Yπάρχουν ορισμένοι που μας θέλουν να φάμε πάλι σούπα

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗΣ ΚΑΤΗΓΟΡΗΣΕ ΤΙΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΣΑ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ ΟΤΙ ΕΝΟΡΧΗΣΤΡΩΣΑΝ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΝΟΜΙΣΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΑΝΑΔΥΟΜΕΝΩΝ ΑΓΟΡΩΝ

Η κυβέρνηση της Αργεντινής κατηγόρησε τις μεγάλες επιχειρήσεις και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ότι ενορχήστρωσαν κερδοσκοπικές επιθέσεις κατά των νομισμάτων των αναδυόμενων αγορών, όπως το πέσο, μια μόλις ημέρα μετά την απόφαση της να αρχίσει να προσφέρει περισσότερα δολάρια στην οικονομία της σε μια προσπάθεια να επαναφέρει την ηρεμία μετά την υποτίμηση της προηγούμενης εβδομάδας, όπως μεταδίδει το Dow Jones Newswires.

"Το modus operandi αυτών των κερδοσκοπικών επιθέσεων είναι σε όλα τα μέτωπα με ένα μόνο στόχο: στην αγορά υποτιμημένων χρηματοοικονομικών και σκληρών περιουσιακών στοιχείων", δήλωσε ο επικεφαλής του υπουργικού συμβουλίου Jorge Capitanich μιλώντας σε συνέντευξη Τύπου. "Το μήνυμα μας είναι το εξής: ΄Αργεντίνοι, ας μην είμαστε αφελείς΄. Έχουμε δει αυτό το έργο πολλές φορές στην ιστορία μας", πρόσθεσε.
Η πρόεδρος της χώρας, Cristina Kirchner, η οποία βρίσκεται σε μια περιφερειακή σύνοδο στην Κούβα, επέρριψε την ευθύνη για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το νόμισμα της χώρας στις τράπεζες, τους εξαγωγείς και τις επιχειρήσεις.
"Φαίνεται ότι υπάρχουν ορισμένοι άνθρωποι που μας θέλουν να φάμε πάλι σούπα, αλλά αυτή τη φορά με πιρούνι", αναφέρει σε μήνυμα της στο Twitter.
Το πέσο άνοιξε ελαφρώς χαμηλότερα στα 8,025 ανά δολάριο στην επίσημη αγορά από 8,01 τη Δευτέρα. Στη μαύρη αγορά το πέσο ήταν αμετάβλητο στο 12,25.
Η κυβέρνηση της Αργεντινής επέτρεψε την υποτίμηση του πέσο κατά 15% την περασμένη εβδομάδα στο επίπεδο των 8,00 ανά δολ. ΗΠΑ. Αυτή ήταν η μεγαλύτερη υποχώρηση του νομίσματος από το 2002 μετά την καταστροφική χρεοκοπία της χώρας.
Η κεντρική τράπεζα είχε φτάσει να δαπανά περίπου 100 εκατ. δολ. την ημέρα για να υπερασπίζεται το εγχώριο νόμισμα, κάτι που ενέτεινε τις πιέσεις στα συναλλαγματικά διαθέσιμα της χώρας τα οποία υποχώρησαν στα 29 δισ. δολ. Οι πιέσεις τροφοδοτήθηκαν και από το ευρύτερο selloff στα νομίσματα των αναδυόμενων αγορών εν μέσω εντεινόμενων ανησυχιών για την πορεία της κινεζικής οικονομίας.
Σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, η κεντρική τράπεζα δαπάνησε τη Δευτέρα περίπου 135 εκατ. δολ. υπερασπιζόμενη το πέσο. Στο μεταξύ το νόμισμα υποχώρησε στη μαύρη αγορά στο 12,25 από 11,8 την περασμένη Παρασκευή, κάτι που δείχνει ότι πολλοί Αργεντίνοι συνεχίζουν να θεωρούν την επίσημη ισοτιμία πολύ ισχυρή.
Πηγή : http://kourdistoportocali.com

Διαβάστε Περισσότερα

Η ΧΡΗΜΑΤΟΠΙΣΤΩΤΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΣΤΗΡΙΧΤΗΚΕ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ

Κ. ΛΑΠΑΒΙΤΣΑΣ:

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ» (26/01)

Η χρηματιστικοποίηση αποτελεί κύριο χαρακτηριστικό του σύγχρονου καπιταλισμού, με τη μεγάλη πλειονότητα των οικονομολόγων να συμφωνούν ότι πίσω από τις χρηματοοικονομικές φούσκες και τις καταρρεύσεις των τελευταίων τουλάχιστον 30 ετών βρίσκεται η άνοδος του χρηματιστικού κεφαλαίου. Ωστόσο, οι ερμηνείες σχετικά με τα αίτια και το χαρακτήρα της χρηματιστικοποίησης ποικίλλουν, καθώς και οι προτάσεις για την αντιμετώπιση του φαινομένου.

Οι συζητήσεις για τη χρηματιστικοποίηση αναμένεται να εντατικοποιηθούν στο επόμενο διάστημα με την πρόσφατη δημοσίευση του βιβλίου του Κώστα Λαπαβίτσα με τον τίτλο Profiting without Producing: How Finance Exploits Us All. Πρόκειται για μια πανοραμική ματιά στο φαινόμενο της χρηματιστικοποίησης και μια εξαιρετικά διεισδυτική προσέγγιση από τη σκοπιά της ριζοσπαστικής πολιτικής οικονομίας, από αυτές που σπάνια συναντά κάποιος στον κόσμο των οικονομικών επιστημών.

Μια πιο εκτεταμένη συνέντευξη από αυτή που ακολουθεί δημοσιεύεται ταυτόχρονα στην αγγλική γλώσσα, στο δημοφιλές αμερικανικό ηλεκτρονικό έντυπο “Truthout”.

O Κώστας Λαπαβίτσας είναι καθηγητής Οικονομικών στη Σχολή Ανατολικών και Αφρικανικών Μελετών του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Είναι συγγραφέας πολλών βιβλίων και επιστημονικών μελετών και τακτικός αρθογράφος στην εφημερίδα «Guardian».

* Το τοπίο του σύγχρονου καπιταλισμού έχει διαμορφωθεί από το νεοφιλελευθερισμό, την παγκοσμιοποίηση και τη χρηματιστικοποίηση. Τι σημαίνει για εσάς ο όρος «χρηματιστικοποίηση» και με ποιους τρόπους αντιπροσωπεύει ένα νέο χαρακτηριστικό του καπιταλισμού;

Η χρηματιστικοποίηση αποτελεί για εμένα μια νέα ιστορική περίοδο στην εξέλιξη του καπιταλισμού. Η μαρξιστική πολιτική οικονομία αναγνωρίζει τρεις μεγάλες περιόδους: τον ελεύθερο καπιταλισμό γύρω στα μέσα του 19^ου αιώνα, τον μονοπωλιακό καπιταλισμό προς το τέλος του 19^ου αιώνα και τον ιμπεριαλισμό που επικράτησε ίσως μέχρι το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Τα εβδομήντα χρόνια μετά τον πόλεμο είναι πολύ δύσκολο να ταξινομηθούν, αν μη τι άλλο λόγω της εξαιρετικά μεγάλης περιόδου οικονομικής άνθησης (“Long Boom”) που διήρκεσε μέχρι τις αρχές του 1970, με πρωτοφανείς ρυθμούς ανάπτυξης, αυξανόμενα εισοδήματα και μεγαλύτερη ισότητα. Στη συνέχεια υπήρξαν τέσσερις δεκαετίες με πολύ μικρά ποσοστά ανάπτυξης, στάσιμα εισοδήματα και αύξηση των ανισοτήτων.

* Πως εξειδικεύεται;

Πιο συγκεκριμένα, κατανοώ τη χρηματιστικοποίηση ως μια ιστορική περίοδο που χαρακτηρίζεται από τρεις στενά συνδεδεμένες τάσεις της καπιταλιστικής συσσώρευσης.

Πρώτον, το μεγάλο βιομηχανικό εμπορικό κεφάλαιο έχει «χρηματιστικοποιηθεί», δηλαδή έχει άφθονα παρακρατηθέντα κέρδη για τη χρηματοδότηση των επενδύσεων, αλλά συχνά χρησιμοποιεί τα κεφάλαια για συμμετοχή σε χρηματοοικονομικές συναλλαγές με σκοπό την αναζήτηση οικονομικού κέρδους.

Δεύτερον, οι μεγάλες τράπεζες εμπλέκονται λιγότερο στη χορήγηση δανείων προς το μεγάλο κεφάλαιο, ενώ αναζητούν κέρδη από συναλλαγές στις χρηματοπιστωτικές αγορές, καθώς και από τα άτομα και τα νοικοκυριά.

Τρίτον, τα νοικοκυριά έχουν τεθεί σε τροχιά γύρω από τον τομέα του επίσημου χρηματιστικού κεφαλαίου τόσο για λόγους δανεισμού όσο και για την κατοχή χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων. Ένας βασικός λόγος είναι η υποχώρηση των δημόσιων παροχών στον τομέα της στέγασης, της Εκπαίδευσης, της Υγείας, των συντάξεων, και ούτω καθ΄εξής, που συνήθως αντικαθίστανται από ιδιωτικές παροχές.

Η ιδιωτική χρηματοδότηση έχει αναδυθεί ως μεσολαβητής της πρόσβασης σε αυτά τα πολύ σημαντικά αγαθά και υπηρεσίες για τα νοικοκυριά και τους μεμονωμένους εργαζόμενους.

*Πως σχετίζεται η χρηματιστικοποίηση με το νεοφιλελευθερισμό και την παγκοσμιοποίηση;

Βλέπω το νεοφιλελευθερισμό ως το ιδεολογικό πλαίσιο που έχει διαμορφώσει την οικονομική θεωρία και πολιτική κατά τη διάρκεια των τεσσάρων τελευταίων δεκαετιών. Έχει καθορίσει το θεσμικό πλαίσιο της χρηματιστικοποίησης μέσω κυρίως της απορρύθμισης των χρηματοπιστωτικών αγορών και των αγορών εργασίας.

Βρίσκω το επιχείρημα του Mirowski ότι ο νεοφιλελευθερισμός δεν είναι εχθρός του κράτους και ότι δεν σηματοδοτεί μια απλή αντίθεση μεταξύ κράτους και αγοράς πολύ πειστικό. Ο νεοφιλελευθερισμός έχει να κάνει με την κατάληψη του κράτους με σκοπό την επίτευξη ριζικών αλλαγών υπέρ της αγοράς σε όλο το φάσμα της κοινωνίας. Η κατάληψη του κράτους από το νεοφιλελευθερισμό έχει θέσει τις βάσεις για τη χρηματιστικοποίηση του καπιταλισμού. Για να γίνω πιο ακριβής, η χρηματιστικοποίηση θα ήταν αδύνατη χωρίς το κράτος.

Η παγκοσμιοποίηση, από την άλλη πλευρά, είναι πολύ πιο δύσκολο να προσδιοριστεί είτε ως δύναμη είτε ως έννοια. Βεβαίως, έχει υπάρξει μεγάλη διόγκωση στις παγκόσμιες αγορές βασικών εμπορευμάτων και σημαντική αύξηση στις ξένες άμεσες επενδύσεις κατά τη διάρκεια των τεσσάρων τελευταίων δεκαετιών, που διευκολύνουν τη διεθνοποίηση της παραγωγής.

Το πιο εντυπωσιακό χαρακτηριστικό της παγκοσμιοποίησης, ωστόσο, υπήρξε η έκρηξη των χρηματοπιστωτικών αγορών και του δανεισμού. Ακόμη και οι άμεσες ξένες επενδύσεις αναφέρονται σε μεγάλο βαθμό στην εγκατάσταση τραπεζικών λειτουργιών στο εξωτερικό. Η παγκοσμιοποίηση, ως εκ τούτου, φαίνεται να αποτελεί ένα αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό της ιστορικής περιόδου της χρηματιστικοποίησης.

*Η άνοδος της χρηματιστικοποίησης συμπίπτει με τη διαδικασία αποβιομηχάνισης στις Ηνωμένες Πολιτείες στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Βλέπετε να υπάρχει κάποια σύνδεση;

Με ιστορικούς όρους, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η άνοδος της χρηματιστικοποίησης συνοδεύεται από χαμηλά ποσοστά συσσώρευσης και αύξησης της παραγωγικότητας. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η πραγματική συσσώρευση αντιμετωπίζει μια σειρά από προβλήματα και δυσκολίες, ενώ η χρηματοοικονομική συσσώρευση βιώνει εκρηκτική ανάπτυξη.

Ωστόσο, δεν νομίζω ότι οι δυσκολίες της πραγματικής συσσώρευσης οφείλονται ουσιαστικά στην έκρηξη της χρηματιστικής. Έχουν βαθύτερες ρίζες που σχετίζονται με τις «δυνάμεις παραγωγής» συμπεριλαμβανομένων των νέων τεχνολογιών πληροφοριών και τηλεπικοινωνιών, τις μεταβολές των εργασιακών δεξιοτήτων, καθώς και τις νέες μορφές οργάνωσης των επιχειρήσεων. Κατά τη διάρκεια της χρηματιστικοποίησης, οι νέες «δυνάμεις της παραγωγής» δεν συνέβαλαν στη δυναμική και διαρκή επέκταση της πραγματικής συσσώρευσης, αλλά ενθάρρυναν την εκρηκτική αύξηση της χρηματιστικής.

*Υπάρχει αντίθεση:

Δεν ασπάζομαι την άποψη που κάνει λόγο για «καλή» βιομηχανία και «κακή» χρηματιστική. Οι σχέσεις μεταξύ των δύο είναι πολύ πιο περίπλοκες, ανακλώντας αμοιβαία εξάρτηση, καθώς και σύγκρουση. Συμμερίζομαι την άποψη του Χίλφερντιγκ και την κλασσική μαρξιστική προσέγγιση του Λένιν για τον ιμπεραλισμό, που υπογράμμιζε το γεγονός ότι το βιομηχανικό κεφάλαιο και το χρηματιστικό κεφάλαιο έχουν αναπτύξει μια συμβιωτική σχέση στον προηγμένο καπιταλισμό.

Παράλληλα δεν βρίσκω ότι η βιομηχανία και η χρηματιστική έχουν συγχωνευθεί ώστε να σχηματιστεί το λεγόμενο «χρηματιστικό κεφάλαιο», δηλαδή η ειδική μορφή του κεφαλαίου που υποτίθεται ότι χαρακτήριζε την περίοδο του ιμπεριαλισμού. Αντίθετα, το σύγχρονο βιομηχανικό κεφάλαιο είναι όλο και πιο ανεξάρτητο από το τραπεζικό κεφάλαιο – σίγουρα ανάμεσα στις μεγάλες επιχειρήσεις – και είναι σε θέση να χρηματοδοτεί επενδύσεις από τα αδιανέμητα κέρδη.

