Με εξαίρεση κάποια νησιά που έχουν μεγάλα αεροδρόμια και δέχονται πτήσεις τσάρτερς ή αποτελούν προορισμούς για μεγάλα κρουαζιερόπλοια όλα τα υπόλοιπα είναι πεθαμένα.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Πάρος για την οποία ένα ζευγάρι με αυτοκίνητο πρέπει να πληρώσει ακριβώς 300 ευρώ για εισιτήρια πήγαινε έλα. Αν έχει και παιδιά καλύτερα να τα πετάξει στη θάλασσα.
Παρόλα αυτά πολλοί από τους επιχειρηματίες του νησιού δεν χαμπαριάζουν και ακόμη και αυτή την περίφημη μείωση του ΦΠΑ την γράφουν εκεί που δεν παίρνει φως.
Έτσι οι ξαπλώστες στην Σάντα Μαρία της Πάρου (που στο μεταξύ φυσάει συνεχώς και παράλληλα με το ψέκασμα του Δένδια γίνεσαι κουδούνα και βλέπεις την Τζάκρη Κιμ Μπάσινγκερ στο 91/2 Εβδομάδες) έχουν 8 ευρώ και στη Χρυσή Ακτή 7 ευρώ. Το μικρό μπουκαλάκι νερό (μάρκα μ΄ έκαψες) το πουλάνε οι μπαγάσηδες 1 ευρώ κι ακόμη δεν τους έχει συλλάβει αυτό το σκληροτράχηλο αγόρι ο Χάρης Θεοχάρης.
“Πέρυσι έκανα κατά μέσο όρο 300 ευρώ τη μέρα μόνο από τους καφέδες στην παραλία…Φέτος πολύ λιγότερα” μας λέει η Αγγελική που δουλεύει σε ξενοδοχείο στη Νέα Χρυσή Ακτή.
-Έχει σαφώς λιγότερο κόσμο από πέρυσι…”, θα μας πει και ο Γιάννης που κάνει την ίδια δουλειά σε ξενοδοχείο της Χρυσής Ακτής.
Για λιγότερο κόσμο στο νησί κάνει λόγο και η Μαρία που δουλεύει στον (διάσημο) Ξυλόφουρνο.
Όλοι σχεδόν στην Πάρο αναρωτιούνται που είναι τα 17 εκατ. Τουρίστες ενώ ο δήμαρχος, μπασμένος στα κόλπα της μικροπολιτικής, κάνει λόγο για τσουνάμι Κινέζων τουριστών που τους βλέπει μόνο ο ίδιος. Αυτό το παραμύθι εξιστορούσε στην κάμερα του ΑΝΤ1 (Σκορδά-Λιάγκας) καθώς γυρνούσε τα σοκάκια καμαρωτός καμαρωτός...κάτω από αυτές τις συνθηκες
Ας κάνουμε και λίγο αυτοκριτική τι πιστεύετε ότι η Σέριφος δεν έχει έχει τέτοιους επιχειρηματιες είστε γελασμένοι έχει και παραέχει όσοι κατέχουν τα μαγαζιά διαθέτουν αυτομάτως μια Άβαντα προσφέρω στο νησί η αλήθεια είναι ότι όντως προσφέρουν το πώς όμως διαχειρίζονται το προφίλ τους και την επιχειρηματικότητα τους είναι για τον καθένα κάτι πολύ προσωπικό ο καθένας προσπαθεί να αναδείξει το μαγαζί του με διάφορα τρικ επικοινωνιακά καλώντας ένα dg όνομα όπως κάνει το γιοτ κλαμπ διότι το μαγαζί σηκώνει να παίζει και τέτοια μουσική η φέρνει τον Γιάννη τον Ρέχ όπως ο βασιλέας και παίζει μέχρι το πρωί τις μπαλάντες του και βάζει και καλή μουσική και όσοι γουστάρουν πάνε.
Με αφορμή το δημοσίευμα sthttp://giannisserfanto.blogspot.gr/2013/07/blog-post_31.html_31.html θα ήθελα να αναφερθώ στο θεσμό του φεστιβάλ Σερίφου το οποίο ναι μεν είναι ιδιωτική πρωτοβουλία άλλά στηρίζεται και από την τοπική αυτοδιοίκηση για αναπτυξιακούς λόγους σωστά πράττει λοιπόν ο δήμαρχος και το στηρίζει πιστεύω για ευνόητους λόγους .
Αλλά για να γίνω ποιο σαφής πριν αρκετά χρόνια η χώρα ήταν μόνο τα καφενεία και η βόλτα στο κάστρο μετά έγιναν διάφορες προσπάθειες να ανέβει η Χώρα αλλά δεν μπορούσε να σταθεροποιηθεί και οι επιχειρήσεις δεν άντεχαν και μόνο όσοι είχαν δικό τους κτίσμα επιβίωσαν ο λόγος δεν κράταγε κόσμο με την δημιουργία του φεστιβάλ η χώρα έγινε πόλος έλξης και δικαιολογημένα αφού το φεστιβάλ και φθηνό εισιτήριο έχει και ποιοτικό είναι .
Ο κόσμος κάθεται και δουλεύουν και τα υπόλοιπα μαγαζιά Η Σέριφος χρειάζεται τον θεσμό του φεστιβάλ και για έναν πιο σοβαρό λόγο για επικοινωνιακούς σκοπούς είναι μια ζωντανή διαφήμιση για το νησί είναι ένα ισχυρό χαρτί για το Μπραντ νειμ της Σερίφου,και όλοι ωφελούμαστε απο αυτό κακώς λοιπόν μερικοί ζήτησαν την διακοπή του φεστιβάλ με επιχείρημα την διαφυγή κερδών δηλαδή να ζημιώσουμε το νησί που κερδίζει όχι μόνο γιατι ο επισκέπτης περναει καλά στο φεστιβάλ και θα το μεταφέρει και στους οικείους του αλλά γιατί και ο δήμος εισπράττει τέλη περισσότερα αφού πια η χώρα έχει διψήφιο αριθμό μαγαζιών .
Ο Στράτος θα πρέπει να παραπονεθεί όχι διότι κάποιοι τον θεωρούν ανταγωνιστή αλλά γιατί ο δήμαρχος δεν μερίμνησε να υπάρχει σωστή συγκοινωνία όταν σχολάει το φεστιβάλ αλλά τι να πω ένας ιδιοκτήτης μιας επιχείρησης δεν σημαίνει ότι είναι και καλός επιχειρηματίας
Πηγή :
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου