε, ακόμη, ότι η επιδότηση της γραμμής Αθήνας- Πάρου ανερχόταν σε ύψους 4,2 εκ ευρώ ετησίως. “Όσο για την περίοδο της περασμένης τετραετίας, που με ευθύνη των προηγούμενων κυβερνήσεων καθυστέρησαν τα έργα του νέου αεροδρομίου Πάρου, η λειτουργία της  γραμμής υπό καθεστώς παροχής δημόσιας υπηρεσίας ανήλθε στο συνολικό  ποσό των 16,8 εκατ. ευρώ, με ευθύνες της προηγούμενης κυβέρνησης, που αντί να κατασκευάσει το νέο αεροδρόμιο προτίμησε να πληρώνει άγονες γραμμές.

Δηλαδή πλήρωσε το κράτος σε επιδότηση της άγονης γραμμής, όσο περίπου το συνολικό κόστος κατασκευής και ολοκλήρωσης του νέου αεροδρομίου. Βεβαίως το νέο αεροδρόμιο Πάρου θα συμβάλλει καταλυτικά στην αύξηση της τουριστικής κίνησης, την ενίσχυση της τοπικής οικονομίας και της απασχόλησης.

Για να γίνει πραγματικότητα το νέο αεροδρόμιο Πάρου χρειάστηκε συνολικός σχεδιασμός ολοκλήρωσης της κατασκευής όλων των απαιτούμενων εγκαταστάσεων με συντονισμένες ενέργειες και παρεμβάσεις του Υπουργείου ΥΠΟΜΕΔΙ και της ΥΠΑ. Παράλληλα χρειάστηκε να αντιμετωπιστούν  αστοχίες και παλινωδίες σχεδιασμού των προηγούμενων κυβερνήσεων. Στην Πάρο αντί για αεροδρόμιο είχε σχεδιαστεί  και δρομολογήθηκε από το 2011 να γίνει μόνον ένας διάδρομος, στην κατασκευή του οποίου σημειώθηκαν επιπροσθέτως τεχνικές και οικονομικές εμπλοκές αλλά και μεγάλες καθυστερήσεις σε βάθος χρόνου της προηγούμενης πενταετίας”.

Ο Υπουργός τόνισε επίσης την αναγκαιότητα για την αναβάθμιση των δημοσίων αεροδρομίων των Κυκλάδων, Πάρου, Σύρου, Νάξου και Μήλου, όχι μόνον ως αναγκαιότητα των αεροπορικών μεταφορών αλλά και ως εθνική ανάγκη για την βιωσιμότητα των 25 περιφερειακών δημόσιων αεροδρομίων.

Πηγή: http://www.aftodioikisi.gr

Πηγή : 

Διαβάστε Περισσότερα

Organic Islands: Η μοναδική εταιρεία των Κυκλάδων στην παραγωγή οργανικών βοτάνων

Η πλούσια ελληνική γη -με τα περίπου 6.600 αυτοφυή φυτά (πάνω από το 50% του συνόλου της Ευρωπαϊκής Ένωσης), από τα οποία μάλιστα πάνω από τα 1.400 είναι ενδημικά είδη και υποείδη, δηλαδή δεν απαντώνται πουθενά αλλού στον κόσμο- είναι σε μεγάλο βαθμό ανεκμετάλλευτη.

Η μοναδική βιοποικιλότητά της, δυστυχώς, άργησε να γίνει αντιληπτή και να αποτελέσει τη βάση για την ανάπτυξη επιχειρηματικών δράσεων, με αποτέλεσμα η ανάπτυξη και η ευημερία της χώρας μας να είναι για δεκαετίες μονοδιάστατη. Ως εκ τούτου, σήμερα, το μέγεθος της ελληνικής αγοράς παραγωγής φαρμακευτικών και αρωματικών φυτών υπολείπεται σημαντικά του ευρωπαϊκού μέσου όρου. Ωστόσο, φαίνεται ότι τα τελευταία χρόνια η κρίση συνέβαλε στην ανάδειξη της ελληνικής γης και στην αύξηση του αριθμού των ανθρώπων που ασχολούνται με αυτή.

Η μετοίκηση στη Νάξο…

Ενδεικτική της στροφής αυτής είναι η περίπτωση της Organic Islands από την Νάξο, της πρώτης εταιρείας στις Κυκλάδες που καλλιεργεί πιστοποιημένα οργανικά αρωματικά και φαρμακευτικά φυτά. Ιδρυτής της εν λόγω εταιρείας είναι ο Νίκος Χατζηανδρέου, ο οποίος το 2008 αποφάσισε να εγκαταλείψει την πολλά υποσχόμενη καριέρα του ως σύμβουλος σε δύο από τις μεγαλύτερες πολυεθνικές εταιρείες παροχής οικονομικών και επιχειρηματικών συμβουλών, για να μετακομίσει οικογενειακώς στον τόπο καταγωγής του, τη Νάξο, σε μια περιοχή που απέχει περίπου 15 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα του κυκλαδίτικου νησιού, το χωριό Σαγκρί.

Μολονότι διέθετε πτυχίο στις πολιτικές επιστήμες και χωρίς πρότερη εμπειρία στις καλλιέργειες, ο 33χρονος, τότε, πρώην σύμβουλος, οπλισμένος με αγάπη για τη γη και τα φυτά, αλλά με έντονη διάθεση για μάθηση αρχίζει να διερευνά τυχόν επιχειρηματικές ευκαιρίες. Η ιδέα προέκυψε μετά από αρκετή έρευνα και μελέτη με σκοπό την αξιοποίηση κτημάτων που υπήρχαν στο νησί και τη δημιουργία μιας καλλιέργειας με ενδιαφέρον και προοπτικές ανάπτυξης. Εστιάζει το ενδιαφέρον του στα βότανα, επιλογή που αξιοποιεί πλήρως τις ιδιαίτερες κλιματολογικές συνθήκες της περιοχής (μεγάλη ηλιοφάνεια, έλλειψη βροχοπτώσεων, άνεμος) καθώς και τα χαρακτηριστικά των νησιώτικων εδαφών (εδάφη χαμηλής παραγωγικότητας, μικρές εκτάσεις σε σκαλοπάτια, κ.λπ).

Τα πρώτα βήματα…

Έπειτα από αρκετούς μήνες ενδελεχούς έρευνας, με συμμετοχή σε ελληνικές και διεθνείς εκθέσεις βιολογικών τροφίμων, επισκέψεις σε μονάδες επεξεργασίας και εκχύλισης αρωματικών βοτάνων και συζητήσεις με επαγγελματίες παραγωγούς, ο Νίκος Χατζηανδρέου, μαζί με τη σύζυγό του Ερρίκα Δαρδάγου, ιδρύει το 2010 την Organic Islands με αντικείμενο την παραγωγή και μεταποίηση οργανικών-βιολογικών αρωματικών και φαρμακευτικών φυτών και βοτάνων.

Η καλλιέργεια, αρχικά του μελισσόχορτου, συντελείται στα οικογενειακά κτήματα, έκτασης 12 στρεμμάτων στο Σαγκρί, και μέχρι τα τέλη του 2012 θα καρποφορήσουν άλλα επτά διαφορετικά είδη: λεβάντα, ύσσωπο, φασκόμηλο, θυμάρι, φλισκούνι, ρίγανη και δενδρολίβανο – σήμερα, τα είδη φθάνουν τα 12. Τα προϊόντα της οικογενειακής επιχείρησης θα αποκτήσουν πιστό κοινό, αρκετό για να αυξηθεί η καλλιεργήσιμη έκταση στα 30 στρέμματα αλλά και να κατασκευαστεί μονάδα επεξεργασίας βοτάνων, προκειμένου να καλυφθεί η υπερβάλλουσα ζήτηση.

Η καθιέρωση…

Όντας η μοναδική στις Κυκλάδες που καλλιεργεί, αποξηραίνει, συσκευάζει και πουλάει οργανικά αρωματικά και φαρμακευτικά φυτά, η Organic Islands θα αποσπάσει διακρίσεις, ενώ θα προμηθεύσει καταστήματα στα νησιά και την Αθήνα, φθάνοντας στα τέλη του 2014 να διαθέτει 60 σημεία πώλησης σε 10 νησιά των Κυκλάδων, αλλά και θα τροφοδοτήσει με πρώτη ύλη την αλυσίδα φυτικών καλλυντικών Κορρές.

Σύντομα, τα προϊόντα της, απόρροια της συμμετοχής της εταιρείας σε διάφορες εκθέσεις τροφίμων και βιολογικών προϊόντων στο εξωτερικό αλλά και της συνεργασίας με Έλληνες αντιπροσώπους σε ξένες χώρες, θα ταξιδεύσουν ως τη Δανία, τη Γερμανία και την Αυστραλία.

Τα προσκόμματα και οι ευρύτερες συνεργασίες…

Η νησιώτικη εταιρεία θα ευημερήσει παρά το γεγονός ότι μια σειρά εξωτερικών παραγόντων υπήρξαν και παραμένουν αποτρεπτικοί, καθότι διαθέτει εκ φύσεως υψηλά κόστη (μεταφορικά, αγορά πρώτων υλών από Αθήνα κ.ά.) αλλά και λόγω της έλλειψης απευθείας ακτοπλοϊκών συνδέσεων με τα υπόλοιπα νησιά, γεγονός που δυσχεραίνει την έγκαιρη μεταφορά της πρώτης ύλης.

Διακατεχόμενος, ωστόσο, από πνεύμα συνεργασίας, όπως εύστοχα υποδηλώνει το δεύτερο συστατικό –islands- της εταιρικής επωνυμίας, ο κύριος Χατζηανδρέου προσδοκά συνέργειες μεταξύ των νησιών των Κυκλάδων στην παραγωγή προϊόντων υψηλής ποιότητας με βάση τα βότανα. Τέτοιου είδους κινήσεις αναμφίβολα θα τονώσουν τις τοπικές οικονομίες των νησιών, που συν τοις άλλοις τυγχάνει να είναι εξαιρετικά δημοφιλείς τουριστικοί προορισμοί. Ανήσυχο πνεύμα επίσης, πειραματίζεται διαρκώς, δοκιμάζει νέες ιδέες και δημιουργεί νέους συνδυασμούς αρωμάτων και γεύσεων με εφαρμογή στο χώρο της γαστρονομίας αλλά και της ποτοποιίας.

Πηγή: «Οι 50 Καλύτερες Επιχειρηματικές Ιδέες μέσα στην Κρίση»

Πηγή : 

Διαβάστε Περισσότερα

Ένα (σχεδόν) άγνωστο μαργαριτάρι της Ελληνικής δισκογραφίας: Ακρίτας

Το συγκρότημα Ακρίτας δημιουργήθηκε από τον Σταύρο Λογαρίδη το 1972.
Μόλις σε ηλικία 19 ετών (γεν. 21 Σεπτεμβρίου 1953 στην Κωνσταντινούπολη), είχε γνωρίσει ήδη την επιτυχία POLL (Κώστας Τουρνάς, Robert Williams, Σταύρος Λογαρίδης και Κώστας Παπαϊωάννου).

Οι Ακρίτας έπαιζαν progressive rock.
Κυκλοφόρησαν έναν μοναδικό δίσκο το 1973 και μετά διαλύθηκαν.
Τα υπόλοιπα μέλη του γκρουπ ήταν ο Γιώργος Τσουπάκης, ο Αρης Τασούληςκαι ο Δήμος Παπαχρήστου.

Το ομώνυμο άλμπουμ θεωρείται ένα από τα πιο προοδευτικά άλμπουμ όλων των εποχών στον κόσμο. Οι ηχητικές του δομές ισορροπούν ανάμεσα στη δυτική κουλτούρα και στην Ελληνική παράδοση.

Οι Ακρίτας συνεργάστηκαν live με τα Μπουρμπούλια και τον Βαγγέλη Παπαθανασίου.
Διαλύθηκαν λίγα χρόνια αργότερα.