Ωστόσο, οι μεγάλες επιχειρήσεις έχουν «χρηματιστικοποιηθεί», δηλαδή εμπλέκονται σε χρηματοοικονομικές συναλλαγές με σκοπό την αναζήτηση κέρδους. Η «χρηματιστικοποίηση» των μεγάλων επιχειρήσεων έχει επηρεάσει την εσωτερική τους οργάνωση, καθώς και τις μακροπρόθεσμες επενδυτικές τους στρατηγικές, με αρνητικούς τρόπους.

*Για πολλούς η αντιμετώπιση της χρηματιστικοποίησης έγκειται στη ρύθμιση του χρηματοοικονομικού τομέα. Εσείς, ωστόσο, θεωρείτε προβληματική αυτή τη λύση. Τι άλλες ρεαλιστικές εναλλακτικές λύσεις υπάρχουν;

Αντιθέτως με ό,τι λαϊκώς πιστεύεται, η περίοδος της χρηματιστικοποίησης χαρακτηρίζεται από έντονες ρυθμίσεις. Είναι αλήθεια ότι έχει υπάρξει εκτεταμένη απορρύθμιση, κυρίως με την άρση των ελέγχων σχετικά με το ύψος των επιτοκίων, τη λειτουργική εξειδίκευση των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, καθώς και για τις διεθνείς δραστηριότητες του χρηματοοικονομικού τομέα. Η άρση αυτών των ελέγχων υπήρξε καθοριστικής σημασίας για την τεράστια επέκταση των χρηματοοικονομικών λειτουργιών τόσο στο εσωτερικό των χωρών όσο και στο εξωτερικό. Παράλληλα όμως, υπήρξε μια σειρά από νέες ρυθμίσεις στις δραστηριότητες των επί μέρους χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, ιδίως των τραπεζών. Οι Συμφωνίες της Βασιλείας, με έμφαση στην κεφαλαιακή επάρκεια, είναι χαρακτηριστικό αυτής της τάσης.

Το χαρακτηριστικό γνώρισμα της νέας ρύθμισης είναι ότι έχει διαμορφωθεί από τα ίδια τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και ο σκοπός της είναι να εξασφαλιστεί η ικανότητα του χρηματοπιστωτικού συστήματος να αναπτύσσεται και να αποσπά κέρδη. Αυτό δεν συνέβαλε στο παραμικρό στην αποφυγή των χρηματοοικονομικών φουσκών ούτε και επέβαλε το κόστος των χρηματοπιστωτικών κρίσεων σε αυτούς που ευθύνονταν. Αντίθετα, το σύγχρονο καθεστώς ρύθμισης έχει αποτέλεσμα να είναι η κοινωνία αυτή που επωμίζεται το κύριο βάρος των οικονομικών καταστροφών, ενώ τα άτομα που σχετίζονται με τον χρηματοοικονομικό τομέα είναι αυτά που έχουν αποκομίσει τα οφέλη της επέκτασης. Η κοινωνία δεν μπορεί να περιμένει πολλά πράγματα από τις πολιτικές των ρυθμίσεων του είδους που βλέπουμε εδώ και τέσσερις δεκαετίες τώρα.

Φυσικά, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα πρέπει να εφαρμόζονται ρυθμιστικοί έλεγχοι στις διεθνείς ροές κεφαλαίων, καθώς και στις δραστηριότητες των τραπεζών. Οι ρυθμιστικοί έλεγχοι θα πρέπει επίσης να εφαρμόζονται στα επιτόκια. Αλλά είναι σαφές ότι για να είναι αποτελεσματικό ένα τέτοιο καθεστώς ρύθμισης θα πρέπει επίσης να υπάρχει παρέμβαση στη σφαίρα του διεθνούς χρήματος για τον έλεγχο των συναλλαγματικών ισοτιμιών. Αν ελέγχονταν τα επιτόκια και οι συναλλαγματικές ισοτιμίες, αυτό θα αποτελούσε σοβαρό πλήγμα για τις χρηματοπιστωτικές αγορές, ιδίως για τις αγορές παραγώγων.

Είναι προφανές, ωστόσο, ότι αυτό το είδος παρέμβασης θα ήταν αδύνατο να εφαρμοστεί χωρίς την επέκταση της δημόσιας ιδιοκτησίας στην οικονομία, συμπεριλαμβανομένων των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων. Δεν εννοώ απλώς εθνικοποίηση των τραπεζών, αλλά την εισαγωγή νέων δημόσιων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων που θα λειτουργούν σε μια κοινοτική και συνεταιριστική βάση, θα ελέγχονται δημοκρατικά και θα διαπνέονται από το πνεύμα της δημόσιας υπηρεσίας.

Εννοείται ότι οι αλλαγές αυτού του είδους πηγαίνουν κόντρα στη φύση των καπιταλιστικών σχέσεων της κοινωνίας. Η εναντίωση στις καπιταλιστικές σχέσεις είναι ζωτικής σημασίας για την αντιστροφή της χρηματιστικοποίησης των νοικοκυριών, η οποία σαφώς απαιτεί νέες μεθόδους δημόσιας παροχής στον τομέα της στέγασης, της Εκπαίδευσης, της Υγείας, των συντάξεων και ούτω καθ΄εξής.

Εν ολίγοις, η αντιστροφή της χρηματιστικοποίησης δεν είναι τίποτε λιγότερο από την αναδιάταξη της οικονομίας και της κοινωνίας σε μια αντικαπιταλιστική κατεύθυνση. Για μένα, αυτό αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του αγώνα σήμερα για τον Σοσιαλισμό.

iskra

*Ο πρόλογος της συνέντευξης είναι από την «Ελευθεροτυπία»

*Δημοσιεύθηκε στην «Ελευθεροτυπία» της Κυριακής 26 Ιανουαρίου 2014

Πηγή : 

Διαβάστε Περισσότερα

Πετρελαϊκός “Ψυχρός Πόλεμος” ΗΠΑ – Ρωσίας

Οι ρωσικές πετρελαϊκές εταιρείες κάνουν τη δική τους «επανάσταση του σχιστόλιθου». Οι αναλυτές της BP προβλέπουν ότι η Ρωσία θα αποκτήσει ηγετική θέση ανάμεσα στους παραγωγούς πετρελαίου από σχιστόλιθο (shale oil). Τα φορολογικά κίνητρα υπάρχουν. Μένει πλέον η τεχνολογία.

Στη Ρωσία και στις ΗΠΑ υπάρχει μια «σύγχυση» στην ορολογία των υγρών ορυκτών. Αυτό που στις ΗΠΑ αποκαλείται πετρέλαιο σχιστόλιθου, υπονοεί ότι η εξόρυξή του πραγματοποιείται από σχιστολιθικά πετρώματα, ενώ στη Ρωσία, από τη σοβιετική εποχή ακόμα, θεωρούν ότι είναι το πετρέλαιο που εξορύσσεται από δύσκολους γεωλογικούς σχηματισμούς (με την έννοια, ότι η άντληση των κοιτασμάτων αυτών είναι πολύ δαπανηρή).
Πρόκειται δηλαδή, για μια ευρύτερη έννοια που περιλαμβάνει, όχι μόνο την εξόρυξη υδρογονανθράκων από σχιστόλιθο, αλλά και από άλλα πετρώματα. Σε αυτούς, για παράδειγμα, ανήκει το πετρέλαιο από αργιλώδες χώμα ή τα υγρά ορυκτά που εξορύσσονται από σχιστόλιθους του γεωλογικού «σχηματισμού Bazhenov». Οι τεχνολογίες άντλησης σχιστολιθικού πετρελαίου και άλλου -μη συμβατικού- πετρελαίου που εξορύσσεται δύσκολα, είναι πρακτικά οι ίδιες.

Προβλέψεις
Η Ρωσία προβαίνει ήδη σε δραστικές αλλαγές του φορολογικού της συστήματος, με σκοπό τη δημιουργία των κατάλληλων συνθηκών για την εφαρμογή των σύγχρονων τεχνολογιών που απαιτούνται για την παραγωγή μη συμβατικών υγρών υδρογονανθράκων. Έτσι, από το τέλος του περασμένου χρόνου, μηδενίστηκε ο φόρος για την εξόρυξη ορυκτών πόρων, διάρκειας 10 -15 ετών, σε τέσσερα κοιτάσματα δύσκολων γεωλογικών σχηματισμών σε διαφορετικές περιοχές της χώρας (στους σχηματισμούς Bazhenov, Abalak, Khadum και Domanik).
Το υπουργείο Ενέργειας εκτιμά ότι με τα κατάλληλα μέτρα και τα κίνητρα που θα δοθούν για δύσκολους γεωλογικούς σχηματισμούς, μέχρι το 2032, το κράτος θα μπορέσει να αποκτήσει περίπου 60 δις. δολάρια επιπλέον έσοδα από φόρους επί της παραγωγής των 326 εκ. τόνων σχιστολιθικού πετρελαίου που προβλέπεται ότι θα αντληθούν, δήλωσε ο υπουργός Ενέργειας Αλεξάντρ Νόβακ, σε πρόσφατη συνέντευξή του στο ενημερωτικό ειδησεογραφικό site RBC- daily. Στο μεταξύ, η BP προβλέπει ότι σε 20 χρόνια η Ρωσία θα είναι η δεύτερη στον κόσμο χώρα-παραγωγός σχιστολιθικού πετρελαίου. Σύμφωνα με τους εμπειρογνώμονες του πετρελαϊκού κολοσσού, το 2035 η Ρωσία θα παράγει 800 χιλιάδες βαρέλια πετρέλαιο από σχιστόλιθο ημερησίως.

Τελειώνει το πετρέλαιο
Οι μεγαλύτερες ρωσικές πετρελαϊκές εταιρείες επιβεβαιώνουν τις εκτιμήσεις των ειδικών της BP, σημειώνοντας ότι η εκμετάλλευση των κοιτασμάτων πετρελαίου από δύσκολους γεωλογικούς σχηματισμούς αποτελεί προτεραιότητα γι’ αυτές. Ο εκπρόσωπος της «Rosneft» υπενθύμισε ότι τα εκτιμώμενα αποθέματα της εταιρείας είναι περίπου 1,4 δις. τόνοι πετρελαίου από σχιστόλιθο. Στο εγγύς μέλλον, η «Rosneft» αναμένει αύξηση της παραγωγής των μη συμβατικών ορυκτών  πόρων. Από την εισαγωγή των νέων τεχνολογιών στην παραγωγή, η εταιρεία σκοπεύει να παράγει 10 – 15 εκ. τόνους σχιστολιθικού πετρελαίου ετησίως.
Η «LUKOIL», συνεχίζει να εφαρμόζει πιλοτικά προγράμματα στα κοιτάσματα του σχηματισμού Bazhenov στην Αυτόνομη Περιοχή Χάντι-Μανσίσκ στη Δυτική Σιβηρία και υπολογίζει ότι θα καταφέρει να εντάξει στη διαδικασία άντλησης πετρελαίου από δύσκολα πετρώματα την κατάλληλη τεχνολογία προχωρώντας έτσι γρήγορα στην εμπορική εκμετάλλευση των κοιτασμάτων, δήλωσε ο εκπρόσωπος της ρωσικής εταιρείας.
Απαντες υπογραμμίζουν ότι η ανάπτυξη του τομέα σχιστολιθικού πετρελαίου είναι μια ανάγκη που αντιμετωπίζει το σύνολο του κλάδου εξόρυξης υδρογονανθράκων. Τα συμβατικά αποθέματα πετρελαίου εξαντλούνται και οι πετρελαϊκές εταιρείες αναγκάζονται να αναζητήσουν νέα και εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα. Για τις ρωσικές κρατικές επιχειρήσεις με πρόσβαση στην υφαλοκρηπίδα, μακροπρόθεσμα, η διέξοδος από αυτή την κατάσταση μπορεί να βρίσκεται στις εξορύξεις ορυκτών πόρων στην Αρκτική, αλλά για να γίνει αυτό πραγματικότητα, θα χρειαστεί να περάσουν πολλές δεκαετίες. Μεσοπρόθεσμα, η «αναχαίτιση» της πτώσης της παραγωγής πετρελαίου, θα μπορεί να συμβεί μόνο με την εκμετάλλευση των μη συμβατικών υδρογονανθράκων, λέει ο συνομιλητής μας από το RBC-daily.
Το πρωτότυπο άρθρο βρίσκεται στην ηλεκτρονική διεύθυνση: rbcdaily.ru
Μετάφραση Η Ρωσία Τώρα
onalert
Πηγή : 

Διαβάστε Περισσότερα

Οι λακκόπλουτοι

Σήμερα οι εξουσίες έχουν μεταβληθεί σε εργαστήρια φόβου και σε μοχλούς καταστολής
Του ΝΙΚΟΥ ΚΑΡΑΒΕΛΟΥ δικηγόρου- συγγραφέα
Λακκόπλουτους ονόμαζαν οι αρχαίοι εκείνους που, με εγκληματικές πράξεις, ανίερα πλούτιζαν εις βάρος των άλλων. Ο όρος προήλθε ως εξής: Αμέσως μετά τη μάχη του Μαραθώνα (490 π.Χ.), κάποιος Αθηναίος αξιωματούχος, ονομαζόμενος Καλλίας ο Δαδούχος, έπιασε έναν αιχμάλωτο που έπεσε στα πόδια του ζητώντας έλεος.

