Superman.blogspot.com....video...

Μπλόγκερ όλου του κόσμου ενωθείτε.
Νομίζετε ότι είστε μηδαμινοί; Ότι κανείς δε σας δίνει σημασία πέρα από δέκα λοξούς σαν κι εσάς που διαβάζουν τις αναρτήσεις σας; Αισθάνεστε άχρηστοι επειδή δε βγάζετε φράγκο από αυτό που αγαπάτε και έτσι πρέπει να δουλεύετε σε κάθε καφροδουλειά για να επιβιώσετε;

Τέλος στις τύψεις, στις ενοχές και τις αμφιβολίες. Είστε υπεράνθρωποι, ρανθρωποι, ρανθρωποι, ανθρωποι (αυτό με ηχώ)...

Τα μπλοκ είναι το μέλλον του κόσμου.

Ξεχάστε τον Όμηρο, τον Ηρόδοτο, τον Πλάτωνα, τον Σαίξπηρ, τον Καζαντζάκη και τον Κούλογλου. Σε λίγα χρόνια κανείς δε θα τους θυμάται.

Σας φαίνονται ανόητα αυτά που λέει ο Γελωτοποιός; Μα δε μάθατε τα νέα, δεν οσφριστήκατε στον αέρα την αλλαγή; Δεν είμαστε πλέον μόνοι. Έχουμε μαζί μας... Το Σούπερμαν!


Ο Κλάρκ Κέντ το πήρε απόφαση: Εγκαταλείπει την έντυπη δημοσιογραφία και γίνεται ένας από εμάς, ένας ανώνυμος μπλόγκερ.

Δεν πήρε αβίαστα αυτή την απόφαση. Το αφεντικό του στη Ντέιλυ Πλάνετ αποφάσισε να προσθέσει μερικές ημίγυμνες φωτογραφίες –και άρθρα αντίστοιχης ηθικής- στην εφημερίδα του για να αυξήσει την κυκλοφορία.

Ο Κέντ κατάλαβε ότι δεν μπορεί να δουλεύει στο «Πρώτο Θέμα», έτσι αποφάσισε να παραιτηθεί και να αρχίσει ένα δικό του μπλοκ όπου θα μπορεί να γράφει ελεύθερα τη γνώμη του.

Αφού λοιπόν, ένας ημίθεος γίνεται μπλόγκερ, δεν υπάρχει πλέον λόγος ανησυχίας: Κάνουμε το σωστό.

Ίσως να σας φαίνεται περίεργο που αναφέρομαι στο Σούπερμαν ως ημίθεο. Αλλά τι άλλο είναι, παρά η σύγχρονη εκδοχή των ηρώων της μυθολογίας;

Ας κάνουμε ένα μικρό ταξίδι στη σημειολογία των υπεράνθρωπων, χωρίς βοήθεια από κάποιο βιβλίο (άλλωστε ξέρω ότι θα συμπληρώσετε κάθε μου έλλειψη).

Οι πρώτοι υπεράνθρωποι ήταν οι ημίθεοι της μυθολογίας.
Ο Ηρακλής, για παράδειγμα. Ήταν γιος του Δία, του πατέρα των θεών, και μια θνητής. Μεγάλωσε υιοθετημένος από μια φτωχή οικογένεια χωρίς να γνωρίζει ποιος είναι.
Μόλις κατάλαβε τη δύναμη του και μετά την εκπαίδευση από τον Κένταυρο έκανε πράγματα και θαύματα... Και θαύματα;

Ποιος άλλος έκανε θαύματα; Ποιος ήταν γιος του Πατέρα-Θεού και μιας θνητής; Ποιος γεννήθηκε φτωχός και ταπεινός; Ποιος είχε υπεράνθρωπες δυνάμεις, αφού μπορούσε μέχρι και νεκρούς να ανασταίνει;
Φυσικά ο Ιησούς μας χαλάει το μύθο γιατί προτίμησε να παραδοθεί και να σταυρωθεί (σύμφωνα με τα Ευαγγέλια) παρά να αντισταθεί.
Τι σόι σούπερ-ήρωας είναι αυτός που αφήνεται να τον σταυρώσουν, αντί να τους κάνει όλους σκόνη με τις υπερδυνάμεις του;

Στο μεσαίωνα οι υπεράνθρωποι ήταν οι ιππότες. Δεν είχαν θεϊκή καταγωγή, αλλά είχαν υπεράνθρωπες δυνάμεις. Στον Ελλαδικό χώρο είχαμε το Διγενή Ακρίτα που μέχρι και με το Χάρο πολέμησε στα μαρμαρένια αλώνια.

(Παρεμπιπτόντως την ιπποσύνη την εκμηδένισε ένας υπεράνθρωπος της λογοτεχνίας, ο Θερβάντες, που δημιούργησε τον Ιππότη Της Ελεεινής Μορφής, τον τόσο αγαπητό, τόσο τρελό και τόσο επίκαιρο πάντα, Δον Κιχώτη.)

Και πάνω που φαινόταν ότι οι ήρωες είχαν χαθεί στην αίγλη του Διαφωτισμού ήρθε ο Ρομαντισμός και τα ανέτρεψε όλα. Μέσα από το ψυχρό φως του παλιού κόσμου, με τη μουσική υπόκρουση του Μπετόβεν και του Βάγκνερ, γεννήθηκε ο φιλοσοφικός Υπεράνθρωπος, ο Ζαρατούστρα.
Αλλά και τον υπέροχο υπεράνθρωπο του Νίτσε τον πολτοποίησε η αδίστακτη μηχανή κιμά του Ναζισμού, η οποία πρόσθεσε και λίγο Δαρβίνο και λίγες σταγόνες μεταφυσικής –με μια κουταλιά της σούπας παραφροσύνη- για να φτιάξει το Άρειο Τέρας.
Και ήταν ακριβώς τότε -όταν ο ναζισμός απειλούσε όλο τον κόσμο- που γεννήθηκαν οι σύγχρονοι υπεράνθρωποι: Αυτοί των κόμικς.

Δείτε το Σούπερμαν: Είναι ημίθεος (τι άλλο είσαι αν έχεις πατέρα τον Μάρλον Μπράντο;) Τον βρήκε και τον υιοθέτησε ένα φτωχό άτεκνο ζευγάρι. Μεγάλωσε ανάμεσα στους κοινούς θνητούς αγνοώντας τη φύση του και τον προορισμό του. Και μετά ξεκίνησε να σώζει τον κόσμο από τους κακούς...

Οι σούπερ-ήρωες είναι πάντα μανιχαϊστές. Υπάρχει το καλό και το κακό, τίποτα ενδιάμεσα. Δεν έχει σημασία αν ένας κακός, ειδικά αν ενσαρκώνεται στον κινηματογράφο από το Χιθ Λέτζερ, μπορεί να είναι πιο γοητευτικός από τον καλό.

Και ο διάβολος είναι γοητευτικός, αλλά ποτέ δεν παύει να είναι κακός και να χάνει.

Τα κόμικς είναι η ποπ απεικόνιση της θρησκευτικότητας. Γιατί και στη θρησκεία έχεις μόνο δύο επιλογές: Ή θα είσαι μαζί μας –με τους καλούς, ή θα είσαι εναντίον μας... Και το καλό πάντα νικάει...

Άλλο χαρακτηριστικό των υπερηρώων είναι η «μυστική ταυτότητα». Και αυτή είναι πολύ χρήσιμη, όχι μόνο για να μη βρεις τους αγαπημένους σου κομματάκια από τον Λεξ Λούθορ, αλλά γιατί κανείς δε θέλει να ξέρει τι κάνει στην τουαλέτα ο Σούπερμαν...

«Αμάν, ρε Κλαρκ», λέει η Λόις, «πάλι ξέχασες να κατεβάσεις την ενίσχυση τιτανίου στη λεκάνη πριν κατουρήσεις;»
Ή καλύτερα:
«Κλάρκ... Πάλι τρύπησες τη λεκάνη... Πρέπει να πας σε ένα γιατρό γι’ αυτό το θέμα.»


Μυστική ταυτότητα έχουν και οι μπλόγκερ. Και δεν έχει καμιά σημασία αν αυτή είναι διάτρητη, όπως η μεταμφίεση του Σούπερμαν. (Σκεφτείτε τη διαφορά του σούπερ και του μη-σούπερ: Ο ένας έχει ζελεδιασμένα μαλλιά, ο άλλος ατημέλητα. Ο ένας φοράει γυαλιά, ο άλλος όχι. Ο ένας είναι ντυμένος «κανονικά», ο άλλος φοράει το «σώβρακο πάνω από το κολάν». Τέλος μεταμφίεσης.)

Την έχουν ανάγκη τη μυστική ταυτότητα οι μπλόγκερ και οι υπερήρωες, γιατί χωρίς αυτήν όλοι θα έλεγαν: «Α, ο Κλαρκ... Αυτός δεν ήταν που είχε καταπιεί μια μπίλια στο δημοτικό και παραλίγο να πνιγεί;»
Μην παίρνετε παράδειγμα από το Γελωτοποιό που αυτοσαρκάζεται και ξαπλώνει στο ντιβάνι του ψυχαναλυτή για να γράψει.
Ο Γελωτοποιός εκείνη την μπίλια που κατάπιε στο δημοτικό θα την κάνει κείμενο, όχι γιατί είναι πιο θαρραλέος από τους υπόλοιπους μπλόγκερ, αλλά γιατί δεν έχει αποδεχτεί ακόμα την μπλογκότητα του.

Ένας αληθινός μπλόγκερ, όπως και ένας σωστός υπερήρωας, ποτέ δε θα αποκαλύψει στοιχεία της αληθινής του ταυτότητας. Ή, τουλάχιστον, θα τα αποδώσει μέσω ενός πέπλου ηρωικότητας, έτσι που όταν θα τον διαβάζεις θα σκέφτεσαι: «Πω πω, γαμώ τα άτομα, δεν έχει κάνει καμιά μαλακία στη ζωή του.»