Εταιρία: Polydor ‎– Ροlygram
Format: Vinyl, LP, επανέκδοση σε CD το 1994
Κυκλοφορία: 1973
Είδος: Progressive Rock

Tracklist:
Πλευρά Α
Εισβολείς, Γέννηση, Τα Παιδιά, Μνήμη, Επιστροφή, Αγάπη, Ego, Τραγούδι
Πλευρά Β
Το Πανηγύρι, Το Θαύμα, Το Όνειρο, Και Ιδού Ίππος Χλωρός, Κατάκτηση, Ζέτα Ζωρζέτα

Credits
• Κρουστά – Γιώργος Τσουπάκης
• Κιθάρα – Δήμος Παπαχρήστου
• Πιάνο, Synthesizer [Vcs 3] – Άρης Τασούλης
• Φωνητικά, Μπάσο, Ακουστική Κιθάρα – Σταύρος Λογαρίδης
• Libretto – Κώστας Φέρρης
• Σύνθεση – Άρης Τασούλης, Σταύρος Λογαρίδης
• Παραγωγή – Κώστας Φασόλας

Πηγές:
Wikipedia
www.discogs.com
Youtube
Προσωπικές γνώσεις

Δημήτρης Παπακωνσταντίνου

Πηγή : http://www.apotis4stis5.com

Διαβάστε Περισσότερα

Κυκλαδίτικη σαγήνη - Γεύσεις από ήλιο και θάλασσα

Οι Κυκλάδες αποτελούν μια επικράτεια φτιαγμένη από ήλιο, θάλασσα και αναζωογονητικό άνεμο. Το ιδιαίτερο μικροκλίμα κάθε νησιού έχει συμβάλει στην παραγωγή τοπικών προϊόντων, μερικά από τα οποία είναι μοναδικά στον κόσμο.
Η μαγειρική των Κυκλάδων είναι αρχέγονη και απηχεί τον απέραντο πολιτισμό της. Με δυνατό χαρακτήρα, ξεχωριστές πρώτες ύλες, μεθυστικά αρώματα και προϊόντα που ωριμάζουν κάτω από τον έντονο ήλιο, αποτελεί ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στην ελληνική και την παγκόσμια γαστρονομία.

Το περιβόητο φρικασέ με ξινά χόρτα, η καπαροσαλάτα, το μαστέλο (αρνάκι στο φούρνο με μυρωδικά και κρασί ),οι ρεβιθοκεφτέδες και η μελόπιτα της Σίφνου, οι μακαρούνες, οι μαραθοτηγανήτες της Σερίφου, σγαρδούμια της Σαντορίνης, τα μελιτερά της Ανάφης είναι μερικές μόνο από τις πολλές συνταγές της κυκλαδίτικης μαγειρικής παράδοσης.
Η ομορφιά των νησιών των Κυκλάδων έχει γίνει πόλος έλξης, όχι μόνο για τους ταξιδιώτες, αλλά και για δημιουργούς της μαγειρικής τέχνης, που έρχονται εδώ και μοιράζονται τις γνώσεις τους και την αγάπη τους για την ελληνική κουζίνα. Τα εστιατόρια των Κυκλάδων κατέχουν περίοπτη θέση στη διεθνή κατάταξη και τιμώνται ιδιαιτέρως από τους ρέκτες των υψηλών απολαύσεων.
Πηγή : 

Διαβάστε Περισσότερα

Greek Way: Το πρωτότυπο σουβενίρ που ταξιδεύει ελληνικά προϊόντα στο εξωτερικό

Μια νέα πρόταση souvenir, που θα περιλαμβάνει ελληνικές συνταγές και συνήθειες συνδυασμένες με τοπικά προϊόντα, μέσα σε ένα experience box, με την υπόσχεση να ταξιδέψουν την Ελλάδα σε όλο τον κόσμο, αποτελεί το κόνσεπτ του greek way.
Στο πλαίσιο της εξέλιξης του ελληνικού souvenir με νέο design και ιδέες, το greek way περιλαμβάνει μικρές καθημερινές ελληνικές εμπειρίες που αποτελούν ένα ιδανικό αναμνηστικό για όλους όσους θέλουν να πάρουν λίγη… Ελλάδα μαζί τους.
Το greek way αποτελείται από ένα λιτό σχεδιαστικά βαλιτσάκι, που περιλαμβάνει συγκεκριμένες ελληνικές συνήθειες και εμπειρίες, συνδυασμένες με τα απαραίτητα συστατικά και σύνεργα. Οι 4 πρώτες προτάσεις greek way είναι:
ΤΡΑΧΑΝΑΣ (The Greek Slow Food!) | Περιλαμβάνει: έξτρα παρθένο ελαιόλαδο, τραχανά, πατέ τομάτας, κρουτόνς σίκαλης ολικής άλεσης με γεύση πάστας ελιάς.
OYZAKI (The Greek Zen) | Περιλαμβάνει: Ούζο, συσκευασία σαρδέλας , πράσινες ελιές, παξιμάδια με γεύση ελαιόλαδου, φέτας και λιαστής ντομάτας και 2 ποτήρια ούζου.
RAKOMELO (The Greek Cocktail) | Περιλαμβάνει: Ρακή, μέλι από άνθη πορτοκαλιάς, κανέλα και γαρύφαλλο, 1 μπρίκι, 2 σφηνοπότηρα.
KAFEDAKI (The Greek break time) | Περιλαμβάνει: ελληνικό καφέ, λουκούμια κανέλας με ξύσμα πορτοκαλιού, 2 φλυτζάνια ελληνικού καφέ κι ένα μπρίκι.
Η επιλογή των προϊόντων γίνεται μέσα από αυστηρά κριτήρια ποιότητας των εταιρειών και των παραγωγών, με τους οποίους συνεργάζεται η ομάδα του greek way και μπορεί να διαμορφώνεται ανάλογα με την εποχικότητα, την καινοτομία (π.χ. νέοι γευστικοί συνδυασμοί, νέα συσκευασία κ.τ.λ.) και τη ζήτηση καθώς και άλλους παράγοντες.
Επιπλέον, ανεξάρτητα από τους ήδη υπάρχοντες συνδυασμούς, το greek way, μπορεί να γίνει tailor made εταιρικό δώρο ή να πάρει τη μορφή ενός sponsoring box με προϊόντα ενός συγκεκριμένου χορηγού.
To greek way θα βρίσκεται σε επιλεγμένα σημεία πώλησης στην Ελλάδα και στο εξωτερικό (ξενοδοχεία, αεροδρόμια, μαρίνες, σημεία τουριστικού ενδιαφέροντος κλπ).

Πως ξεκίνησε η ιδέα του greek way
Δύο φίλοι, ο Στέλιος Κεράστας και ο Κώστας Σιόλας, ένα απόγευμα θέλησαν να πιούν ένα καφέ με ένα φίλο τους που βρισκόταν λίγο μακριά... στο Λονδίνο. Σκέφτηκαν λοιπόν να κλείσουν σε ένα απλό κουτί έναν ελληνικό καφέ, ένα μπρίκι και λίγα γλυκά και να το στείλουν. Λίγες μέρες αργότερα το πακέτο έφτασε στον προορισμό του και πήγαν όλοι μαζί για καφέ... έστω και από μακριά, με τη βοήθεια της τεχνολογίας. Έτσι λοιπόν σκέφτηκαν να εξελίξουν  την ιδέα τους σε μια νέα πρόταση souvenir που θα περιλαμβάνει ελληνικές συνταγές και συνήθειες, συνδυασμένες με τοπικά προϊόντα, σε ένα experience box, με μια μοναδική υπόσχεση. Να ταξιδέψουν την Ελλάδα που εκείνοι αγαπούν... σε όλο τον κόσμο.

Πηγή : http://www.tornosnews.gr

Διαβάστε Περισσότερα

O βιωματικός τουρισμός πέθανε - Ζήτω ο συναισθηματικός τουρισμός!

Η υπερβολική και η κακή χρήση του όρου "βιωματικός τουρισμός" οδήγησε στην κατάρρευσή του. Αυτό συνέβη γιατί δόθηκε υπερβολική έμφαση στο δάχτυλο - τις εμπειρίες - και όχι σε αυτό που έδειχνε - τα συναισθήματα. Αυτό τονίζει ο σύμβουλος και λέκτορας τουρισμού, David Mora.
Η διάγνωση του θανάτου του βιωματικού τουρισμού επιβεβαιώθηκε από τον πρώην γενικό διευθυντή ειδικών επιχειρήσεων της TUI Ισπανίας και νυν τουριστικό πράκτορα που ειδικεύεται στη δημιουργία τουριστικών πακέτων, Jaime Leon Andrés. Βρισκόμαστε στη δεύτερη φάση, είπε, και αυτή είναι ο συναισθηματικός τουρισμός.
Τα τελευταία χρόνια η λέξη εμπειρία έχει γίνει περισσότερο ένα εμπορικό σλόγκαν της τουριστικής αγοράς. Ίσως οι προορισμοί και οι τουριστικές επιχειρήσεις να βρήκαν σε αυτήν ένα μοντέρνο κόνσεπτ που θα μπορούσε να τους βοηθήσει να διαφοροποιηθούν απο τον ανταγωνισμό.
Αν μια τουριστική εμπειρία δεν αποτελεί κάτι καινούριο, θετικό και ευχάριστο, και αν δεν καταφέρνει να καθιερωθεί ως ανεξίτηλη ανάμνηση, δε μπορεί να θεωρείται αυθεντική, εξηγεί ο κ. Mora.
Δυστυχώς, οι στρατηγικές μάρκετινγκ έχουν συνθλίψει το κόνσεπτ του βιωματικού τουρισμού. Σήμερα, δεν υπάρχει προϊόν ή υπηρεσία που να μην προσπαθεί να προωθηθεί στην αγορά ως "μοναδική εμπειρία". Ένα πακέτο B&B σαββατοκύριακου με ρομαντικό δείπνο και πρόσβαση σε σπα δεν θα είναι μια αξιομνημόνευτη εμπειρία όσο κι αν προσπαθήσουμε να τοποθετήσουμε τη λέξη εμπειρία στις μπροσούρες και στις ιστοσελίδες, επιμένει ο κ. Mora, ο οποίος είναι ο δημιουργός της ιστοσελίδας emoturismo.com.
Άλλωστε, τονίζει, όλες οι τουριστικές δραστηριότητες μπορούν να γίνουν βιωματικές αν σχεδιαστούν στη βάση της ανάλυσης των συναισθημάτων που δημιουργούν στον πελάτη. Ακόμη και το κυρίαρχο προϊόν του ισπανικού τουρισμού, ήλιος-θάλασσα, θα πρέπει να επανασχεδιαστεί έτσι ώστε να αποτελέσει αξιομνημόνευτη εμπειρία. Πώς; προσπαθώντας να εντοπίσουμε νέες αλληλεπιδράσεις για τον επισκέπτη στον προορισμό: συμπληρωματικές υπηρεσίες, μουσική, περιβάλλον, θεματικά, φωτισμός, μυρωδιές κτλ.
Ωστόσο δεν είναι εύκολο να δημιουργήσει κανείς αξιομνημόνευτες εμπειρίες μακριά από την καθημερινότητα.
Ο καθηγητής ψυχολογίας Mihaly Csikszentmihalyi, ειδικός στη μελέτη της ψυχολογίας της απόλυτης εμπειρίας, κάνει λόγο για τη σημασία της δημιουργίας εμπειριών με μια αίσθηση χαράς και ένα ευχάριστο συναίσθημα που θα παραμείνει στη μνήμη του ατόμου. Η ίδια σχολή ψυχολογία μιλά ακόμα για το κόνσεπτ της ροής, που σημαίνει την εμπειρία που έχει κανείς όταν ενώ κάνει κάτι ευχάριστο δεν συνειδητοποιεί το πέρασμα της ώρας, αναφέρει ο κ. Mora.
Ορισμένοι τουρ οπερέιτορ προσπάθησαν να κάνουν πράξη αυτές τις θεωρίες με παράδειγμα έναν από τους πιο επικίνδυνους δρόμους στον κόσμο του Caminito del Rey tour στη Μάλαγα. Επίσης, ο αντίκτυπος στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι άλλος ένας δρόμος για προώθηση φυσικών ατραξιόν οι οποίες προκαλούν ζαλάδα.
Ο συναισθηματικός τουρισμός, θεωρείται η δεύτερη φάση του βιωματικού, καθώς σε αυτόν ο ταξιδιώτης συγκινείται από μια περιοχή, μια μαγική στιγμή ή μια δραστηριότητα που δύσκολα επαναλαμβάνεται αν δεν συνοδεύεται από τους κατάλληλους ανθρώπους, εξηγεί ο κ. León.
Για χρόνια οι τουρίστες αποφεύγουν τα κοινότοπα μέρη, ενώ πολλές μελέτες για τους millenials δείχνουν οτι ο συναισθηματικός τουρισμός θα γίνει κανόνας τα επόμενα χρόνια, τονίζει ο Mora.