Ως αντάλλαγμα για τη ζωή του υπέδειξε στον Καλλία ένα λάκκο, μέσα στον οποίο οι Πέρσες είχαν θάψει μεγάλη ποσότητα χρυσού. Ο φιλοχρήματος Αθηναίος πήρε το χρυσάφι και σκότωσε τον αιχμάλωτο. Αυτή η ανίερη συμπεριφορά στιγμάτισε τη γενιά του Καλλία και έκτοτε οι καταγόμενοι από αυτήν ονομάζονταν λακκόπλουτοι (Πλούταρχος, Παράλληλοι Βίοι Αριστείδης – Κάτων).
Λακκόπλουτος, λοιπόν, ονομάζεται κάθε ασεβής, ωμός και άπληστος, όταν πλουτίζει εις βάρος των δυστυχούντων, διαπράττοντας εγκλήματα. Οταν ο ίδιος ευτυχεί εις βάρος των πολλών, όταν αυξάνει τα κέρδη του εις βάρος της ανεργίας και της απόγνωσης των άλλων. Οταν προσπορίζεται παράνομα οφέλη, αφαιρώντας από τους πολίτες ακόμη και τα στοιχειώδη. Οταν ο ίδιος περνάει καλά, ενώ οι άλλοι εξαιτίας του δυστυχούν.
Κι ακόμα λακκόπλουτος είναι εκείνος που συναυτουργεί ή παρέχει συνδρομή στους παραπάνω, προκειμένου αυτοί να μεγιστοποιούν τα κέρδη τους αρπάζοντας δημόσιες και ιδιωτικές περιουσίες, οδηγώντας τους πολίτες σε κοινωνικό και συχνά φυσικό θάνατο.
Εδώ και τέσσερα σχεδόν χρόνια οι λακκόπλουτοι φοβίζουν, τρομοκρατούν, εκβιάζουν και εκθέτουν σε κίνδυνο τους πολίτες και ιδιαίτερα τις ευπαθείς ομάδες. Παραβιάζουν το Σύνταγμα και τις Διεθνείς Συνθήκες. Καταλύουν το δημοκρατικό πολίτευμα και υπονομεύουν τα θεμελιώδη δικαιώματα, εκχωρώντας στους τοκογλύφους την εθνική κυριαρχία της πατρίδας μας. Οι πράξεις τους συγκροτούν βαρύτατα εγκλήματα κακουργηματικού χαρακτήρα.
Προς το παρόν, «οι κύριοι» αυτοί αισθάνονται ασφαλείς γιατί γνωρίζουν ότι ο νόμος και η δικαιοσύνη δεν διστάζουν να διαδηλώσουν την ταξική τους ασυμμετρία (Μ. Foucault – Surveillez et punir, σελ. 281-282). Ακόμα, γιατί θεωρούν ότι έχουν το ακαταδίωκτο, επειδή διαπράττουν τα λεγόμενα εγκλήματα «του λευκού κολάρου» (G. Kellens «Le crime en col blanc»).
Γιατί επιφυλάσσουν για τον εαυτό τους την παρανομία στα δικαιώματα των άλλων, ως επίσημη και ανεκτή παρανομία που εξασφαλίζει την επικυριαρχία τους (Εισαγγελέως Εφετών Βασιλείου Ι. Παππά – Το ποινικό πρόβλημα).
Παρ’όλα ταύτα φοβούνται, γι’ αυτό με πρόσφατες διατάξεις θεσπίζουν ποινικές ασυλίες για τους ίδιους και τους συνεργούς τους. Αυτοί προκαλούν στο λαό ενοχές, ότι εκείνος δήθεν ευθύνεται για τα κακώς κείμενα του κράτους. Αν, όμως, ο λαός ευθύνεται, η ευθύνη του περιορίζεται στην ανοχή του να τον κυβερνούν βοηθοί εκπληρώσεως των τοκογλύφων.
Αυτοί ετοίμασαν το έδαφος και επέδραμαν εις βάρος των δικαιωμάτων του λαού ως δολοφόνοι και τυμβωρύχοι. Θέλουν να τον πείσουν πως ό,τι απέκτησε με τον μόχθο του δεν του ανήκει, αλλά συνιστά παραχώρηση χάριν φιλανθρωπίας, πλην ανά πάσα στιγμή ανακλητή.
Δυστυχώς, σε αυτό το ανόσιο για το λαό αλλά φυσικό γι’ αυτούς έργο, έχουν μέχρι σήμερα αμέριστη εντόπια συνδρομή. Τη συναυτουργία και συνδρομή και των τριών εξουσιών (νομοθετικής, εκτελεστικής και δικαστικής), των θεσμικών δηλαδή πόλων που συγκροτούν και υπερασπίζονται, υποτίθεται, το δημοκρατικό πολίτευμα. Σήμερα, πλην φωτεινών εξαιρέσεων, οι εξουσίες αυτές έχουν μεταβληθεί σε εργαστήρια φόβου και σε μοχλούς καταστολής.
Ο ασεβής Καλλίας έχει αφήσει το σπέρμα της γενιάς του. Απόγονοί του, οι λακκόπλουτοι, της ίδιας με εκείνον ανίερης γενιάς. Αρπακτικά που σκοτώνουν. Που δεν διστάζουν να αφήσουν να πεθαίνουν από το κρύο και την πείνα ακόμα και παιδιά. Που δεν ντρέπονται μπροστά σε τόσες αυτοκτονίες.
Ο Καλλίας θα υπάρχει πάντα. Ετοιμος να προσπορίσει ανόσιο πλουτισμό εις βάρος των ανθρώπων, διαπράττοντας εγκλήματα.
Το ζήτημα είναι αν οι πολίτες αυτής της χώρας θα τον σταματήσουν. Αν θα αρνηθούν επιτέλους το ρόλο που οι ραβδούχοι τούς επιφυλάσσουν. Το ρόλο του Πέρση αιχμαλώτου.
Ελευθεροτυπία
Πηγή : 

Διαβάστε Περισσότερα

Δελατόλας-Οικονομέας: Δάνεια με την εγγύηση και την αποπληρωμή του τραπεζίτη Ρέστη

Δύο πολλοί γνωστοί δημοσιογράφοι και αναμφίβολα διαμορφωτές της κοινής γνώμης πήραν δάνεια εκατοντάδων εκατομμυρίων χωρίς εγγυήσεις, δεν πλήρωσαν τις δόσεις τους και τελικά τα αποπλήρωσε για χάρη τους ο τραπεζίτης.

Θα μπορούσε να είναι ένα υποθετικό σενάριο σε σχολή δημοσιογραφίας, όπου εξετάζεται το θέμα της δεοντολογίας, αλλά είναι μια πραγματικότητα στην Ελλάδα. Ο Γιώργος Οικονομέας, γνωστός παρουσιαστής του Mega, και ο Αντώνης Δελατόλας, εκδότης της εφημερίδας Το Ποντίκι, δανειοδοτήθηκαν από την τράπεζα του Βίκτορα Ρέστη, χωρίς να έχουν εγγυήσεις, με τη σύμφωνη γνώμη του τραπεζίτη, ο οποίος έπαιξε τον ρόλο του εγγυητή τους. Μέσα στη δίνη των εκατομμυρίων και των οικονομικών συναλλαγών που αναμφίβολα ζαλίζουν και μοιάζουν με πρόκληση για την Ελλάδα των κατασχέσεων, το πρώτο θύμα είναι η δημοσιογραφία και η αξιοπιστία της. Η σχέση και πολύ περισσότερο η χρηματοδότηση δημοσιογράφων από τραπεζίτες δεν είναι μια απλή ιδιωτική συναλλαγή. Πόσο δημοσιογράφος είναι ο δημοσιογράφος που εξυπηρετήθηκε από έναν τραπεζίτη; Ποιο είναι το όριο μεταξύ εξυπηρέτησης και χρηματισμού;

Στις 12 Δεκεμβρίου 2013 ο εφοπλιστής και τραπεζίτης Βίκτορας Ρέστης αφέθηκε ελεύθερος, μετά από τέσσερις μήνες προφυλάκισης. Ο Ρέστης κατηγορείται πως χρησιμοποίησε την τράπεζα FΒΒ για να δανειοδοτεί επιχειρήσεις συμφερόντων του. Επιχειρήσεις οι οποίες δεν παρείχαν στην τράπεζα τις απαραίτητες εγγυήσεις. Σε κάποιες από τις περιπτώσεις το χρήμα των δανείων κατέληξε, όπως φαίνεται από την κίνηση των λογαριασμών, στο εξωτερικό, σε προσωπικούς λογαριασμούς, όπως στην περίπτωση του Αναστάσιου Πάλλη, ο οποίος φερόταν ως μέτοχος της εφημερίδας Πρώτο Θέμα. Προκειμένου να αποφυλακιστεί, ο Βίκτορας Ρέστης έπρεπε να καταβάλλει το ποσό που αντιστοιχούσε στα δάνεια που έδωσε στις δικές του εταρίες ή offshore εταιρίες συμφερόντων του. Σε αντίθεση με τον άλλο τραπεζίτη, Λαυρέντη Λαυρεντιάδη, ο οποίος παραμένει προφυλακισμένος, ο Ρέστης προτίμησε την ελευθερία με την καταβολή 22.625.333 ευρώ και 1.179-000 δολαρίων. Η ανακρίτρια Κυριακή Κατσιβέλη, με τη διάταξη της 54/2013, με βάση την πρόταση του εισαγγελέα Κωνσταντίνου Σπηλιώπουλου, άφησε ελεύθερο τον εφοπλιστή και τραπεζίτη.

Όπως φαίνεται από τα έγγραφα του εισαγγελέα και της ανακρίτριας, ο Ρέστης κατέβαλε τα ποσά που αντιστοιχούσαν στα δάνεια για τα οποία είχε προσωπική ευθύνη. Το περίεργο όμως είναι πως η καταβολή του Ρέστη δεν περιορίζεται στα δάνεια των δικών του εταιριών, αλλά πληρώνει και δάνεια άλλων φυσικών προσώπων και εταιριών προκειμένου να εξασφαλίσει την αποφυλάκιση του. Δύο από αυτά είναι των δημοσιογράφων.

 Ανοικονόμητο δάνειο για τον Γιώργο Οικονομέα

Όπως φαίνεται από τα δικαστικά έγγραφα, ο Βίκτορας Ρέστης κατέβαλε «393- 249, 32 ευρώ προς εξόφληση του δανείου του Γιώργου Οικονομέα». Δηλαδή ο τραπεζίτης πλήρωσε δάνειο το οποίο είχε πάρει από την τράπεζα του FΒΒ ο δημοσιογράφος του Mega, γιατί δεν είχε καταβάλει τις δόσεις του δανείου. Απ” ό,τι συμπεραίνει το εισαγγελικό έγγραφο, ο Ρέστης καταβάλλει το σύνολο του ποσού, πράγμα που σημαίνει πως ο δημοσιογράφος δεν είχε καταβάλει καμία δόση του δανείου.

Σύμφωνα με πληροφορίες από το περιβάλλον του Ρέστη, ο Οικονομέας ζήτησε δάνειο από τον Ρέστη, με μεσολάβηση στελέχους του ΔΟΛ. Για το δάνειο του δεν υπήρξε καμιά υποθήκη και δόθηκε με εγγυητή τον ίδιο τον τραπεζίτη. Ο Γιώργος Οικονομέας δεν εξυπηρετούσε το δάνειο και έτσι ο Ρέστης, προκειμένου να αποφυλακιστεί, έπρεπε να καταβάλλει το σύνολο του ποσού για το οποίο ήταν προσωπικά υπεύθυνος απέναντι στην τράπεζα.

Επικοινωνήσαμε με τον δημοσιογράφο Γιώργο Οικονομέα, προκειμένου να μας απαντήσει σε αυτό που προκύπτει από την εισαγγελική έρευνα. Ο Γιώργος Οικονομέας δεν θέλησε να μας απαντήσει, λέγοντας χαρακτηριστικά πως πρόκειται για μια «καθαρή ιδιωτική συναλλαγή».

Είναι προφανές πως η δανειοδότηση του Οικονομέα είναι μια ιδιωτική οικονομική συναλλαγή, που όμως αφορά ένα δημόσιο πρόσωπο, δημοσιογράφο, του οποίου οι συναλλαγές όχι μόνο πρέπει να είναι καθαρές, αλλά και ηθικά και νομικά δικαιολογημένες. Θεωρητικά, κάποιος πολίτης πήρε ένα δάνειο το οποίο αποπλήρωσε αυτός που του το έδωσε. Έτσι ο Οικονομέας δεν έχει κάποια ευθύνη απέναντι στη Δικαιοσύνη, αλλά απέναντι στον ευεργέτη του.

Γιατί όμως κάποιος τραπεζίτης δίνει δάνειο χωρίς εγγυήσεις σε έναν δημοσιογράφο; Γιατί αναλαμβάνει ένα ρίσκο και στη συνέχεια πληρώνει ο ίδιος το δάνειο; Ή, για να το θέσουμε διαφορετικά, θα έδινε δάνειο ο Ρέστης σε κάποιον πολίτη ο οποίος θα του ζητούσε 400.000; Γιατί λοιπόν δανείζει στον Γιώργο Οικονομέα, βάζοντας σε κίνδυνο τα χρήματα των καταθετών; Με τι αντάλλαγμα; Μπορεί ένας δημοσιογράφος, ο οποίος έχει ευεργετηθεί από έναν τραπεζίτη, να παραμείνει κριτικός απέναντι του, όταν μάλιστα αυτός εμπλέκεται σε σκάνδαλο;

Θα είχε ενδιαφέρον να δείξει ο Γιώργος Οικονομέας τα ρεπορτάζ του στην εκπομπή, με τα οποία, παρά την ευεργέτησή του από τον Ρέστη, αυτός λειτούργησε καθαρά δημοσιογραφικά από όταν αποκαλύφθηκε το σκάνδαλο. Υπάρχει όμως μια νομική διάσταση στις δανειοδοτήσεις με άμεση εμπλοκή των τραπεζιτών, την οποία ο καθένας έχει δικαίωμα να σκεφθεί και η Εισαγγελία να ελέγξει. Αν κάποιος τραπεζίτης ήθελε νά εξαγοράσει, για παράδειγμα, έναν δημοσιογράφο, τότε θα μπορούσε να του δώσει δάνειο χωρίς καμιά εγγύηση και στη συνέχεια να εγγράψει το δάνειο αυτό στις ζημιές της τράπεζας. Αυτού του είδους η δανειοδότηση δεν αποτελεί μόνο χρηματισμό, αλλά και ταυτόχρονη νομιμοποίηση των εσόδων του υποτιθέμενου δανειολήπτη, αφού τα έσοδα του εμφανίζονται πως προέρχονται από δάνειο. Σε δεκάδες περιπτώσεις, για παράδειγμα, που αφορούν το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, κάποιοι πήραν δάνεια, δεν τα ικανοποίησαν, αλλά το ΤΤ ουδέποτε κατήγγειλε τις συμβάσεις. Η Εισαγγελία ερευνά αυτές τις περιπτώσεις, πέρα από τη διάσταση της ζημιάς της τράπεζας.

Στην περίπτωση του Γιώργου Οικονομέα, οφείλει να δώσει εξηγήσεις γιατί ως δημόσιο πρόσωπο και διαμορφωτής της κοινής γνώμης δέχθηκε χάρες και τελικά 400.000 από κάποιον ο οποίος έπρεπε ουσιαστικά να είναι στο πεδίο της κριτικής του. Παρά την υψηλή μισθοδοσία του, φαίνεται να μην πληρώνει τις δόσεις του δανείου, πράγμα το οποίο δημιουργεί ερωτηματικά. Δηλαδή δέχθηκε να πάρει δάνειο χωρίς να βάλει εγγυήσεις, δέχθηκε την εγγύηση του τραπεζίτη τον οποίο έπρεπε να ελέγχει δημοσιογραφικά, δεν πλήρωοε παρά τα εισοδήματα του και τέλος επέτρεψε στον ευεργέτη του να πληρώσει αντί γι” αυτόν.