Αλλά -αφού ως Γελωτοποιοί οφείλουμε να είμαστε απομυθοποιημένοι- το ίδιο ακριβώς κάνει και ο Γελωτοποιός, κάπως αντίστροφα: Παρουσιάζει κάθε «μαλακία» που έχει κάνει στη ζωή του ως έναν πρόχειρο οδηγό επιβίωσης προς ναυτιλευόμενους... Αλλά καμιά αυτοβιογραφία δεν είναι απόλυτα αληθής.


Και πριν κλείσουμε αυτό το ηρωικό κείμενο μια αναφορά στους κακούς.
Αν μιλήσεις σε ένα παιδί για κάποιον σούπερ-ήρωα που δεν ξέρει –και αφού του περιγράψεις τις υπερδυνάμεις του- θα σε ρωτήσει σίγουρα: «Και με ποιους κακούς πολέμησε;»

Ο ήρωας αυτοπροσδιορίζεται από τους κακούς που αντιμάχεται. Όσο πιο «κακοί» είναι αυτοί τόσο πιο «καλός» είναι ο ήρωας.

Ποιος θα έδινε σημασία στον Σπάιντερμαν, αν εκείνος πολεμούσε μόνο με όσους παρκάρουν παράνομα; Ακόμα κι αν έπιανε τα αυτοκίνητα που είναι σταθμευμένα στις διαβάσεις και τα πετούσε στη θάλασσα, μετά από ένα -το πολύ δύο- τεύχη θα γινόταν βαρετός.
Ενώ όταν εξουδετερώνει τον Οκτάπους, ο οποίος νομίζει ότι θα κυριαρχήσει στον κόσμο με ατομικές βόμβες (τι ανόητος, γιατί δε γινόταν πρόεδρος του ΔΝΤ;) τότε και ο Άνθρωπος-Αράχνη αποθεώνεται.

Γιατί τίποτα δε συγκρίνεται με τη σωτηρία του κόσμου. Του ανθρώπινου κόσμου, αφού αν κάποιος υπερήρωας πολεμούσε για τη σωτηρία των κατσαρίδων δε θα γινόταν και πολύ δημοφιλής.

Όμως η σωτηρία της ψυχής, όπως λέει το τραγούδι, είναι πολύ μεγάλο πράγμα. Γι’ αυτό ο Μακιαβέλι έγραφε στον Ηγεμόνα του ότι οι πιο σημαντικοί άνθρωποι είναι οι θρησκευτικοί ηγέτες (δεύτεροι έρχονται οι στρατιωτικοί-πολιτικοί ηγέτες και τρίτοι οι άνθρωποι των γραμμάτων. Τουλάχιστον αυτό συνέβαινε στην Αναγέννηση.)
Όταν κάποιος σε σώζει από την εκμηδένιση (η πιο συνηθισμένη υπόσχεση των θρησκειών) δεν μπορεί παρά να γίνει ο ήρωας σου.

Ουσιαστικά η διπολικότητα σούπερ-ήρωα και κακού δεν είναι παρά η ποπ απόδοση του πρώτιστου δίπολου: Ζωή και Θάνατος.

Εδώ το "S' σημαίνει Sanejoker
Και όλοι χαίρονται όταν κερδίζει η ζωή. Γιατί ο θάνατος πρέπει να είναι ένα πολύ άδειο και βαρετό μέρος.

Μέσα, λοιπόν, από τις φλόγες της ξεπουλημένης δημοσιογραφίας υψώνεται ο καινούριος ήρωας της ελεύθερης έκφρασης, ο μπλόγκερ (ταταρααα –αυτές ήταν ηρωικές τρομπέτες).

Πόσο θα κρατήσει κι αυτό; Εδώ ολόκληρο Βαξεβάνη διώκουν –ο Κερκυραίος χθες και ο Παστίτσιος τις προάλλες είναι μικρά ψάρια.
Θα αφήσουν το Νούμερο, το Διογένη, την Προφανώς Αδύνατη, τον Αδέσποτο, το Μικροκοσμικό, Ramnousia, Μαζεστίξ κλπ –καθώς και τους σούπερ-μπλόγκερ oldboy, Πιτσιρίκος κλπ- να γράφουν ότι τους κατεβαίνει στην γκλάβα τους;
Που νομίζετε ότι ζείτε, κύριοι και κυρίες μπλόγκερ; Σε κάποια ελεύθερη χώρα;

(Ως έντιμος μπλόγκερ και άνθρωπος οφείλω να ενημερώσω τις διωκτικές αρχές ότι αν προσπαθήσουν να συλλάβουν το Γελωτοποιό θα έχουν να αντιμετωπίσουν τις υπερδυνάμεις του, οι οποίες δεν περιορίζονται στη τουαλέτα.)

Και για να τελειώνουμε, ένα τραγούδι...
We shall overcome, ρε καθίκια, we shall overcome... Someday

Πηγή: Superman.blogspot.com - RAMNOUSIA

 

Διαβάστε Περισσότερα

Νίκη δύναμης & ψυχής αφιερωμένη στο Λάμπρο

  Γράφει ο Νίκος Λιβάνιος

6η Αγωνιστική: Νος Ότρος - ΠΑΝΩ ΧΩΡΑ FC: 1-2

 

Ήταν καλύτερη, δεν μπόρεσε να εκμεταλλευτεί την ανωτερότητα της στο πρώτο ημίχρονο η ΠΑΝΩ ΧΩΡΑ και παραλίγο να το πληρώσει στο δεύτερο όταν ισοφαρίστηκε, όμως βρήκε τα ψυχικά αποθέματα και πήρε την νίκη με γκολάρα του Νικολόπουλου, έχοντας δυο κλασσικές χαμένες ευκαιρίες στα δοκάρια, αλλά και με τον Λιβάνιο Π. σε καλή μέρα που κράτησε την εστία ανέπαφη μετά το 1-1.

Η ΠΑΝΩ ΧΩΡΑ άνοιξε γρήγορα το σκορ με τον Νικολόπουλο όταν σε μια ατομική προσπάθεια έξω από την περιοχή των Νος Ότρος, σούταρε εύστοχα για το 0-1. Είχε την υπεροχή σε όλο το πρώτο ημίχρονο, κρατούσε τους αντιπάλους μακριά από την περιοχή παίζοντας με πίεση στο χώρο της μεσαίας γραμμής αλλά οι προσπάθειες της στην επίθεση δεν ευδοκίμησαν, παρά την καλή κυκλοφορία, καθώς ο Νικολόπουλος όταν έπαιρνε την μπάλα ήταν απελπιστικά μόνος. Ευτυχές γεγονός ότι δεν στοίχισε ο τραυματισμός του Λιβάνιου Ν, ο οποίος αποχώρησε, καθώς Γούναρης και Νίνης έπαιξαν με αυτοθυσία και δύναμη στο άξονα.

Ο δυνατός αέρας έπαιζε άσχημα παιχνίδια με την μπάλα σε όλο το δεύτερο ημίχρονο και έτσι οι προσπάθειες και των δυο ομάδων δυσκόλεψαν αρκετά. Με την ΠΑΝΩ ΧΩΡΑ να χάνει μεγάλη ευκαιρία, όταν σε ένα δυνατό σουτ του Γεροντάρη Ν. η μπάλα βρήκε το οριζόντιο δοκάρι και χτύπησε το έδαφος χωρίς να περάσει την γραμμή, άρχισε ο χορός των χαμένων ευκαιριών. Η ισοφάριση δεν άργησε να έρθει για τους Νος Ότρος, όταν σε μια γρήγορη φάση από δεξιά ο επιθετικός βρέθηκε σε πλεονεκτική θέση και πρόλαβε τον Λιβάνιο Π. στην έξοδο.

Στην προσπάθεια για ανάκαμψη, παραλίγο να στοιχίσει την ΠΑΝΩ ΧΩΡΑ ο τραυματισμός του Νικολόπουλου ύστερα από σκληρό μαρκάρισμα. Όμως ο ίδιος επέλεξε να συνεχίσει και πλαισιωμένος από τους Καραγκούνη και Κοτσέτα έκαναν άνω κάτω την άμυνα των Νος Ότρος. Το γκολ της νίκης για την ΠΑΝΩ ΧΩΡΑ ήρθε ύστερα από χαμένη ευκαιρία των αντιπάλων, όταν στο γρήγορο γέμισμα που ακολούθησε ο Νικολόπουλος βρέθηκε έξω από την αντίπαλη περιοχή και με αριστοτεχνικό τρόπο εκτέλεσε τον αντίπαλο τερματοφύλακα σε ένα αξιοζήλευτο βολ-πλανέ. Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες τους, οι Νος Ότρος δεν κατάφεραν να ισοφαρίσουν καθώς η άμυνα μπετόν τις ΠΑΝΩ ΧΩΡΑΣ και οι καλές τοποθετήσεις του Λιβάνιου Π. τους στέρησαν το γκολ.

Σε ένα παρά πολύ δυνατό παιχνίδι η ΠΑΝΩ ΧΩΡΑ για μια ακόμη φορά βγήκε νικήτρια. Παίζοντας σωστά κατάφερε να ανταπεξέλθει στο πρέσινγκ των αντιπάλων στο δεύτερο ημίχρονο πάρα τα πολλά λάθη, ενώ από το δικό της πρέσινγκ ήρθε το αποτέλεσμα της νίκης. Όμως αν για ένα ακόμη παιχνίδι ήταν πιο ομαδική και περιόριζε τις ατομικές ενέργειες στα τελειώματα των φάσεων θα είχε έρθει η νίκη πιο γρήγορα. Η νίκη μας αυτή αφιερώνεται στο αδερφό και συμπαίκτη μας Λάμπρο Κανταρέλη, ο οποίος ξεπέρασε ευτυχώς, ένα πολύ σοβάρό πρόβλημα υγείας. Περαστικά αδερφέ.