Πηγή : http://www.tornosnews.gr

Διαβάστε Περισσότερα

Το πιο έξυπνο ταξιδιωτικό αξεσουάρ για το εξωτερικό

Το πιο έξυπνο ταξιδιωτικό αξεσουάρ για το εξωτερικό δεν είναι τα γυαλιά ηλίου, το αντηλιακό ή μια φορητή συσκευή με πρόσβαση στο ίντερνετ, αλλά ένα… μπλουζάκι.
Αυτό απέδειξε μια ομάδα Eλβετών, η οποία βρίσκεται πίσω από την εταιρία Iconspeak, σχεδιάζοντας και λανσάροντας στην αγορά το «έξυπνο μπλουζάκι».
Το συγκεκριμένο T-shirt έχει επάνω του στάμπες από 40 εικονίδια, μέσω των οποίων οι τουρίστες μπορούν να επικοινωνούν με οποιονδήποτε άνθρωπο σε όλο τον κόσμο, ξεπερνώντας τα εμπόδια της ξένης γλώσσας.
Αντί να εξαρτώνται από τις χειρονομίες ή από αποτυχημένες προσπάθειες να μάθουν συγκεκριμένες φράσεις σε μια ξένη γλώσσα που δεν γνωρίζουν, οι τουρίστες πια μπορούν δείχνοντας απλώς το εικονίδιο που σχετίζεται με αυτό που θέλουν να πουν, να επικοινωνήσουν με οποιονδήποτε, ανεξαρτήτως γλώσσας.

Η ιδέα για τη δημιουργία του T-shirt προήλθε από το πρόβλημα επικοινωνίας που είχαν μέλη της ομάδας Ελβετών που το σχεδίασαν, σε ταξίδι τους στο Βιετνάμ το 2013.
«Νοικιάσαμε μηχανές στο Βιετνάμ και μία χάλασε», εξηγεί ο συνιδρυτής της εταιρίας, George Horn, μιλώντας στο CNN. Αναζητώντας βοήθεια για να τη φτιάξουν, κατέληξαν σε ένα μικρό χωριό όπου κανείς δεν μιλούσε Αγγλικά ή Γαλλικά. Έτσι, αποφάσισαν να ζωγραφίσουν εικονίδια επάνω σε χαρτί προκειμένου να εκφράσουν με εικόνα αυτό που ήθελαν να πουν στους κατοίκους.
Η προσέγγιση ήταν τόσο επιτυχημένη, που η ομάδα συνέχισε να χρησιμοποιεί τα εικονίδια σε όλα τα ταξίδια της. Έπειτα, αποφάσισαν να τα τυπώνουν σε μπλουζάκια έτσι ώστε να είναι σε θέση να επικοινωνούν πιο εύκολα όπου κι αν βρίσκονταν.

Τα συγκεκριμένα 40 εικονίδια επιλέχθηκαν προσεκτικά έτσι ώστε να μην είναι προσβλητικά σε οποιοδήποτε πολιτισμικό περιβάλλον σε όλο τον κόσμο. Για το λόγο αυτό, δεν συμπεριελήφθησαν θρησκευτικοί συμβολισμοί, και χρησιμοποιήθηκαν σύμβολα όπως τρένο, λεωφορείο, νοσοκομείο, αεροδρόμιο, Wi-Fi, μπύρα, φαγητό, τηλέφωνο και ρολόι.
Επάνω στο μπλουζάκι υπάρχει επίσης μια καρδιά και τα σύμβολο της ειρήνης, προκειμένου να επιτρέπει την ανάπτυξη κλίματος οικειότητας.

Πηγή : http://www.tornosnews.gr/

Διαβάστε Περισσότερα

Ολοήμερα όλα τα δημοτικά και αλλαγές στο ωράριο

Σε ολοήμερα μετατρέπονται όλα τα δημοτικά σχολεία της χώρας (από 4θέσια και πάνω) από την ερχόμενη σχολική χρονιά, ενώ θα αναμορφωθεί το διδακτικό ωράριο και το ωρολόγιο πρόγραμμά τους. Ηδη ο υπουργός Παιδείας Νίκος Φίλης εξέδωσε τη σχετική απόφαση με την οποία καθορίζονται όλες οι λεπτομέρειες για τον Ενιαίο Τύπο Ολοήμερου Σχολείου.

Πριν καλά καλά όμως γίνουν οι ανακοινώσεις του υπουργού ήρθαν και οι πρώτες αντιδράσεις από τους δασκάλους, που τον κατηγορούν ότι επειδή γνωρίζει ότι τα κενά θα είναι χιλιάδες τη νέα σχολική χρονιά, αντί να κάνει ενέργειες για να τα καλύψει, «κουτσουρεύει» το πρόγραμμα του Δημοτικού Σχολείου προκειμένου να χρειαστεί λιγότερους εκπαιδευτικούς σε κάθε περιοχή.
Επίσης, όπως υπογραμμίζουν, χιλιάδες παιδιά θα αποκλειστούν από το ολοήμερο πρόγραμμα καθώς στην απόφαση προβλέπεται ότι πρέπει και οι δύο γονείς να είναι εργαζόμενοι. Αυτό αφορά τα 6θέσια και άνω δημοτικά σχολεία, όπου ο ελάχιστος αριθμός για τη λειτουργία ολοήμερου προγράμματος είναι 14 φοιτώντες μαθητές. Οι εκπαιδευτικοί κατηγορούν επίσης το υπουργείο ότι με αυτή την απόφαση καταργεί τα 1.336 σχολεία αναμορφωμένου προγράμματος (ΕΑΕΠ), αφού με τον Ενιαίο Τύπο Ολοήμερου Δημοτικού Σχολείου μειώνονται οι ώρες κατά 5 την εβδομάδα σε κάθε τμήμα, καταργείται η πρωινή ζώνη -άλλες 5 ώρες τη βδομάδα- και το υποχρεωτικό πρόγραμμα αρχίζει 8:10 και τελειώνει 13:15. Ετσι, όπως αναφέρει ο αιρετός του ΚΥΣΠΕ, Δημήτρης Μπράτης, σε ένα δωδεκαθέσιο σχολείο μειώνονται οι ώρες κατά 65 τη βδομάδα (5?12=60+5=65). Περίπου 3 εκπαιδευτικοί λιγότεροι. Η απόφαση αυτή μαζί με άλλες θα έχει ως άμεσο αποτέλεσμα την έξοδο του χρόνου στην ανεργία 4.000 και πλέον αναπληρωτών».
Από την άλλη πλευρά όμως ο υπουργός κ. Φίλης τόνισε ότι η απόφαση αυτή πάρθηκε ώστε να γίνει πράξη η συνταγματική δέσμευση για παροχή ίσων ευκαιριών στην εκπαίδευση για όλους τους μαθητές της ίδιας βαθμίδας. Με το ισχύον καθεστώς πολυτυπίας των σχολείων στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση προκύπτει ένα άδικο, ανορθολογικό και αντιπαιδαγωγικό δεδομένο: να προσφέρονται γνωστικά αντικείμενα (Πληροφορική, Θεατρική Αγωγή) καθώς και αυξημένες ώρες σε άλλα μαθήματα (Αγγλικά, Φυσική Αγωγή, Εικαστικά) μόνο σε έναν τύπο σχολείου, αυτόν του ΕΑΕΠ (Ενιαίο Αναμορφωμένο Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα), ενώ σε μη ενταγμένα στο ΕΑΕΠ δημοτικά σχολεία δεν προσφέρονται αντίστοιχες ευκαιρίες. Ταυτόχρονα, στα μη ΕΑΕΠ δημοτικά σχολεία, οι μαθητές των πρώτων δύο τάξεων ολοκληρώνουν τα μαθήματα δύο διδακτικές ώρες νωρίτερα (στις 12:25) από τους μαθητές των ΕΑΕΠ. Το ίδιο συμβαίνει και με τους μαθητές Γ' και Δ' τάξης οι οποίοι ολοκληρώνουν τα μαθήματά τους μία ώρα νωρίτερα (στις 13:15). Με τον τρόπο αυτόν διαμορφώνεται ένα καθεστώς έντονων διακρίσεων μεταξύ των μαθητών του δημοτικού σχολείου που δεν είναι πλέον αποδεκτές».
- Σε ό,τι αφορά στη λειτουργία του προαιρετικού ολοήμερου προγράμματος στον Ενιαίο Τύπο Ολοήμερου Δημοτικού Σχολείου, η έναρξή του ορίζεται στις 13:15 και η λήξη του στις 16:00. Εξασφαλίζεται και γενικεύεται η ώρα μελέτης για όλους τους μαθητές με εκπαιδευτικό του κλάδου ΠΕ 70, ώστε οι μαθητές να απαλλάσσονται, στον μέγιστο δυνατό βαθμό, από τον φόρτο προετοιμασίας των μαθημάτων και των εργασιών της επόμενης ημέρας. Στην τρίτη ώρα του ολοήμερου προγράμματος προσφέρεται ένα σύνολο από επιλογές διδακτικών αντικειμένων (ΤΠΕ, Αγγλικά, Αθλητισμός, Εικαστικά, Θεατρική Αγωγή, Μουσική, Πολιτιστικοί Ομιλοι Δραστηριοτήτων) που δίνουν την ευκαιρία στην πολύπλευρη ανάπτυξη των ψυχοκινητικών και γνωστικών δεξιοτήτων των μαθητών.
ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΝΙΚΟΛ. ΤΡΙΓΚΑ
Πηγή : http://www.ethnos.gr/

Διαβάστε Περισσότερα

Silvia Federici: αντιστάσεις στον καπιταλισμό, αναπαραγωγή και κοινά

από τους Χρήστο Σύλλα, Μαριάννα Ρουμελιώτη, το βυτίο | βίντεο: Γιάννης Νικολόπουλους