Ο Γιώργος Οικονομέας αρκετές φορές στην εκπομπή του έχει καταφερθεί εναντίον αυτών που τον κατηγορούν για διαπλοκή, λέγοντας πως είναι ψεύτες και τον συκοφαντούν. Πριν από ένα χρό απευθυνόμενος οργισμένος στον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Γιώργο Σταθάκη, είπε «κι εγώ αν ήμουνα νέος και άκουγα δικά σου στελέχη να λένε στους δημοσιογράφους είσαστε ξευτιλισμένοι, είστε φερέφωνα και απατεώνες, κι εγώ γκαζάκια θα έριχνα. Εδώ έρχονται στελέχη δικά σας και δεν τολμάμε να πούμε μια κουβέντα και είμαστε σε καθεστώς τρομοκρατίας. Ότι είμαστε διαπλεκόμενοι του Μπόμπολα, του Βαρδινογιάννη…».

ΔελατΟΛΑ δάνεια

Ανάμεσα στα δάνεια που έχει δώσει η FΒΒ και αποπληρώνει ο Ρέστης, επειδή είναι επισφαλή και φέρει γι” αυτά προσωπική ευθύνη, είναι της εταιρείας «DΑ Ανώνυμη Εκδοτική Συμμετοχική Εταιρεία». Πρόκειται για την εταιρεία η οποία εκδίδει την εφημέριδα «Το Ποντίκι», συμφερόντων του δημοσιογράφου Αντώνη Δελατόλα.

Όπως διατυπώνεται στην εισαγγελική έκθεση, ο Ρέστης «κατέβαλε 1.500.000 ευρώ, προς μερική εξόφληση του δανείου της εταιρείας». Μετά το ξέσπασμα του σκανδάλου που οδήγησε τον Ρέστη στη φυλακή, στους καταλόγους της τράπεζας με τα δάνεια σε οριστική καθυστέρηση, που έφταναν τα 313 εκατομμύρια, υπήρχε δάνειο της εταιρείας AD με υπόλοιπο 2.422.666 ευρώ. Στις 11 Οκτωβρίου 2013 ο Βίκτορας Ρέστης καταθέτει επιταγή ι,5 εκατομμυρίου, με την οποία αποπληρώνει υπόλοιπο δανείου της εταιρίας. Είναι άγνωστο αν πρόκειται για δύο δάνεια ή για ένα, του οποίου το υπόλοιπο αποπληρώνει ο εφοπλιστής.

Σε επικοινωνία που είχαμε με τον Αντώνη Δελατόλα, μας δήλωσε χωρίς διευκρινίσεις: «Δεν έχω να σου πω κάτι. Το δάνειο είχε εγγύηση, την κατέθεσε ο Ρέστης και το δάνειο το υπόλοιπο είναι σε ρύθμιση».Από το περιβάλλον του Βίκτορα Ρέστη η απάντηση είναι εντελώς διαφορετική. Ο εκδότης φαίνεται να πλησίασε τον εφοπλιστή, από τον οποίο ζήτησε δάνειο χωρίς να δώσει εγγυήσεις. Υποσχέθηκε πως θα εγγράψει υποθήκες εν καιρώ, και ζήτησε να εγγυηθεί ο ίδιος ο τραπεζίτης όσο καιρό θα διαρκέσει η διαδικασία. Οι υποθήκες τελικά δεν μπήκαν. Η εταιρία πλήρωσε κάποιο τμήμα του δανείου και στη συνέχεια έπαψε να πληρώνει. Το αποτέλεσμα ήταν να το πληρώσει ο Ρέστης.

Ο Αντώνης Δελατόλας έγινε εκδότης αγοράζοντας την εφημερίδα «Το Ποντίκι», το 2005, από τον ιστορικό της ιδιοκτήτη Κώστα Παπαϊωάννου, για ποσό που, σύμφωνα με πληροφορίες, ήταν γύρω στο ι.20ο.οοο ευρώ. Στις 24 Ιανουαρίου 2011 ο Αντώνης Δελατόλας ανακοίνωσε πως ο όμιλος Πέτρου Κυριακίδη, δηλαδή ο Λαυρέντης Λαυρεντιάδης, σύμφωνα με την εισαγγελική έρευνα, αγόρασε το 33,33% της εφημερίδας. Ο Λαυρεντιάδης δανειοδοτούσε τις εταιρίες του Κυριακίδη, οι οποίες αγόραζαν μετοχές Μέσων Ενημέρωσης. Με τη συμμετοχή του στα Μέσα Ενημέρωσης κατάφερνε να διαμορφώνει την εικόνα του αποτελεσματικού και ισχυρού επιχειρηματία και να μένει στο απυρόβλητο για όλες τις ύποπτες συναλλαγές του.

Η πώληση του ενός τρίτου της εφημερίδας στους Κυριακίδη-Λαυρευντιάδη έγινε προς 1.500.000 ευρώ. Δηλαδή ο Αντώνης Δελατόλας πούλησε στον τραπεζίτη Λαυρεντιάδη το ένα τρίτο της εφημερίδας σε τιμή πολλαπλάσα της αγοράς του συνόλου της εφημερίδας. Αναμφίβολα μια πολύ καλή επένδυση. Στη συνέχεια, απ” ό,τι φαίνεται, η εμπιστοσύνη των τραπεζιτών στο πρόσωπο του εκδότη συνεχίζεται, αφού παίρνει δάνειο χωρίς προσωπικές ή εταιρικές. εγγυήσεις από τον Ρέστη.

Τον Ιανουάριο του 2012, ένα χρόνο μετά την αγορά των μετοχών, ο καταζητούμενος εκείνη την περίοδο Κυριακίδης στέλνει από την Κύπρο έμβασμα 500.000 ευρώ στον Αντώνη Δελατόλα.  Η Εισαγγελία ασκεί δίωξη στον Δελατόλα για αποδοχή προϊόντων εγκλήματος αφού του καταλογίζει πως, ενώ ήξερε πως πρόκειται για άνομο χρήμα το αποδέχθηκε. Ο εκδότης αναγκάζεται να επιστρέψει τα 500.000 ευρώ με επιταγή που φαίνεται να χρεώνει προσωπικό λογαριασμό του στην Ελβετία.

Δεν είναι οι μόνοι δημοσιογράφο οποίοι έχουν προνομιακές σχέσεις απειλητικές για τη δημοσιογραφία τραπεζίτες. Η αμαρτωλή σχέση Μέσων Ενημέρωσης με τους τραπεζίτες δεν είναι ούτε κρυφή ούτε άγνωστη. Οι τράπεζες, με τα λεφτά του συνόλου των πολιτών από την ανακεφαλαιοποίηση, χειραγωγούν και ελέγχουν τα Media. O έλεγχος γίνεται με διαφήμιση, χορηγίες δάνεια ή και αγορά μετοχών στα Μέσα για να στεγανοποιήσουν την πληροφόρηση.

Στην Ελλάδα της καταστροφής, για την οποία μεγάλη ευθύνη έχουν οι τράπεζες, τα Μέσα Ενημέρωσης συνεχίζουν να κάνουν αγιογραφίες τραπεζιτών και να αποσιωπούν τα σκάνδαλα, εμφανίζοντας την κατάσταση με τις τράπεζες ως αναπόφευκτο αποτέλεσμα της κρίσης.

Σε αυτό τον κύκλο της συνενοχικής  διαπλοκής, οι δημοσιογράφοι έπρεπε είναι από την άλλη πλευρά. Σίγουρα να μην εξαρτώνται οικονομικά από τραπεζίτες. Η επιβίωση των ΜΜΕ, οι αποφάσεις για το ποιο μέσο θα ζήσει ή θα πεθάνει ή ποιος δημοσιογράφος θα διαπρέψει είναι μια επένδυση στη σιωπή. Και η σιωπή είναι χρυσός.

Βαθύ Κόκκινο

Πηγή : 

Διαβάστε Περισσότερα

Πάμε εκλογές;

Δημήτρης Μηλάκας

Ας μπούμε στα «παπούτσια» του Σαμαρά. Τον Μάιο πρέπει

να βρει καμιά δεκαριά δισεκατομμύρια για να πληρώσει

«γραμμάτια» που λήγουν. Πάνω από 7 δισ. θα πρέπει να

βρεθούν και τον Αύγουστο. Αυτό το πακετάκι των 17 δισ.,

προφανώς, δεν εξασφαλίζεται δίχως τη «χορηγία» των

δανειστών. Κι αυτοί, όπως είναι γνωστό, δεν δίνουν του

αγγέλου τους νερό δίχως προηγουμένως να εξασφαλίσουν

τις εγγυήσεις των μνημονίων. Ας σκεφτούμε τώρα ότι ανάμεσα σ’ αυτές τις δύο δόσεις

των 17 δισ., τις οποίες θα πρέπει να ξεπληρώσουμε

δανειζόμενοι και πάλι εντόκως, μεσολαβούν οι

ευρωεκλογές και οι εκλογές για την Τοπική

Αυτοδιοίκηση. Ας παραδεχτούμε επίσης ότι ο

Σαμαράς μπορεί να είναι αθεράπευτα αισιόδοξος,

αλλά σε καμία περίπτωση αφελής. Ως εκ τούτων,

γνωρίζει ο πρωθυπουργός ότι θα εξέλθει της

εκλογικής αναμέτρησης με ισχυρές δόσεις… φούμο.

Κατά το κοινώς λεγόμενο, γνωρίζει ότι οι ψηφοφόροι

θα τον μαυρίσουν. Θα τον μαυρίσουν πρώτα απ’ όλα

γιατί τους είπε ψέματα για να κερδίσει τις εθνικές

εκλογές και γιατί το διάστημα που συγκυβερνά δεν

κατάφερε να φρενάρει την πορεία προς το χάος,

ούτε να δημιουργήσει την παραμικρή χαραμάδα

αισιοδοξίας. Γνωρίζει επίσης ο πρωθυπουργός ότι, στην περίπτωση

που η Ν.Δ. χάσει στις ευρωεκλογές από τον ΣΥΡΙΖΑ

με πάνω από 5-6 μονάδες και ταυτόχρονα δεν

καταφέρει να αναστρέψει τη ροή των δυνάμει

ψηφοφόρων του προς τη Χρυσή Αυγή, τότε θα

αρχίσει η διαδικασία της απομάκρυνσής του από

την ηγεσία του κόμματός του. Δεδομένων τούτων,

καθώς και της αναμενόμενης εξαφάνισης της

επιρροής του συνεταίρου του στην εξουσία Βενιζέλου,

ο Αντ. Σαμαράς κατανοεί πως είναι υποχρεωμένος

να κάνει κάτι, διότι σε διαφορετική περίπτωση το

μόνο που έχει να αναμένει είναι η

(πολιτική)… σφαγή του. Το ερώτημα, βέβαια, είναι τι έχει τη δυνατότητα

να κάνει, τι περιθώρια πρωτοβουλιών έχει ακόμη

στη διάθεσή του ο Αντ. Σαμαράς. Μια πρώτη και

εύκολη απάντηση είναι η προκήρυξη εθνικών

εκλογών πριν από τις ευρωεκλογές μέσα σε κλίμα

εκβιασμών και κινδυνολογίας, προκειμένου

τουλάχιστον να χάσει (και να αποχωρήσει)