	Βαθμολογία	Γκολ
Λιβάνιος Πέτρος	9	-
Δανής Πέτρος	9	-
Βασιλόπουλος Ανδρέας	8	-
Γεροντάρης Νίκος	9	-
Λιβάνιος Νίκος	9	-
Καραγκούνης Άκης	8	-
Κοτσέτας Διονύσης	8	-
Νικολόπουλος Δημήτρης	9	2
Νίνης Παντελής	8	-
Γούναρης Γιώργος	9	-
Γεροντάρης Μάριος	7	-

*Αξιολόγηση απόδοσης παικτών: Άριστη: 10 - Κάκιστη: 5

 

 

Διαβάστε Περισσότερα

Αρθρο-φωτιά στο Stern: "Η Κίνα έδωσε φλος ρουαγιάλ στην Ελλάδα"!

'Αρθρο-φωτιά στο Stern: Τι κρύβεται πίσω από την αλλαγή στάσης της Γερμανίας απέναντι στην ελληνική κρίση χρέους; Σε άρθρο του στο περιοδικό Stern o Γερμανός δημοσιογράφος Hans-Ulrich Jörges σημειώνει την εντυπωσιακή μεταστροφή της γερμανικής πολιτικής απέναντι στο ελληνικό πρόβλημα μετά την επίσκεψη Μέρκελ στην Κίνα στα τέλη Αυγούστου. 

 Ξαφνικά όλοι στο Βερολίνο και στις Βρυξέλλες δηλώνουν αποφασισμένοι να παραμείνει η Ελλάδα στην Ευρωζώνη, χωρίς να αποκλείουν πλέον την επιμήκυνση του προγράμματος ή ακόμη και ένα τρίτο πακέτο βοήθειας. Ακόμη και οι πιο συντηρητικές φωνές Βαυαρών πολιτικών, που ζητούσαν τη θυσία της Ελλάδας προς παραδειγματισμό, σίγησαν. Σύμφωνα με το συντάκτη, η μεταστροφή αυτή οφείλεται στις έντονες παρασκηνιακές πιέσεις που ασκήθηκαν από την κινεζική ηγεσία κατά την επίσκεψη Μέρκελ στο Πεκίνο. 

Λέγεται ότι ο πρωθυπουργός Wen Jiabao απείλησε χωρίς περιστροφές την καγκελάριο της Γερμανίας στις μεταξύ τους συζητήσεις ότι «έχουμε ήδη χάσει 30 δισεκατομμύρια στην Ελλάδα. Εάν χάσουμε άλλα 40, δεν πρόκειται να κάνουμε τίποτα πλέον για τη σταθεροποίηση του ευρώ». Πέρα από την έκθεση της Κίνας στην ευρωπαϊκή κρίση χρέους, το ύψος της οποίας δεν είναι ακριβώς γνωστό και τους φόβους για φαινόμενο ντόμινο σε περίπτωση εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη σημαντικό ρόλο στις κινήσεις της κινεζικής ηγεσίας παίζει και «η στρατηγική συμμαχία» που έχουν συνάψει Κίνα και Ελλάδα.

 Σύμφωνα με το συντάκτη του περιοδικού Stern, η Κίνα έχει επιλέξει την Ελλάδα ως την «πύλη της στην Ευρώπη», με στόχο να δημιουργήσει ένα σύγχρονο «δρόμο του μεταξιού» για το παγκόσμιο εμπόριο. Η επένδυση στο λιμάνι του Πειραιά είναι μόνο η αρχή. Ήδη οι Κινέζοι έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον και για άλλα ελληνικά λιμάνια, διαπραγματεύονται συμφωνίες με ελληνικές εταιρείες για την κατασκευή ανεμογεννητριών και εγκαταστάσεων ηλιακής ενέργειας, ενώ ενδιαφέρονται και για το 40% του αεροδρομίου «Ελευθέριος Βενιζέλος» μετά τη λήξη του συμβολαίου διαχείρισης που κατέχει σήμερα γερμανική εταιρεία. 

Αλλά και για το λιμάνι του Πειραιά στόχος των Κινέζων είναι να εξελιχθεί στο μεγαλύτερο λιμάνι μεταφοράς container στη Μεσόγειο, μέσω του οποίου θα διοχετεύονται κινεζικά προϊόντα σε Ευρώπη, Βόρεια Αφρική και Μέση Ανατολή. Εάν η Ελλάδα έβγαινε από την Ευρωζώνη, οι κινεζικές επενδύσεις θα έχαναν μονομιάς την αξία τους. Η Κίνα θα είχε επενδύσει σε ένα αποτυχημένο κράτος που θα βυθιζόταν στην εξαθλίωση και η υπόλοιπη Ευρώπη θα έπρεπε «να το πληρώσει». Κλείνοντας το άρθρο του ο Γερμανός δημοσιογράφος σημειώνει: 

« Είναι πολύ πιθανό, ότι στο ευρωπαϊκό πόκερ η Κίνα έδωσε φλος ρουαγιάλ στους Έλληνες. Και αυτοί δεν το έχουν πάρει είδηση ακόμα». Το άρθρο με τίτλο “Die chinesische Karte” του Hans-Ulrich Jörges δημοσιεύτηκε στην έντυπη έκδοση του περιοδικού Stern δύο μέρες μετά την επίσκεψη Μέρκελ στην Αθήνα στις 11.10.2012. πηγή Πηγή: 'Αρθρο-φωτιά στο Stern: "Η Κίνα έδωσε φλος ρουαγιάλ στην Ελλάδα"! -

 RAMNOUSIA

Διαβάστε Περισσότερα

ΚΙΝΑ: «Η Μουσική στο πέρασμα των αιώνων»

Επιμελείται-γράφει ο μουσικός

Χρήστος Δημ. Γεωργακόπουλος

Στην Κίνα από τη νεολιθική εποχή, την 3η χιλ. π. χ., εμφανίζεται ένας πρώτος υψηλός πολιτισμός με τους 5 μυθικούς αυτοκράτορες. Στον παλαιότερο απ’ αυτούς, τον Χουάνγκ-Τι αναφέρεται ο μύθος της ανακάλυψης της γραφής και της μουσικής. Η μουσική είναι αριθμητικά οργανωμένη, ο βασικός της φθόγγος χουάνγκ-κούνγκ σχηματίζει ταυτόχρονα τη βάση του γενικού συστήματος μέτρησης.

 Σ’ αυτόν αντιστοιχεί το μήκος του πρώτου αυλού, που κατά το μύθο έκοψε ο υπουργός Λίνγκ-Λουν από ένα δυτικό δάσος μπαμπού και τον έφερε στην Κίνα. Στην πραγματικότητα η Κίνα παρέλαβε το τονικό της σύστημα από τη Δύση (ασιατικά κέντρα πολιτισμού και παραδόσεις της Μεσοποταμίας). Το σύστημα αυτό ήταν πεντατονικό και ήδη την εποχή της δυναστείας Χσία (1800-1500 περ.) εμφανίζεται ένας πρόγονος του πεντάχορδου οργάνου κίν.

Qin πολύχορδο

Δυναστεία Σανγκ ( 1500 π.Χ. –1000 π.Χ)

Ως όργανα στη δυναστεία Σανγκ χρησιμοποιούνται μπρούτζινες καμπάνες, λιθόφωνα, σφαιρικοί αυλοί, αυλοί του Πανός, οριζόντια νυκτά όργανα, τύμπανα κ.λ.π. Το τονικό σύστημα βασίζεται στα 12 λυ (ημιτόνια) που προέρχονται από τον κύκλο των καθαρών πέμπτων. Ένα τμήμα από 5 πέμπτες δίνει το υλικό μιας πεντατονικής κλίμακας.

 Οι Κινέζικες πεντατονικές κλίμακες δεν έχουν ημιτόνια σε αντίθεση με τις Γιαπωνέζικες που τα χρησιμοποιούν. Καθένας από τους 5 φθόγγους μπορεί να είναι βασικός φθόγγος της κλίμακας και έτσι σε κάθε κλίμακα αντιστοιχούν 5 τρόποι. Η πεντατονική κλίμακα μπορεί να ξεκινήσει από οποιοδήποτε από τα 12 λυ, συνεπώς προκύπτουν 60 διαφορετικοί τρόποι. Η μουσική συνδυάζεται με τη θρησκεία του ουρανού και οι φθόγγοι της πεντατονικής κλίμακας αντιστοιχούν σε κοσμολογικές έννοιες. 

Ο βασικός τόνος αναφέρεται στο όλον ενώ οι φθόγγοι που ακολουθούν στα επιμέρους. Η μουσική είναι ο καθρέπτης του περιβάλλοντος και της εσωτερικής ζωής των ανθρώπων. 

Erhu πολύχορδο

Εκείνο το πρωινό, μπορούσε να ακούσει το βουητό από τις μέλισσες που πετούσαν γύρω του. Μερικά σκυλιά έσμιγαν τις φωνές τους με αυτές άλλων ζώων, ενισχύοντας όλα μαζί τη πρωινή ορχήστρα. Που και που ένας κόκορας πρόσθετε τη δικιά του μελωδία...«Τι παράφωνη συμφωνία !!» μονολόγησε ο Γουέν. Εδώ κι εκεί πουλιά που, αφού πήραν ότι ήθελαν από τα χωράφια, αποτραβήχτηκαν στα δέντρα...ύστερα ήρθαν οι άνθρωποι.

Το χωριό ξεκινούσε νωρίς τη δικιά του ζωή. Οι συγχωριανές του, παραδοσιακά ντυμένες, άλλες νέες και γερές, άλλες σκυφτές, γερασμένες, όλες στις ασχολίες τους. Οι άντρες, άλλοι στα χωράφια, να καλλιεργούν καθημερινά την ελπίδα, άλλοι στα ζώα, να τους μιλούν λες και καταλάβαιναν τι τους έλεγαν, να τα φοβερίζουν, ενώ ταυτόχρονα κουβαλούσαν νερό να τα ξεδιψάσουν. 