 «Πηγαίνουµε σε διαδηλώσεις, δηµιουργούµε γεγονότα, και αυτό µετατρέπεται σε αιχµή του αγώνα µας. Η ανάλυση για το πώς αναπαράγουµε αυτές τις κινήσεις, πώς αναπαραγόµαστε εµείς οι ίδιες/ίδιοι δεν είναι στο κέντρο της κινηµατικής οργάνωσης. Θα έπρεπε να είναι».
O συλλογισμός ανήκει στη Silvia Federici, καθηγήτρια πολιτικής φιλοσοφίας και ακτιβίστρια από τη σκοπιά της ριζοσπαστικής φεμινιστικής μαρξιστικής παράδοσης. Πριν μια εβδομάδα περίπου, καταφέραμε να τη συναντήσουμε στην Αθήνα και να της απευθύνουμε έξι από τις χιλιάδες ερωτήσεις – κουβέντες που θέλαμε να της κάνουμε. Αεικίνητη και διαυγής, προσηνής αλλά και νευρώδης, η Federici «άπλωσε» σε μια συνέντευξη τη θεωρητική της εργασία σε συνδυασμό με την βιωματική της εμπειρία στην Αφρική (Νιγηρία), τις ΗΠΑ και οπουδήποτε αλλού βρέθηκε για να παρατηρεί και να συμμετέχει με τον κόσμο της εργασίας.
Η ματιά και η συνεισφορά της Federici επικεντρώνεται στην «κρυμμένη» οικιακή εργασία, η εκμετάλλευση της οποίας ήταν δουλειά του Κεφαλαίου αλλά και της ευρύτερης κοινωνικής οργάνωσης της καπιταλιστικής πατριαρχίας – εντός της οι γυναίκες δέχονταν και δέχονται τις εξουσιαστικές πιέσεις του άνδρα-εργάτη.
H Federici επιμένει στη σημασία της αναπαραγωγικής εργασίας των γυναικών ως κύρια πηγή της πρωταρχικής κεφαλαιοκρατικής συσσώρευσης και την εξηγεί με βάση τις σύγχρονες επιθέσεις κράτους και κεφαλαίου εναντίον τους. Μας μιλά για την ανάγκη παραγωγής των «κοινών» (αγαθών, χώρων και χρόνων) μέσα στην καπιταλιστική διαδικασία: η συλλογικοποίηση των εμπειριών στο δρόμο, η φυσική επαφή και η συσσώρευση γνώσης για χρήση, αποτελεί για την Federici τον δρόμο για μια βιώσιμη πολιτική διαδικασία – για τα κινήματα που θέλουν να αυτο-αναπαραχθούν
Μιλάτε πολύ για τα αυτό – αναπαραγόμενα κινήματα σαν αυτά των Ζαπατίστας, και των ανθρώπων στην Oaxaca και στη Βολιβία. Μπορούν αυτοί οι αγώνες να προσφέρουν τις απελευθερωτικές προοπτικές τους σαν παράδειγμα στον δυτικό κόσμο; Ποιοί είναι οι περιορισμοί;
Μία από τις πιο μεγάλες πηγές έμπνευσης του αγώνα, που έρχεται από τη Λατινική Αμερική, από τον αγώνα των Ζαπατίστας, από τον αγώνα των ανθρώπων χωρίς γη στη Βραζιλία, από τους αγώνες που λαμβάνουν χώρα σε πολλές αστικές περιφέρειες σε πόλεις της Λατινικής Αμερικής, είναι ότι αυτή η πάλη μας δίνει την αίσθηση μιας νέας κοινωνίας, κάτι νέου που αναδύεται. Αυτό είναι κάτι που εμείς στην Ευρώπη και στις Ηνωμένες Πολιτείες συχνά ονειρευόμαστε. Την ιδέα μιας κοινωνίας, μιας κοινότητας, στην οποία μπορούμε να αρχίσουμε να εξασκούμε στοιχεία αυτοδιεύθυνσης. Σ΄ αυτούς τους χώρους μπορείς να δεις ότι οι άνθρωποι όχι μόνο μοιράζονται κάποιες μορφές πλούτου, αλλά επίσης αρχίζουν να παράγουν με ένα νέο τρόπο και εγκαθιδρύουν νέες σχέσεις παραγωγής και σιγά σιγά δημιουργούν δικά τους σχολεία, άτυπα νοσοκομεία και ακόμη ότι έχουν κάποια μορφή κομμουναλιστικής (communal) διακυβέρνησης.
Η δυσκολία λοιπόν προκειμένου να εφαρμόσουμε τα μαθήματα που παίρνουμε απ’ αυτές τις περιπτώσεις στη δική μας κατάσταση εντοπίζεται στο ότι όλα αυτά τα κινήματα έχουν κάποιο εδαφικό έλεγχο, στον τόπο στον οποίο ζουν.
Δεν μιλάω μόνο για τους Ζαπατίστας ή για τους ανθρώπους χωρίς γη στη Βραζιλία που κατέλαβαν μεγάλες εκτάσεις γης και έχουν δημιουργήσει τις δικές τους κοινότητες, αλλά και ακόμη και για κάποιες αστικές περιφέρειες. Βρέθηκα πρόσφατα σε μια από τις μεγάλες προλεταριακές γειτονιές του Μπουένος Άιρες (Villa 31 Bis). Μέσα στα χρόνια άνθρωποι διαφόρων επαγγελμάτων έφταναν εκτοπισμένοι από τις αγροτικές περιοχές και έπαιρναν τον έλεγχο κομματιών γης και σιγά σιγά συλλογικά καταλάμβαναν το χώρο, χτίζοντας σπίτια εργαζόμενοι εθελοντικά, έφτιαχναν δρόμους κλπ
Έχεις λοιπόν κινήματα που έχουν εδαφική βάση, ένα κάποιο εδαφικό έλεγχο. Αυτή είναι η διαφορά για μας και μιλάω για τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά αυτό νομίζω ότι ισχύει και για πολλές χώρες στην Ευρώπη. Ακόμη και ένα είδος εδαφικού ελέγχου που οι άνθρωποι είχαν λιγότερο ή περισσότερο τη δεκαετία του ’60 έχει πλέον χαθεί. Για παράδειγμα, σε παλιές κοινότητες της εργατικής τάξης που οι άνθρωποι ζούσαν για δεκαετίες και όλοι ήξεραν ο ένας τον άλλο και είχαν καθιερωθεί πολλές μορφές συνεργασίας. Αυτό έχει χαθεί γιατί με την αναδιάρθρωση της βιομηχανίας, πολλές δουλειές, πολλά χώροι εργασίας μεταφέρθηκαν αλλού, οπότε η κοινότητα διαλύθηκε. Και ύστερα είχαμε την διαδικασία του gentrification, τα νοίκια αυξήθηκαν και πάει λέγοντας. Οι άνθρωποι έπρεπε να φύγουν κι έτσι αυτό το είδος κοινοτικού και εδαφικού ελέγχου που υπήρχε παλιότερα διαλύθηκε . Τώρα βρισκόμαστε σε μια διαφορετική συνθήκη.
Βρισκόμαστε σε πόλεις που οι σχέσεις είναι ιδιαίτερα κατακερματισμένες και αυτή είναι η μεγάλη πρόκληση. Υπάρχει, ξέρετε, μια μεγάλη συζήτηση για τα κοινά, για την αποκατάσταση και την επανίδρυση κοινοτικών σχέσεων. Το πιο σημαντικό νόημα που δίνουμε εμείς σε αυτές τις λέξεις και σε αυτές τις πρακτικές είναι η ανάγκη να ανοικοδομήσουμε κομμουναλιστικές σχέσεις και η ανάγκη να ξαναφτιάξουμε, να ανασυνθέσουμε μια βάση αντίστασης. Να ξαναφτιάξουμε κοινότητες αντίστασης, στις οποίες οι άνθρωποι εργάζονται μαζί και έχουν δεσμούς αλληλεγγύης. Αυτή είναι μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις, γιατί δεν υπάρχει στην πραγματικότητα αγώνας, δεν υπάρχει σοβαρός αγώνας που να μπορούμε να κερδίσουμε, χωρίς αυτού του είδους το κοινωνικό πλέγμα, χωρίς αυτή την κοινωνική δομή.
Εμπνεόμαστε λοιπόν από αυτά τα παραδείγματα, αλλά είναι και μια πρόκληση για μας γιατί ξέρουμε ότι δεν μπορούμε να τα εξάγουμε εύκολα.
Τα τελευταία τρία χρόνια υπάρχει μια αύξηση των γεννήσεων στο σπίτι. Το κράτος επιθετικά διώκει τις οικογένειες που αποφασίζουν να ακολουθήσουν ένα τέτοιο δρόμο. Μαίες διώκονται ποινικά επειδή θέτουν σε κίνδυνο τις μητέρες και τα παιδιά και επίσης επειδή δημιουργούν περιβαλλοντική μόλυνση μέσω της απαλλαγής του πλακούντα. Πιστεύετε ότι αυτός είναι ένας σημαντικός αγώνας ενάντια στην καπιταλιστική αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης και την καταπίεση των γυναικών;
Στη Ροζάβα έχουν εισάγει μια αντίληψη διαρχίας στο μοντέλο αυτοδιεύθυνσης που ακολουθούν. Για κάθε πολιτική θέση ορίζεται ένας άντρας και μια γυναίκα. Μια μαχήτρια στην περιοχή όμως, έλεγε ότι θεωρεί ότι αυτό δεν είναι αρκετό και θα πρέπει να εισάγουμε μια νέα δομή στην οικογένεια αν θέλουμε να δημιουργήσουμε μια εναλλακτική στον καπιταλισμό και την πατριαρχεία. Είναι μια νέα δομή της οικογένειας εφικτή;
Δεν θα ήθελα να μιλήσω για τη Ροζάβα, γνωρίζω ότι υπάρχει ένας μεγάλος ενθουσιασμός αλλά δεν ξέρω στ’ αλήθεια σε βάθος την κατάσταση. Ξέρω ότι οι άνθρωποι εκεί κάνουν ένα μεγάλο αγώνα και άλλωστε πάντοτε υποστήριζα τον κουρδικό αγώνα, αλλά δεν μπορώ να μιλήσω για το είδος της κοινωνίας που φτιάχνουν τώρα εκεί.
Αλλά, πιστεύω, ότι από την πλευρά των ριζοσπαστικών κινημάτων, η οικογένεια είναι μία από τις πρώτες κοινωνικές πραγματικότητες που πρέπει να μετασχηματίσουμε αν θέλουμε να έχουμε μια νέα, διαφορετική κοινωνία. Ξέρω πως σε πολλά μέρη στον κόσμο, όχι μόνο στην Ελλάδα και την Λατινική Αμερική, η οικογένεια θεωρείται το πιο βασικό «κοινό». Επειδή ακριβώς είναι το μέρος που κάποιοι δεσμοί αλληλεγγύης επιβιώνουν ακόμη και εκεί οι άνθρωποι βρίσκουν βοήθεια στις στιγμές αγωνίας. Μπορείς πάντα να επιστρέψεις στην οικογένεια και αυτό είναι πολύ σημαντικό.
Ωστόσο, βλέπω την οικογένεια, όπως έχει δομηθεί από τον καπιταλισμό, και σαν ένα τεράστιο πρόβλημα και σαν κάτι που έχει συνεισφέρει στο να αποδυναμωθεί η δυνατότητα των γυναικών να παλέψουν, να κινητοποιηθούν και να αλλάξουν την κατάστασή μας. Η οικογένεια έχει στηριχτεί πάνω σε μια ιεραρχική διάρθρωση των σχέσεων και διαμέσου του ανδρικού μισθού, οι άνδρες μπορούν να ελέγχουν την εργασία των γυναικών, ενώ κατά κάποιο τρόπο ο καπιταλισμός έχει αναθέσει στον εργάτη – σύζυγο τον έλεγχο, την επίβλεψη της οικιακής εργασίας, ακόμη και την τιμωρία των γυναικών όταν αυτές δεν συμμορφώνονται.
Στην πραγματικότητα όταν αρχίσαμε να μελετάμε τη δομή της οικιακής εργασίας και των κοινωνικών σχέσεων γύρω από την οικιακή εργασία, παρατηρήσαμε κάτι που ήταν πολύ εμφανές. Είδαμε τη βία που είναι εγγενής σε τη δομή αυτής της εργασίας και στο πλέγμα της οικογένειας. Γιατί τη στιγμή που ο σύζυγος αποκτά το δικαίωμα να επιβλέπει και να επιβάλλει στις γυναίκες την εκτέλεση της οικιακής εργασίας, αποκτά και το δικαίωμα να τιμωρήσει τη γυναίκα. Ξέρετε βέβαια ότι πολλές μορφές οικιακής βίας παράγονται από την άρνηση της γυναίκας να είναι μια καλή και υπάκουη οικιακή εργάτρια. Και αυτός είναι ένας λόγος που το κράτος δεν έχει ποτέ θεωρήσει την οικιακή, ενδοοικογενειακή βία αληθινή βία. Γιατί το κράτος στην πραγματικότητα αν δεν παρακινεί το ίδιο, τότε σίγουρα αποδέχεται αυτή τη βία σαν ένα αναγκαίο στοιχείο της πειθάρχησης της απλήρωτης εργασίας. Ο καταναγκασμός από τον σύζυγο και το γιο της απλήρωτης εργασίας της γυναίκας.
Και βέβαια υπάρχει και η βία εναντίον των παιδιών μέσα στην οικογένεια, η οποία είναι απόλυτα κανονικοποιημένη, αποδεκτή και θεσμοποιημένη. Η βία δεν είναι βία εκτός αν τα σκοτώσεις ή τους σπάσεις τα κόκκαλα. Κανείς δεν λέει τίποτα, είναι απολύτως κατανοητό. Και είναι κατανοητό γιατί και αυτό είναι ένα μέρος της εκπαίδευσης των παιδιών, ώστε να γίνουν καλοί εργάτες.
Οπότε μ’ ένα τρόπο, όταν ξεκινήσαμε να αναλύουμε τη δομή της οικογένειας και την νέα πατριαρχεία που σχηματιζόταν, είδαμε ότι η υλική τους βάση είναι ο μισθός. Εχω μιλήσει συχνά για την πατριαρχεία του μισθού στην οικογένεια στην καπιταλιστική οικογένεια. Ξεκινήσαμε λοιπόν να βλέπουμε ότι στην οικογένεια υπάρχουν μηχανισμοί που επιτρέπουν στο κράτος να παραχωρεί ένα είδος δύναμης στους άντρες πάνω στις γυναίκες. Υπάρχει λοιπόν ένας ιδιότυπος κανόνας ότι ο καπιταλισμός μπορεί να εκμεταλλεύεται την εργασία των γυναικών, όχι άμεσα, αλλά εμμέσως μέσω του συζύγου, και ότι μπορεί να συσσωρεύει μέσω ενός μισθού την εργατική δύναμη δύο εργατών.
Βέβαια ο άντρας πληρώνει το τίμημα για αυτή τη δύναμη πάνω στις γυναίκες. Γιατί η εξάρτηση των γυναικών από τον ανδρικό μισθό σημαίνει ότι αυξάνεται η εξάρτηση του άνδρα από το Κεφάλαιο. Αν θες να απεργήσεις, πρέπει να ανησυχήσεις και για τη γυναίκα και για τα παιδιά σου. Με άλλα λόγια, υπάρχει μια εξάρτηση της γυναίκας από τον άντρα και η δύναμη του άντρα πάνω στη γυναίκα είναι στην πραγματικότητα η αδυναμία του άντρα σε σχέση με το Κεφάλαιο, η δυσκολία του δηλαδή να αρνηθεί την εργασία. Νομίζω ότι είναι σημαντικό να καταλάβουμε αυτή τη λειτουργία της οικογένειας.
Για να επιστρέψουμε λοιπόν στα ριζοσπαστικά κινήματα, θα πρέπει να δούμε το γεγονός ότι η οικογένεια έχει δύο συστατικά. Αναπαράγει τη ζωή μας, αλλά με τον τρόπο που είναι οργανωμένη τώρα μας αναπαράγει για το Κεφάλαιο. Οπότε το ερώτημα είναι πως αλλάζουμε την οικογένεια, πως σπάμε την απομόνωση στην οποία βρίσκεται τώρα, ώστε να μας αναπαράγει όχι πια σαν εργάτες, αλλά να μας αναπαράγει για αντίσταση, αγώνα και μετασχηματισμό. Θα έλεγα λοιπόν ότι χρειαζόμαστε μια ευρύτερη οικογένεια, λιγότερο ασφυκτική, μια οικογένεια που οι τοίχοι του σπιτιού αρχίζουν να καταρρέουν, μια οικογένεια που να είναι περισσότερο ικανή για συνεργασία με τον έξω κόσμο. Πρέπει να επιστρέψουμε σε μια πιο ευρεία οικογένεια. Οι πανίσχυρες σχέσεις αλληλεγγύης και στοργής είναι ένα μοντέλο, απλά στις περισσότερες περιπτώσεις είναι διαστρεβλωμένες και είναι διαστρεβλωμένες γιατί στρέφονται προς την κατεύθυνση της επιβολής μια ολόκληρης πειθαρχίας, που είναι αντίθετη προς την ευημερία μας.