αξιοπρεπώς. Πρόκειται για ένα ρεαλιστικό σχέδιο

δραπέτευσης, αλλά έχουμε την εντύπωση ότι ο

πρωθυπουργός δεν έχει ούτε αυτή τη δυνατότητα

στα χέρια του. Την έχει παραδώσει κι αυτή

στους δανειστές… *Στην φωτογραφία απεικονίζεται το

πρωθυπουργικό αεροσκάφος που

προσγειώθηκε στην Κεφαλονιά μετά

από “εντολή Σαμαρά”…

Πηγή : http://seisaxthia.wordpress.com/

Διαβάστε Περισσότερα

Oμπάμα: Eπίγνωση κινδύνου

H ετήσια ομιλία του Oμπάμα στο Kογκρέσο για την κατάσταση της Eνωσης (State of the Union) εξέπληξε για τους χαμηλούς της τόνους, για την αποφυγή έκδοσης προεδρικών εκτελεστικών αποφάσεων που θα άνοιγαν νέα μέτωπα με την ελεγχόμενη από τους Pεπουμπλικάνους στη Bουλή των Aντιπροσώπων και θα προκαλούσαν προσφυγές στο Aνώτατο Δικαστήριο.
Aντί λοιπόν της μετωπικής επίθεσης στους Pεπουμπλικάνους και ιδιαίτερα την πτέρυγα των βουλευτών που ελέγχει το Tea Party, ο Oμπάπα πήρε κάποια κοινωνικού χαρακτήρα μέτρα -όπως η καθιέρωση κατώτατου ωριαίου μισθού στις ομοσπονδιακές υπηρεσίες- συμβολικού κατά κύριο λόγο χαρακτήρα. Kαι όμως είχε κάθε κίνητρο να επιλέξει τη ρήξη καθώς η πρόσφατη διαμάχη για τον προϋπολογισμό, που οδήγησε στο κλείσιμο ομοσπονδιακών υπηρεσιών για λίγες βδομάδες, αποσάθρωσε την αξιοπιστία των Pεπουμπλικάνων και σύμφωνα με δημοσκόπους και αναλυτές έχει ήδη κλειδώσει την ήττα τους τόσο στις ενδιάμεσες εκλογές του Nοεμβρίου του 2014 όσο και στην προεδρική εκλογή του 2016.
H εξήγηση της μετριοπάθειας ενός κυριάρχου στην εσωτερική πολιτική σκηνή Oμπάμα είναι προφανής, είναι η αβεβαιότητα για τις εξελίξεις τόσο στις αναδυόμενες αγορές όσο και την Eυρωζώνη που μπορεί ανά πάσα στιγμή να επιφέρουν καίριο αποσταθεροποιητικό πλήγμα στην εύθραυστη ανάκαμψη των HΠA.
Oπως επισημαίνει ο σχολιαστής των FT Martin Wolf, οι HΠA έχουν σήμερα όλες τις εναποθέσεις να αναβαθμίσουν την αναιμική τους ανάπτυξη σε απογείωση: Xαμηλό ενεργειακό κόστος λόγω της αξιοποίησης των εγχώριων σχιστολιθικών αποθεμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου, χαλάρωση της δημοσιονομικής λιτότητας, σχετική τακτοποίηση του τραπεζικού τομέα, μείωση του χρέους των νοικοκυριών και άνοδος της τιμής των ακινήτων.
Δυστυχώς, όμως, για τον Oμπάμα το αυθεντικό αμερικανικό success story παγιώνεται και ξεκαθαρίζει ως εικόνα τη στιγμή που γενικεύεται η απαισιοδοξία στις αναδυόμενες αγορές, με χαρακτηριστικά παραδείγματα την Kίνα, τη Bραζιλία και την Tουρκία, καθώς περιορίζεται η ρευστότητα και λόγω αύξησης των επιτοκίων αλλά και ως παράπλευρη συνέπεια του περιορισμού της αύξησης της ρευστότητας από τη Fed στις HΠA, που μειώνει τη ροή χρήματος που επενδύεται στις χώρες αυτές, μειώνεται η ζήτηση και αρχίζει να αποσαρθρώνεται η εμπιστοσύνη -εσωτερική και εξωτερική- για τη μελλοντική δυναμική της Oμάδας BRICS.
Tην ίδια στιγμή, η Eυρωζώνη, πέραν της εικονικής ανάπτυξης κάποιων χωρών στα όρια του στατιστικού λάθους, βυθίζεται πλέον σε μια απαισιοδοξία-δυσπιστία μακράς διάρκειας. Oι Σοσιαλδημοκράτες συνδιαχειρίζονται τη γραμμή Mέρκελ, Σόιμπλε, ο Oλάντ συνθηκολογεί και αυτός με τη σειρά του στο Bερολίνο, σε μια συγκυρία πολύ πιο δυσμενή για τη Γαλλία από αυτήν που επικρατούσε όταν ο Σαρκοζί αποφάσισε να προσδεθεί στη Mέρκελ τον Iούνιο του 2010. Aπό τη μεριά του ο Nτράγκι έχει αρχίσει προσεκτικά το μάζεμα της δέσμευσής του, ότι αν χρειασθεί θα παρέμβει με μαζικές αγορές δημόσιου χρέους από την πρωτογενή αγορά.
Σχεδόν ταυτόχρονα ο επικεφαλής της Mπούντεσμπανκ Bάιντεμαν αντεπιτίθεται, με την Kεντρική Tράπεζα της Γερμανίας να εισηγείται νέα φόρμουλα δημοσιονομικής διάσωσης μέσω φορολογίας 10% επί του πλούτου αντί της χορήγησης δανείου από τον Mηχανισμό ESM. Mια πρόταση που μαζί με την ήδη υιοθετημένη φόρμουλα της διάσωσης τραπεζών μέσω κουρέματος καταθέσεων δηλώνει ξεκάθαρα το τέλος των προσδοκιών για εμβάθυνση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Oι HΠA δεν διαθέτουν τη δυνατότητα βαρύνουσας επιρροής και πολύ περισσότερο παρέμβασης στις αναδυόμενες και την Eυρωζώνη. Eίναι όμως παρήγορο και ενθαρρυντικό ότι σε αντίθεση με την ιδεοληπτική αισιοδοξία που κυριαρχεί στο Bερολίνο στην Oυάσιγκτον υπάρχει επίγνωση κινδύνου…
Γ. ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ 
Πηγή: imerisia.gr
 

Διαβάστε Περισσότερα

ΒΙΒΛΙΟ Ο Πλάτων Ριβέλλης σε αναζήτηση ταυτότητας

Ο γνωστός φωτογράφος και θεωρητικός της φωτογραφίας, παρουσιάζει το τελευταίο του βιβλίο-λεύκωμα "Πλάτων Ριβέλλης  ", που κυκλοφορεί σε πολυτελή έκδοση από τις Εκδόσεις Φωτοχώρος.

Το βιβλίο «Πλάτων Ριβέλλης» αναφέρεται στον προσδιορισμό της προσωπικής ταυτότητας του φωτογράφου, δασκάλου και θεωρητικού της φωτογραφίας. Περιλαμβάνει συλλογή έγχρωμων και ασπρόμαυρων φωτογραφιών του που καλύπτουν όλη την περίοδο της φωτογραφικής του ζωής, αλλά και διάφορα κείμενα και φωτογραφίες που παραπέμπουν σε προσωπικές του απόψεις και αναμνήσεις.
Αναφέρεται ειδικότερα στο πρόβλημα της ταυτότητας, σε αναμνήσεις της οικογένειάς του και των παιδικών του χρόνων στο Παλαιό Ηράκλειο,στις σημαντικές αποφάσεις της ζωής του,στις τέχνες και την αξία της μόρφωσης,στους δασκάλους του,στις απόψεις του για τη διδασκαλία και τα σεμινάρια που διοργανώνει,στην ιστορία του Φωτογραφικού Κύκλου. Κλείνει τα περιεκτικά του σημειώματα με καλλιτεχνικά ερωτήματα , συμβουλές προς επίδοξους φωτογράφους και με το καλλιτεχνικό του πιστεύω.
Ακολουθούν ασπρόμαυρα και έγχρωμα φωτογραφικά του στιγμιότυπα από το προσωπικό του αρχείο ,που εκτείνονται από τα παιδικά του χρόνια έως τη Συρία και τα ξωκλήσια της Σύρου....

Ο Πλάτων Ριβέλλης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1945. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα (1963-1968), πολιτικές επιστήμες στο Παρίσι (1968-1970) και φωτογραφία στις ΗΠΑ (1983). Εργάστηκε σαν δικηγόρος στην Αθήνα επί δώδεκα έτη (1971-1983). Από το 1981 διδάσκει φωτογραφία στην Αθήνα σε ιδιωτικά τμήματα (1981-1987 στο Studio Quark, 1988-2002 στον Φωτογραφικό Κύκλο και από το 2003 στο Μουσείο Μπενάκη). Παράλληλα, από το 1984 μέχρι το 1994 δίδαξε φωτογραφία σε μαθητές και φοιτητές στο τμήμα ΜΜΕ του Παντείου Πανεπιστημίου, στο University of La Verne της Κηφισιάς, στις ιδιωτικές σχολές φωτογραφίας Focus και Leica Academy, στη Σχολή Μωραΐτη και στο Κολλέγιο Αθηνών. Από το 1988 παραδίδει εντατικά φωτογραφικά θερινά σεμινάρια σε νησιά των Κυκλάδων (παλιότερα στην Πάρο και από το 2001 στη Σύρο). Από το 2001 παραδίδει σειρά σεμιναρίων στη Σύρο με θέμα τον κινηματογράφο. Οργάνωσε τα πρότυπα τμήματα φωτογραφίας της Λαϊκής Επιμόρφωσης (1985) και δίδαξε τους επιμορφωτές τους (από το 1985 μέχρι το 1990). Επιμελήθηκε σειρά από εκπομπές της κρατικής τηλεόρασης για τη φωτογραφία. Έχει παραδώσει πολυάριθμα σεμινάρια και διαλέξεις σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας και στη Λευκωσία της Κύπρου. Οι φωτογραφίες του έχουν παρουσιαστεί σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις. Έχει επιμεληθεί πολλές φωτογραφικές εκθέσεις και εκδόσεις. Είναι τακτικός αρθρογράφος σε εφημερίδες και σε περιοδικά. Ίδρυσε μαζί με μαθητές του το 1988 το σωματείο "Φωτογραφικός Κύκλος", καθώς και τις εκδόσεις "Φωτοχώρος", οι οποίες έχουν εκδώσει περισσότερα από εξήντα βιβλία και λευκώματα με φωτογραφικό περιεχόμενο και ένα φωτογραφικό περιοδικό ("Φωτοχώρος") που κυκλοφόρησε από το 1993 μέχρι το 1997.Πηγή : http://apopsy.blogspot.gr/

Διαβάστε Περισσότερα

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ http://www.aftodioikisi.gr/

ΑΝΤΩΝΗς ΑΝΤΩΝΑΚΗς 
Είναι τακτική μου όλα τα χρόνια της θητείας μου να μην απαντώ σε δημοσιεύματα που μεταφέρουν πληροφορίες αναληθείς, ανεξακρίβωτες και τεχνηέντως γραμμένες ώστε να εξυπηρετήσουν διαφόρους σκοπούς. Βέβαια, η εγκυρότητα της πληροφορίας περνάει σε δεύτερη μοίρα όταν έχεις βρει τον «τέλειο τίτλο που θα σαρώσει». Αυτό συμβαίνει και με πρόσφατο δημοσίευμα, και τις σχετικές αναδημοσιεύσεις του. 

Ο τίτλος του :«Λουκέτο για 24 Δήμους» μεταξύ των οποίων και ο Δήμος Σερίφου. Ωστόσο, διαβάζοντας το κείμενο, όσοι έχουν ασχοληθεί έστω και λίγο με τα αυτοδιοικητικά, όσοι συναλλάσσονται με Δήμους και όσοι διαθέτουν κοινό νου, αντιλαμβάνονται ότι ο «αρθρογράφος» κάνει λόγο γι αυτό που συμβαίνει δεκαετίες τώρα σε όλους σχεδόν τους Δήμους της χώρας μας. 

Μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία της ψήφισης, του ελέγχου και της επικύρωσης του προϋπολογισμού (δηλαδή περίπου τους δύο πρώτους μήνες κάθε έτους), δεν πραγματοποιείται καμιά άλλη δαπάνη πέραν της μισθοδοσίας του προσωπικού .

 Συγκεκριμένα, για τον προϋπολογισμό έτους 2014 του Δήμου μας, είχε τέλος Δεκέμβρη προγραμματιστεί συνεδρίαση, η οποία δεν πραγματοποιήθηκε λόγω έλλειψης απαρτίας. Αρχές Ιανουαρίου (18/1) το Δημοτικό Συμβούλιο συνεδρίασε και ψήφισε τον προϋπολογισμό ο οποίος εστάλη ήδη από την προηγούμενη βδομάδα για έλεγχο και επικύρωση από την Αποκεντρωμένη Διοίκηση. 

 Γράφει ο Γιάννης Γούναρης
Κύριε Δήμαρχε ευχαριστούμε που απαντήσατε σε ένα τόσο σοβαρό ζήτημα διότι και έγω έπεσα από τα σύννεφα όταν το διάβασα δεν ξέρω βέβαια αν έχετε καταλάβει ότι δεν το δημοσιεύσαμε μόνο εμείς το δημοσίευσε και η κοινή γνώμη στην Σύρο και πολλά άλλα blogs στις Κυκλάδες προφανώς
 η εγκυρότητα του blog είναι αποδεκτή
Βέβαια υποθέτω ότι εσείς θα ξέρετε καλύτερα από εμάς και χαίρομαι που η παρέμβασή σας βάζει τα πράγματα στην θέση τους εννοώ ότι τελικά μάλλον δεν θα πτωχευσουμε και ότι αυτό είναι ένα δημοσίευμα αναληθές και αναξιόπιστο παρόλο που το συγκεκριμένο site  εξηγεί τους λόγους που οι συγκεκριμένοι δήμοι κινδυνεύουν με λουκέτο  Κατόπιν τηλεφωνικής επαφής με τον κύριο Χρυσολωρά Θεόδωρο ΔΣ του δήμου Σερίφου αποφάσισα να καταθέσω και εγώ την άποψή μου που προέρχεται από διασταυρωμένα στοιχεία 

 Η διαδικασία κατάθεσης του προϋπολογισμού γίνεται με επιστολή που στέλνει το κράτος στους δήμους και τους λέει ότι μέχρι τις 5 Σεπτεμβρίου να σταλούν τα προσχέδια των προϋπολογισμών έτσι ώστε να ελεγχθούν και να επιστραφούν μέχρι τις   13 του Νοέμβρη για να διορθωθούν και να σταλούν σε τελική μορφή  μέχρι το τέλος του έτους 31/12 εσείς μας είπατε ότι στείλατε τον προϋπολογισμό 18 /1 του 2014 καλά εντάξει δεν συντρέχει λόγος βιασύνης για έναν προϋπολογισμό αυτό όμως δημιουργεί και ερωτήματα γιατί τόση καθυστέρηση . 

Επίσης κάπου αλλού αναφέρεστε σαν δικαιολογία  ότι πριν το 2014 συγκαλέσατε το δημοτικό συμβούλιο για τον προϋπολογισμό και δεν υπήρχε απαρτία όμως εδώ θα ήθελα να σας υπενθυμίσω ότι απαρτία δεν υπήρχε όντως αλλά το θέμα δεν ήταν καν  ο προϋπολογισμός ,αναρωτιέμαι γιατί το επικαλείσθε  

Θεωρώ λοιπόν απαράδεκτη την καθυστέρηση της κατάθεσης του προϋπολογισμού και δεύτερον παραπλάνηση  όσον αφορά την συνεδρίαση που δεν έγινε πριν το 2014 λόγω έλλειψης απαρτίας διότι για να ψηφιστεί ένας προϋπολογισμός μαζί με άλλα θέματα δεν είναι αποδεκτό από την νομοθεσία 

Τελειώνοντας θα ήθελα να σας επισημάνω ότι οι αποφάσεις που πήρατε για την διαγραφή των χρεών λόγω πενταετίας δεν βρίσκουν σύμφωνη την αντιπολίτευση λόγω έλλειψης διαφάνειας και  εγώ σαν απλός δημότης αναρωτιέμαι γιατί διαμαρτύρονται...

 Επίσης μας είπατε ότι το δημοσίευμα είναι αναξιόπιστο και αναληθες όμως διαπιστώνω ότι ο δήμος δεν κατέθεσε τον προϋπολογισμό στην ώρα του και οι φήμες δεν άργησαν να κυκλοφορούν Με λίγα λόγια χωρίς διαφάνεια και οργάνωση το λουκέτο ίσως να μην είναι και τόσο πολύ μακριά

Πηγ

Διαβάστε Περισσότερα

Ο θάνατος της ναυτοσύνης

Με αφορμή το ντοκιμαντέρ τους, Αθηνά εκ Μηδενός, οι Κώστας Γουζέλης και Φοίβος Κοντογιάννης μιλούν για ένα κομμάτι της ελληνικής ταυτότητας, που κομματιάζεται από μπουλντόζες κατ’ εντολή της Ευρώπης.