Παντού μυρωδιά από νωπό χώμα και στάβλους, ζωή και θάνατος αντάμα στην ίδια μήτρα. Κοιτούσε τα πάντα γύρω του τόσο αχόρταγα, σαν να ήταν η τελευταία φορά. Απόμακρος παρατηρητής των γεγονότων, αμέτοχος σ’ αυτές τις δραστηριότητες, έμοιαζε και ο ίδιος παράφωνος, ξένος από το κόσμο που ανέτειλε,  πουθενά να μην ανήκει ... μόνο να καταγράφει ότι έβλεπε και μετά να το κάνει ήχο...μουσική.

 Εκείνο το πρωινό, δεν τόλμησε να βγάλει ούτε μια νότα από το sheng, το μουσικό όργανό του... «το βράδυ », σκέφτηκε... «υπομονή μέχρι το βράδυ ».

guzheng πολύχορδο

Δυναστεία Τσου (1000-256 π.Χ.)

Λόγω της επίδρασής της στους ανθρώπους και το σχηματισμό του χαρακτήρα τους, η μουσική, την εποχή των Τσου, κατείχε εξέχουσα θέση στην κοινωνική ζωή. Υπήρχε υπουργείο μουσικής αρμόδιο για τη μουσική εκπαίδευση και εξάσκηση. Η στενή σχέση μεταξύ μουσικής και πολιτικής διατηρείται για μεγάλο χρονικό διάστημα και κάθε πολιτική αλλαγή οδηγούσε πάντα σε αλλαγή και στη μουσική. 

Το σύστημα των σχετικών 12 λυ παραμένει εν χρήσει, ενώ γύρω στο 300 π. Χ. προστίθεται στους φθόγγους τσι και κουνγκ ένα ημιτόνιο και έτσι προκύπτει μια επτατονική κλίμακα που αποτελούσε νεωτερισμό. Κατά το τέλος της εποχής των Τσου υπάρχουν 84 τρόποι. 

                                   

 Χun οκαρίνα     

Από την εποχή των Τσου προέρχεται η πρώτη πηγή, το Βιβλίο των Γραφών, (9ος-7ος αι.). Στον Κομφούκιο (551-478) οφείλεται η συστηματική μουσική θεωρία, με την υπεράσπιση της παλαιάς μουσικής και των εθιμικών της επιταγών, όπως και το Βιβλίο των Τραγουδιών, περίπου 300 ποιήματα, αλλά και το Βιβλίο των (μουσικών)Τελετουργιών. Παρ’ όλο που μετά από μια πολιτιστική επανάσταση το 213 π.Χ. κάηκαν όλα τα βιβλία στη Κίνα, οι μελωδίες που παρέμειναν ζωντανές καταγράφηκαν αργότερα και διασώθηκαν.

 Σ’ αυτή την παράδοση ανήκουν επίσης τα Τραγούδια του Κομφούκιου  και το Εμβατήριο της εισόδου του Αυτοκράτορα στο ναό που είναι στο ρυθμό του βαδίσματος, αυστηρά πεντατονικό. Στο Βιβλίο των Τελετουργιών αναφέρεται και μια κατά υλικό ταξινόμηση των μουσικών οργάνων:

Μέταλλο: Μικρά καμπανάκια χειρός με ξύλινες μπαγκέτες και μεγάλες καμπάνες με μεταλλικούς κρουστήρες.

Πέτρα: λιθόφωνα από νεφρίτη ή ασβεστόλιθο.

Δέρμα: διάφορα τύμπανα.

Κολοκύθα: ο πολύαυλος σένγκ: μικρά μπαμπού με διπλή γλωσσίδα, χρησιμοποιείται ακόμα.

Ξύλο: το ξύλινο τύμπανο τσου και η ροκάνα γι σε μορφή τίγρης, με εξογκώματα στη πλάτη.

Μετάξι: από μετάξι είναι οι 5-7 χορδές του νυκτού πολύχορδου τσίν, που στη σημερινή του μορφή έχει μέγεθος 120 Χ 20 εκ. και προέρχεται από την εποχή των Τσου. Το νεότερο νυκτό σε  έχει μήκος 210 εκ. περίπου και 17-50 χορδές. Πηλός: η ωοειδής οκαρίνα χουν με 6 οπές. 

τύμπανο

Όπως και στους τρόπους έτσι και εδώ ρόλο παίζει η αρχή της δυαδικότητας που βασίζεται στη συμπληρωματικότητα του αρσενικού-ήλιου και του θηλυκού-σελήνης  (Γινγκ-Γιανγκ), αλλά και στις κοσμολογικές σημασίες. Οι απεικονίσεις των οργάνων προέρχονται από τη δυναστεία των Τανγκ (9ος αι.) είναι βασισμένες όμως σε αρχαία πρότυπα.

Τα φώτα στο καπηλειό επίτηδες λιγοστά, χαμηλωμένα... «να μη πολυφαινόμαστε» σκέφτηκε. Ίδιο περιβάλλον, μόνο τα πρόσωπα να αλλάζουν καθώς τρώγοντας, διασκέδαζαν με τη μουσική που έβγαινε από την ορχήστρα.

 Άλλες μυρωδιές εδώ... γαργαλιστικές, μεθυστικές...ακριβά αρώματα ανακατεμένα με τσίκνα και με ντόπιο κρασί. Σήμερα δεν είχε κέφι, όμως ήταν αρκετά επαγγελματίας για να το κρύψει από τους περισσότερους. Ο Φού  που  έπαιζε το guzheng τον είχε καταλάβει, όμως δεν είχε και πολύ σημασία, αυτός ήταν δικός του...του σιναφιού.

sheng

Τα χαχανητά αραίωσαν ώσπου σταμάτησαν, το αφεντικό άρχισε τη συγκομιδή...πληρώθηκαν και βγήκαν από το καπηλειό. Ο Γουέν κοίταξε ψηλά, το φεγγάρι ολόγιομο μεσουρανούσε. Ο Φού χαμογελώντας του είπε πως δεν ήπιε αρκετά απόψε, κλείνοντας του με νόημα το μάτι. 

Του ανταπέδωσε το χαμόγελο ... «το σινάφι με καταλαβαίνει» σκέφτηκε, «το μέρος του κόσμου που ανήκω». Τον ακούμπησε στον ώμο, σαν να ήθελε να νοιώσει την ελπίδα εκείνων που τον έσπειραν ανάμεσα στους ανθρώπους.

«Καληνύχτα...κομμάτι μου, αύριο πάλι» είπε ο Γουέν.

«Ναι, αύριο » απάντησε ο Φού, «καληνύχτα ».

Δυναστεία των Χαν (206 π.Χ.-220 μ. Χ.)

Είναι γνωστή ως εποχή της αναστήλωσης της παλαιάς μουσικής (Κομφουκιανισμός) και ταυτόχρονα των δυτικών επιρροών με τη μεταφορά του αυλού και του λαούτου στη Κίνα. Αναπτύχθηκε επίσης μια μορφή μουσικής σημειογραφίας. Το αυτοκρατορικό μουσικό γραφείο Γιυε-Φου συγκέντρωσε τα κείμενα της παλαιάς μουσικής και καλλιέργησε μαζί με πάνω από 800 μουσικούς τη λατρευτική, αυλική και στρατιωτική μουσική. 


Παράλληλα υπήρχαν τμήματα λαϊκής και ξένης μουσικής. Μετά την ξένη κατοχή και τη δυναστεία Σούι, όπου υπήρχε κυρίως επιρροή από την τουρκική μουσική, έρχεται η εποχή της άνθησης με τις δυναστείες Τανγκ (618-907) και Σουνγκ (960-1279) όπου ασκείται με ιδιαίτερη φροντίδα η αρχαία κινέζικη μουσική, παράλληλα με τη συνεχή δυτική επιρροή.

bianzhong μεταλλικά καμπανάκια

Βιβλιογραφία:

«Άτλας της μουσικής» Ulrich  Mihels

«Η Μουσική μέσα από την ιστορία της» Βασιλειάδης-Γλύνια, Κανάρης- Φραγκούλη                                                                                              

                                                                                                   

(Πρώτη δημοσίευση στο περιοδικό πολιτιστική «ΕΝΝΕΑΔΑ», τ. 12ο, 2003)


 http://peritexnisologos.blogspot.gr

Διαβάστε Περισσότερα

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΥΓΚΡΟΥΟΝΤΑΙ ΠΙΑ

Του Γ.ΔΕΛΑΣΤΙΚ

 

Eξέπληξε προφανώς τη διοίκηση της κρατικής τηλεόρασης η θύελλα αντιδράσεων που προκάλεσε η απόφασή της να κόψει εντελώς τους δημοσιογράφους Κώστα Αρβανίτη και Μαριλένα Κατσίμη από την καθημερινή ενημερωτική εκπομπή «Πρωινή Ενημέρωση». Δεν της ήταν προδήλως αρκετό ότι ήδη από τον Σεπτέμβρη είχε ακρωτηριάσει την εκπομπή τους κατά το δίωρο 8 με 10 το πρωί, παρά την υψηλή και άκρως ασυνήθιστη για κρατικό κανάλι τηλεθέασή της.

 Το ότι οι δύο προαναφερθέντες δημοσιογράφοι δεν είναι κυβερνητικά φερέφωνα δεν μπορεί να αποτελέσει αιτία «απόλυσης» τουλάχιστον δημοσίως. Δεν θα υποκριθούμε ότι δεν γνωρίζουμε βεβαίως πως αυτή είναι η πραγματική αιτία που η κυβέρνηση έδωσε εντολή να απομακρυνθούν από την εκπομπή οι δύο παρουσιαστές της, οι οποίοι συνέτειναν επί σειρά ετών με τη δημοσιογραφική δουλειά τους στη θεαματική βελτίωση της εικόνας της κρατικής τηλεόρασης στα μάτια των Ελλήνων πολιτών – σε βαθμό που να εισαχθεί ο όρος «δημόσια» τηλεόραση χωρίς να προκαλεί καγχασμό, σαρκαστικά σχόλια και απαξιωτικές ειρωνικές παρατηρήσεις.