Έχουμε παρακολουθήσει τους συλλογισμούς σας και συμφωνούμε με την κριτική σας απέναντι στο σχήμα του «κογκνιταριάτου» που έχει προτείνει μεταξύ άλλων και ο Toni Negri.* Παράλληλα, και ενώ διαπιστώσαμε ότι είδατε με θετική ματιά το κίνημα Occupy στις ΗΠΑ, μας φαίνεται ότι το Occupy σε πολλά σημεία θυμίζει το θεωρητικό σχήμα του Negri υπό την έννοια της ικανότητας για συλλογική επικοινωνία, οργάνωση και αντίσταση (και) μέσα από το Ιντερνετ, τα ψηφιακά μέσα δικτύωσης κλπ. Υπάρχει κάτι αντιφατικό σ” όλο αυτό;
Δε νομίζω ότι υπάρχει κάποια αντίφαση. H ανάλυση που έχουν κάνει οι Τόνι Νέγκρι, Μαουρίτσιο Λαζαράτο κ.α., για τη νέα αυτή φάση της καπιταλιστικής ανάπτυξης, βασίζεται στο ότι οι νέες μορφές παραγωγής που χαρακτηρίζονται από την εφαρμογή της επιστήμης και την ψηφιοποίηση των παραγωγικών δραστηριοτήτων, δημιουργούν με διάφορους τρόπους έναν πιο αυτόνομο χώρο, μια πιο αυτόνομη σφαίρα η οποία επεκτείνει την αυτονομία που εμφανίζουν κατά καιρούς οι εργάτες. Η κριτική που εγώ, ο George Caffentzis κ.α. έχουμε ασκήσει, εδράζεται στο ότι δεν πιστεύουμε πως η υπολογιστικοποίηση της εργασιακής διαδικασίας έχει επεκτείνει το πεδίο της εργατικής αυτονομίας. Την ίδια στιγμή, δεν πιστεύουμε ότι η τάξη των καπιταλιστών υποχώρησε με κάποιον τρόπο από την οργάνωση της εργασιακής διαδικασίας, δεν αντιλαμβανόμαστε πως οι καπιταλιστές συσσωρεύουν κέρδος με κάποιον άλλο τρόπο, μακριά από την εργασιακή διαδικασία αλλά σε κάποιο άλλο πεδίο. Υπάρχουν βέβαια κι άλλες διαδικασίες συσσώρευσης που γίνονται με χρηματοπιστωτικά μέσα, αυτό όμως δε σημαίνει ότι η καπιταλιστική τάξη αποσύρθηκε από την οργάνωση της εργασίας.
Ένα άλλο σημείο διαφωνίας μας είναι η αντίληψη των κοινών αγαθών (commons). Πιστεύουμε με βεβαιότητα ότι τα κοινά δεν βρίσκονται έτσι απλά εκεί έξω, χρειάζεται να παραχθούν ενώ την ίδια στιγμή δεν μπορούν να περιοριστούν στο Διαδίκτυο και τον κόσμο της ψηφιακής επικοινωνίας. Αν κανείς αντιλαμβάνεται τα κοινά ως το θεμέλιο μιας νέας κοινωνίας, μιας νέας σχέσης, τότε πρέπει να σκεφτούμε έναν χώρο, μια δραστηριότητα, μια πλατφόρμα σχέσεων που μας δίνει τη δυνατότητα να έχουμε νέες μορφές αναπαραγωγής, όχι μόνο νέες μορφές γνώσης και επικοινωνίας – αυτό σημαίνει ότι τα κοινά πρέπει να έχουν μια υλική βάση. Πρέπει να συνδέονται με βασικές ανάγκες μας όπως η παραγωγή φαγητού, η στέγη κλπ. Άρα, με λίγα λόγια, επιμένουμε σε μια ευρύτερη αντίληψη για το τι συνιστά τα κοινά. Αυτά θεωρώ ότι είναι τα κυριότερα σημεία διαφωνίας μας με τις τοποθετήσεις και αντιλήψεις των θεωρητικών που αναφέρατε.
Παράλληλα, θα ήθελα να επισημάνω ότι πολύ συχνά ασκούσα κριτική σε κάτι που συνέβαινε τα προηγούμενα χρόνια, στο φαινόμενο που ονομάζω «σεξουαλικό χάσμα» (διαίρεση) στον Λόγο για τα κοινά: από τη μια μεριά παρατηρούσες ένα είδος αρσενικού λόγου για τα κοινά σχετικά με το Διαδίκτυο και την ψηφιοποίηση, ενώ από την άλλη πλευρά έβλεπες τη φεμινιστική προσέγγιση που έδειχνε ενδιαφέρον για τη σφαίρα των υπηρεσιών περίθαλψης και φροντίδας. Πιστεύω ότι αυτό το χάσμα πρέπει να ξεπεραστεί, μ” ενδιαφέρει πάρα πολύ να ξεπεραστεί αυτό το χάσμα.

Τώρα, αναφορικά με το κίνημα Οccupy, θεωρώ ότι πρόκειται για ένα είδος μαγματικού κινήματος, πολλές και διάφορες εμπειρίες πέρασαν μέσα από αυτό – υπήρχαν περισσότερες από 600 καταλήψεις – εγώ για παράδειγμα είμαι εξοικειωμένη με λίγες από αυτές οπότε δεν είμαι και η κατάλληλη να αντιπροσωπεύσω ολόκληρη την εμπειρία του Occupy με επάρκεια. Είδα κάποιες στη Νέα Υόρκη, στο Μέην, στην Καλιφόρνια. Ωστόσο, όταν μιλάει κανείς για τα θετικά αυτού του κινήματος πρέπει να παραδεχτεί ότι εμφανίστηκε έπειτα από μια μεγάλη περίοδο σιωπής. Αναρωτιόμαστε τι συμβαίνει στις ΗΠΑ γιατί παρόλο που η κοινωνικο-οικονομική-πολιτική κατάσταση χειροτέρευε συνέχεια, δεν είχαμε δει καμία ριζοσπαστική έκφραση της προφανούς εξαθλίωσης που βίωναν οι άνθρωποι, τη δυσαρέσκεια και την απογοήτευση που ήταν χειροπιαστές – και δε μιλάω μόνο για ριζοσπαστικά κινήματα, δεν υπήρχε καμία έκφραση αυτής της δυσαρέσκειας. Έτσι, το Occupy εμφανίστηκε σαν μία έκρηξη προς την θάλασσα. Ήταν θετικό για πολλούς λόγους.
Πρώτον, διότι ήταν μια εμπειρία που μας έδωσε μια γεύση ενός νέου είδους πολιτικής: ενός είδους που δεν κατασκευάστηκε μόνο από την εμπιστοσύνη στο ίντερνετ, τη χρήση του twitter κ.λπ αλλά βασίστηκε σ” ένα παλιότερο σχήμα, της σώμα με σώμα επαφής, των πολύωρων συζητήσεων, της γνωριμίας με τους άλλους, του μοιράσματος και της κυκλοφορίας των εμπειριών. Πιστεύω ότι εξαιτίας αυτών το Occupy ήταν ένα είδος άνοιξης, ένα πεδίο όπου νέες μορφές αγώνα καθώς και νέες πρωτοβουλίες αναδύθηκαν.
Για παράδειγμα στη Νέα Υόρκη, υπήρχε η πολύ ενδιαφέρουσα πρωτοβουλία των εργαζομένων του μετρό. Το ριζοσπαστικό κομμάτι του σωματείου των εργαζομένων άνοιξε το μετρό για ελεύθερη μετακίνηση, τύπωσαν ένα φυλλάδιο όπου έλεγαν “σήμερα οι μετακινήσεις είναι ελεύθερες”. Για 25 σταθμούς ο κόσμος μπορούσε να επιβιβάζεται δωρεάν. Αυτό θα ήταν ασύλληπτο κάποιους μήνες πριν το κίνημα Occupy.
Επιπλέον, υπάρχει το παράδειγμα των οδηγών λεωφορείων οι οποίοι αρνήθηκαν στην αστυνομία τη χρήση των λεωφορείων για τη μεταφορά ανθρώπων στις φυλακές. Επίσης, υπήρχε η ανάδυση του κινήματος που ακόμα «τρέχει» εναντίον του μαθητικού χρέους (Strike Debt) που έχει παρακλάδια στην Καλιφόρνια, τη Φιλαδέλφεια. Περνώντας πολύ χρόνο μαζί οι φοιτητές άρχισαν να συγκρίνουν τις ζωές τους και ανακάλυψαν ότι όλοι είχαν χρέη και έτσι έσπασαν την απομόνωση, τον φόβο και το αίσθημα ενοχής που το χρέος προκαλεί («ήταν λάθος μου», «δεν διαχειρίστηκα σωστά τα λεφτά» κλπ). Οι άνθρωποι ήταν πολύ διστακτικοί στο να μιλήσουν και να παλέψουν γι” αυτό. Το Occupy έσπασε αυτό το πάγωμα, αυτήν την παράλυση οπότε έχουμε το ξεκίνημα ενός κινήματος κατά του χρέους.
Bέβαια, δεν θα ήθελα να σκιαγραφήσω μια τελείως καλή εικόνα του Occupy διότι στη Νέα Υόρκη και σ” άλλα μέρη υπήρχαν πολλά προβλήματα που αναδύθηκαν, οι σχέσεις μεταξύ ανδρών και γυναικών, ερωτήματα για την ιεραρχία στη βάση της φυλής κλπ. Μ” έναν τρόπο όμως ήταν σημαντικό που οι άνθρωποι ήρθαν αντιμέτωποι μ” αυτά τα ζητήματα.
Το να «κάνεις πολιτική» τις περισσότερες φορές στο Διαδίκτυο είναι μια διαδικασία άφυλη και απρόσωπη, είναι ένας κόσμος που πολλά προβλήματα δεν έρχονται στην επιφάνεια. Παρόλα αυτά ήταν σημαντικό ότι οι άνθρωποι άρχισαν να συζητούν ξανά τις σχέσεις εξουσίας. Στη Νέα Υόρκη οι φεμινίστριες έφτιαξαν ένα χώρο όπου έλεγαν ότι οι άνδρες μπαίνουν μόνο αν τους το επιτρέψουμε.
Βέβαια, πήραμε μια γεύση για μια μικρή χρονική περίοδο ενός κινήματος που δεν το απασχόλησε μόνο η πολιτική, με την παραδοσιακή έννοια του όρου αλλά και το είδος εκείνο της αναπαραγωγής που χρειάζεται για μια βιώσιμη πολιτική διαδικασία, για ένα αυτο-αναπαραγόμενο κίνημα.
Υπήρχε εκείνη η συνεννόηση που οδηγούσε στο να έχουμε διαθέσιμο καλό, οργανικό φαγητό, στο να έχουμε βιβλιοθήκη, να έχουμε τη συνέλευση, να μαθαίνουμε να χρησιμοποιούμε τον κοινό χώρο και να αποφασίζουμε συλλογικά. Στη Νέα Υόρκη, ήμασταν κατά κάποιον τρόπο «ευλογημένοι» διότι η αστυνομία δεν έδωσε άδεια χρήσης για μεγάφωνα οπότε αναγκαστήκαμε να χρησιμοποιήσουμε το ανθρώπινο μεγάφωνο: οτιδήποτε λεγόταν έπρεπε να επαναληφθεί δύο και τρεις φορές, στην αρχή φαινόταν τρομερό πρόβλημα, όμως αποδείχθηκε μια πολύ ριζοσπαστική εμπειρία γιατί οι άνθρωποι εξαναγκάστηκαν να παίρνουν σοβαρά υπόψη τα λόγια τους, διότι επαναλαμβάνονταν πολλές φορές. Αρχισαν να έχουν την αίσθηση της κοινής φωνής τους, κάτι το οποίο συνέχισε και μετά, ακόμη και σε δωμάτια, γραφεία κ.λπ – ήταν μια δυνατή συγκινησιακή εμπειρία.
Αφού το Occupy καταστράφηκε βίαια από την αστυνομική καταστολή, συνέχισε και μετουσιώθηκε αλλού όπως για παράδειγμα στους αγώνες για τη στέγη στις προλεταριακές γειτονιές που έπληγησαν μετά από μια καταιγίδα και όταν, εκεί, οι αρχές έλαμψαν δια της απουσίας τους.
Σίγουρα μπορείς να ασκήσεις πολλή κριτική για το που βρίσκεται το Οccupy, τι κάνει σήμερα, ποιες οι δομές του κ.λπ. Πραγματικά όμως δεν πιστεύω ότι η εμπειρία του εξαφανίστηκε, αντίθετα πολιτικοποίησε πολλούς ανθρώπους. Θεωρώ ότι πρόκεται να δούμε τους «καρπούς» του στους μήνες και τα χρόνια που έρχονται.
Κατά τη γνώμη μας, η αυξανόμενη στρατιωτικοποίηση στα ευρωπαϊκά σύνορα είναι μια ενορχηστρωμένη προσπάθεια από το Κεφάλαιο για να επιτηρεί και να ελέγχει τις μεταναστευτικές ροές. Απώτερος στόχος αυτής της πολιτικής είναι η μέγιστη εκμετάλλευση του κόσμου της εργασίας. Αντιλαμβάνεστε αυτήν την πολιτική ως μια σύγχρονη περίφραξη;