Φωτογραφίες: Γιάννης Δρακουλίδης & Νίκος Κατσαρός

Ιωσήφ Πρωϊμάκης

Ο Κώστας Γουζέλης, είναι αρχιτέκτονας. Αλλά δεν είναι ακριβώς αυτό που έχεις στο μυαλό σου. Ναξιώτης γόνος Μικρασιατών προσφύγων, έκανε δημοτικό στη Βαγδάτη και τέλειωσε το Κολέγιο Αθηνών, πριν φοιτήσει στην Αρχιτεκτονική της Ρώμης, όντας μέλος της ομάδας Άρης του Ρήγα Φεραίου παράλληλα. Όταν τέλειωσε τη σχολή, ασχολήθηκε με τη γη, έκανε τεχνικά έργα στη Βαγδάτη, κι ύστερα εγκαταστάθηκε στη Σύμη για να ανακατασκευάσει την Ευαγγελίστρια. Ένα ιστιοφόρο, με το οποίο μπαρκάρισε ταξιδεύοντας στο Αιγαίο και την Τουρκία, εμπορευόμενος κιλίμια. Αργότερα, εγκαταστάθηκε στη Νάξο και κατασκεύασε το δρόμο της Χώρας προς την Απύρανθο, την ίδια ώρα ασχολούμενος επαγγελματικά με την αλιεία.
Οι άνθρωποι της θάλασσας, έχουν κάτι το ευγενικό στην σκέψη, μια φουρτουνιασμένη ποίηση στην ψυχή, μια λαλιά αλλιώτικη, που σα να ‘χει ταξιδέψει από πολύ μακριά για να ‘ρθει να σε συναντήσει. Κι έχει φέρει μαζί της το σεβασμό στη ναυτοσύνη, το δέος και την αγάπη για τη θάλασσα, κι αυτήν την προσμονή για το ταξίδι στο βλέμμα, που αντικρίζει τον ορίζοντα πριν καν μουσκέψει το σκαρί. Ο Κώστας Γουζέλης, είναι ένας τέτοιος άνθρωπος. Και μ’ αυτήν του την αφοσίωση σε ένα στοιχειώδες κομμάτι της ελληνικής πολιτισμικής ταυτότητας, έχει εμποτίσει το νέο του ντοκιμαντέρ, Αθηνά εκ Μηδενός. Όπου με την βοήθεια του Φοίβου Κοντογιάννη στη σκηνοθεσία, καταγράφει την διαδικασία κατασκευής ενός ξύλινου καϊκιού ακριβώς απ’ το μηδέν, απλώνοντας σε 53 λεπτά όχι μόνο τη διαδικασία του χτισίματος ενός ζωντανού μνημείου που κρατάει ρίζες απ’ τους αρχαίους χρόνους, αλλά και το μέγεθος του κενού που αφήνει πίσω της, μια τέχνη και μια διαδικασία που χάνεται.
«Το έναυσμα αυτού το ντοκιμαντέρ, ήταν το ‘εκ του μηδενός’», εξηγεί ο Φοίβος. «Δεν φτιάχνονται πια τέτοια καΐκια. Άντε να γίνουν αναπαλαιώσεις, αλλά το να φτιαχτεί απ’ την αρχή, και να έχεις την ευκαιρία να καταγράψεις την διαδικασία απ’ τη στιγμή που κόβονται τα ξύλα, μέχρι εκείνη που γίνεται το πρώτο ταξίδι με πανιά, το να καταφέρεις μέσα σε μία ώρα, να δεις μια διαδικασία τεσσάρων ετών, αυτό είναι κάτι το πολύ σημαντικό», λέει, κι ο Γουζέλης συμπληρώνει: «Δεν ήταν ένα πράγμα που μας ήρθε ξαφνικά και το κάναμε. Έχω μια πολύ μακρινή ιστορία με καΐκια, απ’ το 1977, αυτό είναι το έκτο μου. Ήθελα πάντα να κάνω ένα καΐκι ελληνικό, παραδοσιακό, που να πάει με πανιά. Για να πάει με πανιά, πρέπει να χτιστεί με τις γραμμές και το βύθισμα που χρειάζεται, είναι μια ιστορία που έχει ένα τεχνικό μέρος πολύ έντονο και πολύ δύσκολο: το να χτίσεις ένα καΐκι, είναι πιο δύσκολο απ’ το να χτίσεις ένα σπίτι».

Ο αρχιτέκτονας Κώστας Γουζέλης (φωτογραφία: Γιάννης Δρακουλίδης)

Επειδή μπορεί να έχεις ήδη αρχίσει να αγχώνεσαι με τα τεχνικά, το χτίσιμο του καϊκιού, είναι μονάχα το περίγραμμα του ντοκιμαντέρ. Όπως λέει κι ο Κοντογιάννης, «εμένα, ως τον άνθρωπο που θα το κατέγραφε όλο αυτό, δεν μου έφτανε καθόλου να είναι ένα ντοκιμαντέρ τεχνικό, για το πώς φτιάχνεται ένα καΐκι. Και δεν είναι καθόλου ένα τέτοιο ντοκιμαντέρ. Το τεχνικό κομμάτι είναι μόνο ο κορμός. Γύρω απ’ αυτόν, το ντοκιμαντέρ μιλάει για το τι αντιπροσωπεύει μια τέτοια κατασκευή. Είναι ένα κοινωνικό ντοκιμαντέρ για μένα, δεν είναι μια παρουσίαση του στυλ ‘εδώ θα μπουν 60 βίδες’, ας πούμε. Αν κάναμε ένα ντοκιμαντέρ για μια ομάδα ανθρώπων που φτιάχνουν μια καρέκλα, ξερωγώ, πάλι θα μπορούσαμε, μέσα απ’ αυτήν την διαδικασία, να μιλήσουμε για την ελευθερία και την ανεξαρτησία. Κι αυτό κάνουμε μέσα απ’ το ντοκιμαντέρ μας. Είναι ένα έργο που μπορεί να σταθεί και κοινωνικά, εκτός από τεχνικά».
Κοινωνικές προεκτάσεις, που είναι διάσπαρτες στην πορεία της ταινίας, άλλοτε ως νύξεις στην αφήγηση του Γουζέλη, κι άλλοτε ως ευθείες αναφορές στην βίαιη πολιτική κατάργησης της σχέσης του ελληνισμού με τη ναυτοσύνη. «Είναι ένα τεράστιο θέμα αυτό που έχει συμβεί τα τελευταία 10 χρόνια», λέει ο Γουζέλης, αναφερόμενος στην εξ Ευρωπαϊκής Ένωσης επιδοτούμενη επιβολή καταστροφής των παραδοσιακών ελληνικών ψαροκάικων: «Επέβαλαν τη μείωση του αλιευτικού στόλου. Κι επειδή θεώρησαν ότι εμείς, ως λαμόγια, ναι μεν θα παραδίδαμε τις άδειες αλιείας, αλλά θα κάναμε και το ψάρεμά μας, κάπου έπεσε η ιδέα να σπάσουμε τα καΐκια. Κι εμείς είπαμε ‘ναι’. Δεν είπε κανένας ‘σιγά ρε παιδιά’, να βρεθεί μια άλλη εγγύηση, ας πούμε. Πήραν δηλαδή τη λογική, ότι εσύ μπορεί να κλέψεις, άρα θα σε βάλουμε φυλακή, πριν κλέψεις».

Η σκηνή της μπουλντόζας που ξεσκίζει με βιαιότητα το σκαρί μιας ψαρόβαρκας, είναι μια απ’ τις πιο στοιχειωτικές της ταινίας. Εκτός απ’ την κυριολεκτική της, όμως, έκταση, έχει και μια βαθύτερη οπτική. «Είναι ένα θέμα πολύ μεγάλης σημασίας για την οικονομία και το ζύγιασμα των κοινωνικών δυνάμεων. Κατ’ αρχάς, οφείλεται στη διάθεση των κυβερνώντων να καταλύσουν την αυτονομία του ανθρώπου. Δεν θέλουν ανθρώπους, οι οποίοι να ζουν απ’ την τέχνη τους, και πόσο μάλλον από έναν πλούτο όπως αυτός της αλιείας, ο οποίος πριν από 10 χρόνια μοιραζόταν σε δεν-ξέρω-πόσες εκατοντάδες χιλιάδες αλιείς, και τώρα συγκεντρώνεται σε δυο, σε τρεις, σε δέκα. Βλέπεις να δουλεύουν μόνο οι ανεμότρατες, που έχουν μετοχικό κεφάλαιο και παίρνουν κι έναν καπετάνιο και τον βάζουν μέσα, κι ύστερα τα ψάρια παγώνουν, εξάγονται, πάνε στη διεθνή αγορά, και για ό,τι χρειάζεται ο καταναλωτής, γίνεται μια εισαγωγή απ’ την Τουρκία, μια απ’ το Μαρόκο κι άλλη μια απ’ την Αίγυπτο, ρίχνει ο έμπορος τις τιμές, κι ο άλλος που έχει ένα σκαφάκι, παιδεύεται και δεν κάνει τίποτα».
Πλην του οικονομικού, το ζήτημα του ξεκοιλιάσματος της ντόπιας αλιείας, έχει και αισθητικές, συνέπειες: «Το να έχεις να κυκλοφορούν στις ελληνικές θάλασσες παραδοσιακά καΐκια, δημιουργεί ένα συναίσθημα συγκίνησης, έχει μια ποιότητα αισθητική», σημειώνει ο Γουζέλης. «Μια ποιότητα την οποία χάνουμε, κι είναι κι αυτό ένα έγκλημα. Δεν είναι ‘και τι έγινε’, είναι λάθος αυτό. Είναι μια τεράστια καταστροφή. Κι από τουριστικής πλευράς να το δεις, είναι ένα δράμα. Πήγαινες στα λιμάνια, κι είχε εκατό καΐκια. Χρώματα, άλμπουρα, μακαράδες… Έβλεπες πράγματα και τρελαινόσουν! Και τώρα πας, και βλέπεις τέσσερις μπανιέρες πλαστικές. Δεν είναι καταστροφή αυτό; Και παράλληλα, σκοτώνοντας όλον αυτόν τον θησαυρό γλυπτών, σκοτώνεις και την αυτονομία μιας μεγάλης μερίδας ανθρώπων, οι οποίοι μπορούσαν να μπουν σε ένα σκάφος και με τη μαγκιά τους να πάνε να ψαρέψουν, να κάνουν τον έμπορο, να φτιάξουν άλλο ένα καΐκι, να ζήσουν την οικογένειά τους».
Ο κυνικός, βέβαια, μέσα σου, μπορεί να σκέφτεται ότι η θέση της παράδοσης είναι στις καρτ ποστάλ. Όμως, ο Γουζέλης έχει διαφορετική άποψη για την έννοια της παράδοσης, από εκείνη του πουρίστα: «Η παράδοση είναι κι ένα πράγμα που έχει κουράσει κιόλας, με τον τρόπο που πλασάρεται. Απ’ τη μεταπολίτευση και μετά, το θέμα της παράδοσης το έχουν κάνει φιτίλια. Η παράδοση είναι ένα εξαιρετικά σπουδαίο πράγμα, όμως το σπουδαίο της παράδοσης, δεν είναι η αντιγραφή δρώμενων, ή γεγονότων, η συνηθειών και τεχνών, αλλά η κατανόηση του πώς φτάνουν αυτά τα πράγματα να δημιουργηθούν, από ανθρώπους που είναι τεχνίτες. Που δεν είναι επαγγελματίες μουσικοί ή επαγγελματίες αρχιτέκτονες, δεν είναι επαγγελματίες θεατρίνοι. Δηλαδή το πώς η ίδια η κοινωνία, γεννάει την ανάγκη και γεννάει και τη δράση του αποτελέσματος. Το να αντιγράψεις κάτι παραδοσιακό, είναι μια βλακεία. Το να καταλάβουμε όμως, τις συνθήκες στις οποίες βρισκόντουσαν αυτοί οι άνθρωποι, το τι εξέφραζαν αυτά τα πράγματα που έκαναν, αυτό είναι πολύ σημαντικό. Αυτή είναι η πραγματική, χρήσιμη και απαραίτητη ουσία της παράδοσης».

«Επέβαλαν τη μείωση του αλιευτικού στόλου. Κι επειδή θεώρησαν ότι εμείς, ως λαμόγια, ναι μεν θα παραδίδαμε τις άδειες αλιείας, αλλά θα κάναμε και το ψάρεμά μας, κάπου έπεσε η ιδέα να σπάσουμε τα καΐκια. Κι εμείς είπαμε ‘ναι’. Δεν είπε κανένας ‘σιγά ρε παιδιά’, να βρεθεί μια άλλη εγγύηση, ας πούμε. Πήραν δηλαδή τη λογική, ότι εσύ μπορεί να κλέψεις, άρα θα σε βάλουμε φυλακή, πριν κλέψεις»

Κι αυτό που χάνεται, βέβαια, μαζί με τα ψαροκάικα, είναι το βάθος της σχέσης του Έλληνα με τη θάλασσα, συνεχίζει ο Γουζέλης: «Είναι το θέμα της ναυτοσύνης, της ναυτικής τέχνης. Βλέπεις άλλους μεγάλους ναυτικούς λαούς, οι Εγγλέζοι, οι Δανοί, οι Γάλλοι, όλοι αυτοί, τα προσέχουν τα παραδοσιακά τους. Δεν έσπασε κανένας Εγγλέζος κανένα σκάφος. Κανένας Ιταλός, κανένας Γάλλος. Εμείς γιατί τα σπάμε; Τα έχουν εκεί, τα μεταποιούν, τα βάζουν σε μουσεία, τα δίνουν σε μικρά παιδιά που κάνουν εκδρομές… Υπάρχουν διάφοροι τρόποι να διαχειριστείς αυτό το πράγμα. Κι αυτό είναι μια συνέχεια παράδοσης με την καλή έννοια. Είναι μια μορφή παιδείας και μια μορφή πολιτισμού που χάνεται μ’ αυτό το πράγμα».
Αυτή η ιστορία καταστροφής, θα μπορούσε να είναι ένα ντοκιμαντέρ από μόνο της, όπως λέει κι ο Κοντογιάννης. «Γίνεται μια μικρή αναφορά, αλλά προτιμήσαμε να μην επικεντρωθούμε τόσο στο θάνατο, απ’ τη στιγμή που έχουμε τη γέννηση ενός καϊκιού». Μια γέννηση, που δεν ήταν εύκολο πράγμα να καταγραφεί, μιας και τα γυρίσματα, κράτησαν, όπως κι η κατασκευή, τέσσερα χρόνια. «Αυτό ήταν δύσκολο κατ’ αρχήν πρακτικά και οργανωτικά», εξηγεί ο σκηνοθέτης. «Κι εγώ και το υπόλοιπο συνεργείο, δουλεύουμε όλοι στον κινηματογράφο, σε διάφορες ειδικότητες, κι αυτό σημαίνει ότι όταν κάνεις μια ταινία, λείπεις για παράδειγμα τρεις μήνες, οπότε για τρεις μήνες δεν μπορούσα να πάω να παρακολουθήσω την κατασκευή. Ήταν ανεξάρτητη παραγωγή, οπότε για βιοποριστικούς λόγους, δεν μπορούσαμε να είμαστε απίκο τέσσερα χρόνια. Χανόντουσαν έτσι στιγμές. Ύστερα, χρειαζόταν και μεγάλη συναισθηματική πειθαρχία αυτό. Δεν είναι εύκολο να πιστεύεις σε ένα project για τέσσερα χρόνια, ειδικά αν έχεις μάθει, όπως εγώ, απ’ τη μυθοπλασία, που ξεκινάς με ένα σενάριο, αυτό το σενάριο βγάζει κάποιες ανάγκες, αυτές οι ανάγκες γίνονται γύρισμα, το γύρισμα μοντάρεται και βγαίνει μια ταινία».

