Δύση, Ευρώπη & Ελλάδα…

Aπό Φωτεινός

 

Η άνοδος της δύσης”, το λάτρεψα αυτό το βιβλίο όταν το διάβασα το περασμένο καλοκαίρι. Αν και γράφτηκε το 1964 από ένα Αμερικανό ιστορικό τον William H. Mcneill   και από τότε δεν σταμάτησε να επανεκδίδεται, μου έδωσε πολλές απαντήσεις για αυτή τη πανανθρώπινη ιστορία καθώς ο συγγραφέας πιστεύει πως οι μεγάλοι πολιτισμοί κατόρθωσαν να αναπτυχθούν εξαιτίας της συνεχούς διάδρασης  μέσα από κουλτούρες πόλεις και λαούς.

 Η συνεχής αυτή επαφή και τριβή διαφορετικών πολιτισμών, θρησκειών οικονομικών συστημάτων διοίκησης, αποτέλεσε προϊόν ανταλλαγής σκέψεων που ώθησε κάποιους πολιτισμούς προς την ανάπτυξη και προς τη πρόοδο. Αυτή λοιπόν η πρωτοεμφανιζόμενη θεωρεία αντικρούει τη μέχρι τότε κυρίαρχη άποψη πως οι πολιτισμοί που ξέρουμε αναπτύχθηκαν ξεχωριστά ο ένας από τον άλλον…

Το γεωπολιτικό και γεωστρατηγικό σημείο που βρίσκεται λοιπόν η Ελλάδα, των τριών ηπείρων και των πέντε θαλασσών που θα λέγανε και οι παππούδες μας, μαζί με το ιδιαίτερο γεωμορφολογικό μας ανάγλυφο. μας έκανε πάντα να έχουμε ένα δυσανάλογο ρολό στη παγκόσμια ιστορία, ανάλογα με το πληθυσμιακό μας δυναμικό τις παραγωγικές μας δυνατότητες και το τι συνέβαινε γύρω μας, από εμάς για εμάς χωρίς εμάς.

 Κάτι τέτοιο συμβαίνει και τα τελευταία χρόνια που ολόκληρη η οικουμένη ασχολείται με την οικονομική κρίση στην ευρωζώνη που ξεκίνησε από τον πιο αδύναμο κρίκο και όπως συνέβαινε πάντα κάτι τέτοιο αποτελούσε το τέλος μιας εποχής και την αρχή μιας άλλης

Αυτή τη στιγμή ζούμε την εποχή των προϋποθέσεων, που ανακαθορίζονται τα πρέπει και τα θέλω της πολίτικης ηγεσίας της ευρωζώνης  με νέους όρους και νέα δεδομένα , ανακατεύεται η τράπουλα και οι λαοί είναι έτοιμοι για το μοίρασμα κι αν η λύση είναι απλή με το τύπωμα χρήματος, με το ευρωομόλογο ή την επαναγορά ομολόγων στη δευτερογενή αγορά μέσω της ΕΚΤ, τότε την απάντηση στο ποιος θα πληρώσει και ποιος θα βάλει τα λεφτά για την επιμήκυνση ή το ολικό κούρεμα του χρέους δε την έχει κανένας ακόμη.

Το πρόβλημα λοιπόν είναι πρωτίστως δομικό, λαοί με διαφορετικές κουλτούρες πολιτισμούς, τραπεζικά συστήματα, θρησκείες, εργασιακές σχέσεις αλληλεπιδρούν και επικοινωνούν μεταξύ τους κάτω από ένα κοινό νόμισμα που όταν έπιασαν οι φουρτούνες και η νομισματική θαλασσοταραχή και όλες οι αποφάσεις έπρεπε να περάσουν μέσα από κοινοβούλια, διαβούλευση, συνόδους κορυφής, τότε είδαμε πόσο δυσκίνητη και δυσλειτουργική είναι η Ε.Ε. «των λαών» και επαληθεύτηκε ο Χένρυ Κίσινγκερ που κάποτε ρωτούσε

 -Σε ποιο τηλέφωνο απαντάει η Ευρώπη ;

Αν λοιπόν η γηραιά ήπειρος βρει το βηματισμό της, γίνει ομόσπονδη και βρει ένα τηλέφωνο για να απαντάει στον εκάστοτε Κίσινγκερ, τότε τα πράγματα θα γίνουν πιο απλά για όλους τους λαούς του νότου. 

Πιστεύω πως αυτό θα γίνει γιατί η οικονομική ατμομηχανή που λέγεται Γερμάνια βλέπει πως για εκεί έξω από το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι που αναδύονται ισχυρές οικονομίες όπως η Κίνα και η Βραζιλία, αλλά και σε σχέση  με τις παλιές Η.Π.Α. και Ρωσία αν βγει, τότε θα είναι απελπιστικά μονή και μικρή για τον παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό χάρτη που ανακαθορίζεται με νέα δεδομένα. Η Ισχύς εν τη ενώσει λοιπόν είναι η λύση και μια ισχυρή ενιαία Ευρώπη που θα γίνει πιο ευέλικτη θα γίνει συνάμα και πιο δυνατή και αν εμείς ξεχνάμε, οι Ευρωπαίοι δε το κάνουν.

 Ούτε ξεχνούν ούτε αυτοκτονούν, δε κόβουν ποτέ το κλαδί στο οποίο κάθονται επάνω, το συμφέρον είναι πολύ μεγάλο και ικανό να  τους σώσει, μαζί και εμάς, αν μείνουμε βέβαια πάνω στο άλογο που λέγεται euro, μόνο τότε θα μπορέσουμε να προλάβουμε τις εξελίξεις και να δημιουργήσουμε τις απαραίτητες προϋποθέσεις για τη πολυπόθητη ανάπτυξη. Όπως επίσης, μαζί με αυτή να κάνουμε κι όλες τις απαραίτητες διαρθρωτικές αλλαγές στην οικονομία, τη δημόσια διοίκηση και τη δικαιοσύνη που μόνο σε ευρωπαϊκά πρότυπα δεν είναι.

Η χοντρή κυρία θα σφυρίξει κάποια στιγμή και το κακό για την νεοελληνική ακραία σχιζοφρένεια, που συγκρούονται καθημερινά τα ακροδεξιά στειλιάρια με τα αριστερά γιαούρτια κάτω από τον κοινό αντιμνημονιακο μανδύα, θα είναι ότι η λύση θα έχει προέλθει από μια άλλη κυρία αυτή με τα ωραία ταγέρ από το Παρίσι…

 ΥΓ: Τραγική ειρωνεία είναι  πως στις 5 το πρωί που τέλειωσε το Eurogroup και ξεκίνησα να γράφω αυτό το κείμενο, είχα ξεχάσει τον υπολογιστή να “παίζει” μέσα από το ιντερνέτ, χαμηλόφωνα για να χαλαρώσω  την Αλεζιάνα μια κλασική όπερα του Μπιζέτ. Σε αυτό το έργο περιμένουμε σε όλη του τη διάρκεια τη συγκεκριμένη ηρωίδα που όμως ποτέ δεν έρχεται, κάτι σαν τη δόση τον 31 δις που τη ψάχνουμε από τον Ιούνιο και ακόμη δεν…

Πηγή : http://12tetragonika.gr/