*Το σχήμα του κογκνιταριάτου προτείνεται από μια σειρά θεωρητικών τη δεκαετία του ’90 για να υποδείξει σαν νέο κοινωνικό υποκείμενο το σύγχρονο μετα-βιομηχανικό προλεταριάτο στον αναδυόμενο «γνωσιακό» καπιταλισμό. Εδώ, ο νέος καταμερισμός της εργασίας εξαιτίας των τεχνολογικών εξελίξεων και χρήσεων, δημιουργεί έννοιες και σχήματα όπως «άυλη» εργασία (λιγότερη φυσική παρουσία, ρευστοί-συνεχείς ρυθμοί εργασίας κλπ), «πλήθος» αντί της παραδοσιακής εργατικής τάξης κ.λπ. Μία από τις σχετικές κριτικές της Federici στο «Επισφαλής εργασία, μια φεμινιστική ματιά».

υγ: την συναντήσαμε στη Lacandona, μαζί με τον σύντροφό της George Caffentzis. Έχουν συγγράψει από κοινού διάφορα πολιτικά κείμενα, υποδεικνύοντας μεταξύ άλλων ότι το τεχνολογικό «θαύμα» που συντελέστηκε για τον μετασχηματισμό της εργασίας πληρώθηκε και πληρώνεται με περισσότερη εκμετάλλευση σε άλλα σημεία της παραγωγικής διαδικασίας και του παγκόσμιου χάρτη του καπιταλισμού.

Προτεινόμενα διαβάσματα:
Silvia Federici: Wages Against Housework, Power of Women Collective and the Falling Wall Press, 1975.
Mariarosa Dalla Costa & Selma James: Women and the Subversion of the Community, Falling Wall Press and a group of individuals from the Women’s Movement in England and Italy, 1972.
Silvia Federici: Caliban and the Witch, Autonomedia, 2004.
Silvia Federici: Για τη σεξουαλικότητα ως εργασία, 1975, από την ιστοσελίδα των αυτόνομων ομάδων Μιγάδα, Class War Dogz και του αυτόνομου εργαστηρίου έρευνας και αυτομόρφωσης «Αρχείο 71».
Silvia Federici: Επισφαλής εργασία, μια φεμινιστική ματιά, 2006, από την ιστοσελίδα rebelnet.gr
George Caffentzis & Silvia Federici: Mormons in Space, 1982, Midnight Notes #5: Computer State Notes


Πηγή : http://thecricket.gr

Διαβάστε Περισσότερα

Δεν ανγνωρίσθηκαν οι ιαματικές πηγές Κύθνου και Μήλου από το Υπουργείο

Αναγνώριση 6 Ιαματικών Πηγών
Με απόφαση της αναπληρώτρια υπουργού Τουρισμού Έλενας Κουντουράς αναγνωρίσθηκαν ως ιαματικές 6 Πηγές
της χώρας.Αναλυτικά αναγνωρίσθηκε ως ιαματικός :
Α)ο φυσικός πόρος “νερό πηγής Μπανιώτη – Χέλωβα
Λυσιμαχίας, Ζωγοπούλου”, που βρίσκεται στη περιοχή Χέλωβα – Λυσιμαχίας στον οικισμό Λυσιμαχία στο Δήμο
Αγρινίου.
B) o φυσικός πόρος “νερό πηγής Λουτρών Θερμών Νιγρίτας”, που βρίσκεται στον οικισμό Θερμά Νιγρίτας
στο Δήμο Βισαλτίας
Γ) ο φυσικός πόρος “νερό γεώτρησης Δημαρχείου Μώλου”, που βρίσκεται στη περιοχή Καμένων
Βούρλων του Δήμου Μώλου- Αγίου Κωνσταντίνου
Δ) ο φυσικός πόρος “νερό από πηγάδι οικισμού Θερμών
Καλύμνου”, που βρίσκεται στην Κάλυμνο
Ε) ο φυσικός πόρος “νερό Λίμνης Βουλιαγμένης”, που βρίσκεται στη Λίμνη
Βουλιαγμένης
ΣΤ) ο φυσικός πόρος “νερό πηγής Λουτρών Γερανίου Καιάφα”, που βρίσκεται στο Δήμο Ζαχάρως.

ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
Εξετάζεται η ένταξη των ιαματικών πηγών από το Υπουργείο Οικονομίας στον νέο ειδικό αναπτυξιακό νόμο –
Αναγνωρισμένη ιαματική πηγή μόνο τα Λουτρά Κυλλήνης αλλά όχι και η πηγή Γερανίο
Ενίσχυση των επενδύσεων σε εγκαταστάσεις ειδικής τουριστικής υποδομής, όπως είναι τα σχέδια αξιοποίησης
ιαματικών πηγών της χώρας μας, ανακοίνωσε ότι εξετάζει το Υπουργείο Οικονομίας, Ανάπτυξης και Τουρισμού στο
πλαίσιο του νέου Αναπτυξιακού Νόμου.
Οι φυσικές ιαματικές πηγές προκειμένου να ενταχθούν στο νέο αναπτυξιακό νόμο θα πρέπει να έχουν αναγνωριστεί
από το υπουργείο ως ιαματικοί πόροι. Μέχρι τώρα, όπως προκύπτει από απάντηση του υπουργείου Οικονομίας στη
Βουλή έχουν μετά την υποβολή σχετικών αιτημάτων αναγνωρίσει 14 φυσικούς πόρους ως ιαματικούς στο πλαίσιο
ανάπτυξης, αξιοποίησης και προβολής επιχειρήσεων τουρισμού, μεταξύ των οποίων είναι τα Λουτρά Κυλλήνης αλλά
όχι και του… Καϊάφα! Βεβαίως το Υπουργείο στην λίστα που έδωσε μιλά για την ιαματική πηγή Γερανίου και όχι για
τα Λουτρά σε όλο τους το εύρος, που βρίσκεται στην διαδικασία… έκδοσης της υπουργικής απόφασης μαζί με
άλλες πηγές που δεν είναι λίγες. Ωστόσο το καθεστώς αναγνώρισης των λουτρών Καιάφα μοιάζει λίγο μπλεγμένη
ιστορία, αφού δεν είναι η πρώτη φορά που μπαίνει τέτοιο ζήτημα και αυτό θα πρέπει να κινητοποιήσει τους τοπικούς
φορείς.
Οι ιαματικές πηγές που βρίσκονται στην έκδοση της υπουργικής απόφασης μαζί με εκείνη της ιαματικής πηγής
Γερανίου του Καιάφα είναι οι εξής: Λίμνη Βουλιαγμένη, Πηγή Καλλυντικά-Καμμένα Βούρλα Κονιαβίτη, Γεώτρηση
Δημαρχείου Μώλου, Πηγή Λουτρών Θερμών Νιγρήτας, Πηγάδι Οικισμού Θερμών Καλύμνου, Λουτρά Λάκκου
Αδάμαντα Μήλου, Πηγή Ιωάννη και Νικολάου Μπαλαλά στα Λουτρά Αιδηψού, Πηγή Αγ.Αναργύρων Ν. Κύθνου, Πηγή Κακαβού Ν. Κύθνου, Λουτρά στις Θερμές Δήμου Μύκης Ν. Ξάνθης, Πηγή Αν. Παπαϊωάννου στα Λουτρά Αιδηψού, Γεώτρηση Αγραπιδιάς-Λιμνοχωρίου Δήμου Αμυνταίου Φλώρινας, Λουτρά Τραϊανούπολης, Πηγή Μπανιώτη-Χέλωβα Λυσιμαχίας, Ζωγόπουλου.
Αντιστοίχως οι 14 επίσημα αναγνωρισμένες ιαματικές πηγές είναι οι:Θέρμαι Σύλλα, Σουρωτή, Κρηνίδες Καβάλας,
Γιάλτρα Αιδηψού, Λουτρά Κυλλήνης, Λουτρά Ν. Απολλωνίας, Φρύνη Σκουρτανιώτη, Λουτρά Ελευθερών Καβάλας,
Λουτράκι Αριδαίας-Αλμωπίας, Κάνιστρο Κασσάνδρας Χαλκιδικής, Λουτρά Υπάτης, Πηγή Λέττα Βασιλάκου Αιδηψού, Πηγή Κομπογιάννη Αιδηψού και Πηγή Γ1 Νταμάρια Αιδηψού.
Τι συμβαίνει με τον Καϊάφα;
Προσπαθώντας να λύσουμε τον.. γρίφο που έχει να κάνει με τα ιαματικά λουτρά Καϊάφα που αν και είναι ίσως η
δημοφιλέστερη λουτρόπολη των Βαλκανίων, καθώς προσελκύει κάθε χρόνο μεγάλο αριθμό ελλήνων αλλά και ξένων
επισκεπτών, εν τούτοις το καθεστώς και το πλαίσιο αναγνώρισης τους δεν είναι σαφές, μιλήσαμε με τον Διευθυντή των
Λουτρών κ. Νίκο Λευκαδίτη. Το θέμα βεβαίως να σημειώσουμε δεν είναι καινούργιο, η αναγνώριση του συνόλου των
λουτρών Καιάφα βρίσκεται σε εκκρεμότητα τουλάχιστον εδώ και… τρία χρόνια αφού από τότε έως σήμερα δεν έχει
αναγνωριστεί επισήμως ακόμα από την Επιτροπή Προστασίας Φυσικών Ιαματικών Πηγών -που έχει συστήσει ο
πρώην ΕΟΤ. Από τον Ιούνιο του 2013 όπου υπήρχε σε εξέλιξη ξανά διαδικασία για την αναγνώριση ιαματικών πηγών ώστε να διευρυνθεί η λίστα η εξήγηση που είχε δοθεί από την αρμόδια επιτροπή για την καθυστέρηση αναγνώρισης της ιαματικής πηγής Καιάφα, ήταν ότι ο αρμόδιος φορέας – που είναι τα Ελληνικά Τουριστικά Ακίνητα- δεν είχε συγκεντρώσει ακόμα τα απαραίτητα δικαιολογητικά αλλά και τις ειδικές εργαστηριακές αναλύσεις των νερών που σχετίζονται με τις προδιαγραφές που πρέπει να πληρούν τα λουτρά για να τα καταθέσει και να προχωρήσει η διαδικασία.
Ο Δ/ντής για τη λειτουργία των Ιαματικών Λουτρών της Λίμνης Καϊάφα, κ.Νίκος Λευκαδίτςη, μιλώντας χθες στην
Πρωινή εμφανίστηκε καθησυχαστικός, τονίζοντας ότι το θέμα είναι καθαρά γραφειοκρατικό και διαδικαστικό και ότι τα Λουτρά Καíάφα κάθε χρόνο παίρνουν άδεια λειτουργίας κανονικά, αφού στέλνουν όλες τις εργαστηριακές αναλύσεις των νερών, ενώ πέρυσι είχαν γίνει με εντολή των ΕΤΑ ειδικές αναλύσεις και από το ΙΓΜΕ που είχαν μάλιστα κόστος αρκετών χιλιάδων ευρώ. Κάθε χρόνο ανανεώνεται η άδεια των λουτρών γι αυτό και έχουν κανονικό σήμα λειτουργίας και μπορούν και δίνουν και βεβαιώσεις λουτροθεραπείας.
Όσον αφορά την ιαματική πηγή Γερανίου, για την οποία μιλά η λίστα του Υπουργείου Οικονομικών, ο κ. Λευκαδίτης
τόνισε ότι αυτή βρίσκεται λίγο πιο μακριά από τα Λουτρά- εντός της ζώνης του Καϊάφα- και το ιαματικό αυτό νερό
είναι προς πόση, δεν είναι εκείνο της πισίνας και όντως αν και τα ΕΤΑ έχουν κάνει όλες τις απαραίτητες ενέργειες
αναμένεται η έκδοση της απόφασης. Τόνισε ακόμα ότι η πλειοψηφία των 14 αναγνωρισμένων ιαματικών πηγών ανήκει κυρίως σε ιδιωτικές επιχειρήσεις που τις έχουν αξιοποιήσει.
« Όσον αφορά τα Λουτρά του Καϊάφα, εμείς κάθε χρόνο κάνουμε όλες τις απαραίτητες ενέργειες, δεν υφίσταται θέμα γιατί αν δεν είχαν άδεια δεν θα μπορούσαμε να τις λειτουργήσουμε. Πάντως να ξέρετε ότι οι διαδικασίες είναι πολύ χρονοβόρες γι αυτό που ονομάζουμε επίσημη αναγνώριση και οι εργαστηριακές αναλύσεις να διασφαλιστεί η
ποιότητα των ιαματικών νερών είναι πολυέξοδες, χιλιάδων ευρώ για την ακρίβεια που πληρώνουν κάθε χρόνο τα ΕΤΑ.
Προθεσμία πάντως υπάρχει ως το καλοκαίρι του 2016.»
Πηγή : http://info-cyclades.gr/