Κι όπως η δημιουργία της ταινίας έγινε λίγο ανάποδα, όπως λεει ο Κοντογιάννης («γυρίσαμε το υλικό, και στο τέλος είδαμε τι έχουμε, πού θέλουμε να πάμε και τι συμπληρωματικά γυρίσματα χρειαζόμαστε για την τελική μορφή»), κάπως ανορθόδοξα ξεκίνησε κι η συνάντησή της με το κοινό: «Η ταινία έκανε την πρεμιέρα της στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, κι ύστερα έπαιξε σε διάφορες πόλεις της επαρχίας, είτε μέσω του Φεστιβάλ, που ταξιδεύει κάποιες ταινίες του, είτε μέσω ανθρώπων που μας τη ζήτησαν από κάποια άλλα φεστιβάλ, ή από νησιά». Αργότερα, η ταινία έκλεισε θέση στο πρόγραμμα του διεθνούς τηλεοπτικού δικτύου Arte για τις χώρες που καλύπτει.
Όμως κάτι έλειπε. «Δεν είχε παίξει στην Αθήνα, που είναι η πόλη μας, κι έτσι, αποφασίσαμε να κάνουμε κάτι και γι’ αυτό» Κάπως έτσι, η ταινία θα κάνει έναν κύκλο προβολών στο Τριανόν από 23 Γενάρη, πριν ξαναπάρει τις θάλασσες, για να ταξιδέψει με προβολές στην άγονη ελληνική γραμμή. Την ίδια γραμμή, που αρέσκονται να ταξιδεύουν κι οι δημιουργοί της.
*Το ντοκιμαντέρ Αθηνά εκ Μηδενός του Φοίβου Κοντογιάννη, σε παραγωγή και αφήγηση Κώστα Γουζέλη, θα προβάλλεται από την Πέμπτη 23 Γενάρη στον κινηματογράφο Τριανόν (Κοδριγκτόνως 21)

Πηγή : http://popaganda.gr/

Διαβάστε Περισσότερα

ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΝΕΕΣ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΑΠΟ 1/1/2014 ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ – ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ

ΒΑΣΙΚΟΤΕΡΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΠΟΥ ΙΣΧΥΟΥΝ ΑΠΟ 01/01/2014 ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ – ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ

(Ενημερωτική προώθηση από τον "Σύλλογο Ιδιοκτητών Ενοικιαζομένων Δωματίων & Διαμερισμάτων Σίφνου")

Οι πληροφορίες που αναγράφονται κατωτέρω έχουν καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα και σε πολλές περιπτώσεις αναμένονται διευκρινιστικές εγκύκλιοι από το Υπουργείο. Για την ακριβέστερη εφαρμογή τους απευθυνθείτε στους συνεργάτες σας λογιστές φοροτεχνικούς.

ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΑ

1. Καταργήθηκε η θεώρηση όλων των βιβλίων και στοιχείων (Δελτία Αποστολής κτλ). Τυχόν αποθέματα θεωρημένων παραστατικών μπορούν να χρησιμοποιηθούν μέχρι εξαντλήσεως  τους.
2. Καταργήθηκαν όλα τα πρόσθετα βιβλία (βιβλίο κίνησης πελατών - πόρτας, ασθενών, γυμναστηρίου, θεραπευτηρίου, εκπαιδευτηρίου)
3. Από τον Φεβρουάριο του 2014 και κάθε 15η του μήνα θα υποβάλλονται μηνιαίες συγκεντρωτικές καταστάσεις πελατών – προμηθευτών για διασταυρώσεις  στην ΓΓΠΣ, σήμερα λειτούργει πιλοτικά και από τον Φεβρουάριο του 2014 υποχρεωτικά με τα αντίστοιχα πρόστιμα από την μη υποβολή .(αναμένεται ερμηνευτική εγκύκλιος )
4. Από 01/01/2014 δεν αναγνωρίζεται δαπάνη (αγορές εμπορευμάτων, έξοδα κα) άνω των 500,00 ευρώ, εφόσον δεν εξοφλούνται αποκλειστικά μέσω τραπέζης ή με κατάθεση σε λογαριασμό του εκδότη του στοιχείου ή με επιταγή. Υποχρεωτικά ο λογιστής θα πρέπει στο τέλος του χρόνου και κατά την συμπλήρωση της ετήσιας φορολογικής δήλωσης να αφαιρει από τις Αγορές ή τις Δαπάνες όσα παραστατικά δεν έχουν εξοφληθεί με τον παραπάνω τρόπο. Για το λόγο αυτό υποχρεούνται οι επιχειρήσεις να πληρώνουν μέσω τραπέζης με κατάθεση ή επιταγή όλα τα τιμολόγια τους που είναι πάνω από 500,00 ευρώ να συρράπτουν τα αποδεικτικά αυτά πληρωμής πίσω από κάθε παραστατικό. Επειδή κατά την ενημέρωση των τιμολογίων στα βιβλία ενδεχομένως να μην έχει πληρωθεί ο προμηθευτής  η επιχείρηση έχει την αποκλειστική ευθύνη να ελέγχει την ορθότητα της παραπάνω διαδικασίας. Αυτό ισχύει και σε περίπτωση τμηματικής εξόφλησης κάθε τέτοιου τιμολογίου.
5. Καταργήθηκε το Δελτίο Αποστολής ως παραστατικό διακίνησης και αντί για αυτού πλέον οι επιχειρήσεις πρέπει να εκδίδουν ένα έντυπο ως συνοδευτικό των εμπορευμάτων που θα το ονομάζουν όπως επιθυμούν. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να αποδεικνύουν και να διατηρούν αντίγραφο όπου να αποδεικνύεται με κάθε δυνατό τρόπο το πραγματικό γεγονός και την ορθότητα της συναλλαγής (συμφωνητικά παραγγελίες εντολές κ.α.). Η επιχείρηση έχει την δυνατότητα να μην εκδώσει κανένα συνοδευτικό μεταφοράς εμπορευμάτων και να αποστείλει τα εμπορεύματα στον πελάτη της με Τιμολόγιο Πώλησης ή Απόδειξη Λιανικών Συναλλαγών.

ΠΡΟΣΤΙΜΑ ΠΟΥ ΙΣΧΥΟΥΝ ΑΠΟ 01/01/2014

1. Η μη υποβολή δήλωσης μηδενικής ή πιστωτικής καθώς και η τροποιητική δήλωση αυτών για ΦΠΑ, ΕΙΣΟΔΗΜΑ, VIΕS, ΕΝΔΟΚΟΙΝΟΤΙΚΩΝ ΑΠΟΚΤΗΣΕΩΝ, ΔΗΛΩΣΗ ΜΕΤΑΒΟΛΩΝ ΜΗΤΡΩΟΥ και Ε9, έχουν πρόστιμο 100,00 ευρώ για την πρώτη δήλωση, 200,00 ευρώ για την δεύτερη δήλωση και 400,00 για την τρίτη δήλωση και εφεξής.
2. Η μη υποβολή χρεωστικών καθώς και η υποβολή τροποποιητικών χρεωστικών δηλώσεων ΦΠΑ, ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ, ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΦΟΡΩΝ (φόρου μισθωτών υπηρεσιών, φόρου ελεύθερων επαγγελμάτων, φόρου εργολάβου κ.α) έχει πρόστιμο 1.000,00 ευρώ για όσους τηρούν βιβλία εσόδων εξόδων και 2.500,00 για όσους έχουν Γ΄ Κατηγορίας. Τα παραπάνω πρόστιμα διπλασιάζονται εάν επαναληφθεί η παράβαση εντός 5 (πέντε) ετών και τετραπλασιάζονται αν αυτό συμβεί για τρίτη και περισσότερες φορές.
3. Η μη έκδοση ή ανακριβής έκδοση στοιχείου δηλαδή απόδειξης λιανικών συναλλαγών ή τιμολογίου πώλησης επισύρει πλέον πρόστιμο ύψους 1.000,00 ευρώ χωρίς δικαίωμα συμβιβασμού για όσους τηρούν βιβλία εσόδων εξόδων και 2.500,00 για όσους έχουν Γ΄ κατηγορίας βιβλία. Σε περίπτωση εντός πέντε (5) χρόνων η παράβαση επαναληφθεί για δεύτερη φορά το πρόστιμο διπλασιάζεται και σε περίπτωση τρίτης επανάληψης εντός πενταετίας τα πρόστιμα τετραπλασιάζονται.

ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

1. Όλες οι επιχειρήσεις που απασχολούν προσωπικό πρέπει από 7/1/2014 να τηρούν υποχρεωτικά και το ΒΙΒΛΙΟ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗΣ ΩΡΑΡΙΟΥ ΚΑΙ ΥΠΕΡΩΡΙΩΝ το οποίο ενημερώνεται πριν από κάθε αλλαγή ωραρίου ή ρεπό ή για οποιαδήποτε μεταβολή της σύμβασης εργασίας. Δηλαδή πλέον δεν επιτρέπεται ούτε δικαιολογείται ή οποιαδήποτε αλλαγή των ημερών και της ώρας εργασίας του κάθε εργαζομένου χωρίς να έχει συμπληρωθεί το ανωτέρω βιβλίο (δηλαδή δικαιολογίες του τύπου ο εργαζόμενος άργησε να έρθει και γι αυτό δουλεύει ακόμα ή έκανε το ρεπό του χθες και δουλεύει σήμερα … τέλειωσαν).
2. Επιβάλλεται πρόστιμο από 7/1/2014 10.550,00 ευρώ ανά εργαζόμενο, εφόσον δεν συμπεριληφθεί στην υποβαλλόμενη ΑΠΔ (δήλωση μισθοδοσίας στο ΙΚΑ)
3. Πρόσληψη εργαζομένου δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί εφόσον δεν έχει όλα τα απαραίτητα στοιχεία και έγγραφα και σε καμία περίπτωση δεν αναλαμβάνει εργασία πριν την οριστική υποβολή της πρόσληψης του στον ΟΑΕΔ και στο ΣΕΠΕ. Υπενθυμίζουμε ότι είναι και σε ισχύ η επιβολή προστίμου 10.550,00 ευρώ για κάθε ανασφάλιστο στις επιχειρήσεις.

Όπως προκύπτει από τις ανωτέρω ενδεικτικές αλλαγές που έχουν επέλθει, καθώς και από τα πρόστιμα που απειλούν τις επιχειρήσεις, συμπεραίνουμε ότι επιβάλλεται πλέον η οργάνωση, η σχολαστικότητα και η υπευθυνότητα από όλες τις επιχειρήσεις. Οι επιχειρηματίες θα πρέπει να έχουν άριστη συνεργασία με τους λογιστές τους, διότι σε αντίθετη περίπτωση θα βρίσκονται αντιμέτωποι με τα παραπάνω πρόστιμα με δική τους ευθύνη.

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΛΟΓΙΣΤΩΝ ΘΗΡΑΣ

τηλ. 22860 33939 fax 22860 34286
EmailΣυλλόγου: slthiras@yahoogroups.com
Email Διοικητικού Συμβουλίου: staff_slthiras@yahoogroups.comΠηγή www.sifnaiko-fos.gr

Διαβάστε Περισσότερα

Επίδομα ανεργίας για ελεύθερους επαγγελματίες - Εγκύκλιος - Ειδικός Λογαριασμός

Επίδομα ανεργίας θα μπορούν να λαμβάνουν στο εξής και ελεύθεροι επαγγελματίες – αυτοτελώς απασχολούμενοι που έχουν ρυθμίσει τις οφειλές τους, σύμφωνα με υπουργική απόφαση που υπεγράφη από τον Γ. Βρούτση. 

Ειδικός Λογαριασμός Ανεργίας για ελεύθερους επαγγελματίες (του ΟΑΕΕ, του ΕΤΑΑ και του ΕΤΑΠ-ΜΜΕ) 

Ο Ειδικός Λογαριασμός Ανεργίας υπέρ Αυτοτελώς και Ανεξάρτητα Απασχολουμένων που συστάθηκε στον ΟΑΕΔ με τις διατάξεις της παρ. 2 του άρθρου 44 του ν. 3986/2011, έχει οικονομική και λογιστική αυτοτέλεια. Σκοπός του Λογαριασμού αυτού είναι η χορήγηση βοηθήματος στους αυτοτελώς και ανεξάρτητα απασχολουμένους – άμεσα ασφαλισμένους του ΟΑΕΕ, του ΕΤΑΑ και του ΕΤΑΠ-ΜΜΕ, που αποδεδειγμένα διακόπτουν το επάγγελμά τους για χρονικό διάστημα τουλάχιστον τριών μηνών. Ως πόρος του Λογαριασμού αυτού θεσπίστηκε μηνιαία εισφορά ύψους δέκα (10,00) €, την οποία θα καταβάλλουν οι παραπάνω δικαιούχοι του βοηθήματος. Η εισφορά αυτή συμβεβαιώνεται και συνεισπράττεται μαζί με τις άλλες εισφορές των Κλάδων Σύνταξης και Ασθένειας στον ΟΑΕΕ και αποδίδεται στο ΟΑΕΔ μέχρι το τέλος του μεθεπόμενου μήνα εκείνου της καταβολής της.