Νομίζουμε ότι η διοίκηση της ΕΡΤ και εκείνοι οι υπουργοί και κυβερνητικοί παράγοντες που την πίεσαν προς την κατεύθυνση αυτή διέπραξαν μεγάλο λάθος ακόμη και για τα στενά κομματικά τους συμφέροντα. Λύση υπάρχει και είναι απλή: Να ανακαλέσει η διοίκηση της ΕΡΤ την εσφαλμένη απόφαση της και να επαναφέρει τους δύο παρουσιαστές στην εκπομπή τους. Δεν καταλαβαίνουμε τι μπορεί να ωφεληθεί ο Αντώνης Σαμαράς επαναφέροντας την ΕΡΤ στο καθεστώς της… ΥΕΝΕΔ επί χούντας.

 Ούτως ή άλλως πληθώρα δημοσιογράφων στο κυβερνητικό κανάλι μεταφέρει με ενθουσιασμό τις κυβερνητικές θέσεις, όσο απεχθείς και αν είναι αυτές, στον ελληνικό λαό. Επιπροσθέτως, πρέπει να επανέλθει στο ρεπορτάζ από το «ψυγείο» στο οποίο τοποθετήθηκε ακαριαία ο δημοσιογράφος της ΕΤ3 Χρήστος Δάντσης επειδή τόλμησε να πει ότι η Θεσσαλονίκη έμοιαζε με αστυνομοκρατούμενη πόλη, πράγμα εντελώς αληθινό, κατά την επίσκεψη εκεί του πρωθυπουργού την ημέρα του Αγίου Δημητρίου, ο οποίος μάλιστα αποδοκιμάστηκε από κάποιους Θεσσαλονικείς.

Η ανοχή της κυβέρνησης Σαμαρά στην ελευθερία του λόγου των μέσων ενημέρωσης έχει υποστεί βαρύτατο πλήγμα, ενδεχομένως ανεπανόρθωτο και σε διεθνές επίπεδο εξαιτίας της σύλληψης από… λόχο αστυνομικών του δημοσιογράφου Κώστα Βαξεβάνη επειδή δημοσίευσε στο περιοδικό «Hot Doc» τη διαβόητη «λίστα Λαγκάρντ». Πρωτοσέλιδο κορυφαίο θέμα στην παγκόσμια έκδοση των «Τάιμς της Νέας Υόρκης». Κορυφαίο επτάστηλο θέμα στη δεύτερη σελίδα των «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» του Λονδίνου, λεπτομερής ανταπόκριση στη γαλλική «Λε Μοντ», και πάει λέγοντας. 

Τα σχόλια καθόλου κολακευτικά για την κυβέρνηση Σαμαρά. «Η διογκούμενη σαν χιονοστιβάδα υπόθεση εγείρει ερωτήματα γύρω από την ελευθερία του Τύπου και την προθυμία της Ελλάδας να καταπολεμήσει τη φοροδιαφυγή», γράφουν χαρακτηριστικά οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης» και συνεχίζουν: «Από τη σύλληψη και την απελευθέρωση του την ίδια μέρα ο κ. Βαξεβάνης έχει γίνει λαϊκό σύμβολο ως σταυροφόρος εναντίον ενός διεφθαρμένου συστήματος, στο οποίο οι πολιτικοί θεωρούνται ότι προστατεύουν τα συμφέροντα της επιχειρηματικής ελίτ εις βάρος των απλών Ελλήνων που υποφέρουν από χρόνια λιτότητα».

Η αμερικανική εφημερίδα θέτει και ένα άλλο σοβαρό θέμα. «Η υπόθεση προκάλεσε επίσης έναν διάλογο γύρω από το αν ένας δημοσιογράφος έχει το δικαίωμα να υπερασπίζεται την ελευθερία του Τύπου εις βάρος της ιδιωτικής ζωής ενός ατόμου», γράφει. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η υπόθεση της «λίστας Λαγκάρντ» έχει πολλές πλευρές, κάποιες από αυτές σκοτεινές. 

Αυτές είναι θέμα άλλης συζήτησης. Το βέβαιο όμως είναι ότι στα μάτια των Ελλήνων φαντάζει εξωφρενικό μια τεράστια ομάδα αστυνομικών και ένας εισαγγελέας να ψάχνουν μέσα στη νύχτα από σπίτι σε σπίτι στη βάση πληροφοριών μυστικών υπηρεσιών έναν δημοσιογράφο που κατηγορείται για… πλημμέλημα!!!.

*Δημοσιεύθηκε στο “ΕΘΝΟΣ” την Τετάρτη 31 Οκτωβρίου 2012

 http://seisaxthia.wordpress.com

Διαβάστε Περισσότερα

ΠΩΛΕΙΤΑΙ ΖΩΗ Τα «δικαιώματα νερού» ΕΞΑΝΤΑΣ

Οκτωβρίου 31, 2012 από seisaxthiablog

Μιλώντας για την ιδιωτικοποίηση νερού στην Ελλάδα (ξανα)δείτε με προσοχή:

Όλα τα νερά της Χιλής εκτός από τη θάλασσα, έχουν «κοπεί» σε μερίδια που ονομάζονται «δικαιώματα νερού». Τα «δικαιώματα νερού» είναι τίτλοι ιδιοκτησίας ισόβιοι, ξέχωροι από τη γη και έχουν εμπορική αξία, όπως ακριβώς ένα σπίτι, ή ένα κτήμα. Μπορείς να το νοικιάσεις, να το χρησιμοποιήσεις, ή να το κρατήσεις χωρίς να το κάνεις τίποτα περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή, για να το πουλήσεις ακριβά.

Στη χώρα, που θεωρείται πρωτοπόρος στις εφαρμογές του νεοφιλελευθερισμού και των ιδιωτικοποιήσεων, όλα τα νερά πωλούνται. Ποτάμια, λίμνες και υπόγεια ύδατα καταλήγουν σε ιδιώτες, σε επιχειρήσεις και κερδοσκόπους που θεωρούν το νερό επένδυση με σκοπό το κέρδος.

 Στη Χιλή το νερό δεν θεωρείται πια αναφαίρετο δικαίωμα, αλλά εμπορεύσιμο προϊόν. Με άλλα λόγια αυτό σημαίνει, πως αν είσαι αγρότης δεν μπορείς να ποτίσεις το χωράφι σου ακόμα και αν αυτό βρίσκεται στις όχθες του ποταμού διότι το ποτάμι μπορεί να ανήκει σε άλλους. Αντιστοίχως, δεν μπορείς να πάρεις νερό αν δεν έχεις «δικαίωμα» και συλλαμβάνεσαι αν πιαστείς επ’ αυτοφώρω.

Όλα ξεκίνησαν το 1981, κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Πινοσέτ όταν δημιουργήθηκε ο Κώδικας του Νερού (Codigo de Aguas), ένα πακέτο νόμων οι οποίοι θεμελιώνουν ότι το νερό δεν είναι δημόσιο αγαθό, αλλά ιδιωτικό προϊόν.

Διαβάστε Περισσότερα

Γιατί είπαμε ότι συνελήφθη ο Καρατζαφέρης; Αποκαλύψεις – βόμβα για τα CDS διά στόματος Ζωής Γεωργαντά!

“Έγινε αχαλίνωτη κερδοσκοπία εις βάρος της Ελλάδας με τα CDS. Αυτοί που αγόρασαν CDS το φθινόπωρο του 2009, κέρδισαν γύρω στα 26 δις!”.

“Αυτά που έκανε (Η Τράπεζα της Ελλάδας ) είναι εγκλήματα, είναι οικονομική γενοκτονία!!” λέει μεταξύ άλλων αναφερόμενη στο πανηγύρι με τις αγορές ομολόγων που αργότερα κουρεύτηκαν. Ομόλογα που ξεφόρτωσαν ιδρύματα του εξωτερικού σύμφωνα με τα στοιχεία που προέκυψαν από τις απανωτές ερωτήσεις Παυλόπουλου.

Δείτε το δελτίο με προσοχή και εστιάστε στις προειδοποιήσεις Καρατζαφέρη σχετικά με στοιχεία που κατέχει για τα CDS.Στο 1,56,00: “Σας μίλαγε ο φίλος σας Αντρίκος για τα CDS κυρία Γεωργαντά;” Μήπως αυτές οι προειδοποιήσεις ήταν η πραγματική αιτία;

Το βίντεο τα λέει όλα:

 

http://seisaxthia.wordpress.com

Διαβάστε Περισσότερα

Μάριο Ντράγκι: "Ξεχάστε την εθνική κυριαρχία"

Απίστευτη δήλωση του Προέδρου της ΕΚΤ στο Der Spiegel στην οποία μας λέει ξεκάθαρα ότι πλέονη Ελλάδα είναι αποικία.
Σήμερα στη συνέντευξη του Προέδρου της ΕΚΤ κ. Ντράγκι στο Spiegel έπεσαν οι "μάσκες".
O Ευρωπαίος Κεντρικός Τραπεζίτης εξέφρασε...
την απόλυτη συμφωνία του με την πρόταση του κ. Σόιμπλε για έλεγχο των εθνικών προϋπολογισμών από έναν Υπερεπίτροπο.

Η πρόταση αυτή συνιστά εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας και ο κ.Ντράγκι δεν ''μάσησε'' καθόλου τα λόγια του.

Στη συνέντευξή του στο Spiegel o κ.Ντράγκι επισημαίνει χαρακτηριστικά:

 ''Κάποιες κυβερνήσεις δεν έχουν ακόμα συνειδητοποιήσει ότι έχουν χάσει εδώ και καιρό την εθνική τους ανεξαρτησία λόγω του υψηλού χρέους τους . Μόνο αν εκχωρήσουν την εθνική τους κυριαρχία θα έχουν τη στήριξη και την αλληλεγγύη της Ευρωζώνης''.