Διαβάστε Περισσότερα

…Καλώς ήρθατε στην εποχή των drones…

…Καλώς ήρθατε στην εποχή των drones…

Πριν δύο μήνες περίπου προβλήθηκαν στα δελτία των 20:30 και στα διεθνή Μέσα πλάνα από την βομβαρδισμένη και εγκαταλελειμμένη Συρία. Οι εικόνες αυτές τραβήχτηκαν και μεταδόθηκαν από μια κάμερα που ήταν τοποθετημένη πάνω σε ένα μη επανδρωμένο αεροσκάφος (UAV), γνωστότερου ως drone. Πριν λίγες ημέρες είδα πρώτη φορά drone στο κέντρο της Αθήνας. Στην παρέλαση πάλι, της 25ης Μαρτίου τα drones του στρατού έκαναν επίσημα την πρώτη τους εμφάνιση στο ελληνικό κοινό.
Τα drones, που στην κυριολεξία σημαίνουν κηφήνες, είναι αρκετά δημοφιλή εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Αρκεί κάποιος να αναλογιστεί ότι από τα τέλη της δεκαετίας του 1980 τα βλέπουμε σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας, ενώ δεν είναι λίγες και οι τηλεοπτικές σειρές και τα animation που τα προβάλλουν, εξοικειώνοντας και απενοχοποιώντας τους τηλεθεατές με την ύπαρξη και τη χρήση τους.
Η παρουσία τους ωστόσο δε μένει μόνο στις οθόνες, καθώς τα drones έχουν πολλές χρήσεις. Η Amazon θέλει να αποστέλλει βιβλία με drones, στην Αυστραλία τα χρησιμοποιούν για να εντοπίζουν τους καρχαρίες, η Google μέχρι το 2017 θέλει να μεταφέρει τα εμπορεύματα της με drones (1), στην Τεχεράνη μεταφέρουν φορτία μεθαμφεταμίνης, ενώ στην Β. Ντακότα ψηφίστηκε νόμος όπου η αστυνομία θα διαθέτει drones εξοπλισμένα με οπλισμό όπως: τέιζερ, λαστιχένιες σφαίρες, δακρυγόνα κ.α. (2). Η χρήση τους, πάλι, για στρατιωτικούς σκοπούς είναι ακόμα μεγαλύτερη (3). Η μεγάλη διάδοση της χρήσης των UAV έχει σήμερα δημιουργήσει τεράστια βιομηχανία, η οποία όπως είναι αναμενόμενο, προκαλεί αλλαγές σε παγκόσμιο επίπεδο (4).
Στην Ελλάδα (5) πάλι, σύμφωνα με δημοσιεύματα, οι κυβερνήσεις (τόσο ΝΔ-ΠΑΣΟΚ όσο Σύριζα-ΑΝΕΛ) συζητάνε την αγορά drones και για άλλες χρήσεις- εκτός δηλαδή από μαχητικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη που κατέχει ήδη ο στρατός- σκέφτονται να ενισχύσουν τον εξοπλισμό τους με drones για την επιτήρηση των συνόρων, για συλλογή δεδομένων, για παρακολούθηση διαδηλώσεων κ.α. (6). Σε παράλληλους χρόνους, η αμερικάνικη κυβέρνηση επιμένει ώστε το ελληνικό έδαφος να αποτελέσει πεδίο για στάθμευση των αμερικάνικων drones. Αίτημα το οποίο ακόμα εκκρεμεί.
Πολλά είναι τα ερωτήματα που αναπτύσσονται σε σχέση με τη διάδοση των drones, τόσο δεοντολογικά, όσο και νομικά. Αρκεί κάποιος να σκεφτεί ότι τα μαχητικά drones χρησιμοποιούνται στις σύγχρονες πολεμικές συγκρούσεις για να εντοπίζουν και να πλήττουν στόχους σε τοποθεσίες που θεωρούνται ριψοκίνδυνες ή απρόσβατες. Η μυστική χρήση τους από την αμερικάνικη κυβέρνηση και το στρατιωτικό της μηχανισμό έχει προκαλέσει αμφιλεγόμενες αντιδράσεις, καθώς σύμφωνα με δημοσιεύσεις παραβιάζει διεθνείς συνθήκες ανθρώπινων δικαιωμάτων.

Τι συμβαίνει με τα drones;

Σύμφωνα με το Bureau of Investigative Journalism (Γραφείο Ερευνητικής Δημοσιογραφίας), από το 2002 η αμερικάνικη κυβέρνηση έχει σκοτώσει περισσότερους από 4.000 στρατιώτες και άμαχους πολίτες στο Αφγανιστάν, το Πακιστάν, τη Σομαλία και την Υεμένη (7).
Οι αποκαλύψεις αυτές είχαν ως αποτέλεσμα την άμεση διεξαγωγή έρευνας από το Κογκρέσο, καθώς η κυβέρνηση Ομπάμα κρατούσε μυστική την πληροφορία, ενώ παράλληλα διατηρούσε απόρρητες τις ταυτότητες των ανθρώπων που σκοτώθηκαν από τη χρήση μαχητικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών.
Η ιστοσελίδα The Intercept , που επικεντρώνεται στις κατασκοπευτικές δραστηριότητες της Υπηρεσίας Εθνικής Ασφάλειας (NSA), δημοσίευσε απόρρητα έγγραφα με τίτλο “The Drone Papers” όπου αποκάλυψε ότι πολλοί άνθρωποι σκοτώθηκαν από τη χρήση μαχητικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών. Σύμφωνα με τα έγγραφα, η κυβέρνηση Obama πραγματοποίησε βομβαρδισμούς -παρά τις πληροφορίες που είχαν ότι, προκαλούσαν το θάνατο σε άμαχο πληθυσμό- συνεχίζοντας έτσι την πολιτική στρατηγική που είχε ξεκινήσει ο G. W. Bush, αντιμετωπίζοντας τον κόσμο ως πεδίο μάχης (8).

Λίγη ιστορία…

Ήταν πριν 14 χρόνια, στις 4 Φεβρουαρίου του 2002, όταν η CIA χρησιμοποίησε για πρώτη φορά ένα μη επανδρωμένο αεροσκάφος τύπου: Predator (9), με στόχο τη δολοφονία ενός ανθρώπου. Ο στόχος βρισκόταν στην επαρχία Paktia, στο Αφγανιστάν, κοντά στην πόλη Khost. Ο επιδιωκόμενος στόχος ήταν o Osama Bin Laden, ή τουλάχιστον κάποιος υπάλληλος της CIA είχε σκεφτεί ότι με τη χρήση μη επανδρωμένων αεροσκαφών θα ήταν πιο εύκολη η δολοφονία του. Λίγο μετά το περιστατικό και την αποτυχία της προσπάθειας, ο Donald Rumsfeld -Υπουργός Άμυνας της κυβέρνησης Bush- εξήγησε ότι “ Η εν λόγω ενέργεια έλαβε χώρα με στόχο την καταστροφή ενός εργοστασίου παραγωγής πυραύλων”. Το περιστατικό συνέβη όταν ο στρατός -για ένα μικρό χρονικό διάστημα- βοηθούσε το πρόγραμμα της CIA. Σύμφωνα με δημοσιογράφους και μετά από συνεντεύξεις με κατοίκους της περιοχής που βομβάρδισε η αμερικάνικη κυβέρνηση, έγινε γνωστό πως οι νεκροί ήταν άμαχοι, οι περισσότεροι εκ των οποίων ήταν συλλέκτες μεταλλικών απορριμάτων. Κάπως έτσι ξεκίνησε -να γίνεται γνωστή- η ιστορία της χρήσης των drones.
Γράφει ο Mark Mazzetti, στο βιβλίο του ‘The Way of the Knife”. “Είναι σπάνια η τεχνολογία που μπορεί να αλλάξει το πρόσωπο του πολέμου. Στο πρώτο μισό του περασμένου αιώνα τα τανκς και τα αεροπλάνα μεταμόρφωσαν τον τρόπο που ο κόσμος διεξήγαγε τους πολέμους του. Στα πενήντα χρόνια που ακολούθησαν κυριάρχησαν οι πυρηνικές κεφαλές και τα ICBMs, όπλα τρομακτικής δύναμης που έδωσαν ζωή σε νέα δόγματα ώστε να αποθαρρύνουν τα κράτη από το να τα χρησιμοποιήσουν. Η έλευση των μαχητικών drones απείλησε αυτή τη λογική: Ο πόλεμος πλέον είναι πολύ πιο εύκολος γιατί φαίνεται ελεύθερος από ρίσκο. Ο πήχης του πολέμου έχει κατέβει, η τηλεκατευθυνόμενη εποχή έχει ξεκινήσει και τα drones που σκοτώνουν έγιναν αντικείμενο γοητείας μέσα στη CIA” (2012:100)
Η σκέψη για την κατασκευή μαχητικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών ξεκινάει ακριβώς από αυτό που περιγράφει ο Mazzeti, για έναν πόλεμο χωρίς ρίσκο. Όταν λίγο πριν τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο άρχισε να απασχολεί στρατιωτικούς, ερευνητές και επιστήμονες το πώς θα διεξάγουν πολέμους χωρίς να σκοτώνεται το ανθρώπινο δυναμικό τους (10).