Η εγκύκλιος για το βοήθημα ανεργίας των ελευθέρων επαγγελματιών

1. ΔΙΚΑΙΟΥΧΟΙ:
Δικαιούχοι βοηθήματος του Ειδικού Λογαριασμού Ανεργίας Αυτοτελώς και Ανεξάρτητα Απασχολουμένων του ΟΑΕΔ κατ΄ εφαρμογή της παρ.2 του άρθρου 44 του ν. 3986/2011 (στο εξής Ειδικός Λογαριασμός Ανεργίας) είναι οι ελεύθεροι επαγγελματίες και αυτοτελώς απασχολούμενοι ασφαλισμένοι στους φορείς ΟΑΕΕ και ΕΤΑΠ-ΜΜΕ, οι οποίοι διακόπτουν αποδεδειγμένα το επάγγελμά τους, δεν αυτοαπασχολούνται, δεν αναλαμβάνουν μισθωτή απασχόληση και δεν λαμβάνουν σύνταξη από οποιαδήποτε αιτία από φορέα κύριας ασφάλισης, τον ΟΓΑ, το ΝΑΤ, ή το Δημόσιο, ή φορέα κύριας ασφάλισης της αλλοδαπής και έχουν καταβάλει  την ειδική εισφορά της παρ. 2 του άρθρου 44 του  ν. 3986/2011.
2. ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ:
Για τη χορήγηση βοηθήματος στους ως άνω δικαιούχους απαιτείται σωρευτικά η συνδρομή των κάτωθι προϋποθέσεων:
α. Πραγματοποίηση σε κάθε περίπτωση τουλάχιστον τριών (3) ετών συνεχούς ή διακεκομμένης ασφάλισης στον ασφαλιστικό φορέα που υπάγονται κατά τη διακοπή του επαγγέλματος, με αντίστοιχη καταβολή της ειδικής εισφοράς.
Ειδικότερα, για όσους ήταν ασφαλισμένοι κατά την 01.01.2011, απαιτείται καταβολή εισφορών για ένα (1) τουλάχιστον έτος στον Ειδικό Λογαριασμό Ανεργίας, εφόσον διέκοψαν την επαγγελματική τους δραστηριότητα μετά τη 01.01.2012 η καταβολή εισφορών για δύο (2) τουλάχιστον έτη στον  Ειδικό Λογαριασμό Ανεργίας για όσους διέκοψαν την επαγγελματική τους δραστηριότητα μετά την 01.01.2013, ενώ για όσους διακόψουν την επαγγελματική τους δραστηριότητα από 01.01.2014  και εφεξής απαιτείται η καταβολή εισφοράς για τρία (3) τουλάχιστον έτη.
Οι ως άνω ελάχιστες προϋποθέσεις καταβολής του βοηθήματος ισχύουν και για ασφαλισμένους που είχαν διακόψει την επαγγελματική τους δραστηριότητα πριν την 01.01.2011 και επαναδραστηριοποιούνται εκ νέου μετά την ημερομηνία αυτή. Στις περιπτώσεις αυτές ο απαιτούμενος χρόνος καταβολής της ειδικής εισφοράς προσδιορίζεται από την ημερομηνία επανέναρξης δραστηριότητας.
β. Το συνολικό ατομικό καθαρό εισόδημα από οποιαδήποτε πηγή  των δύο οικονομικών ετών που προηγούνται της υποβολής της αίτησης να μην υπερβαίνει αθροιστικά το ποσό των 20.000 € και το συνολικό οικογενειακό καθαρό εισόδημα από οποιαδήποτε πηγή των δύο ετών που προηγούνται της υποβολής της αίτησης, να μην υπερβαίνει αθροιστικά το ποσό των 30.000 €.
γ. Αποδεδειγμένη διακοπή του επαγγέλματος από την 01.01.2012 και εφεξής, για τρεις τουλάχιστον μήνες πριν την λήψη του βοηθήματος, σύμφωνα με τα οριζόμενα στην παρούσα.
δ.  Ο δικαιούχος να μην έχει υπαχθεί στην προαιρετική ασφάλιση του φορέα του, ή άλλου φορέα, μετά την διακοπή επαγγέλματος και να μην έχει υποβάλλει αίτηση για συνταξιοδότηση για οποιαδήποτε αιτία, σε οποιοδήποτε φορέα ημεδαπής ή αλλοδαπής.
ε. Ο δικαιούχος να μην έχει μεταβιβάσει την επιχείρησή του ή το μερίδιο του ή τις μετοχές του στην επιχείρηση στην οποία ανήκε, σε πρόσωπο α΄ και β΄ βαθμού συγγένειας.
στ. Ο δικαιούχος να έχει εξοφλήσει ολοσχερώς τις οφειλόμενες ασφαλιστικές   εισφορές ή τυχόν οφειλές από οποιαδήποτε αιτία προς τον ασφαλιστικό φορέα στον οποίο υπάγεται.
ζ.  Ο δικαιούχος να διαμένει μόνιμα στην Ελλάδα.
η. O ασφαλισμένος που πραγματοποιεί διακοπή δύο ελευθέρων επαγγελμάτων, δικαιούται βοηθήματος από ένα μόνο φορέα, τον οποίο επιλέγει ο ίδιος με υπεύθυνη δήλωσή του.
3. ΥΨΟΣ ΒΟΗΘΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΛΟΙΠΟΙ ΟΡΟΙ
α. Για τη λήψη του βοηθήματος υποβάλλεται αίτηση στην αρμόδια Υπηρεσία του Ο.Α.Ε.Δ., στην οποία αναγράφεται υποχρεωτικά ο Α.Μ.Κ.Α. και ο Α.Φ.Μ. του δικαιούχου. Η αίτηση υποβάλλεται εντός ανατρεπτικής προθεσμίας τριών (3) μηνών από την ημερομηνία έκδοσης της απόφασης διαγραφής από τα μητρώα του ασφαλιστικού φορέα.
Ειδικότερα, ασφαλισμένοι που έχουν διακόψει το επάγγελμά τους μετά την 01.01.2012 και η απόφαση διαγραφής έχει ήδη εκδοθεί, δύνανται να υποβάλλουν αίτηση για χορήγηση βοηθήματος εντός ανατρεπτικής προθεσμίας τριών (3) μηνών από τη δημοσίευση της παρούσας Υπουργικής Απόφασης.
β. Το βοήθημα καταβάλλεται για χρονικό διάστημα τουλάχιστον τριών (3) μηνών και ανέρχεται στο ποσό των τριακοσίων εξήντα (360€) μηνιαίως.
Η διάρκεια καταβολής του βοηθήματος καθώς και το χορηγούμενο ποσό καθορίζονται από το συνολικό χρόνο ασφάλισης.
Συγκεκριμένα:
Για χρόνο ασφάλισης 3 έως 4 πλήρη έτη καταβάλλεται βοήθημα για τρείς (3) μήνες.
Για χρόνο ασφάλισης 5 έως 6 πλήρη έτη καταβάλλεται βοήθημα για τέσσερις (4) μήνες.
Για χρόνο ασφάλισης 7 έως 8 πλήρη έτη καταβάλλεται βοήθημα για πέντε (5) μήνες.
Για χρόνο ασφάλισης 9 έως 10 πλήρη έτη καταβάλλεται βοήθημα για έξι (6) μήνες.
Για χρόνο ασφάλισης 11 έως 12 πλήρη έτη καταβάλλεται βοήθημα για επτά (7) μήνες.
Για χρόνο ασφάλισης 13 έως 14 πλήρη έτη καταβάλλεται βοήθημα για οχτώ (8) μήνες.
Για χρόνο ασφάλισης 15 πλήρη  έτη και άνω καταβάλλεται βοήθημα για εννέα (9) μήνες.
γ. Το βοήθημα καταβάλλεται από τις αρμόδιες Υπηρεσίες του Ο.Α.Ε.Δ., μετά την έγκριση του αιτήματος, σε μηνιαίες δόσεις, ανάλογα με την διάρκεια καταβολής του και βαρύνει τον Ειδικό Λογαριασμό Ανεργίας.
δ. Σε περίπτωση που ο ασφαλισμένος αναλάβει μισθωτή απασχόληση ή αυτοαπασχοληθεί ή αυτοασφαλισθεί ή συνταξιοδοτηθεί για οποιαδήποτε αιτία από φορέα κύριας ασφάλισης, τον Ο.Γ.Α, το Ν.Α.Τ. ή το Δημόσιο, ή φορέα κύριας ασφάλισης της αλλοδαπής, έχει υποχρέωση ενημέρωσης των Υπηρεσιών του Ο.Α.Ε.Δ., η δε καταβολή του βοηθήματος διακόπτεται από την ημερομηνία ανάληψης της μισθωτής εργασίας ή της αυτοαπασχόλησης ή συνταξιοδότησης. Τυχόν βοηθήματα που έχουν καταβληθεί επιστρέφονται ως αχρεωστήτως καταβληθέντα.
ε. Στην περίπτωση χορήγησης βοηθήματος πλέον της μιας φοράς εξετάζεται κάθε φορά η συνδρομή των απαιτούμενων νομίμων προϋποθέσεων. Χρόνος ασφάλισης που υπολογίστηκε για την καταβολή του βοηθήματος δεν λαμβάνεται υπόψη για την επαναχορήγηση αυτού.
στ. Κατά τα λοιπά ισχύουν οι διατάξεις του Νομοθετικού Διατάγματος 2961/1954 με τις ισχύουσες διατάξεις που εφαρμόζει ο ΟΑΕΔ. για την χορήγηση επιδόματος ανεργίας.

4. ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΙΚΑ
α. Βεβαίωση του αρμόδιου ασφαλιστικού φορέα με την οποία πιστοποιείται η διακοπή του επαγγέλματος ή της ιδιότητας, ο χρόνος ασφάλισης και η μη ύπαρξη οφειλής.
β. Βεβαίωση από την αρμόδια Δ.Ο.Υ. ότι δεν έχει κάνει έναρξη νέας επαγγελματικής δραστηριότητας ως φυσικό πρόσωπο και δε συμμετέχει σε νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου οποιασδήποτε νομικής μορφής ή ένωσης προσώπων, κατά το χρόνο υποβολής της αίτησης για την καταβολή του βοηθήματος.
γ. Εκκαθαριστικά σημειώματα της τελευταίας διετίας από το έτος που προηγείται της υποβολής της αίτησης για τη λήψη του βοηθήματος, όπου έχει δηλωθεί το παγκόσμιο εισόδημα (εισόδημα ημεδαπής προέλευσης και τυχόν εισόδημα αλλοδαπής προέλευσης) του/της δικαιούχου, η διεύθυνση κύριας κατοικίας, ο αριθμός Φορολογικού Μητρώου (ΑΦΜ) συζύγου και το εισόδημα συζύγου (αν υφίσταται). Σε περίπτωση που αποκτήθηκε ή μη εισόδημα στην αλλοδαπή κατά τη διάρκεια των δυο προηγούμενων της αίτησης ετών, θα πρέπει να υποβληθεί βεβαίωση της αλλοδαπής φορολογικής αρχής για το ύψος του συγκεκριμένου εισοδήματος, νομίμως επικυρωμένη και μεταφρασμένη
δ. Για την πιστοποίηση της μόνιμης διαμονής στην Ελλάδα απαιτείται:
- Για τους πολίτες κρατών μελών της Ε.Ε., «Έγγραφο πιστοποίησης μόνιμης διαμονής πολίτη της Ένωσης» του άρθρου 16 του π.δ. 106/2007 χορηγούμενο από τη Δ/νση Αλλοδαπών του Αρχηγείου της Ελληνικής Αστυνομίας, μετά από 5ετή συνεχή νόμιμη διαμονή.
- Για τους υπηκόους τρίτων χωρών που διαμένουν νόμιμα στην Ελλάδα απαιτείται «Άδεια διαμονής επί μακρόν διαμένοντος» του π.δ. 150/2006 ή του άρθρου 40, παρ. 7 του ν. 3731/2008 (αρμόδιο όργανο είναι εκείνο που χορήγησε την τελευταία άδεια διαμονής) ή άδεια αορίστου διαμονής ή δεκαετίας του άρθρου 91, παρ. 2 του ν. 3386/2005 ή άδεια διαμονής γονέα ανηλίκου ημεδαπού του άρθρου 94 του ν. 3386/2005ή άδεια διαμονής συζύγου πολίτη της Ε.Ε., ή Έλληνα πολίτη του άρθρου 63 του ν.3386/2005.
- Ειδικά για τους υπηκόους τρίτων χωρών στους οποίους έχει χορηγηθεί πολιτικό άσυλο απαιτούνται: Άδεια διαμονής αναγνωρισμένου πολιτικού πρόσφυγα ή μέλους οικογένειας κατόχου τέτοιας άδειας και ταξιδιωτικό έγγραφο (titre de voyage) που εκδίδεται σύμφωνα με το άρθρο 28 της Σύμβασης της Γενεύης.
- Για τους ομογενείς από τρίτες χώρες απαιτούνται: ειδικό δελτίο Ταυτότητας Ομογενούς ή Δελτίο ή άλλος τίτλος διαμονής ομογενούς κάθε τύπου ή αυτοτελής άδεια διαμονής επαναπατρισθέντος ή παλλινοστήσαντος ή ομογενούς.
ε. Παραστατικό ταυτοπροσωπίας: Για την απόδειξη της ταυτοπροσωπίας Ελλήνων πολιτών Δελτίο Αστυνομικής Ταυτότητας ή σχετική προσωρινή βεβαίωση της αρμόδιας αρχής ή το διαβατήριο ή άδεια οδήγησης ή ατομικό βιβλιάριο υγείας.
Για πολίτες Κράτους ? Μέλους της Ε.Ε. δελτίο ταυτότητας ή διαβατήριο. Για  υπηκόους τρίτων χωρών διαβατήριο ή άλλο έγγραφο βάσει του οποίου επιτρέπεται η είσοδός του στη χώρα ή τα έγγραφα που έχουν εκδώσει οι αρμόδιες ελληνικές αρχές.
στ. Αποδεικτικό διεύθυνσης κατοικίας του ασφαλισμένου (λογαριασμός ρεύματος ή τηλεφώνου ή ύδρευσης).
ζ. Λογαριασμός Εθνικής Τράπεζας (ΙΒΑΝ) στον οποίο  είναι μόνος δικαιούχος , ή πρώτος στην περίπτωση συνδικαιούχου
η. Υπεύθυνη κατά νόμο δήλωση στην οποία δηλώνεται από τον ασφαλισμένο ότι κατά το χρόνο υποβολής της αίτησης για τη λήψη του βοηθήματος δεν έχει αναλάβει μισθωτή εργασία, δεν αυτοαπασχολείται, δεν λαμβάνει σύνταξη από φορέα  κύριας ασφάλισης, τον ΟΓΑ, το ΝΑΤ ή το Δημόσιο, ή φορέα κύριας ασφάλισης της αλλοδαπής και δεν έχει μεταβιβάσει την επιχείρησή του ή το μερίδιο του ή τις μετοχές του στην επιχείρηση στην οποία ανήκε σε πρόσωπο α΄ και β΄ βαθμού συγγένειας. Στην ίδια υπεύθυνη δήλωση δηλώνει το φορέα από τον οποίο επιθυμεί να καταστεί δικαιούχος του βοηθήματος στη περίπτωση διακοπής δύο ελεύθερων επαγγελμάτων του.
ΠΗΓΗ:  odigostoupoliti

Διαβάστε Περισσότερα