Ο Κεντρικός Τραπεζίτης ουσιαστικά ''φωτογραφίζει'' τη διάταξη που παρακάμπτει τη Βουλή και θέτει υπεράνω του Κοινοβουλίου το ΤΑΙΠΕΔ. Δηλαδή μας λέει ότι θυα μπούνε στο σπίτι μας θα μας το αδειάσουν, και το καλό που μας θέλουν να καθόμαστε να κοιτάμε.

 defencenet.gr

Διαβάστε Περισσότερα

Η Ελλάδα αλλάζει αγκαλιά: από την Γερμανία στις ΗΠΑ (Τουρκία)

Του Δημήτρη Α. Γιαννακόπουλου

 

Ήρθε η ευλογημένη ώρα της κυνικής αλήθειας που συνδυάζει στρατηγική, γεωπολιτική και οικονομία. Αν δεν τα συνδυάσεις αυτά τα τρία μπορεί μεν να προσεγγίσεις με σχετική ακρίβεια επιμέρους πραγματικότητες, αλλά δεν θα μπορέσεις ποτέ να ορίσεις το εθνικό συμφέρον στην βάση της κοινωνικής διαδικασίας μιας χώρας και ως προϊόν διεθνών πολιτικών σχέσεων της συγκυρίας. Δίχως τον συνδυασμό αυτό το ........

εθνικό συμφέρον δεν επικοινωνεί με την εθνική ταυτότητα και τα δύο με την εξέλιξη της κοινωνίας και την διάσταση της οικονομίας μιας χώρας. Και όλα τούτα τώρα ακόμη περισσότερο από παλαιότερα, παρότι έχουμε εισέλθει στον προθάλαμο της μεταβιομηχανικής εποχής, που αναπαριστά την υποχώρηση του κεφαλαιοκρατικού κράτους ενώπιον υπερεθνικών πολιτικοοικονομικών  καπιταλιστικών  θεσμών.

Η δική μας προσέγγιση, πρόταση και διαπραγμάτευση αναφορικά με την πολύπλευρη ελληνική κρίση της εποχής επιχείρησε να συνδυάσει αυτά τα τρία πράγματα δίχως να το δηλώνει ρητώς, καθώς η συσχέτιση δεν αφορούσε στην σύνδεση συμπερασμάτων από κάθε μια επιμέρους προσέγγιση [οικονομική, (μικροπολιτική), στρατηγική, γεωπολιτική], αλλά στην εσωτερική συνοχή των τριών αυτών οπτικών εντός μιας και της αυτής αφήγησης. Έτσι εξηγείται, σε κάποιον βαθμό, και το «μήκος» των διαδικτυακών μου σχολίων, ανεπίτρεπτο πολλές φορές ως προς το συγκεκριμένο πεδίο αρθρογραφίας. 

 

 

 

Σήμερα θα επιχειρήσω όσο γίνεται πιο συνοπτικά να αναφερθώ σε κάποια θεμελιώδη συμπεράσματα από την συγκεκριμένη συσχέτιση οικονομίας, στρατηγικής και γεωπολιτικής που επιχείρησα, αφήνοντας απέξω, αναγκαστικά, κρίσιμους εσωτερικούς παράγοντες, που επίσης απασχόλησαν την γραφή μου. Θα το πράξω μάλιστα με κυνικότητα, δίχως (προσωπική) αξιολόγηση. 

 

 

 

Η ελληνική κρίση ως στοιχείο μετεξέλιξης των διεθνών πολιτικοοικονομικών καπιταλιστικών σχέσεων, προκαλεί δυναμική γεωπολιτικής μεταβολής στην περιοχή μας. Η κρίση αυτή είναι ταυτόχρονα αιτία και αποτέλεσμα της κρίσης αναδιοργάνωσης του Δυτικού Συστήματος Ηγεμονίας και Ασφάλειας και αφορά αμέσως στην Νέα Αμερικανο/Αγγλο-Γερμανική σχέση εντός του Δυτικού συστήματος και παγκοσμίως και στην σχέση της Νέας Οικονομίας με την βιομηχανική ανάπτυξη, ενώ εμμέσως στις τελικές ρυθμίσεις στον βαλκανικό χώρο και στην νέα γεωπολιτική διάσταση της Μεσογείου ως περιοχή σύγκρουσης οικονομικών συμφερόντων που στοιχίζονται πίσω από Μεγάλες Δυνάμεις. Άρα, η ελληνική κρίση είναι η «μαμή» της ιστορίας της νεωτερικότητας κατά το πέρασμα στην μεταμοντέρνα εποχή, τουλάχιστον στην ευρωπαϊκή περιοχή της Μεσογείου.     

 

 

 

Σημειώστε πως η πολιτική αναπαράσταση της νεωτερικότητας (Διαφωτισμός, ορθολογισμός, μοντέρνα κράτη) συνδέεται άρρηκτα με τον ευρωκεντρισμό και την αποικιοκρατία, όπως και με τον αυτοπροσδιορισμό της Ευρώπης σε πολιτισμική οντότητα υψηλής/ανώτερης αξίας. Στο πλαίσιο αυτό καθετί μη ευρωπαϊκό υποτιμήθηκε ως ξεπερασμένο, βάρβαρο έως προϊστορικό. Όμως μετά τον τερματισμό της συγκεκριμένης μορφής αποικιοκρατίας και την ανάληψη της ηγεμονίας από τις ΗΠΑ , μέσα από την αμφισβήτηση της βίας του ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού, μια νέα μορφή φαντασιακής πολιτισμικής υπεροχής του Δυτικού Πολιτισμού γεννήθηκε ως δημοκρατική αφήγηση που αποθέωνε τον νεοφιλελευθερισμό, η οποία κατέληξε στους περίφημους «ανθρωπιστικούς πόλεμους», που έλαβαν έκταση μετά την διάλυση των αντίπαλων μπλοκ (σοσιαλιστικό-φιλελεύθερο), τα οποία είχαν σχηματισθεί ως διευθέτηση για την διατήρηση της παγκόσμιας ειρήνης μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. 

 

 

 

Όλα αυτά στηρίχτηκαν ιδεολογικά στην θεμελιώδη αρχή της νεωτερικότητας: δόξα και τιμή στην αυτονομία και αυτοδιάθεση του υποκειμένου που ορίζει την ταυτότητά του μέσω της σχέσης αλλά και της καθυπόταξης της ετερότητας! Κυνικά μιλώντας θα έλεγα ότι αυτό αναπαριστά και νομιμοποιεί πολιτικά τον έλεγχο επί του υποδεέστερου σε ισχύ Άλλου. Η δημοκρατικοφανής και ανθρωπιστική αφήγηση της νεωτερικότητατας αποτελεί με άλλα λόγια, συγκαλυμμένη ή λιγότερο συγκαλυμμένη πολιτική έκφραση βίας έναντι του Άλλου. 

 

 

 

Η κρίση της νεωτερικότητας στα τέλη του εικοστού αιώνα και το πέρασμα στην μεταμοντέρνα εποχή εκφράζεται αρχικά με την αποσύνδεση της νεωτερικότητας από το «ευρωπαϊκό ιδεώδες» (διαφωτισμός, ιμπεριαλισμός και πολιτικός φιλελευθερισμός) με την πολιτικοοικονομική άνοδο μη-δυτικών κοινωνιών. Σε αυτές, τις μη-χριστιανικές κοινωνίες, η μετανεωτερικότητα δομείται στο πλαίσιο της προσαρμογής της παγκοσμιοποίησης και του νεοφιλελευθερισμού στις παραδόσεις και στην θρησκευτική ηθική και όχι ως ρήξη με αυτά, όπως συνέβη σε μεγάλο βαθμό στην Δύση.  

 

 

 

Έτσι σε χώρες έξω από την Ευρώπη και τις ΗΠΑ η μετανεωτερικότητα ορίζει πολιτικά την «μεταδυτικότητα». Η κρίση της νεωτερικότητας συνδυάζεται επίσης με την κυνική έκφραση της κατάλυσης της δημοκρατίας και της εθνικής κυριαρχίας: «Κάποιες κυβερνήσεις δεν έχουν ακόμα συνειδητοποιήσει ότι έχουν χάσει εδώ και καιρό την εθνική τους ανεξαρτησία λόγω του υψηλού χρέους τους. Μόνο αν εκχωρήσουν την εθνική τους κυριαρχία θα έχουν τη στήριξη και την αλληλεγγύη της Ευρωζώνης», δήλωσε όμορφα και απλά προχθές ο Ευρωπαίος Κεντρικός Τραπεζίτης Μάριο Ντράγκι, συμφωνώντας ασφαλώς με τον αγαπητό κύριο Σόιμπλε.    

 

 

 

Εντός αυτής της κρίσης που σηματοδοτεί την μετάβαση σε μια νέα εποχή παγκοσμίως οφείλουμε να εξετάσουμε την ελληνική περίπτωση, που ορίζεται από το σημερινό οικονομικό αδιέξοδο. Η ελληνική κρίση αποτελεί κεφαλαιώδη έκφραση της κρίσης του έθνους-κράτους στην καρδιά του ευρωπαϊσμού. Η κρίση αυτή αντανακλά δύο πραγματικότητες: (1) τις οικονομικές συνέπειες της νεωτερικότητας ως προς την φθορά των ιδεολογικών και πολιτικών αναπαραστάσεων που συνδέθηκαν μαζί της και (2) την αμφισβήτηση της ιστορίας ως εξελικτικής κοινωνικής διαδικασίας, με διατράνωση του οικονομισμού («όλα είναι οικονομία») και της κοινωνικής μεθοδολογίας υπό την μορφή «Learning by numbers». Είναι τα αρνητικά αποτελέσματα της ύστερης νεωτερικότητας στην Ευρώπη που οδηγούν σήμερα στις μεταμοντέρνες οδύνες της ΕΕ και στο δράμα οπισθοδρόμησης της ελληνικής κοινωνίας, μέσω της απώλειας της στοιχειώδους κυριαρχίας του εθνικού-κράτους Ελλάς και ασφαλώς με την διασκέδαση της συνταγματικής τάξης και της «λαϊκής κυριαρχίας» στο τόπο μας.