(…) στο Πακιστάν, οι έφηβοι έχουν δημιουργήσει τη δική τους αργκό και αντί να λένε “Fuck you” και “άντε γαμήσου”, όπως λένε οι περισσότεροι έφηβοι του πλανήτη, λένε “I hope you get droned”.

Η ιστορία όμως των μαχητικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών δεν έχει να κάνει μόνο με την ιστορική κατασκευή τους αλλά αποτελεί και μια ιστορία γεωγραφίας. Από τις ζούγκλες του Βιετνάμ μέχρι τα βουνά του Πακιστάν, οι άνθρωποι ξέρουν και ξεχωρίζουν τα drones από τον ήχο τους. Για παράδειγμα, στο Πακιστάν, οι έφηβοι έχουν δημιουργήσει τη δική τους αργκό και αντί να λένε “Fuck you” και “άντε γαμήσου”, όπως λένε οι περισσότεροι έφηβοι του πλανήτη, λένε “I hope you get droned”, “ελπίζω να σε βρει το drone”. Έτσι τα drones έχουν μετατραπεί σε οιονεί βρισιές, οι οποίες κυριαρχούν τη ζωή τους ως ένα αντικειμενικό γεγονός που τους σκοτώνει ενώ την ίδια στιγμή το εύχονται σε φίλους.

Ντρονοποίηση;

Δανειζόμενοι τον όρο “ντρονοποίηση” από τον Grégoire Chamayou, φαίνεται τελικά ότι το να γράφει κάποιος για τα drones είναι σαν προσπαθεί να αποκωδικοποιήσει τον τρόπο με τον οποίο η δυστοπία και το φαντασιακό αποτελούν κομμάτι της εν λόγω πραγματικότητας.
Για παράδειγμα, ο χρήστης ενός μαχητικού drone κατέχει μια κυρίαρχη εξουσία που όταν χρησιμοποιήσει βία, ρίχνοντας ένα πύραυλο στον στόχο που έχει εντολή, ο ίδιος ο χρήστης έχει μια απόσταση από το συμβάν, σαν να παίζει video game, την ίδια στιγμή όμως ο ίδιος βρίσκεται σε μια μόνιμη ασφάλεια και ασυλία από το αντικείμενο της επίθεσης του.

Από την άλλη, τα μη μαχητικά drones αποτελούν εργαλεία για την καλύτερη εξυπηρέτηση και προστασία των πολιτών. Από πότε όμως η τεχνολογία, όπως το Διαδίκτυο, τα κοινωνικά δίκτυα, οι CCTV cameras και τα drones, θεωρούνται ουδέτερα, χωρίς σκοπό και συμφέρον; Στην προσπάθεια της ανάλυσης των drones, θα πρέπει αρχικά να παραδεχτούμε ότι η τεχνολογία άρα και τα drones αποτελούν συνέχεια της κυρίαρχης τάξης και του συστήματος. Είναι εργαλεία μιας θεσμοθετημένης εξουσίας που στόχος τους δεν είναι απλά να υπηρετούν τις ανάγκες και τις επιθυμίες των ανθρώπων αλλά μάλλον περισσότερο να επεκτείνουν τον έλεγχο των εκάστοτε κυβερνήσεων. Μήπως τελικά, τα drones έχουν μετατραπεί σε εργαλεία επιτήρησης και ελέγχου, αντικαθιστώντας το σύγχρονο Panopticon του Bentham; Πόσα drones άραγε θα χρησιμοποιηθούν στο σύντομο μέλλον μετά τα συμβάντα σε Γαλλία και Βέλγιο; Πόσα drones θα τεθούν σε χρήση για την καλύτερη φύλαξη των συνόρων για τις προσφυγικές ροές, στο όνομα μιας νέας μορφής ασφάλειας;
Τα παραπάνω ερωτήματα δεν αφορούν την προστασία των προσωπικών μας δεδομένων ενάντια στην ασφάλεια που ισχυρίζονται ότι μας παρέχουν αλλά της ελευθερίας μας ενάντια στον έλεγχο.
Φαίνεται λοιπόν σαν να οδεύουμε προς έναν κόσμο σαν αυτόν που περιγράφει ο Mike Davis όπου : “Ο πραγματικός έλεγχος πάνω στις κινήσεις των ανθρώπων δεν έχει τόση ανάγκη από τα τείχη (σύνορα), όσο έχει την τεχνολογία. Αυτή είναι και η σφαίρα προς τη δημιουργία μιας κοινωνίας ολοκληρωτικού ελέγχου”, μιας κοινωνίας που όλοι εποπτεύουμε, καταπιέζουμε και επιτηρούμε.

Παραπομπές:
(1) To πρόγραμμα της Google ονομάζεται Project Wing έχει ήδη ξεκινήσει τις δοκιμαστικές πτήσεις ενώ πριν κάποιους μήνες έκανε το γύρο του Διαδικτύου ένα βίντεο με μια δοκιμαστική πτήση. Δείτε εδώ: http://www.digitaltrends.com/cool-tech/watch-googles-new-project-wing-drone-deliver-a-package/
(2) Η American Civil Liberties Union (ACLU), επισήμανε ότι η απόφαση είναι επικίνδυνη διότι η χρήση τέτοιων μέσων θα καταστήσει ευκολότερη τη χρήση βίας εξ αποστάσεως από την αστυνομία. Τα μη θανατηφόρα όπλα σκοτώνουν και αυτά. Σύμφωνα με τον ιστότοπο killedbypolice.net, τουλάχιστον 779 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί από την αστυνομία στις ΗΠΑ μέχρι στιγμής μέσα στο 2015.
(3) Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση του Διεθνούς Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών (IISS), η χρήση των μη επανδρωμένων αεροσκαφών (drones) για στρατιωτικούς ή άλλους σκοπούς θα είναι πολύ μεγαλύτερη στο μέλλον εξαιτίας της μείωσης του μεγέθους και του κόστους τους. https://www.iiss.org/en/about%20us/press%20room/press/archive/2014-9797/february-262d/use-of-drones-7b1b
(4) Για παράδειγμα η British Aerospace έχει μετοχές για την κατασκευή μη επανδρωμένων αεροσκαφών στις περισσότερες αγορές όπως το Ισραήλ, Νότια Αφρική, Γερμανία και Σουηδία.
(5) Τι ισχύει στην Ελλάδα και τι αξίζει να γνωρίζετε; http://www.pttl.gr/drones-rules-in-greece-00527/
(6) Η Ελλάδα στο Ισραήλ για να ψωνίσει drones που έχουν “δοκιμαστεί” στη Γάζα http://www.thepressproject.gr/article/69610/I-Ellada-sto-Israil-gia-na-psonisei-drones-pou-exoun-dokimastei-sti-Gaza
(7) Get the data: Drone wars: https://www.thebureauinvestigates.com/category/projects/drones/drones-graphs/
(8) Από το 2012 o James Bradley με τη χρήση εργαλείων εικόνας και πληροφορίας που διατίθενται δημόσια από το Bureau of Investigative Journalism και το Google Satellite View ανεβάζει εικόνες από επιθέσεις αμερικάνικων drones στο λογαριασμό “Dronestagram”. Η κάθε ανάρτηση είναι συνοδευόμενη από ημερομηνία, τοποθεσία και σύντομη περιγραφή του συμβάντος, αναμεταδίδεται σε άλλα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
(9) Το σύστημα Predator σχεδιάστηκε για το Υπουργείο Άμυνας με σκοπό να κατέχει κάθε πληροφορία, να μπορεί να παρακολουθεί και να επιτηρεί σε συνδυασμό με την ικανότητα να μπορεί να σκοτώνει σε περίπτωση πολέμου. Η κατασκευή του άρχισε να πραγματοποιείται τη δεκαετία του 1980. Η επιλογή του ονόματος έχει αναφορές από την ταινία επιστημονικής φαντασίας με πρωταγωνιστή τον Arnold Schwarzenegger, όπου τα τα ρομπότ αιωρούνται στον ουρανό με στόχο να σκοτώσουν ανθρώπους.
(10) Η Ιστορία των Drones: https://understandingempire.wordpress.com/2-0-a-brief-history-of-u-s-drones/
Πηγή : 

Διαβάστε Περισσότερα

Ασπίδα από funds τα 140.000 ευρώ αντικειμενικής αξίας για την α' κατοικία

Με μοναδικό κριτήριο το ύψος της αντικειμενικής αξίας που φαίνεται να "κλείδωσε" .......

στις 140.000 ευρώ θα προστατεύονται από την πώληση σε funds τα δάνεια που έχουν υποθήκη την πρώτη κατοικία των δανειοληπτών.

Αυτό προβλέπει σύμφωνα με πληροφορίες η συμφωνία στην οποία κατέληξε η κυβέρνηση με τους εκπροσώπους των δανειστών στην Αθήνα, όπου παράλληλα αποφασίστηκε ότι θα πωλούνται ελεύθερα και τα ενήμερα δάνεια νοικοκυριών και επιχειρήσεων μαζί με τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια και ανοίγματα.

Η απαγόρευση μεταβίβασης σε εταιρείες Διαχείρισης Απαιτήσεων από Μη Εξυπηρετούμενα Δάνεια και σε Εταιρείες Μεταβίβασης απαιτήσεων από Μη Εξυπηρετούμενα Δάνεια θα ισχύσει μέχρι και τις 31.12.2017 και θα περιλαμβάνει εκτός από τα στεγαστικά δάνεια, και τα επιχειρηματικά δάνεια των εμπόρων και ελεύθερων επαγγελματιών που είναι συνδεδεμένα με την πρώτη κατοικία τους.

Για την αναστολή δεν προβλέπεται να υπάρχουν άλλες προϋποθέσεις όπως εισοδηματικά κριτήρια και κλιμάκωση με βάση τον αριθμό των παιδιών. Αυτή είναι η μόνη "παραχώρηση" που έκαναν οι θεσμοί στην κυβέρνηση, καθώς από το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης προκύπτει ότι ο νόμος 4354/2015 θα ξεκινήσει να εφαρμόζεται πλέον για όλα τα υπόλοιπα δάνεια.

Έτσι στεγαστικά και επιχειρηματικά δάνεια πρώτης κατοικίας με αντικειμενική αξία ακινήτου μεγαλύτερη των 140.000 ευρώ, θα βγαίνουν ελεύθερα προς πώληση από τις τράπεζες, ενώ το ίδιο θα μπορεί να γίνεται και για τις υποκατηγορίες εκείνες που μετά την έναρξη εφαρμογής του νόμου στα τέλη του 2015, παρέμεναν "προστατευμένες" όπως τα δάνεια μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων με τζίρο έως 50 εκατ. ευρώ και έως 250 εργαζόμενους, και τα καταναλωτικά δάνεια ανεξαρτήτως ύψους. Ήδη είναι ελεύθερη η πώληση των στεγαστικών δανείων που αφορούν σε εξοχικές και "δεύτερες" κατοικίες καθώς και σε επιχειρηματικά δάνεια μεγάλων εταιρειών με τζίρο άνω των 50 εκατ. ευρώ. 

Η απελευθέρωση της αγοράς θα ξεκινήσει πιθανότατα στις 15 Μαΐου με την εκπνοή της τελευταίας παράτασης που έχει δοθεί, εκτός αν η κυβέρνηση αποφασίσει να δώσει περισσότερο χρόνο λόγω της καθυστέρησης στην ολοκλήρωσης της συνολικής διαπραγμάτευσης με τους δανειστές για την πρώτη αξιολόγηση.
Πηγή: capital.gr/
Newsroom MykonosTicker

Πηγή : 

Διαβάστε Περισσότερα