 

 

 

Με την έννοια αυτή η ελληνική κρίση αποτελεί ένα παγκόσμιο πείραμα, που αφορά στο πέρασμα στην μετανεωτερικότητα, μέσω της κρίσης της νεωτερικότητας στην Ευρώπη και της τάσης μετατροπής της Ελλάδας στο πρώτο μεταμοντέρνο «ευρω-προτεκτοράτο». Η κρίση αυτή μάλιστα απομονώνεται από τα γενικά πολιτικά και οικονομικά χαρακτηριστικά της, όπως και τους απώτερους στόχους της για «παγκόσμια διακυβέρνηση» και συνδέεται μονοδιάστατα με την δημοσιονομική παθολογία της χώρας μας και την αδυναμία προσαρμογής της στην ζώνη του ευρώ – το οποίο εκφράζει ακριβώς την μετανεωτερικότητα στην ήπειρο μας υπό την ηγεμονία της Γερμανίας και υπό τους όρους της ολοκληρωμένης χρηματαγοράς (χρηματοπιστωτικό λόμπυ).  

 

 

 

Αυτό σημαίνει άραγε «μετατροπή της Ελλάδας σε ένα οιονεί γερμανικό κρατίδιο»; Σε καμία περίπτωση. Όχι μόνον δεν συμβαίνει αυτό, αλλά η Ελλάδα μέσω της κρίσης απομακρύνεται διαρκώς από την ευρωζώνη και την Γερμανία. Μετανεωτερικότητα για την Ελλάδα δεν σημαίνει παράδοση στην Γερμανική Ηγεμονία της ΕΕ, όπως φοβούνται οι περισσότεροι Έλληνες, αλλά θέσπιση της Ελλάδας ως εξωτερικού, ασθενούς κρίκου της ευρωζώνης, που δεν θα παίζει κανέναν πλέον ρόλο στις διεργασίες ολοκλήρωσης της γερμανικής ηγεμονίας, στον χώρο που καταλαμβάνει σήμερα και πιθανόν να καταλάβει σε επόμενες φάσεις η ευρωζώνη. 

 

 

 

Για την ακρίβεια, η Ελλάδα μέσω της συγκεκριμένης διαχείρισης της κρίσης, μεταφέρεται από την πρόσκαιρη γερμανική αγκαλιά, που σχηματίστηκε με πυρήνα το ευρώ και την θεμελίωση μια νέας γερμανικής ηγεμονίας με όρους μετανεωτερικότητας στην ήπειρό μας, στην αγκαλιά των ΗΠΑ. Ήταν οι ΗΠΑ που παρέδωσαν την Ελλάδα στην γερμανική αγκαλιά, έτσι ώστε να διευκολυνθεί  μια γερμανική ηγεμονία μετά την επανένωση και την Δυτική επέκταση ανατολικά, με όχημα το χρηματιστηριακό σύστημα και οργανωτική/πολιτική δύναμη την μοναδική που θα μπορούσε να παίξει αυτόν τον ρόλο: την γερμανική κυβέρνηση. Έτσι η γερμανική κυβέρνηση μετατράπηκε σε πολιτικό φορέα του νεοφιλελευθερισμού και της αμερικανικής χρηματοπιστωτικής εκδοχής της παγκοσμιοποίησης  στην ΕΕ, παρότι ο γερμανικός νεοφιλελευθερισμός διαφέρει από εκείνον των ΗΠΑ, τείνοντας περισσότερο προς ένα Νεοκεϋνσιανιστικό μοντέλο! 

 

 

 

Αν και η πολιτική  Ομπάμα και αυτή με νεοκεϋνσιανιστική αφήγηση δομείται στο εσωτερικό σήμερα.

Θα μπορούσαμε να πούμε απλοϊκά ότι οι ΗΠΑ «δάνεισαν» την Ελλάδα στην Γερμανία για να κάνει την δουλειά της στο πλαίσιο της δυτικοποίησης της πρώην «Ανατολικής Ευρώπης» και εμπέδωσης της μετανεωτερικότητας με την μορφή της ΕΕ και κυρίως με την μορφή της ευρωζώνης, εξυπηρετώντας τον κοινό στόχο ΗΠΑ-Γερμανίας ως προς τον ορισμό των νέων σχέσεων εντός του σύγχρονου καπιταλισμού και της Δυτικής κυριαρχίας: Νέα Οικονομία, στρατηγικές παραγωγής έξυπνου χρήματος. Βεβαίως οι Αμερικανοί δεν είπαν στους Γερμανούς ότι τους «δανείζουν» την Ελλάδα, αλλά έδειξαν να τους την παραχωρούν, όπως ακριβώς και άλλες μικρές χώρες της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης. Και από εδώ αρχίζουν τα μπερδέματα και οι παρεξηγήσεις, ο ρόλος του Γιώργου Παπανδρέου, η αποχώρηση και «βουβαμάρα» Καραμανλή, όπως και η ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον Αντώνη Σαμαρά, μέσα στον ζόφο σκανδάλων, πτώχευσης, εθνικού εξευτελισμού, κοινωνικού/λαϊκού διασυρμού, γενικής εκποίησης της δημόσιας περιουσίας και φτωχοποίησης.

 

 

 

Το «πιόνι» Ελλάδα χρησιμοποιήθηκε από την ουσιαστικά κυρίαρχη ομάδα στις ΗΠΑ - αυτήν του χρηματοπιστωτικού συστήματος - αποσταθεροποιητικά ως προς τη γερμανική ηγεμονία, καθώς πλέον οι Γερμανοί είχαν ισχυροποιηθεί αρκετά και είχαν αρχίσει να σχεδιάζουν αποκλειστικά σύμφωνα με το συμφέρον της δικής τους βιομηχανικής ελίτ. Τότε το χρηματοπιστωτικό λόμπυ, βιώνοντας την κρίση από το σκάσιμο της φούσκας της παγκόσμιας οικονομίας εξαιτίας της ταχύτατης υπερσυσσώρευσης των προηγούμενων χρόνων, δοκίμασε να πείσει την γερμανική κυβέρνηση να χαλαρώσει το αντιπληθωριστικό μοντέλο και να ακολουθήσει στρατηγικές μείωσης του πλεονάσματός της, έτσι ώστε να αναθερμανθεί η οικονομία  και να ξεκινήσει σχεδόν αλώβητος ο νέος οικονομικός κύκλος, παρά την απώλεια επενδύσεων και την επιδείνωση του βιοτικού επίπεδου μεγάλης μερίδας εργαζομένων, όπως και την πρόκληση ανεργίας.  

 

 

Το μοντέλο «διόρθωσης» που πρότειναν οι «Αμερικανοί» στρεφόταν ασφαλώς εναντίον του στρατηγικού σχεδίου επέκτασης των Γερμανών στην Ευρώπη και προδήλως έθιγε τον μηχανισμό κερδοφορίας στην ίδια την Γερμανία και το κοινωνικό μοντέλο της που στηριζόταν σε αυτόν. Η πρόταση των ΗΠΑ για μετατροπή της ΕΕ σε ΗΠΕ με ολοκληρωμένη οικονομική διακυβέρνηση και ελεγχόμενο πληθωρισμό από μια κεντρική τράπεζα, με αντίστοιχες αρμοδιότητες με την FED, σκόνταφτε στα συμφέροντα της γερμανικής ελίτ, ενώ ικανοποιούσε απολύτως τους υπό πτώχευση τραπεζίτες και τους σοσιαλδημοκράτες που χαράσσουν τον «τέταρτο δρόμο» τους, για να υποτάξουν τις επιμέρους κοινωνίες και λαούς, όπως και τις επιμέρους εθνικές αστικές τάξεις, κάτω από το παντοδύναμο καθεστώς μιας χρηματοπιστωτικής ελίτ, που θα εμφανίζεται όμως υποκριτικά ως μια παγκόσμια αριστοκρατία του «ολοκληρωμένου, παγκοσμιοποιημένου διοικητικού πνεύματος» - ως σοφοί ρυθμιστές των οικονομικών ροών, της παραγωγής και της εργασίας, ως οι εναρμονιστές του κόσμου στο πνεύμα του κομφουκισμού σε νεοφιλελεύθερη όμως απόδοση! 

 

 

 

 

Η Ελλάδα μετατράπηκε με την αμέριστη «συμπαράσταση» / βοήθεια της ηγεσίας των σοσιαλδημοκρατών και των συντηρητικών της (αμφότεροι φορείς των ιδίων αμερικανικών συμφερόντων) από «πιόνι»  των χρηματιστών σε δόρυ εκείνου του μέρους της διοίκησης των ΗΠΑ που επεδίωκε την συμμόρφωση των Γερμανών, παράλληλα με τον έλεγχο  και μετριασμό του γερμανικού, μεταμοντέρνου Νεοηγεμονισμού. Έτσι ο ελληνικός λαός δίχως να το καταλάβει, μετατράπηκε σε σάντουιτς μεταξύ δύο μεγάλων δυνάμεων στο πλαίσιο μιας λανθάνουσας, αλλά πολύ σοβαρής προστριβής, όπου και οι δυο (Αμερικανοί και Γερμανοί) προσπαθούσαν να κάνουν ό, τι περνά από το χέρι τους, ώστε αυτή να μην μετατραπεί σε ανοιχτή σύγκρουση. Φυσικά, και μόνον ως παράδειγμα να περιοριζόταν το ζήτημα, η ελληνική πολιτική στην πρόκληση της κρίσης θα έπρεπε να τιμωρηθεί από τους Γερμανούς, ώστε να έχει πολιτική έννοια η ηγεμονία τους. Και τιμωρήθηκε, με τον λαό να τσακίζεται και να πληρώνει τα σπασμένα της ηγεσίας του!  

 

 

 

Ασχέτως πάντως με την εξέλιξη της λανθάνουσας αυτής διένεξης (ΗΠΑ –Γερμανίας), η ζημιά για την Ελλάδα με την μορφή του πλήγματος της ταυτότητάς της, της καταστροφής της οικονομίας της, της δραματικής υποχώρησης της διεθνούς πολιτικής ισχύος της και τις τραγικές συνέπειες για τα δύο τρίτα της κοινωνίας της, έχει γίνει και δεν διορθώνεται. Η γερμανική κυβέρνηση, όπως και οι Γερμανοί Σοσιαλδημοκράτες (SPD) κρατούν πλέον αποστάσεις από την Ελλάδα. Αφού την κατέστησαν εξαίρεση στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής κρίσης  και με διαδοχικά βήματα την απομόνωσαν, τώρα θα επιχειρήσουν μια θεσμική ρύθμιση που θα την βγάζει ουσιαστικά, αλλά όχι τυπικά από το «παιχνίδι», την διαπραγμάτευση δηλαδή εντός της ευρωζώνης και της ΕΕ.  

 

 

 

Με πρόσχημα  ότι η  Αθήνα πρέπει να συνεχίσει τη δημοσιονομική προσαρμογή για να τιθασεύσει το «τέρας του χρέους», οι Γερμανοί θα επιβάλουν μια απόλυτη καραντίνα για την Ελλάδα εντός της ΕΕ, που θα επιτρέπει την (προσωρινή) εισαγωγή ενός διπλού νομισματικού συστήματος και δραματικούς αποικιοκρατικούς όρους για την εξυπηρέτηση του ελληνικού χρέους, οι οποίοι θα αντιφάσκουν με το διεθνές δίκαιο και τον ευρωπαϊκό νομικό πολισμό, αλλά θα  «δικαιολογούνται» στο πλαίσιο του εξαιρετικού και της «σωτηρίας» της χώρας. Και όλα αυτά με όχημα την πλέον ταπεινωμένη και εξευτελισμένη πολιτική τάξη στον κόσμο και τους πλέον διαπλεκόμενους και κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες στην ΕΕ!  

 

 

 

Ετούτο σημαίνει: περιορισμό της ανάπτυξης των γερμανικών συμφερόντων στην Ελλάδα επ’ ωφελεία αμερικανικών, ισραηλινών, αλλά και κρίσιμων ρωσικών συμφερόντων, αλλά διατήρηση και ενίσχυση των υπαρχόντων συμφερόντων γερμανικής προέλευσης, σε συμφωνία με τις ΗΠΑ, την Γαλλία, την Κίνα και άλλους σε διεθνικό επίπεδο. Γεωπολιτικά θα ενδυναμωθεί η εξάρτηση της Ελλάδας από τις ΗΠΑ, οι οποίες θα την εντάξουν πιο άνετα και «νομιμοποιημένα» στην υποπεριοχή της Τουρκίας. Δίχως υπερβολή η εξέλιξη της κρίσης στην Ελλάδα και η περιθωριοποίηση  στο μεταμοντέρνο κατασκεύασμα της Ευρώπης με παράλληλη εξασθένηση όλων όσων συνθέτουν την εθνική ισχύ ενός κράτους ρίχνει την χώρα στην αγκαλιά της Τουρκίας και τούτο δεν το λέω ούτε αρνητικά, ούτε θετικά. Στο πλαίσιο αυτού του σημειώματος απλώς το σημειώνω αντικειμενικά δίχως εθνικιστικές φαντασιώσεις, ή ιδεολογική προκατάληψη, για περεταίρω πολιτική διερεύνηση και διαβούλευση.  

 

 

 

Τι θα μπορούσε να σημαίνει αυτό για την Ελλάδα; Καταρχήν μια μικρή ή μεγαλύτερη σύγκρουση συμφερόντων με την Τουρκία, στη βάση των διεκδικήσεών της και των ενστάσεών της στο πλαίσιο εφαρμογής του διεθνούς δικαίου. Αυτό θα μπορούσε να επιφέρει περιορισμένη πολεμική σύγκρουση, αλλά όχι αναγκαστικά. Σίγουρα όμως μια μικρή ή μεγάλη στρατιωτική κινητοποίηση. Η υπόθεση θα οδηγηθεί ούτως ή άλλως σε διαιτησία που θα καταλήξει σε μια Νέα Συνθήκη για το Αιγαίο και την ευρύτερη περιοχή, η οποία ορίζεται σήμερα από τα ελληνοτουρκικά αντιτιθέμενα συμφέροντα. Εάν μάλιστα ο αμερικανικός παράγοντας καταφέρει και επιτύχει μια καλή συνεργασία με την Γερμανία ως προς την διευθέτηση του ελληνικού οικονομικού ζητήματος, ίσως επιτύχει και μια αναίμακτη συμφωνία μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας ως προς το πακέτο των τουρκικών διεκδικήσεων και αιτιάσεων νομικού χαρακτήρα. 

 

 

 

Σε κάθε περίπτωση η Ελλάδα θα βγει κουτσουρεμένη  και σημαντικά αποδυναμωμένη από αυτή την περιπέτεια. Όχι εδαφικά, αλλά διοικητικά, γεωπολιτικά και γεωστρατηγικά. Η «συνεκμετάλλευση» στο Αιγαίο μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας θα είναι ο κανόνας και η πολυδιάστατη σύγκλυση των δύο χωρών μια πτυχή που θα διαμορφώνει νέο παράδειγμα στην νέα εποχή των καπιταλιστικών σχέσεων και του Νεοηγεμονισμού. Όλα τούτα θα οδηγήσουν και σε τελική λύση το Κυπριακό, με κερδισμένη πολιτικά ασφαλώς την τουρκική πλευρά, την ώρα που οι ελληνοκύπριοι θα δίνουν μάχη για οικονομική επικράτηση, στο πλαίσιο μιας προβληματικής χαλαρής ομοσπονδίας. 

 

 

 

Σε κάθε περίπτωση οι νέες ελληνοτουρκικές σχέσεις και κυρίως η διαδικασία που θα ακολουθηθεί κατά το πέρασμα από την γερμανική αγκαλιά στην τουρκική, μέσω της αμερικανικής, θα κρίνουν/κρίνει τις γενικότερες εξελίξεις τόσο στα δυτικά βαλκάνια, στα οποία οι Γερμανοί έχουν πλέον τον πρώτο λόγο και οι ΗΠΑ τον τελευταίο, ενώ επανατοποθετούνται ρωσικά και τουρκικά συμφέροντα, όσο και ευρύτερα στην Μεσόγειο. Αν η Τουρκία πετύχει να ενισχύσει την Δυτική στρατηγική στον αραβικό και γενικότερα μουσουλμανικό κόσμο σε αυτήν την κρίση της νεωτερικότητάς του, θα λάβει ως «δώρο» μια ανίσχυρη, καλά συνεργάσιμη και πρόθυμη για παραχωρήσεις Ελλάδα, ταλαιπωρημένη, κοινωνικά αποκαρδιωμένη, παραγωγικά ρημαγμένη και έτοιμη για… μεγάλες μπίζνες με την γείτονα, ή τέλος πάντων με την φαντασίωση μεγάλων κερδών που δήθεν θα αποκαταστήσουν την τιμή της χώρας, τις τιμές και τους άτιμους! 

 

 

 

 

Στο σημείο αυτό αν αναρωτηθείτε «και πού βρίσκεται ο παράγοντας εργαζόμενοι/άνεργοι και η αριστερά ως κίνημα χειραφέτησης σε αυτήν την προσέγγιση» θα σας παραπέμψω σε δεκάδες προηγούμενα σημειώματά μου, τα οποία περιέγραφαν ένα κίνημα το οποίο θα πάγωνε τις «αγκαλιές» γενικώς και ό, τι αυτές συνεπάγονται στις σύγχρονες διεθνείς σχέσεις. Σημασία όμως δεν έχει πώς προσδιορίζω εγώ το κίνημα χειραφέτησης και αποκατάστασης της δημοκρατίας και λαϊκής κυριαρχίας στην Ελλάδα, αλλά πώς το ίδιο αποκτά πολιτική ταυτότητα και δυναμική παρέμβασης. Οι εκτιμήσεις μας για την εξέλιξη της κρίσης αποσκοπούν ακριβώς στον αυτοπροσδιορισμό του κινήματος με όσο γίνεται πιο αντικειμενική ανάλυση στη βάση όμως μιας υποκειμενικής οντολογίας και αφήγησης. Το τελευταίο μου αρέσει να το ορίζω ως εντιμότητα και το θεωρώ ως την μεγίστη αξία στον μεταμοντέρνο κόσμο μας, που έλκει την καταγωγή από τα πρώτα στάδια ανάπτυξης της νεωτερικότητας.

 

 

  

Ρωτώ λοιπόν καθαρά και έντιμα τον πρωθυπουργό και όλους εκείνους που επιβάλουν στον λαό αυτό το καταστρεπτικό για την κοινωνία, την αγορά και το εθνικό συμφέρον ενός ανεξάρτητου κράτους, πακέτο νέων μέτρων εσωτερικής υποτίμησης: Την παραμονή με κάποια έννοια στην ευρωζώνη την διασφαλίζουμε ούτως ή άλλως αν θέλουμε, ακόμη και χωρίς να υπερψηφιστούν τα μέτρα, διότι αν αποχωρήσουμε θα υπάρξει ντόμινο διάλυσης της ευρωζώνης. Ο κ. Σαμαράς και οι Συγκυβερνήτες του εγγυώνται απερίφραστα ότι μετά τα μέτρα δεν θα ακολουθήσει κάποιας μορφής διπλό νομισματικό;  Αν πουν ψέματα σε αυτό, έχουν τότε συναίσθηση τί πρόκειται να συμβεί και ποιοι θα έχουν την απόλυτη ευθύνη; Μήπως είναι καιρός να σταματήσει αυτό το παιχνίδι με το ευρώ; Πόσο χαμηλότερα θα πέσει το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα; Υπάρχουν όρια στον εξευτελισμό τους;

 kafeneio-gr.blogspot.g

Διαβάστε Περισσότερα